Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Fleszer po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. J. na bezczynność Starosty W. w przedmiocie złożonego pisma postanawia: odrzucić skargę.

Pismem z dnia 8 września 2023 r. J. J. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skargę na bezczynność Starosty W. w przedmiocie złożonego pisma.

W skardze skarżący zaskarżył brak przedstawienia dowodu konkretnego sprecyzowanego pisma określającego reprezentowanie w sprawie.

Starosta W. wniósł o odrzucenie skargi. Wyjaśnił, że Skarżący skierował do organu pismo 19 sierpnia 2023 r. z zapytaniem w jakim celu zostało złożone do akt pełnomocnictwo przez siostrę skarżącego. Organ wskazał, że skierował 5 września 2023 r. do Skarżącego pismo wyjaśniające procedurę wglądu w akta administracyjne oraz przepisy co do udzielania pełnomocnictw. Pismo Skarżącego nie inicjowało postępowania administracyjnego, nie miało charakteru podania czy wniosku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach zważył, co następuje:

Rozpatrywana skarga podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna.

Przed przystąpieniem do merytorycznej oceny zasadności skargi Sąd zobligowany jest ustalić, czy sprawa będąca przedmiotem skargi należy do właściwości sądu administracyjnego w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 1 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 – dalej w skrócie, jako: p.p.s.a.). Na podstawie tego przepisu sąd odrzuca skargę, jeżeli sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Zakres tej właściwości reguluje art. 3 p.p.s.a., zgodnie z którym sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie (§ 1), a kontrola ta obejmuje orzekanie w sprawach skarg (katalog zawarty w § 2) na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które przysługuje zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,

z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane

w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego

i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających

z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Sądy administracyjne orzekają także w sprawach sprzeciwów od decyzji wydanych na podstawie art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (§ 2a) oraz w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach (§ 3).

Powyższe wyliczenie stanowi katalog zamknięty. W konsekwencji sprawy dotyczące aktów lub czynności w nim niewymienionych nie są objęte właściwością sądu administracyjnego, zatem zgodnie z treścią art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. skargi w tym przedmiocie podlegają odrzuceniu.

W rozpatrywanej sprawie J. J. złożył skargę na bezczynność Starosty W. w zakresie pisma złożonego przez skarżącego 19 sierpnia 2023 r., w którym to skarżący dopytuje się w jakim celu zostało złożone pełnomocnictwo przez jego siostrę. Pismo to nie inicjowało żadnego postępowania administracyjnego. Nie było wnioskiem czy podaniem. Nie było więc objęte wymienionym powyżej katalogiem spraw, w których przewidziana jest kontrola działania, czy co za tym idzie bezczynności organu administracji publicznej. Jeśli zaś zamiarem Skarżącego było wskazanie jakichś nieprawidłowości w działaniu organu, to sąd zauważa, że w ramach postępowania skargowego - regulowanego działem VIII k.p.a. "Skargi i wnioski" - realizowane jest zagwarantowane każdemu w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo składania skarg i wniosków. Tryb skargowy z działu VIII k.p.a. ma na celu sprawdzenie prawidłowości i terminowości działania organów administracyjnych i ich pracowników oraz zbadanie potrzeby podjęcia określonych czynności w celu wyeliminowania ustalonych nieprawidłowości. Jednakże w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, że w sprawach dotyczących postępowania skargowego nie przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Postępowanie w sprawie skarg wniesionych w trybie art. 227 k.p.a. w związku z art. 221 k.p.a. ma charakter odrębny od postępowania administracyjnego, postępowanie skargowe, w odróżnieniu od postępowania administracyjnego, nie kończy się wydaniem władczego rozstrzygnięcia (decyzji, postanowienia). Zakończenie postępowania skargowego przybiera formę zawiadomienia o sposobie załatwienia skargi, zawierającego informację o czynnościach organu załatwiającego skargę i ich rezultatach. Działania podejmowane przez organ w sprawie skarg i wniosków, normowane przepisami działu VIII k.p.a., nie mają formy aktu lub czynności, o jakich mowa w art. 3 § 2 p.p.s.a. W związku z tym, w przypadku wniesienia skargi do organu administracji w trybie art. 227 k.p.a. w związku z art. 221 k.p.a., stronie nie służy skarga do sądu administracyjnego ani na wynik tego postępowania, ani też na bezczynność organu w zakresie rozpoznania skargi. Żaden przepis ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi nie przewiduje możliwości kontroli przez sąd administracyjny postępowania dotyczącego rozpoznania skargi złożonej w trybie art. 227 k.p.a. w związku z art. 221 k.p.a., brak jest też przepisów szczególnych, które przewidywałyby w takiej sytuacji kontrolę sądowoadministracyjną.

W świetle powyższych rozważań należy uznać, że niniejsza sprawa objęta skargą pozostaje poza kognicją sądów administracyjnych. W konsekwencji skargę należało uznać za niedopuszczalną i odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a. w związku z art. 58 § 3 p.p.s.a., o czym orzeczono w sentencji postanowienia.