Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Maria Jagielska, Sędziowie: Sędzia WSA Andrzej Czarnecki, Asesor WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.), Protokolant: Łukasz Poprawski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2005r. sprawy ze skargi M. GmbH & Co.KG z siedzibą w K. (Niemcy) na decyzję Urzędu Patentowego RP z dnia [...] stycznia 2005 r. nr Sp. [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy oddala skargę

Z akt administracyjnych wynika, iż w dniu [...] lipca 2003 roku do Urzędu Patentowego RP wpłynął wniosek B. Sp. jawna z K. o uznanie za wygasłe prawa z międzynarodowej rejestracji znaku towarowego NAOMI IR-614636 na skutek nieużywania w Polsce. Znak ten został zarejestrowany na rzecz M. GmbH &CO KG z K., Niemcy do oznaczania towarów w klasie 3, preparatów do wybielania i innych substancji do prania, preparatów do czyszczenia, polerowania, odtłuszczania i ścierania, mydeł, perfum, olejków-esencji, kosmetyków, lotionów do włosów, past do zębów, dezodorantów do użytku osobistego. W uzasadnieniu swego żądania wnioskodawca wskazał jako podstawę prawną art. 169 ust l pkt l prawa własności przemysłowej. Natomiast swój interes prawny wywiódł z tego, iż niemiecka firma M. GmbH & CO KG z K., Niemcy w dniu [...] lutego w dniu 2003r., złożyła w Sądzie Rejonowym w E. [...] Wydziale Gospodarczym pozew z wnioskiem o wydanie zarządzenia tymczasowego w sprawie o ustanowienie zakazu wprowadzania do obrotu kosmetyków produkowanych przez wnioskodawcę w opakowaniach z oznaczeniem słowno-graficznym NOHEMI oraz nakazanie pozwanemu usunięcia słowno-graficznego oznaczenia NOHEMI z opakowań w/w kosmetyków, powołując się na art. 20 w związku z art. 19 ustawy o znakach towarowych. Wnioskodawca uzasadniając swój wniosek podniósł, że sporny znak nie był używany w sposób rzeczywisty dla towarów objętych prawem wyłącznym na terenie Polski, w nieprzerwanym okresie pięciu lat a jednocześnie poprzez swoje działania próbuje uniemożliwić wnioskodawcy używanie oznaczenia NOHEMI, którego podobieństwo do znaku NAOMI IR- 614 636 nie jest ewidentne. Wnioskodawca poinformował Urząd Patentowy, że uczestnik postępowania jest również uprawniony do znaku towarowego NAOMI CAMPBELL IR-706 887, ale używanie znaku NAOMI CAMPBELL nie można uznać za rzeczywiste używanie znaku NAOMI zgodnie z art. 169 ust.4 pkt.l upwp.

Na rozprawie w dniu [...] stycznia 2004 roku obecny wnioskodawca jeszcze raz poparł wniosek o uznanie za wygasłe spornego znaku NAOMI IR-614636. Podkreślił swój interes prawny, a także złożył kopię nieprawomocnego wyroku z dnia [...] października 2004 roku (sygn. Akt [...]) oddalającego powództwo firmy niemieckiej M. GmbH & CO KG przeciwko wnioskodawcy, o zakazanie wprowadzania do obrotu kosmetyków w opakowaniach z oznaczeniem słowno-graficznym NOHEMI oraz usunięcia tych oznaczeń z opakowań a także nakazanie opublikowania oświadczenia.

Po zakończeniu rozprawy została wydana i ogłoszona decyzja o wygaśnięciu prawa ochronnego na znak towarowy NAOMI IR- 614 636.

W dniu [...] stycznia 2005 roku uprawniony ze spornej rejestracji złożył na podstawie art. 145 § l pkt 4 i art. 147 k.p.a. wniosek o wznowienie postępowania w sprawie oraz na podstawie art. 151 §1 pkt 2 k.p.a wniosek o uchylenie decyzji stwierdzającej wygaśnięcie prawa ochronnego na znak towarowy NAOMI. IR- 614 636 z powodu nieużywania.

