Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6123 Zasób geodezyjny i kartograficzny, Geodezja i kartografia, Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, Uchylono zaskarżoną decyzję, III SA/Łd 998/21 - Wyrok WSA w Łodzi z 2022-03-03, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
III SA/Łd 998/21 - Wyrok WSA w Łodzi
|
|
|||
|
2021-11-03 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi | |||
|
Ewa Alberciak Krzysztof Szczygielski /przewodniczący sprawozdawca/ Małgorzata Kowalska |
|||
|
6123 Zasób geodezyjny i kartograficzny | |||
|
Geodezja i kartografia | |||
|
Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego | |||
|
Uchylono zaskarżoną decyzję | |||
|
Dz.U. 2021 poz 137 art. 1 § 1 i 2 Ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych - t.j. Dz.U. 2022 poz 329 art. 3 § 2, art. 134 § 1 i 2, art. 145 § 1 pkt 1 lit. c, art. 200 w zw. z art. 205 § 1 Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. 2021 poz 735 art. 105 § 1, art. 138 § 1 pkt 2 Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jedn. Dz.U. 2020 poz 2052 z art. 40a ust. 1, art. 40f ust. 13 Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne - t.j. |
|||
Sentencja
Dnia 3 marca 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Szczygielski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Kowalska, Sędzia WSA Ewa Alberciak, , Protokolant, , Asystent sędziego Beata Drożdż, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2022 roku sprawy ze skargi K. I. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie ustalenia opłaty za udostępnione materiały państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego na rzecz skarżącego K. I. kwotę 200 (dwieście) złoty tytułem zwrotu kosztów postępowania. |
||||
Uzasadnienie
Decyzją z [...] r. nr [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego (dalej: organ odwoławczy, organ II instancji), na podstawie art 138 § 1 pkt 2 w związku z art. 105 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.) oraz art. 7b ust. 2 pkt. 2 ustawy z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 2052 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania K.I. (dalej: wnioskodawca, odwołujący, skarżący) od decyzji Starosty [...] z [...] r. znak: [...] w sprawie ustalenia opłaty za udostępnione materiały państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w wysokości 565,20 zł, uchylił zaskarżoną decyzję i umorzył postępowanie organu I instancji w całości. W sprawie ustalono następujące okoliczności faktyczne i prawne. 7 czerwca 2021 r. do Starostwa Powiatowego w Z. wpłynął wniosek K.I., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą A., o udostępnienie materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Kolejne 4 wnioski wpłynęły 10 czerwca 2021 r. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rozwoju z 28 lipca 2020 r. w sprawie wniosków o udostępnianie materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, licencji i dokumentu obliczenia opłaty, a także sposobu wydawania licencji (Dz. U z 2020 r. poz. 1322), zamówienia na materiały zasobu należy składać na odpowiednich formularzach. W przypadku udostępnienia mapy zasadniczej należy złożyć formularz P, P1, co też wnioskodawca uczynił. Przedmiotowe wnioski zawierały następujące parametry: 1. dotyczyły udostępnienia mapy zasadniczej; 2. w postaci wektorowej i rastrowej; 3. dla dowolnych potrzeb; 4. wysyłka materiałów na wskazany adres e-mail; 5. dla obszaru określonego w załączniku pliku formatu DXF – dla każdego z pięciu wniosków odrębny plik. 1 lipca 2021 r. wniosek przez Starostę [...] został zrealizowany, przygotowano Dokument Obliczenia Opłaty, licencja nr [...]. Opłata została naliczona zgodnie ze stawkami określonymi w załączniku do ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne – tabela nr 13 Lp. 1 i 2 dla liczby jednostek rozliczeniowych określonej w hektarach. Powierzchnia została pozyskana bezpośrednio z numerycznego opisu obszaru wniosku. Na podany we wniosku adres poczty elektronicznej zostały przesłane dane niezbędne do wykonania opłaty. 