drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego 644 Środki zapewniające wykonanie orzeczeń Sądu, Inne, Burmistrz Miasta, Oddalono skargę kasacyjną, I OSK 2109/11 - Wyrok NSA z 2012-01-17, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OSK 2109/11 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2012-01-17 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-10-28
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Barbara Adamiak
Bożena Popowska /sprawozdawca/
Joanna Runge - Lissowska /przewodniczący/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
644 Środki zapewniające wykonanie orzeczeń Sądu
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II SA/Gd 412/11 - Wyrok WSA w Gdańsku z 2011-07-20
Skarżony organ
Burmistrz Miasta
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 154 par. 1, par. 3, par. 6, art. 141 par. 4
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędzia del. WSA Bożena Popowska (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Burmistrza B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 20 lipca 2011r. sygn. akt II SA/Gd 412/11 w sprawie ze skargi J. S. w przedmiocie wymierzenia Burmistrzowi B. grzywny za niewykonanie wyroku sądu uwzględniającego skargę na bezczynność w sprawie udzielenia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 20.07.2011 r. sygn. akt II SA/Gd 412/11 wymierzył Burmistrzowi B. grzywnę w kwocie 1000 (jeden tysiąc) złotych za niewykonanie prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2010r. sygn. akt II SAB/Gd 4/10.

Jak wynika z uzasadnienia wyroku, J. S. wniósł o wymierzenie Burmistrzowi B. grzywny za niewykonanie prawomocnego wyroku wydanego w sprawie ze skargi na bezczynność w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. Skarżący stwierdził, że Burmistrz B. nie wykonał ww. wyroku w wyznaczonym terminie 14 dni od otrzymania akt sprawy administracyjnej wraz z odpisem prawomocnego wyroku. Skarżący podniósł, że wskutek odrzucenia skargi kasacyjnej Burmistrza B. od ww. wyroku nie przysługuje od niego żaden środek odwoławczy, a tym samym wyrok jest prawomocny. Skarżący wskazał nadto, że po wniesieniu skargi o wznowienie postępowania tylko Sąd może wstrzymać wykonanie orzeczenia. W tych warunkach Burmistrz B. nie miał żadnych podstaw, ani możliwości, aby nie wykonać wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz B. stwierdził, że skarżący bezpodstawnie uznał, iż organ pozostawał w bezczynności w wykonaniu wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku. Organ - począwszy od dnia 27 grudnia 2010 roku, to jest od dnia doręczenia mu postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 roku, sygn. akt I OSK 1647/10 o odrzuceniu skargi kasacyjnej z powodu nieuzupełnienia jej braków formalnych, do dnia zwrotu akt przez ten Sąd, tj. do dnia 20 kwietnia 2011 roku, nie pozostawał w bezczynności. Organ wskazał, że w dniu 7 stycznia 2011 roku doręczono mu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2010 roku. W dniu 25 stycznia 2011 roku organ wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 roku i przesłał wraz z nią akta sprawy. Organ ustalił bowiem we właściwym urzędzie pocztowym, iż odrzucenie skargi kasacyjnej nie miało uzasadnionych podstaw, ponieważ przesyłka zawierająca uzupełnienie braków formalnych skargi kasacyjnej, wbrew twierdzeniom Naczelnego Sądu Administracyjnego, została doręczona temu Sądowi, przy czym wiadomość tę organ powziął z pisma poczty doręczonego mu w dniu 20 stycznia 2011 roku. Ponieważ organ wniósł skargą o wznowienie postępowania i wraz z nią przesłał akta administracyjne sprawy, zatem w jego ocenie, nie mógł wykonać wyroku. Po odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania i zwrocie akt sprawy z Naczelnego Sądu Administracyjnego, organ niezwłocznie, w dniu [...] kwietnia 2011 roku, rozpatrzył wniosek skarżącego poprzez doręczenie mu protokołu z posiedzenia komisji konkursowej z dnia [...] czerwca 2009 roku, wyłaniającej kandydata na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej im. [...] w B.

