drukuj    zapisz    Powrót do listy

6159 Inne o symbolu podstawowym 615 658, Odrzucenie skargi, Wójt Gminy, Odrzucono skargę, VII SAB/Wa 174/22 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2022-12-21, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VII SAB/Wa 174/22 - Postanowienie WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2022-12-21 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2022-10-24
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Bogusław Cieśla /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6159 Inne o symbolu podstawowym 615
658
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Skarżony organ
Wójt Gminy
Treść wyniku
Odrzucono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2022 poz 329 art. 58 par. 1 pkt 1, par. 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Bogusław Cieśla po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na bezczynność Wójta Gminy T. w zakresie udostępnienia zbioru danych przestrzennych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie

A. W. pismem z dnia 22 września 2022 r. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Wójta Gminy T. w zakresie udostępnienia zbioru danych przestrzennych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Skarżąca podnosiła, że organ nie zapewnia dostępu do kompletnego zbioru danych przestrzennych miejscowych planów Gminy T., spełniającego wymagania określone w obowiązujących przepisach prawa. Nie zapewnienie przez organ dostępu do danych przestrzennych z tematu "zagospodarowanie przestrzenne" narusza prawa materialne skarżącej, pozbawiając ją możliwości przeprowadzania analiz przestrzennych.

Odpowiadając na skargę organ wskazał, że jej zarzuty są bezpodstawne, a Wójt Gminy T. prawidłowo wykonuje powierzone prawem obowiązki wynikające z przepisów prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi Sąd bada legitymację skargową, zachowanie terminu oraz warunków formalnych skargi, a przede wszystkim dokonuje oceny dopuszczalności skargi, w szczególności, czy skarga dotyczy przedmiotu objętego właściwością sądu administracyjnego.

W ocenie Sądu, sprawa, której dotyczy skarga, nie mieści się we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego, określonej enumeratywnie w art. 3 § 2 - 4 i art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 329 ze zm., dalej: "p.p.s.a.").

Zgodnie z art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r. poz.. 735, 1491 i 2052), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540, 1598, 2076 i 2105), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2021 r. poz. 422 z późn. zm), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Zgodnie natomiast z art. 3 § 2a i § 3 p.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach sprzeciwów od decyzji wydanych na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (§ 2a) oraz w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach (§ 3).

Ponadto, w myśl art. 4 p.p.s.a., sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.

W rozpoznawanej sprawie skarżąca objęła swoją skargę do tutejszego Sądu bezczynność Wójta Gminy T., przejawiającą się w braku zapewnienia jej dostępu do kompletnego zbioru danych przestrzennych miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego Gminy T. Sprawa zainicjowana skargą A. W. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie należy jednak do właściwości sądów administracyjnych.

Badając dopuszczalność wniesionej skargi w pierwszej kolejności Sąd zobligowany był ocenić, czy prowadzenie przez organ administracji publicznej zbiorów danych związanych z tematami danych przestrzennych, w sposób i na zasadach określonych w ustawie z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej, może być uznane za czynność z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, określone w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.p.s.a. lub inną czynność z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w Kodeksie postepowania administracyjnego, których niepodejmowanie może być sankcjonowane na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 i 9 p.p.s.a.

Zgodnie z poglądami doktryny oraz judykatury akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.:

1) mają charakter władczy, chociaż nie mają charakteru decyzji lub postanowienia;

2) są podejmowane w sprawach indywidualnych;

3) muszą mieć charakter publicznoprawny;

4) dotyczą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisu prawa (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. V, Lexis Nexis, komentarz do art. 3 p.p.s.a.; uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 września 2013 r., sygn. akt I OPS 2/13).

Dokonując interpretacji ww. przymiotów aktów lub czynności wskazać należy, że władcze działanie to działanie jednostronne, wiążące dla adresata i gwarantowane możliwością stosowania środków przymusu państwowego. Z kolei przymiot indywidualności aktów i czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. oznacza, że podobnie jak decyzje administracyjne i postanowienia, kierowane są one do określonych podmiotów. Natomiast kryterium związku z uprawnieniami lub obowiązkami wynikającymi z przepisu prawa sprowadza się do tego, że między działaniem (zaniechaniem określonego działania) organu administracji publicznej a możliwością realizacji uprawnienia (obowiązku) wynikającego z przepisu prawa przez podmiot niepowiązany organizacyjnie z organem wydającym dany akt lub podejmującym daną czynność musi istnieć zależność o ścisłym i bezpośrednim charakterze (por. J. P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, wyd. V, Lexis Nexis, komentarz do art. 3 p.p.s.a.).

W odniesieniu do niniejszej sprawy należy podkreślić, że z przepisów rozdziału 5a ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, iż udostępnienie danych przestrzennych ma charakter generalny i nie wymaga wniosku jakiegokolwiek podmiotu. Następuje z mocy prawa w celu realizacji obowiązku nałożonego na właściwe organy władzy publicznej przez przepisy ww. rozdziału ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, obejmując powszechny i nieodpłatny dostęp do danych cyfrowych zgodnie z przepisami ustawy o infrastrukturze informacji przestrzennej

W ocenie Sądu udostępnienie przez właściwe organy informacji w zbiorach danych przestrzennych nie ma charakteru indywidualnego, bowiem czynności podejmowane w tym zakresie nie są skierowane do indywidualnie oznaczonego adresata. Na właściwym organie ciąży jedynie obowiązek o ogólnym charakterze, któremu nie odpowiada uprawnienie niepowiązanych z nim organizacyjnie podmiotów do żądania opublikowania określonych informacji, bądź też zmiany sposobu publikacji informacji już udostępnionych. W systemie prawnym RP nie istnieje ponadto przepis, uprawniający skarżącą do żądania zamieszczenia lub usunięcia ze zbiorów danych przestrzennych informacji. W konsekwencji stwierdzić należy, że omawiany obowiązek, ciążący na organie, nie rodzi po stronie skarżącej uprawnień.

Wobec przyjęcia, że prowadzenie (udostępnianie) danych przestrzennych nie stanowi czynności bądź aktu z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, które to podlegałyby zaskarżeniu do sądu administracyjnego, stwierdzić należy, że bezczynność organów w zakresie wywiązywania się przez nie z obowiązków udostępnienia danych przestrzennych również pozostaje poza zakresem kontroli sądowoadministracyjnej.

Z uwagi na treść art. 3 § 2 pkt 8 i 9 p.p.s.a. stwierdzić należy, że przedmiot wniesionej w niniejszej sprawie skargi nie mieści się w żadnej z wymienionych w tych przepisach kategorii bezczynności, podlegających kontroli sądu administracyjnego. Nie istnieje również przepis szczególny, uprawniający do zaskarżenia czynności bądź bezczynności w zakresie udostępniania danych przestrzennych.

W odniesieniu do powoływanego przez skarżącą w toku postępowania wyroku Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Krakowie z dnia 9 listopada 2022 r., sygn. akt II SAB/Kr 198/22, Sąd podkreśla, że nie zgadza się z dokonaną w nim oceną co do posiadania przez A. W. interesu prawnego uzasadniającego skuteczne wniesienie skargi na bezczynność w zapewnieniu dostępu do danych przestrzennych. W ocenie Sądu, rozpoznającego skargę w niniejszej sprawie, nie można bowiem uznać, iż nałożenie na określone organy administracji publicznej obowiązku udostępniania danych, skutkuje przyjęciem dopuszczalności złożonej przez osobę fizyczną skargi na bezczynność właściwego organu w zakresie niepełnego bądź nieprawidłowego udostępniania takich informacji jako czynności, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Z tych wszystkich powodów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 p.p.s.a. postanowił, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt