Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Szczepan Prax (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Stanisław Nitecki Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 października 2013 r. sprawy ze skargi K.K. na bezczynność Wójta Gminy P. w przedmiocie informacji publicznej oddala skargę.

Wnioskiem z dnia [...] K.K. domagał się od Wójta Gminy P. udostępnienia następującej informacji publicznej:

1) Kopii umów o dzieło, zlecenia i innych umów wraz z rachunkami dotyczącymi wynagrodzeń osobowych ujętych w budżecie Gminy P. w roku [...],

2) Kopii wszystkich dokumentów księgowych (faktur, umów o dzieło, zlecenia, o pracę, itp.), na podstawie których wypłacono środki finansowe z pieniędzy na profilaktykę alkoholową i innych uzależnień w roku [...] i [...]; w przypadku dokumentów księgowych kopii strony czołowej i odwrotnej z opisem wydatku, dekretację, itd.

3) Kopii faktur zakupu sprzętu audio – video do świetlicy w P. (awers i rewers.

W zakresie punktów 1 i 2 wnioskodawca prosił o usunięcie wrażliwych danych zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych.

Ponieważ wnioskodawca nie otrzymał żądanych informacji, zaskarżył bezczynność Wójta Gminy P. Skarga ta została uwzględniona wyrokiem tut. Sądu z dnia 7 grudnia 2012 r., sygn. akt IV SAB/GL 129/12, którym zobowiązano Wójta do załatwienia wniosku skarżącego w terminie 14 dni. W motywach wyroku przesądzono, że dane objęte wnioskiem stanowią informację publiczną i wskazano obowiązki organu wynikające z ustawy z dnia 6 września 2011 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), zwanej dalej "ustawą o dostępie".

Decyzją z dnia [...] Wójt P. odmówił udostępnienia wnioskodawcy żądanej informacji publicznej uznając ją za przetworzoną i ustalając, że wnioskodawca nie wskazał ważnego interesu prawnego dla jej udostępnienia. Rozstrzygnięcie to zostało jednak uchylone decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...], wydaną na skutek odwołania wnioskodawcy. Kolegium uznało, że charakter przedmiotowej informacji publicznej nie został przez organ I instancji należycie rozważony, a nawet przy przyjęciu, że istotnie chodzi o informację przetworzoną, to organ ten nie dopełnił obowiązku w zakresie prawidłowego wezwania strony o wykazanie ważnego interesu publicznego.

W ramach dalszego toku sprawy wnioskodawca, na wezwanie Wójta podał w piśmie z dnia [...], że jest redaktorem naczelnym Informatora Gminnego dla Gminy P. i żądana informacja będzie wykorzystana do celów informacyjnych, kontrolnych i publikacji prasowych w tym Informatorze.

Po dwukrotnym przedłużaniu terminu rozpatrzenia wniosku, motywowanym koniecznością przygotowania dużej ilości dokumentów Wójt Gminy P. wraz z pismem z dnia [...] udostępnił wnioskodawcy plik ponad dwustu odpisów dokumentów.

W dniu [...] K.K. wniósł ponowną skargę na bezczynność Wójta Gminy P., zarzucając mu naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz art. 1 ust. 1, w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1, a także art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie, poprzez nieudostępnienie informacji publicznej zgodnie z treścią wniosku "z dnia stycznia, tj. ". Skarżący wniósł o zobowiązanie organu do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej zgodnie z jego wnioskiem z dnia [...] i uznanie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że żądane informacje częściowo zostały mu udostępnione dopiero prawie rok po złożeniu wniosku. Nie są one jednak kompletne, a niektóre informacje nie zostały w ogóle udostępnione. Przedłożone umowy nie zawierają personaliów kontrahentów Gminy. Nie udostępniono załączników do umów, co czyni udzieloną odpowiedź bezużyteczną. Także przekazane rachunki nie posiadają imion i nazwisk wystawców oraz informacji, jakiego działania dotyczą. Zawarte na nich dekretacje są tylko opisane ręcznym pismem lub brak jest takich dekretacji oraz wymaganych pieczątek, co może sugerować, iż nie są to rachunki przeznaczone do rozliczenia.

Skarżący przyznał, że w pełni udostępniono mu jedynie informację określoną w pkt 3 jego wniosku. Natomiast jego zdaniem usunięcie danych z dokumentów, które według organu są prawnie chronione, mogło nastąpić tylko przez wydanie decyzji odmownej, z określeniem ich rodzaju i wskazaniem normy prawnej stanowiącej podstawę takiej odmowy. W dalszej części skargi przywołano orzecznictwo wyjaśniające przedmiotowy zakres pojęcia informacji publicznej.

Według skarżącego pozorowane działania organu uzasadniają uznanie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

Odpowiadając na skargą Wójt P. postulował jej oddalenie. Organ zauważył w pierwszej kolejności, że zakres wniosku okazał się na tyle szeroki, że wymagał dużego zaangażowania środków osobowych i podjęcia takich działań organizacyjnych, które mogły zakłócić normalny tok działania Urzędu Gminy. Dlatego zakwalifikowano żądanie wniosku w aspekcie informacji przetworzonych. Po decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. skarżący wykazał istnienie interesu publicznego w udostępnieniu tych informacji, w związku z czym informacja publiczna została mu udzielona i obejmuje odpisy 226 dokumentów. Wbrew zarzutom skargi informacje zostały udostępnione w sposób możliwie kompletny, zupełny i staranny, odpowiadający zakresowi i treści złożonego przez skarżącego wniosku. Brak imion i nazwisk w przekazanych umowach i rachunkach do umów wiąże się z wyraźną prośbą z wniosku o usunięcie danych osobowych.

W piśmie procesowym z dnia [...] (data nadania przesyłki pocztowej) skarżący wskazał w pierwszej kolejności, że w dniu [...] przekazał organowi uwagi odnośnie udzielonej informacji, do których organ się nie odniósł zarówno przed skierowaniem skargi, jak i w samej odpowiedzi. Podniósł również, że we wniosku nie chodziło o anonimizację danych, lecz o dane określone w art. 27 ust. 1 ustawy o ochronie danych osobowych. Powtórzył też zarzut o niekompletności udzielonej informacji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie. Zgodnie z art. 3 § 1 i 2 pkt 8 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej: ppsa, sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, obejmującą orzekanie w sprawach skarg na bezczynność jej organów.

Instytucja skargi na bezczynność organu ma na celu ochronę strony poprzez doprowadzenie organu do podjęcia właściwego działania w określonej sprawie. Według art. 149 ppsa w razie stwierdzenia bezczynności Sąd zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub interpretacji lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisu prawa. W przypadku spraw w przedmiocie informacji publicznej uwzględnić należy regulację z ustawy o dostępie przewidującą różne sposoby załatwienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej. Nie ulega jednak wątpliwości, że zasadność skargi na bezczynność może być uznana tylko wówczas, gdy bezczynność ta istniała jeszcze w chwili wniesienia skargi.

Tak więc skarga wniesiona po udzieleniu przez organ informacji publicznej podlega oddaleniu. Z tego punktu widzenia można w ramach niniejszego postępowania sądowego pominąć wcześniejszy tryb procedowania organu, objęty zarówno poprzednią kontrolą sądową, jak i instancyjną. Jako istotne w sprawie należy uznać to, iż bezspornym było, że żądane przez skarżącego dane stanowią informację publiczną, a po wniesieniu przez skarżącego pisma z dnia [...] jego prawo do uzyskania tej informacji nie było już przez organ kwestionowane, czego realnym wynikiem było udostępnienie informacji w dniu [...] (data odbioru kopii dokumentów przez skarżącego). Ponieważ skarga została wniesiona później, bo w dniu [...], stwierdzenie bezczynności organu byłoby możliwe tylko w przypadku ustalenia, że udzielona informacja nie wiąże się przedmiotowo z żądaniem wniosku, albo gdy można jednoznacznie stwierdzić jej niekompletność. Tego rodzaju okoliczności nie można się dopatrzeć w niniejszej sprawie. Wniosek skarżącego z dnia [...] nie odnosił się do konkretnie wskazanego jednego lub kilku dokumentów zawierających informację publiczną, lecz był ujęty w sposób tematyczny, wskazując na zbiór dokumentów dotyczących, czy to wynagrodzeń osobowych, czy też wypłaty ze środków na profilaktykę alkoholową (jedynie pkt 3 był ściśle sprecyzowany). Jednocześnie jednak skarżący wskazał rodzaj dokumentów, o jakie się ubiega. Obszerność tego materiału nie uzasadniała, by organ miał interpretować zgłoszone żądanie w sposób rozszerzający. Jeżeli więc skarżący domagał się przedłożenia umów, to z tego żądania nie wynikało, by wraz z umowami miały być udostępnione dodatkowe dokumenty z nimi związane, w tym i załączniki do umów. W umowach, których mogą dotyczyć zarzuty skargi (skarżący też ich nie wyspecyfikował), powołane są co prawda załączniki, ale nie ma w nich postanowień, że załączniki te stanowią integralną część umów. W zakresie dostępu do informacji publicznej nie dokonuje się natomiast ustaleń co do treści stosunków prawnych na tle określonych umów, a więc i tego, czy te stosunki są kreowane w oparciu o same umowy, czy też łącznie z załącznikami, lecz dokumenty traktuje się w sposób formalny. Jeżeli zatem skarżący domagał się udostępnienia określonych umów nie zawierających wprost zapisu, że załączniki stanowią ich integralną część, to bez względu na przydatność takiej informacji dla skrzącego, której w ramach omawianej problematyki się nie bada, organ nie był zobowiązany do wykraczania poza zakres wniosku.

Nie zasługują również na uwzględnienie zarzuty o dokonaniu przez organ anonimizacji niektórych dokumentów. Wniosek w tym zakresie ogólnikowo powoływał się na ustawę o ochronie danych osobowych, nie precyzując, że skarżącemu chodzi o dane wymienione w art. 27 ust. 1 tej ustawy. Zgadzając się na usunięcie danych osobowych, bez wyraźnego wskazania ich rodzaju, skarżący niejako pozostawił tę kwestię do interpretacji organu. Użycie przez skarżącego słowa "wrażliwe", nie musiało organu nakierunkować na art. 27 ust. 1, gdyż nie jest to wyrażenie użyte w ostatnio wymienionej ustawie. Z uwagi na powszechniejsze w praktyce dokonywanie tzw. anonimizacji, organ mógł zakładać, że skarżącemu chodzi o dane osobowe według definicji z art. 6 ust. 1 tej ustawy. Niewątpliwie imię i nazwisko są podstawowymi informacjami identyfikującymi określoną osobę fizyczną. Dokonanie anominizacji w tym zakresie było więc usprawiedliwione żądaniem wniosku i w związku z tym nie wymagało wydania decyzji. Koniecznie należy w tym względzie dopowiedzieć, że odmienne intencje skarżącego mogły go skłonić do zgłoszenia uwag do uzyskanej informacji i sprecyzowania dalszych żądań w tym zakresie. Istotnie tak uczynił drogą elektroniczną w dniu [...], ale niezrozumiałe jest zarzucanie organowi bezczynności, skoro skarga została wniesiona przed tą datą. Byłaby ona zasadna dopiero wówczas, gdyby organ terminowo nie odniósł się do owych uwag (żądań). Z tego punktu widzenia skarga jest przedwczesna, a jak już wcześniej podniesiono dla uwzględnienia skargi istotny jest stan bezczynności organu w chwili zaskarżenia. Z wyżej przedstawionych powodów takiej bezczynności w rozpatrywanym przypadku się nie dopatrzono.

Ponieważ sprawa bezczynności była już rozstrzygana wyrokiem z dnia 7.12.2012 r., sygn. IV SAB/GL 129/12 można marginalnie zauważyć, że w przypadku skargi na bezczynność nie ma zastosowania wyłączenie sędziego z art. 18 § 1 pkt 6a ppsa (por. wyrok NSA z 20.04.2011 r., sygn. akt I OSK 1996/10, Zbiór LEX nr 1080984).

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 151 ppsa orzeczono, jak w sentencji.

sw