Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 24 maja 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska, Sędzia WSA Agnieszka Grosińska(spr.), Protokolant Sekretarz sądowy Izabela Bielińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 maja 2019 roku sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu M.K., prowadzącemu Kancelarię Radcy Prawnego w Ł. przy ulicy [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, powiększoną o należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu. IB

Wnioskiem z 15 maja 2018 roku A. S. wniósł o udostępnienie na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2018 r., poz. 1764 – u.d.i.p.) przez Burmistrza Miasta K. informacji o tym:

a) kto i o jakim wykształceniu w okresie od 1 sierpnia 2017 roku do dnia udzielenia odpowiedzi na wniosek został zatrudniony przez Urząd Miejski w K. na podstawie umowy o pracę w ramach robót publicznych,

b) na jaki czasu, od ... do..., była lub jest zawarta umowa o pracę,

c) w jakiej jednostce organizacyjnej Gminy praca była lub jest wykonywana,

d) jaki był/jest rodzaj umówionej pracy.

Pismem z 25 maja 2018 roku Burmistrz K. wyjaśnił wnioskodawcy, że żądana przez niego informacja publiczna ma charakter informacji przetworzonej, a zatem do jej udostępnienia konieczne jest wykazanie przez wnioskodawcę istnienia interesu publicznego. Jednocześnie, powyższym pismem, wezwano wnioskodawcę do wskazania z jakim szczególnie istotnym interesem publicznym związany jest jego wniosek w terminie 14 dni od daty otrzymania pisma.

W odpowiedzi na powyższy wniosek A. S. wskazał, że nie podziela stanowiska organu co do przetworzonego charakteru żądanej informacji. Odnosząc się do interesu publicznego w uzyskaniu informacji publicznej wskazał, że istniejące w jego ocenie nieprawidłowości występujące przy zatrudnianiu pracowników do wykonywania robót publicznych, z pominięciem jego osoby, są wystarczającą podstawą do udzielenia informacji publicznej.

Decyzją z dnia [...] roku organ odmówił skarżącemu udostępnienia informacji publicznej w żądanym zakresie. Organ I instancji w uzasadnieniu decyzji wskazał, że żądane przez skarżącego informacje stanowią informację publiczną przetworzoną, a tym samym dla jej udostępnienia wymagane jest wskazanie istnienia istotnego interesu publicznego w jej uzyskaniu. W ocenie organu, A. S. nie wykazał istnienia istotnego interesu publicznego dla uzyskania informacji publicznej w żądanym zakresie.

Decyzją z [...] roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpatrzeniu odwołania A. S., uchyliło zaskarżoną decyzję Burmistrza K. i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W uzasadnieniu decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że podziela wątpliwości skarżącego co do prawidłowości uznania, że żądana przez niego informacja ma charakter informacji publicznej przetworzonej i że do jej udostępnienia wymagane jest istnienie istotnego interesu publicznego.

W piśmie z dnia 14 września 2019 roku Burmistrz K. wskazał, że żądane przez A. S. informacje odnoszą się do pracowników niepełniących funkcji publicznej. W takim przypadku zastosowanie znajduje zasada ochrony prywatności osoby fizycznej przed jej ujawnieniem w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Organ udzielając informacji publicznej dotyczącej pkt a) wniosku, w zakresie wykształcenia osób zatrudnionych przy wykonywaniu robót publicznych, powołał się na zapisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 maja 2018 roku w sprawach wynagradzania pracowników samorządowych (zarówno w wersji obecnie obowiązującej, jak i w poprzednich), zgodnie z którym robotnik gospodarczy powinien posiadać wykształcenie podstawowe, a pracownik I stopnia wykonujący zadania w ramach robót publicznych – minimum średnie. Organ wskazał, że osoby których dotyczy wniosek o udostępnienie informacji publicznej spełniały te wymagania w zakresie wykształcenia. Ponadto organ wskazał, że w związku z koniecznością pozyskania zgód na ujawnienie danych osobowych od osób, którym nie można nadać statusu osób wykonujących funkcję publiczną, a których udostępnienia żądał wnioskodawca, istniała konieczność przedłużenia terminu rozpatrzenia wniosku.

