Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magda Froncisz Sędziowie : NSA Joanna Tuszyńska WSA Paweł Darmoń (spr.) Protokolant : sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2015 r. sprawy ze skargi Tauron Dystrybucja S.A. w Krakowie na decyzję nr 140/2015 Małopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Krakowie z dnia 27 lutego 2015 r. znak: WOB.7721.676.2014.JSPR w przedmiocie nakazu dostosowania posadowienia słupa energetycznego do udzielonego pozwolenia na budowę skargę oddala

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w B. decyzją z dnia 2 września 2014 r. znak: [....] po rozpatrzeniu sprawy realizacji 2-ch stacji MSTw-20/630 wraz z nawiązaniem do linii 15kV i sieci nn na [....] przy ul. [....] w B. na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.) nakazał właścicielowi sieci [....] S.A. dostosowanie posadowienia słupa energetycznego nr [....] oraz słupa nr [....] na działce [....] w B. przy ul. [....] do udzielonego decyzją z dnia 5 lutego 1988 r. znak: [....] pozwolenia na budowę poprzez przestawienie słupów w miejsce określone na planie sytuacyjnym z października 1987 r. zgodnie z załącznikiem graficznym nr 1 i 2 w terminie do dnia 30 września 2015 r.

Od powyższej decyzji odwołanie w ustawowym terminie złożyli [....] S.A oraz A.I.

[....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. decyzją z dnia 27 lutego 2015 r., znak [....] uchylił zaskarżoną decyzję i orzekł w ten sposób , że : na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 51 ust. 7 oraz art. 80 ust. 2 pkt. 2 i art. 83 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r., Kodeks postępowania administracyjnego (jednolity tekst - Dz. U. z 2013 r., póz. 267 z późn. zm.) nakazał właścicielowi [....] S.A, ul. [....] , dostosowanie posadowienia elementu sieci energetycznej niskiego napięcia (urządzenia przesyłowego) słupa P-10 o oznaczeniu nr 3 zlokalizowanego na działce nr ewid. [....] w B. przy ul. [....] do udzielonego decyzją Urzędu Miejskiego w B. z dnia 5 lutego 1988 r. znak [....] pozwolenia na budowę dwóch stacji MSTW-20/630 wraz z nawiązaniem do linii 15kV i sieci niskiego napięcia na os. [....] w B. , poprzez przestawienie w/w słupa nr 3 w miejsce określone na planie sytuacyjnym z października 1987 r. zgodnie z załącznikiem graficznym nr 1 i 2 do niniejszej decyzji - w terminie do dnia 30 listopada 2015 r.

W uzasadnieniu tej decyzji organ odwoławczy opisał najistotniejsze fakty i dokumenty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy.

W toku prowadzonego postępowania wyjaśniającego organ I instancji ustalił, że przedmiotowy słup energetyczny nr 3 posadowiony jest na działce nr ewid. [....] , stanowiącej ul. [....] w B. Do opisanej drogi przylega nieruchomość utworzona z działek nr ewid. [....] i nr ewid. [....] , stanowiąca własność B.I. i A.I. W toku oględzin w dniu 17 listopada 2008 r. stwierdzono, że sporny słup nr 3 wchodzi w skład przebiegającej równolegle do ul. [....] napowietrznej sieci energetycznej niskiego napięcia, z którego odprowadzone są przyłącza do okolicznych budynków mieszkalnych. Ustalono, że przedmiotowy obiekt posadowiony jest na działce nr ewid. [....] w pobliżu północno - zachodniego narożnika działki nr ewid. [....] . W toku czynności scharakteryzowano też następujące parametry słupa: betonowy o przekroju prostokątnym, na którym podwieszona jest sieć elektryczna oraz oświetlenie uliczne. Stan techniczny słupa został określony, jako dostateczny. Szczegółowe umiejscowienie obiektu w terenie względem obiektów sąsiednich zostało odwzorowane na szkicu stanowiącym załącznik do protokołu oględzin z dnia 17 listopada 2008 r.

Postępowanie dowodowe prowadzone przez organy nadzoru budowlanego ukierunkowane zostało na poszukiwanie dokumentacji potwierdzającej legalność sieci energetycznej, w której skład zaliczał się sporny słup energetyczny nr 3. W tym celu organ nadzoru budowlanego występował do podmiotów i instytucji, które mogły dysponować stosownym zasobem dokumentów. W oparciu o pozyskane materiały archiwalne PINB w B. ustalił, że sieć energetyczna obejmująca sporny słup nr 3, zlokalizowana w rejonie ul. [....] w B. została zrealizowana na przełomie lat 80. i 90. XX w. - w oparciu o decyzję Urzędu Miejskiego w B. z dnia 5 lutego 1988 r. znak [....] o zatwierdzeniu planu realizacyjnego i pozwoleniu na budowę dwóch stacji MSTW-20/630 wraz z nawiązaniem do linii 15kV i sieci nn na [....] w B. Inwestorem robót budowlanych objętych wzmiankowanym orzeczeniem był Zakład Energetyczny w T. Postępowanie dowodowe doprowadziło również do pozyskania wydanych na rzecz inwestora orzeczeń poprzedzających decyzję o pozwoleniu na budowę: wskazanie lokalizacyjne z dnia 19 stycznia 1988 r. znak [....] oraz decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji z 23 stycznia 1988 r. znak [....] - obie wydane przez Naczelnika Miasta B. ; jak również plan sytuacyjny stacji MSTW-20/630 linii kablowych 15kV oraz sieci niskiego napięcia na [....] - datowany na październik 1987 r. (stanowiący załącznik do protokołu rozprawy administracyjnej z dnia 18 stycznia 2010r.

W dniu 17 listopada 2009 r. właściciel urządzeń przesyłowych przedłożył żądany przez organ I instancji dokument pn. "Ocena techniczna zgodności projektu budowlanego z realizacją sieci nn przy ul. [....] w B. " autorstwa K.J.

Decyzją z dnia 2 marca 2010 r. znak: [....] w B. działając na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. umorzył prowadzone postępowanie w sprawie "realizacji 2-ch stacji MSTW-20/630 wraz z nawiązaniem do linii 15kV i sieci nn na [....] przy ul. [....] w B". W wyniku przeprowadzenia postępowania odwoławczego MWINB w K. decyzją z dnia 11 października 2010 r. znak: [....] uchylił zaskarżoną decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. W wyniku wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na w/w decyzję MWINB w K. , Sąd wyrokiem z dnia 24 marca 2011 r. sygn. akt II SA/Kr 1520/19 skargę oddalił.

Prowadząc ponownie postępowanie wyjaśniające, organ I instancji zwrócił się o udostępnienie wszelkich dokumentów związanych z realizacją sieci energetycznej na [....] m. in. do [....] SA (tj. następcy prawnego [....] S.A w K. ) jako właściciela spornego słupa nr 3 oraz do Urzędu Miejskiego w B. Przeprowadzone poszukiwania nie dostarczyły jednak nowego materiału dowodowego w relewantnym zakresie.

W dniu 25 stycznia 2012 r. PINB w B. wydał decyzję znak: [....] , którą na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. umorzył w całości postępowanie w sprawie "realizacji 2-ch stacji MSTW-20/630 wraz z nawiązaniem do linii 15kV i sieci nn na [....] przy ul [....] w B. W wyniku przeprowadzenia postępowania odwoławczego MWINB w K. decyzją z dnia 2 września 2013 r. znak: [....] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

W wyniku wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego na w/w decyzję MWINB w K. , Sąd wyrokiem z dnia 14 lutego 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 1442/13 uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą j ą decyzję organu I instancji.

Zaskarżona decyzja została wydana w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy. Dokonując jej oceny organ II instancji zobligowany był w pierwszej kolejności do zweryfikowania, czy zaskarżona decyzja PINB w B. jest zgodna z oceną prawną i zaleceniami, co do prowadzonego postępowania, które zostały zawarte w uzasadnieniu wyroków WSA w Krakowie - zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., póz. 270 z późn. zm., dalej: p.p.s.a.).

Mając na uwadze tak zdefiniowane kryterium weryfikacji, po analizie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w ocenie organu odwoławczego zaskarżona decyzja PINB w B. jest prawidłowa w części wyrzeczenia dotyczącego słupa energetycznego nr 3. Natomiast słup energetyczny nr 2 nie był przedmiotem postępowania naprawczego, dlatego skarżona decyzja nie mogła się ostać w brzmieniu zakreślonym przez organ I instancji i musiała ulec reformacji. Ponadto nakaz zawarty w skarżonej decyzji w zakresie doprowadzenia słupa nr 2 do stanu zgodnego z decyzją z dnia 5 lutego 1988 r. znak: [....] pozwolenia na budowę poprzez przestawienie słupów w miejsce określone na planie sytuacyjnym z października 1987 r. zgodnie z załącznikiem graficznym nr 1 i 2 kolidowałby z istniejącą obecnie infrastrukturą techniczną w terenie m.in. w postaci istniejącego zjazdu indywidualnego z działki nr ewid. [....] , uniemożliwiając zjazd z posesji.

W toku ponownie prowadzonego postępowania PINB w B. zgodnie z zaleceniami WSA w Krakowie zawartymi w wyroku z dnia 14 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 1442/13 prowadził poszukiwania dokumentów wskazanych w uzasadnieniu tego wyroku sądowego. Dały one rezultat negatywny, gdyż nie odnaleziono planu realizacyjnego stanowiącego załącznik do decyzji Urzędu Miejskiego w B. z dnia 5 lutego 1988 r. znak [....] oraz dziennika budowy i inwentaryzacji powykonawczej inwestycji.

Również MWINB zwracał się w tej sprawie do [....] S.A. oraz do K.P. - pełnomocnika [....] S.A., jednakże bezskutecznie.

MWINB zacytował fragment uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 14 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 1442/13. Sąd jednoznacznie ocenił, iż brak odnalezienia planu realizacyjnego stanowiącego załącznik do decyzji Urzędu Miejskiego w B. z dnia 5 lutego 1988 r. znak [....] o zatwierdzeniu planu realizacyjnego i pozwoleniu na budowę dwóch stacji MSTW-20/630 wraz z nawiązaniem do linii 15kV i sieci nn na [....] w B. oraz dziennika budowy i inwentaryzacji powykonawczej inwestycji nie może stanowić o prawidłowości usytuowania przedmiotowego słupa nr 3, a tym samym o uznaniu prowadzonego postępowania za bezprzedmiotowe. W ocenie Sądu znajdujący się w zgromadzonym materiale dowodowym plan sytuacyjny z października 1987 r. jest dokumentem wystarczającym do wskazania prawidłowej lokalizacji słupa nr 3, gdyż dokumentacja przebieg linii energetycznej i usytuowanie słupów energetycznych były identyczne w tym załączniku, jak i uzgodnionej wcześniej dokumentacji.

Mając powyższe na uwadze, uznając iż lokalizacja słupa nr 3 w stanie faktycznym różni się od lokalizacji słupa wskazanego na planie sytuacyjnym z października 1987 r., w ocenie organu odwoławczego PINB w B. prawidłowo zastosował się do wskazania WSA w Krakowie zwartego w zapadłym wyroku z dnia 14 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Kr 1442/13.

Podkreślono, iż decyzję na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane organ nadzoru budowlanego wydaje, gdy nie ma możliwości doprowadzenia do stanu zgodnego z prawem wykonanych robót budowlanych, o czym mowa art. 51 ust. 1 pkt 2 w/w ustawy. Dopiero ustalenie, że nastąpiło niedające się usunąć naruszenie prawa zobowiązuje właściwy organ do wydania decyzji w oparciu o art. 51 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo budowlane tj. nakazanie zaniechanie dalszych robót budowlanych bądź rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części, bądź doprowadzenie obiektu do stanu poprzedniego. W zgromadzonym materiale odwodowym brak jest podstaw do stwierdzenia, iż doszło do naruszenia prawa, którego usunięcie możliwe jest jedynie poprzez zastosowanie art. 51 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy. Wobec powyższego w ocenie MWINB zasadnym w niniejszej sprawie jest wdrożenie art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane. Jednocześnie z uwagi na zakończenie robót budowlanych PINB w B. prawidłowo w podstawie prawnej decyzji wskazał art. 51 ust. 7 w/w ustawy.

MWINB podkreślił również, że analiza planu sytuacyjnego projektowanych dwóch stacji MSTW-20/630 wraz z nawiązaniem do linii 15kV i sieci nn na os. [....] w B. na odcinku obejmującym słupy od nr 1 do 5 oraz kopi mapy zasadniczej zaktualizowanej w obrębie działek nr nr [....] skala 1:500 z dnia 23.08.2000 (sekcja: 173.214.0543) wykazuje rozbieżności pomiędzy usytuowaniem poszczególnych słupów energetycznych, nie tylko słupa nr 3. Pomimo powyższego wskazano, iż przedmiotem niniejszego postępowania, który był weryfikowany dwukrotnie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie był jedynie słup nr 3.

W ocenie organu odwoławczego zawarte w zaskarżonej decyzji rozstrzygnięcie, polegające na nakazie wykonania określonych robót budowlanych jest częściowo prawidłowe, jednakże wymagało zreformowania. Organ odwoławczy nie znalazł podstaw do wydania decyzji kasatoryjnej w niniejszej sprawie.

W odniesieniu do uwag [....] S.A. zawartych w odwołaniu wskazano, że z uwagi na zakończenie robót budowlanych w niniejszej sprawie zastosowanie winien mieć przepis art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo budowlane w związku z art. 51 ust. 7 w/w ustawy, który wprost odnosi się do robót budowlanych już zakończonych, zatem PINB w B. prawidłowo zastosował wskazaną podstawę prawną. Ponadto organ odwoławczy dokonując zmiany zaskarżonej decyzji wykluczył możliwość zmiany usytuowania słupa energetycznego nr 2, natomiast kwestia wystarczalności samego planu sytuacyjnego z października 1987 r. jako wyznacznika lokalizacji słupów energetycznych sieci niskiego napięcia, nawet w sytuacji nieodnalezienia planu realizacyjnego została przesądzona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w zapadłym w sprawie wyroku sygn. II SA/Kr 1442/13.

Te same uwagi odniesiono do zarzutów podniesionych w odwołaniu A.I.

Organ odwoławczy wskazał ponadto, że dokonał weryfikacji przyjętego przez PINB w B. kręgu stron postępowania.

Powyższą decyzję zaskarżyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie [....] S.A. w K. , wnosząc o jej uchylenie wraz z poprzedzającą ją decyzją organu I instancji, a także o zasądzenie kosztów postępowania. Zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie przepisów prawa materialnego mogące mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a to przepisu art. 51 ust.1 pkt 2 w związku art. 51 ust. 7 i 80 ust. 2 pkt 1 oraz 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane poprzez uznanie, że w sprawie zachodzą przesłanki uzasadniające jego zastosowanie, z uwagi na uprzednie niewydanie przed upływem 2 miesięcy od dnia wydania postanowienia, o którym mowa w art. 50 ust. 1 ustawy, a przepis ten w ocenie skarżącego nie może mieć zastosowania do robót budowlanych zakończonych, jak również naruszenie przepisów postępowania, w szczególności przepisów art. 7, art. 77, art. 80 oraz art. 107 § 3 k. p. a., poprzez błędną ich wykładnię i przyjęcie, że zebrany przez organ l instancji materiał dowodowy nie może uzasadniać ustalenia, że w planie realizacyjnym w skali 1 : 500 jako załączniku do pozwolenia na budowę z 5 lutego 1988 roku, przebieg linii energetycznej i usytuowanie słupów energetycznych były identyczne w tym załączniku jak i uzgodnionej wcześniej dokumentacji (uzgodnionej dla potrzeb wydania pozwolenia na budowę), skoro mogło być zupełnie odwrotnie, bowiem w efekcie tego ustalenia opartego na przypuszczeniach, doszło do wydania skarżonego nakazu, którego wykonalność jest co najmniej wątpliwa zarówno z przyczyn technicznych jak i prawnych, wskutek czego może być obarczony wadą, o jakiej mowa w przepisie art. 156 § 1 pkt 5 k.p.a., tj. skarżony nakaz był niewykonalny w dniu jego wydania i jego niewykonalność ma charakter trwały.

W odpowiedzi na skargę [....] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. wniósł o jej oddalenie i w całości podtrzymał stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Przepis art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1647) stanowi, iż sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną lub postanowienie z punktu widzenia ich zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji. Zgodnie z treścią art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej "p.p.s.a." - sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 p.p.s.a.).

Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji według tych kryteriów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie doszedł do wniosku, że zaskarżona decyzja jest prawidłowa, a zarzuty skargi nie mogą odnieść skutku. Zarzuty skargi zostały zresztą w znacznej części podniesione wcześniej w odwołaniu, a organ II instancji odniósł się do nich w sposób wyczerpujący.

Organy obu instancji zastosowały się do oceny prawnej i wiążących wskazań wynikających z wyroków WSA w Krakowie z dnia 14 lutego 2014 II SA/Kr 1442/13 i z dnia 24 marca 2011 r. II SA/Kr 1520/10, stosownie do wymogów art. 153 p.p.s.a. Znaczna część skargi stanowi zresztą polemikę z oceną prawną przedstawioną w prawomocnym wyroku WSA w Krakowie z dnia 14 lutego 2014 r. II SA/Kr 1442/13. W świetle art. 153 p.p.s.a. kwestionowanie wskazań Sądu zawartych w tym wyroku na obecnym etapie postępowania nie jest dopuszczalne, a polemizowanie z nimi nie może odnieść skutku.

Strona skarżąca słusznie podnosi, że realizacja przedmiotowych robót budowlanych miała miejsce przed wejściem w życie obowiązującej obecnie ustawy Prawo budowlane z 1994 r. Z przepisu art. 103 ust. 1 i ust. 2 tejże ustawy wynika, że do robót budowlanych wykonanych przed jej wejściem w życie stosuje się przepisy dotychczasowe tylko w zakresie robót wykonanych bez pozwolenia na budowę. W niniejszej sprawie inwestor dysponował pozwoleniem na budowę, jednakże przeprowadził roboty niezgodnie z treścią tego pozwolenia. Prawidłowo, więc zastosowano procedurę przewidzianą w art. 51 ustawy.

Zarzut skargi, że prowadzone postępowanie winno ulec umorzeniu z uwagi na zakończenie budowy obiektu przed dniem wejścia ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - jest bezzasadny. Jak już wskazano przepis art. 51 prawa budowlanego znajduje zastosowanie również do robót budowlanych zakończonych (również przed wejściem ustawy w życie). W przypadku robót już zakończonych decyzji wydanej na podstawie art. 51 ust. 1 nie poprzedza postanowienie o wstrzymaniu robót budowlanych. Zwrócił na to uwagę Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 czerwca 2011 r., sygn. II OSK 1106/10 (LEX nr 992477) stwierdzając: "Wstrzymanie robót budowlanych na podstawie art. 50 ust. 1 p.b. może mieć miejsce jedynie w sytuacji, gdy roboty te są wykonywane w dacie wydania postanowienia o ich wstrzymaniu. Natomiast, gdy roboty zostały wykonane i nie są prowadzone, powinien mieć zastosowanie art. 51 ust. 7 p.b. W takiej sytuacji wstrzymanie robót budowlanych byłoby bezprzedmiotowe". Konsekwencją takiego stanowiska jest przyjęcie, że wydanie decyzji w oparciu o art. 51 ust 1 ustawy nie jest ograniczone terminem. Przypomnieć również należy, że dwukrotnie orzekając w niniejszej sprawie administracyjnej Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie opowiedział się przeciwko umorzeniu postępowania administracyjnego, stwierdzając przedwczesność takiego rozstrzygnięcia.

Zastosowana przez organy nadzoru budowlanego podstawa prawna – art. 51 ust 1 pkt 2 w zw. z art. 51 ust 7 i art. 103 ust 1 ustawy prawo budowlane jest prawidłowa, bowiem inwestycja została zrealizowana w oparciu o pozwolenie na budowę i należało ocenić, czy w zgodzie z zatwierdzonym pozwoleniem na budowę planem realizacyjnym. Podobnie jak trafne oparcie ustaleń faktycznych - przebiegu linii energetycznej (usytuowania słupów) o mapę sytuacyjna dla wymaganego uzgodnienia wobec nieodnalezienia planu realizacyjnego jako załącznika do pozwolenia na budowę. Z mapy sytuacyjnej można było w sposób nie budzący wątpliwości ustalić projektowane miejsce posadowienia słupa energetycznego nr 3. Ponadto - co wielokrotnie podkreślano w zaskarżonej decyzji - takie stanowisko wyrażono w uzasadnieniu wiążącego w niniejszej sprawie wyroku WSA w Krakowie. Przytoczony przez MWINB fragment uzasadnienia tego wyroku nie pozwala zgodzić się z zarzutem, że w zakresie planowanej i zatwierdzonej w pozwoleniu na budowę lokalizacji słupa "nie można (...) kierować się domniemaniami opartymi na przypuszczeniach, lecz okolicznościami faktycznymi sprawy uznanymi za udowodnione. O czym wyraźnie stanowi przepis art. 107 § 3 k.p.a.". Tym bardziej nie można zgodzić się z twierdzeniem skarżącego, iż "Poza sporem również można twierdzić, że w zaskarżonej decyzji organ l instancji błędnie przyjął, że w planie realizacyjnym w skali 1:500 jako załączniku do pozwolenia na budowę z 5 lutego 1988 roku, przebieg linii energetycznej i usytuowanie słupów energetycznych były identyczne w tym załączniku jak i uzgodnionej wcześniej dokumentacji (uzgodnionej dla potrzeb wydania pozwolenia na budowę)". Wręcz przeciwnie - przyjęcie takiego stanowiska przez organ I i II instancji jest prawidłowe i zgodne ze wskazaniami WSA w Krakowie.

Zarzut, że obowiązek wynikający z decyzji jest niewykonalny jest gołosłowny i w żaden sposób nie został poparty racjonalnymi argumentami, które mogą podlegać weryfikacji. Sam argument możliwych komplikacji i kosztownej przebudowy nie ma znaczenia dla zasadności zastosowanej procedury legalizacyjnej i doprowadzenia do zgodności z prawem. Ponadto, jeżeli skarżący uważał, że wykonalność orzeczonej nakazu winna była zostać zbadana przed wydaniem decyzji, to powinien przed jej wydaniem podnosić tę okoliczność w postępowaniu administracyjnym. Tymczasem argument o rzekomej niewykonalności decyzji został podniesiony dopiero w skardze do sądu administracyjnego. Ponieważ jednak nie został on wystarczająco uwiarygodniony, wykonalność zaskarżonej decyzji nie została skutecznie zakwestionowana.

Jak wynika z powyższego zaskarżona decyzja została wydana prawidłowo, a zatem skarga wniesiona w niniejszej sprawie, jako bezzasadna podlegała uchyleniu na podstawie art. 151 p.p.s.a.