drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Minister Sprawiedliwości, Stwierdzono nieważność zaskarżonej decyzji, II SA/Wa 1221/09 - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-11-26, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Wa 1221/09 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2009-11-26 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-08-03
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Kołodziej
Ewa Grochowska-Jung /sprawozdawca/
Stanisław Marek Pietras /przewodniczący/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 298/10 - Wyrok NSA z 2010-05-21
Skarżony organ
Minister Sprawiedliwości
Treść wyniku
Stwierdzono nieważność zaskarżonej decyzji
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 98 poz 1070 art. 21 par. 1 art. 22 par. 1 pkt 2 i par. 4
Ustawa z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych.
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 124 par. 1 i 2 art. 156 par. 1 pkt 1
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, Sędziowie WSA Ewa Grochowska-Jung (spr.), WSA Andrzej Kołodziej, Protokolant Dorota Kwiatkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2009 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy dostępu do informacji publicznej 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji 2. zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości 3. zasądza od Ministra Sprawiedliwości na rzecz W. K. kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. nr [...] Minister Sprawiedliwości utrzymał w mocy decyzję Prezesa Sądu Okręgowego w C. z dnia [...] stycznia 2009 r. nr [...], odmawiającą W. K. dostępu do informacji publicznej.

Decyzje zostały wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu 15 grudnia 2008 r. W. K. wniósł do Sądu Okręgowego w C. wniosek o udostępnienie, na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), dokumentów dotyczących samorządu sędziowskiego tego Sądu, w tym dokumentów zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu – wyborów, podejmowanych uchwał, realizacji art. 36 ustawy Prawo o ustroju sądów powszechnych, itp., w okresie funkcjonowania ustawy o dostępie do informacji publicznej do dnia złożenia wniosku.

Pismem z [...] grudnia 2008 r., Prezes Sądu Okręgowego w C. wyjaśnił skarżącemu, że informacje, o które wnosi, są informacjami przetworzonymi i wezwał do wykazania, w terminie 14 dni, szczególnego i istotnego interesu publicznego dla uzyskania żądanych informacji.

W odpowiedzi z 10 stycznia 2009 r. skarżący wniósł o uzupełnienie wezwania poprzez wskazanie, iż brak odpowiedzi będzie skutkował oddaleniem jego wniosku. Wyjaśnił również, że żądane informacje nie zostały umieszczone na stronie Biuletynu Informacji Publicznej, więc w praktyce są one niedostępne dla obywateli. Stwierdził nadto, że informacje, o których udostępnienie wnosił, nie są informacjami przetworzonymi.

Organ I instancji, decyzją z [...] stycznia 2009 r. odmówił jednak udostępnienia informacji publicznej. Prezes Sądu wyjaśnił, że zakres udostępnienia informacji publicznej, dotyczącej działalności samorządu zawodowego, został ograniczony treścią art. 61 Konstytucji RP do wykonywania przez samorząd zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Samorząd sędziowski, czyli zgromadzenie sędziów w okręgu, nie ma żadnych uprawnień w zakresie gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa.

Natomiast kompetencje do wykonywania zadań władzy publicznej zgromadzenia ogólnego sędziów okręgu wynikają z art. 36 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. – prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98. poz. 1070 ze zm.) i obejmują przedstawienie Krajowej Radzie Sądownictwa, po uzyskaniu opinii kolegium sądu, kandydatów na stanowiska sędziów oraz wyrażenie opinii o kandydatach na stanowisko prezesa sądu okręgowego.

Dalej organ I instancji tłumaczył, że protokoły z załącznikami ze zgromadzenia, uchwały w nich zawarte, oceny i protokoły z lustracji sporządzone przez sędziów wizytatorów są informacjami prostymi, jednakże zbiór tych dokumentów ma charakter informacji przetworzonych, ponieważ jego wydanie wymaga odpowiedniego przygotowania z wielu przyczyn.

Po pierwsze – nie wszystkie kandydujące na sędziego osoby są sędziami lub funkcjonariuszami publicznymi, zatem informacje o nich podlegają ograniczeniu zgodnie z przepisami ustawy o ochronie danych osobowych.

Nadto nie podlegają udostępnieniu usprawiedliwienia sędziów nieobecności na zgromadzeniu, ponieważ często przekraczają zakres danych ściśle związanych z pełnieniem przez sędziów zadań publicznych i podlegają konstytucyjnej ochronie prawa do prywatności (art. 31 ust. 3 i art. 61 ust. 3 Konstytucji RP).

Z kolei do protokołu załączane są oceny i protokoły lustracji, w których mogą się znajdować dane stron badanych spraw, o takim charakterze, że może umożliwić identyfikację stron, naruszając tym samym ustawę o ochronie danych osobowych.

Wobec powyższego Prezes Sądu Okręgowego w C. uznał, że udostępnienie W. K. żądanych danych wymaga ich odpowiedniego zmodyfikowania pod kątem ochrony danych osobowych. Udostępnienie informacji publicznej przetworzonej wymaga z kolei wykazania istnienia szczególnego interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Powołując się na treść wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2006 r. sygn. akt I OSK 1347/05, organ I instancji wyjaśnił, że udostępnienie informacji przetworzonej jest uzasadnione interesem publicznym o tyle, o ile może się realnie przełożyć np. na poprawę funkcjonowania Sądu bądź sądownictwa w ogólności. Natomiast szczególny interes oznacza możliwość konkretnego działania podmiotu żądającego informacji, w postaci rzeczywistego wpływu na poprawę funkcjonowania państwa.

Brak wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego, pomimo wezwania, był podstawą do wydania decyzji o odmowie dostępu do informacji publicznej.

Skarżący wniósł wniosek o uzupełnienie lub sprostowanie decyzji Prezesa Sądu, jednak wniosek ten został rozpatrzony odmownie postanowieniem z dnia [...] lutego 2009 r.

Natomiast w obszernym odwołaniu, stanowiącym w istocie polemikę z uznaniem, iż żądane informacje są informacjami przetworzonymi, W. K. stwierdził, że składał wniosek o udostępnienie informacji prostej, nie zaś informacji przetworzonej.

Minister Sprawiedliwości zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2009 r. utrzymał w mocy decyzję Prezesa Sądu Okręgowego w C. z dnia [...] stycznia 2009 r. Organ odwoławczy stwierdził, że żądane przez skarżącego informacje rzeczywiście są informacjami przetworzonymi, ponieważ ich udostępnienie wymaga dokonania stosownych analiz i przekształcenia danych. Minister potwierdził również podnoszoną przez organ I instancji konieczność wykazania przez skarżącego szczególnie istotnego interesu publicznego przemawiającego za udostępnieniem informacji.

Również w przypadku decyzji Ministra Sprawiedliwości skarżący wniósł wniosek o jej uzupełnienie lub sprostowanie, jednak i ten wniosek został rozpatrzony odmownie postanowieniem z dnia [...] maja 2009 r.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie W. K. podniósł, że decyzja z [...] kwietnia 2009 r. narusza jego prawo do informacji publicznej, określone w art. 1 - 4, art. 6 - 14, art. 26 i art. 16 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępnie do informacji publicznej. Zarzucił również organom obydwu instancji naruszenie art. 7, art. 77 i art. 107 § 3 kpa poprzez brak dokładnego wyjaśnienia całego stanu faktycznego sprawy, co z kolei uniemożliwiło jej merytoryczne rozstrzygnięcie. Nadto, W. K. stwierdził, że decyzje nie wykazują braku istnienia przesłanki ustawowej z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zdaniem skarżącego uzasadnienie powinno zawierać szczegółową i precyzyjną informację o powodach nieudostępnienia każdego z dokumentów lub jego części wraz z wykazaniem podstawy prawnej.

W odpowiedzi na skargę Minister Sprawiedliwości wniósł o jej oddalenie powołując się na argumenty przedstawione w zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do zarzutu niewykazania podstaw prawnych odmowy udostępnienia każdego dokumentu lub jego części Minister wyjaśnił, że organ I instancji poinformował jakie dokumenty związane są z funkcjonowaniem samorządu sędziów, nadto wykazał jakie dane chronione zawarte zostały w dokumentach oraz wymienił rodzaje tych danych.

Skarżący wniósł odpowiedź na powyższą odpowiedź Ministra i podtrzymując żądania skargi dodał, że żądane przez niego informacje powinny być umieszczone w Biuletynie Informacji Publicznej. Nadto wskazał, że przekształcenie żądanych informacji w formę elektroniczną usprawni w efekcie pracę Sądu, ponieważ informacje te będą już gotowe do umieszczenia w Biuletynie, bez konieczności wykonywania dodatkowej pracy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania.

Skarga analizowana pod tym kątem zasługuje na uwzględnienie, jednak z innych powodów aniżeli zostały podniesione w skardze. Zezwala na to treść art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.): Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany granicami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Jednakże sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności (art. 134 §2 ppsa).

Zgodnie z treścią art. 21 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm.) organami sądów są:

1. w sądzie rejonowym – prezes sądu,

2. w sądzie okręgowym – prezes sądu oraz kolegium sądu okręgowego,

3. w sądzie apelacyjnym – prezes sądu oraz kolegium sądu apelacyjnego,

4. dyrektor sądu apelacyjnego oraz dyrektor sądu okręgowego, a w sądzie rejonowym w razie jego powołania kierownik finansowy sądu w obszarach określonych w § 2.

Zgodnie z art. 22 § 1 pkt 2 prezes sądu pełni czynności z zakresu administracji sądowej, a zgodnie z § 4 cytowanego przepisu, prezes sądu apelacyjnego sprawuje nadzór nad działalnością administracyjną sądów okręgowych na obszarze właściwości sądu apelacyjnego.

Natomiast stosownie do treści art. 124 § 1 i § 2 kpa, od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie do jednej instancji, a właściwy do rozpatrzenia odwołania jest organ administracji publicznej wyższego stopnia chyba, że ustawa przewiduje inny organ odwoławczy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy, organem, który wydał decyzję w pierwszej instancji jest prezes sądu okręgowego. Zgodnie zaś z powołanym wyżej § 4 art. 22 ustawy o ustroju sądów powszechnych, prezes sądu apelacyjnego sprawuje nadzór nad działalnością administracyjną sądów okręgowych na obszarze właściwości sądu apelacyjnego. Wobec powyższych ustaleń, należy stwierdzić, że organem właściwym do rozpatrzenia odwołania wniesionego przez W. K. powinien być prezes sądu apelacyjnego a nie Minister Sprawiedliwości. W związku z powyższym uznać należy, że decyzja Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] kwietnia 2009 r. została wydana z naruszeniem przepisów o właściwości i jest z mocy art. 156 § 1 pkt 1 kpa nieważna.

W takiej sytuacji należało stwierdzić nieważność zaskarżonej decyzji. Natomiast z uwagi na treść rozstrzygnięcia zbyteczne są rozważania w zakresie zarzutów podniesionych w skardze.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 145 § 1 pkt 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w związku z art. 156 § 1 pkt 1 i 2 kpa, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji.

W oparciu o art. 152 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd wstrzymał wykonanie zaskarżonej decyzji w całości.

Na podstawie art. 200 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd przyznał skarżącemu od Ministra Sprawiedliwości kwotę w wysokości 200 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.



Powered by SoftProdukt