Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Niczyporuk, Sędzia NSA Iwona Bogucka (spr.), Sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty Skarżyskiego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą Skarżyskim a Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej w Warszawie w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku S. G. o doprowadzenie do zgodności między stanem wskazanym w ewidencji gruntów a treścią księgi wieczystej postanawia: 1. odrzucić wniosek; 2. zwrócić Staroście Skarżyskiemu ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu sądowego od wniosku.

Pismem z 8 kwietnia 2022 r. Starosta Skarżyski reprezentujący Skarb Państwa (dalej: wnioskodawca, Starosta) wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a Państwowym Gospodarstwem Wodnym Wody Polskie Regionalnym Zarządem Gospodarki Wodnej w Warszawie (dalej: Wody Polskie) w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku S. G. o doprowadzenie do zgodności między stanem wskazanym w ewidencji gruntów a treścią księgi wieczystej nr [...].

W uzasadnieniu wskazano, że Starosta wnioskiem z 17 stycznia 2022 r. wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między nim a Wodami Polskimi przez wskazanie Wód Polskich jako organu właściwego do rozpoznania wniosku strony z 3 marca 2020 r. Pismem z 16 marca 2022 r. Minister zwrócił ww. wniosek z uwagi na brak swojej właściwości do jego rozpatrzenia. Z uwagi na powyższe Starosta zwrócił się z niniejszym wnioskiem do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Pismem z 3 marca 2020 r. strona wystąpiła do Starosty z prośbą o doprowadzenie do zgodności między stanem wykazanym w ewidencji gruntów a ww. księgą wieczystą. W uzasadnieniu wniosku strona wskazała, że w 1979 r. działka nr [...] uległa podziałowi na działki [...] i [...]. Działka nr [...], zgodnie z decyzją Naczelnika Miasta Skarżysko-Kamienna z 13 grudnia 1979 r., została wywłaszczona na rzecz Państwa, jednakże decyzja ta nie została ujawniona w ww. księdze wieczystej. Pismem z 1 kwietnia 2020 r. Starosta, jako organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków wskazał, że w ewidencji gruntów i budynków figuruje działka nr [...], arkusz mapy nr [...], obręb [...] – G. o pow. 0,6250 ha, która powstała z podziału działki nr [...] o pow. 0,5768 ha. Działka nr [...] figuruje w ww. księdze wieczystej. Działka ta uległa podziałowi na działki nr [...] o pow. 0,0061 ha i [...] o pow. 0,5707 ha. Działka nr [...] zgodnie z decyzją z 13 grudnia 1979 r. została wywłaszczona na rzecz Państwa na potrzeby Wojewódzkiego Zarządu Inwestycji Rolniczych w R. z przeznaczeniem pod regulację rzeki "O." w S. Natomiast powierzchnię działki nr [...] z 0,5707 ha na 0,6250 ha zmieniono na podstawie przeprowadzonej modernizacji ewidencji gruntów. Działka nr [...] została włączona do działki nr [...], obręb [...] G., arkusz mapy nr [...]. W ww. piśmie wskazano, że stan w ewidencji gruntów jest zgodny z dostępnymi dokumentami, a występująca rozbieżność wynika z braku ujawnienia w księdze wieczystej wywłaszczenia orzeczonego decyzją z 13 grudnia 1979 r. Pouczono jednocześnie stronę, że Starosta, jako organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków, nie ma kompetencji do wnioskowania do Sądu Rejonowego w Skarżysku-Kamiennej Wydział Ksiąg Wieczystych o odłączenie działki nr [...] z księgi wieczystej [...]. Starosta wskazał również, że przed złożeniem takiego wniosku jednostka wykonawstwa geodezyjnego winna sporządzić stosowną dokumentację służącą wydzieleniu działki nr [...] z działki nr [...]. Ponadto Starosta, jako organ prowadzący zasób nieruchomości Skarbu Państwa na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie ma umocowania prawnego do podejmowania działań opisanych w piśmie strony z 3 marca 2020 r. albowiem działka nr [...] została włączona do działki nr [...], która zgodnie z rejestrem ewidencji gruntów i budynków m. S. wykazana jest jako grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi, oznaczone symbolem Wp. Zasób nieruchomości Skarbu Państwa prowadzony przez Starostę na podstawie przepisów ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1899; dalej: u.g.n.) nie obejmuje gruntów stanowiących wody płynące (art. 21 i art. 21a u.g.n.). O zasobie nieruchomości Skarbu Państwa obejmującym wody płynące stanowią przepisy ustawy z 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2625; dalej: u.p.w.). Na podstawie art. 218 ust. 1 i 3 u.p.w. do zasobu nieruchomości Skarbu Państwa zalicza się grunty pokryte śródlądowymi wodami płynącymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz grunty zabudowane urządzeniami wodnymi znajdujące się poza linią brzegu oraz urządzenia wodne lub ich części, stanowiące własność Skarbu Państwa, wobec których prawa właścicielskie wykonują podmioty, o których mowa w art. 212 ust. 1, tj. prawa właścicielskie w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa wykonują Wody Polskie – w stosunku do śródlądowych wód płynących oraz wód podziemnych. Zgodnie z art. 218 ust. 5 u.p.w. do zasobów, o których mowa w ust. 1 i 3, nie stosuje się przepisów ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Reasumując, z wnioskiem o usunięcie niezgodności między stanem wykazanym w rejestrze ewidencji gruntów i budynków a księgą wieczystą strona winna wystąpić do Wód Polskich.

Pismem z 25 sierpnia 2020 r. Starosta, jako organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków, poinformował stronę, że stosownie do § 44 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków organ ewidencyjny ma obowiązek utrzymywać operat ewidencyjny w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi. W przypadku działek nr [...] i [...], zdaniem Starosty ten obowiązek jest spełniony. Świadczy o tym ujawnienie w ewidencji gruntów w 1979 r. podziału działki nr [...] na ww. działki oraz odłączenie działki nr [...] z jednostki rejestrowej, w której jako właściciel figurowała poprzednia właścicielka działki [...], i wpisanie jej do jednostki rejestrowej, w której jako właściciel figurował Skarb Państwa, a jako władający widniał Wojewódzki Zarząd Inwestycji Rolniczych w R. Zmiana ta została wprowadzona na podstawie decyzji z 13 grudnia 1979 r. Wobec powyższego, stan w ewidencji gruntów i budynków jest aktualny i zgodny z posiadanymi dokumentami. Starosta, jako organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków wskazał również, że nie ma delegacji prawnej do składania wniosków do Wydziału Ksiąg Wieczystych, celem odłączenia działki nr [...] z księgi wieczystej. Pouczono stronę, że obowiązek zawiadamiania Wydziału Ksiąg Wieczystych przez organ prowadzący ewidencję gruntów i budynków, po wprowadzonej zmianie w rejestrze dotyczącej działu I księgi wieczystej wszedł w życie w 2001 r., na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, zatem w dacie ujawnienia w ewidencji gruntów podziału ww. działki, tj. w 1979 r., takiego obowiązku organ nie posiadał. Nie można więc mówić o zaniedbaniu organu prowadzącego ewidencję gruntów w tym zakresie.

Pismem z 25 sierpnia 2020 r. Starosta, reprezentujący Skarb Państwa wystąpił do Wód Polskich o podjęcie niezbędnych czynności w celu doprowadzenia do zgodności treści ww. księgi wieczystej ze stanem faktycznym. W odpowiedzi z 6 listopada 2020 r. Wody Polskie zacytowały art. 24 ust. 2a ustawy z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, który wskazuje sposób aktualizacji ewidencji gruntów i budynków i wniosły o zlecenie wykonania dokumentacji geodezyjnej z urzędu, a następnie wydzielenia z działki nr [...] działki nr [...]. Wskazano, że takie czynności powinny odbyć się z urzędu, ponieważ koszty takiego postępowania w przypadku aktualizacji ponosi wnioskodawca, natomiast organ odpowiedzialny za utrzymanie operatu ewidencji gruntów i budynków w stanie aktualności, tj.: starosta, wyposażony został w narzędzia zarówno administracyjne jak i techniczne do przeprowadzenia takich działań. Starosta uzyskał również w przedmiotowej sprawie stanowisko Głównego Geodety Kraju, który pismem z 4 grudnia 2020 r. wskazał, że zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2204) w razie niezgodności danych ewidencji gruntów i budynków z oznaczeniem nieruchomości w księdze wieczystej sąd rejonowy dokonuje na wniosek właściciela lub wieczystego użytkowania – sprostowania oznaczenia nieruchomości na podstawie danych ewidencji gruntów i budynków. Jednocześnie poinformowano, że w myśl § 78 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 14 lutego 2016 r. w sprawie zakładania i prowadzenia ksiąg wieczystych w systemie teleinformatycznym (Dz. U. poz. 312 z późn. zm.) podstawą wpisu w księdze wieczystej w zakresie danych dotyczących nieruchomości gruntowych są wypis z rejestru gruntów oraz wyrysy z mapy ewidencyjnej sporządzone na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

W dniu 21 stycznia 2021 r. otrzymano również opinię Zespołu Radców Prawnych Starostwa Powiatowego w Skarżysku-Kamiennej w przedmiotowej sprawie, z której wynika, że powołane w piśmie z 6 listopada 2020 r. wyjaśnienia Wód Polskich nie mają zastosowania w niniejszej sprawie, gdyż odnoszą się do sytuacji w której istnieje rozbieżność między stanem faktycznym, a ewidencją gruntów i budynków. Z akt sprawy jednak wynika, że wywłaszczenie części przedmiotowej działki zostało ujawnione w ewidencji gruntów już w 1979 r., natomiast działka nr [...] została nabyta przez obecnego właściciela w 1989 r., a więc już po ujawnieniu wywłaszczenia w ewidencji gruntów i budynków. Mamy więc sytuację, w której istnieje rozbieżność między stanem faktycznym ujawnionym w ewidencji gruntów, a zapisami księgi wieczystej. Zgodnie z przepisem art. 10 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnianym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym osoba, której prawo nie jest wpisane lub jest wpisane błędnie, jest dotknięte wpisem nieistniejącego obciążenia lub ograniczenia, może żądać usunięcia niezgodności. Celem art. 10 ust. 1 ww. ustawy jest przyznanie ochrony procesowej osobie, której interesy mogą być naruszone w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym.

Po przeprowadzeniu licznej korespondencji w przedmiotowej sprawie wydana została decyzja Starosty, jako organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków z 16 lutego 2021 r., orzekająca o odmowie aktualizacji informacji zawartej w ewidencji gruntów i budynków jednostka ewidencyjna S. obręb [...]-G., polegającej na doprowadzeniu do zgodności stanu wykazanego w ewidencji gruntów i budynków a księgą wieczystą, skutkującej ujawnieniu podziału działki nr [...], arkusz mapy nr [...] w ww. księdze wieczystej. Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach decyzją z 19 kwietnia 2021 r. uchylił zaskarżoną decyzję Starosty w całości i umorzył postępowanie organu I instancji, wskazując, że z przedmiotowego wniosku z 3 marca 2020 r. wynika, że strona skierowała go do Starosty, jako reprezentanta Skarbu Państwa, a nie do organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków. Starosta, biorąc pod uwagę treść wniosku, winien ustalić właściwość organów do podjęcia działań w przedmiocie określonym w tym wniosku.

Mając na uwadze zgromadzone w sprawie dokumenty, Starosta, reprezentujący Skarb Państwa zawiadomieniem z 13 maja 2021 r. przekazał wg właściwości do Wód Polskich kopię wniosku z 3 marca 2020 r. celem załatwienia (zgodnie z art. 65 § 1 k.p.a.). Wskazano, że kompetencje starosty w zakresie gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa wynikają z u.g.n. Treść art. 21a u.g.n. oraz art. 218 ust. 5 u.p.w. wyklucza starostę z podejmowania czynności odnośnie składania wniosków w imieniu Skarbu Państwa do Wydziału Ksiąg Wieczystych dot. gruntów pod wodami powierzchniowymi płynącymi. Nadmieniono, że nie ma przy tym znaczenia czy wojewoda, stosownie do art. 258 ust. 1 u.p.w., wydał/nie wydał decyzję potwierdzającą, że prawa właścicielskie Skarbu Państwa w stosunku do wód publicznych stanowiących własność Skarbu Państwa, w tym śródlądowych wód płynących rzeki Oleśnicy i gruntów nimi pokrytych, wykonują Wody Polskie. Decyzja ta nie przekazuje bowiem nieruchomości Wodom Polskim, a jedynie potwierdza wykonywanie prawa własności przez Wody Polskie od dnia 1 stycznia 2018 r. Starostę wykluczają zapisy ww. ustaw, a nie decyzja wojewody. Ponadto wskazano, że to z treści art. 212 u.p.w. wynika, że prawa właścicielskie w stosunku do przedmiotowych gruntów w imieniu Skarbu Państwa wykonują Wody Polskie. Z tego przepisu wynikają kompetencje Wód Polskich m.in. do złożenia wniosku do Wydziału Ksiąg Wieczystych. Do złożenia takiego wniosku Wody Polskie będą musiały przedstawić decyzję wojewody, która potwierdzi wykonywanie tego prawa przez Wody Polskie w stosunku do tej konkretnej nieruchomości. Wody Polskie po uzyskaniu potwierdzającej decyzji wojewody będą mogły złożyć zatem wniosek do Wydziału Ksiąg Wieczystych. Zatem to Wody Polskie powinny zadbać o to, aby swoje prawo jak najszybciej ujawnić i prawidłowo gospodarować powierzonymi przez Skarb Państwa nieruchomościami.

Oryginał wniosku strony został przesłany do Wód Polskich pismem z 9 lipca 2021 r. Ponadto, zawiadomieniem z 13 lipca 2021 r. do Wód Polskich wg właściwości przesłano również, celem załatwienia, wniosek z 1 lipca 2021 r. dot. podjęcia wszelkich czynności w celu doprowadzenia do zgodności ww. księgi wieczystej ze stanem faktycznym. Z uwagi na fakt, że od dnia przekazania zawiadomieniem z 13 maja 2021 r. wg właściwości do Wód Polskich kopii wniosku strony z 3 marca 2020 r. nie wpłynęła informacja, że Wody Polskie złożyły wniosek o rozpatrzenie sporu o właściwość, w ocenie Starosty, reprezentującego Skarb Państwa, Wody Polskie uznały swą właściwość w przedmiotowej sprawie.

W dniu 12 listopada 2021 r. do Przewodniczącego Rady Powiatu Skarżyskiego z Ministerstwa Sprawiedliwości wpłynęła skarga B. i S. G. na działania Starostwa Powiatowego w Skarżysku-Kamiennej. W toku realizacji postępowania skargowego do Biura Rady Powiatu Skarżyskiego wpłynęło pismo Wód Polskich z 10 grudnia 2021 r., z którego wynika, że Wody Polskie nie realizują przekazanego przez Starostę, reprezentującego Skarb Państwa wniosku strony z 3 marca 2020 r. Odnosząc się do treści tego pisma Starosta podał, że na podstawie archiwalnych oraz aktualnych map ewidencyjnych znajdujących się w Starostwie Powiatowym w Skarżysku-Kamiennej ustalono, że w obrębie przedmiotowej działki koryto rzeki nie uległo zmianie do dnia dzisiejszego. Ponadto, do chwili obecnej nie wpłynęła do tut. urzędu żadna dokumentacja potwierdzająca inny stan.

Uchwałą Rady Powiatu Skarżyskiego z 27 grudnia 2021 r. w sprawie rozpatrzenia skargi na działalność Starosty uznano za bezzasadną skargę na działalność Starosty w zakresie zadań Wydziału Geodezji, Kartografii, Katastru i Gospodarki Nieruchomościami Starostwa Powiatowego w Skarżysku-Kamiennej.

W odpowiedzi na wniosek Wody Polskie wniosły o jego odrzucenie, ewentualnie oddalenie. W uzasadnieniu podniesiono, że w przedmiotowej sprawie spór kompetencyjny nie występuje. Wnioskodawca posiada interes prawny do doprowadzenia do zgodności między stanem wykazanym w ewidencji gruntów a treścią księgi wieczystej. Przedmiotowa sprawa będzie podlegać rozstrzygnięciu na gruncie prawa cywilnego. Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy z 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2204) w razie niezgodności danych ewidencji gruntów i budynków z oznaczeniem nieruchomości w księdze wieczystej sąd rejonowy dokonuje – na wniosek właściciela nieruchomości lub wieczystego użytkownika – sprostowania oznaczenia nieruchomości na podstawie danych ewidencji gruntów i budynków. Ponadto, zgodnie z art. 10 ustawy z o księgach wieczystych i hipotece w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym osoba, której prawo nie jest wpisane lub jest wpisane błędnie albo jest dotknięte wpisem nieistniejącego obciążenia lub ograniczenia, może żądać usunięcia niezgodności. Wnioskodawca został poinformowany o tym stanowisku i na tym zostało zakończone procedowanie przedmiotowego wniosku.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 15 § 1 pkt 4 w związku z art. 4 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Rozstrzyganie sporów polega na wskazaniu organu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 15 § 2 p.p.s.a.).

Sporem kompetencyjnym jest sytuacja prawna, w której zachodzi rozbieżność stanowisk co do właściwości organu, która powinna być usunięta na skutek podjętych w tym kierunku środków prawnych. Przez spór kompetencyjny, o którym mowa w art. 4 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia sprawy administracyjnej (spór pozytywny) albo gdy każdy z organów uważa się za niewłaściwy do załatwienia sprawy administracyjnej (spór negatywny), przy czym żaden z organów pozostając w sporze nie podejmuje stosownego rozstrzygnięcia oczekując na zajęcie stanowiska przez ten właściwy.

Podkreślenia wymaga, że spór kompetencyjny może zaistnieć dopiero w ramach konkretnej sprawy administracyjnej, która jest przedmiotem prowadzonego postępowania, albo co do której odmówiono nadania biegu postępowaniu (zob. postanowienia NSA: z 18 grudnia 2013 r., I OW 205/13; z 19 marca 2013 r., II OW 191/12; z 5 kwietnia 2011 r., II OW 13/11). Wówczas dopiero można rozważać, który z organów jest właściwy do podjęcia rozstrzygnięcia w tym właśnie konkretnym postępowaniu. Spór kompetencyjny w rozumieniu art. 4 p.p.s.a. jest więc sporem o to, który z organów jest właściwy do rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej, stanowiącej przedmiot określonego postępowania.

Stosownie do art. 1 pkt 3 k.p.a., zakres postępowania w sprawie rozstrzygania sporów o właściwość wyraźnie wiąże rozpoznawanie tych sporów z postępowaniem administracyjnym ogólnym, stanowiącym trzon regulacji zawartej w kodeksie. Tym samym zarówno spór o właściwość, jak i spór kompetencyjny w rozumieniu art. 22 § 2 k.p.a. dotyczyć mogą wyłącznie tych spraw, których przedmiotem jest rozstrzygnięcie indywidualnej sprawy administracyjnej w drodze decyzji (por. postanowienie NSA z 18 lutego 2005 r., OW 166/04). Jak wskazywano już w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przedmiotem sporu, do którego odnosi się art. 22 § 2 k.p.a. oraz art. 4 p.p.s.a., może być tylko indywidualna sprawa administracyjna rozstrzygana w postępowaniu jurysdykcyjnym, najczęściej w drodze decyzji administracyjnej (por. m.in. postanowienie NSA z 28 lipca 2017 r., I OW 104/17), bądź też w innej prawnej formie działania administracji publicznej, podlegającej kontroli sądu administracyjnego.

Powyższych przesłanek nie spełnia rozpoznawana sprawa, bowiem jak wynika z wniosku Starosty oraz nadesłanych materiałów, strona domaga się doprowadzenia do zgodności między stanem wskazanym w ewidencji gruntów a treścią księgi wieczystej. W tych okolicznościach uznać należy, że przedmiotem sporu jest w istocie sprawa cywilna, należącą do właściwości sądu powszechnego (sądu wieczystoksięgowego), która nie może być załatwiona w drodze decyzji lub innego aktu administracyjnego. Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 1 ustawy o księgach wieczystych i hipotece w razie niezgodności danych ewidencji gruntów i budynków z oznaczeniem nieruchomości w księdze wieczystej sąd rejonowy dokonuje – na wniosek właściciela nieruchomości lub wieczystego użytkownika – sprostowania oznaczenia nieruchomości na podstawie danych ewidencji gruntów i budynków. Stosownie zaś do art. 10 ww. ustawy, w razie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym osoba, której prawo nie jest wpisane lub jest wpisane błędnie albo jest dotknięte wpisem nieistniejącego obciążenia lub ograniczenia, może żądać usunięcia niezgodności.

Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 64 § 3 i art. 15 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w punkcie 1. sentencji.

O zwrocie wpisu od wniosku orzeczono na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a. jak w punkcie 2. sentencji.