Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jan Szuma (spr.) Sędziowie Sędzia WSA. Wiesława Batorowicz Asesor WSA Arkadiusz Skomra po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 października 2021 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] stycznia 2021 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę oddala skargę

Decyzją z dnia [...] stycznia 2021 r., [...] Wojewoda (zwany dalej "Wojewodą"), po rozpatrzeniu odwołania I. F. oraz D. K. i H. K., utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] (zwanego dalej "Starostą") z dnia [...] sierpnia 2020 r., [...], [...] o zatwierdzeniu projektu budowlanego i udzieleniu A. D. pozwolenia na budowę dla inwestycji obejmującej budowę budynku świniami przeznaczonego do hodowli trzody chlewnej w technologii bezściółkowej do 40 DJP oraz szczelnego zbiornika na gnojowicę o pojemności 100 m3 wraz z silosem typu [...] i niezbędną infrastrukturą techniczną - etap II, na działce [...], obręb [...] K. , jednostka ewidencyjna [...] M..

Decyzje zapadły w następujących okolicznościach udokumentowanych w aktach sprawy.

Dnia [...] listopada 2015 r. A. D. wystąpił zatwierdzenie projektu budowlanego oraz udzielenie mu pozwolenia na budowę dla inwestycji polegającej na budowie opisanego wyżej budynku świniami przeznaczonego do hodowli trzody chlewnej w technologii bezściółkowej do [...] oraz szczelnego zbiornika na gnojowicę o pojemności 100 m3 wraz z infrastrukturą techniczną (k. 1-7 akt administracyjnych organu pierwszej instancji tom I).

Po przeprowadzeniu postępowania decyzją z dnia [...] lutego 2016 r., [...], [...] Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił A. D. pozwolenia na budowę (k. 74 akt administracyjnych organu pierwszej instancji tom I).

Po rozpoznaniu odwołań D. K., I. F. i T. F. decyzją z dnia [...] maja 2016 r., [...] Wojewoda uchylił rozstrzygnięcie Starosty, a sprawę przekazał do ponownego rozpatrzenia (decyzję Wojewody doszyto przy I tomie akt administracyjnych organu pierwszej instancji).

Z uwagi na toczące się postępowanie sądowoadministracyjne w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy oraz postępowanie administracyjne dotyczące wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, Starosta postanowieniem z dnia [...] czerwca 2016 r. zawiesił z urzędu postępowanie w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę, które zostało utrzymane w mocy przez Wojewodę postanowieniem z dnia [...] września 2016 r. Po ustaniu przyczyn zawieszenia postępowania, Starosta podjął w dniu [...] grudnia 2018 r. zawieszone postępowanie (akta administracyjne organ pierwszej instancji tom II i III – zwł. k. 20 akt administracyjnych, tom III).

Pismem z dnia [...] grudnia 2018 r. Starosta wezwał inwestora do przedłożenia 4 egzemplarzy projektu budowlanego (k. 22 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom III).

A. D. przedłożył w dniu [...] stycznia 2019 r. 4 egzemplarze projektu budowlanego wymagane stosownie do art. 33 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (wówczas tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, obecnie Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 z późn. zm., dalej "P.b.").

Dnia [...] lutego 2019 r. Starosta na podstawie o art. 90 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2021 r., poz. 735 z późn. zm. dalej "K.p.a.") wezwał strony postępowania do stawienia się na rozprawie administracyjnej i złożenia wyjaśnień.

Rozprawa administracyjna odbyła się [...] marca 2019 r., jednak strony postępowania nie wyraziły chęci porozumienia z inwestorem.

Postanowieniem z dnia [...] lutego 2019 r. Starosta – działając na podstawie art. 35 ust. 3 P.b. – nałożył na A. D. obowiązek uzupełnienia braków i nieprawidłowości w przedłożonej dokumentacji projektowej.

Inwestor uzupełnił braki przy piśmie odpowiedział pismem z dnia [...] kwietnia 2019 r. (k. 85-215 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom III).

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2019 r., [...], [...] Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił A. D. pozwolenia na budowę dla inwestycji objętej wnioskiem (k. 218-219 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom III).

Na skutek odwołań T. F., I. F. i D. K. Wojewoda decyzją z dnia [...] czerwca 2019 r., [...] uchylił rozstrzygnięcie Starosty i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Z uwagi na wpływ sprzeciwu od decyzji organu odwoławczego z dnia [...] czerwca 2019 r. Starosta, postanowieniem z dnia [...] lipca 2019 r., zawiesił postępowanie. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia [...] października 2019 r., II SA/Po [...] oddalono sprzeciw.

Starosta [...] lutego 2020 r. podjął postępowanie (k. 21 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom V).

Prowadząc ponownie postępowanie Starosta wezwał inwestora do uzupełnienia wniosku o pozwolenie na budowę o 4 egzemplarze projektu budowlanego (k. 22 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom V).

Inwestor wykonał powyższy obowiązek, składając w dniu [...] lutego 2020 r. stosowną dokumentację (k. 23 akt administracyjnych organu pierwszej instancji tom V).

Pismem z dnia [...] marca 2020 r. Starosta zawiadomił strony o wszczęciu postępowania w tym także o uprawnieniach z art. 10 § 1 K.p.a.

Postanowieniem z dnia [...] marca 2020 r. Starosta, działając na podstawie art. 35 ust. 3 P.b. zobowiązał inwestora do przedłożenia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji przedsięwzięcia, decyzji o warunkach zabudowy na zbiornik na gnojowicę o pojemności powyżej 100 m3, wskazania w projekcie budowlanym poziomu hałasu projektowanych wentylatorów oraz opisu sposobu oraz miejsca przechowywania nadwyżki wyprodukowanej gnojowicy poza okresem wegetacji roślin (k. 25-26 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom V).

W dniu [...] lipca 2020 r. wpłynęły do organu uzupełnione projekty budowlane wraz z ostateczną decyzją Burmistrza M. z dnia [...] czerwca 2019 r., [...] o zmianie decyzji o warunkach zabudowy (k. 31-33 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom V).

Pismem z dnia [...] lipca 2020 r. Starosta zgodnie z art. 10 § 1 K.p.a. poinformował strony o możliwości zapoznania się z aktami sprawy oraz zgłaszania uwag (k. 34-35 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom V).

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2020 r., [...], [...] Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił A. D. pozwolenia na budowę dla budowy budynku świniami przeznaczonego do hodowli trzody chlewnej w technologii bezściółkowej do 40 DJP oraz szczelnego zbiornika na gnojowicę o pojemności 100 m3 wraz z silosem typu [...] i niezbędną infrastrukturą techniczną - etap II (k. 36-38 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom V).

I. F., D. K. i H. K. w odwołaniach wnieśli o uchylenie pozwolenia na budowę i odmowę jego udzielenia, ewentualnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

I. F. (za pośrednictwem pełnomocnika) zarzuciła naruszenie:

- art. 61a § 1 w zw. z art. 61, art. 104-105 oraz art. 156 § 1 pkt 2 i 3 K.p.a. poprzez wszczęcie kolejnego postępowania [...] i zakończenie go co do tego samego przedmiotu i wydanie decyzji mimo niezakończenia poprzednio wszczętej sprawy pod tym samym numerem;

- art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b. w zw. z art. 64 ust. 1 i art. 55 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (wówczas tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 293 z późn. zm., obecnie Dz. U. z 2021 r., poz. 741 z późn. zm., dalej "u.p.z.p.") poprzez zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę dla inwestycji, która nie pozostaje w bezwzględnej zgodności z wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy;

- art. 77 § 1 w zw. z art. 75 § 1, art. 78 § 1 K.p.a. i art. 35 ust. 1 pkt 1 i 3 P.b. oraz art. 64 ust. 1 i art. 55 u.p.z.p. poprzez niezebranie i nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący materiału dowodowego, a w konsekwencji wydanie decyzji mimo braku ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy;

- art. 32 ust. 1 pkt 2-3 w zw. z art. 33-34 oraz art. 35 P.b. poprzez zatwierdzenie niekompletnego projektu budowlanego w zakresie braku aktualnej opinii Inspekcji Weterynaryjnej Powiatowego Lekarza Weterynarii, aktualnej mapy sytuacyjno-wysokościowej oraz warunków technicznych dostaw mediów (podniesiono, że przechowywanie gnojowicy pod rusztami jest prawnie niedopuszczalne, a sam fakt jej przechowywania spowoduje przekroczenie stężeń zanieczyszczeń powietrza wewnątrz obiektu /amoniak, dwutlenek węgla, siarkowodór itp./, co jest niebezpieczne dla ludzi i zwierząt.; zaznaczono też, że projekt nie zawiera analizy akustycznej w środowisku i wpływu emitowanego hałasu na sąsiednie tereny. Rozprowadzanie wód opadowych na terenie inwestycyjnym spowoduje zalewanie nieruchomości I. F.. Części rysunkowe i opisowe projektu budowlanego nie są ze sobą spójne w zakresie ilości loch hodowlanych).

- art. 32 ust. 1 pkt 1 i art. 35 P.b. poprzez wydanie pozwolenia na budowę bez uprzedniego przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko i obszar Natura 2000 w sytuacji, gdy wymaga tego art. 59 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (wówczas tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 283 z późn. zm., obecnie Dz. U. z 2021 r., poz. 247, dalej "u.u.i.ś.");

- art. 35 ust. 1 pkt 1 i 3 P.b. w zw. z art. 61 ust. 1 pkt 5 u.p.z.p. w zw. z art. 71 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 72 ust. 1 pkt 3 u.u.i.ś. w zw. z § 3 ust. 1 pkt 102 i 103b rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2016 r., poz. 71 z późn. zm., dalej "r.ws.przedś.2010") w zw. z art. 77 § 1, art. 78 § 1, art. 75 § 1 i art. 84 § 1 K.p.a. oraz art. 35 ust. 1 P.b. poprzez wadliwe przyjęcie, że planowana inwestycja nie należy do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, a w konsekwencji nie wymaga uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach;

- art. 7 w zw. z art. 8, art. 10 § 1, art. 77 § 1, art. 80 i art. 104 K.p.a., poprzez wydanie decyzji bez analizy całokształtu materiału dowodowego;

- art. 8 w zw. z art. 11, art. 107 § 3, art. 75 § 1, art. 77 § 1, art. 78 § 1 i art. 84 § 1 K.p.a., poprzez sporządzenie uzasadnienia decyzji w sposób arbitralny i pozbawiony bezstronności oraz wydanie decyzji bez wyjaśnienia podstawy faktycznej i prawnej, w sposób uniemożliwiający zrozumienie motywów, jakimi się organ kierował przy załatwieniu sprawy;

- art. 84 § 1, art. 75 § 1 w zw. z art. 77 § 1 K.p.a. poprzez nie zwrócenie się do biegłego o wydanie opinii w sytuacji, gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalistyczne.

W swym odwołaniu H. K. wskazała na:

- zatwierdzenie nowego projektu budowlanego, który został załączony przez inwestora na wezwanie organu, a w stosunku do którego postępowanie nie zostało wszczęte;

- niezgodność planowanego zamierzenia z decyzją o warunkach zabudowy w zakresie wielkości obsady inwentarza;

- niezgodność wniosku o pozwolenie na budowę z nazwą zamierzenia budowlanego wskazanego w decyzji o warunkach zabudowy, jak również z rodzajem zabudowy (zdaniem skarżącej "projektowana zabudowa nie jest zabudową zagrodową", ponieważ inwestor nie jest właścicielem domu, jak i działki, na której znajduje się dom, a jedynie pola i budynków gospodarczych). W tej części odwołująca podkreśliła, że błędne jest twierdzenie, iż postępowanie jest II etapem budowy. Zaznaczono także, że inwestor nie przedstawił decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, pomimo nałożonego na niego postanowieniem z dnia [...] marca 2020 r. obowiązku. Ponadto zwrócono uwagę, że złożony wniosek o pozwolenie na budowę nie jest kompletny i nie zawiera wszystkich dokumentów wymaganych prawem. Na potwierdzenie powyższej tezy H. K. wskazała, że organ pierwszej instancji zatwierdził projekt zagospodarowania działki na nieaktualnej mapie sytuacyjno-wysokościowej bez wymaganego bilansu terenu, a projekt budowlany nie zawiera aktualnej opinii Inspekcji Weterynaryjnej Powiatowego Lekarza Weterynarii oraz warunków technicznych dostaw mediów;

- udzielenie pozwolenia na budowę bez wymaganej przepisami decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji planowanego przez A. D. przedsięwzięcia (skarżąca przedstawiła swoje obliczenia, w których wskazała, że łącznie w nowoprojektowanym budynku istnieje potencjalna możliwość prowadzenia hodowli na poziomie od 85,52 DJP do 101,76 DJP, a z uwzględnieniem obecnie prowadzonej hodowli na poziomie 13,9 DJP wartość ta wzrośnie od 99,42 DJP do 115,66 DJP);

- udzielenie pozwolenia na budowę dla inwestycji powodującej emisję do powietrza zanieczyszczeń, w tym przekroczenie w sąsiedztwie zabudowy dopuszczalnych stężeń amoniaku, dwutlenku węgla i siarkowodoru. W tym punkcie odwołująca podkreśliła, że przechowywanie gnojowicy pod rusztami jest niezgodne z "warunkami utrzymywania trzody chlewnej w świetle obowiązujących przepisów" opublikowanymi przez Centrum Doradztwa Rolniczego w B. Oddział w P.. Ponadto wskazano, że inwestycja spowoduje przekroczenie standardów emisji hałasu, a "bez dokumentacji geotechnicznej i hydrologicznej nie jest uprawnione stwierdzenie o możliwości powierzchniowego odprowadzania wód opadowych do gruntu".

D. K., zastępowany przez pełnomocnika, wskazał na naruszenie:

- art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b. w zw. z art. 72 ust. 1 pkt 1 i art. 71 ust. 2 u.u.i.ś. oraz § 3 ust. 1 pkt 104 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (Dz. U. z 2019 r. poz. 1839, dalej "r.ws.przedś.2019") oraz w zw. z § 24 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymywaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz.U. Nr 56, poz. 344, dalej "r.ws.utrz.gat.zw."), poprzez niedokonanie własnych ustaleń, co do wielkości inwentarza w przeliczeniu na DJP i oparcie się na niezgodnych ze stanem faktycznym deklaracjach inwestora;

- art. 35 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 P.b., poprzez nieuwzględnienie wymogów ochrony środowiska, higieny, zdrowia, ochrony przed hałasem, usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów;

- art. 10 § 1 K.p.a. poprzez uniemożliwienie stronom, przed wydaniem decyzji w sprawie wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań;

- art. 6, 7, 8 § 1, 10 § 1, 77 § 1, 103 § 3 K.p.a., poprzez wydanie decyzji w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia w sytuacji, gdy właściwe byłoby wydanie decyzji odmownej.

Postanowieniem z dnia [...] listopada 2020 r., [...] (k. 387-389 akt administracyjnych organu drugiej instancji) Wojewoda na podstawie art. 35 ust. 3 P.b. zobowiązał pełnomocnika inwestora do usunięcia stwierdzonych w postanowieniu z dniu [...] listopada 2020 r. nieprawidłowości, w tym m.in.:

- przedstawienia sposobu liczenia obsady inwentarza z uwzględnieniem wieku i wagi prosiąt oraz maksymalnej obsady loch w budynku,

- przedłożenia dokumentu potwierdzającego wielkość istniejącej obsady w gospodarstwie,

- przedstawienia rodzaju zastosowanych w budynku wentylatorów i ich mocy,

- przedstawienie sposobu obliczania pojemności zbiornika na gnojowicę dla maksymalnej możliwej obsady zwierząt w budynku,

- przedstawienie kierunku spływu wód opadowych,

- ujednolicenie w projekcie budowlanym kwestii szerokości zieleni izolacyjnej,

- przedstawienia projektu technologicznego zakładu wraz z wyjaśnieniem kwestii ewentualnego składowania padłych zwierząt oraz odpadów powstających podczas hodowli trzody chlewnej,

- wyjaśnienia kwestii istnienia w obrębie planowanej inwestycji urządzeń melioracyjnych oraz sieci infrastruktury technicznej.

W piśmie z dnia [...] grudnia 2021 r. A. D. przedstawił wyjaśnienia i uzupełnił projekt (k. 422 akt administracyjnych organu drugiej instancji), natomiast [...] grudnia 2021 r. przedstawił wyjaśnienia dotyczące wielkości DJP w projektowanym budynku (oświadczenie do protokołu – k. 424 akt administracyjnych organu drugiej instancji).

Następnie Wojewoda działając w trybie art. 10 § 1 K.p.a. zawiadomieniem z dnia [...] grudnia 2020 r. poinformował strony postępowania o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym materiałem dowodowym oraz umożliwił wypowiedzenie się w sprawie przed wydaniem decyzji. Z prawa tego nie skorzystała żadna ze stron postępowania.

Wskazaną na wstępnie decyzją z dnia [...] stycznia 2021 r., [...] Wojewoda – działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. – utrzymał rozstrzygnięcie Starosty w mocy.

W pierwszej kolejności Wojewoda zaznaczył, że w sprawie zastosowanie znajdzie art. 25 ustawy z dnia 13 lutego 2020 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020 r. poz. 471) przez co należy stosować przepisy P.b. sprzed [...] września 2020 r. Podobnie zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju z dnia 16 września 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. poz. 1608) w sprawie zastosowanie mają przepisy określające warunki techniczne sprzed nowelizacji.

Precyzując przedmiot postępowania Wojewoda zaznaczył, że sprawa dotyczy budowy na działce [...] budynku inwentarskiego przeznaczonego do hodowli w technologii bezściółkowej trzody chlewnej (świniami) o wymiarach 40,00 m x 15,00 m (powierzchnia zabudowy: 600,00 m2) i wysokości od 4,44 m do 6,48 m, oddalonego od granicy z działkami 761, 762 i 765 o 4,20 m, dla którego zaprojektowano rampę załadunkową o powierzchni 25,84 m2 znajdującą się z tyłu budynku w odległości około 3,00 m od działki 761 oraz szczelny zbiornik na gnojowice o pojemności 100 m3 z zaprojektowanym wlotem w odległości 18,40 m od granicy z działki [...] Zasięg oddziaływania zbiornika na gnojowicę ograniczony został do działki inwestycyjnej (projekt budowlany str. 6-7, 8, 13, 22, 24-26, 32-33). Wskazano, że budynek będzie kryty dachem dwuspadowym o kącie nachylenia połaci wynoszącym 8% z płyty warstwowej poliuretanowej o grubości 10 cm na konstrukcji metalowej (projekt budowlany str. 11, 28). Ponadto w ramach planowanego przedsięwzięcia zaprojektowano silos zbożowy typu [...] o wysokości 8,97 m i ładowności handlowej 91 ton, posadowiony na płycie fundamentowej o wymiarach 5,00 m x 5,00 m x 0,50 m (powierzchnia płyty fundamentowej: 20,68 m2), który zostanie oddalony 4,00 m od granicy z działką 765, w sąsiedztwie istniejących silosów zbożowych i projektowanego budynku inwentarskiego (projekt budowlany str. 8, 14, 36, 43, 53), a także towarzyszącą infrastrukturę techniczną. Dojazd do planowanej inwestycji zapewniono z ulicy [...] (działka [...]), a następnie za istniejącym budynkiem inwentarskim i budynkiem gospodarczo-garażowym zlokalizowanym na działce [...] (projekt budowlany str. 8).

Przedstawiwszy uwarunkowania prawne udzielania pozwoleń na budowę Wojewoda zauważył, że na terenie inwestycji nie obowiązuje plan miejscowy, dlatego inwestor na podstawie art. 33 ust. 2 pkt 3 P.b. zobligowany był do dołączenia do wniosku decyzji warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Jak wynika z projektu budowlanego (str. 84-87, [...]) inwestor taką decyzją dysponuje – są to decyzja Burmistrza M. z dnia [...] sierpnia 2011 r., [...] o warunkach zabudowy oraz kolejna decyzja zmieniająca tegoż organu z dnia [...] czerwca 2019 r., [...]

