Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Danuta Kania (spr.), Ewa Marcinkowska, Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2013 r. sprawy ze skargi D. P. na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] listopada 2012 r. (zarejestrowanego pod nr [...]) o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania wniosku D. P. z dnia [...] listopada 2012 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie: - pkt 4 wniosku w części dotyczącej wszystkich umów cywilnoprawnych zawartych w 2011 r. i 2012 r. przez Sąd Najwyższy, opiewających na kwotę powyżej 1000 zł, za wyjątkiem umów zawartych w trybie ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, wymienionych w piśmie organu z dnia [...] grudnia 2012 r.; - pkt 5 wniosku w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania; 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. w pozostałym zakresie postępowanie umarza; 4. zasądza od Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego na rzecz D. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. D. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] listopada 2012 r., złożonego do organu drogą elektroniczną.

Wskazanym wyżej wnioskiem D. P. zwrócił się do Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o udostępnienie informacji publicznej w postaci: kopii dokumentów lub wskazania precyzyjnie linku (hiperłącza) do tych kopii dokumentów (informacji) dotyczących:

1) budżetu oraz planu finansowego Sądu Najwyższego na lata 2011 i 2012,

2) sprawozdania z wykonania budżetu (planu finansowego) za lata 2010 i 2011,

4) sprawozdania finansowego (bilans, rachunek wyników, informacja dodatkowa) za lata 2010 i 2011,

3) wskazania liczby, rodzaju, przedmiotu i wartości wszystkich umów cywilnoprawnych zawartych w 2011 i 2012 r. przez Sąd Najwyższy (jako statio fisci Skarbu Państwa) z zaznaczeniem, że przy zakupie materiałów dopuszcza ogólną informację, chyba że umowa została zawarta na podstawie ustawy o zamówieniach publicznych, natomiast przy zamówieniu usług wnosi o szczegółową informację co do każdej umowy,

4) wszystkich umów cywilnoprawnych zawartych w latach 2011 i 2012 przez Sąd Najwyższy opiewających na kwotę powyżej 1000 zł,

5) umów o pracę lub innego rodzaju umów z osobami aktualnie zatrudnionymi na stanowiskach:

a) radców prawnych,

b) Szefa Kancelarii Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego,

c) Dyrektora Biura Administracyjnego,

d) Dyrektora Biura Finansowego,

e) Dyrektora Biura Gospodarczego,

f) Dyrektora Biura Informatyki,

g) Dyrektora Biura Kadr,

h) Dyrektora Biura Organizacyjnego,

6) dokumentów określających organizację i obowiązki ww. komórek organizacyjnych i stanowisk (regulaminy, statuty, zakresy obowiązków),

7) liczby osób zatrudnionych w poszczególnych komórkach organizacyjnych Sądu Najwyższego z określeniem rodzaju umowy i pełnionego stanowiska oraz stopnia urzędniczego.

Wnioskodawca zwrócił się o przesłanie żądanych informacji listownie bądź drogą elektroniczną.

W uzasadnieniu skargi na bezczynność skarżący stwierdził, iż do dnia jej wniesienia nie uzyskał żadnej odpowiedzi na ww. wniosek za wyjątkiem: linku (hiperłącza, adresu internetowego) do wyciągu ustaw budżetowych w zakresie Sądu Najwyższego oraz regulaminu organizacyjnego Kancelarii Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.

W związku z powyższym wniósł o nakazanie organowi rozpatrzenia wniosku z dnia [...] listopada 2012 r. oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wniósł o jej oddalenie w całości, ewentualnie o umorzenie postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, iż z powodu awarii elektronicznej skrzynki podawczej Referat do Spraw Dostępu do Informacji Publicznej zapoznał się z wnioskiem D. P. dopiero w dniu [...] listopada 2012 r. W tym samym dniu pracownik Referatu udzielił nadawcy drogą elektroniczną stosownego wyjaśnienia, a także przedstawił odpowiedź na część żądań wniosku, która okazała się prawidłowa jedynie w zakresie wskazania, że informacje o budżetach Sądu Najwyższego, w szczególności za lata 2011 i 2012, dostępne są na stronie internetowej Sądu Najwyższego. Nadto poinformował, że w celu uzyskania dalszych informacji zwrócono się do określonych jednostek organizacyjnych Sądu Najwyższego.