5 lipca 2021 r. wnioskodawca dokonał opłaty w kwocie 565,20 zł. 6 lipca 2021 r. po potwierdzeniu dokonania opłaty tą samą drogą przez Starostę [...] zostały przesłane zamówione materiały zasobu. 7 lipca 2021 r. poprzez platformę ePUAP wpłynął wniosek K.I. o wydanie decyzji administracyjnej dotyczącej zakresu udostępnionych materiałów i wysokości należnej opłaty. Starosta [...] decyzją z [...] r. znak: [...] ustalił należną opłatę za udostępnienie materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego – dla wniosków, które otrzymały oznaczenie [...] – w wysokości zgodnej z kwotą ujawnioną na Dokumencie Obliczenia Opłaty nr [...] z 1 lipca 2021 r. i wynoszącą 565,20 zł. Pismem z 2 sierpnia 2021 r. wnioskodawca wniósł odwołanie od decyzji Starosty [...] z [...] r. nr [...]. W uzasadnieniu odwołania zostało podniesione, iż przekazane przez ośrodek mapy w formacie tiff nie zawierają wszystkich danych aktualnej mapy zasadniczej prowadzonej przez organ i różnią się od przekazanych map w wersji dxf. Zgodnie z drukiem P1 wnioskodawca może dobrowolnie wybrać format zamawianych materiałów, lecz nie może to mieć wpływu na treść przekazywanych map jak miało to miejsce w jego przypadku. Z uwagi na fakt, że przekazane mapy w formacie tiff nie przedstawiają pełnej treści aktualnej mapy zasadniczej, która była przedmiotem wniosku, zdaniem odwołującego, nie powinny podlegać opłacie ze względu na swoje wady. Odwołujący poprosił o zwrot opłat za mapy. Rozpoznając odwołanie, [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego stwierdził, że zgodnie z art. 40e ust. 1 w związku z art. 40a ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne wysokość należnej opłaty oraz sposób jej wyliczenia za udostępnienie materiałów zasobu oraz za sporządzanie i wydawanie wypisów i wyrysów z operatu ewidencji gruntów i budynków utrwala się w Dokumencie Obliczenia Opłaty. Z przepisu art. 40a ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne wynika, że organy administracji geodezyjnej i kartograficznej udostępniają materiały z zasobu odpłatnie. Natomiast art. 40d ust. 1 stanowi, że opłata za udostępnianie materiałów zasobu oraz wykonanie czynności, o których mowa w art. 40b ust. 1 jest iloczynem odpowiednich stawek podstawowych, liczby jednostek rozliczeniowych oraz współczynników korygujących lub sumą takich iloczynów. Zasady obliczania wysokości stawek podstawowych w odniesieniu do odpowiednich jednostek rozliczeniowych, wysokość współczynników korygujących oraz zasady ustalania tych współczynników, a także szczegółowe zasady obliczania wysokości opłaty zawiera załącznik do ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Wysokość należnej opłaty oraz sposób jej wyliczenia, zgodnie z art. 40e ustawy, utrwala się w Dokumencie Obliczenia Opłaty, który między innymi zawiera: 1. identyfikator i datę wniosku o udostępnianie materiałów zasobu, a także oznaczenia pozycji w odpowiedniej tabeli opłat zawartej w załączniku do ustawy; 2. informację dotyczącą wysokości użytych do wyliczenia podstawowych stawek jednostkowych oraz współczynników korygujących; 3. kwotę opłaty. Zgodnie z art. 40f ust. 1 ustawy, w przypadku wystąpienia sporu dotyczącego zakresu udostępnianych materiałów zasobu lub wysokości należnej opłaty, właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej wydaje decyzję. W ocenie organu odwoławczego, w rozważanej sprawie mamy wniosek strony o ustalenie wysokości zobowiązania z tytułu udostępniania materiału z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego na podstawie jednego wniosku z 7 czerwca i czterech wniosków z 10 czerwca 2021 r., w wysokości odmiennej niż wynikająca z DOO, która w opinii wnioskującego powinna być pomniejszona o wartość opłaty za mapy w formacie tiff. Zgodnie z art. 40f ust. 1 ustawy, w przypadku sporu dotyczącego zakresu udostępnianych materiałów lub wysokości należnej opłaty, właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej wydaje decyzję administracyjną. Natomiast art. 40f ust. 2 ustawy wskazuje, iż wniesienie odwołania od decyzji w sprawie ustalenia wysokości opłaty za udostępnianie materiałów zasobu nie wstrzymuje udostępniania tych materiałów, pod warunkiem uiszczenia opłaty w wysokości ustalonej w zaskarżonej decyzji. Oznacza to, iż wystąpienie sporu co do wysokości należnej opłaty może nastąpić po wystawieniu DOO, ale przed wniesieniem wysokości opłaty ustalonej w DOO. Wniesienie opłaty ustalonej w DOO jest równoznaczne z niepodważeniem wysokości tej opłaty, a zarazem oznacza brak sporu co do wysokości tej opłaty. Zaistnienie sporu, czyli przesłanka do wszczęcia postępowania administracyjnego, które kończy się wydaniem decyzji ustalającej wysokość opłaty, musi nastąpić przed wniesieniem opłaty ustalonej w DOO. Jeżeli bowiem nastąpiło uiszczenie opłaty, nie można mówić o uiszczeniu opłaty w wysokości ustalonej w decyzji, gdyż mielibyśmy do czynienia z dwukrotnie wniesioną opłatą. W oparciu o powyższe ustalenia organ odwoławczy stwierdził, że wniesienie opłaty w wysokości ustalonej w DOO za udostępnienie mapy zasadniczej fragmentów miasta Z. oraz gm. [...] w postaci rastrowej w formacie tiff i wektorowej w formacie dxf w skali 1:500, zgodnie z tabelą nr 13, Lp. 1 i 2 Załącznika do ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, było równoznaczne z niepodważeniem jej wysokości i oznacza tym samym brak sporu co do wysokości tej opłaty. Przepisy art. 40f ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie uzasadniają przyjęcia tezy, że zaistnienie sporu mogłoby również nastąpić po uiszczeniu opłaty w wysokości ustalonej w DOO. Zatem organ odwoławczy uznał, że w takim przypadku przepis dotyczący sporu wynikający z art. 40f ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie ma zastosowania, co czyni wszczęte przez organ I instancji postępowanie administracyjne bezprzedmiotowym. Organ zauważył, że bezprzedmiotowość, o której mowa w art. 105 § 1 k.p.a., oznacza brak podstaw prawnych do merytorycznego rozpoznania danej sprawy. Taka sytuacja ma miejsce, gdy w świetle prawa materialnego i ustalonego stanu faktycznego nie mamy do czynienia ze sprawą administracyjną mogącą być przedmiotem postępowania. Oznacza to, iż zgodnie z tym przepisem organy administracji publicznej mają obowiązek umorzyć postępowanie w każdym przypadku, gdy stało się ono bezprzedmiotowe. Odnośnie podniesionych przez skarżącego w odwołaniu z 2 sierpnia 2021 r. zarzutów dotyczących decyzji Starosty [...] z [...] r. nr [...], z uwagi na bezprzedmiotowość prowadzonego postępowania administracyjnego, [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego pozostawił je bez rozpoznania. Na gruncie art. 138 § 1 pkt. 2 k.p.a., przesłanką uchylenia decyzji stanowi jej wadliwość, wyrażająca się w podjęciu nieprawidłowego rozstrzygnięcia, zaś przesłanką umorzenia postępowania jego bezprzedmiotowość. Skargę na powyższą decyzję złożył K.I., zaskarżając ją w całości i wnosząc o jej uchylenie jako naruszającej prawo. W uzasadnieniu podniósł, że skarżąc decyzję Starosty [...] wskazał, iż przekazane przez Powiatowy Ośrodek Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej mapy w formacie *.tiff nie zawierały wszystkich danych aktualnej mapy zasadniczej prowadzonej przez organ i różniły się od przekazanych map w wersji *.dxf. Z uwagi na fakt, że przekazane mapy w formacie *.tiff nie przedstawiały pełnej treści aktualnej mapy zasadniczej, która była przedmiotem wniosku, zdaniem skarżącego, nie powinny podlegać opłacie ze względu na swoją wadę, co czyniło zasadnym żądanie zwrotu opłaty uiszczonej w tym zakresie. W tej sytuacji przedmiotem sporu jest nieodpowiedni do wnioskowanego zakres udostępnionych materiałów zasobu, skutkujący uiszczoną "z góry", według wyliczenia organu, częściowo nienależną opłatą. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego została całkowicie pominięta kwestia wadliwości części otrzymanych materiałów, podniesiona w odwołaniu przez skarżącego. Organ ten nie wypowiedział się też odnośnie do sprzecznych ze stanem faktycznym twierdzeń Starosty [...] co do poprawności materiałów przekazanych skarżącemu. Tym samym organ odwoławczy nie dokonał pełnej oceny stanu faktycznego, ograniczając się jedynie do wywodów opartych na dowolnej interpretacji powołanych przepisów ustawy. Organ nie wziął pod uwagę, że w realiach niniejszej sprawy skarżący nie miał żadnych przesłanek do kwestionowania "z góry" jakości map w formacie *.tiff dopóty, dopóki nie otrzymał ich z ośrodka i nie stwierdził, że zawierają braki dyskwalifikujące ich wykorzystanie zgodnie z przeznaczeniem. Tak więc ani na etapie utrwalania wysokość należnej opłaty oraz sposobu jej wyliczenia w Dokumencie Obliczenia Opłaty, o czym mowa w art. 40e ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, ani też na etapie pobierania tej opłaty przed udostępnieniem materiałów, jak nakazuje art. 40d ust. 3 tej ustawy, nie było żadnych przesłanek do przyjęcia, że część udostępnianych skarżącemu materiałów nie będzie spełniała wymagań. W tym stanie rzeczy, zdaniem skarżącego, nie jest do przyjęcia rozumowanie organu odwoławczego przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, gdyż prowadzi do uznania, że racjonalny ustawodawca nie przewidział takich sytuacji, a tym samym świadomie zamknął skuteczną drogę odwoławczą stronie tylko z tego powodu, że dokonała uiszczenia opłaty przed otrzymaniem zamówionych materiałów. W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie, wniósł o jej oddalenie. Na rozprawie, która odbyła się 3 marca 2022 r. w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Łodzi skarżący dodatkowo wyjaśnił, że podobne problemy do tego, który jest przedmiotem sprawy nie występują w żadnym innym ośrodku poza Z. Przed otrzymaniem map wnioskodawca nie ma możliwości zapoznania się z treścią przygotowanego dla niego materiału. Skarżący nie zrozumiał stanowiska organu odwoławczego, iż przed złożeniem zamówienia na formularzu P/P1 jest możliwość zapoznania się z dostępną dla danego obszaru treścią i formą mapy zasadniczej w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Z. Jest to informacja niezgodna z rzeczywistym stanem rzeczy, szczególnie w okresie epidemii COVID-19. Ośrodek w Z. wielokrotnie przekazuje wnioskodawcom mapy niezgodne z zamówionymi, bywa nawet tak, że zamawiający mapę 1 ha otrzymuje mapę 10 ha. Taka sytuacja może być dla niego korzystna, gdyż otrzymuje materiały szersze niż zamawiał za tę samą opłatę. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi zważył, co następuje: Skarga zasługuje na uwzględnienie. Stosownie do art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 137) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329), dalej: p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Ogólny zakres kognicji sądu administracyjnego wyznacza art. 3 § 2 p.p.s.a., wyszczególniający akty i czynności, a także bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach, które podlegają kontroli tego sądu. Zgodnie z art. 134 § 1 i 2 p.p.s.a., sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną z zastrzeżeniem art. 57a, przy czym sąd nie może wydać orzeczenia na niekorzyść skarżącego, chyba że stwierdzi naruszenie prawa skutkujące stwierdzeniem nieważności zaskarżonego aktu lub czynności. Przedmiotem zaskarżenia w niniejszej sprawie jest decyzja organu odwoławczego, którą uchylono decyzję organu I instancji i umorzono postępowanie w sprawie o ustalenie opłaty za udostępnione materiały państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Podstawę prawną dla takiego rozstrzygnięcia organu odwoławczego stanowił przepis art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm., dalej: k.p.a.). Przepis art. 40f ust. 1–3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 2052 ze zm.) stanowi, że w przypadku sporu dotyczącego zakresu udostępnianych materiałów zasobu lub wysokości należnej opłaty, właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej wydaje decyzję administracyjną. Wniesienie odwołania od decyzji w sprawie ustalenia wysokości opłaty za udostępnianie materiałów zasobu nie wstrzymuje udostępnienia tych materiałów, pod warunkiem uiszczenia opłaty w wysokości ustalonej w zaskarżonej decyzji. W przypadku gdy w wyniku rozpatrzenia odwołania lub ponownego rozpatrzenia sprawy na skutek wyroku sądu administracyjnego wysokość opłaty zostanie zmniejszona, nadpłata podlega zwrotowi wraz z odsetkami ustawowymi. W ocenie Sądu z ww. przepisu ani z żadnego innego przepisu ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne nie wynika zakaz wydawania decyzji ustalającej opłatę za udostępnione materiały państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego po wniesieniu opłaty ustalonej w Dokumencie Obliczenia Opłaty oraz po udostępnieniu tych materiałów. Wobec powyższego za nieprawidłowe należy uznać stanowisko organu II instancji, że w przedmiotowej sprawie organ I instancji nie był uprawniony do wydania decyzji administracyjnej w sprawie zwrotu uiszczonej opłaty z tytułu nienależnie uiszczonej opłaty geodezyjnej, gdyż nie jest możliwe wdanie się w spór co do opłaty za wykonanie czynności po uiszczeniu opłaty i wykonaniu czynności. Zgodnie z art. 40a ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, organy prowadzące państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny udostępniają materiały zasobu odpłatnie. Jeśli więc stronie zależy na konkretnych materiałach z zasobu, to nawet w sytuacji sporu musi uiścić wymaganą opłatę, aby je uzyskać. Powyższe przemawia za stwierdzeniem, że organ – w sytuacji sporu dotyczącego wysokości należnej opłaty za udostępnione materiały – powinien wydać decyzję o ustaleniu jej wysokości niezależnie od okoliczności, że skarżący zapłacił już za udostępnienie materiałów (tak jak w przedmiotowej sprawie). Ustawa Prawo geodezyjne i kartograficzne nie wskazuje bowiem na termin, w jakim strona ma prawo kwestionować wysokość opłaty i żądać zwrotu nadpłaty. Zatem ustawodawca dopuścił sytuację, że spór co do wysokości opłaty zostanie zainicjowany przez stronę już po jej uiszczeniu (v. wyroki WSA w Warszawie z 15 stycznia 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 2918/18, CBOSA i z 26 marca 2019 r., sygn. akt IV SA/Wa 2953/18, CBOSA). Za dopuszczalnością wydawania decyzji o ustalenie opłaty za udostępnione materiały państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego po wniesieniu opłaty ustalonej w Dokumencie Obliczenia Opłaty oraz po udostępnieniu tych materiałów przemawia także postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 maja 2016 r., sygn. akt I OW 36/16, CBOSA, który zwrócił uwagę, że decyzja wydana na podstawie art. 40f ust.1 ustawy może dotyczyć nie tylko sporu co do wysokości należnej opłaty, ale również sporu co do zakresu udostępnionych materiałów z zasobu. Można tym samym stwierdzić, że powołany przepis art. 40f ust. 1 ustawy wprowadził nowy rodzaj spraw z zakresu geodezji i kartografii, które rozstrzygane są w formie decyzji administracyjnej. W niniejszej sprawie organ II instancji nie rozpoznał istoty sprawy, tj. nie rozstrzygnął sporu dotyczącego wysokości należnej opłaty za udostępnienie materiałów z zasobu geodezyjnego i kartograficznego. Wniosek kwestionujący sposób obliczenia opłaty i jej wysokość za udostępnione materiały geodezyjne podlegał rozpoznaniu przez Starostę [...], zaś odwołanie z 2 sierpnia 2021 r. od decyzji Starosty [...] podlegało rozpoznaniu przez organ odwoławczy również co do istoty w formie decyzji administracyjnej. W świetle powyższego, Sąd stwierdził, że uiszczenie opłaty za udostępnione materiały geodezyjne nie uprawnia do umorzenia postępowania w przedmiotowej sprawie. Oznacza to, że zaskarżona decyzja wydana została z naruszeniem art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a. oraz art. 105 § 1 k.p.a. Naruszenia, jakiego dopuścił się orzekający w sprawie organ II instancji uzasadnia uchylenie przez Sąd zaskarżonej decyzji, Rzeczą organu zaś będzie uwzględnienie przedstawionych przez Sąd wskazań co do dalszego postępowania. Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a. Konsekwencją uwzględnienia skargi stało się obciążenie organu obowiązkiem zwrotu na rzecz skarżącego poniesionych przez niego kosztów postępowania sądowego, na podstawie art. 200 w zw. z art. 205 § 1 powołanej ustawy. Na koszty te złożył się wpis od skargi w kwocie 200 zł. is |