Organ w piśmie wskazał, że w okresie od 1 sierpnia 2016 roku do 1 sierpnia 2017 roku na postawie umowy o wykonywanie robót publicznych zostało zatrudnionych 61 osób, ze wskazaniem czasu trwania umowy, miejsca wykonywania pracy oraz rodzaju pracy. Organ nie wskazał imion i nazwisk osób zatrudnionych, a w odpowiednim miejscu wstawił znak X.

Decyzją z dnia [...] roku Burmistrz K. odmówił udzielenia informacji publicznej w zakresie imion i nazwisk osób zatrudnionych w okresie od 1 sierpnia 2017 roku w Urzędzie Miejskim w K. na podstawie umowy o pracę w ramach robót publicznych, które to osoby nie są osobami pełniącymi funkcje publiczne i nie zrzekli się przysługującego im prawa do ochrony prywatności. W uzasadnieniu decyzji organ dokonał szerokiej analizy pojęcia "osoba pełniąca funkcje publiczne", konstatując ostatecznie, że osoby których dotyczy wniosek nie są osobami pełniącymi takie funkcje. Organ wskazał ponadto, że osoby obecnie zatrudnione w oparciu o umowę o wykonywanie robót publicznych nie wyraziły zgody na udostępnienie ich danych osobowych, zaś w odniesieniu do osób już niepracujących nie jest możliwe uzyskanie takiej zgody. Tym samym w ocenie organu nie jest możliwe udzielenie informacji w zakresie imienia i nazwiska pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o wykonywanie robót publicznych.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. S. podniósł, że organ I instancji błędnie ustalił, że podanie imienia i nazwiska osoby zatrudnionej w Urzędzie Gminy podlega ujawnieniu jedynie wtedy, kiedy ta pełni funkcję publiczną. W ocenie skarżącego dane takie jak imię i nazwisko pracownika organu jednostki samorządu terytorialnego zawsze podlegają ujawnieniu, bez względu na rodzaj wykonywanej pracy. W ocenie skarżącego organ I instancji dokonał nieprawidłowej anonimizacji imion i nazwisk pracowników których dotyczy wniosek, bowiem powinien on podać inicjały imienia i nazwiska tych osób, a nie określać ich przy użyciu znaku X. Skarżący ponadto wskazał, że organ poprzez ogólnikowe wskazanie wykształcenia osób zatrudnionych, jako średnie lub podstawowe, bez przypisania konkretnego zawodu posiadanego przez te osoby, nie wykonał prawidłowo obowiązku udzielenia informacji publicznej. W ocenie skarżącego decyzja Burmistrza Miasta K. winna być uchylona.

