Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska, sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), po rozpoznaniu w Wydziale II na posiedzeniu niejawnym w dniu 16 marca 2021 r. sprawy ze skargi C. K. na decyzję Wojewody P. z dnia [...] listopada 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji ostatecznej o pozwoleniu na budowę oddala skargę

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.

Decyzją z dnia [...] maja 2020r. Nr [...] (znak [...]) Starosta Ł. działający jako organ architektoniczno – budowlany orzekł o zatwierdzeniu projektu budowalnego i udzieleniu dla R. P., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą U. w P., pozwolenia na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę istniejącego budynku biurowego w zabudowie usługowej na działkach o numerach [...] i [...], obręb ewidencyjny [...] P. Za stronę postępowania organ architektoniczno- budowlany uznał wyłącznie inwestora stwierdzając, że obszar oddziaływania inwestycji w całości mieści się w granicach działek o numerach [...] i [...] stanowiących teren inwestycji.

W dniu 26 czerwca 2020r. wpłynęły do Starosty Ł. odrębne wnioski o wznowienie postępowania zakończonego opisaną wyżej decyzją ostateczną złożone – między innymi - przez:

1) E. B. – właścicielkę działki o numerze geodezyjnym [...] w P.;

2) C. K. – właścicielkę działki o numerze geodezyjnym [...] w P.;

3) P. M. – właściciela działki o numerze geodezyjnym [...] w P.;

4) H. C. – właścicielkę działki o numerze geodezyjnym [...] w P.;

5) M. K. – właścicielkę działki o numerze geodezyjnym [...] w P.;

6) P. K. – właściciela działki o numerze geodezyjnym [...] w P.

Każdy z wnoszących o wznowienie postępowania administracyjnego powoływał się na art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. jako podstawę wznowienia twierdząc, że poprzez zawężenie kręgu stron postępowania do osoby inwestora, niezasadnie został pozbawiony prawa do udziału w postępowaniu.

Starosta Ł. odrębnymi postanowieniami wydanymi [...] lipca 2020r. wznowił postępowanie administracyjne z wniosku każdej z osób wnioskujących o wznowienie postępowania a następnie kilkoma decyzjami z dnia [...] lipca 2020r. opatrzonymi jednakowym numerem sprawy [...], orzekł o odmowie uchylenia we wznowionym postępowaniu administracyjnym ostatecznej decyzji z dnia [...] maja 2020r. nr [...] o zatwierdzeniu projektu budowalnego i udzieleniu dla R. P., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą U. w P., pozwolenia na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę istniejącego budynku biurowego w zabudowie usługowej na działkach o numerach [...] i [...], obręb ewidencyjny [...] P. W podstawie prawnej decyzji organ I instancji powołał przepisy art. 151 § 1 w związku z art. 145 § 1 pkt 4, 150 i 149 § 2 K.p.a.

W uzasadnieniu każdej z odrębnych decyzji organ I instancji odniósł się indywidualnie do interesu prawnego każdego z wnioskodawców do udziału w postępowaniu zakończonym decyzją ostateczną z dnia [...] maja 2020r. nr [...].

W odniesieniu do interesu prawnego C. K. organ podał, że nieruchomość C. K. o numerze [...] nie znajduje się w obszarze oddziaływania inwestycji opisanej kwestionowaną decyzją o pozwoleniu na budowę. Działka o numerze [...], częściowo zabudowana budynkiem mieszkalnym, jest położona za ulica P., a tenże budynek mieszkalny jest oddalony o około 190 m od rozbudowywanego budynku biurowego. Planowana inwestycja na działkach [...] i [...] posiad istniejący zjazd z ulicy P., będącej drogą gminną, urządzony na wysokości działki [...] a nie na wysokości działki C. K. Przedmiotem przy tym pozwolenia na budowę jest rozbudowa budynku biurowego tj. obiektu nie zaliczonego do rodzaju inwestycji, dla których jest wymagana decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach z uwagi na znaczące oddziaływanie na środowisko. Rozbudowę budynku biurowego zaprojektowano w odległości powyżej 4,0m dla ścian z oknami i drzwiami zwróconymi w stronę granic z sąsiednimi działkami dla tego lokalizacja tego obiektu spełnia przepisy § 12 ust. 1 pkt 1, § 13 i § 271 -273 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t.j. Dz. U. z 2019r, poz. 1065). Starosta podał, że właściciele, użytkownicy wieczyści i zarządcy nieruchomości sąsiadujących z projektowaną budową, muszą dla uzyskania statusu strony postępowania o udzielenie pozwolenia na budowę albo w postępowaniu nadzwyczajnym w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę, wykazać z powołaniem się na konkretny przepis prawa, że wskutek realizacji spornej inwestycji dojdzie do ograniczenia w swobodnym zagospodarowaniu własnej nieruchomości. Interes prawny prowadzący do uzyskania statusu strony postępowania winien być skonkretyzowany, zindywidualizowany i oparty o przepis prawa materialnego, stanowiący podstawę ustalenia praw i obowiązków. Wnioskodawczyni nie wykazała, by sporna inwestycja ograniczała lub utrudniała sposób zagospodarowania i korzystania z nieruchomości stanowiących jej własność Opisana we wniosku uciążliwość związana jest z istnieniem na działkach o numerach [...] i [...] U. w P. a ta nie jest przedmiotem decyzji nr [...] z [...] maja 2020r. dotyczącej rozbudowy i przebudowy budynku biurowego. W konsekwencji C. K. - zdaniem organu I instancji – nie ma przymiotu strony postępowania w sprawie objętej decyzją z [...] maja 2020r. nr [...] w rozumieniu art. 28 Prawa budowlanego oraz art. 28 K.p.a.

Wnioskodawcy, w tym C. K., złożyli zbiorowe i jednakowo brzmiące odwołanie od otrzymanych decyzji organu I instancji, które Wojewoda P. rozpatrywał odrębnie. W treści odwołania podniesione zostały zarzuty:

- naruszenia art. 28, 91 § 3 K.p.a. oraz art. 28 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego w związku z art. 33 i 36 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko poprzez pominięcie w postępowaniu właścicieli nieruchomości położonych w obszarze bezpośredniego oddziaływania zakładu U. w P., rozbudowę którego stanowi planowane przedsięwzięcie budowlane, objęte zaskarżoną decyzją, zaniechanie przeprowadzenia rozprawy z udziałem właścicieli tych nieruchomości celem umożliwienia im przedstawienia stanowiska w przedmiocie dalszej rozbudowy Ubojni Zwierząt;

- naruszenia art. 73 § 1 oraz 74 § 2 K.p.a. poprzez uniemożliwienie stronom przeglądania akt sprawy i sporządzania odpisów a następnie zaniechanie sporządzenia stosownego postanowienia o odmowie wydania odpisów z akt wniosku jednej ze stron, występującej w imieniu wielu osób, co skutkowało niemożnością właściwego zapoznania się stron z zebranym przez organ materiałem dowodowym i uniemożliwia przedstawienie pełnej argumentacji na poparcie niniejszego odwołania;

- naruszenia art. 7, 8, 9, 10 i 11 K.p.a. a także art. 77 § 1 i 149 § 2 K.p.a. poprzez zaniechanie dogłębnego wyjaśnienia sprawy, nie uwzględnienie interesu społecznego, nie przeprowadzenie jakiejkolwiek formy konsultacji społecznej przed wydaniem decyzji i nie wzięcie pod uwagę uzasadnionego interesu stron, pobieżne przeprowadzenie postępowania dowodowego, oparcie decyzji wyłącznie a materiale złożonym przez wnioskodawcę, bez uwzględnienia i poszanowania słusznych praw stron, z naruszeniem zasad współżycia społecznego, brak przeprowadzenia właściwego postępowania dowodowego po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania;

- naruszenia art. 71 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, zgodnie z którym uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wymagane jest dla planowanych przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięć mogących potencjalnie oddziaływać na środowisko, poprzez zaniechanie wzięcia pod uwagę, że będąca przedmiotem decyzji przebudowa- rozbudowa budynku biurowego nie jest samodzielną inwestycją lecz stanowi dalszą rozbudowę wielkopowierzchniowego zakładu U. z P. i jako taka powinna być traktowana jako rozbudowa tego zakładu, który z uwagi na rodzaj swojej działalności stanowi przedsięwzięcia zaliczane do I kategorii mogących znacząco oddziaływać na środowisko, zgodnie z regulującym tę kwestię Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząc oddziaływać na środowisko, w związku z czym proces jej rozbudowy winien być objęty przepisami szczególnymi ustawy o ochronie środowiska i ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko.

Odwołujący się wnieśli o uchylenie decyzji organu I instancji.

