Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krywow (spr.), Sędzia WSA Piotr Pyszny, Sędzia WSA Anna Rotter, Protokolant Specjalista Magdalena Kurpis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lipca 2024 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w K. na uchwałę Rady Miasta Chorzów z dnia 26 listopada 2020 r. nr XXIX/494/2020 w przedmiocie zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Pismem z 8 lutego 2024 r. Prokurator Okręgowy w K. (dalej jako Prokurator, skarżący wniósł skargę na uchwałę nr uchwałę nr XXIX/494/2020 Rady Miejskiej w Chorzowie z dnia 26 listopada 2020 roku w sprawie zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego w dniu 7 grudnia 2020 roku pod pozycją 8693, żądając stwierdzenia nieważności ww. uchwały w całości.

Zaskarżonej uchwale zarzucił istotne naruszenie prawa, a to: art. 2, 7, 94 Konstytucji RP (Dz.U. z 1997 poz. 78.483) oraz art. 6k ust 4a ustawy z dnia ł3 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, (t.j. Dz. U. 2020 poz. 1439, dalej jako u.u.c.p.g., poprzez nienależyte wypełnienie oraz przekroczenie zakresu delegacji ustawowej wyrażające się w:

a) zaniechaniu przeprowadzenia rzetelnej analizy w zakresie obliczenia wysokości zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych przez właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, wyrażającym się w braku przedstawienia dokumentacji stanowiącej podstawę wyliczeń oraz braku przedstawienia metody ustalenia wysokości częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi,

b) wzięciu pod uwagę w procesie ustalenia wysokości zwolnienia pozaustawowego kryterium w postaci możliwości dostarczenia do punktu selektywnego zbierania odpadów komunalnych bioodpadów przez właścicieli nieruchomości korzystających z częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, podczas gdy jedynym kryterium jakim zobowiązany jest kierować się lokalny prawodawca jest proporcjonalne ustalenie wysokości zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych w związku z kompostowaniem bioodpadów we własnym zakresie,

c) uregulowaniu w § 2 ust. 2 uchwały, iż warunkiem zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o którym mowa w § 1 jest złożenie przez właściciela nieruchomości deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości, w której zadeklarowano kompostowanie bioodpadów w kompostowniku przydomowym, podczas gdy upoważnienie ustawowe nie daje uprawnienia Radzie do ustanawiania warunków skorzystania ze zwolnienia, zaś kwestia składania deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi uregulowana została w materii ustawowej, a to w art. 6m ust. 1, la u.c.p.g.,

d) uregulowaniu w § 3 uchwały, iż w przypadku, gdy właściciel nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym prowadzi kompostowanie bioodpadów stanowiących odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, zwalnia się go w całości z obowiązku posiadania worków na bioodpady, podczas gdy ustawowe upoważnienie z art. 6k ust 4a u.c.p.g. nie daje uprawnienia Radzie do uregulowania powyższej kwestii, a nadto stanowi powtórzenie regulacji zawartej w § 2 ust. 6 uchwały Rady Miejskiej w Chorzowie z dnia 10 kwietnia 2020 roku, nr XXI/344/20 w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta Chorzów (Dz.U. Woj. Śl. 2020 poz. 3258).

W uzasadnieniu skargi Prokurator wskazał, że zaskarżona uchwała stanowi akt prawa miejscowego w rozumieniu art. 40 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Reguluje ona bowiem prawa i obowiązki właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym. Ma ona zatem charakter normatywny, generalny i abstrakcyjny, a jej zasięg jest terytorialnie ograniczony do granic administracyjnych miasta C. Treść uchwały nie rozstrzyga sprawy podmiotów indywidualnych, ale skierowana jest do szerokiego grona nieoznaczonych indywidualnie jednostek, jak też reguluje sytuacje powtarzające się, nie zaś jednorazowe. Uchwała została wydana na podstawie upoważnienia ustawowego z art. 6k ust. 4a u. u.c.p.g. i opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego. Tym samym akt ten podlega ocenie w świetle art. 91 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (zwanej dalej u.s.g), stąd ustalenie w jego treści regulacji sprzecznych z prawem skutkować musi stwierdzeniem ich nieważności.

Prokurator odwołał się do treści art. 91 ust. 1 i ust. 4 u.s.g., wskazując, że przepisy te wyróżniają zatem dwie kategorie wad uchwał luh zarządzeń organów gminy: istotne naruszenie prawa i nieistotne naruszenie prawa. O istotnym naruszeniu prawa przez akt organu gminy można mówić w przypadku wyraźniej i oczywistej jego sprzeczności z przepisami prawa. Do istotnych naruszeń, skutkujących nieważnością uchwały zalicza się naruszenie: przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwał, podstawy prawnej podejmowania uchwał, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego przez wadliwą ich wykładnię, a także przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał czy ich publikacji. Pojęcie "sprzeczności z prawem" w rozumieniu art. 91 ust. 1 u.s.g., to sprzeczność postanowień uchwały rady gminy z aktem prawa powszechnie obowiązującego, której skutki są nie do pogodzenia z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 kwietnia 2022 roku, sygn. akt II SA/Gl 1690/21, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 12 kwietnia 2022 roku, sygn. akt II SA/Łd 1083/21, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 kwietnia 2022 roku, sygn. akt III FSK 2713/21, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 30 marca 2022 roku, sygn. akt II SA/Ke 870/21,).

