Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska (spr.) Sędzia WSA Joanna Kube Sędzia WSA Andrzej Kołodziej Protokolant specjalista Elwira Sipak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2010 r. sprawy ze skargi [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W. na bezczynność Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w zakresie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] maja 2010 r. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej oddala skargę

Wnioskiem z dnia [...] maja 2010 r. (k-4 akt sądowych), podmiot gospodarczy – [...] Sp. z o.o. z siedzibą w W., zwany dalej Spółką - zwrócił się do Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości w W. (zwanej dalej PARP) o udostępnienie informacji publicznej w zakresie:

- dokumentów, na podstawie których przyznano dofinansowanie projektom realizowanym w ramach Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 8.1 Wspieranie działalności gospodarczej w dziedzinie gospodarki elektronicznej i z których beneficjentami podpisano umowy o dofinansowanie w ramach naboru 2008, I i II rundy naboru 2009 r. W szczególności:

a) wnioski o dofinansowanie,

b) karty ocen formalnych i merytorycznych i inne protokoły oceny.

Powyższy wniosek uzasadniono tym, że żądane dokumenty będą Spółce niezbędne do zweryfikowania zasadności odrzucenia jej projektu, który złożyła w III rundzie naboru 2009 r.

W odpowiedzi na powyższy wniosek PARP, pismem z dnia 1 czerwca 2010 r., poinformował wnioskodawcę, że nie mają charakteru informacji publicznej wnioski w sprawie indywidualnej. Skoro żądane informacje są niezbędne Spółce do zweryfikowania zasadności odrzucenia jej projektu i mają posłużyć jako dowody w indywidualnej sprawie, nie stanowią informacji publicznej.

Na bezczynność PARP w sprawie udostępnienia żądanych informacji Spółka wniosła skargę do tutejszego Sądu.

Podniosła, że zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, nikt nie jest zobowiązany do uzasadnienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości wniosła o jej oddalenie. W uzasadnieniu wskazała, że nie pozostaje w bezczynności, bowiem obowiązek wydania decyzji administracyjnej ustawodawca przewidział tylko w wypadku, gdy żądana informacja jest informacją publiczną. Podnosiła, że wnioski o dofinansowanie, karty ocen formalnych i merytorycznych oraz inne protokoły oceny nie są dokumentami urzędowymi, ponieważ nie zawierają oświadczenia woli lub wiedzy utrwalonej i podpisanej przez funkcjonariusza publicznego.

Zdaniem PARP wniosek Spółki dotyczył indywidualnej sprawy i zmierzał do polemiki z ustaleniami PARP w tej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem żądanych przez Spółkę informacji nie można było zakwalifikować jako informacji publicznej, w rozumieniu art. 1 w związku z art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). A skoro tak, nie można było też stwierdzić, że PARP pozostaje w bezczynności w przedmiocie rozpoznania wniosku Spółki z dnia [...] maja 2010 r.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej w art. 6 ust. 2 definiuje pojęcie dokumentu urzędowego. Jest nim treść oświadczenia woli lub wiedzy, utrwalona i podpisana w dowolnej formie przez funkcjonariusza publicznego w rozumieniu przepisów Kodeksu karnego, w ramach jego kompetencji, skierowana do innego podmiotu lub złożona do akt sprawy.

Aby więc dokument spełniał kryteria, umożliwiające uznanie go za dokument urzędowy, muszą być spełnione dwie podstawowe przesłanki:

– musi on stanowić oświadczenie złożone przez funkcjonariusza publicznego,

– oświadczenie to musi być złożone w ramach kompetencji posiadanych przez tego urzędnika.

Oczywistym jest zatem, że indywidualne wnioski składane przez podmioty ubiegające się o dofinansowanie nie mogą zostać zakwalifikowane, jako dokumenty urzędowe już choćby z tego powodu, że nie zostały złożone przez funkcjonariusza publicznego i nie stanowią też oświadczenia złożonego w ramach jego obowiązków.

Podkreślić należy, iż przedmiotowa skarga dotyczy bezczynności PARP w zakresie udostępnienia informacji publicznej.

Z bezczynnością na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej mamy do czynienia wtedy, gdy podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej, żądanych informacji nie udziela i nie wydaje jednocześnie w tym zakresie decyzji.

W rozpatrywanej sprawie z uwagi na to, że żądane przez Spółkę informacje nie mają charakteru informacji publicznej, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej, omawiana ustawa nie mogła znaleźć w sprawie zastosowania.

Kontrola Sądu sprowadzała się w istocie do oceny, czy PARP prawidłowo wywiódł, że sformułowane we wniosku z dnia [...] maja 2010 r. żądania informacyjne nie stanowią informacji publicznej.

Zdaniem Sądu nie ma wątpliwości, że indywidualne wnioski o dofinansowanie są dokumentami prywatnymi. W istocie są to quasi autorskie programy inwestycyjno - rozwojowe, które zawierają określony cel realizacji, sposób realizacji i źródła jego finansowania. Podpisany wniosek przez podmiot aplikujący o dofinansowanie może stanowić dowód na okoliczność, że dany przedsiębiorca ubiega się o dofinansowanie i złożył stosowne oświadczenie w tym zakresie.

Reasumując - uznać należało, iż żądanie Spółki, dotyczące udostępnienia wniosków, które złożone zostały przez konkurujące ze sobą o dofinansowanie podmioty, nie jest wiedzą objętą przez ustawę o dostępie do informacji publicznej i nie stanowi informacji publicznej, w rozumieniu tej ustawy. A skoro tak, nie można było uznać, iż PARP pozostaje w bezczynności w zakresie udostępnienia treści tych wniosków.

Odnosząc się do żądania udostępnienia kart ocen formalnych i merytorycznych wniosków o dofinansowanie, stwierdzić należy, iż samych arkuszy ocen, dotyczących złożonych wniosków (bez integralnej części jakimi są te wnioski), również nie można było zakwalifikować jako informacji publicznej, w rozumieniu omawianej ustawy.

Wskazać też należy, iż warunkiem wstępnym zawarcia umowy o dofinansowanie jest pozytywna ocena złożonego wniosku. Pozytywne oceny wniosków (formalne i merytoryczne) tworzą dopiero podstawę do ewentualnego zawarcia umowy o dofinansowanie. A zatem ocena konkretnego wniosku o dofinansowanie, (który przecież zawiera program rozwoju, źródła finansowania, sposób i cel realizacji, tajemnice przedsiębiorcy) musi być dokonywana każdorazowo indywidualnie, albowiem osadzona jest w różnych realiach gospodarczych.

Karty ocen wniosków dotyczą zatem konkretnych spraw indywidualnych, a nie wiedzy o sprawach publicznych, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej. Bez treści wniosku (programu przedsięwzięcia) nie przedstawiają żadnej wartości informacyjnej ani dowodowej.

Konkludując, skoro żądanych informacji nie można było zakwalifikować do kategorii informacji publicznej, w rozumieniu art. 1 i art. 6 ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie można też było stwierdzić, że PARP pozostaje w bezczynności w zakresie ich udostępnienia lub wydania decyzji o odmowie ich udostępnienia.

Stosownie do art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Sąd uwzględniając skargę na bezczynność organów w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

W rozpoznawanej sprawie brak było podstaw do zobowiązania PARP do rozpoznania wniosku Spółki z dnia [...] maja 2010 r. z uwagi na to, że żądanych informacji nie można było zakwalifikować jako informacje publiczne, w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Dlatego też skargę na bezczynność, jako bezzasadną, należało oddalić - art. 151 cytowanej wyżej ustawy.