Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Waldemar Śledzik, Sędzia WSA Anna Wesołowska, Protokolant starszy referent Monika Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lipca 2014 r. sprawy ze skargi D. S.A. z siedzibą w W. (dawniej: D. S.A. z siedzibą w W.) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. D.S.A. z siedzibą w W. (dalej zwany: "Bankiem") opisując zdarzenie przyszłe we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług (dalej zwany: "VAT") wskazał, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje czynności bankowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997r. Prawo bankowe (Dz.U. z 2002r. Nr 72, poz. 665, ze zm.). Bankowi w związku z tą działalnością przysługują różnego rodzaju wierzytelności wobec klientów: z tytułu udzielonych kredytów, pożyczek i innych transakcji finansowych zwolnionych z VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-40 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej zwana: "u.p.t.u."). Bank rozważa, w celu upłynnienia posiadanych aktywów i pozyskania środków pieniężnych na finansowanie działalności, zbycie do funduszu sekurytyzacyjnego określonych portfeli wierzytelności przez: 1) przelew wierzytelności, 2) umowę o subpartycypację w rozumieniu ustawy z dnia 27 maja 2004r. o funduszach inwestycyjnych (Dz.U. Nr 146, poz. 1546 ze zm., dalej zwana: "u.f.i.").

Bank po zbyciu wierzytelności do funduszu sekurytyzacyjnego w ww. sposób, może świadczyć na rzecz funduszu usługi zarządzania ww. wierzytelnościami: a) przyjmowanie wpłat od dłużników wierzytelności i ich przekazywanie na rachunek funduszu, b) naliczanie odsetek, kar i innych świadczeń w przypadku niedokonania przez dłużnika płatności w ustalonym terminie, c) prowadzenie i dokonywanie na bieżąco odpowiednich zmian w dokumentacji związanej z wierzytelnościami, w tym administrowanie danymi klientów i ich aktualizacja, d) monitorowanie kondycji finansowej dłużników wierzytelności, prowadzenie monitoringu spłat wierzytelności i podejmowanie odpowiednich czynności mających doprowadzić do ich spłaty; e) prowadzenie korespondencji z dłużnikami mającej na celu wyjaśnienie braku spłaty wierzytelności w terminie, przez kontakt z dłużnikami oraz sporządzanie i wysyłanie dłużnikom monitów oraz wezwań do zapłaty; f) negocjowanie i ustalanie z dłużnikami warunków spłaty ich wierzytelności wobec funduszu sekurytyzacyjnego w przypadku niewywiązywania się przez dłużników z ich obowiązków w ustalonych terminach, g) podejmowanie innych, przewidzianych prawem czynności mających na celu odzyskanie wierzytelności, w tym występowanie na podstawie pełnomocnictwa, w imieniu funduszu sekurytyzacyjnego na drogę sądową i kierowanie należnych funduszowi wierzytelności na drogę egzekucji komorniczej, h) sporządzanie i przedstawianie funduszowi sekurytyzacyjnemu w ustalonych terminach sprawozdań z czynności wykonywanych przez Bank w ramach zarządzania wierzytelnościami funduszu.

Ma to uzasadnienie, gdyż fundusz w celu obsługi i zarządzania ww. portfelem musiałby zatrudnić dodatkowy wykwalifikowany personel. Outsourcing ww. czynności na Bank jest także racjonalny, gdyż Bank w chwili obecnej (właściciel wierzytelności) wykonuje ww. czynności, więc nie wiąże się to z istotnym ryzykiem funduszu i zwiększonymi kosztami obciążającymi wartość aktywów netto funduszu. Podstawowym celem usług byłoby efektywne zarządzanie wartością i jakością nabytego przez fundusz portfela wierzytelności (aktywów), od których zależy wartość emitowanych certyfikatów inwestycyjnych.

W związku z tym Bank zapytał: czy ww. usługi zarządzania wierzytelnościami zbytymi na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego w ramach przelewu wierzytelności lub umowy o subpartycypację podlegają zwolnieniu z VAT, na mocy art. 43 ust. 12 lit. b) u.p.t.u.?

Bank odpowiedział twierdząco na ww. pytanie, wskazując, iż ww. przepis zwalnia z VAT usługi zarządzania portfelami inwestycyjnymi lub ich częścią w rozumieniu przepisów u.f.i.

Fundusz inwestycyjny, zgodnie z art. 3 ust. 1 u.f.i., jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze publicznego, a w przypadkach określonych w ustawie również niepublicznego, proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych, w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Na mocy art. 183 ust. 1 u.f.i. fundusz sekurytyzacyjny jest tworzony w celu inwestowania w aktywa w postaci wierzytelności. Podstawowym aktywem w portfelu inwestycyjnym ww. funduszu są wierzytelności, które wymagają realizacji czynności opisanych w lit. a-h) stanu faktycznego. Czynności te są nierozerwalnie związane z charakterem wierzytelności jako zobowiązań pieniężnych. Wierzytelności są specyficznym aktywem, którego wartość jest w zasadniczym stopniu uzależniona od terminowości spłat i sytuacji finansowej dłużnika. Zarządzanie wierzytelnościami polega w szczególności na bieżącej obsłudze wpłat, ich monitorowaniu, naliczaniu opłat za nieterminowe realizowanie zobowiązań i podejmowaniu wszelkich niezbędnych czynności w celu zachowania wartości portfela wierzytelności, w tym także czynności mających na celu zapewnienie terminowego realizowania zobowiązań i wyegzekwowania należności. Wierzytelności tworzą portfel inwestycyjny, stąd czynności opisane w lit. a-h) mieszczą się w pojęciu zarządzania funduszami inwestycyjnymi.

Stanowisko to ma potwierdzenie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej zwany "TSUE") z 1 maja 2006r. w sprawie C-169/01 Abbey National Pic Inscape Investments Funds vs. Commissioners of Customs & Excise, w którym stwierdzono, że art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy 77/388 (aktualnie art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy VAT 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U. L Nr 347, str. 1 ze zm., dalej zwana: "Dyrektywą 112") i art. 43 ust. 1 pkt 12 u.p.t.u.) należy interpretować w ten sposób, że "pojęcie "zarządzania specjalnymi funduszami powierniczymi", o którym mowa w tym przepisie, obejmuje usługi w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i - jeśli je oceniać globalnie - są specyficzne i istotne dla zarządzania tymi funduszami". Wyrok ten mimo, iż dotyczył outsourcingu usług w zakresie administrowania i prowadzenia rachunkowości, wskazywał sposób interpretacji "zarządzania" - tworzące odrębną całość czynności (usługi) specyficzne i istotne dla prowadzenia działalności przez fundusze. Czynności Banku opisane w lit. a-h) stanu faktycznego spełniają te wymogi. Funkcjonalnie tworzą odrębną całość (ściśle wyspecyfikowane w procedurach i przypisane do określonego personelu). Są specyficzne w funduszach sekurytyzacyjnych, których aktywem są wierzytelności. I tak musiałyby być wykonywane, nawet gdyby wykonywał je sam fundusz w ramach swojej struktury przez własny personel. Są istotne, bo bez nich nie byłaby realizowana wartość wierzytelności (tj. obsługa spłat i inne czynności).

Zarządzanie przez Bank ww. wierzytelnościami będzie stanowiło usługę zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego zwolnioną z VAT, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b) u.p.t.u. Analogiczne stanowisko, co do sposobu rozumienia i definiowania pojęcia zarządzania funduszami inwestycyjnymi, zawartego w art. 13 część B fit. d) pkt 6 VI dyrektywy (aktualnie art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 112) zajął TSUE w wyrokach z: 7 marca 2013r. GfBk Gesselschaft fur Bôrsenkommunikation mbH vs. Finanzamt Bayreuth, C-275/11, 28 czerwca 2007r. JP Morgan Fleming Claverhouse lnvestment Trust i The Association of investment Trust Companies, C-363/05. Stanowisko Banku, że usługi zarządzanie podlegają zwolnieniu z VAT wyrażały także organy podatkowe w interpretacjach.

2. Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z 19 września 2013r. uznał stanowisko Banku za nieprawidłowe, powołując się na treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 41 ust. 1, art. 146a pkt 1, art. 43 ust. 1 pkt 12, art. 43 ust. 15 u.p.t.u. oraz art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 112 oraz art. 192 ust. 1 i 2 u.f.i.

Minister Finansów wyjaśnił, że w związku z tym, iż ani u.p.t.u. ani Dyrektywa 112 nie zawierają definicji zarządzania, koniecznym było odwołanie się do orzecznictwa TSUE. Rzecznik Generalny w opinii do wyroku TSUE z 21 października 2004r. C-8/03 (Banąue Bruxelles Lambert S.A. (BBL) v. państwo belgijskie) odnośnie pojęcia "zarządzanie", o którym mowa w art. 13(B) (d) pkt 6 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 (1) (g) Dyrektywy 112) podkreślił: "Otóż cel ten wymaga takiego zakreślenia zwolnienia, aby nie naruszało ono zasady powszechności podatku, bez czynienia go jednak bezprzedmiotowym. Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami powierniczymi. Tym samym nie można ograniczać zwolnienia tylko do podejmowania decyzji. Niemniej jednak nie można rozciągać go na wszystkie usługi świadczone na rzecz przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, które znajdują się w takiej sytuacji, jak fundusze powiernicze. Moim zdaniem, transakcje, które obejmują zwolnienie, winny ograniczać się do tych, które są ściśle związane z prowadzeniem funduszu, to znaczy do określania polityki inwestycyjnej, kupna i sprzedaży aktywów. O ile zwolnione transakcje nie ograniczają się do podejmowania decyzji, o tyle jednak muszą one bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi. Aby móc zastosować zwolnienie, należy ustalić, że dane świadczenia są nierozerwalnie związane z transakcjami bezpośrednio zwolnionymi przez VI dyrektywę. Z kolei świadczenia, które można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać za podlegające podatkowi".

Doprecyzowania powyższej definicji dokonał TSUE w wyroku z 4 maja 2006r. w sprawie C-169/04 (Abby National) wskazał, że art. 13 część B lit. d pkt 6 VI dyrektywy (art. 135 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 112) nie zawiera definicji pojęcia "zarządzanie" funduszami powierniczymi. Wykładnia tego przepisu powinna być dokonywana z uwzględnieniem kontekstu, w jaki się wpisuje, celów i układu tej dyrektywy oraz zwłaszcza rafio legis zwolnienia, które przewiduje. Pojęcie "zarządzania" funduszami powierniczymi jest autonomicznym pojęciem prawa wspólnotowego, którego treść nie może być zmieniona przez państwa członkowskie i obejmuje usługę w zakresie administracyjnego zarządzania i prowadzenia rachunkowości funduszy świadczone przez podmiot zarządzający będący osobą trzecią, jeżeli tworzą one odrębną całość i wypełniają funkcję specyficzną i istotną dla zarządzania tymi funduszami. Pojęcie to nie obejmuje natomiast świadczenia usług odpowiadających obowiązkom wypełnianym przez depozytariusza, takim jak wymienione w art. 7 ust. 1 i 3 oraz art. 14 ust. 1 i 3 Dyrektywy Rady 85/611/EWG z 20 grudnia 1985r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS). TSUE w pkt 71 wyroku wskazał, że "Świadczone usługi powinny zatem dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem funduszami powierniczymi. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy też technicznym, takie jak udostępnienie systemu informatycznego, nie jest objęte zakresem art. 13 część B lit. d) pkt 6 szóstej dyrektywy".

W związku z tym Minister Finansów stwierdził, że usługi opisane przez Bank nie mieszczą się w pojęciu usług zarządzania funduszami inwestycyjnymi. Są to usługi polegające głównie na podejmowaniu czynności obsługi nabytych przez Fundusz wierzytelności. Z opisu sprawy nie wynika, by Bank w ramach ww. usług był upoważniony do dokonywania istotnych z punktu widzenia zarządzania czynności faktycznych i prawnych w imieniu i na rzecz Funduszu, w tym do nabywania praw i zaciągania zobowiązań; upoważniony do nabywania i zbywania aktywów, tj. wierzytelności z portfela inwestycyjnego Funduszu. W konsekwencji czynności Banku nie noszą cech sprawowania zarządu, administrowania. Opisane czynności mają charakter usług technicznych, nie zarządczych. Natomiast, aby usługi korzystały ze zwolnienia powinny, stosownie do orzecznictwa TSUE, dotyczyć specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzaniem. Samo świadczenie usług o charakterze materialnym czy technicznym, takie jak obsługa wierzytelności polegająca głównie na podejmowaniu czynności opisanych we wniosku, nie jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b) u.p.t.u, w związku z czym usługi te Bank winien opodatkować zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 u.p.t.u.

Minister Finansów odnosząc się do przywołanych przez Bank interpretacji indywidualnych wskazał, że chociaż dotyczą zbliżonych spraw w zakresie usług obsługi sekurytyzowanych wierzytelności, to opierają się na przepisach, które na dzień wydania interpretacji były nieobowiązujące. Nowe przepisy u.p.t.u. obowiązujące od 1 stycznia 2011r. w sposób pełniejszy realizują cele stawiane przez art. 135 Dyrektywy 112.

3. Minister Finansów w odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej.

4. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Bank wniósł o usunięcie naruszenia prawa wynikającego z wydaje interpretacji z uwagi na naruszenie: 1) art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b) u.p.t.u. stanowiący implementację art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 112 przez błędną wykładnię polegającą na uznaniu, iż usługa świadczona przez Bank nie stanowi usługi zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego w rozumieniu przepisów u.f.i., która korzysta ze zwolnienia z VAT; 2) art. 14a § 1, art. 14b § 6 i art. 121 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm., dalej zwana: "O.p.") przez brak zastosowania i nieuznanie stanowiska Banku, zgodnie, z którym usługa świadczona przez Bank na rzecz funduszu sekurytyzacyjnego jest zwolniona z VAT, za prawidłowe.

W uzasadnieniu Bank powtórzył stanowisko prezentowane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, stwierdzając, że usługa ww. usługa stanowi zespół ściśle powiązanych ze sobą świadczeń specyficznych i istotnych z punktu widzenia działalności funduszu sekurytyzacyjnego - funduszu inwestycyjnego w rozumieniu u.f.i., i jej świadczenie podlega zwolnieniu od VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 12 u.p.t.u. Minister Finansów w zaskarżonej interpretacji całkowicie pominął analizę załącznika II dyrektywy UCITS, a na podstawie tej dyrektywy można uznać ww. usługę za zarządzanie portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego. Minister Finansów zawężając więc definicję zarządzania jedynie do "zarządzania inwestycjami" pozostaje w sprzeczności z dyrektywami interpretacyjnymi płynącymi z treści ww. wyroków TSUE. Również w orzecznictwie sądów administracyjnych teza, iż usługa zarządzania funduszami inwestycyjnymi, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 u.p.t.u. powinna być interpretowana z uwzględnieniem załącznika II do dyrektywy UCITS (część "administracja") znajduje pełne potwierdzenie (por. prawomocne wyroki WSA w Warszawie z 17 stycznia 2013r. sygn. akt III SA/Wa 1466/12 i III SA/Wa 1467/12, wyrok WSA we Wrocławiu z 21 listopada 2011r. sygn. akt I SA/Wr 1370/11). Tym samym ww. usługa Banku powinna korzystać ze zwolnienia z VAT.

5. Minister Finansów w odpowiedzi na skargę, podtrzymując zaprezentowane wcześniej stanowisko, wniósł o oddalenie skargi.

II. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

1. Skarga nie jest uzasadniona.

2. Zgodnie z art. 1 § 1 i art. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez m.in. kontrolę administracji publicznej. Kontrola ta jest sprawowana pod względem zgodności z prawem wydawanych decyzji, postanowień bądź innych aktów. Stosownie zaś do art. 3 § 1 i § 2 pkt 4a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze. zm., dalej zwana: "P.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg m.in. na pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach. Sąd uwzględniając skargę na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego uchyla taką interpretację (art. 146 § 1 P.p.s.a.).

3. Sąd, dokonując kontroli zaskarżonej interpretacji indywidualnej przy uwzględnieniu przedstawionych wyżej zasad, doszedł do przekonania, że interpretacja indywidualna nie narusza prawa, a przede wszystkim przepisów wskazanych w skardze (art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b) u.p.t.u., art. 14a § 1, art. 14b § 6 i art. 121 § 1 O.p.) w zakresie powodującym konieczność jej wyeliminowania z obrotu prawnego.

4. Sąd na wstępie wskazuje, że u.p.t.u. nie definiuje ani pojęcia "zarządzanie" ani pojęcia "portfeli inwestycyjnych". U.p.t.u. nie odwołuje się też do definicji pojęcia sekurytyzacja.

Termin "sekurytyzacja" oznacza proces ekonomiczny, którego celem jest emisja papierów wartościowych na podstawie zespołu wierzytelności. Sekurytyzacja określa proces emisji papierów wartościowych, które są zabezpieczone przez grupę wyselekcjonowanych aktywów (patrz: I. Raczkowska, Sekurytyzacja wierzytelności bankowych, Warszawa 2001 r. s.13-14).

Na portfel inwestycyjny składają się posiadane przez inwestora (w rozpoznawanej sprawie zamknięty fundusz sekurytyzacyjny) środki pieniężne oraz instrumenty finansowe. Tym samym wierzytelności (zespół wierzytelności) mogą (może) stanowić portfel inwestycyjny funduszu sekurytyzacyjnego.

W świetle powoływanego przez Bank załącznika nr 2 do dyrektywy UCITS w zarządzaniu mieszczą się trzy rodzaje czynności:

1) zarządzanie inwestycyjne,

2) administracja, na którą składają się: a) obsługa prawna i usługi w zakresie rachunkowości w zarządzaniu; b) zapytania klientów; c) wycena i wyznaczanie ceny (w tym zwroty podatkowe); d) monitorowanie przestrzegania uregulowań; e) utrzymanie rejestru posiadaczy jednostek uczestnictwa; f) podział dochodu; g) emisja i umorzenie jednostek uczestnictwa; h) ustalenia umowne (w tym wysłanie świadectwa); i) przechowywanie ksiąg;

3) wprowadzanie do obrotu.

Zdaniem Banku czynności opisane we wniosku o interpretację indywidualną, polegające na szeroko rozumianej "obsłudze wierzytelności", mieszczą się w pojęciu administracji zarządzania zbiorowym portfelem inwestycyjnym, więc podlegają zwolnieniu z VAT na mocy ww. przepisu art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b) u.p.t.u.

Zdaniem natomiast Ministra Finansów są to jedynie czynności o charakterze technicznym, które nie dotyczą specyficznych i istotnych elementów związanych z zarządzeniem funduszami inwestycyjnymi oraz nie mieszczą się w zarządzaniu – nie noszą cech sprawowania zarządu, więc nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b) u.p.t.u.

5. Zdaniem Sądu w sporze rację należy przyznać Ministrowi Finansów, który w sposób należyty i uzasadniony, przyjął, że opisane we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej czynności Banku, polegające na obsłudze wierzytelności, które mają zostać kupione przez fundusz sekurytyzacyjny, nie będą korzystały ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 12 lit. b) u.p.t.u.

Zdaniem Sądu czynności opisane we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej stanowią obsługę wierzytelności - tak jak trafnie przyjął Minister Finansów - odwołując się do poglądów wyrażonych w orzecznictwie TSUE, które powoływało się na treści załącznika nr 2 - aczkolwiek nie mogą być uznane za ściśle związane z prowadzeniem funduszu sekurytyzacyjnego. Nie można również uznać, że poprzez wykonywanie czynności opisanych we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej Bank decyduje o losie wierzytelności, poprzez zarządzanie tymi wierzytelnościami. Czynności te są przede wszystkim administrowaniem, mają charakter techniczny, nie polegają zatem na decydowaniu o losie wierzytelności.

Pojęcie "zarządzać" oznacza: (1.1) wydawać polecenia, rozkazywać, (1.2) kierować czymś (instytucją, zasobami), decydować o losie czegoś (http://pl.wiktionary.org/wiki).

Zarządzanie należy do nauk ekonomicznych. Od początku XX wieku, odkąd zarządzanie próbowano oprzeć na naukowych podstawach, aż do lat 60. XX wieku zarządzanie pojmowane było jako działanie kierownicze, obejmujące następujące sekwencje postępowania: Planowanie, Organizowanie, Decydowanie, Motywowanie i Kontrolowanie, nazywane klasycznymi funkcjami zarządzania. Klasyczne funkcje zarządzania wyróżnił pierwszy "klasyk" zarządzania Henri Fayol. Jednakże paradygmat zarządzania zmienił się od tego czasu radykalnie, więc warto powrócić do starszej, bardziej ogólnej definicji: zarządzanie to sztuka bądź praktyka rozumnego stosowania środków dla osiągnięcia wyznaczonych celów (http://pl.wikipedia.org/wiki).

Zdaniem Sądu "zarządzanie" funduszami inwestycyjnymi, bez względu na to, jak szerokie znaczenie nadać temu pojęciu - z istoty swej - wymaga bieżącego uczestniczenia w działalności specyficznej, typowej dla tego funduszu, do której należy m.in. administrowanie nim, a nie wyłącznie administrowanie wierzytelnościami bez decydowania o nich w związku z zadaniami funduszu sekurytyzacyjnego. Z opisu zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku nie wynika, że Bank poprzez czynności opisane w ww. wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej będzie uczestniczył w działalności specyficznej typowej dla funduszu sekurytyzacyjnego oraz że czynności Banku będą bezpośrednio dotyczyć transakcji handlowych papierami wartościowymi na podstawie zespołu ww. wierzytelności. Z opisu zdarzenia przyszłego nie wynika również, że ww. czynności – usługi - Banku będą specyficzne i jednocześnie niezbędne do zarządzaniu funduszem inwestycyjnym – sekurytyzacyjnym.

Z tego punktu widzenia dopuszczalne jest objęcie zwolnieniem wszystkich transakcji bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszem inwestycyjnym – sekurytyzacyjny, a nie tylko pośrednio związanych z zarządzaniem, tak jak wynika z wniosku o interpretację indywidualną.

Sąd zauważa również, że wbrew stanowisku Banku z załącznika nr 2 do dyrektywy UCITS, jak również z powoływanego przez obie strony orzecznictwa TSUE, a w szczególności wyroku TSUE z 4 maja 2006r. C-169 Abby National plc Inscape Investment Fund v Commissioners of Customs & Excise wynika, że administracja powinna ściśle wiązać się z zarządzaniem inwestycyjnym funduszu. Administracja nie może więc być oddzielona – pozostawać w luźnym związku z zarządzaniem inwestycyjny, a tak wynika z opisu zdarzenia przyszłego. Jeśli bowiem świadczenia – usługi - można łatwo oddzielić od zarządzania funduszem inwestycyjnym w ścisłym tego słowa znaczeniu, należy uznać, że podlegają one podatkowi VAT. Każde zwolnienie z VAT, w świetle dotychczasowego orzecznictwa TSUE, nie powinno naruszać zasady powszechności opodatkowania. Wówczas dochodzi bowiem do wypaczenia celu zwolnienia i staje się ono bezprzedmiotowe, na co w sposób prawidłowy zwrócił uwagę Minister Finansów, powołując się na opinię Rzecznika Generalnego wyrażoną w związku z wyrokiem TSUE z 21 października 2004r. C-8/03.

Sąd stwierdza ponadto, że TSUE w wyroku C-169/04 Abbey National plc wyjaśnił powody takiego rozwiązania oraz wskazał, formułując koncept zarządzania, na cel zwolnienia - ułatwienie małym inwestorom inwestowania w papiery wartościowe za pomocą przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania. Tym samym, jedynie na marginesie tej sprawy, należy wskazać, że zwolnienie przewidziane w art. 135 ust. 1 lit. g Dyrektywy 112 kierowane jest wyłącznie do otwartych funduszy inwestycyjnych, a nie funduszy inwestycyjnych zamkniętych, które zostały opisane we wniosku o udzielenie interpretacji indywidualnej.

6. Sąd reasumując podnosi, że skoro z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że czynności, które ma wykonywać Bank nie oznaczają, że w ich wynik dojdzie do nabycia czy zbycia portfela wierzytelności - portfela inwestycyjnego Funduszu, nie sposób podzielić stanowiska Banku, że usługi te – tak jak wskazano w skardze - stanowią usługi zarządzania portfelem inwestycyjnym funduszu inwestycyjnego w rozumieniu przepisów u.f.i., które korzystają ze zwolnienia z VAT.

Skoro bowiem czynności Banku opisane we wniosku o interpretację indywidualną, polegające na obsłudze wierzytelności, nie noszą cech sprawowania zarządu funduszem sekurytyzacyjnym oraz można je z łatwością oddzielić od sprawowania zarządu nad ww. funduszem, należy uznać, że czynności te nie stanowią "zarządzania inwestycyjnego" funduszu i nie są bezpośrednio związanych z systemem zarządzania funduszami sekurytyzacyjnymi. Czynności te nie wiążą się ani z określoną polityką inwestycyjną ww. funduszu sekurytyzacyjnego, ani nie wiążą się z kupnem i sprzedażą aktywów tego funduszu, tak jak prawidłowo podniósł Minister Finansów w zaskarżonej interpretacji indywidualnej. Bank nie decyduje bowiem o tym, co stanie się z zespołem wierzytelności, nie decyduje też czy dojdzie do emisji papierów wartościowych, na podstawie odsprzedanych przez Bank wierzytelności (zespołu wierzytelności). Nie można zatem uznać, wbrew twierdzeniom skargi, że że Bank może w odniesieniu do tych czynności skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 12 u.p.t.u.

7. Sąd, mając powyższe na względzie uznał, że zasadne jest oddalenie skargi na mocy art. 151 P.p.s.a.