Skarżący w piśmie procesowym z dnia [...] maja 2011 r. stwierdził, że żaden przepis prawa nie reguluje możliwości nierozpatrzenia sprawy ze względu na wysłanie akt postępowania administracyjnego do sądu dla potrzeb postępowania sądowego. W ocenie skarżącego, wysłanie akt sprawy w załączeniu do bezpodstawnej skargi o wznowienie postępowania nie przedłużyło terminu do wykonania wyroku.

Burmistrz B. w piśmie z dnia [...] czerwca 2011 r. wskazał, że istotne znaczenie dla rozpoznawanej sprawy ma charakter wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej. Jednostka organizacyjna organu - Gminny Zarząd Oświaty stała bowiem na stanowisku, że protokół nie jest informacją publiczną i nie należy go udostępniać. Podobnie Wydział Oświaty Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego w Gdańsku zabraniał jego udostępniania, wskazując, że protokół z przebiegu konkursu nie jest informacją publiczną. W ocenie organu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku zawarł ocenę prawną, jednak nie zawarł wskazań co do dalszego postępowania. Treść sentencji wraz z uzasadnieniem wyroku nie ułatwiła organowi rozpatrywania wniosku skarżącego po wydaniu wyroku. Organ przedstawił przebieg czynności podejmowanych po doręczeniu mu akt sprawy wraz z prawomocnym wyrokiem z dnia 23 czerwca 2010 roku i stwierdził, że wynika z niego, iż w zwykłym toku podjął wszystkie konieczne i możliwe czynności i nie pozostawał w bezczynności. Organ wskazał, że sąd może oddalić skargę nawet jeżeli po jej wniesieniu został wykonany wyrok sądu, jeżeli uzna, iż w chwili wniesienia skargi organ nie pozostawał w bezczynności w wykonaniu wyroku. W niniejszej sprawie, po otrzymaniu pisma wyjaśniającego Poczty w dniu [...] stycznia 2011 roku, organ uznał, iż istnieje konieczność złożenia skargi o wznowienie postępowania, tak więc nie pozostawał w bezczynności. Po wniesieniu skargi w przedmiocie wymierzenia grzywny organ w dalszym ciągu oczekiwał na rozpoznanie przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi o wznowienie postępowania i zwrot akt, a więc nie pozostawał w bezczynności z przyczyn zależnych od siebie.

Wskazanym na wstępie wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie. Zdaniem Sądu I instancji, termin do wykonania wyroku z dnia 23 czerwca 2010r. sygn. akt II SAB/Gd 4/10 nie został zachowany przez Burmistrza B. Akta administracyjne przedmiotowej sprawy wraz z odpisem prawomocnego wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku doręczono Burmistrzowi B. w dniu [...] stycznia 2011 roku. Termin wykonania zobowiązania zawartego w wyroku upłynął zatem w dniu 21 stycznia 2011 roku. Burmistrz B. do tego dnia nie udostępnił skarżącemu żądanego protokołu z przebiegu konkursu, ani też nie rozstrzygnął o odmowie udostępnienia informacji publicznej.

Zdaniem Sądu I instancji, okoliczności podnoszone przez Burmistrza B. nie uzasadniały powstrzymania się organu od wykonania wyroku. Co do zasady, wszelkie czynności dotyczące przedmiotowej sprawy, w tym przesłanie do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargi o wznowienie postępowania wraz z aktami administracyjnymi sprawy, na jakie powołuje się organ, chcąc usprawiedliwić niewykonanie wyroku w terminie, zostały bowiem podjęte przez organ już po upływie terminu do wykonania wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku tj. po 21 stycznia 2011 roku. Jedynie czynności wyjaśniające w urzędzie pocztowym, związane z doręczeniem przesyłki zawierającej uzupełnienie braków formalnych skargi kasacyjnej, zostały podjęte przez organ przed tą datą, jednak zarówno one, jak i pozostałe czynności procesowe i okoliczności przytaczane przez organ, nie miały wpływu na wykonalność wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 23 czerwca 2010 roku.

