Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Marcin Kamiński Sędziowie WSA Maciej Kobak AWSA Karina Gniewek - Berezowska /spr./ po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 11 stycznia 2022 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [....] z siedzibą w [...] na bezczynność Prezydenta Miasta w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. stwierdza, że Prezydent Miasta dopuścił się bezczynności w rozpoznaniu wniosku strony skarżącej Stowarzyszenia [...] w [....] z dnia 23 grudnia 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej; II. stwierdza, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Prezydenta Miasta na rzecz strony skarżącej Stowarzyszenia [...] w [...] kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem kontroli Sądu jest bezczynność Prezydenta Miasta [...] w sprawie z wniosku Stowarzyszenia [...] ( dalej: "strona skarżąca") z dnia 23 grudnia 2019 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie kosztów jakie poniosła Gmina [...] w ramach zorganizowanego w dniu [...] lipca 2019 r. koncertu pt. [...].

W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 21 lutego 2020 r. została udostępniona informacja publiczna poprzez przedstawienie skanów faktur, na częściowo poniesione koszty, nieobejmujące kwoty jaką Gmina [...] zapłaciła [...] S.A. na podstawie umowy koncertowej. W związku z tym strona skarżąca stwierdziła, że doszło jedynie do częściowego udostępnienia informacji publicznej. W pozostałym zakresie organ pozostaje w bezczynności.

Zarzuciła w związku z tym naruszenie:

- art. 61 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez nieudostępnienie informacji publicznej,

- art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o udostępnieniu informacji publicznej ( Dz.U. z 2020 r. poz. 2176; dalej: "u.d.i.p.") poprzez udostępnienie informacji publicznej jedynie w części.

Na tych podstawach wniosła o zobowiązanie organu do załatwienia wniosku z 23 grudnia 2019 r. w zakresie nieudostępnionych informacji publicznych oraz o zasądzenie od organu kosztów postępowania według norm przepisanych.

W piśmie z 17 czerwca 2019 r. dodatkowo wniosła o:

- stwierdzenie, że organ dopuścił się bezczynności,

- orzeczenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa,

- zasądzenie od organu zwrotu kosztów postępowania wedle norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu wskazał, że w zakresie zarzucanej bezczynności została wydana decyzja odmowna, co jest równoznaczne z załatwieniem sprawy zainicjowanej wnioskiem strony skarżącej, tyle, że w ramach autokontroli. Opóźnienie w załatwieniu wniosku nie było spowodowane złą wolą organu lub celowym działaniem lecz długotrwałą nieobecnością pracownika oraz koniecznością zajęcia stanowiska w sprawie przez [...] S.A.

Jak wynika z akt wnioskiem z 23 grudnia 2019 r. Stowarzyszenie [...] zwróciło się do Prezydenta Miasta w [...] o udostępnienie informacji w zakresie kosztów jakie poniosła Gmina [...] w ramach zorganizowanego w dniu [...] lipca 2019 r. koncertu pt. [...].

W odpowiedzi na wniosek, pismem z 21 lutego 2020 r. Prezydent Miasta [...] udostępnił stronie skarżącej kopie faktur związanych z organizacją przedsięwzięcia.

Pismem z 25 lutego 2020 r. Stowarzyszenie [...] wniosło do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na bezczynność Prezydenta Miasta [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, domagając się zobowiązania organu do załatwienia wniosku z 23 grudnia 2019 r. w zakresie nieudostępnienia informacji publicznych tj. "kosztów jakie zawarła Gmina [...] w umowie z [...] w ramach organizowanego koncertu".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 7 października 2020 r., sygn. akt II SAB/Rz 28/20 oddalił skargę.

W uzasadnieniu wskazał, że spór w sprawie sprowadzał się do tego, czy organ był zobowiązany do udzielenia informacji dotyczącej kwoty na jaką opiewała zawarta przez Prezydenta Miasta [...] umowa z [...] S.A. o organizacji [...] lipca 2019 r. koncertu [...].

Zdaniem Sądu I instancji organ w całości odniósł się do żądania z 23 grudnia 2019 r. przekazując skany faktur oraz wydając decyzję z [...] maja 2020 r. o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Dalej Sąd wskazał, że skoro granice sprawy o dostęp do informacji publicznej wyznacza wniosek strony, którego rozpatrzenie może przybrać różne formy, to przepis art. 134 p.p.s.a. daje uprawnienie do wypowiedzenia się o decyzji administracyjnej o odmowie udzielenia informacji publicznej w sprawie o bezczynność w dostępie do informacji publicznej. Za uzasadnianą Sąd uznał argumentację dotyczącą odmowy udzielenia informacji publicznej w zakresie kosztów jakie miasto zapłaciło na podstawie umowy z [...] S.A. z uwagę na tajemnicę przedsiębiorcy.

Wyrokiem z 24 listopada 2021 r., sygn. akt II OSK 4363/21 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Sądu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.

W pierwszej kolejność NSA zarzucił Sądowi I instancji naruszenie art. 134 § 1 p.p.s.a. poprzez wyjście poza granice sprawy. Jak wyjaśnił skarga dotyczyła bezczynności w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, a nie decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Zadaniem Sądu I instancji, było w ocenie NSA ustalenie, czy w określnych terminach organ udostępnił posiadaną informację publiczną lub czy w tych terminach wydał decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Niedopuszczalne było wypowiadania się przez Sąd I instancji o decyzji odmawiającej udostępnienia informacji publicznej. W ponownie przeprowadzonym postępowaniu NSA nakazał Sądowi I instancji ustalić prawidłowo okoliczności faktyczne i na ich podstawie rozstrzygnąć o żądaniach skargi z uwzględnieniem pisma Stowarzyszenia z 17 czerwca 2020 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 i art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej jako: "p.p.s.a.") sąd sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej poprzez rozpoznawanie skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Na podstawie art. 119 pkt 4 i 120 p.p.s.a. sprawa została rozpoznana w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym.

Sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, co oznacza, że przy orzekaniu bierze pod uwagę z urzędu także i takie naruszenia prawa, które nie zostały objęte skargą (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Stosownie do art. 149 § 1 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a p.p.s.a., zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa. Jednocześnie sąd stwierdza, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Stosownie zaś do § 2 tego przepisu, sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.

Na podstawie art. 153 p.p.s.a. ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

W sprawie nie ulega wątpliwości i kwestia ta została przesądzona, że żądana informacja stanowi informację publiczną, a organ do którego wniosek został skierowany był obowiązany do jej udostępnienia.

Nie ulega również wątpliwości kwestia udostępnienia informacji publicznej w zakresie przedstawionych faktur. Ta część żądania, jako spełniona nie została objęta przedmiotem skargi.

Skarga dotyczy wyłącznie bezczynności organu w zakresie nieudostępnienia informacji publicznej dotyczącej kwoty, na jaką opiewała umowa zawarta z [...] S.A. na organizację koncertu.

Co do zasady udostępnienie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno-technicznej poprzez udzielenie żądanej informacji, co następuje bez zbędnej zwłoki nie później niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku ( art. 13 ust. 1 u.d.i.p.). Jeżeli informacja publiczna nie może być udostępniona w terminie określonym w ust. 1, podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku ( ust. 2). Czternastodniowy termin obowiązuje również organ przy wydawaniu decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej na podstawie art. 16 u.d.i.p.). W każdym przypadku niedochowania przewidzianego ustawą czternastodniowego terminu rozpoznania wniosku organ powinien poinformować wnioskodawcę wskazując jednocześnie przyczynę niedochowania terminu oraz wskazując termin załatwienia wniosku niepóźnej niż 2 miesiące.

W sprawie ze skargi na bezczynność Sąd bada czy organ w ustawowym terminie odpowiedział na żądanie tj. udzielił żądanej informacji w pełnym zakresie, wydał decyzję o odmowie udostępnienia informacji publicznej, bądź czy pouczył wnioskodawcę o przyczynie niedochowania terminu.

W sprawie strona skarżąca wystąpiła z wnioskiem w dniu 23 grudnia 2019 r. Czternastodniowy termin do podjęcia przez organ wymaganego prawem zachowania upływał w dniu 6 stycznia 2020 r.

Analiza dokumentów sprawy wskazuje bezsprzecznie, że w tym terminie nie miało miejsce żadne z wyżej wymienionych zachowań, czemu z resztą nie przeczy sam organ, który w odpowiedzi na skargę przyznał, że pozostawał w bezczynności usprawiedliwiając jedynie ten stan. Mając to na uwadze Sąd stwierdził bezczynność organu.

Jednocześnie Sąd stwierdził, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. O powyższym świadczy, iż w spornym zakresie tj. dotyczącym wydatków związanych z umową z [...] S.A. organ wypowiedział się dopiero w dniu [...] maja 2020 r. w formie decyzji odmownej, co nastąpiło po wniesieniu przez stronę skarżącą skargi na bezczynność organu w tym przedmiocie. W ocenienie Sądu takie zachowanie organu świadczy, wbrew twierdzeniom tegoż organu o złej woli, skoro dopiero wniesienie skargi zmotywowało organ do działania w tym zakresie. Nie usprawiedliwia tego powoływanie się przez organ na oczekiwanie na stanowisko [...] S.A. w tym przedmiocie. Organ nie potrzebował konsultacji w tym zakresie, mógł samodzielnie rozpoznać wniosek. Opóźnienie ma charakter zawiniony i musi zostać zakwalifikowane jako rażące, o czym Sąd orzekł w punkcie II wyroku na podstawie art. 149 § 1 pkt 3 i § 1a p.p.s.a.

Z informacji uzyskanych na wezwanie Sądu wynika, że po uchyleniu przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...], wspomnianą wcześniej decyzją z [...] października 2020 r., nr [...] decyzji Prezydenta Miasta [...] z [...] maja 2020 r. postępowanie nadal jest w toku. Ostatnia wydana w tej sprawie decyzja SKO z [...] listopada 2021 r., nr [...] została zaskarżona do tutejszego Sądu. W świetle powyższego stwierdzić należy, że organ podjął działanie, a jego legalność będzie przedmiotem oceny Sądu w odrębnym postępowaniu. W związku z powyższym na obecnym etapie postępowania brak jest podstaw do zobowiązywania organu do podjęcia działania.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 200, 205 § 1 i 209 p.p.s.a.