Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Stahl /spr./ Sędziowie sędzia NSA Małgorzata Dałkowska – Szary sędzia del. NSA Teresa Rutkowska Protokolant Marcin Sikorski po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Polskiego Związku Działkowców i Z. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 15 października 2010 r. sygn. akt II SA/Kr 335/10 w sprawie ze skarg Wojewody Małopolskiego, Polskiego Związku Działkowców i Z. K. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]" 1. uchyla zaskarżony wyrok, 2. stwierdza nieważność uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w zakresie: a) fragmentu części graficznej – rysunku planu w zakresie terenów oznaczonych symbolem ZP.1 i ZP.2 – tereny zieleni urządzonej; b) § 18 uchwały w całości; c) § 6 ust. 1 pkt 4 uchwały w zakresie oznaczenia symbolami ZP.1, ZP.2; d) § 11 ust. 1 pkt 3 uchwały; e) § 12 pkt 9 lit. c) uchwały w zakresie oznaczenia symbolami ZP.1, ZP.2; f) § 14 ust. 2 pkt 2 uchwały w zakresie oznaczenia symbolami ZP.1, ZP.2; g) § 16 ust. 5 pkt 4 lit. b) i lit. c) uchwały, 3. zasądza od Miasta Krakowa na rzecz Polskiego Związku Działkowców – Rodzinny Ogrodu Działkowy "[...]" i Z. K. po 780 (siedemset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 15 października 2010 r., sygn. akt II SA/Kr 335/10, oddalił skargi Wojewody Małopolskiego, Polskiego Związku Działkowców i Z. K. na uchwałę Rady Miasta Krakowa z dnia [...] października 2009 r., nr [...], w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]".

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że Wojewoda Małopolski zaskarżając powyższą uchwałę wniósł o stwierdzenie jej nieważności w zakresie fragmentu części graficznej - rysunku planu w zakresie terenów oznaczonych symbolem ZP.1 i ZP.2 - tereny zieleni urządzonej o raz w części obejmującej § 11 ust. 1 pkt 3, § 16 ust. 5, pkt 4 lit. b i lit c, § 18, a także w zakresie oznaczenia symboli ZP 1 i ZP 2 w § 6 ust. 1 pkt 4, § 12 pkt 9 lit. c i § 14 ust. 2 pkt 2. Wojewoda podkreślił, że skarga została zainspirowana interwencją 3 osób twierdzących, że plan jest sprzeczny z prawem w zakresie niewyznaczenia na jego rysunku znajdujących się na jego obszarze rodzinnych ogródków działkowych. Wojewoda stwierdził, że przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm., dalej: u.p.z.p.) wymagają obowiązkowego określenia w planie miejscowym szczególnych warunków zagospodarowania terenów (art. 15 ust. 2 pkt 9), a takim właśnie terenem szczególnym są rodzinne ogrody działkowe. Ponadto zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. Nr 169, poz. 1419 z późn. zm.) istnienie i rozwój rodzinnych ogrodów działkowych powinny uwzględniać miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Odnosi się to w równej mierze do planowanych, jak i do funkcjonujących ogrodów działkowych. Ogrody działkowe powinny zatem zostać opisane w planie miejscowym i oznaczone symbolem ZD.

Wojewoda zaznaczył dalej, że z wyjaśnień Prezydenta Miasta Krakowa złożonych podczas postępowania nadzorczego wynika, iż pominięcie w analizowanym planie ogrodów działkowych wynika z faktu, iż wobec tych nieruchomości toczą się postępowania przed Starostą dotyczące ich zwrotu. Przeznaczenie w planie tych nieruchomości pod zieleń działkową mogłoby więc narazić Gminę Kraków na ryzyko konieczności zaspokojenia roszczeń odszkodowawczych w przypadku, gdyby efekty postępowania o zwrot okazały się dla Gminy niekorzystne. W tym miejscu Wojewoda przywołał art. 24 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, zgodnie z którym zasadne roszczenia osoby trzeciej do nieruchomości zajętej przez rodzinny ogród działkowy podlegają zaspokojeniu wyłącznie przez zapłatę odszkodowania lub zapewnienie nieruchomości zamiennej a skutki tych roszczeń obciążają właściciela nieruchomości. Z tego też powodu Wojewoda dopatruje się w wytłumaczeniu Prezydenta Miasta Krakowa próbę obejścia przepisów nakazujących pozostawienie ogrodów w dotychczasowej formie także w sytuacji, gdy musiałyby być one zwrócone osobie trzeciej.

W odpowiedzi na skargę Rada Miasta Krakowa wniosła o jej oddalenie. Wskazano, że z przepisów ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych wynika, iż organy gminy winny uwzględniać istnienie ogrodów działkowych w planie miejscowym, ale nie wynika obowiązek dokonywania przeznaczenia określonych terenów pod rodzinne ogrody działkowe. Rada nie zgodziła się również ze stwierdzeniem, że ogrody działkowe są "szczególnym sposobem zagospodarowania terenów", o jakim mowa w art. 15 ust. 2 pkt 9 u.p.z.p. Takie szczególne sposoby określa się z powodu specjalnych uwarunkowań przestrzennych lub prawnych danego obszaru (autostrady, lotniska, obszary górnicze), a nie dotyczy to ogrodów działkowych. Zauważono ponadto, że wyrażony w § 10 ust. 1 pkt 4 zaskarżonej uchwały zakaz lokalizacji ogrodów działkowych dotyczy jedynie lokalizowania nowych ogrodów i nie wpływa w żaden sposób na możliwość dalszego wykorzystywania ogrodów istniejących. Jak bowiem wynika z § 8 ust. 1 i ust. 3 tej uchwały, utrzymanie lub przebudowa istniejącej oraz realizacja nowej zabudowy i zainwestowania nie mogą naruszać ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, a istniejące obiekty i tereny mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy do czasu zagospodarowania terenu zgodnie z ustaleniami planu. Potwierdza to przyznanie ogrodom symboli ZP.1 i ZP.2 i postanowienie, że na tych terenach realizowane są zasady ochrony rodzinnych ogrodów działkowych.

W dniu 4 lutego 2010 r. drugą skargę na powyższą uchwałę wniósł pełnomocnik Polskiego Związku Działkowców (działający przez podstawową jednostkę organizacyjną - Rodzinny Ogród Działkowy – "[...]") oraz Z. K. Skarga została wniesiona po bezskutecznym wezwaniu Rady Miasta Krakowa do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia skarżących. Zarzucono naruszenie art. 2, 7 i 8 cyt. ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych oraz art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 15 ust. 1 u.p.z.p.

W uzasadnieniu skargi powołano się na art. 2 i 7 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych oraz 8, 10 ust. 1 pkt 9 i 15 ust. 1 u.p.z.p. i podniesiono, że podstawowym przejawem realizacji obowiązków wynikających z tych przepisów powinno być uwzględnianie istniejących ogrodów w procesie planowania przestrzennego. Rada Miasta Krakowa zignorowała powyższe przepisy i pominęła w tworzonym planie, że na terenie nim objętym znajduje się ROD "[...]". Ponadto podniesiono, że sformułowanie uchwały o zakazie lokalizacji ogrodów działkowych jest nieprecyzyjne i otwiera drogę w ogóle do stwierdzenia niedopuszczalności istnienia na obszarze objętym planem, ogrodów działkowych. Zdaniem skarżących uwzględnienie istnienia ROD "[...]" powinno polegać na wprowadzeniu dla niego w planie oznaczenia ZD, zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1587). Podkreślono, że sformułowanie § 8 ust. 3 zaskarżonej uchwały dowodzi, że w zamierzeniu Rady dotychczasowe wykorzystanie ogrodu jest w rozumieniu planu tymczasowe a docelowo sposób użytkowania tego terenu będzie zmieniony.

W odpowiedzi na tę skargę wniesiono Rada Miasta Krakowa wskazała, że z przepisów ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych wynika, iż organy gminy winny uwzględniać istnienie ogrodów działkowych w planie miejscowym, ale nie wynika obowiązek dokonywania przeznaczenia określonych terenów pod rodzinne ogrody działkowe. Uwzględnianie istnienia ogrodów i tworzenie warunków dla ich rozwoju musi być ujmowane w kategoriach całej gminy (miasta) a nie jedynie pewnego jej wycinka, dla którego w danym momencie jest tworzony plan. Ponadto wyrażony w § 10 ust. 1 pkt 4 zaskarżonej uchwały zakaz lokalizacji ogrodów działkowych dotyczy jedynie lokalizowania nowych ogrodów i nie wpływa w żaden sposób na możliwość dalszego wykorzystywania ogrodów istniejących. Tym samym nie można twierdzić, że w zaskarżonej uchwale dokonano likwidacji ogrodów działkowych. Uchwała ta wyraźnie i jednoznacznie uwzględnia istnienie ogrodów i zapewnia im dalszy rozwój.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie po rozpoznaniu przedstawionej sprawy stwierdził, że zaskarżona uchwała nie jest sprzeczna z prawem, wobec czego oddalił skargi na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

W pierwszej kolejności Sąd zaznaczył, że podstawowy i w istocie jedyny problem prawny, jaki występuje w niniejszej sprawie i który jest podnoszony przez obydwie strony skarżące polega na interpretacji przepisów u.p.z.p., jak również ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, a zwłaszcza na wykładni art. 8 tej ustawy. Sąd przywołał brzmienie art. 8 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych: "Istnienie i rozwój rodzinnych ogrodów działkowych powinny uwzględniać miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego", wskazując, że interpretacja tego przepisu dokonana przez Radę Miasta Krakowa jest słuszna. Zawarte w nim słowo: "uwzględniać" nie może być traktowane jako obowiązek przeznaczania odpowiednich gruntów pod ogrody działkowe, a jedynie jako branie pod uwagę faktu, że ogrody takie istnieją. Zakwestionowana uchwała w § 8 ust. 1 i ust. 3 wymóg ten całkowicie spełnia stanowiąc wyraźnie, że realizacja nowych inwestycji, a także utrzymanie lub przebudowa obiektów istniejących nie mogą naruszać ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych. W świetle tego unormowania, jak i w konsekwencji w świetle całego planu, który na terenie ogrodów działkowych wprowadza wystarczające symbole ZP1 i ZP2, Sąd uznał, że istniejące ogrody działkowe, w tym ROD "[...]" są w pełni chronione. Chroni je również art. 17 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, który dopuszcza likwidację istniejących ogrodów tylko w trybie tej ustawy. Jak zauważył Sąd, § 10 ust. 1 pkt 4 zaskarżonej uchwały, dotyczący zakazu lokalizacji ogrodów działkowych w sposób oczywisty dotyczy tylko ogrodów nowych i również nie zagraża ogrodom istniejącym.

Sąd wskazał, że wyraźne zaznaczanie w planie, zwłaszcza w jego rysunku, istniejących ogrodów działkowych poprzez użycie symbolu ZD było nie tylko zbędne, ale także mogłoby spowodować ujemne skutki prawne. Jak wynika z materiału sprawy toczy się bowiem obecnie szereg postępowań administracyjnych w sprawach o zwrot wywłaszczonych nieruchomości położonych na przedmiotowym terenie. Nie chodzi tu o podnoszone przez Wojewodę problemy odszkodowawcze, ale o to, że w przypadku uprawomocnienia się decyzji o zwrocie nastąpiłaby ich kolizja z obowiązującym planem.

Dodatkowo Sąd wskazał, że z art. 15 ust. 2 pkt 9 u.p.z.p., według którego w planie miejscowym określa się obowiązkowo szczególne warunki zagospodarowania terenów, wbrew twierdzeniom Wojewody, nie można wywieść, by takie szczególne warunki odnosiły się do rodzinnych ogrodów działkowych. Rodzinne ogrody działkowe - co można wywieść z ustawy o tych ogrodach - nie posiadają jakiegokolwiek statusu szczególnego, w tym nie stanowią obszaru specjalnego, na jakim obowiązywałby szczególny reżim prawny. Są one tylko poddane pewnej szczególnej ochronie, która wynika z samej tej ustawy i która nie niesie ze sobą obowiązku szczególnej regulacji planistycznej.

W skardze kasacyjnej wniesionej od powyższego wyroku przez Polski Związek Działkowców – Rodzinny Ogród Działkowy "[...]" i Z. K., podniesiono następujące zarzuty naruszenia przepisów prawa materialnego:

1) błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 2, art. 7 i art. 8 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, a także niezastosowanie punktu 5.4 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w wyniku uznania, że wynikający z tych przepisów obowiązek uwzględniania rodzinnych ogrodów działkowych w procesie rozwoju miast (art. 2), obowiązek tworzenia warunków prawnych, przestrzennych i ekonomicznych dla rozwoju rodzinnych ogrodów działkowych (art. 7) oraz obowiązek uwzględniania rodzinnych ogrodów działkowych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego (art. 8) zostały zrealizowane w zaskarżonej uchwale Rady Miasta Krakowa, to jest w szczególności w wyniku uznania, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczalne było oznaczenie terenów Rodzinnego Ogrodu Działkowego "[...]" za pomocą symbolu innego niż "ZD" oraz dopuszczalne było wprowadzenie w zaskarżonym planie zakazów i ograniczeń (§ 18 zaskarżonej uchwały), które uniemożliwiają istnienie i rozwój Rodzinnego Ogrodu Działkowego "[...]", a także wprowadzenie w tym planie niejasnego postanowienia dotyczącego zakazu lokalizacji rodzinnych ogrodów działkowych (§ 10 ust. 1 pkt 4 zaskarżonej uchwały);

2) błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 15 ust. 1 i art. 15 ust. 2 pkt 9 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez uznanie, że z przepisów tych nie wynika obowiązek uwzględnienia szczególnych warunków zagospodarowania i ochrony terenu wynikających z ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, który powinien być realizowany w szczególności poprzez oznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego terenów Rodzinnego Ogrodu Działkowego "[...]" symbolem ZD.

Wskazując na powyższe wniesiono o "uchylenie zaskarżonego wyroku w całości, rozpoznanie skargi kasacyjnej i stwierdzenie nieważności uchwały Rady Miasta Krakowa z dnia [...] października 2009 r. w całości", ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi administracyjnemu w Krakowie, oraz zasądzenie na rzecz każdego ze skarżących kosztów postępowania za obie instancje według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną Rada Miasta Krakowa, reprezentowana przez radcę prawnego, wniosła o oddalenie tej skargi i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna ma usprawiedliwione podstawy, a tym samym zaistniały podstawy do jej uwzględnienia. Odnosząc się do zarzutów naruszenia prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie – art. 2, art. 7 i art. 8 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o rodzinnych ogrodach działkowych (Dz.U. Nr 169, poz.1419 ze zm.) należy uznać je za uzasadnione, podobnie jak zarzut naruszenia poprzez niezastosowanie punktu 5.4 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1587). W myśl art. 2 pow. ustawy, rodzinne ogrody działkowe jako stały, niezbędny i ważny element infrastruktury miast i gmin, powinny być uwzględniane w procesie ich rozwoju. Uzupełnieniem tej zasady są postanowienia art. 7 i art. 8 tej ustawy. Zgodnie z nimi organy administracji rządowej i samorządu terytorialnego tworzą warunki prawne, przestrzenne i ekonomiczne dla rozwoju rodzinnych ogrodów działkowych, a ich istnienie i rozwój powinny uwzględniać miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego. Wymóg uwzględniania rodzinnych ogrodów działkowych we wskazanych planach nie może być traktowany jako nie mający znaczenia prawnego. Gmina ma władztwo planistyczne, ale nie ma ono charakteru absolutnego. Wykonując wynikające z niego kompetencje gmina musi działać na podstawie i w granicach prawa. Uwzględnianie istnienia i rozwoju rodzinnych ogrodów działkowych nie może być utożsamiane z przyjmowaniem jedynie do wiadomości ich istnienia, a tym bardziej z pomijaniem prawidłowego, zgodnego z przepisami, oznaczania na rysunku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego istniejących już ogrodów działkowych. Z przeznaczeniem w miejscowych planach gruntów stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność jednostki samorządu terytorialnego pod rodzinne ogrody działkowe ustawa wiązała określone konsekwencje prawne (art.10 ust. 1 pow. ustawy). Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 9 grudnia 2008 r. (K61/07, OTK-A 2008/10/174) uznał za niekonstytucyjny powołany przepis w zakresie w jakim, nakładając na jednostki samorządu terytorialnego obowiązek oddawania gruntów zajętych pod rodzinne ogrody działkowe nieodpłatnie w użytkowanie Polskiemu Związkowi Działkowców naruszał przepis art. 165 ust. 1 Konstytucji RP (obowiązek ten nadal spoczywa na Skarbie Państwa), ale zniesienie określonego tam obowiązku ze względu na prawa własności jednostek samorządu terytorialnego nie oznacza zniesienia wymogu uwzględniania w planach miejscowych istnienia i rozwoju rodzinnych ogrodów działkowych, a tym bardziej niezauważania ich istnienia.

Zgodnie ze wskazanym postanowieniem pkt 5.4 w załączniku do pow. rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie wymaganego zakresu projektu planu, tereny ogrodów działkowych oznacza się literami ZD a literami ZP – tereny zieleni urządzonej, takie jak: parki, ogrody, zieleń towarzysząca obiektom budowlanym, zieleńce, arboreta, alpinaria, grodziska, kurhany, zabytkowe fortyfikacje. Brak jest jakichkolwiek podstaw do negowania znaczenia zróżnicowania tych oznaczeń. Wprawdzie rodzinne ogrody działkowe to tereny zielone, ale w sytuacji gdy prawodawca, upoważniony do określenia w drodze rozporządzenia m.in. wymogów dotyczących stosowanych oznaczeń i nazewnictwa projektu planu, dokonuje rozróżnienia treści oznaczonych literami ZP i ZD, to odstępowanie od tych oznaczeń narusza te wymogi. Nieprawidłowe oznaczenie terenów istniejących ogrodów działkowych czyni uzasadnionym zarzut niejasności postanowień zaskarżonego planu miejscowego, w tym § 8 ust. 3, zgodnie z którym istniejące obiekty budowlane i tereny mogą być wykorzystywane w sposób dotychczasowy, do czasu zagospodarowania terenu zgodnie z ustaleniami planu. W § 18 wyznacza się tereny zieleni urządzonej, oznaczone symbolem ZP.1 i ZP.2, których podstawowe przeznaczenie określa się jako zieleń urządzoną o charakterze parkowym ze wskazaniem dopuszczalnej lokalizacji m.in. innych budynków, elementów wyposażenia parku, ścieżek pieszych, rowerowych, innych budowli, w ramach której nie wymieniono rodzinnych ogrodów działkowych. Skoro zgodnie z oznaczeniami planu tereny rodzinnych ogrodów działkowych stanowią zieleń urządzoną, to zgodnie ze wskazanym postanowieniem § 8 ust. 3 ich istnienie może być rozumiane jako tymczasowe. Równie niejasne jest, w związku z brakiem prawidłowego oznaczenia, postanowienie § 10 ust. 1 pkt 4 wprowadzające zakaz lokalizacji ogrodów działkowych. Wskazane niejasności potwierdzają znaczenie prawidłowych oznaczeń na rysunku planu w kontekście wykładni postanowień części tekstowej w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego.

Należy podzielić także zarzut odnoszący się do kwestii ochrony terenów rodzinnych ogrodów działkowych w nawiązaniu do przepisów art. 15 ust.1 i 2 pkt 9 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Przepis art. 10 ust. 1 pkt 9 pow. ustawy ma tu znaczenie tylko pośrednie, odnosi się bowiem do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w którym należy uwzględniać szczególne warunki zagospodarowania terenów oraz ograniczenia w ich użytkowaniu. Przepis art. 5 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych stanowi, że rodzinne ogrody działkowe jako tereny zielone podlegają ochronie przewidzianej w przepisach o ochronie gruntów rolnych i leśnych, a także w przepisach dotyczących ochrony przyrody i ochrony środowiska. Brak zatem uzasadnienia dla stanowiska, iż na gruncie postanowień zaskarżonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru "[...]" zawierającego nieprawidłowe oznaczenia terenów zajętych przez rodzinne ogrody działkowe, ta ochrona jest zapewniona i że ogrody te nie podlegają żadnym szczególnym formom ochrony. W świetle przepisów ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2004 r. Nr 121, poz.1266) określających zakres, zasady i formy ochrony tych gruntów, do gruntów rolnych zalicza się m.in. użytki rolne oraz (jako wyodrębnioną kategorię) pracownicze ogrody działkowe i ogrody botaniczne. Błędnie wskazuje się w piśmie przygotowawczym Rady Miasta Krakowa w odpowiedzi na skargę kasacyjną, że w związku z nowelizacją tej ustawy grunty rolne w granicach administracyjnych miast nie podlegają jej przepisom, a zatem nie są przez nią chronione. Wskazane wyłączenie odnosi się bowiem jedynie do stanowiących odrębną i zarazem podstawową kategorię gruntów oznaczoną jako "użytki rolne" a tym samym wyłączenie to nie dotyczy ogrodów działkowych, które ochronie nadal podlegają.

Naczelny Sąd Administracyjny nie kieruje się domniemaniami dotyczącymi intencji Rady Miasta Krakowa, zatem motywy, jakimi się kierowała rezygnując z prawnie określonych oznaczeń części graficznej planu pozostają poza zakresem rozważań. Niezależnie od nich należy zwrócić jednak uwagę na okoliczność, że brak prawidłowych oznaczeń w części graficznej planu i w jego części opisowej nie wyłącza stosowania - w stosunku do faktycznie istniejących ogrodów - przepisów ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych, w tym przepisów dotyczących zasad likwidacji tych ogrodów, czy zasad realizowania zasadnych roszczeń osób trzecich. Należy przy tym mieć na uwadze pkt 2 powołanego wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 9 grudnia 2008 r., w którym Trybunał uznał za niekonstytucyjny przepis art. 17 ust.3 w zw. z ust. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych w zakresie w jakim uzależnia likwidację rodzinnego ogrodu działkowego na cel publiczny od zgody Polskiego Związku Działkowców.

Zważywszy na usprawiedliwione podstawy skargi kasacyjnej, na podstawie art. 188 i art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzeczono jak w sentencji. O kosztach orzeczono na podstawie art.203 pkt 1 tej ustawy.