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji stwierdził, że wniesienie przez Burmistrza B. skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I OSK 1647/10, o odrzuceniu skargi kasacyjnej Burmistrza B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 czerwca 2010 roku (sygn. akt II SAB/Gd 4/10) nie usprawiedliwiało braku wykonania tegoż wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Mieć bowiem należało na uwadze, że skarga o wznowienie postępowania dotyczyła postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, zakończonym postanowieniem tegoż Sądu o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Już sama ta okoliczność wskazywała, że wniesienie takiej skargi o wznowienie postępowania w żaden sposób nie mogło dotyczyć wykonalności wyroku tutejszego Sądu z dnia 23 czerwca 2010 roku (sygn. akt II SAB/Gd 4/10). Nawet jednak, gdyby skargę o wznowienie postępowania, wniesioną przez Burmistrza B., interpretować jako skierowaną przeciwko ww. wyrokowi z dnia 23 czerwca 2010 roku, nie oznaczałoby to pozbawienia tego wyroku cechy wykonalności. Zgodnie bowiem z treścią art. 284 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej P.p.s.a.), zasadą jest, że wniesienie skargi o wznowienie postępowania nie tamuje wykonania zaskarżonego orzeczenia. Dopiero na wniosek skarżącego, sąd może wstrzymać wykonanie orzeczenia w razie uprawdopodobnienia, że skarżącemu grozi niepowetowana szkoda. Takie wstrzymanie wykonania wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku w niniejszej sprawie niewątpliwie nie miało miejsca.

Również okoliczność, iż organ, wraz ze skargą o wznowienie postępowania zakończonego opisanym powyżej postanowieniem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 grudnia 2010 roku, przesłał temu Sądowi akta administracyjne, nie zwalniała organu od obowiązku wykonania wyroku tutejszego Sądu z dnia 23 czerwca 2010 roku (sygn. akt II SAB/Gd 4/10) w terminie w tym wyroku wyznaczonym. W ocenie Sądu, fakt przesłania akt administracyjnych do Naczelnego Sądu Administracyjnego nie stał na przeszkodzie w kontynuowaniu postępowania w przedmiocie udostępnienia skarżącemu żądanej informacji publicznej. Sąd I instancji wskazał, iż skarga o wznowienie postępowania została przez organ wniesiona już po upływie terminu do wykonania wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku, zatem oczekiwanie na zwrot akt administracyjnych nie miało znaczenia dla jego wykonania. Niewykonanie wyroku, o jakim mowa w art. 154 § 1 P.p.s.a., ma bowiem miejsce zarówno wtedy, gdy organ nie wykonał orzeczenia w ogóle, jak i wtedy, gdy organ wykonał orzeczenie, ale z przekroczeniem wyznaczonego terminu. Ponadto Burmistrz B. - jako strona postępowania toczącego się z jego skargi o wznowienie postępowania, był uprawniony do sporządzenia kopii przesyłanych akt oraz do uzyskania wglądu w wysłane akta, w celu pozyskania dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku skarżącego o udostępnienie informacji publicznej i wykonania wyroku z dnia 23 czerwca 2010 roku w możliwie najszybszym terminie.

Wskazywane przez pełnomocnika organu okoliczności związane z powstałymi wątpliwościami różnych podmiotów co do możliwości zakwalifikowania żądanej przez skarżącego informacji jako informacji publicznej również nie mogły stanowić podstawy oddalenia rozpoznawanej skargi. Kwestia charakteru tejże informacji, jak również ocena bezczynności organu w tym zakresie, została bowiem przesądzona w prawomocnym wyroku tutejszego Sądu z dnia 23 czerwca 2010 roku (sygn. akt II SAB/Gd 4/10) i nie podlegała ocenie Sądu przy rozpoznawaniu niniejszej skargi.