Postanowieniem z dnia [...] stycznia 2005 roku wszczęto postępowanie w sprawie wznowienia postępowania z wniosku B. Sp. jawna

z K. o uznanie za wygasłe prawa z międzynarodowej rejestracji znaku towarowego NAOMI IR-614 636. Postępowanie zostało wszczęte jako, że zaistniały przesłanki przewidziane w art. 149 k.p.a., bowiem strona tego postępowania powołała się na okoliczność nieuczestniczenia w rozprawie bez własnej winy.

Na rozprawie w dniu [...] stycznia 2005 roku przeprowadzonej wskutek wszczęcia postępowania postanowieniem z dnia [...].01.2005r., pełnomocnik uprawnionego poparł w całości swój wniosek z dnia [...] stycznia 2005r. W części dotyczącej kwestii stwierdzenia wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy NAOMI podtrzymał stanowisko zawarte w pismach z dnia [...] i [...] stycznia br. Ponadto, złożył do akt dwie ulotki wskazujące na używane znaku NAOMI CAMPBELL, a także opakowania i towary oznaczone tymże znakiem.

Uprawniony przedłożył dokumenty na okoliczność powiązań gospodarczych pomiędzy uprawnionym z rejestracji - firmą M. GmbH & CO KG, której właścicielem jest C. GmbH z K., Niemcy. Przedsiębiorstwo to ma w Polsce swoją filię C. Sp.

z o.o., a ta jest uprawniona do dystrybuowania towarów oznaczanych znakiem NAOMI CAMPBELL. Jako dowód na używanie spornego znaku uprawniony złożył do akt sprawy faktury za okres od października 1999r., do lipca 2003 roku. Towary ujęte w fakturach to torby i bloczki reklamowe, które były opatrywane znakiem NAOMI i NAOMI CAMPBELL. Uprawniony podkreślił, że posiada na mocy kontraktu zawartego z N. C., prawo do używania zarówno imienia jak

i nazwiska tej modelki na produktach kosmetycznych.

Pełnomocnik wnioskodawcy nie sprzeciwił się wznowieniu postępowania. Podkreślił interes prawny, który wywiódł z faktu wytoczenia przez uprawnionego powództwa o naruszenie prawa z rejestracji oraz czyny nieuczciwej konkurencji ponadto powołał się na art. 20 Konstytucji RP wyrażający zasadę wolności

w prowadzeniu działalności gospodarczej. Zdaniem wnioskodawcy tak wskazany interes prawny znajduje swoje uzasadnienie w teorii i orzecznictwie. Pełnomocnik jeszcze raz poparł swój wniosek o stwierdzenie wygaśnięcia prawa ochronnego na znak NAOMI, IR-614 636. Pełnomocnik wnioskodawcy odniósł się do dokumentów

i stwierdzeń uprawnionego. W odniesieniu faktur stwierdził, że rodzaj towarów opatrywanych znakiem NAOMI wskazany jako bloczki reklamowe oraz torby nie jest objęty prawem z rejestracji znaku IR- 614 636. Przedstawił fragment uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w G., Sygn. akt [...] (karta 56 akt), z którego wynika, iż przesłuchiwana w charakterze świadka p. M. D. - zajmująca się profesjonalnie marką NAOMI CAMPBELL - nie orientuje się czy na rynku występują towary oznaczane znakiem NAOMI. Ta okoliczność zdaniem wnioskodawcy dowodzi, że skoro dystrybutor kosmetyków nie wie o używaniu znaku NAOMI, to należy przyjąć, że znak taki nie był używany. Wnioskodawca zakwestionował również fakt używania znaku NAOMI poprzez używanie znaku NAOMI CAMPBELL. Znak NAOMI i NAOMI CAMPBELL są to dwa różne znaki i należy rozpatrywać je oddzielnie. Podkreślił także, że słowo Naomi jest imieniem pochodzenia hebrajskiego lub japońskiego a jego odmianami są imiona Nohemi i Nami. Imię to jest popularne w krajach anglojęzycznych i nie oznacza to, że jest wyłącznie kojarzone i znane z nazwiskiem modelki C.. Właśnie dopiero w połączeniu z nazwiskiem C. kojarzy się z osobą modelki. Podał przykłady osób noszących imię Naomi, a także osób mających na nazwisko C.