Decyzją z dnia [...] roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., po rozpoznaniu odwołania, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. Organ odwoławczy odniósł się do treści art. 61 ust. 1 Konstytucji RP jako normy prawnej, z której wywodzone jest prawo obywatela do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Ponadto organ wskazał również na treść ust. 3 przywołanego przepisu, stanowiący podstawę ograniczenia prawa do informacji ze względu m.in. na ochronę wolności i praw inny osób. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że problematyka udostępniania informacji publicznej została uregulowana ustawą z 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej, zaś art. 5 ust. 1 tej ustawy przewiduje ograniczenie prawa do informacji publicznej w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Organ wskazał również, że prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Od powyższego ograniczenia przewidziany jest wyjątek, dotyczący osób pełniących funkcję publiczną, w sprawach mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji oraz w przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa. Samorządowe Kolegium Odwoławcze podniosło, że organ udzielił wnioskodawcy informacji publicznej, z wyłączeniem podania imienia i nazwiska osób wykonujących pracę na podstawie umowy o wykonywanie robót publicznych. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że nie jest uprawnione do badania i oceny rzetelności i kompletności udzielonej wnioskodawcy informacji publicznej, ponieważ jest uprawnione jedynie do kontroli prawidłowości wydania decyzji odmawiającej udzielenia informacji publicznej. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że organ I instancji odmówił udzielenia informacji w zakresie imion i nazwisk pracowników z uwagi na ograniczenie wynikające z art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie zaś z powodu błędnego uznania żądanej informacji publicznej za informację publiczną przetworzoną. Samorządowe Kolegium Odwoławcze odnosząc się do zarzutu nieujawnienia imion i nazwisk pracowników pracujących w oparciu o umowę o wykonywanie robót publicznych, powołał się na orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego, sygn. akt 17/05, wykładające pojęcie "osoby pełniące funkcje publiczne", jako osoby związane formalnymi więziami z instytucję publiczną, zaś sprawowanie funkcji publicznej wiąże się z realizacją określonych zadań w urzędzie, w ramach struktury władzy publicznej lub na innym stanowisku decyzyjnym w strukturze administracji publicznej, a także w innych instytucjach publicznych. Tym samym organ odwoławczy podzielił stanowisko organu I instancji, że osoby których dotyczy wniosek skarżącego nie są osobami pełniącymi funkcje publiczne, zatem objęte są wyrażonym w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej ograniczeniem związanym z ochroną prywatności tych osób. Jednocześnie organ odwoławczy wskazał, że osoby te nie zrezygnowały z przysługującego im prawa do objęcia ochroną ich prywatności.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi A. S. zarzucił błędne przyjęcie, że organ I instancji udzielił mu informacji publicznej odnoszącej się do wykształcenia posiadanego przez osoby zatrudnione na umowę o pracę w ramach wykonywania robót publicznych. Ponadto skarżący podniósł, że Burmistrz K., stosownie do zasady praworządności i przepisów prawa był i jest zobowiązany do podania zanonimizowanych imion i nazwisk osób zatrudnionych, a ponadto ich wykształcenia, co w ocenie skarżącego powoduje, że decyzje organów obu instancji nie mogą pozostać w obrocie prawnym jako niezgodne z prawem.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. wniosło o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje:

Skarga podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2107) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów lub czynności wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem.

W świetle art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne. W wyniku takiej kontroli decyzja może zostać uchylona w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy, ewentualnie w razie wystąpienia okoliczności mogących być podstawą wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a, b i c p.p.s.a.).

Przeprowadzając taką kontrolę stosownie do art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną w niej podstawą prawną. Oznacza to, że bierze pod uwagę wszelkie naruszenia prawa, a także wszystkie przepisy, które powinny znaleźć zastosowanie w rozpoznawanej sprawie, niezależnie od żądań i wniosków podniesionych w skardze - w granicach sprawy, wyznaczonych przede wszystkim rodzajem i treścią zaskarżonego aktu.

Przenosząc określone w przepisach p.p.s.a. kryteria oceny zaskarżonego aktu administracyjnego na grunt przedmiotowej sprawy, Sąd uznał, iż zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

W niniejszej sprawie przedmiotem kontroli stała się decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] roku, znak [...] utrzymująca w mocy zaskarżoną decyzję Burmistrza K. z [...] roku, znak [...] odmawiającą udostępnienia informacji publicznej w zakresie imion i nazwisk osób, które w okresie od 1 sierpnia 2017 roku zostały zatrudnione przez Urząd Miejski w K. na podstawie umowy o pracę w ramach robót publicznych, a które nie są osobami pełniącymi funkcje publiczne i nie zrzekli się przysługującego im prawa do ochrony prywatności.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.

Prawo obywatela do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne wynika z regulacji art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca zdefiniował w art. 1 ust. 1 i art. 6 u.d.i.p. Zgodnie z przepisem art. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym ustawą. Przepis art. 6 u.d.i.p. wymienia katalog informacji i dokumentów stanowiących informację publiczną, nie stanowiąc wyliczenia enumeratywnego, o czym świadczy użyty zwrot "w szczególności". Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 u.d.i.p., prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienia do: uzyskania informacji publicznej, w tym uzyskania informacji przetworzonej w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego (pkt 1), wglądu do dokumentów urzędowych (pkt 2), dostępu do posiedzeń kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów (pkt 3). Prawo do informacji publicznej obejmuje uprawnienie do niezwłocznego uzyskania informacji publicznej zawierającej aktualną wiedzę o sprawach publicznych (art. 3 ust. 2 u.d.i.p.).

Należy mieć również na uwadze, że ustawa o dostępie do informacji publicznej w art. 5 statuuje ograniczenie prawa do informacji publicznej. Zgodnie z ust. 1 art. 5 u.d.i.p. prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Ponadto ustawodawca przewidział, że prawo do uzyskania informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na ochronę prawa prywatności, czego dał wyraz w ust. 2 art. 5 u.d.i.p. zgodnie z którym prawo do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Ograniczenie to nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji, oraz przypadku, gdy osoba fizyczna lub przedsiębiorca rezygnują z przysługującego im prawa.

Przechodząc na grunt niniejszej sprawy, wyjaśnienia wymaga pojęcie "osoba pełniąca funkcje publiczne", bowiem decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] roku utrzymująca w mocy zaskarżoną decyzję Burmistrza K. z [...] roku, znak [...] dotyczyła odmowy udostępnienia informacji publicznej w zakresie imion i nazwisk osób, które w okresie od 1 sierpnia 2017 roku zostały zatrudnione przez Urząd Miejski w K. na podstawie umowy o pracę w ramach robót publicznych, a które nie są osobami pełniącymi funkcje publiczne i nie zrzekły się przysługującego im prawa do ochrony prywatności.

Ustawa o dostępie do informacji publicznych nie definiuj pojęcia "osoby pełniącej funkcję publiczną". W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że za osobę pełniącą funkcję publiczną należy uznać każdego, kto pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, jeżeli tylko funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządowym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań przez władze publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Nie ma przy tym znaczenia, na jakiej podstawie prawnej osoba wykonuje funkcję publiczną. Pojęcie "osoby pełniącej funkcję publiczną" ma na gruncie u.d.i.p. autonomiczne i szersze znaczenie niż w art. 115 § 13 i 19 k.k. Użyte w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. pojęcie "osoby pełniącej funkcję publiczną" obejmuje bowiem każdą osobę, która ma wpływ na kształtowanie spraw publicznych w rozumieniu art. 1 ust. 1 u.d.i.p., tj. na sferę publiczną (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 czerwca 2018 r., I OSK 169/18, LEX nr 2523767). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 4 lipca 2018 r., II SA/Gd 235/18, wskazał, że za osobę publiczną należy uznać każdego, kto pełni funkcję w organach władzy publicznej lub też w strukturach osób prawnych i jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, jeżeli tylko funkcja ta ma związek z dysponowaniem majątkiem państwowym lub samorządowym albo zarządzaniem sprawami związanymi z wykonywaniem swych zadań przez władze publiczne, a także inne podmioty, które tę władzę realizują lub gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Cechą wyróżniającą takie osoby jest posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści wykonywanych zadań w sferze publicznej. Chodzi zatem o podmioty, którym przysługuje co najmniej wąski zakres kompetencji w ramach instytucji publicznej. Zatem w orzecznictwie sądów administracyjnych za stanowiska o charakterze usługowym czy technicznym traktuje się szeregowych pracowników nieposiadających żadnego wpływu na procesy decyzyjne, wykonujących szeroko rozumiane czynności pomocnicze.

Wniosek o udzielenie informacji publicznej przez Burmistrza K. złożony przez skarżącego, dotyczył osób zatrudnionych w oparciu o umowę o wykonywanie robót publicznych o charakterze pomocniczym i porządkowym. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego osoby wykonujące prace o charakterze pomocniczym i porządkowym w Urzędzie Miasta, nie są osobami pełniącymi funkcję publiczne w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zakres zadań powierzonych do wykonania tym osobom nie obejmuje zadań z zakresu administracji publicznej oraz nie daje tym osobom możliwości wpływu na określanie zadań w sferze publicznej. Osoby te nie posiadają uprawnień do dysponowania majątkiem państwowym lub samorządowym, a także nie zarządzają sprawami związanymi z wykonywaniem zadań przez administrację publiczną poprzez kształtowanie praw i obowiązków jednostek. Ponadto osoby te nie zrzekły się przysługującego im prawa do ochrony prywatności. Tym samym pracownicy zatrudnieni w oparciu o umowę o roboty publiczne, jako osoby niepełniące funkcji publicznej w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, korzystają z ochrony prawa prywatności, w tym ich imion i nazwisk, wyrażonej w ust. 2 art. 5 u.d.i.p. Podkreślenia wymaga, że ocena czy imię i nazwisko pracownika administracji publicznej podlega ujawnieniu w ramach informacji publicznej powinno być oceniane indywidualnie, przy rozpoznaniu konkretnych wniosków o udzielenie informacji publicznej przez organ zobowiązany do udzielenia informacji, bowiem nie jest możliwe abstrakcyjne ustalenie na przyszłość, że imię i nazwisko pracowników organów administracji publicznej zawsze będzie podlegało ujawnieniu w ramach udzielenia informacji publicznej, bez względu na zajmowane stanowisko, rodzaj wykonywanej pracy czy też treść wniosku o udzielenie informacji publicznej.

Wobec powyższych rozważań oraz braku zgodny osób zatrudnionych w oparciu o umowy o roboty publiczne na ujawnienie ich danych, Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, że organ odwoławczy słusznie uznał osoby których dotyczył wniosek o udzielenie informacji publicznej za osoby niepełniące funkcji publicznej i utrzymał w mocy decyzję organu I instancji odmawiającą udzielenia skarżącemu informacji publicznej w zakresie imion i nazwisk tych osób.

W tym miejscu podkreślenia wymaga, że ustawodawca w przepisie art. 5 ust. 2 u.d.i.p. zdecydował się na zhierarchizowanie dwóch prawnie chronionych wartości: prywatności osoby fizycznej niepełniących funkcji publicznych oraz wolności pozyskiwania i rozpowszechniania informacji, dając prawu do ochrony prywatności pierwszeństwo przed prawem dostępu do informacji publicznej.

Reasumując, zdaniem Sądu, organ nie naruszył art. 61 ust. 3 Konstytucji RP ani przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, albowiem do ograniczenia konstytucyjnego prawa do informacji może dojść z uwagi na prywatność osoby.

Odnosząc się do zarzutu skarżącego, że organ I instancji dokonał nieprawidłowej anonimizacji imienia i nazwiska pracowników w udzielonej informacji publicznej z dnia 14 września 2018 roku wskazać należy, że przedmiotem kontroli stała się decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z [...] roku utrzymująca w mocy zaskarżoną decyzję Burmistrza K. z [...] roku, znak [...] dotyczącą odmowy udostępnienia informacji publicznej w zakresie imion i nazwisk osób, nie zaś treść udostępnionej informacji publicznej pismem z dnia 14 września 2018 r. Organ przyjmując ten sposób określenia pracownika, przy jednoczesnej odmowie udzielenia informacji publicznej w zakresie imienia i nazwiska pracowników, dokonał ochrony informacji niepodlegających ujawnieniu w sposób uniemożliwiający również pośrednią identyfikację pracowników zatrudnionych w oparciu o umowę o roboty publiczne w Urzędzie Miejskim w K. Przypomnienia wymaga, że celem anonimizacji jest uniemożliwienie identyfikacji osób, a nie wyłącznie jej utrudnienie.

Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak w pkt 1 wyroku. O kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu Sąd orzekł na podstawie art. 250 § 1 p.p.s.a. oraz § 2 w związku z § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz.U. z 2016 r., poz. 1715) jak w pkt 2.

A.B.