Ustalając wysokość grzywny, Sąd I instancji wziął pod uwagę, iż wyrok z dnia 23 czerwca 2010 roku zobowiązywał do rozpatrzenia wniosku strony wniesionego w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, który winien zostać rozpoznany niezwłocznie po otrzymaniu przez organ akt wraz z odpisem prawomocnego wyroku, nie później jednak niż w terminie 14 dni od otrzymania akt z odpisem wyroku. Istotnym było także to, iż Burmistrz B., po wniesieniu przedmiotowej skargi, a przed jej rozpoznaniem przez Sąd, wykonał ostatecznie wyrok z dnia 23 czerwca 2010 roku i przy piśmie z dnia 22 kwietnia 2011 roku przesłał skarżącemu J. S. kserokopię protokołu z posiedzenia komisji konkursowej wyłaniającej kandydata na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej im. [...] w B. Zatem, grzywna wymierzona w niniejszej sprawie pełniła funkcję wyłącznie represyjną, pozbawiona zaś była cech środka przymuszającego do wykonania wyroku. Rozpatrzenie wniosku skarżącego po upływie 3 miesięcy od dnia, w którym upłynął termin wyznaczony w wyroku, należało uznać za istotną zwłokę w wykonaniu wyroku, lecz zwłoka ta, w ocenie Sądu, nie nosiła znamion rażącego zaniedbania ze strony organu. Z tych przyczyn Sąd, działając zgodnie z art. 154 § 6 P.p.s.a, uznał za wystarczające wymierzenie grzywny w wysokości 1000 zł.

Wymieniony wyżej wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku został w całości zaskarżony przez Burmistrza B. Zaskarżonemu wyrokowi, na podstawie art. 174 pkt 1 P.p.s.a., zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 154 § 1, § 3 i § 6 ustawy P.p.s.a. poprzez niewłaściwe zastosowanie, poprzez pominięcie przez Sąd podnoszonych przez Burmistrza B. okoliczności, a w szczególności faktu, iż skarżący wezwał organ do wykonania wyroku po nadaniu przez organ skargi o wznowienie postępowania wraz z aktami do Naczelnego Sądu Administracyjnego, tj. okoliczności uzasadniających powstrzymywanie się organu od wykonania wyroku, oraz pominięcie przez Sąd okoliczności, iż zastosowanie przewidzianej grzywny może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy organy pozostają w bezczynności z przyczyn zależnych od nich, a taką przyczyną zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną nie była konieczność oczekiwania przez organ na zwrot akt administracyjnych. Zdaniem Burmistrza, Sąd I instancji naruszył również art. 154 § 3 P.p.s.a. poprzez nieuwzględnienie, iż Sąd, oceniając zasadność skargi na niewykonanie wyroku, bierze pod uwagę stan istniejący w czasie jej wniesienia. Zdaniem Skarżącego, Sąd może oddalić skargę, nawet jeżeli po jej wniesieniu został wykonany wyrok sądu, jeżeli uzna, iż w chwili wniesienia skargi organ nie pozostawał w bezczynności w wykonaniu wyroku sądu. Tymczasem w rozpoznawanej sprawie, zdaniem organu, sąd nie miał na uwadze czynności podejmowanych przez organ i stanu istniejącego w chwili wniesienia skargi do organu ( dnia 06.04.2011 r.), pomijając, iż przyczyny zwłoki w wykonaniu wyroku były niezależne od organu.

Burmistrz B. zarzucił również naruszenie prawa procesowego art. 141 § 4 P.p.s.a. w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), poprzez pominięcie istotnej okoliczności, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej dotyczył nie tylko dokonania odpisu protokołu, bowiem skarżący wnosił także o udostępnienie do wglądu protokołu z posiedzenia komisji konkursowej. Wykonaniu tego obowiązku Organ mógł zadośćuczynić dopiero po otrzymaniu akt administracyjnych i wskazaniu przez Sąd I instancji, iż " organ mógł wykonać kopie akt oraz uzyskać wgląd w wysłane akta w celu pozyskania dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku skarżącego". Zdaniem wnoszącego skargę kasacyjną, naruszono również zasadę swobodnej oceny dowodów zawartą w art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 106 § 5 P.p.s.a. poprzez bezkrytyczną ocenę odnośnie charakteru złożonego wniosku z dnia 8 czerwca 2009r. Poprzez bezpodstawne przyjęcie, iż wniosek dotyczy jedynie dokonania odpisu protokołu, wadliwie Sąd ustalił, że brak jest uzasadnienia dla powstrzymywania się organu od wykonania wyroku. Organ zarzucił także naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów zawartej w art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 106 § 5 ppsa, wyrażające się w bezpodstawnym przyjęciu przez Sąd, iż skarga o wznowienie postępowania administracyjnego pozostawała bez wpływu na niniejsze postępowanie. Mając powyższe na uwadze, Burmistrz B. na podstawie art. 176 w zw. z art. 185 § 1 P.p.s.a. wniósł o :uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i oddalenie żądania skarżącego w przedmiocie nałożenia grzywny, ewentualnie uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na skargę pełnomocnik J. S. wniósł o oddalenie skargi kasacyjnej w całości i zasądzenie od organu kosztów postępowania wywołanego skargą kasacyjną według norm przepisanych. W odpowiedzi powtórzono argumentację zawartą w skardze do WSA w Gdańsku, powołując się na treść art. 284 P.p.s.a. oraz przypominając, iż organ po terminie wykonania wyroku z 23.06 2010 r. wysłał akta wraz ze skargą o wznowienie postępowania do NSA. Nadto podniesiono, iż bezprzedmiotowe pozostają rozważania dotyczące charakteru wniosku. Stwierdzono też, iż w skardze kasacyjnej nie wyjaśniono, na czym ma polegać zarzucane Sądowi I instancji naruszenie art. 154 par. § 3 P.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Stosownie do art. 183 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – dalej P.p.s.a.), Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, bierze jednak z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania. Mając na uwadze fakt, iż w rozpoznawanej sprawie nie zachodzą przesłanki powodujące nieważność postępowania, Naczelny Sąd Administracyjny ograniczył się do oceny podstaw powołanych w skardze kasacyjnej.

Przedmiotową skargę kasacyjną oparto na obu podstawach kasacyjnych, przewidzianych w art. 174 pkt 1 i 2 P.p.s.a. (bez powołania się na ww. przepis), zarzucając Sądowi I instancji naruszenie prawa materialnego przez niewłaściwe jego zastosowanie oraz a także naruszenie przepisów postępowania. W odniesieniu do tego ostatnio sformułowanego zarzutu NSA zauważa, iż skuteczny może on być wyłącznie wtedy, jeżeli wskazane uchybienie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, zaś określenie wagi uchybienia procesowego należy do skarżącego kasacyjnie. W tym miejscu podnieść należy, iż powyższe niedopowiedzenie nie jest jedynym mankamentem rozpoznawanej skargi kasacyjnej. Zarzuty nie są precyzyjnie sformułowane, adekwatnie do treści wskazywanych przepisów, a argumenty się powtarzają. Powyższe utrudnia ustosunkowanie się do zarzutów skargi kasacyjnej.

W sytuacji podniesienia obu podstaw kasacyjnych, jak w niniejszej sprawie, zasadą jest w pierwszej kolejności rozpoznanie zarzutów procesowych, ponieważ dopiero po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został dostatecznie podważony, można przejść do skontrolowania procesu subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przez sąd I instancji przepis prawa materialnego (por. wyrok NSA z 9 marca 2005 r., FSK 618.04; ONSAiWSA z 2005 r., nr 6, poz. 120.). Ponieważ jednak w podstawach skargi kasacyjnej nie podniesiono zarzutu błędnej oceny przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych, wobec tego w niniejszej sprawie zasadne jest odniesienie się w pierwszej kolejności do zarzutu naruszenia prawa materialnego, polegającego na jego błędnym jego zastosowaniu (patrz J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, LexisNexis Warszawa 2010 r., s. 419).

Zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez wadliwe jego zastosowanie dotyczy art. 154 § 1, § 3 oraz § 6 P.p.s.a. Z wyjaśnień w pkt 1/ skargi NSA wnosi, iż uchybienia Sądu I instancji ww. przepisom polegają na tym, że Sąd nietrafnie przyjął, iż wniesienie skargi Burmistrza B. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem NSA z dnia 15.12.2010 r., sygn. akt I OSK 1647/10 o odrzuceniu skargi kasacyjnej Burmistrza B. od wyroku WSA w Gdańsku z dnia 23.06.2010 r., sygn. akt II SAB/Gd 4/10 w sprawie ze skargi J. S. na bezczynność Burmistrza B. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, nie stanowi okoliczności uzasadniającej "powstrzymanie się organu od wykonania wyroku WSA w Gdańsku z 23.06.2010 r. W związku z tym, skarżący kasacyjnie przypomniał, iż skarżący J. S. wezwał organ do wykonania ww. wyroku po nadaniu przez organ skargi o wznowienie postępowania do NSA. Nadto skarżący kasacyjnie podniósł, iż z uwagi na żądanie J. S. udostępnienia do wglądu określonego protokołu, organ "musiał oczekiwać na zwrot akt administracyjnych". Zarzut naruszenia prawa materialnego zawarty w pkt 2/ dotyczy art. 154 § 3 P.p.s.a. W ramach wyjaśnienia ww. uchybienia organ wskazuje, iż Sąd I instancji uwzględnił stan po dniu 21. 01.2011 r., tj. ostatni dzień terminu na wykonanie wyroku z 23. 06.2010 r., pomijając okoliczności uzasadniające "powstrzymywanie się organu od wykonania wyroku." W istocie więc, sporne w niniejszej sprawie jest to, czy wniesienie przez Burmistrza B. skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem NSA z dnia 15.12.2010 r., tamuje wykonanie wyroku WSA w Gdańsku z 23.06.2010 r.

Uprzedzając wskazanie i ustosunkowanie się do zarzutów prawa procesowego, NSA zauważa, iż istota zarzutów wymienionych w pkt 1 do pkt 3 jest tożsama z wyżej sformułowaną kwestią sporną; skarżący kasacyjnie nie zgadza się ze stanowiskiem Sądu I instancji, że w niniejszej sprawie "powstrzymywanie się organu od wykonania wyroku" było bezpodstawne i bezzasadne. Skarżący kasacyjnie jest zdania, iż skoro zadośćuczynienie żądaniu skarżącego J. S. polegało nie tylko na dokonaniu odpisu przedmiotowego protokołu, ale i na udostępnieniu do wglądu ww. protokołu, to organ mógł spełnić to żądanie dopiero po otrzymaniu akt administracyjnych. W tym miejscu organ nie wyjaśnia jednak, czy ma na myśli zwrot akt z WSA w Gdańsku, czy zwrot akt z NSA.

Podsumowując, w obu powyższych kontekstach: materialnoprawnym i procesowoprawnym, problem prawny sprowadza się do ustalenia wpływu, jaki postępowanie wywołane skargą o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem NSA z dnia 15.12.2010r. miało na wykonanie wyroku WSA w Gdańsku z 23.06.2010 r. Ustalenie stanowiska w tej sprawie wymaga przedstawienia stanu prawnego sprawy, obejmującego zastosowany art. 154 1, § 3 oraz § 6 P.p.s.a., a także art. 284 P.p.s.a.

W myśl art. 154 § 1: "W razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność (...) strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny." Zgodnie z § 3: "Wykonanie wyroku lub załatwienie sprawy po wniesieniu skargi, o której mowa w § 1, nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania lub oddalenia skargi." Zaś § 6 stanowi, iż: "Grzywnę, o której mowa w § 1, wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów."

Przed interpretacją powyższych przepisów należy zauważyć, iż mimo wskazania – jako podstawy kasacji – art. 154 § 6 P.p.s.a., Burmistrz B. nie kwestionuje wysokości nałożonej grzywny, zatem ten element treści zaskarżonego wyroku nie będzie przedmiotem rozważań NSA.

W odniesieniu do art. 154 P. p.s.a., ugruntowane jest stanowisko orzecznictwa i doktryny, iż przez niewykonanie wyroku należy rozumieć pozostawanie w bezczynności w podjęciu lub kontynuacji postępowania administracyjnego mającego na celu zakończenie sprawy decyzją administracyjną lub w innej formie przewidzianej prawem (por. wyrok NSA z dnia 30 maja 2001 r., II SA 2015/00, LEX nr 57180). Z treści art. 154 § 3 p.p.s.a. wynika, że obecnie omawiana grzywna stanowi w istocie karę za ignorowanie przez organy administracji publicznej wyroków sądowych (por. J. Drachal (w:) Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Zagadnienia wybrane., s. 95). W razie spełnienia warunków określonych w art. 154 § 1 sąd obowiązany jest wymierzyć organowi grzywnę, chyba że wniesienie skargi nastąpiło po wykonaniu wyroku lub załatwieniu sprawy. W wypadku wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność, termin jego wykonania mija z upływem terminu wyznaczonego przez sąd na wydanie aktu lub dokonanie czynności. (Z. Żukowski, glosa do postanowienia NSA z dnia 12 maja 1998 r., IV SA 1317/96, OSP 1999, z. 3, poz. 57).

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż WSA w Gdańsku w wyroku z 23.06.2010 r., po rozpoznaniu skargi J. S. na bezczynność Burmistrza B. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej, zobowiązał Burmistrza do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku w terminie 14 dni od otrzymania przez organ akt wraz z odpisem prawomocnego wyroku. W tym miejscu zgodzić się należy z opinią Sądu I instancji, którego wyrok z 20.07 2011 r. podlega niniejszej kontroli sądowoadministracyjnej, iż "treść ww. wyroku jest jasna i czytelna". Nie ulega wątpliwości, iż chodziło o zwrot akt z WSA w Gdańsku.

W postępowaniu wywołanym skargą unormowaną w art. 154 P.p.s.a., sąd administracyjny powinien przede wszystkim ustalić, jak przebiegało postępowanie organu, i dokonać jego oceny pod kątem, czy ustalone fakty wskazują na bezczynność organu, czy też ta bezczynność jest wynikiem innych okoliczności niezależnych od organu prowadzącego postępowanie. Ustalenia te powinny zostać dokonane w oparciu o nadesłane akta administracyjne z uwzględnieniem stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie wniesienia skargi o wymierzenie grzywny.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż Sąd I instancji spełnił wymogi, o których mowa wyżej. Prawidłowo ustalono przebieg postępowania. Pokreślić przy tym należy, iż data zwrotu akt z WSA w Gdańsku wraz z odpisem prawomocnego wyroku z 23.06.2010 r. jest bezsporna; jest to dzień 07.01.2011 r. (k-82 akt sądowych sprawy II SAB/Gd 4/10). Wcześniej Burmistrz B. wniósł skargę kasacyjną od wyroku z 23.06.2010 r., która została odrzucona postanowieniem z dnia 15.12.2010 r. Natomiast po otrzymaniu akt wraz z odpisem prawomocnego wyroku z 23.06.2010 r., mianowicie 25.01.2011 r. Burmistrz B. wniósł skargę o wznowienie postępowania zakończonego ww. postanowieniem NSA. Uwzględniając powyższe daty, Sąd I instancji, który wydał zaskarżony wyrok, prawidłowo ustalił, iż wniesienie skargi o wznowienie postępowania sądowego nastąpiło po upływie terminu do wykonania wyroku WSA w Gdańsku z 23. 06. 2010 r. Wobec tego logiczny jest kolejny wniosek sformułowany w zaskarżonym wyroku, iż nawet gdyby wniesienie skargi o wznowienie postępowania tamowało wykonanie zaskarżonego orzeczenia, to w niniejszej sprawie przyczyna ta nie zaistniała (bo przedmiotowa okoliczność wystąpiła po terminu do wykonania wyroku WSA w Gdańsku z 23. 06. 2010 r.).

W tym miejscu należy przestawić treść art. 284 P.p.s.a., który normuje sporną w niniejszej sprawie kwestię. W myśl ww. przepisu ab initio: "Wniesienie skargi o wznowienie postępowania nie tamuje wykonania zaskarżonego orzeczenia. W razie uprawdopodobnienia, że zgłaszającemu wniosek grozi niepowetowana szkoda, sąd może wstrzymać wykonanie orzeczenia." Jak trafnie przyjmuje się w orzecznictwie, złożenie skargi o wznowienie postępowania nie powoduje, że zaskarżony wyrok przestaje być prawomocny i na jego wykonanie ma wpływ samo wniesienie skargi o wznowienie. To dopiero wniosek o wstrzymanie wykonania orzeczenia, w ramach tak rozpoczętego postępowania i uprawdopodobnienie grożącej skarżącemu niepowetowanej szkody daje podstawy do zastosowania przez sąd instytucji z art. 284 p.p.s.a. (zob. postanow. NSA W-wa z 21.02.2011 r., sygn. akt I FSK 790/10, LEX nr 783610; zob. Także A. Kabat, Komentarz do art.284 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Lex – stan na dzień 30.03.2011 r.).

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, wskazać należy, iż Burmistrz B. nie powołuje się na fakt wstrzymania postanowienia NSA z 15.12.2010 r. W tym kontekście przypomnieć należy, że przedmiotowa skarga o wznowienie postępowania sądowego nie dotyczyła wyroku, który obligował Burmistrza do rozpatrzenia wniosku J. S. o udostępnienie informacji publicznej, tylko dotyczyła postanowienia NSA odrzucającego skargę kasacyjną Burmistrza od wyroku z 23.06.2010 r. Trafnie zatem zauważył Sąd I instancji, iż brak jest bezpośredniego związku między wniesieniem skargi o wznowienie postępowania i wyrokiem WSA w Gdańsku z 23.06.2010 r. Wobec tego nawet, gdyby przyjąć (co wyklucza unormowanie w art. 284 P.p.s.a), że wniesienie skargi o wznowienie postępowania tamuje wykonanie zaskarżonego orzeczenia, to dotyczyłoby to postanowienia NSA, a nie wyroku z 23.06.2010 r.

Podsumowując powyższe uwagi w kontekście zarzutów skargi kasacyjnej dotyczących naruszeń art. 154 § 1, § 3, § 6 P.p.s.a., należy stwierdzić, iż wniesienie przez Burmistrza B. skargi o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem NSA z dnia 15.12.2010 r., nie jest okolicznością "niezależną od organu", stanowiącą usprawiedliwioną przyczynę niedostosowania się organu do treści wyroku WSA w Gdańsku z 23.06.2010 r.

Przechodząc do zarzutów dotyczących naruszeń prawa procesowego, poza uwagami już wypowiedzianymi, odnieść się należy do wykazywanego uchybienia art. 141 § 4 P.p.s.a. W myśl powołanego przepisu ab initio: "Uzasadnienie wyroku powinno zawierać zwięzłe przedstawienie stanu sprawy, zarzutów podniesionych w skardze, stanowisk pozostałych stron, podstawę prawną rozstrzygnięcia oraz jej wyjaśnienie." W tym kontekście niezrozumiałym jest, dlaczego organ nie zgadza się ze stanowiskiem Sądu wyrażonym w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, iż "organ mógł wykonać kopie akt oraz uzyskać wgląd w wysłane akta w celu pozyskania dokumentów niezbędnych do rozpatrzenia wniosku skarżącego". Niezależnie od trafności tej uwagi, NSA zauważa, iż od 07.01.2010 r. do upływu terminu wykonania przez organ wyroku WSA w Gdańsku z 23.06.2010 r., akta sprawy były w posiadaniu Burmistrza.

Powołując się na wcześniejsze rozważania na tle art. 154 P.p.s.a. oraz art. 284 P.p.s.a., NSA nie podziela stanowiska skarżącego kasacyjnie, iż Sąd I instancji dopuścił się obrazy zasady swobodnej oceny dowodów określonej w art. 233 § 1 k.p.c. oraz art. 106 § 5 P.p.s.a. poprzez przyjęcie, iż "skarga o wznowienie postępowania administracyjnego pozostawała bez wpływu na niniejsze postępowanie." Zdaniem NSA, po pierwsze, zapewne chodzi o skargę o wznowienie postępowania sądowego. Po drugie, Sąd I instancji prawidłowo ocenił dowody w sprawie i zgodnie z jednoznacznym brzmieniem art. 284 P.p.s.a. przyjął, iż wniesiona przez Burmistrza B. skarga o wznowienie postępowania sądowego zakończonego postanowieniem NSA z dnia 15.12.2010 r. nie tamuje wykonania zaskarżonego wyroku.

W tym stanie rzeczy, skoro skarga kasacyjna nie ma usprawiedliwionych podstaw, działając na podstawie art. 184 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt