Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jarosław Szulc (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz Sędzia WSA Tomasz Wójcik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 16 listopada 2021 r. sprawy ze skargi W. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie odmowy przyjęcia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oddala skargę

Postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2021 r. Prezydent M. B. na podstawie art. 165a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020r. poz. 1325 ze zm., dalej: O.p.) odmówił skarżącemu przyjęcia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi złożonej dla nieruchomości przy Al. [...]. Organ podał, że opłata od całej przedmiotowej nieruchomości naliczana jest w oparciu o deklarację złożoną w dniu [...] kwietnia 2013 r. przez właściciela ww. nieruchomości tj. Instytut [...]. Najemca lokalu, zgodnie z umową najmu dotyczącą lokalu nr [...], zobowiązany jest do wnoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi do właściciela ww. nieruchomości, a każda zmiana mająca wpływ na wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi winna być zgłaszana właścicielowi. W konsekwencji organ uznał, iż złożonej przez skarżącego deklaracji za gospodarowanie odpadami nie można uznać za złożoną ze skutkiem prawnym, z uwagi na fakt, iż skarżący nie jest stroną w sprawie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z nieruchomości przy Al. [...].

W złożonym zażaleniu skarżący wniósł m.in. w oparciu o treść art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2021 r. poz. 888 ze zm., dalej: u.u.c.p.g.) o uznanie, że jest osobą posiadającą nieruchomość w użytkowaniu i w związku z tym może w drodze umowy zawartej w formie pisemnej złożyć do Urzędu M. B. deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Postanowieniem z dnia [...] czerwca 2021 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie.

W uzasadnieniu organ stwierdził, że na podstawie art. 6h u.u.c.p.g. zobowiązanym do ponoszenia na rzecz gminy opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, a zarazem stroną w sprawie określenia opłat jest właściciel nieruchomości, definiowany zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 i ust. 3 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie się przez to również współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomość w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością. Jeżeli nieruchomość jest zabudowana budynkami wielolokalowymi, w których ustanowiono odrębną własność lokali, obowiązki właściciela nieruchomości obciążają osoby sprawujące zarząd nieruchomością wspólną, w rozumieniu przepisów ustawy z 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r., poz. 1048) lub właścicieli lokali, jeżeli zarząd nie został wybrany (art. 2 ust. 3 u.u.c.p.g.). W przypadku zaś, gdy tytuł prawny do nieruchomości wiąże się z członkostwem w spółdzielni mieszkaniowej, wspólnocie mieszkaniowej (powyżej 3 członków) lub towarzystwie budownictwa społecznego, podmiotem zobowiązanym do złożenia deklaracji i uiszczenia opłaty, o której mowa w Rozdziale 3a u.u.c.p.g., a w konsekwencji stroną postępowania jest jednostka organizacyjna lub osoba fizyczna bądź prawna posiadająca nieruchomość w zarządzie lub zarządca nieruchomości wspólnej.

W ocenie organu, w oparciu o przytoczone wyżej przepisy oraz ustalony stan faktyczny to Instytut [...] z siedzibą w R. , Oddział w B. będący właścicielem budynku wielolokalowego, położonego w B. przy ul. [...], jest podmiotem na którym ciążą wszystkie obowiązki związane z deklarowaniem i regulowaniem opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Umowa najmu lokalu mieszkalnego, nie czyni z najemców "właścicieli nieruchomości" w rozumieniu przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. W takim przypadku, najemca włada lokalem, który nie jest "odrębną" nieruchomością. W konsekwencji bycie najemcą lokalu mieszkalnego nie skutkuje uznaniem, iż "jest osobą posiadającą nieruchomość w użytkowaniu" a więc nie jest też "właścicielem nieruchomości" w rozumieniu przepisów ustawy. Ponadto najemca lokalu, jak wprost wynika z zawartej przez skarżącego umowy najmu, zobowiązany jest do wnoszenia opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi do właściciela nieruchomości, jak również zgłaszania jemu wszelkich zmiany mające wpływ na wysokość opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi. W oparciu o taką informację właściciel winien dokonać stosownej zmiany złożonej deklaracji.

