Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder, asesor sądowy WSA Barbara Romanczuk (spr.), Protokolant sekretarz sądowy Natalia Paulina Janowicz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi N. G. w G. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...] grudnia 2022 r. nr [...] w sprawie nie wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z Radnym Rady Gminy S. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały; 2. zasądza od Rady Gminy S. na rzecz strony skarżącej N. G. w G. kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

W dniu 12 grudnia 2022 roku do Rady Gminy S. wpłynął wniosek Nadleśnictwa G., w sprawie podjęcia przez Radę Gminy w S. uchwały w przedmiocie wyrażenia zgody na rozwiązanie umowy o pracę z radnym G.Z. z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. We wniosku do Rady Gminy, Nadleśnictwo wskazywało, że podstawą wypowiedzenia umowy o pracę nie są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu.

Przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zostały wskazane następująco:

1. Niespełnianie oczekiwań pracodawcy odnośnie do świadczonej przez radnego pracy, polegające na nieprawidłowym wykonywaniu obowiązków pracowniczych w szczególności poprzez:

1) Niedopełnienie obowiązków służbowych w dniu 26.11.2021r. w zakresie reagowania na przejawy szkodnictwa leśnego i w konsekwencji ukaraniem radnego karą upomnienia nie uchyloną przez sąd.

2) Naruszenie obowiązku zachowania w tajemnicy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę oraz pracowników na szkodę poprzez przekazanie bez zgody i wiedzy pracodawcy Stowarzyszeniu Polski Instytut Partnerstwa Leśnego, informacji dotyczących podejrzenia nieprzestrzegania zasad bioasekuracji przez pracowników Służby Leśnej oraz podważanie legalności pozyskania dzika. Niewłaściwe zachowanie radnego potwierdzone zostało w uzasadnieniu Sądu Okręgowego w S1.

3) Naruszenie zakresu obowiązków służbowych t.j. właściwego odnoszenia się do przełożonych poprzez próbę zastraszenia Nadleśniczego w dniu 21.12.2022r.

4) Nieumiejętność wykonania podstawowych obowiązków służbowych poprzez niezrealizowanie polecenia Nadleśniczego przekazanego w dniach 12-13.09.2022r. polegającego na oprowadzeniu po terenie leśnym nadzorowanych przez siebie leśnictw, pracowników z Biura Nasiennictwa Leśnego przeprowadzających kontrole. Radny nie przygotował się do przebiegu kontroli i nie był w stanie wskazać elementów podlegających kontroli w trakcie objazdu terenowego.

5) Brak merytorycznego i fachowego wsparcia dla leśniczych i podleśniczych podczas prowadzonych kontroli terenowych ze względu na niewiedzę z zakresu podstaw gospodarki leśnej na stanowisku inżyniera nadzoru co jest niedopuszczalne.

6) Nieprzestrzeganie ustalonej organizacji pracy i porządku w procesie pracy, polegające na nie dopełnieniu obowiązków służbowych w okresie od 09.05.2022 r. do 31.10.2022 r. w zakresie bieżącej kontroli jakości i prawidłowości wykonania prac zleconych w Leśnictwie M., polegających na braku reakcji wobec naruszeń zasad i przepisów bhp przez wykonawców usług leśnych mimo przeprowadzonej kilkukrotnej kontroli pozyskanego drewna.

7) Naruszenie zakresu obowiązków służbowych t.j. kontroli zleceń, specyfikacji manipulacyjnych - 100% dokumentów w kontrolowanym leśnictwie.

8) Naruszenie zakresu obowiązków służbowych t.j. kontroli kwitów wywozowych, asygnat pod kątem formalnym w szeregu kontrolowanych leśnictw.

9) Naruszenie zakresu obowiązków służbowych t.j. kontroli pozyskanego drewna obejmującą prawidłowość pozyskania, rzetelnego pomiaru i ewidencji, pozyskania, składowania, manipulacji surowca i jego odbioru w kontrolowanych leśnictwach.

10) Negatywny wpływ na atmosferę w zakładzie pracy w związku z postawą, przejawiającą się wyniosłym, egoistycznym, konfliktowym oraz roszczeniowym nastawieniem do przełożonych i współpracowników.

11) Działania zmierzające do naruszenia dobrego imienia Nadleśnictwa G. oraz jego pracowników poprzez:

a) przekazanie Stowarzyszeniu Polski Instytut Partnerstwa Leśnego bez zgody i wiedzy Nadleśniczego, niepotwierdzonych informacji uzyskanych w ramach pełnienia obowiązków służbowych.

b) złożenie w dniu 16.12.2020 r. w prokuraturze Rejonowej w O. niepotwierdzonego zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa przez byłego Nadleśniczego, skutkującego odmową wszczęcia śledztwa,

c) złożenie zawiadomienia o mającym mieć miejsce 15.09.2014 r. zaborze w celu przywłaszczenia nieustalonej ilości drewna w Leśnictwie B., skutkujące odmową wszczęcia śledztwa,

d) zawiadomienie o rzekomej kradzieży drewna w Leśnictwie Ż. i B. w roku 2022, skutkujące umorzeniem dochodzenia.

12) Długotrwałe, nieprzewidziane i często powtarzające się nieobecności pracownika w pracy z przyczyn zdrowotnych, dezorganizujące pracę Nadleśnictwa G. i uniemożliwiające jego prawidłowe funkcjonowanie.

2. Utrata zaufania do radnego jako pracownika spowodowana wskazanymi powyżej nieprawidłowościami a także:

1) Przekazaniem Krajowej Sekcji pracowników Leśnictwa NSZZ " Solidarność nieprawdziwych informacji o działaniach Nadleśniczego, polegających na uniemożliwieniu wyjazdu na ogólnopolską pielgrzymkę leśników.

2) Powoływaniem się na rzekomą rozmowę z Nadleśniczym oraz udzieloną podczas niej zgodę Nadleśniczego na wspólne patrole radnego ze strażą leśną, co nie miało miejsca.

W/w okoliczności w ocenie Nadleśnictwa powodują, że skarżący nie gwarantuje swoją osobą prawidłowego i wymaganego przez pracodawcę poziomu i jakości wykonywanych obowiązków pracowniczych, co powoduje konieczność rozwiązania stosunku pracy.

Uchwałą z dnia [...] grudnia 2022 r. nr [...] Rada Gminy S., na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2022 r., poz. 1561 ze zm., dalej powoływana jako u.s.g.) nie wyraziła zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym Rady Gminy S. – G.Z., zatrudnionym w Nadleśnictwie G. Rada w uzasadnieniu uchwały przytoczyła treść art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym i wskazała, że zarówno w orzecznictwie sądowym (NSA jak i SN), jak i w literaturze przedmiotu przyjmuje się, że kwestia wyrażenia zgody bądź odmowa jej wyrażenia w przypadku gdy podstawą rozwiązania umowy nie są zdarzenia związane z wykonywaniem mandatu, zostały pozostawione uznaniu rady gminy. Na tej podstawie rada nie znalazła uzasadnienia do wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym.

W skardze na ww. uchwałę Rady Gminy S., Nadleśnictwo G. zarzuciło naruszenie:

1) art. 25 ust. 2 u.s.g. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na odmowie wyrażenia zgody na rozwiązanie umowy o pracę z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia z radnym Gminy S. G.Z. bez wskazania w uzasadnieniu uchwały przyczyn takiego rozstrzygnięcia poprzez brak wskazania czy proponowane zmiany są lub mogą być związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, co uniemożliwia poznanie motywów w/w decyzji, podczas gdy rada gminy odmawia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, wyłącznie gdy podstawą rozwiązania tego stosunku pracy są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca;

2) art. 25 ust. 2 u.s.g., poprzez jego błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż w sytuacjach niezwiązanych z wykonywaniem mandatu wyrażenie zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy lub odmowa rozwiązania są pozostawione uznaniu rady gminy, podczas gdy kompetencja rady gminy do odmowy wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy nie daje prawa do odmowy w każdej sytuacji i tworzenia szczególnych przywilejów w tym zakresie, z czym mamy do czynienia w niniejszej uchwale.

Wskazując na powyższe zarzuty, Nadleśnictwo G. wniosło o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości oraz zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi Nadleśnictwo odwołało się do szeregu wyroków sądów administracyjnych potwierdzających prezentowaną przez pracodawcę wykładnię art. 25 ust. 2 u.s.g., w szczególności dotyczących konieczności uzasadnienia uchwały odmawiającej wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy oraz wykazania czy jest to związane z wykonywaniem mandatu radnego. Strona skarżąca podkreśliła, że podjęcie w/w uchwały poprzedzone zostało stwierdzeniem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyrokach z dnia: 17 maja 2022 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 244/22, a następnie 20 października 2022 r. w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 586/22 - nieważności uchwał nr [...] z dnia [...] stycznia 2022 r. i [...], podjętych przez Radę Gminy S. w tożsamych sprawach z uwagi na brak merytorycznych rozstrzygnięć uzasadnienia tychże uchwał.

Skarżący podkreślił, że pomimo wskazania merytorycznych i uzasadnionych przyczyn chęci rozwiązania z radnym umowy o pracę, Rada Gminy S. ponownie odmówiła wyrażenia zgody nie argumentując tego w żaden sposób. Natomiast treść wniosku pracodawcy w przedmiocie podjęcia stosownej uchwały wyraźnie wskazuje, iż planowane wypowiedzenie radnemu G.Z. umowy o pracę nie ma związku z wykonywaniem przez niego mandatu radnego, co z resztą potwierdzili sami radni, a także radca prawny zatrudniony w Gminie S.

Zdaniem skarżącego brzmienie przepisu art. 25 ust. 2 u.s.g. jednoznacznie i bez wątpliwości interpretacyjnych wskazuje, że jedyną sytuacją, gdy rada ma prawo - a jednocześnie obowiązek - odmówić zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy, jest związek pomiędzy owym rozwiązaniem stosunku pracy a wykonywaniem mandatu radnego. W przedmiotowej sprawie tego typu sytuacja nie zachodzi. Dlatego też Rada Gminy podejmując uchwałę nie może ingerować w uprawnienia pracodawcy do zakończenia stosunku pracy z radnym, co potwierdza liczne orzecznictwo sądów administracyjnych.

W odpowiedzi na skargę, Rada Gminy S. wniosła o jej oddalenie, podtrzymując swoją argumentację w tym zakresie. Zdaniem Rady pozbawiony podstaw prawnych jest zarzut naruszenia art. 25 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym. Zarówno w orzecznictwie sądowym, jak i w literaturze przedmiotu przyjmuje się, że kwestia wyrażenia zgody bądź odmowa jej wyrażenia w przypadku gdy podstawą rozwiązania umowy nie są zdarzenia związane z wykonywaniem mandatu, zostały pozostawione uznaniu rady gminy. Rada powołała się w tym zakresie na pogląd zaprezentowany w: wyroku NSA z 27.08.2010 r. sygn. akt II OSK 1074/10, wyroku NSA z 18.09.2008 r. oraz w postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 7 października 2020 r., sygn. akt II PK 145/19.

Końcowo podkreśliła, że wprawdzie w orzecznictwie sądów administracyjnych istnieje rozbieżność w kwestii uznaniowości przy podejmowaniu uchwały przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego, jednakże Rada podziela poglądy sądów, iż kwestia wyrażania zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy, pozostawiona jest uznaniu rady.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:

Skarga podlegała uwzględnieniu.

Zgodnie z treścią art. 3 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm., dalej jako p.p.s.a.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej. Oznacza to, że sąd bada legalność zaskarżonego aktu pod kątem jego zgodności z prawem materialnym określającym prawa i obowiązki stron oraz prawem procesowym regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej. Sąd administracyjny, uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6 p.p.s.a., stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności (art. 147 § 1 p.p.s.a.).

Przedmiotem kontroli sądu w niniejszym postępowaniu jest uchwała Rady Gminy S. nr [...] z dnia [...] grudnia 2022 r. w sprawie nie wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z Radnym Rady Gminy S. G.Z., którą wydano na podstawie art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2022 r., poz. 559 ze zm., dalej powoływana jako u.s.g.).

Podkreślić przy tym należy, że poza sporem w sprawie pozostawało zachowanie terminu i spełnienie wymagań formalnych przez Nadleśnictwo G. do złożenia przedmiotowej skargi, a także interes prawny nadleśnictwa (pracodawcy radnego) do zaskarżenia uchwały oraz konieczność zastosowania art. 25 ust. 2 u.s.g. do zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym. Podkreślić przy tym należy, iż w przedmiotowej sprawie zapadł już wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 17 maja 2022 r. w sprawie sygn. akt II SA/Bk 244/22, w którym ocenie podlegała uchwała z dnia [...] stycznia 2022 r. Rady Gminy S., w której nie wyrażono zgody na wypowiedzenie zmieniające warunki pracy i płacy z radnym Rady Gminy S. (stwierdzający nieważność zaskarżonej uchwały - wyrok prawomocny). Ponadto w tym samym zakresie zapadł również wyrok WSA w Białymstoku z dnia 20 października 2022 r. w sprawie sygn. akt II SA/Bk 586/22 stwierdzający nieważność uchwały Rady Gminy S. z dnia [...] czerwca 2022 r. z uwagi na brak merytorycznych rozstrzygnięć uzasadnienia tychże uchwał, a także okoliczność stwierdzenia, że wyrażanie zgody na wypowiedzenie zmieniające czy rozwiązanie z radnym stosunku pracy, pozostawione jest uznaniu rady. Drugi z tych wyroków jest nieprawomocny, albowiem w tym zakresie została złożona skarga kasacyjna.

Podstawę prawną zaskarżonej uchwały stanowił art. 25 ust. 2 u.s.g., zgodnie z którym rozwiązanie z radnym stosunku pracy wymaga uprzedniej zgody rady gminy, której jest członkiem. W zdaniu drugim przepis ten wskazuje, że rada gminy odmówi zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, jeżeli podstawą rozwiązania tego stosunku są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu.

Powyższa regulacja wprowadza dodatkową gwarancję trwałości stosunku pracy, w którym pozostaje radny, niezależnie od ochrony prawnej na zasadach ogólnych, określonych w przepisach prawa pracy.

W orzecznictwie sądów administracyjnych dotyczącym zarówno omawianej regulacji prawnej jak i podobnych regulacji znajdujących się w ustawie o samorządzie powiatowym i ustawie o samorządzie województwa występuje rozbieżność interpretacyjna. W przeszłości prezentowane było stanowisko zgodnie z którym, co do zasady wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym lub odmowa takiej zgody pozostawione są uznaniu rady, a jedynie w sytuacji, gdy rada uzna, że podstawą rozwiązania stosunku pracy są zdarzenia związane z wykonywaniem przez radnego mandatu, zobowiązana jest odmówić wyrażenia zgody (zob. m. in. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 9 maja 2006 r.; sygn. akt II OSK 194/06; z dnia 18 września 2008 r.; sygn. akt II OSK 952/08; z dnia 5 czerwca 2014 r.; sygn. akt II OSK 3133/13, dostępne w Internetowej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie (orzeczenia.nsa.gov.pl), dalej CBOSA.).

Ten kierunek w orzecznictwie uległ jednak zmianie i można obecnie uznać za dominujący odmienny pogląd prawny, który w pełni podziela sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę. Pogląd ten sprowadza się do przyjęcia, że szczególna ochrona przysługująca radnemu na podstawie przepisów uzależniających rozwiązanie z nim stosunku pracy od zgody rady dotyczy jedynie sytuacji, w których rozwiązanie z nim stosunku pracy związane jest z wykonywaniem przez niego mandatu. W przypadku zaś, gdy taki związek nie istnieje, rada nie może zatem odmówić zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy (wyrok NSA z 3 grudnia 2021 r. sygn. akt III OSK 4443/21; wyrok NSA z 31 maja 2021 r. sygn. akt III OSK 3615/21, wyrok NSA z 20 grudnia 2022 r. sygn. akt III OSK 1450/21 i III OSK 1449/21, wyrok NSA z 21 marca 2023 r. sygn. akt III OSK 2007/21, CBOSA).

Akceptacja stanowiska prezentowanego przez Radę Gminy S. prowadziłaby do nieuzasadnionego uprzywilejowania radnych w stosunku do innych pracowników, kosztem ich pracodawców, gdyż rada gminy mogłaby odmówić zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy, także gdyby nie miało ono w istocie żadnego związku z wykonywaniem przez pracownika mandatu radnego. Tymczasem ochrona stosunku pracy radnego jest uzasadniona jedynie wtedy, gdy rozwiązanie tego stosunku miałoby związek ze sprawowaniem mandatu radnego. W związku z tym drugie zdanie art. 25 ust. 2 u.s.g. należy odczytywać jako wskazanie wyłącznych okoliczności uzasadniających odmowę wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym.

Taka wykładnia wskazuje na to, że radny, jak każdy inny pracownik może przed sądem pracy wykazywać, że powody rozwiązania z nim stosunku pracy, niezwiązane z wykonywanym mandatem radnego, są niezgodne z prawem i nieuzasadnione. Tym samym, nie ma żadnych powodów, aby rada gminy wkraczała w kompetencje sądu pracy i oceniała zasadność przyczyn rozwiązania stosunku pracy z radnym, z wyłączeniem jedynie sytuacji, gdy ma to związek z oceną, czy rzeczywista przyczyna rozwiązania stosunku pracy nie jest jednak związana z wykonywaniem mandatu radnego (tak Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 października 2018 r.; sygn. akt II OSK 2532/17, CBOSA).

W rozpoznawanej sprawie z wniosku skarżącego Nadleśnictwa o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z G.Z. nie wynika, by przyczyną tej czynności miały być jakiekolwiek zdarzenia, czy działania radnego mające związek z wykonywaniem przez niego mandatu radnego. Także zaskarżona uchwała nie wskazuje na takie okoliczności, podkreślając jedynie, że rada nie znajduje podstaw do wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym. Uzasadnienie rozwiązania stosunku pracy z w/w radnym przez stronę skarżącą może być natomiast w tych okolicznościach zbadane z punktu widzenia zgodności z prawem pracy w postępowaniu przed sądem powszechnym – sądem pracy na zasadach ogólnych jeśli pracownik wystąpi ze stosownym powództwem. Ani organy, ani bowiem sąd administracyjny nie może zastępować sądu pracy w tym zakresie.

Zaskarżona zatem uchwała nie wskazuje w żadnej mierze argumentów związanych z mandatem radnego, które miałyby lec u podstaw rozwiązania z nim stosunku pracy. Rada podkreśla w odpowiedzi na skargę odmienną, uznawaną przez siebie za właściwą, wykładnię art.25 ust. 2 u.s.g., której rozpoznający sprawę sąd nie podziela, zgodnie z którą nie jest obligatoryjne dla zastosowania szczególnej ochrony radnego opartej na art. 25 ust. 2 u.s.g. wykazanie związku przyczynowego między wykonywaniem przez niego mandatu i rozwiązaniem stosunku pracy. Działalność publiczna G.Z. jako radnego ani w świetle wniosku, ani uzasadnienia zaskarżonej uchwały nie jawi się jako czynnik wpływający na zamiar skarżącego Nadleśnictwa, by rozwiązać z nim stosunek pracy.

Tym samym taki sposób uzasadnienia zaskarżonej do Sądu uchwały nie pozwala na jakąkolwiek ocenę, czym kierowała się Rada Gminy oceniając wniosek o wyrażenie zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy. W szczególności brakuje jakiegokolwiek uzasadnienia związku między uzasadnieniem wniosku o wyrażenie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym, a stanowiskiem samej Rady odmawiającym wyrażenia takiej zgody.

Ponadto należy wskazać, że uzasadnienie uchwały w sprawie zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym powinno obejmować ustalenie określonych faktów, wykładnię przepisów i wnioskowanie. Najważniejszą jego częścią jest uzasadnienie faktyczne, które w szczególności powinno zawierać wskazanie tych faktów, które rada gminy uznała za decydujące dla wyrażenia zgody na rozwiązanie stosunku pracy z radnym lub jej odmowy, a także przyczyn, dla których inne okoliczności stanu faktycznego nie zostały uznane za relewantne dla rozstrzygnięcia. Działanie organu władzy publicznej, mieszczące się w jego prawem określonych kompetencjach, ale noszące znamiona arbitralności i niepoddające się kontroli i nadzorowi, nie może być uznane za zgodne z prawem. Obowiązek działania na podstawie prawa, w połączeniu z zasadą zaufania do państwa, stwarza po stronie organów władzy publicznej obowiązek uzasadniania jej rozstrzygnięć. Obowiązek taki jest zaliczany do standardów demokratycznego państwa prawnego. Jest też elementem zasady jawności działania władzy publicznej (por. wyrok NSA z 8 czerwca 2006 r., sygn. akt II OSK 410/06, wyrok NSA z dnia 21 marca 2023 r. sygn. akt III OSK 2007/21, CBOSA).

Wobec powyższego Sąd uznał, że wadliwość, jaką dotknięta jest zaskarżona uchwała, przesądza o konieczności wyeliminowania jej z porządku prawnego, jako naruszającej w sposób istotny prawo oraz powoduje konieczność uwzględnienia skargi w całości i stwierdzenia nieważności uchwały. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy, Rada Gminy S. uwzględni dokonaną w niniejszym wyroku wykładnię art. 25 ust. 2 u.s.g., w szczególności dokona prawidłowego, merytorycznego uzasadnienia podjętej uchwały, w kontekście przesłanki wskazanej w tym przepisie.

O zwrocie kosztów postępowania w kwocie obejmującej koszty zastępstwa procesowego w kwocie 480 zł i opłaty od pełnomocnictwa, Sąd orzekł jak w punkcie drugim sentencji wyroku w oparciu o przepis art. 200 p.p.s.a. w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r., poz. 1800).