Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Krystyna Chustecka, po rozpoznaniu w dniu 3 września 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia P. Spółka z o.o. w R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji z dnia 13 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Gl 471/15 w sprawie ze skargi P. Spółka z o.o. w R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 22 grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług postanawia 1) uchylić zaskarżone postanowienie, 2) wstrzymać wykonanie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 22 grudnia 2014 r. nr [...]

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach odmówił P. Spółka z o.o. w R. wstrzymania wykonania decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 22 grudnia 2014 r. wydanej w przedmiocie podatku od towarów i usług.

Sąd wskazał, że skarżąca posiada środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne o łącznej wartości 47.205.552,43 zł (brutto). Przychody Spółki za 2013 r., według deklaracji CIT-8, wyniosły 280.375.651,74 zł, przy kosztach wynoszących 272.062.817,47 zł. Analiza bilansu, a także rachunku zysków i strat za 2014 r. wskazuje, że kapitał własny Spółki wynosi 20.672.098,97 zł, aktywa trwałe stanowią 18.320.476,60 zł, a aktywa ogółem 43.840.241,94 zł. Przychody Spółki ze sprzedaży za 2014 r. wyniosły 173.316.173,41 zł, przy kosztach działalności operacyjnej 173.322.014,01 zł. Podatek dochodowy od osób prawnych, według rachunku zysków i strat, wynosi 0 zł. Na majątku Spółki ustanowiony został zastaw, którego wartość na podstawie protokołów zabezpieczenia ruchomości wynosi 8.166.533,17 zł, a zatem wykonaniem objęta jest kwota z decyzji wynosząca 23.621.325,83 zł.

W ocenie Sądu I instancji powyższe dane o rozmiarach działalności Spółki, wielkości przychodów i ponoszonych kosztów oraz majątku, w zestawieniu z wartością przedmiotu zaskarżenia pozwalają przyjąć, że uregulowanie zobowiązania podatkowego wraz odsetkami nie pozbawi Spółki płynności finansowej i zdolności do bieżącego regulowania należności oraz nie ograniczy możliwości prowadzenia przez nią działalności. Spółka licząc się z obowiązkiem zapłaty należności podatkowych, o których mowa w przedmiotowej sprawie, zaciągnęła kredyt, zawarła umowę leasingu oraz inne umowy licząc się z koniecznością ich spłaty. Nie można zatem zaakceptować sytuacji, że powstałe w tym samym czasie zobowiązania z tytułu należności podatkowych zostaną potraktowane jako należności mniej istotne do zapłaty.

Zażalenie od powyższego postanowienia złożyła Spółka zaskarżając orzeczenie w całości zarzucając mu naruszenie:

- art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) dalej: P.p.s.a. poprzez niewłaściwe uznanie, że Spółka nie wykazała realnego zagrożenia jakie pociągnęłoby za sobą wykonanie zaskarżonej decyzji nakazującej uiścić podatek w wysokości 31.787.859,00 zł, co skutkowało odmową wstrzymania jej wykonania w całości przez Sąd pomimo, że Spółce wskutek wykonania decyzji grozi realne niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, co zostało przez nią we wniosku wykazane i poparte dokumentami źródłami,

- art. 166 w związku z art. 141 § 4 P.p.s.a. poprzez ograniczenie uzasadnienia postanowienia do ogólnikowego stwierdzenia o braku przesłanek z art. 61 § 3 P.p.s.a. nieodniesienie się do zarzutów Spółki dotyczących podstaw prawnych i zakresu wstrzymanie wykonania decyzji, co w konsekwencji skutkowało zasadniczymi brakami uzasadnienia postanowienia.

Pełnomocnik Spółki wniósł o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez orzeczenie o wstrzymaniu wykonania zaskarżonej decyzji z dnia 22 grudnia 2014 r. w całości względnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości oraz przekazanie do ponownego rozpoznania oraz zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Ponadto wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w całości do czasu rozstrzygnięcia zażalenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie podlega uwzględnieniu.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgłoszony przez Spółkę wniosek o wstrzymanie na podstawie art. 196 P.p.s.a. wykonania zaskarżonego niniejszym zażaleniem postanowienia do czasu rozstrzygnięcia postępowania zażaleniowego nie jest rozpatrywany przez Naczelny Sąd Administracyjny. Zgodnie bowiem z art. 196 P.p.s.a. Wojewódzki sąd administracyjny może wstrzymać wykonanie zaskarżonego postanowienia do czasu rozstrzygnięcia zażalenia. O wstrzymaniu wykonania postanowienia decyduje sąd I instancji przed przekazaniem akt sądowi kasacyjnemu. Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w obecnej chwili nie może odnieść zamierzonego skutku. Naczelny Sąd administracyjny niniejszym postanowieniem wydanym w postępowaniu zażaleniowym, rozstrzygnął zażalenie.

Prawidłowość zaskarżonego postanowienia podlega ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego pod względem jego regulacji z art. 61 P.p.s.a., gdyż ten przepis dotyczy udzielenia stronie skarżącej tymczasowej ochrony w postaci wstrzymania zaskarżonej decyzji.

Stosownie do treści art. 61 § 1 P.p.s.a., wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności. Natomiast zgodnie z § 3 powołanego przepisu po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1 tego przepisu, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.

Z treści przytoczonego przepisu wynika, że co do zasady wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji. Postanowienie o wstrzymaniu wykonania aktu w całości lub w części stanowi zatem odstępstwo od tej generalnej reguły i jest dopuszczalne jedynie po spełnieniu określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a. przesłanek, których istnienie musi wykazać wnioskodawca.

Analizując przedstawione przez Spółkę materiały, dokumenty źródłowe oraz przedłożony wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że wbrew wywodom Sądu I instancji zawartych w zaskarżonym postanowieniu strona wykazała, że uregulowanie zobowiązania podatkowego wynoszącego 31.787.859,00 zł może pozbawić Spółkę płynności finansowej, zdolności do bieżącego regulowania należności i w konsekwencji może doprowadzić do ogłoszenia jej upadłości oraz zwolnienia zatrudnionych przez Spółkę pracowników. Zatem ewentualne niekorzystne dla skarżącej Spółki skutki zapłaty podatku wynikającego z zaskarżonej decyzji, w razie uzyskania korzystnego dla niej rozstrzygnięcia, nie dadzą się odwrócić.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zasadnym jest wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.

Odnosząc się z kolei do zawartego w zażaleniu wniosku o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania zażaleniowego, stwierdzić należy, że nie może on być uwzględniony przez Naczelny Sąd Administracyjny, bowiem art. 203 i 204 P.p.s.a., które regulują kwestie zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, nie mają zastosowania do postępowania toczącego się na skutek wniesienia zażalenia na postanowienie Sądu I instancji.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 w zw. z art. 197 § 1 i 2 p.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie Sądu I instancji i wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji organu odwoławczego.