Analizując treści zaskarżonej uchwały Prokurator uznał, że w sposób istotny narusza prawo. Zgodnie bowiem z przywołanymi regulacjami rangi konstytucyjnej organy władzy publicznej działają w granicach i na podstawie obowiązujących przepisów prawa, a prawodawca lokalny uchwalając akt prawa miejscowego zobowiązany jest do działania na podstawie i granicach upoważnień zawartych w ustawie. Prokurator odwołał się do art. 6k ust. 4a u.u.c.p.g. i stwierdził, że przesłankę zastosowania wymienionego zwolnienia stanowi zmniejszenie kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi, ale tylko z gospodarstw domowych i tylko ze względu na kompostowanie bioodpadów, a zakres zwolnienia (jego skala) winien wynikać z proporcji, w jakiej koszty te uległy zmniejszeniu w wyniku kompostowania bioodpadów, stanowiących odpady komunalne, w kompostownikach przydomowych. Wskazany przepis stanowi więc o zmniejszeniu kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych, a więc zmniejszenie to odnosi do ogólnej kategorii kosztów wynikających z odbierania odpadów od określonej grupy podmiotów wytwarzających te odpady. Ustawodawca wymaga zatem, by zwolnienie nastąpiło proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych. Jednocześnie nie wskazuje, w jaki sposób tę proporcję wyliczyć, nie podaje wzoru ani danych, które winny być przyjęte do kalkulacji i wyliczenia kwoty zwolnienia. Oznacza to, że w tym zakresie pozostawiono radzie gminy pewną swobodę. Jednak pozostawiona organowi swoboda nie może dawać radzie gminy zupełnej dowolności w zakresie wyliczenia zwolnienia z części opłaty. Organ winien przeprowadzić kalkulację w oparciu o rzetelne dokumenty obrazujące jakie oszczędności w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi powstają na skutek kompostowania bioodpadów przez właścicieli nieruchomości (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 lipca 2021 roku, sygn. akt III FSK 3685/21, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 23 września 2020 roku, sygn. akt I SA/Gd 182/20).

Zdaniem Prokuratora, Rada Miejska w Chorzowie nie sprostała wymogowi rzetelnego przeprowadzenia kalkulacji i wyliczenia zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych. W toku postępowania wyjaśniającego Rada Miejska w Chorzowie przedłożyła jedynie wydruk poświadczony za zgodność z oryginałem przez Kierownika Referatu Gospodarki Odpadami Komunalnymi zawierający dane jakie Rada wzięła pod uwagę w procesie wyliczenia stawki. Zarazem dane ujęte w wydruku nie zostały zarazem poparte jakąkolwiek dokumentacją źródłową. Nie wiadomo zatem na jakiej podstawie organ przyjął wskazane tam wartości, ani jakie wartości wziął pod uwagę w procesie wyliczenia wysokości zwolnienia. Rada powyższej kwestii nie wyjaśniła również w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały.

W związku z powyższym w toku postępowania wyjaśniającego zwrócono się do Rady Miejskiej w Chorzowie o nadesłanie dokumentacji stanowiącej podstawę wyliczeń wskazanych w załączniku 3d, a także wskazania sposobu wyliczenia zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym. Pismem z dnia 5 grudnia 2023 roku, [...] w pkt 5 Rada wskazała, iż wysokość ulgi została wyliczona w oparciu o analizę wydatków jakie ponosi gmina na odbiór i zagospodarowanie bioodpadów stanowiących odpady komunalne, pochodzących z nieruchomości położonych na terenie gminy. Organ podkreślił, że ustawa nie wskazuje co do sposobu i metody obliczenia ulgi, wobec czego Rada w podejmowanej uchwale samodzielnie określiła na podstawie dotychczasowych szacunków ile zmniejszy koszty (zyska) z tytułu zmniejszenia kursów pojazdów odbierających odpady oraz zagospodarowania ich w instalacjach przetwarzających odpady tego rodzaju i w zależności od tego ustaliła wysokość obniżenia. Ustawodawca nie rozstrzygnął wprost jak wyliczyć ulgę proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów zagospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych. Organ wskazał również, iż do analizy przyjęto również fakt, iż w związku z brakiem odbioru bioodpadów spod nieruchomości, odpady te mogą zostać w części zagospodarowane poprzez dostarczenie do punktu selektywnego zbierania odpadów komunalnych, gdyż brak jest prawnych możliwości zakazania korzystania z PSZOK w zakresie oddawania bioodpadów przez właścicieli nieruchomości korzystających z częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w związku z kompostowaniem bioodpadów w kompostowniku przydomowym. Skoro ustawodawca nie wskazuje w jaki sposób wyliczyć proporcję, nie podaje wzoru, danych które powinny zostać przyjęte do kalkulacji, oznacza to, iż pozostawiono w tym zakresie pewną swobodę gminom i nie można uznać, że istnieje tylko jeden sposób ustalenia wysokości zwolnienia.

Zatem organ nie przedstawił metody ustalenia wysokości częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Z nadesłanych informacji nie wynika bowiem w jaki sposób Rada wyliczyła wysokość zwolnienia na kwotę 4 zł. Nie jest zatem wiadome jakie wartości zostały wzięte pod uwagę, ani w jaki sposób przebiegał proces wyliczenia wysokości zwolnienia. Wbrew twierdzeniom organu ustawodawca precyzyjnie wskazał w jaki sposób należy dokonać wyliczenia zwolnienia - proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych w związku z kompostowaniem bioodpadów w kompostowniku przydomowym. Jest to jedyna przesłanka jaką musi kierować się lokalny prawodawca. Tymczasem w niniejszej sprawie organ nie wskazał w jaki sposób wskazaną proporcję obliczył. W piśmie z dnia 5 grudnia 2023 roku organ wskazał za to, że do analizy przyjął fakt, iż w związku z brakiem odbioru bioodpadów spod nieruchomości odpady te mogą zostać w części zagospodarowane poprzez dostarczenie do punktu selektywnego zbierani odpadów komunalnych, w związku z czym, gdyż brak jest prawnych możliwości zakazania korzystania z PSZOK w zakresie oddawania bioodpadów przez właścicieli nieruchomości korzystających z częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w związku z kompostowaniem bioodpadów w kompostowniku przydomowym. Tym samym ustalając wysokość zwolnienia Rada kierowała się kryterium nie wskazanym przez ustawodawcę, albowiem delegacja z art. 6k ust. 4a u.u.c.p.g. nie przewiduje wskazanego przez organ kryterium. Nadto lokalny prawodawca nie wskazał na czym oparł powyższe twierdzenia, brak jest jakichkolwiek analiz we wskazanym zakresie.

Tymczasem lokalny prawodawca podejmując uchwałę na mocy upoważnienia ustawowego zobowiązany jest do uregulowania materii objętej upoważnieniem w sposób wyczerpujący i wyłącznie w zakresie spraw objętych upoważnieniem. Art. 6k ust. 4a ustawy o czystości statuuje jedynie obowiązek uregulowania przez radę gminy kwestii zwolnienia częściowego z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi w kompostowniku przydomowym. Organ nie został więc upoważniony do określenia kwestii warunków powyższego zwolnienia, czy określenia terminu od którego zwolnienie przysługuje. Tym samym wprowadzenie jakichkolwiek dodatkowych warunków uzyskania zwolnienia, o którym mowa z art. 6k ust. 4a u.u.c.p.g. jest wykroczeniem poza delegację ustawową. Tym samym delegacja ustawowa zawarta w art. 6k ust. 4a u.u.c.p.g. nie określa warunków wstępnych ani zasadniczych do skorzystania ze zwolnienia z opłat w nim określonych. Prawo do zwolnienia uzależnione jest w istocie od obowiązywania stosownej uchwały rady gminy oraz wypełnienia warunków ustawowych, takich jak posiadanie statusu właściciela nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi oraz kompostowania bioodpadów stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 30 sierpnia 2023 roku, sygn. akt I SA/Gl 471/23, lex 3605571).

Tymczasem organ w § 2 ust. 2 zaskarżonej uchwały uzależnił prawo do uzyskania zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od złożenia przez właściciela nieruchomości deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości, w której zadeklarowano kompostowanie bioodpadów w kompostowniku przydomowym. Taka regulacja nie mieści się w ramach delegacji ustawowej zawartej w art. 6k ust. 4a u.c.p.g. i wkracza w materię ustawową uregulowaną w art. 6m u.p.c.g.

Podobnie delegacja ustawowa z art. 6k ust. 4a u.c.p.g. nie daje Radzie uprawnienia do zwolnienia właściciela nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym, który prowadzi kompostowanie bioodpadów stanowiących odpady komunalne w kompostowniku przydomowym z obowiązku posiadania worków na bioodpady. Takie upoważnienie zostało zawarte w art. 4. ust. 2a pkt 4 u.c.p.g. i jest możliwe do uchwalenia przez lokalnego prawodawcę w regulaminie utrzymania czystości i porządku na terenie gminy. Rada Miejska w Chorzowie z tej możliwości skorzystała uchwalając stosowną regulację w § 2 ust. 6 uchwały Rady Miejskiej w Chorzowie z dnie 16 kwietnia 2020 roku, nr XXl/344/20 w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta C. (Dz.U. Woj. Śł. 2020 poz. 3258). Tym samym § 3 w sposób wykraczający poza delegację z art. 6k ust. 4a u.p.c.g. reguluję wskazaną kwestię.

Żądanie uznania nieważności uchwały w całości znajduje oparcie w art. 147 § 1 p.p.s.a. Wobec braku prawidłowej realizacji delegacji ustawowej wyeliminowaniu z obrotu prawnego winna podlegać cała uchwała.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.

Uzasadniając swoje stanowisko organ stwierdził, że kwestionowana przez Skarżącego Uchwała Rady Miasta Chorzów z dnia 26 listopada 2020 r. określiła zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym zgodnie z art. 6k ust. 4a u.u.c.p.g. w związku z czym nie sposób ustalić w jaki sposób miałyby naruszać przepisy art. 2,7,94 Konstytucji RP, oraz art. 6k ust 4a ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, dotyczące zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi komposmjących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym na terenie C. Nie wskazuje tego dokładnie także sam Skarżący poprzestając jedynie na wskazaniu, że zostały podjęte z naruszeniem tych przepisów ustawy. Tym samym, niżej przedstawiona argumentacja opierać się będzie na wykładni przepisów stanowiących rzeczywistą podstawę prawną do wprowadzenia przez Radę Miasta Chorzów kwestionowanych postanowień uchwały.

Podkreślono, że akty prawa miejscowego, jako źródło powszechnie obowiązującego prawa o ograniczonym zasięgu terytorialnym (art. 87 ust. 2 Konstytucji RP), zajmują określone miejsce w systemie źródeł prawa, który w Polsce zbudowany jest hierarchicznie. Wszystkie więc akty normatywne niższego rzędu, powinny być zgodne z aktami normatywnymi wyższego rzędu. Takimi aktami niższego rzędu są akty prawa miejscowego w stosunku do ustaw jako aktów wyższego rzędu. Dlatego też organ realizujący ustawową normę kompetencyjną w zakresie tworzenia aktu prawa miejscowego zobligowany jest do podjęcia tego aktu w granicach upoważnienia zawartego w ustawie i zgodnie z treścią ustawy, spełniając wymogi z niej wynikające. Konstytucyjna zasada praworządności, określona w art. 7, nakazuje, aby organy władzy publicznej działały w granicach i na podstawie prawa. Każda norma kompetencyjna musi być zatem tak realizowana, aby nie naruszała przepisów ustawy i ściśle uwzględniała treść delegacji ustawowej. Podstawowymi dyrektywami wykładni norm o charakterze kompetencyjnym są: zakaz domniemania kompetencji, powinność interpretowania normy upoważniającej w sposób ścisły i literalny oraz zakaz dokonywania wykładni rozszerzającej przepisów kompetencyjnych i wyprowadzania kompetencji w drodze analogii (wyrok NSA z 24 marca 2021 r., III OSK 113/21). Z tego względu jako niedopuszczalne (niezgodne z prawem) uznać należy, z jednej strony wykroczenie przez Radę gminy poza zakres upoważnienia ustawowego, a z drugiej strony nieokreślenie w podejmowanej uchwale tych elementów, które na mocy stosownego upoważnienia ustawowego zostały w nim określone jako obligatoryjne (wyrok NSA z 14 października 2021 r., III FSK 3442/21).

Uchwała w sprawie zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym jako akt prawa miejscowego należący do sfery prawa daninowego, została podjęta ze szczególnym uwzględnieniem zasady prawidłowej legislacji wywodzonej z art. 2 Konstytucji RP, w tym wymogu stanowienia przepisów poprawnych, precyzyjnych i jasnych, czyli jednoznacznie nakładających obowiązki i przyznających prawa, tak by ich treść była oczywista i pozwalała na ich wyegzekwowanie.

Mając na uwadze powyższe, zatem zarzut odnoszący się do naruszenia wyżej wymienionych przepisów, na którym został oparty, nie znajduje jednak zastosowania w niniejszej sprawie.

Dalej argumentowano, że z art. 6k u.u.c.p.g. zastosowana ulga jest proporcjonalna do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi pochodzącymi z gospodarstw domowych. W związku z tym, iż w u.u.c.p.g. nie ma żadnych wskazań co do sposobu i metody obliczenia tej ulgi. Rada gminy w podejmowanej uchwale samodzielnie określiła (na podstawie dotychczasowych szacunków), ile zmniejszy koszty (zyska) z tytułu zmniejszenia kursów pojazdów odbierających odpady oraz zagospodarowania ich w instalacjach przetwarzających odpady tego rodzaju i w zależności od tego ustaliła wysokość obniżenia. Ustawodawca nie rozstrzygnął wprost, do jakich elementów opłaty powinna odnosić się ulga, czy powinna ona być wyrażona kwotowo, czy też procentowo, czy należy powiązać ją z obowiązującą w gminie metodą ustalania opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oraz jak wyliczyć ulgę proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych.

Do analizy przyjęto również fakt, iż w związku z brakiem odbioru bioodpadów spod nieruchomości, odpady te mogą zostać w części zagospodarowane poprzez dostarczenie do punktu selektywnego zbierania odpadów komunalnych, w związku z tym, iż brak jest prawnych możliwości zakazania korzystania z PSZOK w zakresie oddawania bioodpadów przez właścicieli nieruchomości korzystających z częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w związku z kompostowaniem bioodpadów w kompostowniku przydomowym. Skoro ustawodawca nie wskazuje, w jaki sposób wyliczyć proporcje, nie podaje wzoru, danych, które powinny być przyjęte do kalkulacji, oznacza to, że pozostawiono w tym zakresie pewną swobodę gminom i nie można uznać, iż istnieje tylko jeden sposób ustalenia wysokości zwolnienia.

Nie zgodzono się ze stanowiskiem Skarżącego iż: "Ustawodawca wymaga, by zwolnienie nastąpiło proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych". Jednocześnie nie wskazuje, w jaki sposób tę proporcję wyliczyć, nie podaje wzoru ani danych, które winny być przyjęte do kalkulacji i wyliczenia kwoty zwolnienia. Oznacza to, że w tym zakresie pozostawiono Radzie gminy pewną swobodę. Jednak pozostawiona organowi swoboda nie może dawać Radzie gminy zupełnej dowolności w zakresie wyliczenia zwolnienia z części opłaty. Organ winien przeprowadzić kalkulację w oparciu o rzetelne dokumenty obrazujące jakie oszczędności w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi powstają na skutek kompostowania bioodpadów przez właścicieli nieruchomości (..(str. 6 skargi). Skarżący powołał się również na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6.07.2021 r., sygn. akt III FSK 3685/21, z tymże w tym wyroku czytamy, iż: "Co się tyczy zarzutu naruszenia art. 6r. ust. 1aa, ust. lab i ust. 2 u.c.p.g. należy zauważyć, że przepisy te stanowią, że środki z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie mogą być wykorzystane na cele niezwiązane z pokrywaniem kosztów funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi (art. 6r. ust. 1aa u.c.p.g.), że środki te gmina lub związek międzygminny gromadzi na wyodrębnionym rachunku bankowym (art. 6r. ust. lab u.c.p.g.) oraz że gmina z opłat tych pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi (art. 6r. ust. 2 u.c.p.g.). Zarzut naruszenia tych przepisów jest więc trafny jedynie w takim zakresie, w jakim odnosi się do kwestii rozliczania przez gminę kosztów funkcjonowania systemu gospodarki odpadami komunalnymi w całości, a nie indywidualnie do danego gospodarstwa domowego. Analiza tych przepisów pośrednio potwierdza więc zasadniczą tezę, że oszczędności z tytułu kompostowania bioodpadów uzyskuje gmina, a nie poszczególne gospodarstwa domowe i w konsekwencji proporcja oszczędności z kompostowania bioodpadów winna być odnoszona do całości kosztów gospodarki odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych." Stąd też w analizie wzięto pod uwagę również koszty dostarczania odpadów do PSZOK, mimo iż Skarżący zanegował ten fakt uzasadniając to w następujący sposób: "organ wskazał za to, że do analizy przyjął fakt, iż w związku z brakiem odbioru bioodpadów spod nieruchomości odpady te mogą zostać w części zagospodarowane poprzez dostarczenie do punktu selektywnego zbierania odpadów komunalnych, w związku z czym, gdyż brak jest prawnych możliwości zakazania korzystania z PSZOK w zakresie oddawania bioodpadów przez właścicieli nieruchomości korzystających z częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w związku z kompostowaniem bioodpadów w kompostowniku przydomowym. Tym samym ustalając wysokość zwolnienia Rada kierowała się kryterium nie wskazanym przez ustawodawcę, albowiem delegacja z art. 6k ust. 4a u.c.p.g. nie przewiduje wskazanego przez organ kryterium. Nadto, lokalny prawodawca nie wskazał na czym oparł powyższe twierdzenia, brak jest jakichkolwiek analiz we wskazanym zakresie." W wyroku NSA sygn. akt III FSK 3685/21, stwierdzono również, iż: "Zasadniczą przesłankę rozstrzygnięcia Naczelnego Sądu Administracyjnego stanowi teza, że przewidziane w art. 6k ust. 4a u.c.p.g. zwolnienie w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi, kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych, należy odnosić do wynikającego z kompostowania bioodpadów zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi ponoszonych przez gminę, zwolnieniem tym obejmując w równym stopniu każde gospodarstwo domowe spełniające kryterium kompostowania bioodpadów, bez względu na liczbę tworzących to gospodarstwo mieszkańców i ilość wytwarzanych przez nie odpadów. Ponieważ tę regułę respektuje zakwestionowana przez Regionalną izbę Obrachunkową w R. Uchwała Rady z dnia 6 sierpnia 2020 r., rozstrzygnięcie nadzorcze Regionalnej Izby Obrachunkowej podlega uchyleniu." Zgodnie z art. 6r ust. 2 pkt 2 u.c.p.g., z pobranych opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi gmina pokrywa koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, które obejmują również koszty tworzenia i utrzymania punktów selektywnego zbierania odpadów komunalnych. Wszystkie koszty brane pod uwagę przy ustalaniu ulgi za kompostowniki zostały uszczegółowione w załączniku nr la, tj.: każdy wiersz z obliczeniami został szczegółowo opisany, więc trudno jest się zgodzić ze stanowiskiem Skarżącego, iż" (...) organ nie przedstawił metody ustalenia wysokości częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi(...) Dokumentacja stanowiąca podstawę wyliczenia stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, stanowi załącznik nr 1.

Pokreślono, że organ przy szacowaniu zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, posiłkował się dostępnymi w obrocie internetowym poradnikami/opiniami/komentarzami na podstawie których, dokonał stosownej analizy i kalkulacji między innymi posiłkowano się niżej wymienioną literaturą.

• Sługocka Martyna, Przydomowy kompostownik - poradnik dla mieszkańca, (Zał. 2)

• Czy jeśli ustawodawca posłużył się pojęciem "kompostownik przydomowy" możliwym jest zwolnienie w części z opłaty właściciela, który nie posiada kompostownika - pojemnika, a bioodpady kompostuje na pryzmie? (Zał. 3).

• Jak w praktyce powinno się obliczyć wysokość ulgi za posiadanie kompostownika w przypadku metody opłaty za odbiór i zagospodarowanie odpadów według zużycia wody?( Zał. 4).

• Czy właściciel nieruchomości w trakcie roku może zrezygnować ze zwolnienia z części opłaty za gospodarowanie odpadami z tytułu kompostowania odpadów w przydomowym kompostowniku np. po kilku miesiącach łub po pół roku? (Zał. 5).

Mając na uwadze powyższe, trudno się zgodzić ze stanowiskiem Skarżącego, że Rada Miasta Chorzów nie przedstawił metody ustalenia wysokości częściowego zwolnienia z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla mieszkańców Miasta C. Rada Miasta Chorzów przedstawiła wiele danych i załączników na potwierdzenie prawidłowej metody dokonania zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym.

W związku z powyższym stanowisko skarżącego jest niezrozumiałe i zdaje się być pozbawione logicznego uzasadnienia, którego nie sposób się doszukać w lakonicznym uzasadnieniu wnoszonej skargi. Tym samym uznać należy, iż wbrew stanowisku skarżącego Uchwała została podjęta na podstawie i w granicach przyznanego Radzie Miasta Chorzów upoważnienia ustawowego, w związku z czym brak jest podstaw do stwierdzenia jego nieważności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Skarga jest zasadna.

Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest uchwała nr XXIX/494/2020 Rady Miejskiej w Chorzowie z dnia 26 listopada 2020 roku w sprawie zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku. Uchwała ta została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego w dniu 4 lutego 2020 roku pod pozycją 8693.

Zgodnie z § 1 tej uchwały Zwalnia się w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych.

§ 2. 1. Zwolnienie, o którym mowa w § 1 ustala się w wysokości 4 zł od opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

2. Warunkiem zwolnienia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o którym mowa w § ł jest złożenie przez właściciela nieruchomości deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości, w której zadeklarowano kompostowanie bioodpadów w kompostowniku przydomowym.

§ 3. W przypadku, gdy właściciel nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym prowadzi kompostowanie bioodpadów stanowiących odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, zwalnia się go w całości z obowiązku posiadania worków na bioodpady.

§ 4. Wykonanie uchwały powierza się Prezydentowi Miasta C.

§ 5. Uchwała podlega opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Śląskiego i wchodzi w życie z dniem ł stycznia 2021 r.

Podstawy prawne stwierdzenia nieważności uchwały lub aktu organu gminy wyznaczają przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 40, dalej jako u.s.g.). Zgodnie z art. 91 ust. 1 zdanie 1 tej ustawy, uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne.

W orzecznictwie sądów administracyjnych i doktrynie utrwalony jest pogląd, że tylko istotne naruszenie prawa stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności uchwały (aktu) organu gminy. Do naruszenia takiego zaliczyć należy: naruszenie przepisów wyznaczających kompetencję do podejmowania uchwał, podstawy prawnej podejmowania uchwał, przepisów prawa ustrojowego, przepisów prawa materialnego - przez wadliwą ich wykładnię - oraz przepisów regulujących procedurę podejmowania uchwał (por. wyrok NSA z dnia 11 lutego 1998 r., sygn. akt II SA/Wr 1459/97).

Przypomnieć również należy, że akty prawa miejscowego zaliczają się do źródeł prawa powszechnie obowiązującego, choć obowiązują wyłącznie na obszarze działania organów, które je wydały (art. 87 ust. 2 Konstytucji RP). Z kolei zgodnie z art. 94 Konstytucji RP do organów, które mogą zostać wyposażone w kompetencję do wydania wspomnianych aktów zalicza się organy samorządu terytorialnego oraz terenowe organy administracji rządowej.

Podmioty te mogą ustanawiać wspomniane akty wyłącznie na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, a także na zasadach określonych w przepisach tej rangi. Stosownie bowiem do treści art. 40 ust. 1 u.s.g. na podstawie upoważnień ustawowych gminie przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązujących na obszarze gminy. Wykonawczy charakter aktu prawa miejscowego oraz zasada prymatu nad nim ustawy w hierarchii źródeł prawa, obligują więc organ realizujący ustawową normę kompetencyjną w zakresie tworzenia aktu prawa miejscowego do wydawania tych aktów wyłącznie w granicach upoważnienia ustawowego, celem uszczegółowienia zapisów ustawowych. Regulacje zawarte w akcie prawa miejscowego mają na celu jedynie uzupełnienie przepisów powszechnie obowiązujących rangi ustawowej, kształtujących prawa i obowiązki ich adresatów.

Zdaniem Sądu, nie może budzić wątpliwości, że istotne naruszenie prawa występuje m.in. wówczas, kiedy dochodzi do sytuacji kiedy prawodawca lokalny wykracza poza zakres upoważnienia ustawowego do wydania aktu prawa miejscowego (por. wyroki: WSA z dnia 18 lutego 2016 r., sygn. akt III SA/Po 1007/15, WSA z dnia 27 października 2009 r., sygn. akt II SA/Bd 688/09).

Z art. 94 ust. 1 u.s.g. wynika, że w przypadku aktów prawa miejscowego, możliwość stwierdzania ich nieważności przez sąd administracyjny, nie jest ograniczona czasowo. Stanowi on bowiem, że nie stwierdza się nieważności uchwały lub zarządzenia organu gminy po upływie jednego roku od dnia ich podjęcia, chyba że uchybiono obowiązkowi przedłożenia uchwały lub zarządzenia w terminie określonym w art. 90 ust. 1, albo jeżeli są one aktem prawa miejscowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 u.u.c.p.g. Utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy. W myśl ust. 2 pkt 3 tego artykułu Gminy zapewniają czystość i porządek na swoim terenie i tworzą warunki niezbędne do ich utrzymania, a w szczególności: obejmują wszystkich właścicieli nieruchomości na terenie gminy systemem gospodarowania odpadami komunalnymi. Przy czym przez właścicieli nieruchomości rozumie się także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością (art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

Należy zwrócić uwagę, że w myśl art. 6c ust. 1 tej ustawy Gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Stosownie zaś do art. 6c ust. 2 ustawy Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

Z powyższego wynika zatem, że obowiązkiem gminy w zakresie zapewnienia i utrzymania czystości w gminach, jest zapewnienie odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Natomiast w przypadku nieruchomości niezamieszkiwanych, na których powstają odpady komunalne, rada gminy może, a nie musi, przejąć obowiązki odbierania tych odpadów.

Z art. 6h u.u.c.p.g. wynika, że Właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Z art. 6i ust. 1 wynika, że obowiązek ponoszenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi powstaje:

1) w przypadku nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy - za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości zamieszkuje mieszkaniec;

2) w przypadku nieruchomości, na której nie zamieszkują mieszkańcy - za każdy miesiąc, w którym na danej nieruchomości powstały odpady komunalne;

3) w przypadku nieruchomości, na której znajduje się domek letniskowy, i innej nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe - za rok bez względu na długość okresu korzystania z nieruchomości.

Z art. 6j ust. 1 u.u.c.p.g. wynika, że w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn:

1) liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, lub

2) ilości zużytej wody z danej nieruchomości, lub

3) powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego

- oraz stawki opłaty ustalonej na podstawie art. 6k ust. 1.

Stosownie do art. 6c ust. 3 ww. ustawy W przypadku nieruchomości, na której nie zamieszkują mieszkańcy, opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowi iloczyn zadeklarowanej liczby pojemników lub worków, przeznaczonych do zbierania odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości, oraz stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 6k ust. 1 pkt 2.

Jak stanowi art. 6k ust. 1 tej ustawy Rada gminy, w drodze uchwały:

1) dokona wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi spośród metod określonych w art. 6j ust. 1 i 2 oraz ustali stawkę takiej opłaty; dopuszcza się stosowanie więcej niż jednej metody ustalenia opłat na obszarze gminy;

2) ustali stawkę opłaty za pojemnik lub worek o określonej pojemności, przeznaczony do zbierania odpadów komunalnych na terenie nieruchomości.

Z ust. 2 art. 6k wynika, że Rada gminy, określając stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, bierze pod uwagę:

1) liczbę mieszkańców zamieszkujących daną gminę;

2) ilość wytwarzanych na terenie gminy odpadów komunalnych;

3) koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi, o których mowa w art. 6r ust. 2-2b i 2d;

4) przypadki, w których właściciele nieruchomości wytwarzają odpady nieregularnie, w szczególności to, że na niektórych nieruchomościach odpady komunalne powstają sezonowo.

Z art. 6k ust. 4a tej ustawy wynika, że Rada gminy, w drodze uchwały, zwalnia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych.

Należy zwrócić uwagę, że w przepisie art. 6k ust. 4a u.c.o.g. ustawodawca posługuje się określeniem zwalnia w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, ustalając dyrektywę, w jaki sposób część ta miałaby być ustalona odwołując się do kategorii finansowych (tj. proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych). Należy zwrócić uwagę, że bioodpady stanowią część powstających odpadów komunalnych, a w konsekwencji składową kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi. Na koszty ma wpływ ilość odbieranych odpadów.

Z ustawy u.u.c.p.g wynika, że gminy przy ustalaniu opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, obowiązane są uwzględnić m.in. liczbę mieszkańców zamieszkujących daną gminę, ilość wytwarzanych na terenie gminy odpadów komunalnych oraz koszty funkcjonowania systemu gospodarowania odpadami komunalnymi (art. 6k ust. 2 pkt 1-3 ustawy o u. u.c.p.g.). Koszty gospodarowania odpadami niewątpliwie zależą przede wszystkim od ilości odbieranych odpadów, które następnie muszą być zagospodarowane w określony prawem sposób.

Z § 1 zaskarżonej uchwały wynika, że organ zwolnił w części z opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi właścicieli nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi kompostujących bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, proporcjonalnie do zmniejszenia kosztów gospodarowania odpadami komunalnymi z gospodarstw domowych. Zatem wskazał precyzyjnie podmiot uprawniony do zwolnienia. W zasadzie przepisał regulację ustawową wynikającą z art. 6k ust. 4a u.u.c.p.g.

W § 2 ust. 1 uchwały wskazał stawkę określając ją na kwotę 4 zł od opłaty za zagospodarowanie odpadami. Natomiast w § 2 ust. 2 wskazał, że warunkiem zwolnienia jest złożenie przez właściciela nieruchomości deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi dla nieruchomości, w której zadeklarowano kompostowanie bioodpadów w kompostowniku przydomowym.

Należy zatem zauważyć, że w § 2 ust. 2 organ wprowadził warunek, który nie wynika z ustawy, bowiem warunkiem nie jest złożenie odpowiedniej deklaracji, a kompostowanie. Innymi słowy, jeżeli właściciel nieruchomości jednorodzinnej złoży deklarację wskazując, że kompostuje bioodpady stanowiące odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, a tego nie czyni, zwolnienie takie mu nie przysługuje. Wynika to wprost z treści art. 6k ust. 4a ww. ustawy odnoszącej się do sfery faktu, poprzez użycie sformułowania "kompostujących". Zatem wprowadzenie warunku w postaci złożenia deklaracji wykracza poza regulację ustawową co powoduje, że § 2 ust. 2 tej uchwały został podjęty z naruszeniem prawa.

Dalej w § 3 uchwały wskazano, że w przypadku, gdy właściciel nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym prowadzi kompostowanie bioodpadów stanowiących odpady komunalne w kompostowniku przydomowym, zwalnia się go w całości z obowiązku posiadania worków na bioodpady.

Z art. 4 ust. 2a pkt 4 u.u.c.p.g. wynika, że ustawy rada gminy może w regulaminie określić wymagania dotyczące kompostowania bioodpadów stanowiących odpady komunalne w kompostownikach przydomowych na terenie nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi oraz zwolnić właścicieli takich nieruchomości, w całości lub w części, z obowiązku posiadania pojemnika lub worka na te odpady. Zatem zwolnienie z obowiązku posiadania worków na bioodpady należy do zakresu innej uchwały, niż uchwała podejmowana na podstawie art. 6k ust. 4a tej ustawy. Tym bardziej, że jak słusznie zauważył to Prokurator w § 2 ust. 6 uchwały Rady Miejskiej w Chorzowie z dnie 16 kwietnia 2020 roku, nr XXl/344/20 w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie Miasta C. (Dz.U. Woj. Śł. 2020 poz. 3258) zawarto już tę regulację. Tym samym § 3 w sposób wykraczający poza delegację z art. 6k ust. 4a u.p.c.g. reguluję wskazaną kwestię. Zatem zawarcie w przedmiotowej uchwale regulacji należących do zakresu innej uchwały stanowi istotne naruszenie prawa.

Ostatnią kwestią jest ocena wysokości stawki przyjętej przez organ w oparciu o złożoną dokumentację. Składa się na nią kalkulacja, oraz wskazane artykuły.

Zdaniem Sądu jest to materiał niewystarczający do oceny prawidłowości przyjętej stawki. W złożonym zestawieniu wskazane zostały kody odpadów. Z Rozporządzenia Ministra Klimatu z dnia 2 stycznia 2020 r. w sprawie katalogu odpadów (Dz. U. z 2020 r. poz. 10) wynika m.in., że kod 15 to odpady opakowaniowe; sorbenty, tkaniny do wycierania, materiały filtracyjne i ubrania ochronne nieujęte w innych grupach. Z załącznika do tego rozporządzenia wynika, że odpady bio objęte są kodem 20 01 08 - Odpady kuchenne ulegające biodegradacji, 20 02 01 odpady podlegające biodegradacji (z ogrodów lub parków). Bez wątpienia uwzględniono ww. kody do wyliczenia, jednakże w zestawieniu tym zestawiono nie ilość odpadów bio, ale koszt ich zagospodarowania w stosunku do kosztów ogółem. Z art. 6r wynika zaś, że uwzględnia się ilość odpadów. Ustalono ich koszt na 1.485,552,00 zł. Następnie ustalono liczbę adresów w zabudowie jednorodzinnej na wartość 1.236. ustalono, że bioodpady stanowią 6,7% kosztów ogółem, zaś do wyliczenia ostatecznie przyjęto 10% nie wskazując skąd pochodzi ta wartość. W uwagach wskazano, że "koszty zagospodarowania nie spadają, bo mogą jeszcze odpady trafić na PSZOK, ale inne koszty spadają na 4 zł". Tymczasem do wyliczenia stawki nie przyjęto wyliczeń dla szacowanych kosztów administrowania oraz kosztów odbioru odpadów wskazując, że samochód i tak jedzie w kierunku tych zabudowań, zaś obowiązki kontrolne zniwelują koszty administrowania. Ostatecznie przyjęto koszt zagospodarowania odpadów w jednym domku jednorodzinnym (szacując jednocześnie, że 36,6% trafi do PSZOK) jako 10% całości co daje kwotę 10,93 zł i jednocześnie mnożąc ją właśnie przez 0,366. Postępowanie powyższe budzi zatem wątpliwości co do tego jak została ustalona stawka. Jednocześnie dane te są nieweryfikowalne wobec braku stosownych dokumentów. Zatem i w powyższym zakresie zaskarżona uchwała w sposób istotny narusza prawo.

Tym samym na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. Sąd stwierdził nieważność zaskarżonej uchwały w całości.