Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Sędziowie WSA Olga Żurawska – Matusiak, Agnieszka Góra – Błaszczykowska, Protokolant ref. staż. Eliza Kusy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi W. S. na bezczynność Wójta Gminy K. w przedmiocie dostępu do informacji publicznej 1. oddala skargę, 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata P. R. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych oraz kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych stanowiącą 23 % podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

W dniu 11 października 2011 r. W. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Wójta Gminy [...] polegającą na nieudzieleniu skarżącemu informacji publicznej wnioskowanej pismem z dnia 22 września 2011 r.

W uzasadnieniu skargi wymieniony podniósł, iż pismem z dnia 22 września 2011 r. zwrócił się do Wójta Gminy [...] o pilne poinformowanie w jakich datach było sporządzane skontrum dokumentacji w Gminie i o wydanie odpisów wszystkich dotychczasowych skontrum. Pomimo upływu w dniu 6 października 2011 r. ustawowego terminu do udzielenia informacji, organ nie wydał żądanej informacji. Tym samym Wójt Gminy [...] rażąco naruszył prawo, tj. art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W związku zaś z licznymi przypadkami uchylania się przez wskazany organ od realizacji wniosków skarżącego, dotyczących udzielenia informacji publicznej, potwierdzonymi orzeczeniami sądowymi, zasadnym stał się wniosek o wymierzenie organowi grzywny.

W odpowiedzi na skargę Wójt Gminy [...] wniósł o umorzenie postępowania sądowego, ewentualnie oddalenie skargi. Zdaniem organu gminnego nie pozostaje on w bezczynności, bowiem w dniu 12 października 2011 r. wskazał wnioskodawcy, iż we wcześniejszych pismach urzędu udzielono zainteresowanemu odpowiedzi, niemniej jednak zawartość archiwum zakładowego jest umieszczona na stronie urzędu www.bip.[...].pl. Żądana przez skarżącego informacja publiczna funkcjonuje w obiegu publicznym, co pozwala zainteresowanemu zapoznać się z jej treścią inaczej niż wskutek złożenia wniosku do odpowiedniego organu o udzielenie informacji. Udostępnienie informacji w BIP (art. 7 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej) wyłącza obowiązek ponownego jej udostępnienia na wniosek zainteresowanego w trybie art. 10 ust. 1 tej ustawy. O możliwości zapoznania się z żądaną informacją w ogólnie dostępnej postaci organ poinformował wnoszącego pismo. Wobec tego, zdaniem Wójta Gminy [...], wniosek skarżącego o wymierzenie organowi grzywny jest niezasadny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy wskazać, iż stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270), skarga na bezczynność organu administracji przysługuje w sprawach, w których wydawane są decyzje i postanowienia oraz w tych sprawach, w których mogą być wydawane akty (inne niż decyzje i postanowienia) lub podejmowane czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa. W takich sprawach skargę na bezczynność można wnieść skutecznie, jeżeli organ administracji (podmiot zobowiązany z mocy ustawy) nie załatwia sprawy w terminie określonym przepisami regulującymi sposób postępowania organów administracji. Aby można było mówić o bezczynności organu (podmiotu zobowiązanego) należy jednak przede wszystkim stwierdzić, iż ciąży na nim wynikający z przepisów prawa obowiązek wszczęcia postępowania i podjęcia w nim stosownego rozstrzygnięcia (stosownej czynności), a dopiero później, iż obowiązku tego, w nakazanym prawem terminie, nie wypełnia.

Przepis art. 61 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. – Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (ust. 1). Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów (...) (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3).

Pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm. W świetle tych przepisów, informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 powołanej ustawy. Z treści tych przepisów wynika, iż informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty nie będące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź w jakikolwiek sposób dotyczących go. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet gdy nie pochodzą wprost od niego.

Oczywistym jest, że Wójt Gminy [...] pozostaje w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej organem władzy publicznej. Zatem jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji publicznej. Organ nie kwestionuje także, że zakres przedmiotowy żądania skarżącego określony w piśmie z dnia 22 września 2011 r. obejmuje informację publiczną podlegającą udostępnieniu.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej, stanowiąc generalną zasadę udostępniania informacji publicznej, przewiduje różne sposoby jej udostępniania. Zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, udostępnianie informacji publicznych następuje w drodze: 1) ogłaszania informacji publicznych, w tym dokumentów urzędowych, w Biuletynie Informacji Publicznej, o którym mowa w art. 8, 2) udostępniania, o którym mowa w art. 10 (na wniosek) i 11 (udostępnienie wglądu), 3) wstępu na posiedzenia organów, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 3 i udostępniania materiałów, w tym audiowizualnych i teleinformatycznych, dokumentujących te posiedzenia. Stosownie do postanowień art. 10 ust. 1 powołanej ustawy, informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej, jest udostępniana na wniosek.

Jak wynika z akt sprawy, w odpowiedzi na żądanie skarżącego z dnia 22 września 2011 r. Rada Gminy [...] skierowała do niego pismo z dnia 12 października 2011 r., w którym wskazano, iż skarżący we wniosku nie określił jakie sprawy go interesują i z jakiego okresu. Z tego względu poinformowano wnioskodawcę, iż zawartość archiwum zakładowego umieszczona jest na stronie urzędu w BIP. Analiza treści wniosku skarżącego i udzielonej mu przez organ odpowiedzi wskazuje, iż wniosek ten został zrealizowany poprzez odesłanie do informacji zawartej w BIP Urzędu Gminy w [...]. Udostępnienie informacji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej wyłącza obowiązek ponownego jej udostępnienia na wniosek zainteresowanego, nawet wówczas gdy udostępnienie informacji w Biuletynie nastąpiło już po złożeniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej – patrz wyrok NSA z dnia 17 czerwca 2011 r. sygn. akt I OSK 462/11 (publik. LEX nr 990254). Tym samym nie można zarzucić organowi bezczynności w stosunku do wniosku strony z dnia 22 września 2011 r.

Trzeba wziąć pod uwagę, iż skarżący domagał się podania dat i wydania odpisów wszystkich skontrum dotyczących całości dokumentacji wytworzonej w Urzędzie Gminy [...]. Skontrum jest niczym innym jak kontrolą zbiorów archiwalnych (także bibliotecznych), przeprowadzaną w oparciu o istniejący inwentarz lub inną pomoc ewidencyjną mającą na celu ustalenie stanu faktycznego zbiorów i ujawnianie braków. Skonstrum może być prowadzone całościowo, przy niewielkich zbiorach lub ciągle, przy zbiorach znacznych, gdy nie jest możliwe jednorazowe sprawdzenie zbiorów. Z analizy strony BIP ww. Urzędu (ścieżka dostępu Archiwa – Wykaz spisów zdawczo-obiorczych Gminy [...]) wynika, iż archiwizacją dokumentacji Gminy [...] objęto 20 obszarów działalności urzędu, tj.: spisy wymiarowe, ZUS, listy płac, sprawy socjalne, decyzje, podatki, umowy, sprawy sądowe, dokumentacja techniczna, korespondencja, zaświadczenia, gospodarka leśna, ewidencja ludności, dowody osobiste, spisy poborowych, zezwolenia i koncesje. Wobec ogólności wniosku skarżącego i obszerności dokumentacji archiwizacyjnej organ prawidłowo zwrócił się do wymienionego o doprecyzowanie, jakie konkretnie sprawy leżą w sferze zainteresowania skarżącego, albowiem ogólną informację o kontroli zbiorów archiwalnych może on uzyskać w BIP. Skarżący swojego żądania nie sprecyzował. Jeżeli zatem informacja zawarta w BIP Gminy [...] nie zadowalała skarżącego, to powinien on uzupełnić swój wniosek. Żądanie udzielenia informacji publicznej na wniosek, aby mogło zostać przez organ zrealizowane, powinno być określone precyzyjnie. Natomiast żądanie udzielenia informacji o weryfikacji całości dokumentacji wytworzonej przez organ gminny, jak to miało miejsce w niniejszej sprawie, wypacza sens ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W tym stanie rzeczy nie można uznać zasadności skargi, jak też uwzględnić zawartych w niej wniosków.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł jak w sentencji. W przedmiocie przyznania adwokatowi wynagrodzenia za poniesione i nieopłacone koszty pomocy prawnej świadczonej z urzędu Sąd orzekł na podstawie art. 250 powołanej ustawy oraz § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 162, poz. 1348 ze zm.).