Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Anna Falkiewicz-Kluj, Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka (spr.), sędzia WSA Tomasz Wykowski, Protokolant st. sekr. sąd. Julia Durka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi L. S. i E. S. na decyzję Głównego Geodety Kraju z dnia [...] listopada 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wydania decyzji z naruszeniem prawa oddala skargę

Główny Geodeta Kraju decyzją nr [...], z [...] listopada 2017 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2, art. 146 § 2, art. 151 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257) zwanej dalej k.p.a., po rozpoznaniu odwołania Pana L. S. od decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...], zwanego dalej WINGiK, z [...] stycznia 2017 r., znak: [...], orzekającej o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] sierpnia 2015 r., znak: [...], uchylił decyzję WINGiK, z [...] stycznia 2017 r., znak: [...] i orzekł:

1) decyzja Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...] z [...] sierpnia 2015 r., znak: [...] została wydana z naruszeniem prawa;

2) odmówił uchylenia decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...] z [...] sierpnia 2015 r., znak: [...] z uwagi na braku podstaw do wydania decyzji innej w swej treści niż dotychczasowa decyzja ostateczna.

Decyzja została wydana w następującym stanie sprawy:

Pismem z 20 listopada 2015 r. L. S. złożył wniosek do WINGiK o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją WINGiK z [...] sierpnia 2015 r., znak: [...] utrzymującą w mocy decyzję Starosty O. z [...] kwietnia 2015 r., znak: [...] orzekającą o aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków obręb Z. dotyczących ujawnienia numerycznego opisu granicy działki ewidencyjnej nr [...] z działkami nr [...] i [...] wykazanego za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych tj. [...], [...], [...], [...]; nr [...] z działkami nr [...], [...], [...] wykazanego za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych tj. [...], [...], [...], [...], [...], [...]; nr [...] z działkami nr [...], [...], [...] wykazanego za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych tj. [...], [...], [...], [...], [...]; zgodnie z wykazem współrzędnych punktów granicznych, który stanowi integralną część niniejszej decyzji pozyskanych w wyniku geodezyjnego pomiaru terenowego, którego wyniki zawarte są w operacie technicznym wpisanym do ewidencji materiałów zasobu dnia [...] lutego 2015 r. identyfikator ewidencyjny [...].

We wniosku o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją WINGiK z [...] sierpnia 2015 r., jako podstawę wznowienia postępowania strona wskazała art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. Uzasadniając wniosek L. S. podniósł, że decyzja WINGiK została wydana przedwcześnie, niezgodnie z deklaracją zawartą w zawiadomieniu z [...] lipca 2015 r., przez co organ uniemożliwił stronom wypowiedzenie się w sprawie przed wydaniem decyzji. Pismem, które wpłynęło do WINGiK 12 sierpnia 2015 r., E. S. i L. S. skierowali do organu wnioski i zarzuty. Pismo to wpłynęło do WINGiK już po wydaniu decyzji z [...] sierpnia 2015 r.

WINGiK, po wznowieniu postępowania administracyjnego, decyzją z [...] marca 2016 r. orzekł o odmowie uchylenia ostatecznej decyzji WINGiK z [...] sierpnia 2015 r.

Na skutek odwołania E. S. i L. S. od ww. decyzji, Główny Geodeta Kraju decyzją z [...] września 2016 r. uchylił zaskarżoną decyzję WINGiK z [...] marca 2016 r. Główny Geodeta Kraju uznał, że w niniejszej sprawie zaszła przesłanka do wznowienia postępowania wymieniona w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. Strony zajęły stanowisko w sprawie po wydaniu decyzji przez WINGiK i nastąpiło to bez ich winy, co w konsekwencji pozbawiło strony możliwości pełnego udziału w postępowaniu. WINGiK rozpatrując ponownie sprawę powinien ustalić, czy zarzuty zawarte w piśmie stron z 12 sierpnia 2015 r., miałyby wpływ na treść decyzji WINGiK z [...] sierpnia 2015 r. oraz szczegółowo odnieść się do wszystkich zarzutów i przytoczonych w tym piśmie okoliczności.

WINGiK rozpatrując sprawę ponownie decyzją z [...] stycznia 2017 r., po wznowieniu postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją WINGiK z [...] sierpnia 2015 r., orzekł o odmowie uchylenia tej decyzji. Organ I instancji uznał, że analiza zgromadzonego materiału dowodowego doprowadziła do wniosku, iż zasadnym jest wydanie rozstrzygnięcia o odmowie uchylenia decyzji z uwagi na niezaistnienie przesłanek, o których mowa w art. 145 § 1 pkt 4 Kodeksu postępowania administracyjnego.

Jednocześnie WINGiK wskazał, że podniesienie przez stronę we wniosku o wznowienie postępowania, iż dane zawarte w operacie geodezyjnym nr [...] przyjęte do wyznaczenia punktów nr [...] i [...] są niewiarygodne i sprzeczne z dokumentacją źródłową zawartą w operatach obejmujących pomiarem granice przedmiotowej działki czyli operatami geodezyjnymi nr [...] i [...], a jednocześnie niewskazanie jakichkolwiek okoliczności, które stanowiłyby o sprzeczności ww. danych, bądź braku ich wiarygodności stanowi wyłącznie polemikę z ustaleniami organu popartymi materiałem dowodowym zgromadzonym w aktach sprawy. Zatem, mając to na uwadze oraz fakt, że w ramach bieżącej aktualizacji Starosta O. uzupełnił atrybuty położenia wyznaczonych punktów granicznych, które zostały określone zgodnie z obowiązującymi standardami technicznymi względem osnowy geodezyjnej z błędami nie przekraczającymi 0,30 m w sposób zapewniający odwzorowanie położenia i kształtu tych obiektów przestrzennych oraz wzajemnego powiązania pomiędzy nimi, WINGiK uznał, że w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. W ocenie organu stanowiło to przesłankę do odmowy uchylenia ostatecznej decyzji WINGiK z [...] sierpnia 2015 r.

Odwołanie od decyzji WINGiK z [...] stycznia 2017 r. wniósł L. S. zarzucając, że sposób przedstawienia sprawy jest niezgodny z istniejącymi faktami. W ocenie skarżącego w dniu [...] czerwca 1996 r. odbyło się rozgraniczenie działki [...] z działkami [...], [...] i [...]. Wówczas na gruncie okazano granicę zgodną użytkowaniem, więc z żoną podpisaliśmy protokół. (...) Obecnie gdy poprzedni granicznik zniknął pokazuje się granicę w naszej działce.

Główny Geodeta Kraju nie podzielił stanowiska WINGiK, że niezaistniała przesłanka wznowienia postępowania, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., tj. strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu. Główny Geodety Kraju podtrzymał swoje stanowisko, że zajęcie przez strony stanowiska w sprawie po wydaniu przez WINGiK decyzji nastąpiło bez ich winy, co w konsekwencji pozbawiło strony możliwości pełnego udziału w postępowaniu.

W ocenie Głównego Geodety Kraju, w sytuacji stwierdzenia, że wystąpiła podstawa wznowienia, ale nie miała ona wpływu na wynik sprawy, bowiem ponowna merytoryczna ocena sprawy co do istoty prowadzi do konkluzji o braku podstaw do wydania decyzji innej w swej treści niż dotychczasowa decyzja ostateczna, WINGiK powinien zastosować art. 151 § 2 k.p.a., a nie odmawiać uchylenia decyzji ostatecznej kontrolowanej we wznowionym postępowaniu.

W ocenie organu odwoławczego, analiza stanowiska L. S. wskazuje, że strona kwestionuje zawarte w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej dla obrębu ewidencyjnego Z. dane określające położenie punktów granicznych nr [...] i [...], które wyznaczają przebieg granicy pomiędzy działką ewidencyjną nr [...] (własność E. S. i L. S.), a działką ewidencyjną nr [...] (własność J. S. i J. S.). W ocenie L. S. istniejące ogrodzenie określa przebieg tej granicy.

W ocenie organu odwoławczego, aktualizacja zawartych w ewidencji gruntów i budynków informacji dotyczących współrzędnych punktów granicznych oznaczonych numerami 2P96 i 3P96 nastąpiła decyzją Starosty O. z [...] kwietnia 2015 r., w oparciu o dane zawarte w operacie technicznym nr [...], przyjętym do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego [...] lutego 2015 r., zawierającym wyniki prac geodezyjnych mających na celu opracowanie mapy z projektem podziału nieruchomości oznaczonej nr działki ewidencyjnej [...] (dalej: operat techniczny nr [...]). W ramach tych prac, w trybie art. 39 ust. 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2016 r., poz. 1629), nastąpiło w dniu [...] września 2014 r. wyznaczenie w terenie, przez geodetę A. G., między innymi punktów granicznych oznaczonych numerami [...] i [...]. Z czynności wyznaczenia punktów granicznych został sporządzony protokół, z treści którego wynika, że wyznaczenie punktów granicznych oznaczonych numerami [...] i [...] nastąpiło na podstawie operatu [...]. W czynnościach tych udział brała między innymi E. S., która nie zajęła stanowiska odnośnie wyznaczonych punktów granicznych oraz odmówiła podpisu w protokole.

Jak wynika ze szkicu wyznaczenia punktów granicznych, zawartego w protokole wyznaczenia punktów granicznych z dnia [...] września 2014 r., ogrodzenie działki ewidencyjnej nr [...] nie jest usytuowane na granicy pomiędzy tą działką a działką ewidencyjną nr [...] (obecnie [...]), wyznaczonej za pomocą punktów granicznych nr [...] i nr [...].

Operat techniczny nr [...] zawiera wyniki prac geodezyjnych mających na celu opracowanie projektu podziału działki ewidencyjnej nr [...]. W wyniku podziału działki ewidencyjnej nr [...] powstała działka ewidencyjna nr [...] oraz działka ewidencyjna nr [...], której granice z działką ewidencyjną nr [...] wyznaczają punkty graniczne nr [...] i nr [...].

Z kolei jak wynika z protokołu granicznego sporządzonego w [...] czerwca 1996 r., zawartego w operacie technicznym nr [...], w ustaleniu przebiegu granic działki ewidencyjnej nr [...], brali udział między innymi E. S. i L. S., jako właściciele sąsiedniej działki ewidencyjnej nr [...]. E. S. i L. S. podpisali protokół bez zastrzeżeń potwierdzając tym samym, że dane zawarte w tym protokole, między innymi określające przebieg granicy pomiędzy działką ewidencyjną nr [...] a działką ewidencyjną [...] (obecnie [...]), są prawidłowe. Z treści tego protokołu wynika, że granica pomiędzy działką ewidencyjną nr [...] a działką ewidencyjną nr [...] (od pkt 3 do pkt 4), w pkt 3 ... nieznacznie załamuje się w kierunku południowym i biegnie do pkt 4. Tak określony przebieg granicy pomiędzy działką ewidencyjną nr [...] a działką ewidencyjną nr [...] jest również zgodne z przebiegiem tej granicy wykazanym na pierworysie mapy ewidencyjnej - identyfikator ewidencyjny materiału zasobu – [...]. Natomiast ze szkicu zawartego w protokole wyznaczenia punktów granicznych z [...] września 2014 r. wynika, że ogrodzenie biegnie nieznacznie w kierunku północnym.

Z dokumentacji geodezyjnej znajdującej się w aktach sprawy wynika, iż granica działki ewidencyjnej nr [...] od strony zachodniej stanowi linię prostą. Przyjmując natomiast, że granica działki ewidencyjnej nr [...] jest zgodna z istniejącym ogrodzeniem, to zachodnia granica działki ewidencyjnej nr [...] załamywałaby się na styku z ogrodzeniem w kierunku wschodnim.

Organ odwoławczy wskazał, że E. S. i L. S. nabyli na własność od Skarbu Państwa działkę ewidencyjną nr [...] w granicach ustalonych w operacie technicznym nr [...] (dowód: akt notarialny z [...] listopada 1998 r. repertorium A Nr [...]).

Odnosząc się do zarzutu strony, że w wyniku pomiaru operatem nr [...] działka ewidencyjna [...] otrzymała szerokość 36,60 m od strony południowej, czyli zmniejszyła się jej szerokość o 2,5 metra, organ odwoławczy zgodził się ze stanowiskiem WINGiK, że poprzez samo porównanie miar czołowych podanych na szkicach polowych w operacie pomiarowym nr [...] i [...] dla działki [...] nie można przesądzać, że dane ewidencyjne punktów granicznych [...] i [...] są niewiarygodne. Jak wynika z operatu nr [...] dla działki nr [...], która uległa podziałowi na działki nr: [...] i [...], w obecności stron ustalono i pomierzono w nawiązaniu do osnowy położenie punktów granicznych wyznaczających przebieg jej granic.

Organ odwoławczy nie podzielił także stanowiska skarżącego, że w dniu [...] czerwca 1996 r. odbyło się rozgraniczenie działki [...] z działkami [...], [...] i [...]. Operat techniczny nr [...], zawierający protokół graniczny sporządzony w [...] czerwca 1996 r., został wykonany w ramach prac geodezyjnych polegających na opracowaniu projektu podziału działki nr [...], a nie jak twierdzi skarżący w wyniku rozgraniczenia działki [...] z działkami [...], [...] i [...]. W dniu [...] czerwca 1996 r. dokonano więc czynności przyjęcia granic działki ewidencyjnej nr [...] podlegającej podziałowi, z której to czynności sporządzono protokół, a nie czynności rozgraniczenie działki [...] z działkami [...], [...] i [...].

Należy również zauważyć, że jak wynika ze sprawozdania technicznego wykonawca operatu technicznego nr [...] dokonał transformacji współrzędnych punktów granicznych z układu matematycznego 1965 strefa 1. do obowiązującego układu 2000 pas 21. Po dokonaniu transformacji do układu 2000 pas 21, współrzędne punktów granicznych zostały wykorzystane do wyznaczenia tych punktów w terenie.

Następnie, po przyjęciu operatu technicznego nr [...] do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, Starosta O. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie aktualizacji informacji zawartych w bazie danych ewidencji gruntów i budynków (...). Starosta O. wydał decyzję z [...] kwietnia 2015 r. orzekającą o aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków (...), na podstawie której wprowadzono zmiany, między innymi, w numerycznym opisie granicy działki ewidencyjnej nr [...] z działką ewidencyjną nr [...].

W ocenie Głównego Geodety Kraju wszystkie okoliczności sprawy, ustalone na podstawie całokształtu materiału dowodowego, wskazują, że brak jest podstaw do wydania innej decyzji niż dotychczasowa.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Głównego Geodety Kraju z [...] listopada 2017 r. wnieśli L. S. i E. S. Skarżący zaskarżonej decyzji zarzucili:

1. naruszenie przepisów postępowania, a w szczególności art. 7, art. 77 § 1 k.p.a., § 30.1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011r., w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego z którego wynika, że geodezyjne pomiary sytuacyjne, mające na celu wznowienie znaków granicznych lub wyznaczenie punków granicznych wykonuje się przy wykorzystywaniu danych obserwacyjnych określających położenie tych znaków lub punktów granicznych w oparciu o osnowę pomiarową, jaka była wykorzystana do pozyskania tych danych, a także § 37 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa w Warszawie z dnia 29 marca 2001r., w sprawie ewidencji gruntów i budynków, poprzez nie podjęcie czynności niezbędnych dla dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i brak rzetelnych ustaleń co do okoliczności związanych z określeniem naruszenia prawa z art. 145 § 1 pkt. 4 k.p.a., a polegający na przyjęciu, iż pomimo ustalenia, że doszło do takiej sytuacji w której skarżący L. i E. S. bez własnej winy nie brali udziału w postępowaniu co doprowadziło do tego, że uchylono decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego Województwa [...] w [...] z [...] stycznia 2017r. i wydanie zaskarżonej decyzji, która zawiera wewnętrznie sprzeczne ze sobą pasusy pod pkt. 1 i pkt. 2 zaskarżonej decyzji Głównego Geodety Kraju, albowiem orzeczenie, że decyzja WINGiK z [...] sierpnia 2015 r. została wydana z naruszeniem prawa, a jednocześnie odmówienia uchylenia decyzji WINGiK z [...] sierpnia 2015 r., czyli tej samej daty sygn. akt jw. z uwagi na brak podstaw do wydania decyzji innej niż w swej treści i potraktowanie cytowanej decyzji jako ostatecznej, pomimo poważnych wątpliwości w tym względzie, bowiem postępowanie administracyjne zakończone decyzją ostateczną doprowadziło do wydania decyzji dotkniętej kwalifikowaną wadą prawną wymienioną również w art. 145 § 1 k.p.a., art. 145a) i b) k.p.a., gdyż w myśl art. 9 k.p.a. organy administracji publicznej są obowiązane do należytego i wyczerpującego informowania stron o okolicznościach faktycznych i prawnych, które mogą mieć wpływ na ustalenie ich praw i obowiązków będących przedmiotem postępowania administracyjnego, a organy przecież winny czuwać nad tym, aby strony i inne osoby uczestniczące w postępowaniu nie poniosły szkody z powodu nieznajomości prawa i w tym celu udzielają im niezbędnych wyjaśnień i wskazówek, a zdaniem skarżących WINGiK nie dopełnił obowiązków wynikających z cytowanych przepisów, a w konsekwencji nie nastąpiło zajęcie stanowiska w sprawie przez skarżących bez ich winy, co pozbawiło skarżących możliwości pełnego udziału w postępowaniu, a więc nie brania bez własnej winy udziału w postępowaniu skarżących,

2. naruszenie prawa materialnego, w szczególności art. 46 § 1 k.c. w związku z art. 29 ust. 1, art. 39 ust. 5 ustawy Prawo Geodezyjne i Kartograficzne z dnia 17 maja 1989 r. (Dz. U. z 2016 r., poz. 1629) i przyjęcie, że nieruchomość skarżących, jako działka ewidencyjna [...], która powstała z działki [...] objętej pomiarem zawartym w operacie założenia ewidencji gruntów nr [...], a następnie operatem podziału działki nr [...], [...] i [...] o nr kancelaryjnym [...] zgodnie ze szkicem polowym od strony południowej miała szerokość 39,10 m, a operat techniczny nr [...] w wyniku, którego nastąpił podział działki ewidencyjnej nr [...] i powstała działka ewidencyjna [...] oraz działkę ewidencyjna [...], której granice przyjęte do wyznaczenia punktów [...] i [...] są niewiarygodne i sprzeczne z dokumentacją źródłową obejmującą granice przedmiotowej działki czyli operatami geodezyjnym nr [...] i [...] i pomniejsza działkę o 2,5 m na całej szerokości strony południowej i wynosi obecnie 36,60 m, powiększając tym samy działkę [...], a taki stan jest niedopuszczalny i błędny,

3. naruszenie art. 64 ust. 2 Konstytucji RP oraz art. 140 k.c. po przez ich błędną wykładnię lub nie zastosowanie, a przez to błędną ocenę skutków orzeczenia zaskarżonej decyzji, która jest wewnętrznie sprzeczna, bowiem orzeczenie, że decyzja WINGiK z [...] sierpnia 2015 r. została wydana z naruszeniem prawa, a następnie stwierdzenie pod pkt. 2, że już decyzja ta, której odmówiono uchylenia z uwagi na brak podstaw do wydania decyzji innej stała się decyzja ostateczną.

W konsekwencji powyższych zarzutów skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postepowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych.

Główny Geodeta Kraju w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. 2017 r. poz. 2188 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym ta kontrola stosownie do § 2 powołanego artykułu sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Stosownie do art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 z późn. zm.), dalej P.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracji publicznej konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia bądź przepisu prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisu postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na rozstrzygnięcie, albo też przepisu prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania (art. 145 § 1 pkt 1 lit. a-c P.p.s.a.) lub stwierdzenia nieważności (art. 145 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).

Sąd uznał, że decyzja Głównego Geodety Kraju7 z [...] listopada 2017 r. nie narusza prawa w stopniu dającym podstawy do wyeliminowania jej z obrotu prawnego. Tym samym nie stwierdzono przywołanych w zarzutach skargi naruszeń, mających wpływ na wynik sprawy. Sąd nie dopatrzył się także naruszenia, które byłby zobowiązany wziąć pod uwagę z urzędu. Kontrolowana w postępowaniu sądowoadministracyjnym decyzja Głównego Geodety Kraju7 z [...] listopada 2017 r. została wydana w jednym z trybów nadzwyczajnych postępowania administracyjnego, tj. w postępowaniu wznowieniowym.

We wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] sierpnia 2015 r., znak: [...], utrzymująca w mocy decyzję Starosty O. z [...] kwietnia 2015 r. znak [...] orzekającą o aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków obręb Z. dotyczących ujawnienia numerycznego opisu granicy działki ewidencyjnej nr [...] z działkami nr [...] i [...] wykazanego za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych tj. [...], [...], [...], [...]; nr [...] z działkami nr [...], [...], [...] wykazanego za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych tj. [...], [...], [...], [...], [...], [...]; nr [...] z działkami nr [...], [...], [...] wykazanego za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych tj. [...], [...], [...], [...], [...]; zgodnie z wykazem współrzędnych punktów granicznych, który stanowi integralną część decyzji pozyskanych w wyniku geodezyjnego pomiaru terenowego, którego wyniki zawarte są w operacie technicznym wpisanym do ewidencji materiałów zasobu dnia [...] lutego 2015 r. identyfikator ewidencyjny [...], wnioskodawca L. S. jako podstawę wznowienia wskazał art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., zgodnie z którym w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu.

Reguły związane z wszczęciem postępowania wznowieniowego oraz z wydawanymi w jego toku rozstrzygnięciami są szczegółowo uregulowane w Kodeksie postępowania administracyjnego.

Wpłynięcie do organu wniosku o wznowienie postępowania wszczyna postępowanie wstępne, w ramach którego organ bada istnienie przesłanek formalnych do wznowienia postępowania. Ustala m. in. czy podanie wniósł podmiot będący stroną w postępowaniu, czy podanie zostało złożone we właściwym terminie, czy powołane są w nim ustawowe przesłanki wznowienia. Jedynie w sytuacji, tak jak w przedmiotowej sprawie, gdy przesłanką wznowieniową jest art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., to w postępowaniu wstępnym organ nie bada czy podmiot wnoszący podanie istotnie ma przymiot strony w postępowaniu zakończonym kwestionowaną decyzją, gdyż kwestia ta będzie przedmiotem ustaleń i oceny organu w postępowaniu prowadzonym po wydaniu postanowienia na podstawie art. 149 § 1 k.p.a. Jeżeli w wyniku postępowania wstępnego organ stwierdzi, że wniosek spełnia przesłanki formalne, to organ zobowiązany jest wydać postanowienie o wznowieniu postępowania na podstawie art. 149 § 1 k.p.a. Jeżeli natomiast przesłanki formalne nie będą spełnione, wówczas wznowienie postępowania będzie niedopuszczalne i organ zobowiązany będzie wydać postanowienie o odmowie wznowienia postępowania na podstawie art. 149 § 3 k.p.a. Na tym etapie postępowania bada się jedynie istnienie przesłanek formalnych wznowienia postępowania. Niedopuszczalne jest natomiast badanie wystąpienia przyczyn wznowienia postępowania, gdyż na tym etapie postępowania wystarczy powołanie się na jedną z podstaw, o których mowa w art. 145 § 1 pkt 1-5 i art. 145a § 1k.p.a. i tylko uprawdopodobnienie okoliczności ich wystąpienia.

W przedmiotowej sprawie organ uznał, iż przesłanki formalne do wznowienia postępowania zaistniały i [...] stycznia 2016 r. wydał postanowienia o wznowieniu postępowania (art. 149 § 1 k.p.a.). Następnie organ przystąpił do przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego (rozpoznawczego), w którym najpierw bada przyczyny wznowienia postępowania. Zgodnie z art. 149 § 2 k.p.a. przedmiotem postępowania w sprawie wznowienia postępowania jest ustalenie, czy postępowanie, w którym zapadła decyzja ostateczna, było dotknięte jedną z wad wyliczonych w art. 145 § 1 i art. 145a k.p.a. oraz – w razie pozytywnego wyniku tych czynności – przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego w celu rozpoznania i rozstrzygnięcia istoty sprawy administracyjnej, będącej przedmiotem decyzji ostatecznej.

W przepisach art. 151 § 1 pkt 1, art. 151 § 1 pkt 2 oraz art. 151 § 2 k.p.a. zostały precyzyjnie określone wszystkie trzy rodzaje rozstrzygnięć, jakie organ może podjąć po przeprowadzeniu postępowania wznowieniowego.

W przedmiotowej sprawie przesłanką wznowieniową, na którą powołał się wnioskodawca we wniosku o wznowienie postępowania administracyjnego było pominięcie jego jako strony postępowania zakończonego decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] sierpnia 2015 r., czyli okoliczność, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. W ocenie Sądu, organ zasadnie uznał, że wnioskodawca bez własnej winy został pominięty w postępowaniu przed wydaniem decyzji z [...] sierpnia 2015 r. przez [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, i tym samym zaistniała przesłanka z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. będąca podstawą wznowienia tego postępowania.

Ustalenie istnienia przyczyny wznowienia dało organom możliwość przeprowadzenia postępowania co do rozstrzygnięcia istoty sprawy, która zakończyła się ocenianą w postępowaniu wznowieniowym decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] sierpnia 2015 r.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące m.in. gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas bonitacyjnych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. Powyższe informacje, stosownie do art. 24 ust. 1 ww. ustawy, zawiera operat ewidencyjny. Informacje zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji z urzędu, jeżeli zmiany tych informacji wynikają z materiałów zasobu - art. 24 ust. 2a pkt 1 lit. c ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Z kolei art. 39 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne stanowi, że przesunięte, uszkodzone lub zniszczone znaki graniczne, ustalone uprzednio, mogą być wznowione bez przeprowadzenia postępowania rozgraniczeniowego, jeżeli istnieją dokumenty pozwalające na określenie ich pierwotnego położenia. Jeżeli jednak wyniknie spór co do położenia znaków, strony mogą wystąpić do sądu o rozstrzygnięcie sprawy. Z czynności wznowienia znaków granicznych sporządza się protokół. Przepisy te stosuje się odpowiednio przy wyznaczaniu punktów granicznych ujawnionych uprzednio w ewidencji gruntów i budynków.

W przedmiotowej sprawie aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków dokonano z urzędu z uwagi na przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dnia [...] lutego 2015 r. operat techniczny [...]. Z powyższego operatu wynika, że granicę pomiędzy działką nr [...] a działkami nr [...], [...], [...], [...] wyznaczono w trybie art. 39 ust. 1 pkt 5 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków dotyczy ujawnienia numerycznego opisu granicy działki ewidencyjnej:

- nr [...] z działkami nr [...] i [...] wykazanego za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych tj. [...], [...], [...], [...];

- nr [...] z działkami nr [...], [...], [...] wykazanego za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych tj. [...], [...], [...], [...], [...], [...];

- nr [...] z działkami nr [...], [...], [...] wykazanego za pomocą odpowiednich zbiorów punktów granicznych tj. [...], [...], [...], [...], [...];

zgodnie z wykazem współrzędnych punktów granicznych pozyskanych w wyniku geodezyjnego pomiaru terenowego, którego wyniki zawarte są w operacie technicznym [...].

Z operatu technicznego [...], w tym z protokołu wyznaczenia punktów granicznych z [...] września 2014 r. wynika, że punkty graniczne nr: [...], [...], [...], [...] wyznaczono w oparciu o operat pomiarowy założenia nowej ewidencji [...]. Natomiast punkty graniczne [...], [...] wyznaczono w oparciu o operat pomiarowy [...] podziału działki [...] na działki [...] i [...]. Operat techniczny [...] wraz z protokołem wyznaczenia punktów granicznych z [...] września 2014 r., stanowi podstawę określenia numerycznego opisu granic działki nr [...] z działkami nr [...], [...], [...], [...] za pomocą punktów granicznych nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...]. Organy uznały, że położenie wyznaczonych punktów granicznych zostało określone zgodnie z obowiązującymi standardami technicznymi względem osnowy geodezyjnej 1 klasy z błędami średnimi nie przekraczającymi 0,30 m w sposób zapewniający odwzorowanie położenia i kształtu tych obiektów oraz wzajemnego powiązania między nimi.

Sąd podziela stanowisko Głównego Geodety Kraju, że w sprawie został zgromadzony w sposób wyczerpujący materiał dowodowy pozwalający na rozstrzygnięcie sprawy. Operat techniczny [...] został poddany ocenie, w wyniku której uznano, że został on sporządzony zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (Dz. U. nr 263, poz. 1572).

Sąd podziela również stanowisko organów, że jeżeli wyniknie spór co do położenia znaków granicznych, to ustalenie przebiegu granicy między działkami może nastąpić w postepowaniu rozgraniczenia nieruchomości a nie w postępowaniu ewidencyjnym.

Wobec powyższego, Sąd nie podzielił zarzutów skargi co do naruszenia przepisów postępowania jak i przepisów prawa materialnego w zaskarżonej decyzji.

Wbrew zarzutom skargi, Główny Geodeta Kraju prawidłowo uznał, że decyzja [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] sierpnia 2015 r. została wydana z naruszeniem art. 145 § 1 pkt 1 pkt 4 k.p.a. ale skoro w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej, to w oparciu o przepis art. 151 § 2 w zw. z art. 146 § 2 k.p.a. ograniczył się do stwierdzenia wydania decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z [...] sierpnia 2015 r. z naruszeniem prawa oraz wskazania okoliczności, z powodu których nie uchylił tej decyzji.

Z tych wszystkich względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł jak w sentencji.