Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz po rozpoznaniu w dniu 25 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej o zawieszenie postępowania w sprawie ze skargi kasacyjnej Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz ze skargi kasacyjnej K.G.-P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2019 r., sygn. akt: II SAB/Wa 550/19 w sprawie ze skargi K.G.-P. na bezczynność Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej w sprawie wniosku z dnia 25 stycznia 2018 r. postanawia: odmówić zawieszenia postępowania kasacyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 2 października 2019 r., sygn. akt: II SAB/ 550/19 zobowiązał Kancelarię Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej do rozpatrzenia wniosku K.G.-P. o udostępnienie informacji publicznej, stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, oddalił skargę w pozostałym zakresie i zasądził zwrot kosztów postępowania na rzecz skarżącej.

W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego wyroku Kancelaria Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej wniosła o zawieszenie postępowania sądowoadministracyjnego na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a., podnosząc, że rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innych toczących się postępowań, tj.:

- postępowania administracyjnego wszczętego przez Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych postanowieniem z dnia [..] lipca 2019 r., znak: [..] o wszczęciu z urzędu postępowania wobec Kancelarii Sejmu w sprawie przetwarzania danych osobowych sędziów zawartych w wykazie sędziów popierających zgłoszenia kandydatów do Krajowej Rady Sądownictwa, w ramach którego wydane zostało postanowienie z dnia [..] lipca 2019 r. znak: [..] zobowiązujące Kancelarię Sejmu do ograniczenia przetwarzania danych osobowych sędziów zawartych w wykazach sędziów popierających zgłoszenia kandydatów do Krajowej Rady Sądownictwa, poprzez nakazanie powstrzymania się od ich upubliczniania oraz udostępnienia w jakiejkolwiek formie innym podmiotom do czasu wydania decyzji kończącej postępowanie w niniejszej sprawie,

- postępowań sądowoadministracyjnych wszczętych skargami na postanowienia, o których mowa wyżej, zawisłymi przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie ze skargi K.G.-P. (sygn. akt: II SA/Wa 1927/19), Fundacji [..] (sygn. akt: II SA/Wa 2153/19) i Rzecznika Praw Obywatelskich (sygn. akt: II SA/Wa 2148/19),

- postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym wszczętym na wniosek grupy posłów z dnia 2 grudnia 2019 r. (sygn. akt: K 21/19) o stwierdzenie, że przepis art. 11c ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. z 2019 r., poz. 84 ze zm.) rozumiany w ten sposób, że przepis ten nie zakazuje udzielenia informacji publicznej w postaci wykazu sędziów popierających zgłoszenie kandydata na członka KRS wybieranego spośród sędziów jest niezgodny z art. 2, art. 47 i art. 51 Konstytucji RP.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 2325) zwanej dalej p.p.s.a., sąd może zawiesić postępowanie z urzędu, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego lub przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Według art. 192 p.p.s.a., "Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 123-125, postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym ulega zawieszeniu jedynie na zgodny wniosek stron", a zgodnie z art. 193 p.p.s.a., "Jeżeli nie ma szczególnych przepisów postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, do postępowania tego stosuje się odpowiednio przepisy postępowania przed wojewódzkim sądem administracyjnym, z tym że Naczelny Sąd Administracyjny uzasadnia z urzędu wyroki i postanowienia w terminie trzydziestu dni. (...)".

Norma zawarta w art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. umożliwia zawieszenie postepowania sądowoadministracyjnego, o ile zaistnieje zagadnienie wstępne (prejudycjalne), a więc zagadnienie, od rozstrzygnięcia którego zależy wynik postępowania. Wstrzymanie czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym w wyniku zawieszenia postępowania musi być zatem uzasadnione brakiem możliwości podjęcia rozstrzygnięcia, bez uprzedniego rozstrzygnięcia kwestii prejudycjalnej, w innym postępowaniu. Dodać należy, że art. 125 § 1 p.p.s.a. stanowi podstawę fakultatywnego zawieszenia postępowania sądowego z urzędu.

Naczelny Sąd Administracyjny, zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a., rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, o ile nie występują w sprawie okoliczności wskazujące na nieważność postępowania. Postępowanie prowadzone przez Naczelny Sąd Administracyjny skierowane jest zatem na kontrolę orzeczenia sądu I instancji jedynie w granicach podstaw kasacyjnych. W przypadku zaskarżenia wyroku sądu I instancji zapadłego w sprawie ze skargi na bezczynność i uwzględniającego tę skargę, Naczelny Sąd Administracyjny kontroluje, w granicach skargi kasacyjnej, prawidłowość skorzystania przez Sąd I instancji z kompetencji określonych w normach zakodowanych w art. 149 § 1-2 p.p.s.a. W sprawach ze skarg na bezczynność podstawową kwestią jest ocena zachowania przez organ ustawowych terminów przewidzianych na zakończenie postępowania w sprawie. W tego rodzaju sprawach nie jest kontrolowana merytoryczna poprawność rozstrzygnięć w zawisłych sprawach.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w niniejszym postępowaniu kasacyjnym, wbrew osnowie wniosku, nie zachodzą podstawy do uznania, że możliwość rozstrzygnięcia zasadności skarg kasacyjnych jest uzależniona w jakikolwiek sposób od treści rozstrzygnięć wymienionych jako podstawa wniosku o zawieszenie postępowania kasacyjnego. Wskazać należy, że przedmiotem oceny Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpoznającego skargi kasacyjne od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2019 r. w sprawie o sygn. akt: II SAB/Wa 550/19 jest prawidłowość uznania przez ten Sąd, że organ pozostawał w bezczynności w sprawie wniosku o udostępnienie informacji publicznej, a w związku z tym trafność dokonanej oceny charakteru tej bezczynności i zobowiązania do rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Adresat wniosku o udostępnienie informacji publicznej jest związany ustawowymi terminami odpowiedzi na ten wniosek, przy czym w przypadku, gdy kwestia kwalifikacji wnioskowanej informacji jako informacji publicznej jest prawomocnie przesądzona (jak to ma miejsce w realiach niniejszej sprawy), a organ nie znajduje podstaw do udostępnienia wnioskowanej informacji, badaniu podlega terminowość podjęcia rozstrzygnięcia odmownego w prawem przewidzianej formie. Tego rodzaju ocena nie jest uzależniona od treści rozstrzygnięć, które w ocenie Kancelarii skarżącej kasacyjnie mają mieć wpływ na treść sposobu zakończenia postępowania w sprawie zainicjowanej wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. Nie sposób zatem uznać, aby Naczelny Sąd Administracyjny nie był władny ze względu na wskazane we wniosku okoliczności dokonać instancyjnej kontroli sądowoadministracyjnej orzeczenia Sądu I instancji, na mocy którego Sąd ten oceniał sprawę ze skargi na bezczynność Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej w sprawie wniosku z dnia 25 stycznia 2018 r., tj. oceniał sposób zrealizowania przez kancelarię wymogów prawnych wynikających przede wszystkim z ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j.: Dz.U. z 2019 r., poz. 1429).

Biorąc zatem pod uwagę, że ocena wskazanych przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie podstaw uznania bezczynności Kancelarii Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej nie jest uzależniona od wyników wskazanych w skardze kasacyjnej postępowań, ponieważ podjęte w tych postępowaniach rozstrzygnięcia nie determinują kontroli, jakiej dokonać ma Naczelny Sąd Administracyjny w odniesieniu do zaskarżonego wyroku WSA w Warszawie z dnia 2 października 2019 r., a więc kontroli zmierzającej do ustalenia, czy działania lub zaniechania organu kwalifikują zachowanie organu jako bezczynność w rozpoznaniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że brak podstaw do zawieszenia postępowania kasacyjnego w oparciu o art. 125 § 1 pkt 1 w związku z art. 193 p.p.s.a.