Pełnomocnik uprawnionego w odpowiedzi na stanowisko wnioskodawcy stwierdził, że znak NAOMI CAMPBELL składa się z dwóch wyrazów przy czym słowo NAOMI stanowi zasadniczą jego część, zaś obydwa elementy NAOMI i CAMPBELL posiadają samodzielną zdolność odróżniającą, a żaden z nich nie ma charakteru opisowego. Wykazana przez uprawnionego zdolność wyróżniająca znaku NAOMI wynika także ze sposobu jego umieszczenia (powyżej) słowa CAMPBELL (umieszczonego pod słowem NAOMI) na opakowaniach kosmetyków. Uprawniony podniósł, że takie umieszczenie znaku NAOMI należy przyjąć za jego używanie. Przywołał orzecznictwo Urzędu Patentowego w sprawie E.

i E. A.. Podkreślił, że są pewne szczególne imiona, które wiążą się

z konkretnymi osobami np. E. P..

Decyzją z dnia [...] stycznia 2005r.nr [...] Urząd Patentowy RP po rozpoznaniu wniosku M. GmbH&Co KG z K., Niemcy o wznowienie postępowania w sprawie o stwierdzenie wygaśnięcia prawa z rejestracji międzynarodowej znaku towarowego NAOMI IR-614 636 zakończonego ostateczną decyzją Urzędu Patentowego RP z dnia [...] stycznia 2005r., [...] stwierdzającą wygaśniecie prawa z rejestracji w/w znaku, na podstawie art. 145 § l pkt 4 art.151 § 2 k.p.a. w związku z art. 256 ust. l ustawy z dnia 30 czerwca 2000 roku Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003r, nr 119, poz.1117 oraz z 2004r., nr 33, poz. 286) oraz na art. 169 ust. l pkt l i ust. 2 w związku z art. 315 ust. l i 2 p.w.p. postanowił wznowić postępowanie w sprawie nr [...] i stwierdzić, że decyzja Urzędu Patentowego z dnia [...] stycznia 2005 r. została wydana z naruszeniem prawa oraz stwierdził brak przesłanek do uchylenia decyzji Urzędu Patentowego RP z dnia [...] stycznia 2005r., nr [...].

Urząd Patentowy RP postanowił wznowić postępowanie w przedmiotowej sprawie, uznając, że firma niemiecka M. GmbH & CO KG bez własnej winy nie uczestniczyła w rozprawie przeprowadzonej w dniu [...] stycznia 2005r. Z akt sprawy wynika, że pismem z dnia [...].12.2004r. Urząd Patentowy zawiadomił strony o odroczeniu rozprawy wyznaczonej na dzień [...].01.2005r. Pomimo tej informacji oraz nieobecności uprawnionego z rejestracji rozprawa została przeprowadzona,

a po jej zamknięciu ogłoszono decyzję. W tej sytuacji strona bez własnej winy nie mogła wziąć udziału w postępowaniu, co w świetle art. 145 § l pkt 4 k.p.a. stanowi przesłankę uzasadniającą wznowienie postępowania.

W odniesieniu do istoty sprawy Kolegium Orzekające stwierdziło, że celem postępowania uznania za wygasłe prawa z rejestracji znaku towarowego jest eliminacja znaków rzeczywiście nieużywanych w obrocie. Przyznanie prawa wyłącznego na znak towarowy, w zakresie określonych towarów i usług, niesie za sobą obowiązek używania zarejestrowanego znaku, w zakresie wskazanych w rejestracji towarów i usług. Nieużywanie zaś znaku towarowego może skutkować, w określonych przez prawo sytuacjach, stwierdzeniem wygaśnięcia prawa z rejestracji na znak towarowy. Instytucja ta została unormowana w artykule 169 Prawa własności przemysłowej, w którym to ustawodawca wskazał, jako przesłankę wystąpienia z wnioskiem, wykazanie istnienia interesu prawnego w żądaniu wygaśnięcia prawa ochronnego na znak towarowy (art. 169 ust.2 pwp). Chodzi o wykazanie normy prawa materialnego, która z uwagi na prawa, obowiązki lub sytuację w której znalazł się wnioskodawca stanowi podstawę do wystąpienia