W dniu [...] listopada 2012 r. przesłano wnioskodawcy drogą elektroniczną uchwałę nr [...] Kolegium Sądu Najwyższego z dnia [...] grudnia 2003 r. w sprawie regulaminu Kancelarii Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego.

Następnie, w dniu [...] grudnia 2012 r., drogą elektroniczną udzielono D. P. odpowiedzi na pkt 4 i 5 ww. wniosku.

Odnośnie pkt 4, dotyczącego udostępnienia wszystkich umów cywilnoprawnych zawartych przez Sąd Najwyższy w latach 2011 i 2012, opiewających na kwotę powyżej 1000 zł, wyjaśniono, że w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.) mogą być udostępnione jedynie te spośród nich, do których ma zastosowanie art. 139 ust. 3 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. nr 113, poz. 759 ze zm.). Poinformowano, że umowy prawa cywilnego, w których tylko jedną ze stron jest podmiot wymieniony w art. 4 ust. 1 lub ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie zawierają wyłącznie oświadczeń woli podmiotów objętych obowiązkami określonymi w przepisach tej ustawy. Z tego względu ww. umowy nie są informacjami publicznymi w rozumieniu przepisów powołanej ustawy. Z uwagi na powyższe, zaistniała potrzeba dokonania selekcji umów będących przedmiotem wniosku w celu wyodrębnienia tych, które zostały zawarte w jednym z trybów dopuszczonych ustawą o zamówieniach publicznych. Organ poinformował skarżącego, że tak wyodrębnione umowy (ich kserokopie), o ile nie zawierają tajemnic prawem chronionych, zostaną mu udostępnione nie później niż do dnia [...] grudnia 2012 r.

Odnosząc się z kolei do żądania ujętego w punkcie 5 wniosku, dotyczącego udostępnienia umów o pracę lub innego rodzaju umów z osobami aktualnie zatrudnionymi w Sądzie Najwyższym na wymienionych stanowiskach, organ poinformował, że tego rodzaju umowy nie mogą zostać udostępnione, gdyż żadna z tego rodzaju umów nie została zawarta z zastosowaniem przepisów o zamówieniach publicznych i nie podlegają one, co do zasady, udostępnieniu osobom trzecim. Ograniczenie to wywodzone jest - po stronie pracodawcy - z art. 23 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. nr 101, poz. 926 ze zm.), zaś po stronie pracownika z art. 51 ust. 1 Konstytucji RP.

Pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. organ udzielił skarżącemu dalszej odpowiedzi na przedmiotowy wniosek. Odnośnie punktu 7 wniosku przesłano - zaktualizowaną na dzień [...] grudnia 2012 r. - zbiorczą informację o stanie zatrudnienia w Sądzie Najwyższym z zaznaczeniem tych wypadków, w których liczba zatrudnionych nie odpowiada liczbie pełnych etatów w poszczególnych grupach stanowisk.

W zakresie punktu 6 wniosku wyjaśniono skarżącemu, że odnośne żądanie zostało powiązane z treścią żądania ujętego w punkcie 5, a więc dotyczącego, poza stanowiskiem radcy prawnego, wyłącznie tych stanowisk i komórek organizacyjnych, które wchodzą w skład Kancelarii Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Wobec zmiany regulaminu Kancelarii, przesłano skarżącemu kserokopię uchwały nr [...] Kolegium Sądu Najwyższego z dnia [...] lutego 2007 r. w sprawie zmiany regulaminu organizacyjnego Kancelarii Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. Dodatkowo poinformowano, że samodzielne stanowisko radcy prawnego nie ma określonego, w formie odrębnego dokumentu, zakresu obowiązków, co oznacza, że osoba zatrudniona na tym stanowisku wykonuje typowe obowiązki każdego radcy prawnego, zatrudnionego w państwowej jednostce organizacyjnej, podporządkowanego bezpośrednio kierownikowi takiej jednostki, w tym wypadku Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego. W konsekwencji nie może zostać udostępniony - nieistniejący formalnie - zakres obowiązków radcy prawnego Sądu Najwyższego.

W odpowiedzi na punkt 4 wniosku, dotyczący sprawozdań finansowych, wyjaśniono, że w Sądzie Najwyższym sporządzane są: bilans łączny jednostki budżetowej, rachunek zysków i strat (wariant porównawczy), a także ewentualne zestawienie zmian w funduszu jednostki budżetowej. Wymienione dokumenty za 2011 r. przesłano skarżącemu w załączeniu do ww. pisma, informując jednocześnie, że ich odpowiedniki za 2012 r. zostaną przygotowane do końca I kwartału 2013 r., a zatem mogą zostać przesłane dopiero na przełomie marca i kwietnia 2013 r.

W odpowiedzi na punkt 4 wniosku (drugi z dwóch czwartych punktów), przesłano skarżącemu kserokopie wszystkich umów zawartych w trybie zamówień publicznych w latach 2011 i 2012.

W odpowiedzi na punkt 3 wniosku organ stwierdził, że odnośne żądanie wymaga przygotowania informacji przetworzonej, o której mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, co oznacza, że jej przygotowanie może być uzasadnione tylko istnieniem istotnego interesu publicznego w rozumieniu ww. przepisu. W związku z powyższym, organ wezwał skarżącego do przedstawienia, w terminie do [...] grudnia 2012 r., przekonywujących wyjaśnień odnośnie istnienia interesu publicznego w przygotowaniu zbiorczej informacji na temat umów prawa cywilnego zawartych przez Skarb Państwa - Sąd Najwyższy w latach 2011 i 2012. Poinformował również, że w przypadku bezskutecznego upływu ww. terminu, wydana zostanie stosowna decyzja administracyjna.

Następnie, przy piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r., organ przesłał skarżącemu w formie kserokopii:

1) plany finansowe Sądu Najwyższego na lata 2010, 2011 i 2012 (dwa ostatnie objęte pkt 1 wniosku), zaznaczając, iż ustalenia ustaw budżetowych na lata 2011 i 2012 r. w części dotyczącej Sądu Najwyższego są dostępne na stronie internetowej pod adresem www.sn.pl,

2) sprawozdania z wykonania budżetu Sądu Najwyższego za lata 2010 i 2011 (objęte pkt 2 wniosku) w postaci następujących dokumentów:

a) sprawozdanie roczne z wykonania planu dochodów budżetowych (Rb-27 na trzech stronach),

b) sprawozdanie roczne z wykonania planu dochodów budżetowych (Rb-28 na trzech stronach),

c) sprawozdanie roczne o stanie środków na rachunkach bankowych państwowych jednostek budżetowych (RB-23 na jednej stronie),

3) sprawozdania finansowe Sądu Najwyższego za 2010 r. (pkt 4 wniosku) obejmujące: bilans łączny jednostki budżetowej, rachunek zysków i strat (wariant porównawczy), ewentualne zestawienie zmian w funduszu jednostki budżetowej.

Jednocześnie poinformowano skarżącego, że udostępnione zostały mu wszystkie dokumenty o charakterze finansowym mające cechy sprawozdań, zaś Sąd Najwyższy nie posiada innych dokumentów w tym zakresie.

Następnie organ wskazał, że wobec bezskutecznego upływu terminu, zakreślonego w piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r., decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, działając na podstawie art. 16 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmówił D. P. udostępnienia informacji wymagającej przetworzenia w formie wskazania liczby, rodzaju, przedmiotu i wartości wszystkich umów cywilnoprawnych zawartych w latach 2011 i 2012 przez Sąd Najwyższy jako jednostkę organizacyjną Skarbu Państwa (pkt 3 wniosku).

Końcowo organ wskazał, że wniesienie skargi na bezczynność - w związku z niepełnym rozpoznaniem wieloelementowego wniosku skarżącego - było przedwczesne. Nie respektowało też ustaleń, poczynionych z zainteresowanym drogą elektroniczną, odnośnie udostępnienia informacji (wydania decyzji administracyjnej) w terminie do dnia [...] grudnia 2012 r. Z tych względów wniósł o oddalenie skargi.

Alternatywnie, organ wniósł o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, wskazując, że do dnia wniesienia odpowiedzi na skargę skarżącemu udzielono odpowiedzi na każdy z punktów wniosku z dnia [...] listopada 2012 r., bowiem: udostępniono - w określonym zakresie - żądane informacje publiczne, poinformowano, że cześć z żądanych informacji nie posiada waloru informacji publicznej, wydano decyzję odmawiającą udostępnienia informacji wymagającej przetworzenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje: Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), dalej powoływanej jako: "P.p.s.a.", kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach ze skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania organów określonych w pkt 1 - 4a. Celem skargi na bezczynność jest zwalczanie zwłoki w załatwieniu sprawy.

Bezczynność organu administracji publicznej ma miejsce wówczas, gdy organ, będąc właściwym w sprawie i zobowiązanym do podjęcia czynności, nie podejmuje jej w terminie określonym w przepisach prawa i w konsekwencji pozostaje w zwłoce. Skarga na bezczynność ma bowiem na celu spowodowanie wydania przez organ oczekiwanego aktu bądź podjęcia określonej czynności.

Pozostawanie w bezczynności przez podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej na gruncie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. nr 112, poz. 1198 ze zm.) oznacza niepodjęcie przez ten podmiot, w terminie wskazanym w art. 13 ustawy, stosownych czynności, tj. nieudostępnienie informacji, ani niewydanie decyzji o odmowie jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 ustawy). Decyzja o odmowie udostępnienia informacji jest przewidziana dla sytuacji, gdy informacja publiczna istnieje, ale nie może być udostępniona na skutek ograniczeń prawa do informacji publicznej, określonych w art. 5 ustawy. Nie ma natomiast podstaw do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji w sytuacji, gdy organ żądanych informacji nie posiada. O tym fakcie organ winien jednak powiadomić wnioskodawcę pisemnie, wskazując - jeśli posiada taką wiedzę - gdzie zainteresowany żądane informacje może uzyskać. Nie ma również podstaw do wydania decyzji odmownej w sytuacji, gdy wnioskodawca żąda udzielenia informacji, która nie stanowi informacji publicznej. Wówczas organ winien pisemnie zawiadomić wnoszącego, że żądane dane nie posiadają charakteru publicznego i jako takie nie mieszczą się w zakresie przedmiotowym ustawy.

W ocenie strony skarżącej bezczynność Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego polega na nieudostępnieniu informacji publicznej (niewydaniu decyzji o odmowie udostępnienia informacji), wymienionej w poszczególnych punktach wniosku z dnia [...] listopada 2012 r.

Poza sporem jest, że Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego jest podmiotem obowiązanym do udzielenia informacji mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu, bowiem zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, a w szczególności organy władzy publicznej.

Sporną natomiast pozostaje kwestia, czy pomimo czynności, podjętych w celu realizacji ww. wniosku, organowi można przypisać stan bezczynności.

Z akt sprawy wynika, że do daty orzekania przez Sąd w niniejszej sprawie udostępnione zostały, będące w posiadaniu organu, informacje publiczne objęte pkt 1, pkt 2, pkt 4 (pierwszym z dwóch pkt 4), pkt 6 i pkt 7 wniosku.

Odnośnie pkt 3 wniosku, w dniu [...] grudnia 2012 r. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wydał decyzję nr [...], mocą której odmówił skarżącemu udostępnienia informacji wymagającej przetworzenia w formie wskazania liczby, rodzaju, przedmiotu i wartości wszystkich umów cywilnoprawnych zawartych w latach 2011 i 2012 przez Sąd Najwyższy jako jednostkę organizacyjną Skarbu Państwa. Decyzja ta została doręczona skarżącemu w dniu [...] grudnia 2012r.

Odnośnie pkt 4 wniosku, przy piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r. przesłano skarżącemu kserokopie wszystkich umów cywilnoprawnych zawartych w latach 2011 - 2012 w trybie przepisów ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2010 r. nr 113, poz. 759 ze zm.). Uprzednio, pismem z dnia [...] grudnia 2012 r., poinformowano skarżącego, że pozostałe umowy cywilnoprawne, tj. te, do których nie ma zastosowania art. 139 ust. 3 ww. ustawy bądź art. 74a ustawy z dnia 10 czerwca 1994 r. o zamówieniach publicznych (Dz. U. z 2002 r., nr 72, poz. 664 ze zm.), nie są informacjami publicznymi w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W odpowiedzi na punkt 5 wniosku pismem z dnia [...] grudnia 2012 r. poinformowano skarżącego, że objęte żądaniem umowy o pracę lub innego rodzaju umowy z osobami aktualnie zatrudnionymi w Sądzie Najwyższym na określonych stanowiskach nie mogą zostać udostępnione, gdyż nie stanowią informacji publicznej. Żadna z tego rodzaju umów nie została zawarta z zastosowaniem przepisów o zamówieniach publicznych i nie podlegają one, co do zasady, udostępnieniu osobom trzecim.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności oceny Sądu wymaga kwestia, czy zasadnie organ przyjął, że informacje (nieudostępnione) objęte pkt 4 i 5 wniosku nie posiadają waloru informacji publicznej.

Analizując powyższe, wskazać należy, iż materialnoprawną podstawę żądania skarżącego stanowią przepisy ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. nr 78, poz. 483 ze zm.) oraz ustawy o dostępie do informacji publicznej. Oba wyżej wymienione akty prawne statuują reguły udzielania informacji publicznej. Przepis art. 61 ust. 1 Konstytucji stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3).

Ustawa o dostępie do informacji publicznej służy realizacji konstytucyjnego prawa dostępu do wiedzy na temat funkcjonowania organów władzy publicznej. Reguluje ona zasady i tryb dostępu do informacji mających walor informacji publicznych, wskazuje w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu oraz kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje mogą zostać udostępnione.

Pojęcie informacji publicznej definiuje art. 1 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym informację publiczną stanowi każda informacja o sprawach publicznych. W doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych podkreślano, że dyrektyw interpretacyjnych dla ustalenia zakresu znaczeniowego pojęcia "informacja publiczna" należy poszukiwać właśnie w art. 61 Konstytucji RP. Wskazywano jednocześnie, że uprawnienie określone w tym przepisie jest zasadą, zatem wyjątki od tego uprawnienia powinny być wykładane ściśle (por. M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznej w świetle orzecznictwa NSA, Toruń 2002, s. 26; wyrok NSA z dnia 2 lipca 2003 r., sygn. akt II SA 837/03, LEX nr 79357).

Z kolei przedmiot informacji publicznej konkretyzuje art. 6 powołanej ustawy, który jednak nie stanowi zamkniętego katalogu źródeł i rodzajów informacji. Z art. 6 ust. 2 lit. f) ustawy wynika, że udostępnieniu podlega informacja publiczna o podmiotach wymienionych w art. 4 ust. 1, w tym o majątku, którym dysponują. Majątek, którym dysponuje Sąd Najwyższy jest majątkiem publicznym i sposób dysponowania tym majątkiem jest informacją publiczną, co wynika zarówno z art. 6 ust. 2 lit. f) ustawy, jak i art. 1 ust. 1 ustawy.

Podkreślenia wymaga, że informacja może dotyczyć sprawy publicznej nie tylko wtedy, gdy została wytworzona przez podmioty wskazane w art. 4 ust. 1 ustawy, ale również wówczas, gdy odnosi się do nich w zakresie wykonywanych przez nie zadań publicznych i gospodarowania majątkiem publicznym. Z tego względu informacją publiczną jest również treść umów cywilnoprawnych dotyczących majątku publicznego (por. wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r., sygn. akt I OSK 916/12, publ.: CBOIS; orzeczenia.nsa.gov.pl).

W świetle powyższych uwag stwierdzić należy, że informacja objęta pkt 4 wniosku jest co do zasady informacją publiczną. Z treści art. 139 ust. 3 ustawy - Prawo zamówień publicznych oraz art. 74a ustawy o zamówieniach publicznych nie wynika przy tym, że umowy prawa cywilnego nie stanowią informacji publicznej. Wymienione wyżej przepisy stwierdzają jedynie, że umowy w sprawach zamówień publicznych są jawne i podlegają udostępnieniu na zasadach określonych w przepisach o dostępie do informacji publicznej. Rozumowanie a contrario co do umów zawartych w trybie innym niż zamówienia publiczne i twierdzenie, że nie podlegają one przepisom ww. ustawy, pomimo że dotyczą majątku publicznego, jest nieuzasadnione (por. wyrok NSA z dnia 11 września 2012 r., sygn. akt I OSK 903/12, publ.: CBOIS; orzeczenia.nsa.gov.pl).

