Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Kurcyusz – Furmanik Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga – Gajewska Sędzia WSA Małgorzata Walentek (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Ewa Pasiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 listopada 2011 r. sprawy ze skargi P.S. na decyzję Prokuratora Apelacyjnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie informacji publicznej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prokuratora Okręgowego w B. z dnia [...] r. nr [...].

Decyzją z dnia [...] r., nr [...] , wydaną na podstawie art. 10, art. 16 ust. 1, w zw. z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) oraz art. 104 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego Prokurator Okręgowy w B. odmówił udostępnienia P. S. na jego wniosek z dnia [...] r. uzupełniony pismem z dnia [...] r. informacji publicznej w przedmiocie:

1. podania odnośnie wskazanych (z imienia i nazwiska) prokuratorów kiedy i jakie uczelnie ukończyli, od kiedy i do kiedy byli asesorami, w jakich prokuraturach bądź sądach,

2. podania odnośnie wskazanych prokuratorów kiedy otrzymali nominacje prokuratorskie,

3. podania odnośnie wskazanych prokuratorów, w których sądach lub prokuraturach pracowali i kiedy otrzymali ewentualne nowe nominacje,

4. podanie odnośnie jednego wskazanego prokuratora szczegółowej informacji w jakim trybie i w jakich okolicznościach został zwolniony z Prokuratury Rejonowej w O. oraz z poprzedniego miejsca pracy w prokuraturze.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ stwierdził, że informacje, których domaga się zainteresowany dotyczą informacji publicznej, która ma charakter informacji przetworzonej w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Uzyskanie takiej informacji wiąże się natomiast z obowiązkiem wykazania istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego. W związku z tym pismem z dnia [...] r. wezwano P.S. , do wykazania interesu publicznego w uzyskaniu żądanej informacji. Dalej organ wskazał, że wnioskodawca w piśmie z dnia [...] r. podniósł, że interes publiczny w uzyskaniu informacji o charakterze przetworzonym, wyraża się w tym, iż jako były poseł jest osobą publiczną, jest nękany niesprawiedliwymi wyrokami sądowymi i postanowieniami prokuratorskimi, a wolą dużej części forum publicznego jest wiedza na jakiej podstawie zostały wydane werdykty i co leżało u podstaw jawnej niechęci wskazanych prokuratorów w stosunku do jego osoby, którzy postępują w ten sposób jakby nie ukończyli studiów prawniczych lub uzyskali dyplomy prawników nie wiedzieć w jaki sposób.

W ocenie organu wnioskodawca nie wykazał istnienia interesu publicznego w uzyskaniu informacji publicznych o charakterze przetworzonym, które wymagają podjęcia licznych czynności materialno-technicznych zmierzających do udzielenia odpowiedzi w żądanym zakresie, a w szczególności polegających na analizie szczegółowych danych dotyczących kariery zawodowej poszczególnych prokuratorów, których miałaby dotyczyć informacja. Udzielenie informacji wymagałoby ponadto dodatkowego, znacznego zaangażowania osobowego, a tym samym nie są spełnione warunki stawiane przez obowiązujące prawo. Organ wyjaśnił, że pojęcie interesu publicznego jest pojęciem niedookreślonym, nie posiadającym zwartej, zapisanej formuły na gruncie obowiązującego prawa . Interes publiczny odnosi się w swej istocie do spraw związanych z funkcjonowaniem państwa oraz innych ciał publicznych jako pewnej całości szczególnie z funkcjonowaniem podstawowej struktury państwa. Skuteczne działanie w granicach interesu publicznego wiąże się zatem z możliwością realnego wpływania na funkcjonowanie instytucji państwa w szerokim tego słowa znaczeniu, w tym także i Prokuratury. Natomiast wniosek P.S. w żaden sposób wymogu tego nie spełnia, a wręcz zmierza do wykorzystania żądanych informacji w jego indywidualnych sprawach. Zdaniem organu udzielenie przetworzonej informacji publicznej byłoby uzasadnione interesem publicznym o tyle, o ile mogło realnie przełożyć się, na przykład, na poprawę funkcjonowania Prokuratury w ogólności lub prokuratur okręgu [...], co w przypadku wniosku zainteresowanego nie ma miejsca.

W obszernym odwołaniu od powyższej decyzji P. S. podtrzymał stanowisko, zawarte uprzednio w piśmie z dnia [...] r., podnosząc, że złożony przez niego wniosek służy interesowi publicznemu. Ponadto wskazał, że nie chodzi mu o "informacje wysokoprzetworzone" lecz o zwykłe informacje.

Prokurator Apelacyjny w K. , po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia [...]r. nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w zw. z art. 16 ust. 1 i 2 ustawy z dnia [...] r. o dostępie do informacji publicznej, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ uznał, że żądana przez P.S. informacja ma charakter informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Wskazał, że w myśl art. 6 ust. 2 lit d tej ustawy udostępnieniu podlega informacja publiczna w szczególności o podmiotach, o których mowa w art. 4 ust. 1, w tym o organach i osobach sprawujących funkcje i ich kompetencjach. Prokurator jest osobą pełniącą funkcję publiczną. Natomiast zgodnie z art. 5 ust. 2 zd. 2 tej ustawy ograniczenie prawa do informacji nie dotyczy informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzania i wykonywania funkcji.

Następnie Prokurator Apelacyjny podzielił stanowisko organu I instancji, że wnioskowana informacja publiczna ma charakter informacji publicznej przetworzonej, a wnioskodawca nie wykazał, że udzielenie tej informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego. Powołując się na poglądy orzecznictwa sądów administracyjnych organ wskazał, że informacja publiczna przetworzona to taka informacja, na którą składa się pewna suma tak zwanej informacji publicznej prostej, dostępnej bez wykazywania przesłanki interesu publicznego. Ze względu jednak na treść żądania, udostępnienie wnioskodawcy konkretnej informacji publicznej nawet o prostym charakterze, wiązać się może z potrzebą przeprowadzenia odpowiednich analiz, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem. Takie zabiegi czynią zatem takie informacje proste, informacją przetworzoną, której udzielenie skorelowane jest z potrzebą wykazania przesłanki interesu publicznego. Organ stwierdził, że udzielenie żądanej przez P.S. informacji publicznej, wymagałoby wytworzenia specjalnie dla niego nowego dokumentu, co mogłoby nastąpić po podjęciu licznych czynności materialno-technicznych, w szczególności polegających na ustaleniu i analizie szczegółowych danych dotyczących kariery zawodowej 28 osób. Udzielenie informacji wymagałoby dodatkowego, znacznego zaangażowania osobowego. Informacja przetworzona, która miałaby zostać przygotowana dla wnioskodawcy według wskazanych przez niego kryteriów, wymagałaby więc podjęcia określonego działania intelektualnego w odniesieniu do odpowiedniego zbioru dokumentów znajdujących się w posiadaniu zobowiązanego do udzielenia informacji i nadania skutkom tego działania cech informacji publicznej.

Zaznaczono, że organ I instancji nie dysponował na dzień złożenia wniosku gotową informacją, natomiast udostępnienie żądanej informacji wymagałoby podjęcia dodatkowych czynności, polegających na sięgnięciu do dokumentacji źródłowej. Wytworzenie dokumentu żądanej treści wskazywać będzie na proces jej wytworzenia, co powoduje, że żądana informacja będzie miała charakter informacji przetworzonej, to jest takiej, która co do zasady wymaga dokonania stosownych analiz, obliczeń, zestawień statystycznych połączonych z zaangażowaniem w ich pozyskanie określonych środków osobowych i finansowych.

Zdaniem organu odwoławczego udostępnienie żądanej informacji przetworzonej nie może jednakże nastąpić, gdyż P.S. działa wyłącznie w interesie prywatnym, zaś jego twierdzenia, że udostępnienie danych o poszczególnych prokuratorach służy jak najbardziej interesowi publicznemu, jakim jest wola dużej części forum publicznego (w tym wyborców, jak również posłów na Sejm RP bieżącej kadencji) jest jedynie deklaracją. Nadto sporządzenie nowego dokumentu w zakresie wskazanym przez wnioskodawcę nie usprawni pracy Prokuratury Okręgowej w B. , ani też prokuratury w ogólności. Z tych względów Prokurator Apelacyjny nie znalazł podstaw do uwzględnienia odwołania.

Powyższą decyzję P.S. zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, wnosząc o wydanie wyroku nakazujacego udzielenia żądanej informacji publicznej. W uzasadnieniu skargi podniósł, że na równolegle złożony przez niego wniosek o udostępnienie informacji publicznej dotyczący wskazanych w nim sędziów Sądu Rejonowego i Okręgowego w B. , Prezes Sądu Okręgowego w B. udzielił mu pełnej informacji w żądanym zakresie. Na tej podstawie skarżacy wywodził, iż wydane w sprawe decyzje są nieprawidłowe.

W odpowiedzi na skargę Prokurator Apelacyjny w K. wniósł o jej oddalenie argumentując jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Odnosząc się do zarzutów skargi podniósł, iż sam fakt, że inny podmiot postąpił w określony sposób nie przesądza o tworzeniu zasady w podobnej sytuacji. Ocena, w zakresie spełnienia ustawowych wymogów koniecznych do udzielenia żądanej informacji, każdorazowo należy jedynie do organu uprawnionego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie P.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki przewidziane w ustawie. W ramach swej kognicji sąd bada czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi stosownie do treści art. 134 § 1 P.p.s.a.

W wyniku dokonanej kontroli w ocenie Sądu skarga zasługuje na uwzględnienie bowiem zaskarżona decyzja jak i poprzedzająca ją decyzja naruszają prawo.

Przedmiotem skargi jest prawo do informacji publicznej udzielanej na zasadach i w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) – zwana dalej “ustawą". Powyższa ustawa w kompleksowy sposób reguluje zagadnienie dostępu do informacji publicznej, określa zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy stosowania ustawy oraz procedurę i tryb udostępniania informacji publicznej. Zakres podmiotowy stosowania ustawy o dostępie do informacji publicznej określa jej art. 4, zgodnie z którym obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne będące w posiadaniu takich informacji (ust. 3).

Materia informacji publicznej nie została w obowiązującym porządku prawnym uregulowana w sposób klarowny. Jednakże z reguły zamieszczonej w art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, przepisów cytowanej ustawy z 6 września 2001 r. oraz orzecznictwa wywieść można szerokie rozumienie tego pojęcia. Art. 1 ust.1 przywołanej ustawy definiuje informację publiczną jako każdą informację o sprawach publicznych, precyzując jej zakres w art. 6. Uwzględniając wszystkie te aspekty można stwierdzić, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób dotyczących go. Cytowana ustawa przyjęła zatem jako zasadę szeroki dostęp do informacji publicznej, stanowiąc w art. 2 ust.1, że przysługuje on każdemu, oczywiście do granic chronionych prawem określonych w art. 5, precyzując w art. 3 ust. 1, art. 7 ust.1, art. 11 sposoby jego realizacji. Natomiast w przypadku ubiegania się o uzyskanie informacji publicznej przetworzonej prawo do uzyskania informacji publicznej zgodnie z brzmieniem art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, ulega ograniczeniu przez wykazanie, iż jej uzyskanie jest szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Informacją publiczną jest również informacja o osobach realizujących w ramach zakresu działania danego podmiotu zadania publiczne. Ponadto dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja ta nie została wcześniej udostępniona i nie funkcjonuje w obiegu publicznym, co nie pozwala zainteresowanemu zapoznać się z jej treścią inaczej niż wskutek złożenia wniosku do odpowiedniego organu o udzielenie informacji.

Dla porządku stwierdzić należy, że organy prokuratury mieszczą się w zakresie podmiotowym ustawy o dostępie do informacji publicznej ,wyznaczonym w jej art 4 ust. 1 pkt 1 ustawy, w związku z czym jako organy władzy publicznej zobowiązane są do udostępniania posiadanych danych, mających charakter informacji publicznych (art. 4 ust. 3 ustawy).

W niniejszej sprawie organy prokuratury uznały, że żądana przez skarżacego informacja o prokuratorach jest informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art 6 ust. 2 lit d oraz art 5 ust. 2 zd. 2 tej ustawy. Informacją publiczną jest informacja dotyczaca osób pełniących funkcję publiczną, a zatem takich które wykonują powierzone im przez instytucje państwowe zadania i przez to uzyskują znaczny wpływ na treść decyzji o charakterze ogólnospołecznym. Cechą wyróżniającą osobę pełniącą funkcję publiczną jest posiadanie określonego zakresu uprawnień pozwalających na kształtowanie treści wykonywanych zadań w sferze publicznej. Nie ulega zatem wątpliwości, że prokurator jest osobą pełniącą funkcję publiczną. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy prawo do informacji publicznej podlega wprawdzie ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej. Ograniczenie to nie dotyczy jednak informacji o osobach pełniących funkcje publiczne, mających związek z pełnieniem tych funkcji, w tym o warunkach powierzenia i wykonywania funkcji (art. 5 ust. 2 zd.2 ustawy).

Sąd podziela stanowisko organów prokuratury, że żądana informacja w zakresie danych dotyczących prokuratorów zawartych w pierwszych trzech punktach stanowi informację publiczną. Informację taką stanowi także zawarty w punkcie czwartym wniosku tryb "zwolnienia" prokuratora. Natomiast w ocenie Sądu żądanie podania okoliczności w jakich doszło do “zwolnienia" nie stanowi informacji publicznej. Zmierza ono bowiem w istocie do udzielenia wyjaśnień dotyczących motywów i zdarzeń związanych z podjęciem stosownych czynności. Realizacja wniosku wiązałaby się zatem z dokonaniem ustaleń w zakresie przesłanek leżących u podstaw wydania określonego aktu. Tymczasem prawo dostępu do informacji publicznej oznacza dostęp do informacji będącej w posiadaniu podmiotu zobowiązanego i nie może być utożsamiane z prawem do inicjowania działań mających na celu wytworzenie informacji, której udzielenia domaga się wnioskodawca. Natomiast, gdy wnioskodawca żąda udzielenia informacji, które nie są informacjami publicznymi lub takich informacji publicznych, w stosunku do których tryb dostępu odbywa się na odrębnych zasadach, organ nie ma obowiązku wydawania decyzji o odmowie udzielenia informacji, lecz zawiadamia jedynie wnoszącego, iż żądane dane nie mieszczą się w pojęciu objętym przedmiotową ustawą (por. wyrok NSA z 19 grudnia 2002 r. sygn. akt II SA 3301/02, Monitor Prawniczy 2003 z. 5 poz. 195, Lex 78064, postanowienie WSA w Warszawie z dnia 1 kwietnia 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 294/10 Lex 784377).

Zasadnicze znaczenie miało zatem ustalenie czy żądana informacja publiczna stanowi informację przetworzoną, wymagającą zaistnienia przesłanki udostępnienia w zakresie "szczególnie istotnym dla interesu publicznego" czy też informację prostą, dostępną dla każdego, niezależnie od istnienia interesu publicznego. Z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika bowiem, że w odniesieniu do informacji przetworzonej ustawodawca wprowadził szczególną przesłankę jej udostępnienia, ograniczającą prawo dostępu do informacji publicznej. Dostęp do informacji publicznej przetworzonej jest bowiem możliwy w takim zakresie, w jakim jest to szczególnie istotne dla interesu publicznego.

Zaznaczyć należy, że ustawa nie definiuje pojęcia informacji przetworzonej. W orzecznictwie sądów oraz piśmiennictwie przyjmuje się, że informacja prosta to informacja, której zasadnicza treść nie ulega zmianie przed jej udostępnieniem. Natomiast informacją przetworzoną jest jakościowo nowa informacja, która nie istnieje w przyjętej treści i postaci, chociaż jej źródłem są materiały znajdujące się w posiadaniu zobowiązanego podmiotu. Udzielenie informacji przetworzonej poprzedza więc wytworzenie nowej jakościowo informacji. Zabieg ten – co do zasady – wymaga dokonania stosownych działań, tj.: analiz, obliczeń, zestawień, podsumowań, które połączone są z zaangażowaniem intelektualnym. Nadto wskazuje się, że informacja przetworzona to taka informacja, która została przygotowana "specjalnie" dla wnioskodawcy wedle wskazanych przez niego kryteriów, gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji nie dysponuje na dzień złożenia wniosku gotową informacją, a jej udostępnienie wymaga podjęcia dodatkowych czynności polegających na sięgnięciu np. do dokumentacji źródłowej. Nie jest to zatem czynność mechaniczna sprowadzająca się do automatycznego usuwania danych, lecz poprzedzona musi być złożonymi działaniami myślowymi. Wymaga bowiem podjęcia przez podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji działania o charakterze intelektualnym w odniesieniu do zbioru informacji, który jest w jego posiadaniu (art. 4 ust. 3 ustawy) i nadania skutkom tego działania cech informacji (H.lzdebski - Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Komentarz. Warszawa 2001 r.s. 31, R.Stefanicki - Ustawa o dostępie do informacji publicznej - Wybrane zagadnienia w świetle orzecznictwa sądowego PiP 2004 r, nr 2, s. 97). Wskazuje się także, że czynności organu jak np. selekcja dokumentów, uchwał, ich analiza pod względem treści są zwykłymi zabiegami związanymi z rozpatrywaniem wniosku o udzielenie informacji publicznej i nie noszą cech przetwarzania informacji. W wyniku ich zastosowania nie powstaje bowiem żadna nowa informacja. W przeciwnym razie nie istniałaby w ogóle informacja nieprzetworzona (wyrok WSA w Krakowie z dnia z 26 września 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 984/05, Lex 869735).

Mając na względzie powyższe Sąd podziela stanowisko zawarte w wyroku wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 września 2009 sygn. akt II SA/Wa 978/09 Lex 638061, że podstawową cechą różniącą informację publiczną przetworzoną od informacji publicznej jest to, że informacji tej wprost organ nie posiada i dla jej wytworzenia niezbędne jest przeprowadzenie pewnych działań na posiadanych przez dany podmiot informacjach, w wyniku których to działań powstanie nowa jakościowo informacja. Taka nowa jakościowo informacja nie jest jedynie innym technicznie zestawieniem posiadanych informacji – innym sposobem uszeregowania posiadanych dotąd informacji, ale inną, jakościowo nową informacją, prowadzącą zazwyczaj do określonej oceny danego zjawiska czy określonej interpretacji, znalezienia różnic albo podobieństw. Aby wytworzyć informację przetworzoną niezbędne jest poddanie posiadanych informacji analizie albo syntezie i wytworzenie w taki właśnie sposób nowej jakościowo informacji, która nie wynika z treści żadnej jednostkowej informacji, które podlegały procesowi przetwarzania, ale wynika z ich całościowego przetworzenia w określony sposób - w uogólnieniu, wynika z sumy (zbioru) jednostkowych informacji podlegających przetworzeniu.

W ocenie Sądu, organy orzekające w sprawie błędnie przyjęły, że skarżący domaga się uzyskania informacji publicznej przetworzonej.

Skarżący domagał się uzyskania informacji dotyczących 28 prokuratorów. Rodzaj żądanej informacji wskazuje, że dotyczą one danych, które zawarte są w aktach osobowych. Obowiązek prowadzenia akt osobowych wynika z art 94 pkt 9b Kodeksu pracy w zw. z art 118 ustawy z dnia z 20 czerwca 1985 r. o Prokuraturze. (t.j. Dz. U. 2008 r. Nr 7, poz. 39 ze zm.) i jest szczegółowo uregulowany w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika (Dz. U, Nr 62, poz. 286). Przyjdzie zauważyć, że już sam kwestionariusz osobowy powinien zawierać dane zawarte we wniosku.

Udzielenie żądanych informacji zawartych w aktach osobowych sprowadza się jedynie do technicznego przeniesienia danych w nich zawartych. Udzielenie żądanej informacji nie jest więc związane z wytworzeniem jakościowo nowej informacji a zestawieniem danych znajdujących się w posiadaniu organu. Tymczasem jak już wskazano informacją przetworzoną nie jest inne uszeregowanie posiadanych informacji ani wykonywanie czynności technicznych związanych z udostępnieniem informacji, ale nowa jakościowo informacja, która wynika z sumy jednostkowych informacji podlegających przetworzeniu. Jako przetworzenie należy natomiast rozumieć odpowiednie zestawienie danych przybierające jednak postać różnego rodzaju porównań, wyliczeń, odniesień itp. (por. M. Jabłoński, K. Wygoda: Ustawa o dostępie do informacji publicznej. Komentarz, Wrocław 2002). Takiego charakteru nie można jednakże przypisać żądanej informacji, która jest prostym zestawieniwem danych będących w posiadaniu organu. Przyjdzie zauważyć, że skarżacy, nie wskazał kryterium w oparciu o które miałaby być “specjalnie" przygotowana dla niego informacja (t.j. cechy, ze względu na którą dokonuje się podziału, oceny czegoś, co wymagałoby np. sięgnięcia do określonej grupy akt, poddania ich analizie z punktu widzenia wystąpnienia wskazanej cechy a następnie przygotowania na tej podstawie informacji). Domagał się natomiast konkretnych danych w stosunku do konkretnie wskazanych osób. Natomiast samo sięgnięcie do dokumentacji żródłowej nie stanowi, że już z tego powodu uzyskana na tej podstawie informacja ma cechy informacji przetworzonej. Ze względu na treść i zakres żądania zaangażowanie osobowe jakie wiąże się z przygotowaniem informacji publicznej, nie uzasadnia zwolnienia z obowiązku udostępnienia informacji. Również dokonanie czynności, na które wskazuje organ, nie wymaga ani przeprowadzania stosownych analiz, ani obliczeń, czy zestawień statystycznych, ani wnioskowania.

W ocenie Sądu żądana przez skarżącego informacja mająca charakter informacji publicznej nie może być uznana za informację przetworzoną, a zatem rozważanie kwestii które dotyczą zagadnień wykazania przez wnioskodawcę istotnego interesu publicznego, przemawiającego za udostępnieniem informacji przetworzonej, stało się zbędne.

Mając na względzie przedstawioną wyżej argumentację Sąd, na podstawie art. 145 § 1 pkt. 1 lit a) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, tj. naruszenia prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy oraz art 135 tej ustawy - orzekł jak w sentencji.