z wnioskiem o wszczęcie postępowania spornego. Zdaniem organu wnioskodawca ma interes prawny w świetle art. 169 ust. 2 do wystąpienia z żądaniem uznania za wygasłe prawa z rejestracji znaku towarowego NAOMI IR-614 636. Przeciwnik wniosku wystąpił z pozwem przeciwko wnioskodawcy próbując uniemożliwić mu oznaczanie znakiem NOHEMI towarów produkowanych przez wnioskodawcę. Postępowanie sądowe w tej instancji, zostało zakończone nieprawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w G., Wydz. [...] Gospodarczy z dnia [...] października 2004 roku (Sygn. akt [...]), który to złożono do akt sprawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 169 ust. 6 wyżej powołanej ustawy w przypadku wszczęcia postępowania w sprawie o wygaśniecie prawa ochronnego obowiązek wykazania używania znaku towarowego lub istnienia ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie znaku spoczywa na uprawnionym z tytułu prawa ochronnego. Uczestnik postępowania w swoich piśmie z dnia

[...] stycznia br. jak również podczas przeprowadzonej rozprawy w dniu

[...] stycznia przedstawił jego zdaniem dokumenty i materiały świadczące o używaniu znaku NAOMI. Z dokumentów tych wynika, że znakiem NAOMI były opatrywane zgodnie z nazwą użytą w tych fakturach - torby i bloczki. Na karcie 84 akt są wskazane bloczki w ilości 20 szt, na karcie 91-20 sztuk oraz na karcie 96 również 20 sztuk. Natomiast faktura dotycząca toreb papierowych jest wystawiona w dniu [...].12.2003r. a więc pochodzi z okresu już po wniesieniu wniosku ([...].07.2003r.). Ponadto należy zwrócić uwagę na fakt, że towary objęte ochroną są sklasyfikowane wyłącznie w klasie 3. Wykazanie używania przez uprawnionego musi być rzeczywiste i poważne oraz powinno dotyczyć zarejestrowanego znaku dla towarów i usług dla których znak został zarejestrowany ponadto używanie musi mieć miejsce na obszarze Polski, musi mieć niedwuznaczny charakter. Przedstawione także przez uprawnionego opakowania oraz ulotki reklamowe wyrobów kosmetycznych - będących przedmiotem ochrony są oznaczone znakiem NAOMI CAMPBELL czyli znakiem zawierającym imię i nazwisko konkretnej osoby. Wnioskodawca przedstawiając te dowody starał się udowodnić, że używanie znaku NAOMI polega na używaniu znaku NAOMI CAMPBELL objętego także prawem wyłącznym.

Z powyższego wynika, że uprawniony ze spornego prawa nie nakłada znaku na towary dla których znak został przeznaczony, ponieważ nie potwierdzają tego przedłożone dowody, a więc nie wykonuje ustawowego obowiązku używania znaku co jest przesłanką uznania za wygasłe tego prawa. Jak również nie wskazał przyczyn usprawiedliwiających nieużywanie spornego znaku w rozumieniu art. 28 ust. 4 ustawy o znakach towarowych.

Pismem z dnia [...] kwietnia 2005r. spółka M. GmbH&Co KG z K., Niemcy reprezentowana przez rzecznika Patentowego S. P. złożyła skargę na powyższą decyzję zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego które miało istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p. poprzez uznanie, iż używanie znaku towarowego NAOMI wraz ze słowem CAMBELL nie jest używaniem znaku towarowego NAOMI IR-614636 a także naruszenie przepisów postępowania które miało wpływ na wynik sprawy tj. art.7,77, 80 k.p.a. poprzez brak wszechstronnego i dokładnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych i wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o błędne ustalenia faktyczne i prawne oraz naruszeni art.107 par.3 k.p.a. poprzez brak wyczerpującego uzasadnienia zaskarżonej decyzji. W uzasadnieniu wskazano, iż naruszenie prawa materialnego mającego wpływ na wynik sprawy tj. art 169 ust 1 pkt 1 p.w.p. polegało na przyjęciu iż znak towarowy NAOMI nie jest używany w obrocie gospodarczym wraz ze słowem CAMBELL, na dowód czego skarżący przedstawił szereg dowodów. Z kolei naruszenie przez organ art.7 i 77, 80 k.p.a polegało na tym, iż Urząd Patentowy RP nie uwzględnił i nie przeanalizował w odpowiedni sposób argumentów skarżącego i nie powziął koniecznych kroków do ustalenia specyficznego sposobu używania przedmiotowego znaku towarowego NAOMI IR - 614636 oraz nie odniósł się do argumentów skarżącego polegających na tym iż znak towarowy NAOMI jest używany w obrocie wraz ze słowem CAMBELL.W ocenie skarżącego zaskarżona decyzja oparta został jedynie na podstawie dowodów i argumentów wnioskodawcy, doszło więc do naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów, natomiast uzasadnienie decyzji nie odpowiada wymogom określonym w art.107 par.3.Zdaniem skarżącego w uzasadnieniu decyzji brak motywów rozstrzygnięcia .Organ nie uzasadnił dlaczego za dowody używania znaku NAOMI nie mogą służyć faktury i opakowania na których widnieje przedmiotowy znak towarowy.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy RP podtrzymując swoje stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji oraz ustosunkowując się do argumentów zawartych w zaskarżonej decyzji wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tego aktu. Sąd administracyjny nie ocenia rozstrzygnięcia organu administracji pod kątem jego słuszności, czy też celowości, jak również nie rozpatruje sprawy kierując się zasadami współżycia społecznego.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; zwanej dalej p.p.s.a.).

W ocenie Sądu analizowana pod tym kątem skarga M. GmbH&Co KG z K., Niemcy nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem zaskarżona decyzja Urzędu Patentowego RP z dnia [...] stycznia 2005 r. nr [...], nie narusza przepisów prawa materialnego, w tym przede wszystkim przepisów art. 169 ust.1. pkt 1, jak również według Sądu brak jest jakichkolwiek istotnych dla ostatecznego wyniku sprawy uchybień formalnoprawnych (proceduralnych), które uzasadniałyby uchylenie zaskarżonej decyzji.

W pierwszej kolejności Sąd rozważył które przepisy prawa powinny znaleźć zastosowanie w niniejszej sprawie i uznał że organ prawidłowo zastosował przepisy ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2004r. Nr 33 poz.286 z późn. zm. , zwanej dalej p. w. p.), albowiem zgodnie

z art.315 ust.2 p.w.p. do stosunków prawnych powstałych przed dniem wejścia

w życie ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe. W niniejszej sprawie tym zdarzeniem prawnym jest złożenie wniosku o stwierdzenie wygaśnięcia prawa do znaku towarowego NAOMI RI 614636, który został złożony w dniu [...] lipca 2003r.,a więc pod żądami obowiązującej już ustawy prawo własności przemysłowej, tym samym te przepisy stanowiły podstawę przy rozstrzyganiu przedmiotowego wniosku.

Podstawę materialnoprawną zaskarżonej decyzji stanowił art. 169 ust. 1 pkt 1 p.w.p. zgodnie z którym, prawo ochronne wygasa na skutek nieużywania zarejestrowanego znaku towarowego w sposób rzeczywisty dla towarów objętych rejestracją w ciągu nieprzerwanego okresu pięciu lat, chyba że istnieją ważne powody jego nieużywania. Jednocześnie zgodnie z art. 169 ust.2 p.w.p

z wnioskiem o wygaśnięcie prawa ochronnego może wystąpić każdy kto ma w tym interes prawny. Interes prawny jest więc warunkiem wszczęcia i wystąpienia

w charakterze strony w postępowaniu o uznanie za wygasłe prawa z rejestracji znaku towarowego. W ocenie Sądu Urząd Patentowy RP zasadnie przyjął iż wnioskodawca B. Sp. jawna z K. posiada interes prawny w złożeniu takiego wniosku.

Przepisy ustawy o własności przemysłowej nie zawierają legalnej definicji pojęcia "interes prawny", jednakże w wyroku z dnia 27 maja 1999 r., III RN 5/99 (OSNAPiUS 2000 nr 9, poz. 337), Sąd Najwyższy przyjął, że interesem prawnym w rozumieniu art. 30 ust. 1 ustawy o znakach towarowych jest interes prawny, o którym mowa

w art. 28 k.p.a., gdyż przemawiają za tym reguły wykładni systemowej. Interes prawny, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy w związku z art. 28 k.p.a., jest interesem opartym na przepisie prawa materialnego (ustawy o znakach towarowych) i jest interesem indywidualnym.

Powyższą tezę Sąd Najwyższy powtórzył w wyroku z dnia 2002.12.04 ,III RN 218/01 OSNP 2004/2/23 podkreślając "iż z wnioskiem o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego może wystąpić tylko taki podmiot, który wskaże, że rejestracja znaku towarowego narusza jego prawa (uprawnienia) przyznane mu przepisami ustawowymi, i nie jest dopuszczalne wszczynanie postępowania w sprawie o unieważnienie prawa z rejestracji znaku towarowego celem ochrony interesu prawnego osób trzecich; w każdym przypadku wnioskodawca musi uzasadnić istnienie w sprawie własnego interesu prawnego. W doktrynie prawa znaków towarowych oraz w piśmiennictwie i orzecznictwie z zakresu postępowania administracyjnego nie budzi ponadto wątpliwości, że przepisy ustawy o znakach towarowych i przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego nie chronią interesów faktycznych, które nie mają oparcia w przepisach prawa ustawowego. Dominuje pogląd, że musi to być obiektywnie uzasadniony interes o charakterze materialnoprawnym. Interes prawny w unieważnieniu prawa z rejestracji znaku towarowego ma między innymi pozwany w sprawie o naruszenie prawa z rejestracji znaku (...)."

Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 lutego 2005r. GSK 1311/05 zwrócił uwagę iż "pojęcie normy prawnej jako wielowarstwowej konstrukcji składającej się z hipotezy, dyspozycji i sankcji, nie musi pokrywać się z przepisem prawa rozumianym jako jednostka legislacyjna tekstu aktu normatywnego. Ukształtowany nią interes prawny ma niekiedy strukturę pochodzącą z różnych gałęzi prawa, nawiązującą także do czynności stron dokonywanych nawet z udziałem innych podmiotów".

Strona wnioskująca w przedmiotowej sprawie o stwierdzenie za wygasłe praw z rejestracji jako podstawę materialnoprawną swojego wniosku wskazała art.20 Konstytucji RP oraz art. 6 i 17 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej ( Dz. U. Nr 173.poz. 1807). I mimo, iż wolność działalności gospodarczej nie jest wolnością absolutną, to w ocenie Sądu należy podzielić stanowisko wnioskodawcy, iż w sytuacji gdy podmiot faktycznie nieużywający znaku podejmuje środki prawne w postaci wytoczenia powództwa mogącego

w poważny sposób utrudnić drugiej stronie prowadzenie działalności gospodarczej - orzecznictwo nie powinno stwarzać nadmiernych barier dla dostępu przedsiębiorcy w postępowaniu przed Urzędem Patentowym RP dla wykazania, iż prawo

z rejestracji jest faktycznie przez uprawnionego nie wykorzystywane. Wnioskodawca znalazł się więc w sytuacji zagrożenia ograniczenia wolności jego działalności gospodarczej co stworzyło związek interesu prawnego wnioskodawcy z normą wyrażoną w art. 20 Konstytucji RP oraz art.6 i 17 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Ponadto w doktrynie zgodnie przyjmuje się, iż interes prawny w złożeniu wniosku o uznanie za wygasłe prawa z rejestracji ma m.in. pozwany o naruszenie prawa z rejestracji znaku ( tak m.in. Ryszard Skubisz "Prawo znaków towarowych Komentarz" Wydawnictwo prawnicze sp. z o.o. Warszawa 1997r. str.222; Andrzej Szewc, Gabriela Jyż "Prawo własności przemysłowej" Wydawnictwo C.H. Beck str.200; Urszula Promińska "Ustawa o znakach towarowych. Komentarz" Wydawnictwo prawnicze PWN Warszawa 199 str. 109; Stanisław Gronowski "Prawo własności przemysłowej. Zagadnienia ogólne i proceduralne" Polska Izba rzeczników Patentowych Warszawa 2002 str. 59).

Nie budzi wątpliwości, iż nabycie prawa do znaku towarowego przez rejestrację rodzi obowiązek używania zastrzeżonego oznaczenia pod rygorem wygaśnięcia prawa do niego przysługującego. Obowiązek używania znaku towarowego wynika z art.169 ust. 1 pk1 p. w. p. wymieniającego przyczyny wygaśnięcia prawa ochronnego. Przepis ten określa jednocześnie sposób używania znaku posługując się pojęciem rzeczywistego używania. I mimo, iż

w prawie własności przemysłowej nie zdefiniowano pojęcia rzeczywistego używania, ustawodawca z jednej strony w art. 169 ust. 4 p.w.p. wymienia przykładowe formy używania znaku, z drugiej natomiast w art.169 ust.5 p.w.p. podaje jakie formy używania znaku nie wypełniają tej przesłanki. Z analizy wskazanych przepisów wynika, iż aby można było mówić o rzeczywistym używaniu znaku powinien on być rzeczywiście używany dla towarów objętych rejestracją tj. powinien być nakładany na towar lub opakowanie i wprowadzony do obrotu

w Polsce lub przeznaczony na eksport, może być wykorzystywany

w reklamie związanej z wprowadzeniem oznakowanych towarów do obrotu krajowego lub dostępnych na rynku krajowym.

M. GmbH&Co KG z K., Niemcy jest uprawniona

z międzynarodowej rejestracji słownych znaków towarowych: NAOMI IR-614636 zarejestrowanego przez Urząd Patentowy RP w klasie 3 dotyczącej w szczególności takich towarów jak wyroby perfumeryjne, olejki eteryczne, środki pielęgnacji ciała i urody oraz NAOMI CAMPBELL IR-706 887. Nie budzi wątpliwości, iż skarżąca spółka używa w obrocie gospodarczym znaku towarowego NAOMI CAMPBELL IR-706 887. Przedmiotem sporu jest jednak rozstrzygnięcie czy w ciągu pięciu lat poprzedzających złożenie wniosku o wygaśnięcie prawa - skarżący używał

w sposób rzeczywisty tj. w taki sposób który umożliwia powstanie i trwanie asocjacji między nim i towarem - znaku towarowego NAOMI IR - 614 636. Zdaniem Sądu w toku postępowania administracyjnego niemiecka spółka nie wykazała używania spornego znaku lub istnienia ważnych powodów usprawiedliwiających nieużywanie znaku NAOMI. Nie wykazała również aby znaku tego w sposób rzeczywisty używała C. Sp. z o.o., tj. spółka uprawniona do dystrybuowania towarów oznaczanych znakiem NAOMI CAMPBELL. Należy mieć bowiem na uwadze,iż zgodnie z art.169 ust.4 p.w.p. obowiązek wykazania używania znaku w postępowaniu spornym spoczywa na uprawnionym ze znaku .Tym samym za bezpodstawny uznać należy zarzut skargi, iż organ przeprowadzając postępowanie dowodowe dopuścił się naruszenia art.80 k.p.a poprzez przyjęcie dowodów i argumentów wnioskodawcy. Zdaniem skarżącego zostały przedstawione dowody używania znaku w toku postępowania w postaci faktur, z których miało wynikać, iż znakiem NAOMI były opatrywane zgodnie z nazwą użytą w tych fakturach - torby i bloczki. Na karcie 84 akt są wskazane bloczki w ilości 20 szt, na karcie 91-20 sztuk oraz na karcie 95 również 20 sztuk. Natomiast faktura dotycząca toreb papierowych jest wystawiona w dniu [...].12.2003r. a więc pochodzi z okresu już po wniesieniu wniosku ([...].07.2003r.). Organ w zaskarżonej decyzji dokonał oceny przedstawionych dowodów zasadnie uznając, iż przedstawione dokumenty nie świadczą o rzeczywistym używaniu znaku w polskim obrocie krajowym, albowiem o rzeczywistym używaniu znaku można mówić przede wszystkim w przypadku umieszczania znaku na towarach i ich opakowaniach. I choć reklama towarów jest nierozerwalnie związana

z wprowadzaniem ich do obrotu to nie można przyjąć iż incydentalne wyprodukowanie w ciągu pięciu lat kilkudziesięciu torebek czy też bloczków reklamowych - wypełnia pojęcie rzeczywistego używania znaku towarowego. Taka praktyka wydaje się niedopuszczalna albowiem, mogłaby doprowadzić

w rzeczywistości do sytuacji gdy uprawniony używając znaku w sposób pozbawiony praktycznie znaczenia gospodarczego zachowuje prawo do znaku tj. dzięki korespondencji handlowej czy reklamie towarów ( tak Ryszard Skubisz "Prawo znaków towarowych Komentarz" Wydawnictwo prawnicze sp. z o. o. Warszawa 1997r. str.211).

Ponadto przedstawione przez skarżącego w toku postępowania administracyjnego dowody budzą wątpliwość Sądu czy rzeczywiście stanowią dowód używania znaku NAOMI albowiem obok znaku umieszczone są inicjały NC, którymi opatrywane są towary oznaczane znakiem NAOMI CAMBELL.

W złożonej skardze podniesiono, iż Urząd Patentowy RP naruszył art 169 ust. 1 p.w.p. poprzez przyjęcie iż sporny znak nie jest używany skoro

w postępowaniu skarżący wykazał, iż używa w obrocie gospodarczym - przedmiotowego znaku towarowego wraz ze słowem CAMBELL. Również w toku postępowania administracyjnego uprawniony ze znaku próbował dowieść, iż znak NAOMI jest elementem znaku NAOMI CAMBELL i jego używanie jest jednocześnie używaniem znaku NAOMI. Wskazywał na siłę oddziaływania członu NAOMI które w sposób jednoznaczny kojarzy się z imieniem słynnej modelki. Ponadto wyraz NAOMI występuje na początku znaku i dlatego przez odbiorców jest postrzegany

w pierwszej kolejności i w sposób samodzielny. Dlatego też zdaniem uprawnionego znak towarowy NAOMI CAMBELL uznać należy za odmianę znaku NAOMI.

Ustosunkowując się do wskazanego zarzutu podkreślić należy, iż znak powinien zasadniczo być używany w postaci wpisanej do rejestru, jednakże nawet w razie używania znaku towarowego który nieznacznie różni się od formy zarejestrowanego znaku należy przyjąć że uprawniony używa znaku

w rozumieniu art.169 ust.1 p. w. p. Wyznaczono przy tym granice odmienności między używaną i zarejestrowaną postacią znaku, ustalając że odmienności te mogą występować w elementach, które nie zmieniają odróżniającego charakteru znaku (tak: Ewa Nowińska, Urszula Promińska, Michał du Vall w "Prawo własności przemysłowej" Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis Warszawa 2003r., str.226; Marcin Trzebiatowski "Obowiązek używania znaku towarowego w prawie polskim i międzynarodowym" w Problemy prawa znaków towarowych pod red. Janusza Barty, Uniwersytet Jagielloński zeszyt 86, Zakamczyce 2004 str.106 i 107). Używanie natomiast znaku NAOMI wraz z wyrazem CAMBELL jest używaniem tego znaku

w sposób, który uniemożliwia utrzymanie jego odróżniającego charakteru, albowiem zdaniem Sądu sporny znak staje się tożsamy z innym zarejestrowanym na rzecz uprawnionego znakiem NAOMI CAMBELL IR 706887. Używanie bowiem znaku NAOMI wraz ze słowem CAMBELL czy też poprzez używanie znaku NAOMI CAMBELL w rzeczywistości prowadzi do zmiany istoty spornego znaku. Wobec powyższego trudna wydaje się do zaakceptowania "konstrukcja" używania spornego znaku NAOMI przedstawiona przez skarżącego, tym bardziej, iż

w doktrynie podkreśla się iż używanie znaku powinno być jednoznaczne, aby mogło spełnić swoją podstawową funkcję tj. odróżniania towarów lub usług nim sygnowanych od towarów czy usług konkurencyjnych.

Mając to na uwadze Sąd doszedł do przekonania, iż w rozpatrywanej sprawie brak jest uzasadnionych podstaw, aby skutecznie zarzucić Urzędowi Patentowemu iż w sposób dowolny i nie poparty dowodami wydał zaskarżoną decyzję. Zdaniem Sądu organ wyczerpująco zbadał wszystkie okoliczności faktyczne związane

z niniejszą sprawą oraz ustalił stan faktyczny zgodnie z zasadami prawdy obiektywnej (art. 7 k.p.a. i art. 77 k.p.a.) oraz zasadą pogłębiania zaufania obywateli do organów Państwa (art. 8 k.p.a.). a uzasadnienie zaskarżonej decyzji w pełni odpowiada treści art.107 par. 3 k.p.a.

Biorąc powyższe pod uwagę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2003r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak

w sentencji ( Dz. U. Nr 153 poz,1270 ze zm.).