Wojewoda P. po odrębnym zarejestrowaniu sprawy każdego odwołującego się, wydał w dniu [...] listopada 2020r. kilka decyzji odwoławczych. W odniesieniu do odwołania C. K. decyzją o numerze [...] orzekł o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu decyzji odwoławczej przytoczył następującą argumentację. Stwierdził na wstępie, że decyzja ostateczna organu administracji publicznej korzysta z bardzo silnej ochrony mającej na celu stabilizację ukształtowanej taką decyzją sytuacji prawnej adresata. Wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją może nastąpić wyłącznie, gdy zaistnieją ustawowe przesłanki wznowienia postępowania, przy czym dopiero wydanie postanowienia o wznowieniu postępowania stanowi podstawę do przeprowadzenia postępowania co do rzeczywistych przyczyn wznowienia oraz co do istoty sprawy.

Wojewoda stwierdził następnie, że przedmiotem postępowania zakończonego decyzją z [...] maja 2020r. jest inwestycja w postaci rozbudowy, nadbudowy i przebudowy istniejącego budynku biurowego w zabudowie usługowej na działkach nr [...] i [...] położonych w miejscowości P. Ze zgormadzonych akt sprawy wynika, ze inwestor zamierza "(..) parter i piętro przebudować i rozbudować w nowym układzie funkcjonalnym i konstrukcyjnym, którego obrys powiększy się w części zachodniej w odniesieniu do istniejącego budynku, a także nadbudowane o 2 piętro. Dodatkowo część projektowana zawierać będzie kondygnację podziemną". Z projektu zagospodarowania terenu wynika, że inwestycja (sam budynek) został zlokalizowany na działce nr [...] od strony północnej w odległości 4,58 m od drogi ulicy P. (działki nr [...]), od wschodu graniczy z budynkiem zakładu, od zachodu i południa zlokalizowana jest w znacznej odległości od granic działek sąsiednich. Wojewoda powołując się na mapę i pomiary uzyskane ze strony internetowej www. geoprtal.pl i włączając wydruki map do akt odwoławczych, stwierdził, że działka C. K. o numerze [...] nie znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie omawianej inwestycji i jest oddzielona od niej działkami o numerach [...], [...], [...], [...], [...] i [...]. Znajduje się w odległości około 165 m w kierunku północno – wschodnim od inwestycji. Stroną postępowania w sprawie pozwolenia na budowę, zgodnie z art. 28 ust. 2 prawa budowlanego, poza inwestorem jest właściciel, użytkownik wieczysty bądź zarządca tylko takiej nieruchomości, która znajduje się w obszarze oddziaływania planowanego obiektu budowlanego. Obszar oddziaływania obiektu budowlanego w myśl art. 3 pkt 20 prawa budowlanego, to teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu , w tym zabudowy, tego terenu. Powyższy przepis jest normą szczególną w stosunku do art. 28 K.p.a. W przepisie art. 28 ust. 2 Prawa budowlanego chodzi o zapewnienie udziału w postępowaniu takiemu podmiotowi, którego działka znajduje się w obszarze odziaływania inwestycji uregulowanym przepisami prawa tj. którego oddziaływanie jest relewantne (istotne) prawnie. Aby uznać właściciela (użytkownika wieczystego, zarządcę) za stronę postępowania w sprawie o pozwolenie na budowę należy ustalić, czy jego nieruchomość znajduje się na terenie wyznaczonym na podstawie konkretnych przepisów prawa materialnego w otoczeniu przedmiotowego obiektu budowlanego i czy przepisy te wprowadzają związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tegoż terenu.

Dalej Wojewoda stwierdził, że działka C. K. nie znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie omawianej inwestycji i jest od niej oddzielona działkami o numerach [...], [...], [...], [...], [...] i [...], w związku z czym organ nie dostrzegł w sprawie żadnego oddziaływania, które, nawet potencjalnie, mogłoby wpłynąć na zagospodarowanie działki wnioskodawczyni. Działka wnioskodawczyni nie graniczy z terenem inwestycji a podnoszone we wniosku argumenty, dotyczące uciążliwości, nie mają przełożenia na obowiązujące przepisy prawa. zamierzona inwestycja nie powoduje zagrożenia dla środowiska oraz dla higieny i zdrowia użytkowników obiektu i otoczenia w zakresie zgodnym z przepisami odrębnymi. Obiekt objęty decyzją z 18 maja 2020r. nie został ujęty rozporządzeniem Rady Ministrów z 10 września 2019r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. W związku z powyższym dla przedmiotowej inwestycji nie było wymagane uzyskanie przez inwestora decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach w oparciu o ustawę z 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko. Nie można zatem uznać aby wnioskowana rozbudowa, nadbudowa i przebudowa istniejącego budynku biurowego w zabudowie usługowej na działkach nr [...] i [...] położonych w miejscowości P. na gruncie obowiązujących przepisów z zakresu ochrony środowiska, mogła wpłynąć w jakikolwiek sposób na ustalenie obszaru odziaływania tego obiektu w stosunku do nieruchomości skarżącej.

W skardze wniesionej do sądu administracyjnego na powyższą decyzję ostateczną, C. K. podniosła zarzuty, stanowiące powtórzone i częściowo rozbudowane zarzuty odwołania, mianowicie:

- naruszenia art. 28, 91 § 3 K.p.a. oraz art. 28 ust. 2 i 3 Prawa budowlanego w związku z art. 33 i 36 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko poprzez pominięcie w postępowaniu właścicieli nieruchomości położonych w obszarze bezpośredniego oddziaływania zakładu U. w P., rozbudowę którego stanowi planowane przedsięwzięcie budowlane, objęte zaskarżoną decyzją, zaniechanie przeprowadzenia rozprawy z udziałem właścicieli tych nieruchomości celem umożliwienia im przedstawienia stanowiska w przedmiocie dalszej rozbudowy Ubojni Zwierząt i wręcz celowe zatajenie, że planowana do realizacji inwestycja jest faktyczną dalszą rozbudową całego zakładu U.;

- naruszenia art. 157 § 1 i 2 K.p.a. poprzez zaniechanie zbadania z urzędu zgodności z prawem wskazanej decyzji Starost Ł. w sytuacji, gdy wskazany przepis takie uprawnienie daje organowi rozpatrującemu wniosek o wznowienie postępowania, bez zbadania w jakimkolwiek zakresie, czy wydana przez starostę decyzja narusza prawo, choćby w zakresie ustalenia stron postępowania, co doprowadziło do sytuacji, że wojewoda absolutnie nie zajął się sprawą co do jej istoty uznając, że wniosek nie został złożony przez osoby uprawnione;

- naruszenia art. 73 § 1 oraz 74 § 2 K.p.a. poprzez uniemożliwienie stronom przeglądania akt sprawy i sporządzania odpisów a następnie zaniechanie sporządzenia stosownego postanowienia o odmowie wydania odpisów z akt wniosku jednej ze stron, występującej w imieniu wielu osób, co skutkowało niemożnością właściwego zapoznania się stron z zebranym przez organ materiałem dowodowym i uniemożliwia przedstawienie pełnej argumentacji na poparcie niniejszego odwołania;

- naruszenia art. 7, 8, 9, 10 i 11 K.p.a. a także art. 77 § 1 i 149 § 2 K.p.a. poprzez zaniechanie dogłębnego wyjaśnienia sprawy, nie uwzględnienie interesu społecznego, nie przeprowadzenie jakiejkolwiek formy konsultacji społecznej przed wydaniem decyzji i nie wzięcie pod uwagę uzasadnionego interesu stron, wbrew nakazowi zasady pogłębiania zaufania obywateli do działania organów, pobieżne przeprowadzenie postępowania dowodowego, oparcie decyzji wyłącznie na materiale złożonym przez wnioskodawcę, bez uwzględnienia i poszanowania słusznych praw stron, z naruszeniem zasad współżycia społecznego, brak przeprowadzenia właściwego postępowania dowodowego po wydaniu postanowienia o wznowieniu postępowania, nie wzięcie pod uwagę okoliczności, że decyzja opiera się na niezgodnym z prawem ustalenia przez starostę kręgu stron, w którym to postępowaniu celowo wyeliminowano wielu właścicieli nieruchomości pobliskich dla rozbudowywanego zakładu U., co pozbawiło przysługujących im praw, a następnie brak naprawienia tego błędu przez Wojewodę, co skutkowało wydaniem zaskarżonej decyzji;

- naruszenia art. 71 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, zgodnie z którym uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach wymagane jest dla planowanych przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko oraz przedsięwzięć mogących potencjalnie oddziaływać na środowisko, poprzez zaniechanie wzięcia pod uwagę, że będąca przedmiotem decyzji przebudowa- rozbudowa budynku biurowego nie jest samodzielną inwestycją lecz stanowi dalszą rozbudowę wielkopowierzchniowego zakładu U. z P. i jako taka powinna być traktowana jako rozbudowa tego zakładu, który z uwagi na rodzaj swojej działalności stanowi przedsięwzięcia zaliczane do I kategorii mogących znacząco oddziaływać na środowisko, zgodnie z regulującym tę kwestię Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząc oddziaływać na środowisko, w związku z czym proces jej rozbudowy winien być objęty przepisami szczególnymi ustawy o ochronie środowiska i ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko.

Skarżąca wniosła również o wzięcie pod uwagę że organy we wznowionym postępowaniu pominęły fakt, że została wniesiona do sądu administracyjnego skarga na decyzję poprzedzającą pozwolenie na rozbudowę budynku biurowego tj. decyzję Wójta Gminy Ł. z [...] października 2019r. znak [...] o ustaleniu warunków zabudowy na działkach [...] i [...] w P. i wniosła o dopuszczenie przez sąd dowodu z akt sprawy o sygnaturze [...].

Podnosząc powyższe zarzuty C. K. o uchylenie decyzji organów obu instancji wydanych we wznowionym postępowaniu administracyjnym.

Wojewoda P. w odpowiedzi a skargę wniósł o jej oddalenie podtrzymując dotychczasową argumentację.

W toku postępowania sądowego udział w nim zgłosił Prokurator Regionalny w B., który w piśmie zgłaszającym udział poinformował sąd, że Starosta Ł. uchylił decyzję własną z dnia [...] maja 2020r. znak [...] we wznowionym postępowaniu przeprowadzonym z wniosku R. D. – właściciela działki o numerze [...] i orzekł o istocie sprawy na nowo zatwierdzając projekt budowlany i udzielając R. R. pozwolenie na rozbudowę, nadbudowę i przebudowę budynku biurowego w zabudowie usługowej na działkach o numerach [...] i [...] P. (decyzją z dnia [...] stycznia 2021r. znak [...]). Prokurator dołączył do wniosku kopię decyzji Starosty Ł. z [...] stycznia 2021r. oraz wniósł o zawieszenie postępowania sądowego w sprawie ze skargi C. K. do czasu ostatecznego zakończenia postępowania wznowionego z wniosku R. D. W uzasadnieniu wniosku Prokurator stwierdził, że w sytuacji, gdy decyzja uchylająca pierwotne pozwolenie na budowę stanie się ostateczna, niniejsze postępowanie sądowe stanie się bezprzedmiotowe.

Postanowieniem z dnia [...] marca 2021r. sąd odmówił zawieszenia postępowania sądowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje;

Na wstępie sąd wyjaśnia podstawę prawną skierowania sprawy do rozpatrzenia na posiedzeniu niejawnym. Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału z dnia 5 marca 2021r. sprawa została skierowana do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym wyznaczonym na dzień 16 marca 2021r. Z zarządzenia Przewodniczącego Wydziału wynika, że podstawą skierowania sprawy do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym był art. 15 zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVI-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r., poz. 374 ze zm.) oraz § 1 pkt 1 i 2 oraz § 3 Zarządzenia nr 39 Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2020r. w sprawie odwołania rozpraw oraz wdrożenia w Naczelnym Sądzie Administracyjnym działań profilaktycznych służących przeciwdziałaniu potencjalnemu zagrożeniu zakażenia wirusem SARS-CoV-2 w związku z objęciem Miasta Stołecznego Warszawy obszarem czerwonym. Z § 3 Zarządzenia Prezesa NSA nr 39 wynika, że wynikające z § 1 pkt 2 skierowanie do załatwienia na posiedzeniu niejawnym spraw wyznaczonych do rozpatrzenia na rozprawie, znajduje odpowiednie zastosowanie do wojewódzkich sądów administracyjnych, których siedziby znajdują się na terenie objętym obszarem czerwonym, o którym mowa w § 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 października 2020r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii (Dz. U. z 2020r., poz. 1758 ze zmianą wynikającą z Rozporządzenia Rady Ministrów z 16 października 2020r. – Dz. U. z 2020r. poz. 1829). Powołanym wyżej rozporządzeniem zmieniającym Rada Ministrów objęła obszarem czerwonym z dniem 17 października 2020r. również miasto na prawach powiatu Białystok, będące siedzibą Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. W konsekwencji wyznaczone dotychczas rozprawy w WSA w Białymstoku zostały odwołane z uwagi na realnie istniejące zagrożenie dla zdrowia osób uczestniczących w rozprawie a sprawy wyznaczone na rozprawę zostały skierowane do rozpatrzenia na posiedzeniu niejawnym w składzie trzech sędziów stosownie do treści art. 15 zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVI-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020r., poz. 374 ze zm.). Również sprawy, dla których nie był jeszcze wyznaczony termin rozprawy, z uwagi na objęcie z dniem 24 października 2020r. obszarem czerwonym terytorium całego kraju (vide: Rozporządzenie Rady Ministrów z 23 października 2020r. – Dz. U. z 2020r., poz. 1871) były na mocy indywidualnych zarządzeń przewodniczącego wydziału kierowane do rozpoznania na posiedzeniach niejawnych z uwagi na nadal istniejące realnie zagrożenie dla zdrowia osób uczestniczących w rozprawie.

Skarga podlegała oddaleniu albowiem prawidłowo organy obu instancji oceniły we wznowionym postępowaniu, że skarżącej C. K. nie przysługiwał status strony postępowania zakończonego ostateczną decyzją Starosty Ł. z [...] maja 2020r. Nr [...] (znak [...]) o zatwierdzeniu projektu budowalnego i udzieleniu dla R. P., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą U. w P., pozwolenia na rozbudowę, nadbudowę i przebudowę istniejącego budynku biurowego w zabudowie usługowej na działkach o numerach [...] i [...], obręb ewidencyjny [...] P. W konsekwencji zaś stwierdzenia we wznowionym postępowaniu, że w rzeczywistości nie wystąpiła podstawa wznowienia postępowania wskazana we wniosku, zaistniała przesłanka wydania decyzji przewidzianej art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a. o odmowie uchylenia we wznowionym postępowaniu decyzji ostatecznej kończącej postępowanie przeprowadzone bez udziału wnioskodawczyni.

Zgodnie z art. 149 § 2 K.p.a. postanowienie o wszczęciu postępowania w przedmiocie wznowienia stanowi podstawę do przeprowadzenia przez właściwy organ postępowania co do przyczyn wznowienia oraz co do rozstrzygnięcia istoty sprawy. W "postępowaniu co do przyczyn wznowienia" należy ustalić i ocenić, czy powołana przez wnioskodawcę podstawa wznowienia postępowania rzeczywiście istnieje (w sprawie niniejszej, czy wnioskodawczyni powinna była brać udział w postępowaniu o udzielenie opisanego wyżej pozwolenia na budowę). W tej fazie organ nie przystępuje jeszcze do wyjaśniania i rozstrzygania sprawy materialnej, ale koncentruje się wyłącznie na ocenie wystąpienia podstawy wznowienia. Efektem tych ustaleń może być rozstrzygniecie na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 K.p.a. ( o odmowie uchylenia decyzji ostatecznej), jeśli podstawa wznowienia w rzeczywistości nie wystąpiła lub też, w przypadku ustalenia, że podstawa wznowienia w rzeczywistości wystąpiła, rozstrzygnięcie na podstawie art. 151 § 1 pkt 2 K.p.a. (o uchyleniu decyzji ostatecznej i wydaniu nowej decyzji rozstrzygającej o istocie sprawy), ewentualnie na podstawie art. 151 § 2 w związku z art. 146 § 2 K.p.a. (stwierdzeniu wydania decyzji ostatecznej z naruszeniem prawa oraz wskazaniu okoliczności z powodu których organ nie uchylił decyzji ostatecznej).

Jako ustawową podstawę wznowienia postępowania skarżąca w swoim wniosku powołała przepis art. 145§ 1 pkt 4 K.p.a., zgodnie z którym w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli strona bez własnej winy nie brała w nim udziału. Z uwagi na powołanie we wniosku ustawowej podstawy wznowienia postępowania administracyjnego, trafnie organ I instancji wydał w dniu [...] lipca 2020r. postanowienie o wznowieniu postępowania, po czym we wznowionym postępowaniu "przeszedł" do etapu oceny, czy wskazana podstawa wznowienia rzeczywiście wystąpiła tj. czy C. K. przysługiwał status strony postępowania zakończonego ostateczną decyzją Starosty Ł. z [...] maja 2020r. Nr [...].

Oceny przy tym interesu prawnego skarżącej do udziału w opisanym wyżej postępowaniu organ zobowiązany był dokonać w kontekście przepisów prawa materialnego definiujących pojęcie strony postępowania o udzielenie pozwolenia na budowę. Zgodnie zaś z art. 28 ust. 2 ustawy Prawo budowlane stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę są; inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu, przy czym ustawa Prawo budowlane pod pojęciem "obszaru oddziaływania obiektu", w brzmieniu ustawy obowiązującym w dacie wydawania decyzji z 18 maja 2020r., rozumiała "teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu" (vide: definicja z art. 3 pkt 20 Prawa budowlanego – t.j. Dz. U. z 2020r., poz.1333). Dodać należy, że nowelizacją ustawy Prawo budowlane dokonaną ustawą z dnia 13 lutego 2020r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2020r., poz. 471) definicja "obszaru oddziaływania obiektu" z mocą obowiązywania od 19 września 2020r. uległa zawężeniu albowiem pominięte zostały ograniczenia w zagospodarowaniu terenu jako wyznacznik granic "obszaru oddziaływania obiektu" a pozostawiono jedynie ograniczenia w zabudowie terenu jako kryterium wyznaczania granic "obszaru oddziaływania obiektu". W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazywane jest, że dla uznania właściciela (użytkowania wieczystego, zarządcy) nieruchomości za stronę postępowania w sprawie o pozwolenie na budowę należy ustalić, czy jego nieruchomość znajduje się na terenie wyznaczonym na podstawie konkretnych przepisów prawa materialnego, w otoczeniu przedmiotowego obiektu budowlanego i czy przepisy te wprowadzają związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Brak bezpośredniego sąsiedztwa pomiędzy nieruchomościami nie musi automatycznie oznaczać braku przymiotu strony, gdyż obszar oddziaływania obiektu może obejmować także tereny dalej położone ale pozostające w zasięgu wpływów planowanej inwestycji. Zasięg wpływów planowanej inwestycji na otoczenie musi uwzględniać charakter tej inwestycji oraz sposób zagospodarowania terenu wywołany inwestycją (vide, między innymi: wyrok NSA sygn. II OSK 282/17i II OSK 1591/14). Zatem indywidualne cechy projektowanego obiektu budowlanego i jego charakter mają wpływ na ocenę zasięgu oddziaływania obiektu i wyznaczenie granic jego oddziaływania.

We wznowionym postępowaniu organy obu instancji szeroko oceniały interes prawny skarżącej do udziału w postępowaniu o pozwolenie na budowę zakończonym decyzją ostateczną Starosty Ł. z [...] maja 2020r., odnosząc się nie tylko do ewentualnych ograniczeń w zabudowie własnej nieruchomości skarżącej na skutek realizacji inwestycji opisanej zatwierdzonym projektem budowlanym ale także do ewentualnych ograniczeń w jej zagospodarowaniu. Z ustaleń dokonanych przez organy, których skarżąca skutecznie nie podważyła, wynikało, że jej nieruchomość o numerze [...] w ogóle nie graniczy z terenem inwestycji a jest położona w odległości około 165m w kierunku północno –wschodnim od terenu inwestycji i jest oddzielona od nieruchomości inwestycyjnej kilkoma działkami o numerach [...], [...], [...], [...], [...] i [...]. Trafnie przy tym organy obu instancji odnosiły obszar oddziaływania spornej inwestycji nawiązując do charakteru przedsięwzięcia objętego udzielonym pozwoleniem na budowę. Zatwierdzony projekt budowlany dotyczył wyłącznie rozbudowy, nadbudowy i przebudowy istniejącego budynku biurowego w zabudowie usługowej na działkach o numerach [...] i [...], obręb ewidencyjny [...] P., której skutkiem ma być przebudowa i rozbudowa parteru i piętra budynku biurowego w nowym układzie funkcjonalnym i konstrukcyjnym oraz nadbudowa budynku biurowego o 2-gie piętro. Zatwierdzony projekt budowlany nie objął rozbudowy części produkcyjnej U. w P. Zgodzić się zatem należy z oceną Wojewody, że inwestycja zatwierdzona udzielonym pozwoleniem na budowę sama w sobie nie powoduje zagrożenia dla środowiska oraz dla higieny i zdrowia użytkowników obiektu i otoczenia w zakresie zgodnym z przepisami odrębnymi. Przedsięwzięcie objęte decyzją z [...] maja 2020r. nie zostało bowiem objęte rozporządzeniem Rady Ministrów z 10 września 2019r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Dla inwestycji nie było wymagane uzyskanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na jej realizację w oparciu o ustawę z 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko. Wnioskowana rozbudowa, nadbudowa i przebudowa istniejącego budynku biurowego w zabudowie usługowej na działkach nr [...] i [...] położonych w miejscowości P. nie mogła na gruncie obowiązujących przepisów z zakresu ochrony środowiska wpłynąć w jakikolwiek sposób na ustalenie obszaru odziaływania tego obiektu w stosunku do nieruchomości skarżącej. Zatwierdzony projekt budowlany przewidział przy tym rozbudowę budynku biurowego w odległości 4m dla ścian z oknami i drzwiami zwróconymi w stronę granic z sąsiednimi nieruchomościami a jego usytuowanie jest zgodne z przepisami § 12 ust. 1 pkt 1, § 13 i § 271-273 Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (t. j. Dz. U. z 2019r., poz. 1065)

Zarzuty skargi nie podważają trafności decyzji. Ewentualnemu wykorzystaniu rozbudowanego budynku biurowego na cele produkcyjne ubojni przeciwdziałają przepisy prawa budowlanego, sankcjonujące na etapie realizacji inwestycji odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego a na etapie użytkowania obiektu samowolną zmianę sposobu jego użytkowania. Zarzuty naruszenia przepisów ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko trafiają w próżnię skoro przepisy te, zważywszy na charakter przedsięwzięcia nieobjętego przepisami Rady Ministrów z 10 września 2019r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, nie mogły mieć w sprawie zastosowania. Organ właściwy do wznowienia postępowania, którym był Starosta Ł., którego ostateczna decyzja kończyła postępowanie w sprawie pozwolenia na budowę, nie był organem właściwym do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania nadzwyczajnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o pozwoleniu na budowę a w konsekwencji nie mógł – jak zarzuca skarżąca- przeprowadzić z urzędu kontroli ważności udzielonego pozwolenia na budowę. Podnoszenie zatem zarzutu naruszenia art. 157 § 1 i 2 K.p.a. również trafia w próżnię. Niezasadne jest także powoływanie się na naruszenie przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, gdyż nie regulują one kwestii udzielania pozwolenia na budowę. Dopóki przy tym decyzja ostateczna o warunkach zabudowy dla inwestycji objętej zatwierdzonym projektem budowlanym, nie zostanie w sposób ostateczny wyeliminowana z obrotu prawnego, brak jest podstaw do skutecznego upatrywania w ewentualnej wadliwości decyzji o warunkach zabudowy podstawy do uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę. Nie miał zatem znaczenia dla sprawy niniejszej znany sądowi z urzędu fakt wydania w dniu [...] grudnia 2020r. wyroku w sprawie [...], uchylającego ostateczne postanowienie SKO w Ł. o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji o warunkach zabudowy dla inwestycji objętej pozwoleniem na budowę albowiem uchylenie to otworzyło dopiero drogę do badania legitymacji poszczególnych właścicieli nieruchomości położonych w P. do żądania wszczęcia postępowania nadzwyczajnego, co nie jest równoznaczne z przesądzeniem nieważności decyzji o warunkach zabudowy. Zarzut braku przeprowadzenia rozprawy jest także niezasadny albowiem przepisy prawa nie wprowadzają wymogu przeprowadzenia rozprawy dla zbadania rzeczywistego wystąpienia przyczyny wznowienia postępowania z art. 145§ 1 pkt 4 K.p.a. w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę. Skarżąca nie wykazała by trudności z dostępem do akt sprawy, opisane w skardze, wpłynęły na możliwość sformułowania zarzutów skargi i zakres argumentacji.

Sąd nie dopatrzył się zależności między sprawą niniejszą a wskazanym przez Prokuratora Regionalnego w B. faktem uchylenia we wznowionym z wniosku R. D. postępowaniu, decyzji Starosty Ł. nr [...] z [...] maja 2020r. znak [...] albowiem fakt ten nie czyni bezprzedmiotowym kontroli legalności decyzji o odmowie uchylenia ww. decyzji Starosty Ł. nr [...] w postępowaniu wznowionym z wniosku skarżącej C. K. W sytuacji bowiem wpływu wielu wniosków o wznowienie postępowania administracyjnego z powołaniem się na art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a., w stosunku do każdego z nich należy odrębnie wznowić postępowanie i po wznowieniu ocenić, czy powołana podstawa wznowienia w odniesieniu do każdego z wnioskodawców rzeczywiście wystąpiła. Wprawdzie organ I instancji wszystkie postanowienia o wznowieniu postępowania i decyzje wydane we wznowionym postępowaniu opatrzył jednakowym numerem sprawy ale powyższe nie zmienia oceny odrębności i indywidualności każdego z tych rozstrzygnięć, gdyż uzasadnienia poszczególnych decyzji odrębnie odnoszą się do oceny legitymacji każdego z wnioskodawców do uzyskania statusu strony postępowania. Wojewoda P. prawidłowo rozdzielił formalnie poszczególne postępowania, nadając każdemu z nich odrębny numer sprawy. Kodeks postępowania administracyjnego statuuje jako zasadę odrębność wszczęcia i prowadzenia postępowań w sprawach, w których prawa lub obowiązki stron wynikają z tego samego stanu faktycznego oraz z tej samej podstawy prawnej i w których właściwy jest ten sam organ administracji, dopuszczając fakultatywnie możliwość wszczęcia i prowadzenia w takich przypadkach jednego postępowania (vide: art. 62 K.p.a.)

Mając powyższe na uwadze sąd skargę oddalił (art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi).