drukuj    zapisz    Powrót do listy

6030 Dopuszczenie pojazdu do ruchu, Ruch drogowy, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, uchylono zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą decyzję I instancji, III SA/Kr 1539/13 - Wyrok WSA w Krakowie z 2014-06-02, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Kr 1539/13 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2014-06-02 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-12-16
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Dorota Dąbek
Hanna Knysiak-Sudyka
Wojciech Jakimowicz /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6030 Dopuszczenie pojazdu do ruchu
Hasła tematyczne
Ruch drogowy
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
uchylono zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą decyzję I instancji
Powołane przepisy
Dz.U. 2012 poz 1137 Art. 73 ust. 1, art. 72 ust. 1 i 4
Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym - tekst jednolity
Dz.U. 2012 poz 270 Art. 145 par. 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 135
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) Sędziowie WSA Dorota Dąbek WSA Hanna Knysiak - Molczyk Protokolant Ewelina Kalita po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2014 r. sprawy ze skargi D. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy rejestracji samochodu osobowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Starosta decyzją z dnia [...] 2013 r., znak: [...] odmówił D. Ł. zarejestrowania samochodu osobowego marki Audi [...] o nr VIN [...] sprowadzonego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z Francji w ramach importu indywidualnego.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że przedłożony przez stronę dokument "Fiche d'identification du vehicule" nie może zostać uznany jako dokument zastępujący utracony dowód rejestracyjny, gdyż nie spełnia wymogów określonych w art. 72 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym. Dokument ten został wydany przez ministerstwo właściwe w sprawach transportu a nie organ rejestrujący pojazdy, tj. właściwa prefektura policji. Tym samym strona nie przedłożyła wszystkich wymaganych prawem dokumentów wymaganych w celu rejestracji pojazdu sprowadzonego z zagranicy uprzednio zarejestrowanego.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł D. Ł. wskazując, że dokument, na który powołuje się organ pierwszej instancji złożył tylko i wyłącznie w celu przekazania informacji dotyczących pojazdu.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 12 listopada 2013 r., sygn. akt: [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. Jako podstawę materialnoprawną decyzji wskazano art. 72 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym oraz § 3 ust 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. z 2007 r. Nr 186, poz.1322).

W uzasadnieniu decyzji przytoczono treść art. 72 ust. 1 ustawy – Prawo o ruchu drogowym, który wymienia dokumenty, na podstawie których można dokonać rejestracji pojazdu. Wskazano też, że zgodnie z dyspozycją art. 72 ust 4 tej ustawy, w przypadku zagubienia dowodu rejestracyjnego lub karty pojazdu, zamiast tych dokumentów należy przedstawić zaświadczenie wystawione przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, potwierdzające dane zawarte w zagubionym dokumencie, niezbędne do rejestracji.

Dalej podano, że stosownie do treści § 3 ust 4 rozporządzenia Ministra Infrastruktury w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. z 2007 r. Nr 186, poz.1322) w przypadku zgłoszenia do rejestracji na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pojazdu sprowadzonego z zagranicy i zgłoszenia utraty, kradzieży, zagubienia lub zniszczenia dowodu rejestracyjnego, wydanego przez organ właściwy do rejestracji pojazdu za granicą, właściciel pojazdu dołącza wydany przez ten organ wtórnik dowodu rejestracyjnego. Zgodnie z § 5 ww. rozporządzenia w przypadku zagubienia dowodu rejestracyjnego wydanego przez organ właściwy do rejestracji pojazdu za granicą, właściciel pojazdu zamiast wtórnika dowodu rejestracyjnego może przedłożyć zaświadczenie, o którym mowa w art. 72 ust. 4 ustawy prawo o ruchu drogowym.

Kolegium stwierdziło, że w powołanych regulacjach prawnych: ustawie - Prawo o ruchu drogowym oraz rozporządzeniu w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów w sposób bardzo szczegółowy uregulowane zostały kwestie związane z rejestracją pojazdów. Regulacje te wskazują jakie dokumenty należy przedłożyć w organie rejestrującym. Jednym z takich dokumentów jest dowód rejestracyjny pojazdu, który był już uprzednio zarejestrowany. Natomiast w sytuacji zagubienia dowodu rejestracyjnego wprowadzono możliwość przedłożenia zaświadczenia wystawionego przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, potwierdzające dane zawarte w zagubionym dokumencie, niezbędne do rejestracji. Z powołaną regulacją ustawową koresponduje przepis § 3 ust 4 ww. rozporządzenia.

W niniejszej sprawie D. Ł. sprowadził z Francji samochód marki Audi [...] o Nr VIN [...]. Do wniosku o rejestrację pojazdu z dnia 26 września 2013 r., w miejsce zagubionego dowodu rejestracyjnego przedłożył dwa dokumenty: dokument "Fiche d'identification du vehicule" będący kartą identyfikacji pojazdu oraz dokument "Deklaration de Certificat D'lmmatriculation" będący deklaracją zguby dowodu rejestracyjnego pojazdu. Wspomniane dokumenty przedłożone zostały wraz z tłumaczeniem z języka francuskiego.

W ocenie organu analiza treści powyższych dokumentów prowadzi do wniosku, że nie spełniają one wymogów o których mowa w art. 72 ust 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym i nie mogą zastąpić zagubionego dowodu rejestracyjnego pojazdu. Dokumentem, który w procesie rejestracji pojazdu może zastąpić zagubiony dowód rejestracyjny pojazdu sprowadzonego z zagranicy jest zaświadczenie wystawione przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, potwierdzające dane zawarte w zagubionym dokumencie, niezbędne do rejestracji.

Tymczasem dokument "Fiche d'identification du yehicule", który rzeczywiście zawiera dane identyfikacyjne pojazdu jest dokumentem wystawionym przez firmę ALLO CASSE AUTO, która to firma zajmuje się m.in. złomowaniem pojazdów i nie jest organem rejestrującym właściwym ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu. Z kolei dokument "Deklaration de Certificat D'lmmatriculation" będący deklaracją zguby dowodu rejestracyjnego pojazdu jest dokumentem wydanym przez MMA IARD Assurances Mutuelles czyli Towarzystwo ubezpieczeń wzajemnych w Le M, które bez wątpienia nie jest organem rejestrującym właściwym ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu.

Biorąc powyższe pod uwagę Kolegium stwierdziło, że strona składając wniosek o rejestrację pojazdu nie przedłożyła wszystkich wymaganych do rejestracji dokumentów. Organ rejestrujący obowiązany jest dokonywać rejestracji na podstawie dokumentów, które są wymagane przepisami prawa nie może także w sposób dowolny zastępować ich dokumentami przedkładanymi przez właścicieli pojazdów.

W ocenie Kolegium decyzja organu pierwszej instancji o odmowie dokonania rejestracji pojazdu w związku z brakiem zaświadczenia wystawionego przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, potwierdzającego dane zawarte w zagubionym dokumencie jest prawidłowa i zgodna z obowiązującymi przepisami prawa.

Skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 12 listopada 2013 r., sygn. akt: [...] złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie D. Ł.

Skarżący podniósł, że sporne dokumenty zostały wystawione przez Prefekturę Policji w La S we Francji, która we Francji jest organem rejestrującym. Nadto podniósł, że na dokumencie deklaracji zagubienia dowodu rejestracyjnego można poruszać się przez miesiąc.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie w pełni podtrzymując swoje stanowisko zawarte w uzasadnieniu zakwestionowanej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Podstawowa zasada polskiego sądownictwa administracyjnego została określona w art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. nr 153, poz. 1269), zgodnie z którym sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę legalności działalności administracji publicznej oraz rozstrzyganie sporów kompetencyjnych i o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego, samorządowymi kolegiami odwoławczymi i między tymi organami a organami administracji rządowej. Zasada, że sądy administracyjne dokonują kontroli działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie, została również wyartykułowana w art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Z istoty kontroli wynika, że zasadność zaskarżonej decyzji podlega ocenie przy uwzględnieniu stanu faktycznego i prawnego istniejącego w dacie podejmowania zaskarżonego rozstrzygnięcia.

Zasygnalizować należy, że w świetle art. 134 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd nie ma obowiązku, nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, do badania tych zarzutów i wniosków, które nie mają znaczenia dla oceny legalności zaskarżonego aktu (tak NSA w wyroku z dnia 11 października 2005 r., sygn. akt: FSK 2326/04). Sąd administracyjny bada czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie naruszono przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania.

Zgodnie z art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r., poz. 1137 z późn. zm.) rejestracji pojazdu dokonuje, na wniosek właściciela, starosta właściwy ze względu na miejsce jego zamieszkania (siedzibę), wydając dowód rejestracyjny i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne oraz nalepkę kontrolną, jeżeli jest wymagana, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

Wątpliwości co do formy prawnej załatwienia sprawy o rejestrację pojazdu w świetle ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz co do charakteru prawnego dowodu rejestracyjnego wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów w uchwale z dnia 24 września 2001 r., sygn. akt OPS 6/01. W jej uzasadnieniu Sąd podkreślił, że rejestracja pojazdu następuje w formie decyzji administracyjnej po przeprowadzeniu postępowania w celu ustalenia okoliczności faktycznych i prawnych, od których ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym i przepisy wykonawcze do niej uzależniają dokonanie rejestracji pojazdu. Postępowanie w sprawie rejestracji pojazdu kończy się wydaniem decyzji administracyjnej, poprzedzającej czynność materialno-techniczną wydania dowodu rejestracyjnego i tablic. Stanowisko takie wyraził Naczelny Sąd Administracyjny także w uchwale w składzie 5 sędziów z dnia 15 listopada 1999 r., sygn. akt OPK 24/99. Również obecnie pogląd ten nie jest w orzecznictwie kwestionowany (por. wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2013 r., I OSK 1555/11, LEX nr 1298303).

W art. 72 ust. 1 Prawa o ruchu drogowym ustawodawca wskazał katalog dokumentów, na podstawie których dokonuje się rejestracji wymieniając w punkcie 5 tego przepisu dowód rejestracyjny, jeżeli pojazd był zarejestrowany. Jednocześnie w art. 72 ust. 4 ustawy wskazano, że w przypadku zagubienia dowodu rejestracyjnego lub karty pojazdu, zamiast tych dokumentów należy przedstawić zaświadczenie wystawione przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, potwierdzające dane zawarte w zagubionym dokumencie, niezbędne do rejestracji.

Skarżący występując w dniu 26 września 2013 r. z wnioskiem o rejestrację samochodu osobowego marki Audi [...] o nr VIN [...] sprowadzonego z Francji przedłożył sporządzone w języku francuskim dokumenty: deklarację zguby dowodu rejestracyjnego tego pojazdu oraz kartę identyfikacji pojazdu. Do obydwu dokumentów dołączono ich uwierzytelnione tłumaczenia z języka francuskiego.

Faktu zagubienia dowodu rejestracyjnego organy obydwu instancji nie kwestionowały, a w konsekwencji odwołały się do treści cyt. art. 72 ust. 4 ustawy.

Dla stwierdzenia, że wnioskodawca nie wypełnił wymogu przedłożenia "zaświadczenia wystawionego przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, potwierdzającego dane zawarte w zagubionym dokumencie, niezbędne do rejestracji" konieczne jest w pierwszej kolejności na gruncie konkretnej sprawy ustalenie organu rejestrującego właściwego ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, a następnie zweryfikowanie, czy dokumenty wystawione przez ten organ mają charakter zaświadczeń potwierdzających dane zawarte w zagubionym dokumencie, niezbędne do rejestracji.

Organy obydwu instancji nie ustaliły i nie wykazały z powołaniem się na obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa, jaki organ w niniejszej sprawie jest organ rejestrującym właściwym ze względu na miejsce ostatniej rejestracji. Organ drugiej instancji całkowicie pominął tę kwestię, a organ pierwszej instancji podnosząc wprawdzie, że organem rejestrującym pojazdy we Francji jest właściwa prefektura policji nie ocenił faktu, że dokument "Fiche d’identification du véhicule" z dnia 10 września 2013 r. opatrzony w nagłówku oznaczeniem (w tłumaczeniu na język polski): Ministerstwo Spraw Wewnętrznych, Terytoriów Zamorskich, Samorządów Terytorialnych jest w górnej części, jak i pod podpisem opieczętowany pieczęciami Podprefektury w S. Niekwestionowana przez organy deklaracja zguby dowodu rejestracyjnego z dnia 4 lipca 2013 r. jest również opieczętowana pieczęcią Prefektury w la S. Organ odwoławczy nie ustalając, jaki organ w niniejszej sprawie jest organem rejestrującym właściwym ze względu na miejsce ostatniej rejestracji nietrafnie przy tym przyjął, że dokument "Fiche d’identification du véhicule" z dnia 10 września 2013 r. jest dokumentem wystawionym przez firmę ALLO CASSE AUTO. Z treści tego dokumentu wynika, że firma ta była nabywcą pojazdu, a nie wystawcą dokumentu.

W tym stanie rzeczy stanowisko organów, że dokument "Fiche d’identification du véhicule" z dnia 10 września 2013 r. oraz deklaracja zguby dowodu rejestracyjnego z dnia 4 lipca 2013 r. nie są dokumentami wystawionymi przez organ rejestrujący właściwy ze względu na miejsce ostatniej rejestracji, jest stanowiskiem przedwczesnym i nieudowodnionym, a w konsekwencji nie mogącym być z tego powodu podstawą do wydania decyzji o odmowie rejestracji pojazdu

Organy obydwu instancji nie dokonując dokładnej oceny przedłożonych dokumentów w świetle wszystkich znajdujących się na nich adnotacji i przedwcześnie przyjmując, że dokumenty te nie pochodzą od "organu rejestrującego właściwego ze względu na miejsce ostatniej rejestracji" nie oceniły również treści tych dokumentów, tj. nie zbadały czy mają one charakter zaświadczeń potwierdzających dane zawarte w zagubionym dokumencie, niezbędne do rejestracji.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że zarówno zaskarżona decyzja, jak i decyzja organu pierwszej instancji zostały wydane przedwcześnie, w braku przeprowadzenia poprawnego postępowania wyjaśniającego w zakresie zaistnienia przesłanek określonych w art. 72 ust. 4 Prawa o ruchu drogowym. Nie wyjaśniając wskazanych wyżej okoliczności oraz nie dając tym ustaleniom wyrazu w uzasadnieniach decyzji – co należy uczynić w toku ponownie prowadzonego postępowania – organy naruszyły obowiązki wynikające z przepisów kodeksu postępowania administracyjnego zasady prawdy obiektywnej (art. 7, art. 77, art. 80 i art. 107 § 3) i zasady przekonywania (art. 11), a uchybienia te miały istotny wpływ na wynik sprawy, skoro wyjaśnienie tych kwestii pozostaje w bezpośrednim związku z treścią rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Zgodnie z art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sąd stosuje przewidziane ustawą środki w celu usunięcia naruszenia prawa w stosunku do aktów lub czynności wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach sprawy, której dotyczy skarga, jeżeli jest to niezbędne dla końcowego jej załatwienia.

W przedmiotowej sprawie należy stwierdzić, że wskazane wyżej uchybienia dotyczą decyzji organów obydwu instancji i nie mogą być konwalidowane w postępowaniu przed organem drugiej instancji, gdyż działanie takie naruszałoby zasadę dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. W związku z tym uchylenie również decyzji organu pierwszej instancji jest niezbędne dla końcowego załatwienia sprawy.

W tym stanie rzeczy - mając na uwadze treść art. 145 § 1 pkt 1c oraz art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi należało uchylić zaskarżoną decyzję, jak i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji.



Powered by SoftProdukt