Nawiązując do zarzutów odwołań Wojewoda wskazał dalej, że zgodnie z art. 64 ust. 1 w zw. z art. 55 u.p.z.p. decyzja o warunkach zabudowy wiąże organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę, co oznacza, że wszelkie ustalenia i parametry zabudowy w niej zawarte muszą być zgodne z zatwierdzanym projektem budowlanym w ramach postępowania o pozwoleniu na budowę.

Przedstawienie kontekstu prawnego Wojewoda skwitował stwierdzeniem, że kluczowym zagadnieniem w sprawie jest ocena zgodności inwestycji z decyzją o warunkach zabudowy, przepisami techniczno-budowlanymi oraz przepisami środowiskowymi.

Przechodząc do analizy planowanego zamierzenia budowlanego z warunkami zabudowy Wojewoda ustalił, że zakres inwestycji ujęty we wniosku o pozwolenie na budowę oraz projektu budowlanego odpowiada decyzji Burmistrza M.. W zakresie warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego (pkt 2 lit. b) inwestycja:

- została zaprojektowana z uwzględnieniem nieprzekraczalnej linii zabudowy,

- posiada dozwoloną wielkość powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki [...] (projektowana: 3,92%, wymóg: nie może przekroczyć 10%),

- posiada dozwoloną szerokość elewacji frontowej (projektowana: 15,00 m, wymóg: do 15,00 m),

- posiada dozwoloną liczbę kondygnacji (projektowana: jedna kondygnacja nadziemna, wymóg: jedna kondygnacja nadziemna),

- spełnia wymóg wysokości do kalenicy dachu (projektowana: 6,48 m, wymóg: do 10,00 m),

- spełnia kryterium nachylenia dachu (projektowane: 8% tj. 4,57°, wymóg: do 45°),

- spełnia kryterium układu połaci dachu (projektowane: na budynku świniami dwuspadowy, dla silosów wielospadowy, wymóg: dla budynku świniami dwuspadowy, dla silosów jednospadowy lub wielospadowy),

- spełnia wymóg kierunku głównej kalenicy dachu w stosunku do frontu działki (projektowana: prostopadła, wymóg: równoległa, prostopadła, ukośna),

- usytuowana jest na terenie działki [...] w obrębie terenu wyznaczonego liniami rozgraniczającymi teren inwestycji i literami wskazanymi na mapie stanowiącej część graficzną decyzji o warunkach zabudowy.

Jeśli chodzi o wymagania środowiskowe Wojewoda zaznaczył, że zgodnie z wytycznymi wskazanymi w części dotyczącej ochrony środowiska, przyrody krajobrazu oraz zdrowia ludzi, projekt budowlany został w dniu [...] lutego 2020 r. zaopiniowany pod względem spełnienia wymagań higienicznych i zdrowotnych bez zastrzeżeń przez rzeczoznawcę do spraw sanitarnohigienicznych inż. E. P. (projekt budowlany str. 8 i 22). Obsługa komunikacyjna odbywać się będzie zgodnie z wymaganiami stawianymi w pkt 2 lit. e tiret szóste decyzji o warunkach zabudowy istniejącym zjazdem na drogę (działka [...]). W ramach inwestycji zapewniono 4 miejsca parkingowe o wymiarach 2,50 m x 5,00 m (wymóg: pełne potrzeby parkingowe w ilości niezbędnej dla wnioskowanej inwestycji należy zapewnić na terenie objętym decyzją o warunkach zabudowy). Ponadto woda opadowa odprowadzana będzie do gruntu na teren objęty decyzją o warunkach zabudowy - spełnienie pkt 2 lit. e tiret siódme. Na terenie inwestycji nie występują urządzenia melioracyjne, wobec czego nie było wymagane uzgodnienie lokalizacji planowanej zabudowy z administratorem tych urządzeń (wymóg wynikał z pkt 2 lit. e tiret dziewiąte).

Biorąc po uwagę powyższe Wojewoda nie miał wątpliwości, że inwestycja jest zgodna z warunkami zabudowy, a podnoszone przez skarżących zarzuty nie są uzasadnione.

Następnie Wojewoda analizował projekt budowlany pod kątem zgodności z przepisami techniczno-budowlanymi, to jest rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (tekst jednolity Dz.U. z 2019 r. poz. 1065, dalej "r.ws.w.t.").

Gdy chodzi o usytuowanie budynku świniarni Wojewoda zauważył, że w myśl § 12 ust. 1 r.ws.w.t., budynki na działce budowlanej sytuuje się od granicy tej działki w odległości nie mniejszej niż 4 m, w przypadku budynku zwróconego ścianą z oknami lub drzwiami w stronę tej granicy i 3 m, w przypadku budynku zwróconego ścianą bez okien i drzwi w stronę tej granicy. Odległości te są dozwolone jeżeli z przepisów § 13, 19, 23, 36, 40, 60 i 271-273 lub przepisów odrębnych określających dopuszczalne odległości niektórych budowli od budynków nie wynikają inne wymagania. Ponadto należy mieć na względzie § 12 ust. 8 r.ws.w.t., który podkreśla, że budynek inwentarski lub budynek gospodarczy, uwzględniając przepisy odrębne oraz zawarte w § 13, 60 i 271-273, nie może być sytuowany ścianą z oknami lub drzwiami w odległości mniejszej niż 8 m od ściany istniejącego na sąsiedniej działce budowlanej budynku mieszkalnego, budynku zamieszkania zbiorowego lub budynku użyteczności publicznej, lub takiego, dla którego istnieje ostateczna decyzja o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 3.

Wojewoda ustalił, że budynek świniami ze ścianą z oknami został usytuowany 4,20 m od granicy działki [...] Posiada okna skierowane w stronę budynku mieszkalnego na tej działce, a odległość pomiędzy nimi wynosi 8,20 m (projekt budowlany str. 8, 22). Oznacza to, że wymóg odległości został spełniony.

Zdaniem organu odwoławczego projektowany budynek nie będzie powodował przesłaniania, o jakim mowa w § 13 r.ws.w.t., jak również nie będzie wpływał na ograniczenie nasłonecznienia pokoi mieszkalnych w budynku znajdującym się w sąsiedztwie (§ 60 r.ws.w.t.). Wynika to z faktu, że sama odległość pomiędzy budynkami jest większa aniżeli wysokość budynku inwentarskiego do kalenicy dachu, a budynek świniami znajduje się na północ od sąsiedniego budynku mieszkalnego.

Dalej Wojewoda wywodził, że stosownie do strony 8 projektu budowlanego miejsca postojowe posiadają wymiary spełniające kryterium § 21 ust. 1 pkt 1 r.ws.w.t., jak również są usytuowane prawidłowo względem pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w budynku mieszkalnym (§ 19 ust. 2 pkt 1 lit. a r.ws.w.t.), a także względem granicy działki (§ 19 ust. 1 pkt 1 lit. a r.ws.w.t.).

Wojewoda ustalił też, że zbiornik na gnojowicę został usytuowany zgodnie z wymaganiami § 6 ust. 4 pkt 1, 3 i 5 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie (Dz.U. z 2014 r. poz. 81, dalej "r.ws.w.t.bud.rol."). Odległość zamkniętego zbiornika na płynne odchody zwierzęce mierzone od pokryw i wylotów wentylacyjnych, powinny wynosić co najmniej: 10 m od pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi na działkach sąsiednich, jednak nie mniej niż 15 m od otworów okiennych i drzwiowych w tych pomieszczeniach (warunek ten jest spełniony); 4 m od granicy działki sąsiedniej (warunek ten jest spełniony); 5 m od silosów na zboże i pasze. Oceniając lokalizację silosu paszowego o ładowności 91 t Wojewoda wskazał, że jego usytuowanie 4,00 m w stosunku do granicy z działką 765 odpowiada wymogom z § 8 ust. 1 pkt 4 r.ws.w.t.bud.rol.

Podsumowując powyższe Wojewoda uznał, że projekt inwestycji odpowiada przepisom techniczno-budowlanym.

Przechodząc do weryfikacji środowiskowej (art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b.) Wojewoda rozpoczął od sprawdzenia wielkość planowanej obsady inwentarza. Podkreślił, że jest to konieczne by zweryfikować, czy inwestycja nie zalicza się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko stosownie do r.ws.przedś.2020, a przez to wymagać decyzji o oddziaływaniu na środowisko. Organ odwoławczy zasygnalizował przy tym, że pod uwagę należy brać r.ws.przedś.2020 r., gdyż zgodnie z § 4 r.ws.przedś.2019 to pierwsze stosuje się do przedsięwzięć, w przypadku których przed dniem wejścia w życie rozporządzenia wszczęto i nie zakończono przynajmniej jednego z postępowań w sprawie decyzji, zgłoszeń lub uchwał, o których mowa w art. 71 ust. 1 oraz art. 72 ust. 1-1b u.u.i.ś.

Przechodząc dalej, Wojewoda zaznaczył, że zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 51 oraz § 3 ust. 1 pkt 102 i 103 r.ws.przedś.2010 kryterium zakwalifikowania danego przedsięwzięcia polegającego na chowie lub hodowli zwierząt jest liczba dużych jednostek przeliczeniowych (DJP) obliczanych według współczynników przeliczeniowych sztuk zwierząt na DJP określonych w załączniku do r.ws.przedś.2010. Wedle § 2 ust. 1 pkt 51 r.ws.przedś.2010 za liczbę DJP przyjmuje się maksymalną możliwą obsadę inwentarza.

Wojewoda – stosownie do powyższego – postanowił przeprowadzić analizę rozwiązań projektowych i obliczyć liczbę DJP w oparciu o maksymalną obsadę inwentarza planowanej świniami.

Wyliczenia te przedstawiły się następująco. Wedle projektu budowlanego (rzut parteru str. 22) analizowany budynek inwentarski składać się będzie z 1 kojca dla knura o powierzchni 9,90 m2 (3,60 m x 2,75 m), 8 kojców dla loch prośnych o powierzchni od 11,11 m2 do 11,25 m2 (6 kojców o wymiarach 2,75 m x 4,09 m i dwa o wymiarach 2,75 m x 4,04 m) - przy uwzględnieniu karmników zajmujących 1 m2 na kojec od 10,11 m2 do 10,25 m2, 16 kojców porodowych dla loch w okresie porodu i odchowu prosiąt ssących o powierzchni 4,18 m2 (2,40 mx 1,74 m) oraz 8 kojców dla prosiąt w wieku do 2 miesięcy o powierzchni od 4,67 m2 do 4,65 m2 (4 kojce o wymiarach 2,37 mx 1,97 m i 4 o wymiarach 2,37 m x 1,96 m) - przy odliczeniu karmników o wymiarach 0,33 mx 1,50 m o powierzchni od 4,17 m2 do 4,15 m2. Ponadto w ramach budynku zaprojektowano również izolatkę o wymiarach 2,54 m x 4,04 m (powierzchna 10,26 m2), 8 boksów w sekcji krycia, magazyn pasz o powierzchni 82,25 m2, paszarnie o powierzchni 76,26 m2 i korytarz o powierzchni 29,01 m2. Wedle wskazań inwestora w opisie technicznym znajdującym się na str. 16 projektu budowlanego budynek będzie przeznaczony do chowu: 56 loch, 1 knura i 160 prosiąt. Przy czym jak wynika z rzutu parteru (str. 22), w którym zaznaczono liczbę i rozmieszczenie inwentarza, inwestor wskazuje: 1 sztukę knura, 32 sztuk loch prośnych, 160 sztuk prosiąt i 16 loch znajdujących się w kojcu porodowym.

Wojewoda zaznaczył, że z uzyskanych w toku postępowania odwoławczego informacji (załącznik nr [...] do protokołu z dnia [...] grudnia 2020 r.), wynika, że różnica pomiędzy podawaną liczbą loch, a tą znajdującą się na rzucie parteru wynika z faktu doliczenia 8 loch, jakie mogą znajdować się w boksach w sekcji krycia, tym samym inwestor wskazał, że jednocześnie na terenie budynku może znajdować się maksymalnie 56 loch i ta wartość, jako maksymalna możliwa obsada zwierząt, stawi podstawę do obliczenia wartości DJP.

Wojewoda, powołując się na orzecznictwo (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia [...] grudnia 2015 r., II SA/Kr [...]) uznał, że powinien z urzędu, mimo wyjaśnień inwestora, wyliczyć maksymalną możliwą obsadę w danym obiekcie. Celem weryfikacji możliwości obsady inwentarza, Wojewoda wedle § 24 r.ws.utrz.gat.zw. określił minimalną powierzchnię kojców na jedną sztukę, którą należy wziąć pod uwagę obliczając obsadę inwentarza. Zgodnie z § 24 ust. 3 pkt 2 lit. b r.ws.utrz.gat.zw. powierzchnia kojca w przypadku utrzymywania grupowo warchlaków i tuczników o masie do 20 kg – a więc prosiąt jakie znajdować się mają w planowanym budynku inwentarskim – powinna wynosić co najmniej 0,2 m2, zgodnie z ust. 1 pkt 1 tego przepisu powierzchnia kojca dla knura utrzymywanego pojedynczo powinna wynosić 6 m2, a gdy krycie odbywa się w kojcu - co najmniej 10 m2 (nie dotyczy z uwagi na 8 boksów w sekcji krycia), natomiast zgodnie z pkt 2 przywołanego przepisu dla loch w okresie porodu i odchowu prosiąt ssących - co najmniej 3,5 m2, a zgodnie z ust. 3 pkt 4 dla loch - co najmniej 2,25 m2.

Dalej Wojewoda wyliczył co następuje:

- z uwagi na powierzchnię kojców w budynku można chować jednocześnie 1 knura (powierzchnia jednego kojca w projekcie 9,90 m2/powierzchnię kojca dla jednego zwierzęcia według r.ws.utrz.gat.zw. 6,00 m2 = 1,65 sztuki),

- po 1 loszce w okresie porodu - maciorze w 16 kojcach to jest łącznie 16 loch (powierzchnia jednego kojca w projekcie 4,18 m2/powierzchnię kojca dla jednego zwierzęcia według r.ws.utrz.gat.zw. 3,5 m2 = 1,19 sztuki),

- po 20 prosiąt w 8 kojcach, to jest łącznie 160 prosiąt (powierzchnia kojca z uwzględnieniem karmników w projekcie od 4,17 m2 do 4,15 m2, to jest 4,17 m2/powierzchnię kojca dla jednego zwierzęcia wg rozporządzenia 0,20 m2 = 20,85 sztuk; 4,15 m2/powierzchnię kojca dla jednego zwierzęcia według r.ws.utrz.gat.zw. 0,20 m2 = 20,75 sztuk),

- po 4 lochy prośne w 8 kojcach, to jest łącznie 32 lochy (powierzchnia kojca z uwzględnieniem karmników o wymiarach od 10,11 m2 do 10,25 m2, to jest 10,11 m2/powierzchnię kojca dla jednego zwierzęcia r.ws.utrz.gat.zw. 2,25 m2 = 4,49 sztuk, 10,25 m2/powierzchnię kojca dla jednego zwierzęcia według r.ws.utrz.gat.zw. 2,25 m2 = 4,56 sztuk).

W rezultacie Wojewoda wyliczył, że maksymalna obsada inwentarza w przeliczeniu na DJP określone w załączniku do r.ws.przedś.2010 stanowić będzie 20,40 DJP (knur 0,4 DJP x 1 szt. = 0,4 DJP, maciory - lochy prośne 0,35 DJP x 32 szt. = 11,2 DJP, prosięta 0,02 DJP x 160 szt. = 3,20 DJP, lochy w kojcu porodowym 0,35 DJP x 16 szt. = 5,6 DJP, a przy uwzględnieniu z ostrożności procesowej loch znajdujących się w 8 boksach w sekcji krycia /0,35 DJP x 8 szt. = 2,8 DJP/, wartość maksymalna obsady wyniesie 23,20 DJP. Biorąc pod uwagę łączną wielkość produkcji na dzień [...] listopada 2020 r. w wysokości 12,04 DJP (lochy 10 szt. - 3,5 DJP, tuczniki 41 szt. - 5,74 DJP, warchlaki 40 szt. - 2,8 DJP), jaką przedstawił inwestor na etapie odwoławczym w odpowiedzi na postanowienie z dnia [...] listopada 2020 r., które potwierdziła Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] listopada 2020 r., [...], łączna obsada inwentarza w gospodarstwie zgodnie z dyspozycją zawartą w § 3 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia [...] listopada 2010 r. wyniesie 35,24 DJP (istniejąca obsada 12,04 DJP + projektowana wraz z sekcją krycia 23,20 DJP). W związku z faktem, iż powierzchnie kojców wskazane w r.ws.utrz.gat.zw. stanowią powierzchnie minimalne, inwestor mając również na uwadze opinię Inspekcji Weterynaryjnej z [...] lipca 2014 r. (znak: [...]) zalecającą zwiększenie powierzchni kojców, zastosował się do zaleceń powiększając powierzchnię przeznaczoną dla knura, jednakże nie miało to wpływu na wielkość obsady.

Wojewoda zauważył, że Powiatowy Lekarz Weterynarii pismem z dnia [...] listopada 2020 r., [...] stwierdził, że dokumentacja projektowa odpowiada wymaganiom weterynaryjnym dla utrzymania świń przewidzianym w r.ws.utrz.gat.zw. z zastrzeżeniem zwiększenia kojca dla loch prośnych w grupie do 5 sztuk o 10 %. To jednak w ocenie organu odwoławczego nie miało wpływu na wynik sprawy.

Wojewoda skonkludował więc, że dla inwestycji inwestor nie był zobowiązany do przedłożenia decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach z uwagi na nieosiągnięcie progów wskazanych w § 2 ust. 1 pkt 51 i § 3 ust. 1 pkt 102 i 103 r.ws.przedś.2010.

Odnosząc się do podnoszonych w odwołaniu kwestii naruszenia spływu wód opadowych i roztopowych, a tym samym ich kierowania na teren nieruchomości skarżącej, Wojewoda wyjaśnił, że z przedłożonej do projektu budowlanego mapy do celów projektowych (poświadczonej w dniu [...] stycznia 2016 r. przez Starostę Międzychodzkiego, że dokument został opracowany w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych, których rezultaty zawiera operat technicznych wpisany do ewidencji materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego), zgodnie z art. 34 ust. 3 pkt 1 P.b. uwierzytelnionej przez projektanta (str. 8 projektu budowlanego) nie wynika by spadek terenu ukierunkowany był w stronę działki skarżącej. Wpływ na to ma fakt, iż na granicy z działki [...] rzędne terenu wynoszą 73,9 m n.p.m. i 73,8 m n.p.m., przy czym rzędna terenu w punkcie styku działką 765 z 766 wynosi 74,7 m n.p.m., a w miejscu projektowanego budynku inwentarskiego wynosi 73,3 m n.p.m. i 73,6 m n.p.m. Wobec tego stwierdzić należy, że inwestor spełnił wymóg z § 29 r.ws.w.t. stanowiący o zakazie zmiany naturalnego spływu wód opadowych w celu kierowania ich na teren sąsiedniej nieruchomości.

Wojewoda zaznaczył, że (stosownie do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia [...] października 2017 r., II OSK [...]) mapa sytuacyjno-wysokościowa jest dokumentem o szczególnej mocy dowodowej, gdyż jako dokument urzędowy stanowi dowód tego, co zostało w niej stwierdzone. Organ udzielający pozwolenia na budowę nie jest uprawiony do kwestionowania prawidłowości mapy i sprawdzania jej zgodności ze stanem faktycznym. Ustawodawca wprowadzając w art. 34 ust. 3 pkt 1 P.b. wymóg sporządzenia projektu zagospodarowania działki na aktualnej mapie, jednocześnie nie zakreślił żadnego terminu aktualności (ważności) mapy używanej do celów projektowych. Taki termin nie wynika także z innych przepisów prawa, w tym z unormowań rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego. Mapa jest aktualna tak długo, jak długo odzwierciedla obecny (teraźniejszy) stan rzeczy istniejący na danym terenie. Zachowanie aktualności mapy nie zależy zatem bezpośrednio od daty jej opracowania, lecz od niezmienności stanu faktycznego na tej mapie odzwierciedlonego. Ani przepisy prawa, ani względy doświadczenia życiowego nie dają dostatecznych podstaw do konstruowania domniemania, że wyłącznie z uwagi na upływ określonego czasu (np. miesiąca, roku albo dwóch lat) mapa wykorzystana do celów projektowych traci aktualność. Przeciwnie, należy uznać, że dopóki nie uległ zmianie stan faktyczny odzwierciedlony na mapie, tak długo pozostaje ona mapą aktualną w rozumieniu art. 34 ust. 3 pkt 1 P.b. Organ zwrócił uwagę, że mapa, na podstawie której sporządzono plan zabudowy i zagospodarowania terenu (str. 8 projektu budowlanego) została poświadczona za zgodność z oryginałem przez projektanta, który jako osoba posiadająca stosowne uprawnienia budowlane nie wniósł zastrzeżeń co do jej aktualności, wobec czego uznać należy, że odzwierciedla ona stan faktyczny.

Odnosząc się wreszcie do kwestii przechowywania gnojowicy pod rusztami, Wojewoda wyjaśnił, że zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia [...] lutego 2020 r. w sprawie przyjęcia "Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu" (Dz. U. z 2020 r., poz. 243, dalej "r.ws.azot.rol.") nawozy naturalne płynne i nawozy naturalne stałe przechowuje się w bezpieczny dla środowiska sposób, zapobiegający przedostawaniu się odcieków do wód i gruntu. Pojemność zbiorników na nawozy naturalne płynne powinna umożliwiać ich przechowanie przez okres 6 miesięcy. Obliczenie wymaganej pojemności zbiorników lub powierzchni miejsc do przechowywania nawozów naturalnych poprzedza sporządzenie obrotu stada, obliczenie przelotowości zwierząt gospodarskich w grupie technologicznej, a następnie wyliczenie stanów średniorocznych. Sposób obliczania wymaganej pojemności zbiorników oraz wymaganej powierzchni miejsc do przechowywania nawozów naturalnych został określony w załączniku nr [...] do Programu. W przypadku, gdy wytworzone w gospodarstwie rolnym nawozy naturalne podlegają procesom technologicznym przetwarzania lub przekazaniu, wymagana pojemność zbiorników oraz powierzchnia miejsc do przechowywania nawozów naturalnych może ulec stosownemu zmniejszeniu.

Mając powyższe na względzie Wojewoda zobowiązał inwestora do wyjaśnienia kwestii spełnienia wymagań z rozporządzenia z dnia [...] lutego 2020 r.

Organ wyjaśnił, że wedle projektu budowlanego (str. 13, 32-35) w planowanym budynku przewiduje się chów zwierząt na rusztach. Gnojowica zostanie odprowadzana za pomocą rury PCV o średnicy 300 mm do projektowanego zbiornika na gnojowicę o pojemności 100,0 m3. Dokładny profil kanalizacji gnojowej zamieszczono na str. 33 projektu budowlanego. Wlot do zbiornika będzie posiadał średnicę 600 mm. Opisywany zbiornik będzie jednokomorowy wykonany z betonu monolitycznego z dodatkiem środka wodoszczelnego ze stropem z płyt kanałowych wzmocnionych posadzką betonową o grubości 12 cm. W celu dodatkowego uszczelnienia od wewnątrz i zewnątrz ściany oraz podłoga będą zaizolowane lepikiem na zimno [...]P.

Jak wynika z obliczeń projektanta zawartych na str. 17 projektu budowlanego, objętość do magazynowania gnojowicy wynosić będzie 134,56 m3, przy czym zwrócono uwagę, że pod rusztami może zostać przechowywana gnojowica o pojemności 70,0 m3, a w zbiorniku 100,0 m3, w związku z czym łączna możliwość przechowywania gnojowicy na potrzeby projektowanego budynku inwentarskiego wyniesie 170,0 m3. Zgodnie z założeniami projektowymi gnojowicę będzie można przechowywać przez okres 6 miesięcy przy braku wegetacji roślin. Podkreślić należy, że na rzucie przyziemia (str. 23 projektu budowlanego) przedstawiono rozmieszczenie kanałów gnojowych przykrytych rusztem betonowym z zaznaczonymi 1,5 % spadkami skierowanymi do korków spustowych, gdzie następnie gnojowica grawitacyjnie będzie ściekać do projektowanego zbiornika na gnojowicę. Zatem stwierdzić należy, że inwestor zapewnił wymagane przepisem z dnia [...] lutego 2020 r. możliwości magazynowania nawozów naturalnych płynnych przez okres 6 miesięcy.

Zdaniem Wojewody tym samym zarzut skarżących, co do niewystarczającej powierzchni magazynowania gnojowicy nie zasługuje na uwzględnienie. Wskazane przez skarżącego, że przechowywanie gnojowicy pod rusztami jest prawnie niedopuszczalne, a sam fakt jej przechowywania spowoduje przekroczenie stężeń zanieczyszczeń powietrza wewnątrz obiektu (amoniak, dwutlenek węgla, siarkowodór itp.), co jest niebezpieczne dla ludzi i zwierząt nie zasługuje również na uznanie, bowiem projekt budowlany został uzgodniony bez zastrzeżeń przez rzeczoznawcę do spraw sanitarnohigienicznych, jak również Powiatowego Inspektora Weterynaryjnego, który w piśmie z dnia [...] listopada 2020 r. stwierdził, iż dokumentacja projektowa odpowiada wymaganiom weterynaryjnym dla utrzymania świń przewidzianym w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lutego 2010 r. Zgodnie z projektem budowlanym (str. 5) projektowana emisja gazów oraz substancji i zapachów na zewnątrz pomieszczeń nie przekroczy dopuszczalnych norm i nie będzie stanowić uciążliwości dla środowiska i najbliższego otoczenia.

Odnosząc się do poruszanej przez odwołujących kwestii analizy akustycznej, Wojewoda zaznaczył, że w budynku zamontowanych będzie 5 wentylatorów dachowych - 2 szt. o średnicy 63,6 cm i 3 szt. o średnicy 40 cm, o mocy 0,52 kW i 0,26 kW, wytwarzających hałas maksymalnie o wartości 49 dB (dla modelu średnicy 40 cm) i 46 dB (dla modelu o średnicy 63,6 cm). Powyższe dane zostały uzupełnione na etapie postępowania odwoławczego, gdzie w odpowiedzi na postanowienie z dnia [...] listopada 2020 r. inwestor przedłożył wydruk parametrów technicznych wentylatorów kominowych, z którego wynikają przedstawione wyżej informację, wobec czego maksymalna moc najgłośniejszego wentylatora, która wynosi 49 dB (str. 4,12, 17, 22 projektu budowlanego), będzie mniejsza aniżeli wartości progowe dla zabudowy zagrodowej wskazane w załączniku do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia [...] czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014 r. poz. 112). Zauważyć należy również, że budynek został sytuowany od strony zawietrznej, a od strony sąsiednich działek przewidziano zieleń izolacyjną zimozieloną, średniowysoką o szerokości 1,5 m (str. 8, 12, 17 projektu budowlanego), która dodatkowo ograniczy emisję hałasu.

Poruszając kwestie immisji, Wojewoda zaznaczył z kolei, że Kodeks cywilny regulując kwestię własności, zawiera również przepisy tę własność ograniczające. Z faktu sąsiedztwa nieruchomości wynika wzajemna zależność. Ustawodawca przewidział szereg sytuacji, kiedy wzajemne uprawnienia sąsiadów będą na siebie zachodzić i uznając za konieczne, wprowadził odpowiednie regulacje, których nieprzestrzeganie spowoduje naruszenie prawa i da drugiej stronie sporu możliwość dochodzenia swoich praw przed sądem. Jedną z podstawowych zasad, jest regulacja nakładająca na właściciela nieruchomości, przy wykonywaniu przez niego swego prawa, obowiązek powstrzymywania się od działań, które by zakłócały korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętną miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Ponadto ewentualne przekroczenie dopuszczalnego poziomu immisji w rozumieniu ustawy Kodeks Cywilny (takich jak: spaliny, ścieki, pyły) może rodzić określone roszczenia cywilnoprawne. W zakresie zapachów towarzyszących obiektom inwentarskim należy wyjaśnić, iż powszechnie obowiązujące przepisy prawa nie wprowadziły odpowiedniej normy dotyczącej ochrony powietrza przed zapachami, lecz tylko przed określonymi substancjami w powietrzu. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 lipca 2014 r., (sygn. akt II OSK 253/13) art. 85 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2021 r. poz. 1973) nie wprowadził odpowiedniej normy dotyczącej ochrony powietrza przed zapachami, lecz tylko przed określonymi substancjami w powietrzu. Należy podkreślić, że zapach czy też odór jest substancją niemierzalną. Zapachy pomimo, że mogą być uciążliwe nie mogą być badane, gdyż w polskim systemie prawnym nie obowiązują normy prawne, które odnosiłyby się do tej materii.

Odnosząc się kwestii aktualności warunków przyłączenia do sieci elektroenergetycznej, kanalizacyjnej i wodociągowej, Wojewoda stwierdził, że nowelizacją P.b., która weszła w życie [...] czerwca 2015 r., zniesiony został wymóg załączania do projektu budowlanego oświadczeń właściwych jednostek organizacyjnych o zapewnieniu dostaw energii, wody, ciepła i gazu, odbioru ścieków oraz warunków przyłączenia obiektu do sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, elektroenergetycznych, oraz telekomunikacyjnych.

Wyjaśniając kwestię naruszenia przepisów procesowych organ odwoławczy zaznaczył, że rzeczywiście Starosta zawiadomieniem z dnia [...] marca 2020 r. informował strony postępowania o ponownym rozpatrywaniu sprawy. Sam fakt użycia w frazy "ponownego wszczęcia postępowania" nie oznacza, że postępowanie jest kilkakrotnie wszczynane. Świadczy o tym przede wszystkim fakt, iż postępowanie w przedmiocie pozwolenia na budowę jest postępowaniem wnioskowym, a to oznacza, że sam wpływ wniosku do organu uruchamia procedurę administracyjną, natomiast zawiadomienie z art. 61 § 4 K.p.a. jest informacją dla stron, że takowe postępowanie się toczy. Nadto Starosta w zawiadomieniu poinformował, że będzie rozpatrywał wniosek A. D. z dnia [...] listopada 2015 r., a to oznacza, że postępowanie zainicjowane wnioskiem jest dalej kontynuowane. W ocenie Wojewody należy więc odrzucić tezę skarżących o wielotorowości postępowań.

Zajmując stanowisko odnośnie nie zapewniania stronom czynnego udziału w postępowaniu przed wydaniem rozstrzygnięcia, Wojewoda wyjaśnił, że uchybienie art. 10 § 1 K.p.a. może stanowić podstawę uchylenia decyzji jedynie wówczas, gdy wykaże się, że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy. Strona musi wykazać, że gdyby do takiego uchybienia nie doszło, wynik sprawy byłby odmienny. W sprawie Starosta zawiadomieniem z dnia [...] lipca 2020 r. poinformował strony o możliwości wypowiedzenia się w sprawie. Co prawda skarżący słusznie zauważyli, że termin ten został skrócony z 7 do 5 dni, nie mniej z akt sprawy nie wynika, by któraś ze stron skorzystała z tego prawa. Wojewoda dodał, że także umożliwił stronom zapoznanie się z dokumentacją, wystosowując zawiadomienie z dnia [...] grudnia 2020 r. Żadna ze stron nie skorzystała z uprawnień do zapoznania się z aktami i wypowiedzenia się. Odwołujący się nie udowodnili też, że gdyby do takiego uchybienia nie doszło wynik sprawy byłby odmienny.

W skardze D. K. zarzucił decyzji Wojewody naruszenie art. 35 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 72 ust. 1 pkt 1 i art. 71 ust. 2 u.u.i.ś. oraz § 3 ust. 1 pkt 104 r.ws.przedś.2010 i § 24 r.ws.utrz.gat.zw. poprzez dokonanie nieprawidłowych ustaleń, co do obsady inwentarza w przeliczeniu na DJP dla zamierzenia inwestycyjnego A. D. i oparcie rozstrzygnięcia na nieprawidłowych własnych ustaleniach oraz nieprawidłowych deklaracjach inwestora.

Zdaniem skarżącego naruszono także art. 35 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 P.b. poprzez nie uwzględnienie przy wydawaniu zaskarżonej decyzji wymogów ochrony środowiska, higieny, zdrowia, ochrony przed hałasem, usuwania ścieków, wody opadowej i odpadów.

D. K. wskazał także na naruszenie art. 7, 7a, 8, 77 § 1 i art. 80 K.p.a. poprzez oparcie decyzji o błędnie ustalony stan faktyczny, wybiórczą i dowolną ocenę materiału dowodowego, przeprowadzenie postępowania dowodowego w sposób pozorny i ukierunkowany na wydanie za wszelką cenę decyzji utrzymującej w mocy decyzję o zatwierdzeniu projektu budowlanego i o udzieleniu pozwolenia na budowę.

Wskazując na powyższe naruszenia skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W motywach skargi D. K. akcentował, że zgodnie z § 2 ust. 1 r.ws.przedś.2019 w celu określenia DJP (pod kątem kwalifikacji przedsięwzięcia i wymagania decyzji środowiskowej) należy brać pod uwagę maksymalną możliwą obsadę zwierząt. Wywodził dalej, że w istocie (wedle wcześniejszych oświadczeń inwestora) w dotychczasowym jego obiekcie znajduje się obsada 13,90 DJP. Nowy obiekt jest natomiast czterokrotnie większy, co oznacza możliwość hodowli na poziomie 4 x 23,20 DJP, co daje łącznie z hodowlą dotychczasową – 69,50 DJP. Dalej skarżący przedstawił szereg obliczeń, które w jego ocenie pozwalają stwierdzić, że wielkość hodowli może wynieść nawet 115,66 DJP.

W piśmie z dnia [...] marca 2021 r. uzupełnioną i zmodyfikowaną skargę przedłożył w imieniu D. K. radca prawny M. I.. Przedstawił on dodatkowo zarzut naruszenia art. 32 ust. 1 pkt 2, art. 33 oraz art. 34, art. 35 ust. 1 pkt 2 i 3 P.b. poprzez utrzymanie w mocy decyzji zatwierdzającej niekompletny projekt budowlany, nie posiadający odpowiednich opinii i uzgodnień, sporządzony na niewłaściwej mapie. W ocenie pełnomocnika skarżącego naruszono także art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b. w zw. z art. 61 ust. 4 P.b. poprzez utrzymanie w mocy decyzji zatwierdzającej projekt budowlany, który pozostawał rozbieżny z decyzją o warunkach zabudowy.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie i podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

W piśmie z dnia [...] lipca 2021 r. do skargi odniósł się A. D. domagając się jej oddalenia. Podkreślił, że obsada zwierząt w projektowanym przez niego budynku została prosto i jasno wyjaśniona przez organ z powołaniem na przepisy r.ws.utrz.gat.zw. Inwestor podkreślił, że na stronach 12-13 decyzji przedstawiono obliczenia własne Wojewody, a więc wcale nie jest tak, że jego oświadczenia zostały przyjęte bezkrytycznie.

A. D. wyjaśnił dalej, że w jego ocenie wyliczenia skarżącego dotyczące możliwej wyrażonej w DJP obsady nowego budynku są nieuzasadnione. Maksymalna obsada jest konkretną wartością, a tą precyzyjnie ustalił organ i to uzasadnił.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, co następuje:

Skarga nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Na wstępie Sąd podkreśla, że przyjmuje ze zrozumieniem zaniepokojenie D. K. związane z planami realizacji w otoczeniu przedmiotu jego własności inwestycji hodowlanej (skarżący jest właścicielem działki [...] – zob. k. 17 akt administracyjnych organu pierwszej instancji, tom I).

Sąd kontrolując zaskarżoną decyzję miał świadomość i uwzględniał, że hodowla trzody chlewnej może powodować uciążliwości dla sąsiedztwa (co do kwestii zgodności oddziaływań z prawem – zob. niżej), a także wyrażał poszanowanie dla praw osób na nie narażonych do domagania się administracyjnej i sądowej weryfikacji udzielonego inwestorowi pozwolenia.

Jednocześnie Sąd musi zaznaczyć, że określone oddziaływania pomiędzy nieruchomościami – zwłaszcza w przypadku gospodarczego inwestowania – są niekiedy nieuniknione. Gdy właściciele nieruchomości w obszarze oddziaływania obiektu nie zgadzają się z projektem zamierzenia budowlanego, a zarazem nie dojdą z inwestorem do porozumienia (na przykład w trakcie rozprawy administracyjnej – która zresztą miała miejsce w toku procedowania w niniejszej sprawie), to wówczas ostatecznie o zatwierdzeniu projektu budowlanego oraz o udzieleniu pozwolenia na budowę rozstrzygają przepisy prawa, przede wszystkim regulacje materialnoprawne.

Trzeba przy tym pamiętać, że P.b. określone gwarancje pozytywne daje inwestorowi, stanowiąc, że każdy ma prawo zabudowy nieruchomości gruntowej, jeżeli wykaże prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pod warunkiem zgodności zamierzenia budowlanego z przepisami (art. 4 P.b.) oraz, że administracja architektoniczno-budowlana nie może wnioskodawcy odmówić pozwolenia na budowę w razie spełnienia wymagań z art. 35 ust. 1 oraz art. 32 ust. 4 P.b (zob. art. 35 ust. 4 P.b.). Przy tym oczywiście nie pozbawia się ochrony osób sąsiadujących z inwestycją. Projektowanie i budowa muszą – co oczywiste – zapewniać poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich (art. 5 ust. 1 pkt 9 P.b.).

W niniejszej sprawie, wbrew zarzutom skargi, decyzji Wojewody nie można odmówić rzetelności. Abstrahując od warstwy merytorycznej, która zostanie oceniona niżej, uzasadnienie organu odwoławczego jest sporządzone profesjonalnie i obszerne. Jest ono także przejrzyste, jako że koresponduje z ustawowo określonym porządkiem i treścią uprawnień organów architektoniczno-budowlanych do weryfikacji wniosku o pozwolenie na budowę wraz z opracowaniem projektowym (art. 35 P.b.).

W decyzji Wojewody przedstawiono w sposób kompletny wszystkie istotne regulacje prawne i należycie je objaśniono, przedstawiono stan faktyczny, podstawy jego ustalenia oraz uargumentowano przyjęte stanowisko (wyczerpując wymagania z art. 107 § 3 K.p.a.).

Sąd zaznacza, że całość argumentacji organu analizował, konfrontował ją procesowo z materiałem dowodowym, czemu dał wyraz w części sprawozdawczej niniejszego uzasadnienia (odnosząc przebieg postępowania do dokumentacji, z powołaniem numerów kart).

Sąd już w tym miejscu zaznacza, że z całością argumentacji organu odwoławczego się zgadza i ją aprobuje.

W niniejszym uzasadnieniu dla czytelności wywodu skład orzekający zdecydował się nie powtarzać więc wszystkich, zwłaszcza niespornych, wyjaśnień prawnych czytelnie już wyłuszczonych w decyzji. Skoncentrował się natomiast na zarzutach skargi, zwłaszcza że te są precyzyjne i zostały wyartykułowane przez skarżącego reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika.

Zaakcentować jedynie należy, że uprawnienia organów architektoniczno-budowlanych charakteryzuje pewna specyfika. Otóż odpowiedzialność za przygotowanie projektu budowlanego w sposób prawidłowy odpowiada projektant (zespół projektowy), natomiast kompetencje weryfikacyjne organu zatwierdzającego projekt budowlany i udzielającego pozwolenia na budowę zakreślone są w ścisłych granicach przez przepisy P.b. i przepisach szczególnych, do których się ono odwołuje.

Wyjściową regulacją określającą granice badania wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę i sprawdzenia projektu budowlanego jest art. 35 P.b. W tym miejscu na marginesie wspomnieć należy, że do niniejszej sprawy znajdzie zastosowanie brzmienie tego przepisu (i innych) P.b. w brzmieniu sprzed dużej nowelizacji prawa budowlanego wdrożonej ustawą z dnia 13 lutego 2020 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 471 z późn. zm.) (rozstrzyga o tym przepis przejściowy tej nowelizacji – art. 25).

Zgodnie z art. 35 ust. 1 P.b. przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę lub odrębnej decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza:

1. zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 u.u.i.ś.;

2. zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi;

3. kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1b, oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7;

4. wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu – przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu – lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7.

Jak już wyżej zauważono w ocenie Sądu weryfikacja wniosku oraz projektu budowlanego została przez Wojewodę przeprowadzona skrupulatnie i stosownie do art. 35 P.b. Organ kolejno odniósł się w uzasadnieniu do kwestii zgodności zamierzenia z decyzją o warunkach zabudowy (sprawdzając po kolei każdy istotny warunek z decyzji lokalizacyjnej) (art. 35 ust. 1 pkt 1 ab initio P.b.), przeanalizował zamierzenie pod kątem zgodności z przepisami technicznymi, zwłaszcza r.ws.w.t. i r.ws.w.t.bud.rol. (art. 35 ust. 1 pkt 2 P.b.) oraz sprawdził, czy projekt odpowiada wymaganiom z zakresu ochrony środowiska (art. 35 ust. 1 pkt 1 in fine P.b.).

Odnosząc się kolejno do zarzutów skargi wskazać należy co następuje.

Rozpocząć należy od kwestii najbardziej eksponowanej przez D. K. wraz zarzutem naruszenia grupy przepisów: art. 32 ust. 1 pkt 1, art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b., art. 59 , art. 72 ust. 1 pkt 1, art. 71 ust. 3 u.u.i.ś. oraz § 3 ust. 1 pkt 104 r.ws.przedś.2019 wraz z § 24 r.ws.utrz.gat.zw. Skarżący twierdzi bowiem, że projekt niewłaściwie zweryfikowano pod kątem wymagań z zakresu ochrony środowiska nie wymagając decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach (naruszenie art. 32 ust. 1 pkt 1, art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b.), gdy tymczasem charakterystyka projektowanego obiektu ma wskazywać na możliwość większej obsady zwierząt niż założona, a w rezultacie, że stosownie do r.ws.przedś.2019 (konkretnie § 3 ust. 1 pkt 104 r.ws.przedś.2019 wraz z § 24 r.ws.utrz.gat.zw.) inwestycja kwalifikowałaby się do "mogących znacząc oddziaływać na środowisko". To z kolei implikowałoby obowiązek uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na etapie procesu inwestycyjnego poprzedzającym pozwolenie na budowę (zob. art. 59, art. 72 ust. 1 pkt 1 i art. 71 ust. 2 u.u.i.ś.).

Sąd z wywodami D. K. się nie zgadza. Skarżący w swej argumentacji dotyczącej możliwej obsady zwierząt i wyliczeniach DJP dla projektowanej przez A. D. świniarni posługuje się argumentami takimi oto, że nowy budynek ma być większy 4 krotnie od dotychczasowego, a skoro w dotychczasowym hodowla osiąga 13,90 DJP, to oznacza, że w nowym można oszacować obsadę na 55,60 DJP. Odnosi także ilość DJP do możliwej efektywności produkcji w skali rocznej, obliczając, że może ona wynieść nawet do 101,76 DJP.

Zdaniem Sądu wyliczenia D. K. nie są adekwatne do przepisów, które stanowią podstawę do określenia poziomów DJP, ponad które inwestycję kwalifikuje się jako "przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko" i wymaga się decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Na wstępie dla porządku należy poczynić uwagę, że w sprawie znajdzie zastosowanie nie r.ws.przedś.2019, które D. K. przywołuje w skardze, ale r.ws.przedś.2010. Stanowi o tym § 4 r.ws.przedś.2019, który nakazuje do spraw wszczętych przed jego wejściem w życie (a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie) stosować przepisy dotychczasowe.

W myśl § 2 ust. 1 pkt 51 oraz § 3 ust. 1 pkt 102 i 103 r.ws.przedś.2010 kwalifikacja danego przedsięwzięcia polegającego na chowie lub hodowli zwierząt następuje w oparciu o liczbę dużych jednostek przeliczeniowych (DJP) określanych według współczynników przeliczeniowych sztuk zwierząt na DJP (załącznik do r.ws.przedś.2010). Stosownie do § 2 ust. 1 pkt 51 r.ws.przedś.2010 za liczbę DJP przyjmuje się maksymalną możliwą obsadę inwentarza.

Maksymalna możliwa obsada inwentarza zdaniem Sądu – ustalana na potrzeby r.ws.przedś.2010 – nie jest pochodną możliwej produkcji realizowanej w obiekcie przy założeniu ewentualnych wariantów organizacji produkcji, ale wynika po prostu z możliwej obsady na danej powierzchni budynku, przy projektowanym układzie pomieszczeń, która daje się pogodzić z § 24 r.ws.utrz.gat.zw. W przepisie tym szczegółowo uregulowano ile zwierząt może znaleźć się na określonej powierzchni obiektu służącego hodowli. Normatywy kształtują się następująco: według § 24 ust. 1 pkt 1 r.ws.utrz.gat.zw. powierzchnia kojca dla knura utrzymywanego pojedynczo powinna wynosić 6 m2, według § 24 ust. 3 pkt 2 lit. b r.ws.utrz.gat.zw. powierzchnia kojca (na sztukę) w przypadku utrzymywania grupowo warchlaków i tuczników o masie ciała do 20 kg, jakie znajdować się mają w budynku inwentarskim, powinna wynosić co najmniej 0,2 m2., a według § 24 ust. 1 pkt 2 r.ws.utrz.gat.zw. dla loch w okresie porodu i odchowu prosiąt ssących - co najmniej 3,5 m2, a zgodnie z ust. 3 pkt 4 dla loch - co najmniej 2,25 m2.

W ocenie Sądu wyliczenia Wojewody na stronach od 11-13 zaskarżonej decyzji są przekonujące, prawidłowe i precyzyjne. Organ odwoławczy odnosi się do obiektywnej treści projektu (należy pamiętać, że to projekt budowlany jest zatwierdzany, a organy architektoniczno-budowlane nie mogą prowadzić postępowania ponad jego treść, w szczególności domniemywać ewentualnych odmiennych zamiarów inwestora, co do jego działalności w przyszłości), wymienia konkretnie wymiary każdego z pomieszczeń oraz weryfikuje możliwą obsadę, która byłaby dopuszczalna przepisami r.ws.utrz.gat.zw. W ostatecznym rozrachunku określona maksymalna możliwa obsada projektowanego budynku to 23,20 DJP, a całego gospodarstwa (+12,04 DJP) to 35,24 DJP. Inwestycja, nawet przy sumowaniu obsady z istniejącymi obiektami, nie będzie obiektywnie kwalifikować się do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 103 r.ws.przedś.2010. Nie naruszono zatem grupy przepisów wskazanych w skardze: art. 32 ust. 1 pkt 1, art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b., art. 59 , art. 72 ust. 1 pkt 1, art. 71 ust. 3 u.u.i.ś. oraz § 3 ust. 1 pkt 104 r.ws.przedś.2019 wraz z § 24 r.ws.utrz.gat.zw. Organ właściwie zweryfikował projekt, obliczył maksymalną obsadę w DJP i doszedł do wniosku, że nie osiąga ona poziomu kwalifikującego przedsięwzięcie do wymagania dlań decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. Odnosząc się do uwagi skargi, że dla dotychczasowej produkcji należało przyjmować wartość 13,90 DJP Sąd wskazuje, iż inna wartość (12,04 DJP) wynika z oświadczenia inwestora na etapie odwoławczym w odpowiedzi na postanowienie z dnia [...] listopada 2020 r., a oświadczenie to jest wiarygodne, gdyż zostało potwierdzone przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa z dnia [...] listopada 2020 r., [...] według stanu na dzień [...] listopada 2020 r. (zob. k. 414 i 421 akt administracyjnych organu drugiej instancji).

Gdy chodzi o zarzuty skargi dotyczące zagospodarowania wód opadowych i roztopowych wskazać należy, że ocena Wojewody w tym zakresie jest prawidłowa. Ocena projektu budowlanego pod tym kątem dotyczy zgodności z § 29 r.ws.w.t. Przepis ten stanowi, że dokonywanie zmiany naturalnego spływu wód opadowych w celu kierowania ich na teren sąsiedniej nieruchomości jest zabronione.

Jak trafnie wywodził Wojewoda z przedłożonej do projektu budowlanego mapy do celów projektowych (zgodnie z art. 34 ust. 3 pkt 1 P.b. uwierzytelnionej przez projektanta /str. 8 projektu/, a wcześniej poświadczonej przez Starostę, że dokument został opracowany w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych, których rezultaty zawiera operat technicznych wpisany do ewidencji materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego), nie wynika by spadek terenu ukierunkowany był w stronę działki skarżącej. Na granicy z działki [...] rzędne terenu wynoszą 73,9 m n.p.m. i 73,8 m n.p.m., przy czym rzędna terenu w punkcie styku działką [...] wynosi 74,7 m n.p.m., a w miejscu projektowanego budynku inwentarskiego wynosi 73,3 m n.p.m. i 73,6 m n.p.m. Wobec tego stwierdzić należy, że inwestor spełnił wymóg z § 29 r.ws.w.t. stanowiący o zakazie zmiany naturalnego spływu wód opadowych w celu kierowania ich na teren sąsiedniej nieruchomości. Projekt niewątpliwie takiego niedozwolonego kierowania wód nie przewiduje.

W ocenie Sądu ocena prawidłowości zamierzenia budowlanego pod kątem zjawisk ekstremalnych, a w tym przypadku konkretnie pod kątem zapewnienia odpowiedniej chłonności gruntu w przypadku deszczy nawalnych, należy do odpowiedzialności projektanta, a po realizacji inwestycji do właściciela. Sąd podkreśla też, że D. K. także na etapie eksploatacji inwestycji nie będzie pozbawiony efektywnej ochrony prawnej, gdy chodzi o stosunki wodne. Gdyby hipotetycznie okazało się, iż ilość wód w sytuacjach ekstremalnych osiągnie stany takie, iż wody przepływać będą na grunty sąsiednie, to wówczas znajdzie zastosowanie art. 234 ust. 1 pkt 1 i 2 w zw. ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (tekst jednolity Dz. U. z 2021 r. poz. 624 z późn. zm.). Przepis ten stanowi, że jeżeli w szczególności doszło do odprowadzania wód na działki sąsiednie i spowodowane przez właściciela gruntu zmiany stanu wody na gruncie szkodliwie wpływają na te grunty, to wówczas wójt, burmistrz lub prezydent miasta, z urzędu lub na wniosek, w drodze decyzji, nakazuje właścicielowi gruntu przywrócenie stanu poprzedniego lub wykonanie urządzeń zapobiegających szkodom, ustalając termin wykonania tych czynności.

Jeśli chodzi o prawidłowość posłużenia się mapą do celów projektowych (str. 8 projektu budowlanego), w ocenie Sądu uwagi skargi nie są uzasadnione. Mapa, na której naniesiono plan zabudowy i zagospodarowania terenu jest egzemplarzem poświadczonym poświadczona przez Starostę jako organ administracji geodezyjnej i kartograficznej. Na kopii mapy zaniesiono rozwiązania projektowe, a mapę podpisali projektanci. Zgodnie z art. 34 ust. 3 pkt 1 P.b. do celów projektowych można posłużyć się kopią mapy poświadczonej za zgodność z oryginałem przez projektanta. D. K. na str. 9 skargi (sporządzonej przez pełnomocnika, k. 37 akt sądowych) zapewne chce uwypuklić, że mapa na str. 9 zatwierdzonego projektu budowlanego ma nie być prawidłowo potwierdzona za zgodność. Przede wszystkim należy zauważyć, że na środkowej części mapy, o w obrębie rysunku odzwierciedlającego działkę 729, znajduje się pieczęć o poświadczeniu kopii mapy za zgodność z oryginałem przez arch. J. K.. Projektant ten jest co prawda osobą, którego rola obejmuje sprawdzenie projektu pod kątem architektonicznym, jednakże wchodzi on w skład zespołu projektantów, którzy są autorami projektu jako całości. Dlatego w ocenie Sądu ma on uprawnienia z art. 34 ust. 3 pkt 1 P.b. do poświadczenia kopi mapy do celów projektowych. Można w tym miejscu zauważyć na marginesie, że kopię mapy na str. 8 projektu budowlanego podpisał też główny projektant arch. M. P.. Zdaniem Sądu sygnowanie przez niego mapy można także – w zaistniałych okolicznościach – poczytywać jako potwierdzenie zgodności zaniesionych na nią treści z oryginałem.

Odnosząc się do zarzutów dotyczących pojemności zbiornika na gnojowicę wskazać należy, że Wojewoda zobowiązał inwestora do wyjaśnienia kwestii z tym związanych. Organ dalej właściwie zwrócił uwagę, że zgodnie z projektem (część opisowa – str. 13) w planowanym budynku przewiduje się chów zwierząt na rusztach. Gnojowica zostanie odprowadzana za pomocą rury PCV o średnicy 300 mm do projektowanego zbiornika na gnojowicę o pojemności 100,0 m3. Dokładny profil kanalizacji gnojowej zamieszczono na rysunku na str. 33 projektu budowlanego. Wlot do zbiornika będzie posiadał średnicę 600 mm. Opisywany zbiornik będzie jednokomorowy wykonany z betonu monolitycznego z dodatkiem środka wodoszczelnego ze stropem z płyt kanałowych wzmocnionych posadzką betonową o grubości 12 cm. Obliczenia objętości wymaganej do magazynowania gnojowicy znalazły się samym projekcie na str. 17. Objętość ta wyniesie 134,56 m3, przy czym zwrócono uwagę, że pod rusztami może zostać przechowywana gnojowica o pojemności 70,0 m3, a w zbiorniku 100,0 m3, w związku z czym łączna możliwość przechowywania gnojowicy na potrzeby projektowanego budynku inwentarskiego wyniesie 170,0 m3. Zgodnie z założeniami projektowymi gnojowicę będzie można przechowywać przez okres 6 miesięcy przy braku wegetacji roślin.

Wojewoda trafnie też zauważył, że na rzucie przyziemia (str. 23 projektu budowlanego) przedstawiono rozmieszczenie kanałów gnojowych przykrytych rusztem betonowym z zaznaczonymi 1,5 % spadkami skierowanymi do korków spustowych, gdzie następnie gnojowica grawitacyjnie będzie ściekać do projektowanego zbiornika na gnojowicę. Zatem stwierdzić należy, że inwestor zapewnił wymagane r.ws.azot.rol. możliwości magazynowania nawozów naturalnych płynnych przez okres 6 miesięcy.

W skardze podniesiono też, że przechowywanie gnojowicy w obiekcie zaprojektowano w taki sposób (to jest przez dopuszczenie magazynowania gnojowicy w kanałach pod rusztami), że spowoduje to zagrożenie nadmiernej emisji. W tym miejscu trzeba jednak wskazać, że projekt został uzgodniony bez zastrzeżeń przez rzeczoznawcę do spraw sanitarno-higienicznych, jak również Powiatowego Inspektora Weterynaryjnego, który w piśmie z dnia [...] listopada 2020 r. stwierdził, iż dokumentacja projektowa odpowiada wymaganiom weterynaryjnym dla utrzymania świń przewidzianym w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia [...] lutego 2010 r. (k. 413 akt administracyjnych organu drugiej instancji).

W projekcie budowlanym (str. 5), sprawdzonym przez uprawnionego rzeczoznawcę do spraw sanitarno-higienicznych założono także, że projektowana emisja gazów oraz substancji i zapachów na zewnątrz pomieszczeń nie przekroczy dopuszczalnych norm i nie będzie stanowić uciążliwości dla środowiska i najbliższego otoczenia. Zebrany materiał nie uprawniał ani organu, ani nie uprawnia Sądu do wywiedzenia, że założone oddziaływania w zakresie emisji substancji do powietrza będą intensywniejsze niż założone przez projektanta, a tym bardziej, że będą one naruszać prawo.

Prawidłowe są także ustalenia Wojewody, gdy chodzi o założone oddziaływanie akustyczne inwestycji. W budynku zamontowanych będzie 5 wentylatorów dachowych - 2 o średnicy 63,6 cm i 3 o średnicy 40 cm, o mocy 0,52 kW i 0,26 kW, wytwarzających hałas maksymalnie o wartości 49 dB (dla modelu średnicy 40 cm) i 46 dB (dla modelu o średnicy 63,6 cm). Warto zaakcentować, że w projekcie budowlanym wprost wskazano jaki model wentylatorów zostanie zastosowany (str. 12), a ich charakterystyka została potwierdzona przez przedłożenie do akt administracyjnych organu drugiej instancji karty producenta (zob. wydruk parametrów technicznych wentylatorów kominowych na k. 420 akt administracyjnych organu drugiej instancji). Maksymalna moc najgłośniejszego wentylatora, która wynosi 49 dB (str. 4, 12, 17, 22 projektu budowlanego), będzie mniejsza aniżeli wartości progowe dla zabudowy zagrodowej wskazane w załączniku do rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia [...] czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. z 2014 r. poz. 112).

Końcowo Sąd zaznacza, że nie dopatrzył się niezgodności zamierzenia budowlanego A. D. ze znajdującymi się w aktach decyzjami o warunkach zabudowy (główną i zmieniającą). W skardze przedstawiono zarzut w tym zakresie (naruszenie art. 35 ust. 1 pkt 1 P.b. w zw. z art. 61 ust. 4 u.p.z.p.) jednak go szczegółowo nie rozwinięto.

Nie doszło także do uchybienia przepisom postępowania (art. 7, 7a, 8, 77 § 1 i art. 80 K.p.a.). Na etapie postępowania administracyjnego pierwszej instancji wnioskodawca-inwestor przedłożył projekt budowlany, który w ostatecznej wersji został zatwierdzony. Z całą pewnością A. D. projekt złożył w ramach postępowania wszczętego w 2015 r. Dodać można, że wcześniejsze wezwania Starosty kierowane do inwestora, będące czynnościami procesowymi w trakcie postępowania, nie są – jak sugeruje skarżący na stronie 13 skargi – przesądzające o losach postępowania. Skoro na wezwanie o przedłożenie decyzji środowiskowej inwestor skorygował projekt w sposób, który powoduje, iż decyzja ta nie jest wymagana, to w odniesieniu do tak zmienionego projektu postępowanie mogło i powinno było się dalej toczyć. Podkreślenia wymaga, że to wnioskodawca-inwestor jest dysponentem wniosku i do dnia wydania decyzji ma on prawo zmieniać treść żądania. Po stronie organu leży natomiast obowiązek przeprowadzenia postępowania tak, aby uczynić zadość wymaganiom proceduralnym oraz, aby pozostałe strony brały czynny udział w postępowaniu dotyczącym definitywnego żądania, które staje się ostatecznie podstawą wydania decyzji administracyjnej.

Podsumowując przedstawione wywody – to jest po całościowej analizie dokumentacji zebranej w aktach administracyjnych oraz ocenie zarzutów skargi D. K. – Sąd doszedł do przekonania, że zaskarżona decyzja Wojewody z dnia [...] stycznia 2021 r., [...] oraz poprzedzająca ją decyzja Starosty z dnia [...] sierpnia 2020 r., [...], [...] nie naruszają prawa.

Można też dodać, że na prawidłowość zaskarżonej decyzji nie ma wpływu fakt, że przez działkę 954 planuje się obwodnicę (zwrócono na to uwagę w piśmie procesowym z dnia [...] kwietnia 2021 r. na k. 60 akt sądowych). Jest to zagadnienie dotyczące przyszłych losów nieruchomości, które – jako hipotetyczne – nie ograniczając zgodnie z przepisami uprawnień właściciela do inwestowania. Tak byłoby, gdyby przykładowo obwodnica została wyznaczona w planie miejscowym, a przestrzeń na nią zagwarantowana zakazem zabudowy. Takich przepisów prawa miejscowego odnośnie działki [...] nie wydano.

W tym stanie rzeczy Sąd – działając na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm., dalej "P.p.s.a.") – oddalił skargę jako nie posiadającą usprawiedliwionych podstaw.

Niniejszą sprawę rozpoznano na posiedzeniu niejawnym stosownie do art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (obecnie tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 1842 z późn. zm.), po uprzednim skierowaniu jej do takiego trybu przez Przewodniczącego Wydziału (k. 1 verte akt sądowych).