Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku D. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi kasacyjnej D. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 1340/21 w sprawie ze skargi D. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w W. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia [...] marca 2020 r., nr [...] w przedmiocie przetwarzania danych osobowych postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 11 marca 2021 r., sygn. akt II SA/Wa 1340/20 oddalił skargę D. Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą

w W. (dalej: "skarżąca") na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z [...] marca 2020 r., nr [...]

w przedmiocie przetwarzania danych osobowych.

W skardze kasacyjnej na powyższy wyrok skarżąca złożyła wniosek

o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w całości.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje

na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. – dalej jako "p.p.s.a.") sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie

o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków. Oznacza to, że chodzi o taką szkodę, która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego bądź wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy

do pierwotnego stanu. Wprowadzona w omawianym przepisie ochrona tymczasowa w postępowaniu sądowoadministracyjnym, stanowi wyjątek od zasady wynikającej

z art. 61 § 1 p.p.s.a., w myśl której wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

Z treści przytoczonego przepisu wynika, że sąd orzeka o wstrzymaniu aktu lub czynności na wniosek skarżącego, zatem to na wnioskodawcy spoczywa obowiązek uzasadnienia wniosku, tak aby przekonać sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Dla wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków nie jest wystarczające samo stwierdzenie strony. Uzasadnienie takiego wniosku powinno odnosić się do konkretnych okoliczności pozwalających wywieść, że wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu lub czynności jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w rozpoznawanej sprawie nie można zastosować ochrony tymczasowej w postępowaniu sądowoadministracyjnym, bowiem skarżąca swojego wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji nie uzasadniła. Zwrócić należy uwagę, że Sąd rozpoznając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie dokonuje oceny zasadności skargi, dlatego też wniosek powinien zawierać odrębne uzasadnienie. Celem instytucji wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu jest bowiem jedynie tymczasowe udzielenie ochrony stronie skarżącej, tj. do czasu rozpoznania skargi kasacyjnej, a nie ocena legalności tego aktu, czy dokonywanie ustaleń faktycznych.

Naczelny Sąd Administracyjny w swym orzecznictwie wielokrotnie już podkreślał, iż podstawą badania zasadności wstrzymania wykonania decyzji lub aktu jest prawidłowo uzasadniony wniosek oraz zwracał uwagę na obowiązki ciążące w tym zakresie na wnioskodawcy. Obowiązek szczególnie wnikliwego uzasadnienia wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu spoczywa na stronie skarżącej, tak aby przekonać Sąd o zasadności zastosowania ochrony tymczasowej. Nie wystarcza przy tym jedynie złożenie wniosku, a nawet przytoczenie w jego uzasadnieniu okoliczności, które teoretycznie mogą pojawić się na etapie wykonywania orzeczenia (por. postanowienie NSA z 3 lipca 2014 r., II OZ 661/14). Nie ulega wątpliwości, że wniosek taki powinien zostać poparty stosownymi dokumentami źródłowymi pozwalającymi wywieść, że wstrzymanie zaskarżonego aktu jest zasadne w stosunku do wnioskodawcy. Brak uzasadnienia wniosku

o wstrzymanie wykonania aktu uniemożliwia jego merytoryczną ocenę.

Reasumując, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie nie powołano okoliczności i nie przedstawiono dokumentów, które uprawdopodobniałyby zaistnienie przesłanek wstrzymania wykonania decyzji, co w istocie uniemożliwiało jego rozpoznanie.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 61 § 3 w z. z art. 193 p.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.