Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Małgorzata Masternak-Kubiak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2021 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 9 marca 2021 r. sygn. akt II SA/Op 51/21 w sprawie ze skargi W. C. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] grudnia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ponownego naliczenia, wyrównania wysokości i wypłaty należnego ekwiwalentu na niewykorzystany urlop wypoczynkowy postanawia: zawiesić postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu wyrokiem z dnia 9 marca 2021 r., sygn. akt II SA/Op 51/21, po rozpoznaniu skargi W. C. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] z dnia [...] grudnia 2020 r., nr [...], w przedmiocie odmowy ponownego naliczenia, wyrównania wysokości i wypłaty należnego ekwiwalentu na niewykorzystany urlop wypoczynkowy – w punkcie I uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Powiatowego Policji w [...] z dnia [...] października 2020 r., nr [...]; w punkcie II zasądził od Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] na rzecz skarżącego W. C. kwotę 480 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniósł Komendant Wojewódzki Policji w [...]. W skardze kasacyjnej zawarł m.in. wniosek o zawieszenie postępowania z urzędu - na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawno o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.) – dalej: "P.p.s.a.", gdyż rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego postępowania toczącego się przed Trybunałem Konstytucyjnym. Uzasadniając ww. wniosek organ wskazał, że podyktowany jest on wystąpieniem przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku - postanowieniem z dnia 21 stycznia 2021 r., sygn. akt II SA/Bk 866/20 - do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym: "Czy art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw w zakresie, w jakim wyłącza stosowanie przepisu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2020 r. do spraw dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy wszczętych po dniu 6 listopada 2018 r. w odniesieniu do policjantów zwolnionych ze służby przed dniem 6 listopada 2018 r. jest zgodny z art. 2, art. 8 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 190 ust. 1, 3 i 4 Konstytucji RP?". Zdaniem organu dopiero rozstrzygnięcie tego zagadnienia przez Trybunał Konstytucyjny pozwoli stwierdzić, czy art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw jest zgodny z Konstytucją RP.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną W. C. wniósł m.in. o oddalenie wniosku o zawieszenie postępowania.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a. Sąd może zawiesić́ postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygniecie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się̨ postępowania m.in. przed Trybunałem Konstytucyjnym.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że istotnie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, postanowieniem z dnia 21 stycznia 2021 r. II SA/Bk 866/20, wystąpił do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym, czy przepis art. 9 ust. 1 ustawy szczególnej w zakresie, w jakim wyłącza stosowanie przepisu art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 października 2020 r. do spraw dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy wszczętych po dniu 6 listopada 2018 r. w odniesieniu do policjantów zwolnionych ze służby przed dniem 6 listopada 2018 r. jest zgodny z art. 2, art. 8 ust. 1, art. 32 ust. 1, art. 190 ust. 1, 3 i 4 Konstytucji RP?

Sąd pytający zwrócił uwagę, że art. 9 ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych, uchwalony w wyniku wykonania wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 listopada 2018 r., sygn. akt K 7/15 i określający zasady obliczania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i urlop dodatkowy, może różnicować funkcjonariuszy Policji w zależności od daty zwolnienia ich ze służby. W odniesieniu do policjantów, którzy zostali zwolnieni ze służby od dnia 6 listopada 2018 r. stosuje się bowiem rozwiązania prawne korzystniejsze, aniżeli zasady obowiązujące funkcjonariuszy zwolnionych przed tą datą. Zróżnicowanie takie budzi, w ocenie Sądu pytającego, wątpliwości w zakresie jego zgodności z normami konstytucyjnymi, zwłaszcza w kontekście wydanego już i przywołanego wyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego.

Zainicjowane wskazanym pytaniem postępowanie zostało zarejestrowane w Trybunale Konstytucyjnym pod sygn. P 7/21. Skoro, więc pytanie prawne zadane w sprawie o sygn. akt II SA/Bk 866/2 dotyczy sytuacji prawnej skarżącego przed Sądem pierwszej instancji i od rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny zagadnienia objętego tym pytaniem, a więc przesądzenia kwestii konstytucyjności przepisu art. 9 ust. 1 ustawy szczególnej, który był podstawą decyzji odmawiającej wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop, zależy wynik przedmiotowej sprawy, to zawieszenie postępowania jest uzasadnione. Prawidłowe zastosowanie ww. przepisu w rozpoznawanej sprawie jest bowiem uzależnione od rozstrzygnięcia o jego zgodności z Konstytucją. Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego jest zatem relewantne z punktu widzenia możliwości prawidłowej realizacji celu postępowania sądowoadministracyjnego w tej sprawie, mając realny i bezpośredni wpływ na jego wynik.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 P.p.s.a. w zw. z art. 193 P.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny zawiesił postępowanie kasacyjne do czasu rozstrzygnięcia przez Trybunał Konstytucyjny sprawy o sygn. akt P 7/21.