Nieuzasadnione jest również stanowisko organu, iż objęte żądaniem pkt 5 wniosku umowy o pracę lub innego rodzaju umowy z osobami aktualnie zatrudnionymi w Sądzie Najwyższym nie stanowią informacji publicznej. W ocenie Sądu przedmiotowe umowy, podpisane z osobami zatrudnionymi na stanowiskach wymienionych w pkt a) - h), w tym również ich wynagrodzenie, obrazują zasady funkcjonowania Sądu Najwyższego, w szczególności tryb działania w zakresie wykonywanych zadań publicznych i działalności w ramach wydatkowania środków publicznych, który winien być transparentny i poddany kontroli społecznej.

Kwestią wymagającą oceny przy realizacji żądania wniosku w zakresie udostępnienia ww. umów pozostaje wskazane w art. 5 ust. 2 ustawy ograniczenie udostępnienia informacji publicznej ze względu na prawo do prywatności. Na temat zagadnienia kolizji interesu prywatnego (prawa do prywatności) osoby pełniącej funkcję publiczną lub zatrudnionej i wynagradzanej ze środków publicznych z prawem osób trzecich do informacji publicznej wypowiadał się Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 20 marca 2006 r., sygn. akt K 17/05 (publ.: OTK - A z 2006 r., nr 3, poz. 30) zwrócił uwagę na to, że w odniesieniu do informacji dotyczących działalności instytucji publicznych mamy do czynienia z daleko idącym przenikaniem się sfery informacji odnoszących się działań tych instytucji jako takich oraz informacji o zachowaniach funkcjonariuszy publicznych, w tym także obejmujących sferę życia prywatnego tych osób. Przeprowadzenie jednoznacznej i precyzyjnej cezury nie jest w takich wypadkach możliwe, należy przy tym założyć, że ustawodawca konstytucyjny czerpał swoje inspiracje w tym zakresie z ukształtowanego dorobku i standardów demokratycznych. W ocenie Trybunału wartość, jaką stanowi transparentność życia publicznego, przeważa nad bezwzględną ochroną prawa do życia prywatnego osób publicznych. Sposób interpretacji pojęć konstytucyjnych o niedookreślonym zakresie semantycznym powinien uwzględniać standardy przyjmowane we wspólnej przestrzeni prawnej państw demokratycznych. W konsekwencji, punktem odniesienia oceny wyznaczającej granice dopuszczalnej ingerencji (w świetle art. 31 ust. 3 i art. 61 ust. 3 Konstytucji) jest taka treść konstytucyjnego prawa do informacji, które zgodnie z przyjmowanymi standardami rozumiane jest szerzej - jako odnoszące się również do informacji ze sfery życia prywatnego osób pełniących funkcje publiczne, o ile mają one związek z działalnością publiczną.

Konkludując tę część rozważań, stwierdzić należy, że wnioskowane informacje objęte pkt 4 i 5 wniosku mają, zdaniem Sądu, charakter informacji publicznych. Z tego względu, stosownie do przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, organ winien udostępnić żądane informacje w formie określonej we wniosku. Natomiast w sytuacji, gdy w ocenie organu zachodzą podstawy do odmowy ich udostępnienia na skutek ograniczeń, o których mowa w art. 5 ww. ustawy, winien wydać stosowną decyzję. Nie czyniąc tego, organ pozostaje w bezczynności.

Biorąc powyższe pod uwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, działając na podstawie art. 149 § 1 P.p.s.a., zobowiązał Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania wniosku D. P. z dnia [...] listopada 2012 r., w zakresie wskazanym w pkt 1 sentencji wyroku, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.

Jednocześnie Sąd nie stwierdził, by istniejąca bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Sąd ocenia bowiem skargę na moment jej wniesienia, niemniej zobowiązany jest uwzględnić nie tylko okres od daty złożenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej do chwili wniesienia skargi, lecz również wszelkie okoliczności, zaistniałe od tego zdarzenia prawnego do chwili orzekania. Biorąc pod uwagę datę złożenia wniosku i datę wniesienia skargi na bezczynność, uwzględniając także czynności, jakie organ podejmował, choć nieprawidłowe, nie można uznać, że w sprawie doszło do rażącego naruszenia prawa.

Przy ocenie zasadności skargi na bezczynność decydujący jest stan faktyczny z momentu orzekania przez sąd administracyjny i fakt dokonania czynności przez organ (por. uchwała składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 r., sygn. akt I OPS 6/08; publ.: orzeczenia.nsa.gov.pl). Nie można bowiem zobowiązać organu do dokonania czynności, która w momencie orzekania została już dokonana, nawet jeżeli przekroczony został przez organ termin przewidziany do jej dokonania. W sytuacji wydania przez organ administracji aktu lub dokonania czynności już po wniesieniu skargi na bezczynność organu, a przed jej rozpoznaniem przez sąd, postępowanie staje się bezprzedmiotowe. Bezprzedmiotowość postępowania zachodzi wówczas, gdy po wniesieniu skargi zaistnieją okoliczności powodujące niedopuszczalność merytorycznego rozpoznania sprawy.

Taka sytuacja zaistniała w rozpoznawanej sprawie. Skarga na bezczynność w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] listopada 2012 r. została wniesiona w dniu 7 grudnia 2012 r. Z akt sprawy wynika, że załatwienie wniosku odnośnie pkt 1 - 4 (pierwszego z dwóch pkt 4) oraz pkt 6 - 7 nastąpiło po dacie wniesienia skargi (z przekroczeniem terminu, o którym mowa w art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej), jednak przed datą orzekania przez Sąd w niniejszej sprawie.

I tak, informacje odnośnie planu finansowego Sądu Najwyższego na lata 2011 i 2012 przesłane zostały skarżącemu przy piśmie organu z dnia [...] grudnia 2012 r. W piśmie tym poinformowano również skarżącego, że ustalenia ustaw budżetowych na lata 2011 i 2012 r. są dostępne na stronie internetowej Sądu Najwyższego pod adresem www.sn.pl (pkt 1 wniosku).

Sprawozdania z wykonania budżetu za lata 2010 i 2011 przesłane zostały skarżącemu przy piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r. (pkt 2 wniosku).

Sprawozdanie finansowe (bilans łączny jednostki budżetowej, rachunek zysków i strat, zestawienie zmian w funduszu jednostki budżetowej) za rok 2010 r. został przesłany skarżącemu przy piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r., natomiast ww. dokumenty za rok 2011 przesłane zostały przy piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r. (pkt 4 wniosku).

Punkt 3 wniosku w zakresie wskazania liczby, rodzaju, przedmiotu i wartości wszystkich umów cywilnoprawnych zawartych przez Sąd Najwyższy w 2011 i 2012 r. załatwiono poprzez wydanie decyzji z dnia [...] grudnia 2012 r., doręczonej skarżącemu w dniu [...] grudnia 2012 r. Ocena legalności ww. decyzji nie mieści się w granicach przedmiotu zaskarżenia w sprawie niniejszej.

Dokumenty określające organizację i obowiązki poszczególnych komórek organizacyjnych Sądu Najwyższego i stanowisk zostały przesłane skarżącemu częściowo w dniu [...] listopada 2012 r., a następnie przy piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r. (pkt 6 wniosku).

Informacja odnośnie liczby osób zatrudnionych w poszczególnych komórkach Sądu Najwyższego z określeniem rodzaju umowy i pełnionego stanowiska oraz stopnia urzędniczego została skarżącemu przesłana przy piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r. (pkt 7 wniosku).

W świetle powyższego, w ocenie Sądu, zaistniały postawy do umorzenia postępowania w powyższym zakresie wobec wystąpienia przesłanki bezprzedmiotowości.

Brak było natomiast podstaw do uwzględnienia wniosku organu o oddalenie skargi na bezczynność na podstawie art. 151 P.p.s.a., bowiem nawet przy uznaniu daty [...] listopada 2012 r. jako daty wpływu wniosku do organu, wskazane wyżej czynności podjęte zostały przez organ z naruszeniem art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jednocześnie z akt sprawy nie wynika, aby organ informował skarżącego o przedłużeniu terminu załatwienia wniosku w trybie art. 13 ust. 2 ustawy. Z kolei powoływane przez organ ustalenia, poczynione ze skarżącym odnośnie terminu realizacji wniosku, pozostają bez wpływu na ocenę działania organu na gruncie obowiązujących przepisów prawa.

Z tego względu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 132 P.p.s.a., orzekł jak w pkt 3 sentencji wyroku.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 1 P.p.s.a. jak w pkt 4 sentencji.