W skardze strona wniosła o uznanie złożonej deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z dnia [...] marca 2021 r. za złożoną ze skutkiem prawnym. Skarżący podniósł, że zmuszanie go do uiszczania opłat za media jakich nie zużył ma cechy i znamiona kradzieży zuchwałej oraz groźby bezprawnej. Działania te mają cechy i znamiona niedozwolonych metod postępowania stosowanych przez czyścicieli kamienic. Skarżący zaznaczył, że skargę składa w celu wzmocnienia praworządności, zapobiegania nadużyciom, ochrony własności, lepszego zaspokajania potrzeb ludności, ochrony przed nieuczciwymi praktykami rynkowymi.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację w sprawie.

Ustosunkowując się do odpowiedzi na skargę, skarżący w piśmie z dnia [...] sierpnia 2021r. wniesionym wraz z załącznikami, wniósł o uznanie skargi za zasadną i konieczną; zobowiązanie organu pierwszej instancji do przyjęcia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi; uznanie, że Instytut [...] w R., Oddział w B., stosuje wobec skarżącego nieuczciwe praktyki rynkowe; zobowiązanie Instytutu do sprzedania skarżącemu mieszkania zakładowego oraz zwrotu niesłusznie pobranych opłat za media wraz z odsetkami. Zdaniem skarżącego, istnieje potrzeba dokonania przez Sąd oceny, czy nie zawarto w umowie najmu lokalu klauzul niedozwolonych i nie jest ona dotknięta bezwzględną nieważnością. Skarżący oświadczył, że w 2009 r. nie mógł ingerować w treść umowy najmu lokalu. Postanowienia zawarte w umowie nie były indywidualnie negocjowane. W ocenie strony, organy I i II instancji powinny dokonać kontroli ich uczciwości. Skarżący zarzucił, że organy w swych decyzjach nie uwzględniły faktu, iż: Prezydent M. B. decyzją z dnia [...] lipca 2002 r. stwierdził, że lokal mieszkalny nr [...] w budynku przy ul. [...] w B. jest lokalem samodzielnym oraz że Instytut odmówił najemcom wykupu mieszkań zakładowych za namową Kierownika Instytutu; opłat za media zarządca budynku dokonuje w oparciu o liczbę osób zamieszkujących w poszczególnych lokalach budynku, a nie zameldowanych, czy też uprawnionych do zamieszkania; oraz że Kierownikowi Instytutu jest wiadomym to, że w lokalu zamieszkuje 1 osoba. Skarżący zaznaczył, że bezskutecznie ostatniego dnia miesiąca wysyła do Instytutu wiadomości o liczbie osób zamieszkałych w lokalu, o ilości zużytej przez mieszkańców wody, oraz wniosek o korektę faktur VAT za media. Według skarżącego, decyzje organu I i II instancji są nie do przyjęcia nie tylko z powodu braku wzmocnienia praworządności, ale przede wszystkim z powodu negatywnych konsekwencji ekonomicznych dla strony. W ocenie strony, Sąd powinien dokonać kontroli uczciwości praktyk stosowanych przez organu I i II instancji oraz przez Instytut. Końcowo skarżący zarzucił, że Instytut [...] w R. , Oddział w B., na fakturach VAT za media poświadcza nieprawdę i nalicza mu nieuzasadnione opłaty za media, a od 2014 r. robi to za wiedzą i przyzwoleniem P., Prokuratury i Sądu Rejonowego w B., którzy odmówili śledztwa w tej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sąd administracyjny bada zgodność zaskarżonego postanowienia organu odwoławczego z punktu widzenia jego legalności, tj. zgodności z przepisami powszechnie obowiązującego prawa. Z brzmienia art. 145 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej "p.p.s.a.") wynika, że zaskarżone postanowienie winno ulec uchyleniu wtedy, gdy Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.

Stosownie do art. 119 pkt 3 p.p.s.a. sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest postanowienie wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienie rozstrzygające sprawę co do istoty oraz postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie. Zgodnie z art. 120 p.p.s.a., w trybie uproszczonym sąd rozpoznaje sprawy na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów.

Dokonując kontroli zaskarżonego postanowienia w tak zakreślonych granicach kognicji, Sąd uznał, że zaskarżone postanowienie nie narusza prawa w stopniu uzasadniającym jego uchylenie.

Spór pomiędzy skarżącym a organem sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy skarżący jako najemca lokalu nr [...] położonego w B. przy Al. [...], którego właścicielem jest Instytut [...] w R. , Oddział w B., miał prawo do złożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi,

a w konsekwencji, czy organ podatkowy miał obowiązek przyjąć tę deklarację

i uwzględnić dane w niej zawarte w celu pobrania opłaty w wysokości zadeklarowanej przez skarżącego. Organ pierwszej instancji stanął na stanowisku, że skarżący nie jest stroną w sprawie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ponieważ deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi złożył właściciel nieruchomości, wypełniając obowiązek wynikający z art. 6m powołanej ustawy. Natomiast, zgodnie z umową najmu, każdą zmianę mającą wpływ na wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi użytkownicy nieruchomości powinni zgłaszać do jej właściciela, do którego również wnoszą związane z tym opłaty. Organ w związku z tym odmówił stronie przyjęcia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, stosując przy tym art. 165a O.p. Postanowienie Prezydenta M. B. zostało utrzymane w mocy przez organ odwoławczy. Skarżący natomiast stoi na stanowisku, że jest uprawniony jako najemca nieruchomości do złożenia wiążącej organ deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, w oparciu o którą powinna zostać ustalona opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi w prawidłowej wysokości.

Z przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie należy przytoczyć treść art. 6h u.u.c.p.g. Zgodnie z tym przepisem, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi są obowiązani ponosić m.in. właściciele nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy, na rzecz gminy, na terenie której są położone nieruchomości lub lokale. Właściciele nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy obowiązani są złożyć deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, o czym stanowi art. 6m ust. 1 pkt 1 u.u.c.p.g. Deklaracja zawiera dane niezbędne do określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, co wynika z art. 6m ust. 1a u.u.c.p.g. Zgodnie z art. 6m ust. 1d u.u.c.p.g., wysokość zobowiązania określonego w deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi obowiązuje za kolejne miesiące do czasu korekty deklaracji lub zmiany stawki opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, z zastrzeżeniem art. 6o. Stosownie do art. 6m ust. 2 u.u.c.p.g., w przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości, właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła zmiana. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana.

Mającego istotne znaczenie dla niniejszej sprawy wyjaśnienia pojęcia "właściciel nieruchomości" na gruncie przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach dokonano w art. 2 ust. 1 pkt 4 u.u.c.p.g. Przepis ten stanowi, że przez właścicieli nieruchomości rozumie się także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością. Zgodnie natomiast z art. 2 ust. 2a u.u.c.p.g., jeżeli obowiązki wskazane w ustawie mogą jednocześnie dotyczyć kilku podmiotów spośród wskazanych w ust. 1 pkt 4, obowiązany do ich wykonania jest podmiot lub podmioty faktycznie władające nieruchomością. W takim przypadku podmioty, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 u.u.c.p.g., mogą w drodze umowy zawartej w formie pisemnej, wskazać podmiot obowiązany do wykonania obowiązków wynikających z ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi są obowiązani ponosić m.in. właściciele nieruchomości, przy czym ustawa za właścicieli nieruchomości uznaje także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością. Osoby te zobowiązane są złożyć deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi,

a w przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości, zobowiązane są złożyć nową deklarację z danymi zgodnymi ze stanem rzeczywistym. Co istotne, ustawowe wyliczenie kategorii podmiotów spełniających warunki uznania ich za właścicieli nieruchomości, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 u.u.c.p.g., nie oznacza,

że wszystkie te osoby mogą równocześnie posiadać status właściciela względem danej nieruchomości, co w praktyce oznaczałoby, że są one jednoczesne uprawnione

i zobowiązane do dokonania ww. czynności. Zestawienie art. 2 ust. 1 pkt 4 u.u.c.p.g.

z treścią obowiązków określonych w ustawie zobowiązuje właściwy organ administracji publicznej do dokonania wyboru jednego spośród podmiotów wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 4 u.u.c.p.g. i uczynienia z niego adresata obowiązków wynikających z ustawy, przy czym na podstawie art. 2 ust. 2a u.u.c.p.g., podmiot obowiązany do wykonania obowiązków wynikających z ustawy może zostać wskazany w umowie pisemnej osób uznanych przez ustawę za właścicieli nieruchomości.

Określona w art. 2 ust. 2a u.u.c.p.g. zasada dotycząca rozdziału obowiązków wynikających z ustawy pomiędzy osoby, które mogą być uznane za właścicieli dotyczy sytuacji powszechnie występującej w praktyce, tj. udostępnienia nieruchomości przez jej właściciela innej osobie lub osobom do zamieszkania na podstawie umowy najmu.

W takim wypadku – w świetle art. 2 ust. 2a u.u.p.c.g. – podmiotem zobowiązanym z mocy ustawy do złożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz do ponoszenia tej opłaty jest podmiot lub podmioty faktycznie władające taką nieruchomością, także jako posiadacze zależni, a więc może to być również najemca lub najemcy (v. wyrok NSA z 22 czerwca 2017r., sygn. akt II FSK 676/17). Zasada ta obowiązuje w sytuacji braku pisemnej umowy zawartej przez podmioty posiadające status właściciela nieruchomości w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 u.u.c.p.g., wskazującej podmiot, który będzie obowiązany do wykonania obowiązków wynikających z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (por. komentarz do art. 2 w: Budziarek Magdalena, Szymczak Aneta, Utrzymanie czystości i porządku w gminach. Komentarz. WKP 2021). Zatem brak umowy zawartej przez osoby rozumiane przez ustawę jako właściciele nieruchomości, wskazującej osobę zobowiązaną do złożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz do regulowania opłat powoduje, że obowiązki te obciążają faktycznie władających nieruchomością, także jako posiadacze zależni.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż nieruchomość położona w B. przy Al. [...] jest zabudowana budynkiem wielolokalowym. Właścicielem nieruchomości jest Instytut [...] z siedzibą w R. , Oddział w B. z siedzibą przy Al. [...]. Skarżący jest najemcą lokalu nr [...] w wymienionym budynku. Lokal ten nie stanowi odrębnej własności. Deklarację o wysokości opłaty za odpady komunalne dla całej nieruchomości złożył jej właściciel, czyli ww. Instytut. W oparciu o tę deklarację naliczana jest opłata za odpady komunalne dla całej nieruchomości. Ze znajdującej się w aktach sprawy deklaracji o wysokości opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi złożonej przez właściciela nieruchomości, obowiązującej od dnia [...] listopada 2019 r. wynika, że nieruchomość przy Al. [...] zamieszkuje 7 osób, a miesięczna opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi uiszczana jest przez właściciela budynku

w wysokości [...] zł (7 os. x stawka [...] zł). Z kolei w deklaracji o wysokości opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi złożonej przez skarżącego wskazano, że lokal przy Al. [...] zamieszkuje 1 osoba i miesięczna opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi wnoszona jest w wysokości [...] zł.

Z umowy najmu lokalu nr [...] z dnia [...] lipca 2009r. zawartej pomiędzy skarżącym jako najemcą a Instytutem [...] z siedzibą w R. Oddział w B. jako wynajmującym wynika, że Instytut jest właścicielem lokalu nr [...] w budynku przy Al. [...] w B. i na mocy tej umowy wynajmuje skarżącemu lokal o pow. 71,32 m2 (§ 1). Najemca będzie wykorzystywał przedmiot najmu na cele mieszkaniowe (§ 2). Najemca zobowiązany jest do ponoszenia kosztów związanych z bieżącą eksploatacją lokalu (§ 3), w tym czynszu, opłat za centralne ogrzewanie, opłat za wodę i kanalizację oraz opłat za wywóz nieczystości stałych (§ 4 pkt 1). Opłata za wywóz nieczystości stałych ustalana jest na podstawie rzeczywistych obciążeń wystawianych dla całego budynku przez odbiorcę nieczystości stałych, obliczonych proporcjonalnie do liczby osób zamieszkujących w wynajmowanym lokalu - 4 osoby (§ 4 pkt 1 lit. d). Najemca jest zobowiązany uiszczać czynsz miesięcznie z góry w terminie do 10-tego każdego miesiąca kalendarzowego, natomiast pozostałe opłaty z dołu na podstawie wystawianych przez wynajmującego faktur, zgodnie ze wskazanym terminem płatności, przelewem na konto bankowe wynajmującego (§ 4 pkt 2). Do zamieszkania wspólnie z najemcą uprawnione są trzy osoby, których dane osobowe zostały zanonimizowane (§ 5 pkt 1). Najemca jest zobowiązany do niezwłocznego zawiadomienia wynajmującego

o każdej zmianie osób uprawnionych do wspólnego z nim zamieszkania celem wprowadzenia odpowiednich zmian w § 5 pkt 1, pod rygorem wypowiedzenia najmu

w trybie natychmiastowym (§ 5 pkt 2). Wszelkie sprawy związane z zameldowaniem wymagają zgody właściciela lokalu (§ 5 pkt 3).

Ze stanu faktycznego niniejszej sprawy wynika zatem, że skarżący jest najemcą lokalu, którego właścicielem jest Instytut [...] z siedzibą w R. , Oddział w B. i strony łączy umowa najmu, która wśród swoich postanowień reguluje także kwestię ponoszenia opłat za wywóz nieczystości stałych, czyli za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Opłata ta, zgodnie z postanowieniami umowy, ustalana jest na podstawie rzeczywistych obciążeń wystawianych dla całego budynku przez odbiorcę nieczystości stałych, obliczonych proporcjonalnie do liczby osób zamieszkujących w wynajmowanym lokalu. Opłatę tę uiszcza najemca z dołu na podstawie wystawianych przez wynajmującego faktur, zgodnie ze wskazanym terminem płatności, przelewem na konto bankowe wynajmującego. Wynajmowany przez skarżącego lokal nr [...] przy Al. [...] w B. zamieszkują 4 osoby.

W tej sytuacji zastosowanie znajduje powołany art. 2 ust. 2a u.u.c.p.g., który wskazuje podmiot obowiązany do wykonania obowiązków wynikających z ustawy,

w tym m.in. złożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz jej skorygowania w sytuacji zmiany okoliczności faktycznych będących podstawą wyliczenia tej opłaty. Podmiotem tym jest w niniejszej sprawie Instytut [...] z siedzibą w R. , Oddział w B., co potwierdzają zapisy umowy najmu, jaka łączy skarżącego z tym Instytutem. Zawartą umowę potwierdzają czynności faktycznie wykonywane przez Instytut, który, jak podał w decyzji Prezydent M. B. złożył deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, zgodnie z którą naliczana jest opłata za odpady dla całej nieruchomości. Natomiast skarżący jako najemca lokalu zobowiązany jest wnosić do właściciela nieruchomości opłaty za wywóz nieczystości stałych na podstawie wystawianych przez niego faktur oraz zawiadamiania właściciela o każdej zmianie mającej wpływ m.in. na wysokość tej opłaty. Skarżący zmierzając do dokonania korekty wysokości uiszczanych przez niego opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, co zdaje się być jego intencją (zmiana opłat wnoszonych od 4 osób zamieszkujących lokal na rzecz opłaty uiszczanej od 1 osoby), powinien zatem o zmianie okoliczności faktycznych będących podstawą wyliczenia opłaty poinformować Instytut, który – co do zasady – na tej podstawie dokonuje aktualizacji danych, w tym wysokości pobieranej opłaty.

W tych okolicznościach, zasadnie organ uznał, że skarżący nie może być stroną postępowania, inicjowanego wnioskiem o zawarcie umowy o odbiór odpadów komunalnych oraz złożoną deklaracją o wysokości opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi, co w rezultacie skutkowało odmową przyjęcia tej deklaracji. Podmiotem, który jest uprawniony i zobowiązany do złożenia deklaracji o wysokości opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi jest w realiach tej sprawy Instytut [...] z siedzibą w R., Oddział w B..

Zgodnie z art. 165a § 1 Ordynacji podatkowej, gdy żądanie, o którym mowa w art. 165, zostało wniesione przez osobę niebędącą stroną lub z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte, organ podatkowy wydaje postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania. Powołany przepis jako przesłankę odmowy wszczęcia postępowania wskazuje wyraźnie wniesienie żądania, o którym mowa w art. 165 O.p., przez osobę niebędącą stroną. Z przepisu tego wynika zatem obowiązek organu podatkowego do ustalenia, czy osoba wnosząca podanie jest którymkolwiek z podmiotów wymienionych w art. 133 O.p. tj. czy jest stroną w postępowaniu. Stwierdzenie braku spełnienia tego warunku stanowi przeszkodę do prowadzenia postępowania, skutkującą odmową jego wszczęcia.

Sąd dostrzega rozbieżność sentencji wydanego przez Prezydenta M. B. w sprawie rozstrzygnięcia z treścią przepisu art. 165a §1 O.p., na podstawie którego organ postanowił odmówić przyjęcia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi z dnia [...] marca 2021r. ze skutkiem prawnym, złożonej dla nieruchomości przy Al. [...]. Z powołanego przepisu wynika, jak uprzednio to już wskazano, że w tych przypadkach, w których w trakcie wstępnego badania żądania (wniosku) okaże się, że zostało ono wniesione przez osobę niebędącą stroną lub że z innych przyczyn postępowanie podatkowe nie może być wszczęte, organ podatkowy w formie postanowienia orzeka o odmowie wszczęcia postępowania. Sentencja wydanego w sprawie postanowienia powinna zatem zasadniczo zawierać rozstrzygnięcie stwierdzające odmowę wszczęcia postępowania, a nie odmowę przyjęcia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Wadliwość ta jednak nie stanowi naruszenia przepisów postępowania, które miałoby istotny wpływ na wynik sprawy, a tylko takie, w świetle art. 145 § 1 pkt 1 lit c) p.p.s.a. obligowałoby Sąd do uchylenia zaskarżonego postanowienia. Skutek w obu przypadkach jest bowiem tożsamy, wykluczający możliwość procedowania w oparciu o złożoną przez skarżącego deklarację oraz wniosek o zawarcie umowy o odbiór odpadów komunalnych.

Odnosząc się do pozostałych zarzutów i wniosków skarżącego zawartych w skardze i podniesionych w piśmie z dnia [...] sierpnia 2021 r., jak uznanie, że Instytut [...] w R. Oddział w B. stosuje wobec skarżącego nieuczciwe praktyki rynkowe, zobowiązanie Instytutu do sprzedania skarżącemu mieszkania zakładowego oraz zwrotu niesłusznie pobranych opłat za media wraz z odsetkami, czy dokonania kontroli umowy najmu należy stwierdzić, że żądania te dotyczą stosunków cywilnoprawnych pomiędzy wynajmującym i najemcą nieruchomości, a te nie podlegają kognicji sądów administracyjnych, która określona została w art. 3 i art. 4 p.p.s.a. Skarżący tego rodzaju roszczeń dochodzić może w ewentualnym postępowaniu cywilnoprawnym.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji.