Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Rzepecka Sędziowie Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Protokolant Starszy referent Alicja Rakiej po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2010 r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa "R" sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty należności celnych oraz wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług oddala skargę.

W dniu [...] lipca 2010 r. "Przedsiębiorstwo R" Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wniosła skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej dnia [...] lipca 2010 r. nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] wydaną w przedmiocie określenia kwoty należności celnych przywozowych podlegających retrospektywnemu zaksięgowaniu, określenia kwoty odsetek od cła, określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług z tytułu importu oraz kwoty odsetek od tego podatku.

W sprawie został ustalony następujący stan faktyczny.

W dniu [...] marca 2007 r. działająca z upoważnienia skarżącej Agencja Celna zgłosiła do procedury dopuszczenia do wolnego obrotu (nr zgłoszenia [...]) tkaninę z włókien ciągłych syntetycznych oraz odcinkowych poliestrowych w łącznej ilości 31.581 mb. Jako wartość celną importowanego towaru zadeklarowano kwotę 15.790,50 USD – zgodnie z dołączoną do zgłoszenia celnego fakturą nr [...] z dnia [...] stycznia 2007 r., wystawioną przez firmę D LTD z Korei. Do zgłoszenia celnego dołączono ponadto m. in. wystawione przez H Ltd. z Chin: listę załadunkową (parking list), CMR D, quality certifikate oraz świadectwo pochodzenia Form A nr [...] z dnia [...] stycznia 2007 r., z którego wynika, iż dotyczy ono faktury nr [...] z [...] stycznia 2007 r. W dniu [...] stycznia 2007 r. agencja celna - Biuro Usług Celnych złożyła zabezpieczenie generalne w formie deklaracji ubezpieczeniowej ważnej od [...] października 2006 r. do [...] października 2007 r.

Pismem z dnia [...] kwietnia 2007 r. Biuro Inspekcji do Spraw Wwozu, Wywozu i Kwarantanny Chińskiej Republiki Ludowej potwierdziło autentyczność i poprawność wystawionego świadectwa. Biuro stwierdziło także (po przeprowadzeniu dochodzenia), że towary objęte świadectwem zostały wytworzone w fabryce w Chinach, gdzie przeprowadzono cały proces produkcyjny. Do pisma dołączono także kopię faktury nr [...] z dnia [...] stycznia 2007 r. powiązaną z w/w świadectwem. Zgodnie z tą fakturą firma H Ltd. z Chin (wystawiająca także dokumenty przedłożone do zgłoszenia celnego) sprzedała towar objęty w/w świadectwem pochodzenia skarżącej Spółce za kwotę 68.562,46 USD.

Postanowieniem z [...] listopada 2009 r., Naczelnik Urzędu Celnego wszczął postępowanie celne i podatkowe dotyczące ustalenia właściwej wartości celnej towaru, należnego cła oraz należnego podatku VAT dla towaru objętego zgłoszeniem celnym z dnia [...] marca 2007 r. nr [...].

Powyższe postanowienie doręczono Spółce, jak i pełnomocnikowi skarżącej doradcy podatkowemu J.C. na podstawie pełnomocnictwa z dnia [...] sierpnia 2003 r. dołączonego do akt administracyjnych prowadzonego wobec skarżącej postępowania dotyczącego zgłoszenia celnego z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...]. Z pełnomocnictwa tego wynika, że skarżąca ustanowiła J.C. pełnomocnikiem do dokonywania w jej imieniu wszelkich czynności przed organami celnymi, podatkowymi, egzekucyjnymi i sądami, składania wszelkich oświadczeń i wniosków. Zgodność z oryginałem powyższego pełnomocnictwa potwierdził sam doradca w dniu [...] lipca 2008 r. Jemu też (jak i skarżącej Spółce) doręczono w dniu 10 grudnia 2009 r. wezwanie do złożenia przez skarżącą zabezpieczenia, na które udzielił organowi pisemnej odpowiedzi.

W dniu [...] grudnia 2009 r. pełnomocnik złożył pisemnie wnioski dowodowe, uzupełniając je w dniu [...] stycznia 2010 r. Wniósł o dołączenie do akt oryginału faktury nr [...], wystąpienie do wystawcy faktury [...] o potwierdzenie jej autentyczności, a do Banku o potwierdzenie dokonania przelewu kwoty wskazanej na tej fakturze, jak i o przeprowadzenie kontroli dokumentów księgowych celem ustalenia i faktura dołączona do zgłoszenia celnego była zaksięgowana i opłacona oraz jakie relacje istnieją między importerem a eksporterem towaru.

Pismem z [...] stycznia 2010 r. J.C. nadesłał kopię faktury dołączonej do zgłoszenia celnego zawierającą potwierdzenie Banku [...], że na podstawie tej faktury Bank wytransferował 15.790,50 USD w dniu [...] lutego 2007 r. Zgodność tego dokumentu z oryginałem potwierdził sam pełnomocnik, wnosząc o potwierdzenie dokonanej wpłaty w Banku oraz sprawdzenie czy wytransferowaną kwotę przekazano na konto eksportera wskazane na fakturze.

Następnie, pełnomocnik nadesłał podpisane przez faksymile podpisu pismo prezesa D LTD z dnia [...] stycznia 2010 r. potwierdzające otrzymanie płatności w wysokości 15.790,50 USD za sprzedaż towarów zgodnie z fakturą dołączoną do zgłoszenia celnego.

Kolejnym pismem - z [...] lutego 2010 r. – J.C. przedłożył sporządzony w języku niemieckim rachunek z [...] marca 2007 r. oraz "Sales contract" z [...] grudnia 2006 r. (oba bez tłumaczenia na język polski).

Decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. Naczelnik Urzędu Celnego określił kwotę należności celnych przywozowych podlegającą retrospektywnemu zaksięgowaniu, określił kwotę odsetek od cła liczonych od kwoty cła do zapłaty od dnia następnego po dniu powstania długu celnego do dnia wydania decyzji, określił wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług z tytułu importu oraz odsetki od tego podatku liczone od kwoty podatku do zapłaty za okres od dnia następnego po dniu powstania obowiązku podatkowego do dnia wydania decyzji.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ I instancji stwierdził, że potwierdzenie, iż świadectwo pochodzenia dotyczy ściśle określonego towaru, eksporter w nim wskazany (firma H Ltd.) umieścił w rubryce nr 10 numer faktury [...] z [...] stycznia 2007 r. jako dokumentu przynależnego do świadectwa i podanego w nim towaru. Natomiast w rubryce nr 3 eksporter wskazał, że wysyłka towaru odbywa się z portu w Chinach do [...] i dalej do Polski. Autentyczność świadectwa pochodzenia została potwierdzona przez chiński organ weryfikacyjny, który ustalił także, że produkty objęte tym świadectwem zostały pozyskane w Chinach. Na potwierdzenie powyższego przedstawiono kopię faktury [...] z [...] stycznia 2007 r., z której wynika, że dotyczy ona transakcji między H Ltd. a skarżącą. Organ wskazał, że rachunek ten potwierdza, iż przedmiotem sprzedaży była tkanina w ilości 31.581 mb o wartości 68.343,77 USD. Nadto, Naczelnik Urzędu Celnego stwierdził, biorąc pod uwagę przedłożone do zgłoszenia celnego świadectwo pochodzenia i dane zawarte w fakturze do tego świadectwa przynależnej, że faktycznego eksportu – importu towaru dokonano na podstawie danych zawartych w fakturze przekazanej przez władze kontrolne kraju eksportu.

Natomiast wyjaśniając podnoszone w trakcie postępowania przez pełnomocnika skarżącej kwestie, organ wskazał, że nie zachodzi konieczność urzędowego tłumaczenia sporządzonego w języku angielskim pisma przewodniego przesyłającego świadectwo pochodzenia do weryfikacji, gdyż istotą tego dowodu jest odpowiedź udzielona przez uprawniony organ Chin, a to pismo zostało przetłumaczone na język polski. Stwierdził także, że w prowadzonym przez siebie postępowaniu nie jest związany żadnymi terminami od daty uzyskania pierwszego dowodu do chwili wszczęcia postępowania. Wskazał także, iż przeprowadzenie wnioskowanej kontroli w siedzibie importera jest bezcelowe, bowiem przedmiotem postępowania jest ustalenie faktyczne wartości towaru.

Nadto organ I instancji stwierdził, biorąc pod uwagę powyższe ustalenia oraz dyspozycję art. 29 WKC, że faktyczną ceną należną za towar jest wartość określona w fakturze nr [...] z dnia [...] stycznia 2007 r. w kwocie 68.343,77 USD i dokonał zmian w zgłoszeniu celnym.

Powołując się na przepis art. 65 ust. 5 ustawy – Prawo celne dokonał obliczenia kwoty należnych odsetek od cła.

Zdaniem Naczelnika, zgodnie z art. 29 ust. 13 ustawy o VAT podstawą opodatkowania w imporcie towarów jest wartość celna powiększona o należne cło. Fakt ustalenia prawidłowej wartości celnej towaru, kwoty cła spowodował konieczność zmiany podstawy podatku VAT, a co za tym idzie jego kwoty należne tytułem importu.

Powołując się na przepis art. 33 ust. 2 ustawy o VAT, stwierdzając że kwota podatku VAT została wykazana nieprawidłowo, dokonał jej określenia w prawidłowej wysokości. Natomiast, biorąc pod uwagę przepisy art. 53 § 1, art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 33 ust. 1 i art. 19 ust. 7 ustawy o VAT stwierdził, że datą powstania zobowiązania podatkowego jest data powstania długu celnego, objęcia towaru procedurą dopuszczenia do wolnego obrotu, tj. [...] marca 2007 r., w związku z czym obliczył należne odsetki od podatku VAT.

Powyższą decyzję pełnomocnik skarżącej otrzymał w dniu 11 lutego 2010 r.

J.C. w ustawowym terminie złożył od w/w decyzji odwołanie, wnosząc o jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy organowi I instancji celem uzupełnienia postępowania. W odwołaniu zarzucił Naczelnikowi, że z uzasadnienia decyzji wynika, że sprawę rozstrzygnął w istocie jakiś organ chiński. Kopia faktury producenta nie może być potraktowana jako dowód w świetle art. 180 Ordynacji podatkowej, ponieważ nie została uwierzytelniona przez organ chiński. Tym samym organ celny nie zebrał całego materiału dowodowego, wręcz postępowanie zostało zmanipulowane a swobodna ocena dowodów przerodziła się w samowolę, o czym w szczególności świadczy odrzucenie wniosków pełnomocnika.

Pełnomocnik zarzucił organowi I instancji, że nie wyjaśnił dlaczego w aktach nie ma oryginalnej kopii faktury, a jedynie kopia sporządzona z kopii.

Pełnomocnik podniósł także, iż organ celny, mimo pozyskania informacji w 2007 r., wszczął postępowanie dopiero w 2009 r., powodując negatywne skutki dla Spółki, choćby w postaci odsetek za zwłokę.

Nadto organ celny prowadził postępowanie mimo, że nie zostało ono formalnie wszczęte, nie rozpoznał wniosku o potwierdzenie autentyczności faktury ani zebranie dowodów z Banku [...] Spółka natomiast uzyskała od D LTD z Korei potwierdzenie otrzymania płatności za fakturę [...], a organ celny nie przeprowadził nawet kontroli dokumentacji księgowej.

W trakcie postępowania odwoławczego Następnie, [...] marca 2010 r. pełnomocnik skarżącej przedłożył pismo Ambasady RP z dnia [...] marca 2010 r., adresowane do R.F. "Prezesa Zarządu R.", którym poinformowano adresata, że Ambasada nie zajmuje się wprost pośrednictwem w wyjaśnianiu spraw związanych z transakcjami handlowymi, ale kontaktując się telefonicznie w języku chińskim z panem S. z firmy H Ltd. Uzyskano informacje, że utrudnione jest wyjaśnienie tej sprawy z uwagi na stosunkowo odległy okres, jak też, że firma nie zajmuje się eksportem a tylko handlem wewnętrznym.

Wraz z kolejnym pismem złożonym [...] marca 2010 r., J.C. przedłożył kserokopię faksu firmy H Ltd. sporządzonego w języku angielskim a nadesłanego do Konsula RP wraz z dokonanym przez siebie tłumaczeniem. Z tłumaczenia tego wynika, że skarżąca nigdy nie kontaktowała się z w/w firmą chińską bezpośrednio i nigdy nie kupowała od niej towarów. W piśmie wymieniono także numery faktur z 2006 i 2007 r. (brak wśród nich faktury o numerze [...]), stwierdzając że nigdy nie otrzymano płatności za te faktury od skarżącej.

Prowadząc postępowanie odwoławcze, Dyrektor Izby Celnej postanowieniem z [...] maja 2010 r. włączył do prowadzonego postępowania m. in. pismo pełnomocnika skarżącej z [...] września 2009 r. wraz z pismem H Ltd z [...] sierpnia 2008 r. oraz pismo Biura Inspekcji Wjazdowo – Wyjazdowej i Kwarantanny z Chin z dnia [...] lutego 2010 r. W piśmie z [...] sierpnia 2009 r. firma H Ltd wskazując cztery faktury (żadna z nich nie dotyczyła niniejszej sprawy) wyjaśniła, iż towary w nich wymienione były przedmiotem obrotu z klientem z USA, który dokonał za nie płatności. Spółka R za te faktury nie zapłaciła. Natomiast w piśmie z [...] lutego 2010 r. Biuro Inspekcji poinformowało, że po przeprowadzeniu dochodzenia, zgodnie z wyjaśnieniem złożonym przez firmę H Ltd jej oświadczenie z [...] sierpnia 2009 r. zostało złożone na prośbę firmy R w oparciu o informacje przez nią dostarczone. Te dwie firmy cieszyły się dobrą i długotrwałą współpracą. Firma R dokonała zakupu towarów objętych czterema fakturami i poprosiła firmę H Ltd o wystawienie czterech faktur proforma na T w USA, które nie zgadzają się z fakturami.

Po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. Dyrektor Izby Celnej utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie organ odwoławczy wyjaśnił, iż w momencie przyjmowania zgłoszenia celnego organ celny ocenia jedynie jego poprawność formalną, a dane w nim zawarte przyjmowane są jako deklaracja, która może zostać poddana w późniejszym czasie bardziej szczegółowej kontroli (art. 78 WKC). I takiej kontroli poddano dokumenty dołączone do zgłoszenia dokonanego w niniejszej sprawie. Weryfikacja wykazała, iż świadectwo pochodzenia jest autentyczne i poprawne, ale organ celny otrzymał również wyszczególnioną w tym świadectwie fakturę nr [...] z [...] stycznia 2007 r. wystawioną na rzecz skarżącej na towar objęty świadectwem opiewającą na kwotę 68.343,77 USD. Analizując przedstawione przez skarżącą dowody – fakturę dołączoną do zgłoszenia celnego, kopię kontraktu i oświadczenie firmy H Ltd z dnia [...] marca 2010 r. oraz włączone do materiału dowodowego pismo Biura Inspekcji z [...] sierpnia 2009 r., organ odwoławczy stwierdził, że treść ich jednoznacznie wskazuje, iż skarżąca zakupiła towar bezpośrednio od producenta i to ona zwróciła się do podmiotu chińskiego o wystawienie oświadczenia niezgodnego ze stanem faktycznym.

Odnośnie pisma Ambasady RP organ wskazał, że nie może być ono dowodem w sprawie, ponieważ nie wiadomo kim jest osoba, z którą rozmawiali pracownicy Ambasady ("Pan S."), a zapewnienie tej osoby, że firma nie zajmuje się eksportem lecz tylko handlem wewnętrznym nie znajduje podstaw prawnych. Świadectwa pochodzenia Form A wystawiane są na eksport w celu potwierdzenia preferencyjnego pochodzenia towarów. Skoro więc uprawniony organ administracji Chin zalegalizował to świadectwo, oczywistym jest, że firma H Ltd zajmowała się eksportem towarów.

Organ odwoławczy nie ustosunkował się do treści pisma z [...] marca 2010 r., gdyż skarżąca, mimo wezwania, nie przedłożyła jego urzędowego tłumaczenia. Wskazał natomiast na sprzeczność wynikającą z przedstawianych przez Spółkę dowodów – z jednej strony na oświadczenie H Ltd, że towar wymieniony na innej fakturze był przedmiotem obrotu z kontrahentem w USA, a z drugiej strony pismo Ambasady RP, w którym stwierdza się, że firma H Ltd nie zajmuje się eksportem tylko handlem wewnętrznym.

Powołując się na przepis art. 29 WKC, organ odwoławczy przyjął, że wartością celną jest wartość transakcyjna określona w fakturze nr [...] z dnia [...] stycznia 2007r. wystawionej przez H Ltd. Wyjaśnił także, że zgodnie z art. 218 w zw. z art. 181 RWKC dla potrzeb ustalenia wartości celnej nie jest wymagany oryginał faktury. Uzyskano kopię faktury nr [...] z [...] stycznia 2007 r. wystawionej przez firmę H Ltd, a więc tę samą firmę, która wystawiała świadectwo pochodzenia, parking list i certyfikat, tj. dokumenty załączone do zgłoszenia celnego. W fakturze tej jako kupującego wskazano R, a w piśmie organu chińskiego z [...] lutego 2010 r. wskazano, że firmy te cieszyły się długotrwałą i dobrą współpracą oraz, że Spółka R dokonywała zakupu towarów.

Nadto Dyrektor Izby Celnej wskazał, że organ I instancji w swoim postępowaniu nie był związany terminami liczonymi od daty uzyskania pierwszego dowodu. Nie miał także wątpliwości, że kwota na fakturze nr [...] została przelana na konto kontrahenta zagranicznego

Dyrektor Izby Celnej podniósł także, przyjęcie zgłoszenia celnego wywołuje określone skutki prawne i stanowi podstawę do zaksięgowania należności celnych. Jeżeli jednak organ celny przeprowadził weryfikację zgłoszenia celnego, to zgodnie z art. 71 ust. 1 WKC, podstawę zastosowania wyników procedury stanowią wyniki tej weryfikacji. Podstawę do zaksięgowania należności może stanowić także decyzja administracyjna. W przedmiotowej sprawie kwota należności celnych została zarejestrowana w dniu dokonania zgłoszenia w wysokości niższej od prawnie należnej na podstawie takiej właśnie decyzji. Podstawę prawną do retrospektywnego zaksięgowania kwoty długu celnego stanowiły przepisy art. 220 ust. 1 WKC i art. 51 ustawy Prawo celne.

W dalszej kolejności organ odwoławczy, powołując się na przepisy art. 33 ust. 2 i art. 29 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, stwierdził że z uwagi na zmianę wartości towaru prawidłowo dokonano określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Dyrektor podkreślił także, że w myśl art. 86 obowiązującej ustawy – Prawo celne organ celny może przyjąć jako dowód w postępowaniu dokumenty sporządzone przez organy celne państwa obcego lub inne uprawnione podmioty tego państwa. Natomiast nasze organy celne nie mają uprawnień do kwestionowania uzyskanych drogą oficjalną wyników weryfikacji, ani domagać się od władz weryfikujących udowodnienia, że weryfikacja została przeprowadzona zgodnie z właściwością przepisów obowiązujących w danym kraju.

Organ odwoławczy wyjaśnił także, że w decyzji organu I instancji prawidłowo określono odsetki od cła na podstawie art. 65 ustawy -Prawo celne.

Podsumowując uzasadnienie, organ odwoławczy stwierdził, że odmienne stanowisko organu odwoławczego niż stanowisko skarżącej w określonej kwestii nie może stanowić przesłanki do uznania, że organ w ten sposób rażąco narusza prawo.

Powyższą decyzję pełnomocnik skarżącej otrzymał w dniu 7 lipca 2010 r. i w ustawowym terminie zaskarżył ją do tut. Sądu, wnosząc o jej uchylenie w całości oraz uchylenie poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, a także o obciążenie Dyrektora Izby Celnej kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

Zaskarżonej decyzji pełnomocnik Spółki zarzucił naruszenie art. 191 ustawy Ordynacja podatkowa z uwagi brak dostatecznej analizy przez organ celny zgromadzonego w trakcie postępowania materiału dowodowego. Organ celny w sposób wybiórczy ocenił poszczególne dowody, w szczególności te przedłożone przez stronę i nie odniósł się do jej wniosków o dokonanie określonych czynności procesowych. Nie odniósł się do pisemnych wyjaśnień eksportera z dnia [...] września 2009 r. W sprawie mamy do czynienia z naruszeniem zasad postępowania dowodowego, które w rzeczywistości nie dowiodło naruszenia prawa przez skarżącą, a organ nie podjął żadnych dodatkowych czynności aby celem obalenia twierdzeń skarżącej.

Organ weryfikujący świadectwo pochodzenia potwierdził jedynie autentyczność dowodu pochodzenia, a nie fakt że firma wymieniona w tym dowodzie zajmuje się eksportem towaru.

Podnosząc zarzut naruszenia art. 180 § 1 i art. 194 Ordynacji podatkowej skarżąca wskazała, że nadal pozostaje niewyjaśniona kwestia wiarygodności dowodu w postaci nadesłanej przez zagraniczny organ weryfikujący kserokopii faktury oraz sposobu pozyskania tego dowodu. Dowód ten nie ma mocy dokumentu urzędowego, nie jest nawet uwierzytelnioną kopią takiego dokumentu. Z tego powodu okoliczności stwierdzonych w kserokopii faktury nie można uznać za dostatecznie udowodnioną.

Zdaniem skarżącej kwestionowana decyzja została wydana z obrazą art. 29 ust. 1 WKC, gdyż organ celny w żaden sposób nie dowiódł, iż wartość towaru jest niższa od wartości celnej towarów identycznych lub podobnych. Jedyną kwestią sporną jest kserokopia faktury producenta i zakwestionowana na jej podstawie wartość celna towaru. Tylko bowiem oryginał dokumentu może stanowić o bezsprzecznym potwierdzeniu faktów lub okoliczności w nim stwierdzonych. Kserokopia faktury producenta, także w świetle art. 180 Ordynacji podatkowej, nie może być potraktowana jako dowód, a inne zgromadzone w sprawie dowody wskazują na prawidłowo przedstawioną przez stronę wartość celną towaru. Informacje zawarte w kserokopii faktury powinny być poddane weryfikacji, a organ I instancji zmanipulował postępowanie, stosując samowolę w ocenie dowodów.

Pełnomocnik wskazał także na obcojęzyczne pismo Dyrektora Izby Celnej z [...] marca 2008r. skierowane do organu chińskiego, stwierdzając że brak jego tłumaczenia ogranicza ustawowe prawo strony do czynnego udziału w każdym etapie postępowania, bo obcojęzyczne dokumenty nie mogą być uznane za dowód w sprawie.

W skardze zarzucono także naruszenie art. 120 w zw. z art. 210 § 6 Ordynacji podatkowej w zakresie braku uzasadnienia faktycznego i prawnego co do zasadności obciążenia strony odsetkami oraz wymiarem tych odsetek. Organ I instancji nie wszczął we właściwym czasie postępowania celno – podatkowego, co ma bezpośredni wpływ na wymiar odsetek od długu celnego i zobowiązania podatkowego, a nadto w decyzjach brak uzasadnienia faktycznego wymierzonych odsetek. Zdaniem pełnomocnika skarżącej postępowanie winno być wszczęte przed wystąpieniem do chińskiego podmiotu z wnioskiem o weryfikację świadectwa pochodzenia. Odsetki winny być liczone z uwzględnieniem zwłoki wynoszącej 10 dni od dnia zgłoszenia celnego, z tego powodu, że zapłata długu i zobowiązania podatkowego zabezpieczone były gwarancją upoważnionej agencji celnej. Odsetki winny być liczone od dnia powstania zaległości podatkowych a nie zobowiązania podatkowego, do tego okresu nie wlicza się czasu na doręczenie decyzji. Odsetki winny być liczone z uwzględnieniem art. 54 § 1 ust. 3, 4 i 6 Ordynacji podatkowej. To wszystko dowodzi, że gdyby postępowanie celno – podatkowe wszczęte zostało zgodnie z prawem, tj. przed wystąpieniem o weryfikację, wówczas odsetki liczone byłyby zgodnie z terminem wynikającym z art. 139 § 1 Ordynacji podatkowej, a gdyby postępowanie nie zostało zakończone w terminie odsetki i tak nie byłyby naliczane. § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej (...) (Dz. U. Nr 165, poz. 1373 ze zm.) nakazuje rozliczenie w decyzji kwoty odsetek oddzielnie dla każdego okresu, w którym obowiązywały różne stawki, czego organ nie uczynił.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Celnej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji. Powołując się na przepisy art. 65 ust. 5 i 6 Prawa celnego, art. 33 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz art. 54 § 1 pkt 1 i 7 i art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej wyjaśnił, że w niniejszej sprawie dług celny powstał [...] marca 2007r., dlatego kwotę odsetek od podatku VAT naliczono za okres od [...] marca 2007r. (dzień następujący po dniu obowiązku dokonania wpłaty podatku) do dnia [...] lutego 2010r. (dzień wydania decyzji). Wskazał także, że dopiero uzyskanie wyniku weryfikacji dało podstawę do wszczęcia postępowania, a przepisy Ordynacji podatkowej nie precyzują terminu, w którym postanowienie o wszczęciu postępowania winno być wydane.

Na rozprawie pełnomocnik skarżącej dodatkowo podniósł zarzut, że skarżąca w postępowaniu przed organami celnymi w niniejszej sprawie nie była właściwie reprezentowana, zatem nie uczestniczyła w tym postępowaniu. Zarzut taki uzasadnił tym, że nie przedłożył organowi udzielonego mu przez Spółkę pełnomocnictwa lecz organ sam to pełnomocnictwo dołączył z innej sprawy i doręczał mu całą korespondencję. Pełnomocnictwo to nie zostało odwołane, J.C. nie miał wątpliwości, że jest pełnomocnikiem w sprawie i dopiero kilka dni przed rozprawą prezes skarżącej stwierdziła, że nie był do niej umocowany.

Sąd na rozprawie przeprowadził dowód z potwierdzonego w dniu [...] lipca 2008r. za zgodność z oryginałem odpisu pełnomocnictwa z dnia [...] sierpnia 2003 r. znajdującego się w aktach administracyjnych dołączonych do sprawy I SA/Go 941/10.

Sąd zważył:

Skarga nie jest zasadna.

Jako pierwszy należy rozstrzygnąć zarzut skarżącej braku jej uczestnictwa w prowadzonym przez organy celne postępowaniu w związku z niewłaściwym reprezentowaniem Spółki przez doradcę podatkowego J.C..

Zgodnie z treścią art. 73 ust.1 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.) do postępowania w sprawach celnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 12 oraz działu IV ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów prawa celnego, zatem i przepisy dotyczące pełnomocnictwa. W myśl art. 137 § 1 Ordynacji podatkowej pełnomocnikiem strony może być osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych. Pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa, a m. in. doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa (art. 137 § 3).

Udzielone J.C. pełnomocnictwo z dnia [...] sierpnia 2003r. jest ogólnym pełnomocnictwem do reprezentowania skarżącej przed m. in. organami celnymi i podatkowymi. Jego odpis poświadczony za zgodność z oryginałem w dniu [...] lipca 2008 r. został złożony do akt sprawy prowadzonej wobec Spółki a dotyczącej zgłoszenia celnego z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...]. Od momentu wszczęcia postępowania w niniejszej sprawie wszelkich doręczeń dokonywano do rąk pełnomocnika J.C., który aktywnie działał w sprawie składając pisma, wnioski czy odwołanie od decyzji organu I instancji, wskazując w dokumentach tych na siebie jako pełnomocnika skarżącej. Jak sam stwierdził na rozprawie - czuł się pełnomocnikiem Spółki w niniejszej sprawie. Należy także zauważyć, że o wszelkich dokonywanych w sprawie czynnościach (wezwania, postanowienia, decyzje) organy obu instancji zawiadamiały nie tylko pełnomocnika, ale także Agencję Celną i skarżącą Spółkę. W tej sytuacji niezrozumiałe jest, przytoczone na rozprawie przez J.C., stwierdzenie prezesa skarżącej, że do niniejszej sprawy nie powoływała pełnomocnika. Spółka była informowana także przez pełnomocnika o podejmowanych przez niego czynnościach (np. odwołanie od decyzji organu I instancji) i wówczas ani nie protestowała ani nie zainteresowała się toczącym się postępowaniem, co wyraźnie wskazuje, iż godziła się z faktem reprezentowania jej przez umocowanego przez siebie (do dokonywania w jej imieniu wszelkich czynności) pełnomocnika J.C..

Z treści przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących pełnomocnictwa wynika, że pełnomocnik, chcąc występować w postępowaniu w takim charakterze, jest zobligowany do przedłożenia do akt konkretnej sprawy dokumentu potwierdzającego umocowanie do działania w cudzym imieniu i wyznaczającego jego zakres. Takie ogólne pełnomocnictwo (potwierdzone własnoręcznie za zgodność z oryginałem) przedłożył do sprawy dotyczącej zgłoszenia celnego z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] J.C., choć było to jeszcze na etapie postępowania weryfikacyjnego.

Z uzasadnienia wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 kwietnia 2008r. wydanego w sprawie II FSK 128/08 wynika, że złożenie dokumentu pełnomocnictwa do akt jednej z kilku spraw prowadzonych przez ten sam organ podatkowy, nawet gdy będzie to pełnomocnictwo ogólne, nie zwalnia pełnomocnika z obowiązku załączenia oryginału lub poświadczonej urzędowo kopii takiego dokumentu do akt kolejnej sprawy. Organ nie jest uprawniony do ustalania, czy pełnomocnictwo było w ogóle udzielane stronie i poszukiwania takiego dokumentu w aktach innych postępowań. Jednakże, zdaniem Sądu, skoro organ to jednak uczynił wychodząc poza swoje obowiązki, a następnie pełnomocnik aktywnie uczestniczył w całym postępowaniu przy milczącej aprobacie skarżącej, to nie można przyjąć, że nie była ona w tym postępowaniu właściwie reprezentowana. Dalej NSA w powyższym wyroku wskazał, że istotne jest by pełnomocnik ujawnił chęć działania w cudzym imieniu w danym postępowaniu. Taką chęć w niniejszej sprawie pełnomocnik skarżącej wykazał odbierając bez żadnych zastrzeżeń kierowaną do niego korespondencję i aktywnie uczestnicząc w toczącym się postępowaniu przez m. in. składanie wniosków dowodowych czy odwołania od decyzji organu I instancji.

Z rozległego orzecznictwa, z którym Sąd także się zgadza, wynika że do obowiązków organów podatkowych (celnych) nie należy poszukiwanie pełnomocnictwa. Z konstrukcji art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej wynika, że obowiązek ten został nałożony na pełnomocnika a nie organ. Jednakże w sytuacji, gdy organ ten, pomimo nienałożenia na niego takiego obowiązku, dołączył do akt pełnomocnictwo, które nie było i nie jest przez pełnomocnika kwestionowane, a pełnomocnik dokonywał szeregu czynności w prowadzonym postępowaniu i przed Sądem oświadczył, że czuł się pełnomocnikiem strony, nie można przyjąć, iż organ podatkowy dopuścił się naruszenia przepisów proceduralnych dającego podstawę do wznowienia postępowania bądź mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zdaniem Sądu brak jest podstaw do uznania, że w niniejszej sprawie skarżąca nie była właściwie reprezentowana, a tym samym nie uczestniczyła w postępowaniu, w sytuacji, gdy sam pełnomocnik aktywnie działał na podstawie dołączonego przez organ podatkowy do akt pełnomocnictwa, informując o swoich czynnościach mocodawcę (np. przesyłając Spółce do wiadomości odwołanie od decyzji organu I instancji), który się im nie sprzeciwiał. Przyjęcie, zdaniem Sądu, w niniejszej kwestii odmiennego poglądu wskazywałoby na zbytni formalizm.

Na gruncie przepisów rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L Nr 302 z 19 października 1992 r. ze zm. – WKC), rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. Urz. WE L Nr 253 z 11 października 1993 r. ze zm. – RWKC) oraz ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.) organy celne są uprawnione do kwestionowania wiarygodności dokumentów transakcyjnych załączonych do zgłoszenia celnego, nie tylko pod względem formalnym lecz także pod względem materialnym, tj. co do ceny towaru.

Podstawowy zarzut skarżącej dotyczył naruszenia wyrażonej w art. 191 Ordynacji podatkowej zasady swobodnej oceny dowodów wobec braku wyjaśnienia przez organy celne kwestii wiarygodności faktury [...]. Zdaniem Spółki, w świetle przepisu art. 180 Ordynacji podatkowej kserokopia tej faktury nie może być potraktowana jako dowód, tylko bowiem oryginał dokumentu może stanowić o bezsprzecznym potwierdzeniu faktów lub okoliczności w nim stwierdzonych.

Z zamieszczonej w art. 191 Ordynacji podatkowej zasady wynika, że organ podatkowy, przy ocenie wiarygodności zgromadzonych dowodów, nie jest skrępowany żadnymi regułami określającymi wartość poszczególnych rodzajów dowodów i dokonuje tej oceny w sposób swobodny, na podstawie własnego przekonania opartego na zebranym materiale dowodowym. Ocena ta powinna być zgodna z wymaganiami wiedzy, doświadczenia i logiki.

Przedmiotem niniejszego postępowania było ustalenie prawidłowej, wiarygodnej wartości celnej sprowadzonego towaru. Organy celne, w sytuacji gdy otrzymały od władz chińskich fakturę [...] z dnia [...] stycznia 2007 r. wymienioną w świadectwie pochodzenia, zasadnie przyjęły, iż wyszczególniona na tej fakturze kwota stanowi wartość celną sprowadzonego towaru. Fakt, iż dokument ten został nadesłany w kserokopii nie niweczy jego wartości dowodowej. Nadesłał go bowiem chiński organ dokonujący weryfikacji świadectwa pochodzenia, wskazując iż jest to faktura powiązana z weryfikowanym świadectwem pochodzenia. Organy chińskie potwierdziły autentyczność świadectwa pochodzenia, a skoro z tym autentycznym świadectwem jest powiązana w/w faktura i w nim jest wyszczególniona, brak podstaw do kwestionowania jej wiarygodności. Nie ma także znaczenia w jaki sposób organ chiński tę fakturę pozyskał, choć najprawdopodobniej została ona mu przedłożona przez producenta czyli firmę H Ltd jako dokument niezbędny do uzyskania świadectwa pochodzenia.

Należy przede wszystkim zwrócić uwagę, że również w dokumentach przewozowych znajdują się dane chińskiego a nie koreańskiego sprzedawcy oraz dokładne dane skarżącej. Mając do oceny dwie faktury - jedną wystawioną przez firmę chińską, wskazaną w świadectwie pochodzenia towaru i dokumentach przewozowych oraz drugą - wystawioną przez firmę koreańską, załączoną do zgłoszenia celnego, organy dokonały na podstawie art. 191 Ordynacji podatkowej prawidłowej oceny zebranych dowodów. Nadto, dokumenty te układają się w logiczny ciąg zdarzeń zaistniałych w procesie dostawy towaru od producenta do odbiorcy, którym była skarżąca Spółka.

Skarżąca przedłożyła fakturę firmy koreańskiej, dotyczącą tej samej ilości towaru, jednak o wartości kilkakrotnie niższej. Nie przedłożono przy tym żadnych dokumentów, z których wynikałoby, w jaki sposób i dlaczego firma koreańska miałaby rozporządzać tym towarem oraz co spowodowało, że jego wartość uległa aż ponad czterokrotnemu zmniejszeniu. Przedłożony przez skarżącą (bez tłumaczenia na język polski) "Sales contract" także tych wątpliwości nie wyjaśnia.

Nie można pominąć także innych dokumentów dołączonych do niniejszego postępowania, choć bezpośrednio z nim nie związanych. W marcu 2010 r. skarżąca przedłożyła pismo firmy H Ltd., z którego wynika, iż R nigdy nie kontaktował się z tą firmą bezpośrednio i nie kupował od niej towarów, a za wyszczególnione w piśmie faktury (wśród nich brak faktury [...]) nie otrzymała od R zapłaty. Jako przeciwwagę dla wiarygodności tego dowodu organ odwoławczy dołączył dwa inne pisma. Pierwsze, datowane na [...] sierpnia 2009 r., to oświadczenie firmy H Ltd., że towary objęte wyszczególnionymi fakturami z 2007 r. były przedmiotem obrotu z klientem z USA, który to klient dokonywał za nie płatności, a nie dokonywała ich Spółka R. Drugie, to pismo chińskiego organu weryfikacyjnego z dnia [...] lutego 2010 r., który informuje, że zgodnie z wyjaśnieniami firmy H Ltd. oświadczenie z [...] sierpnia 2008 r. zostało złożone przez tę firmę na prośbę Spółki R, a obie te firmy cieszą się długotrwałą i dobrą współpracą. To firma R prosiła o wystawienie faktur proforma na amerykański podmiot. W świetle treści obu dokumentów (z [...] sierpnia 2009 r. i [...] lutego 2010 r.) zasadnie organ celny zakwestionował wiarygodność kolejnego, złożonego później, bo w marcu 2010 r. oświadczenia firmy H Ltd. Tak samo prawidłowo organ odwoławczy ocenił przedstawione przez pełnomocnika skarżącej Spółki pismo nadesłane z Ambasady Polskiej słusznie stwierdzając, że nie wiadomo kim był udzielający telefonicznej informacji pracownikowi Ambasady "Pan S.". Ponadto, stwierdzenie przez niego że jego firma nie zajmowała się eksportem jest sprzeczne ze świadectwem pochodzenia, które jest wystawiane dla eksportu w celu potwierdzenia preferencyjnego pochodzenia towaru.

Przepis art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jest realizacją koncepcji otwartego postępowania dowodowego, ponieważ jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśniania sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W świetle treści tego przepisu kserokopia faktury, jako dokument prywatny pozyskany od organu obcego państwa, jest także dowodem. Nie jest to dowód sprzeczny z prawem.

Sąd nie podzielił również zarzutu wydania zaskarżonej decyzji z obrazą art. 29 ust. 1 WKC. Skarżąca twierdzi, że organ celny nie dowiódł, iż wartość towaru jest niższa od wartości celnej towarów identycznych lub podobnych. Z art. 29 ust. 1 WKC wynika, że wartością celną przywożonych towarów jest wartość transakcyjna, to znaczy cena faktycznie zapłacona lub należna, jeżeli zostały one sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty. Przepis ten nie nakłada na organ celny obowiązku dowiedzenia, jak chce tego skarżąca, że wartość towaru jest niższa od wartości celnej towarów identycznych lub podobnych.

Zdaniem Sądu organy nie naruszyły regulacji z art. 180 i art. 191 Ordynacji podatkowej, albowiem przeprowadziły postępowanie dowodowe w zakresie dotyczącym przedmiotu postępowania prawidłowo, zasadnie stosując regulację z art. 29 ust. 1 Wspólnotowego Kodeksu Celnego. Organ odwoławczy nie naruszył także art. 194 Ordynacji podatkowej, bowiem w zaskarżonej decyzji nie uznał kserokopii nadesłanej przez chiński organ weryfikacyjny faktury za dokument urzędowy.

Niezrozumiały jest natomiast zarzut braku tłumaczenia na język polski pisma Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] marca 2008 r., ponieważ Sąd nie doszukał się w aktach administracyjnych niniejszej sprawy takiego dokumentu. Natomiast dowodem w sprawie jest przetłumaczona na język polski odpowiedź organu chińskiego przeprowadzającego weryfikację świadectwa pochodzenia.

W decyzji stwierdzono, że odsetki liczone są od kwoty niedoboru cła za okres od dnia następnego po dniu powstania długu celnego do dnia wydania decyzji na podstawie art. 65 § 5 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. – Prawo celne (Dz. U. Nr 68, poz. 622 ze zm.), natomiast od kwoty niedoboru podatku VAT za okres od dnia następnego od po dniu powstania obowiązku podatkowego do dnia wydania decyzji organu I instancji, powołując przy tym przepisy art. 51 § 1, art. 53 § 1, art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej oraz art. 19 ust. 7, art. 29 ust. 13 oraz art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

W myśl art. 65 ust. 5 ustawy – Prawo celne organ celny pobiera odsetki, w przypadku gdy kwota wynikająca z długu celnego została zaksięgowana na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych danych, podanych przez zgłaszającego w zgłoszeniu celnym. Odsetki pobierane są od niezaksięgowanej i niepobranej na podstawie zgłoszenia celnego kwoty należności wynikającej z długu celnego, od dnia następującego po dniu powstania długu celnego do dnia powiadomienia o tej kwocie, co jest równoznaczne z dniem wydania decyzji. Zgodnie z ust. 6 powołanego wyżej przepisu odsetki te pobiera się w wysokości i według zasad określonych w odrębnych przepisach, dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych.

Zgodnie z art. 37 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany zapłacić różnicę pomiędzy podatkiem wynikającym z decyzji naczelnika urzędu celnego, o którym mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, a podatkiem pobranym przez ten organ, w terminie 10 dni licząc od dnia doręczenia decyzji. Należy przy tym pamiętać, że decyzja ta ma charakter deklaratoryjny a nie konstytutywny, gdyż potwierdza jedynie wysokość powstałego z mocy prawa zobowiązania podatkowego. Określony w art. 37 ust. 1 termin 10 dni, w którym należy uregulować różnicę pomiędzy podatkiem wynikającym z decyzji naczelnika urzędu celnego, a podatkiem pobranym przez ten organ, nie jest terminem płatności podatku, o którym mowa w art. 47 § 3 Ordynacji podatkowej, gdyż termin płatności podatku w takim przypadku minął – stosownie do art. 47 § 3 Ordynacji podatkowej – z upływem ostatniego dnia, w którym zgodnie z przepisami prawa podatkowego wpłata podatku obliczonego przez podatnika powinna nastąpić. Natomiast w/w 10 – dniowy termin jest materialnym terminem ustawowym, którego uchybienie może rodzić następstwa np. w zakresie wszczęcia postępowania egzekucyjnego lub odpowiedzialności karnej skarbowej (tak NSA w wyroku z dnia 27 lutego 2007 r. w sprawie I FSK 623/06, niepubl.).

Zgodnie z przepisem art. 53 § 1 Ordynacji podatkowej od zaległości podatkowych naliczane są odsetki za zwłokę, przy czym zaległością podatkową, jak stanowi art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej, jest podatek niezapłacony w terminie płatności. Odsetki za zwłokę naliczane są od dnia następującego po dniu upływu terminu płatności podatku (art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej). Natomiast obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług w imporcie towarów powstaje z chwilą powstania długu celnego (art. 19 ust. 7 ustawy o VAT), a zatem chwila dokonania zgłoszenia celnego jest terminem płatności podatku. W tej sytuacji należy stwierdzić, że zaległość podatkowa (będąca różnicą między podatkiem VAT uiszczonym w wysokości wynikającej ze zgłoszenia celnego a w wysokości wynikającej z decyzji organu I instancji) powstała w następnym dniu po dokonaniu zgłoszenia celnego i dlatego początkowy termin naliczania odsetek w niniejszej sprawie został przez organy podatkowe przyjęty prawidłowo. Skarżąca nie wyjaśniła natomiast dlaczego, jej zdaniem, do okresu na jaki obliczono odsetki "nie wlicza się czasu na doręczenie decyzji".

Nie ma racji skarżąca twierdząc, że odsetki winny być liczone z uwzględnieniem zwłoki wynoszącej 10 dni od dnia zgłoszenia celnego z tego powodu, że zapłata długu i zobowiązania celnego zabezpieczone były gwarancją upoważnionej agencji celnej. Występujące w niniejszej sprawie Biuro Usług Celnych K.C. złożyło zabezpieczenie generalne w formie gwarancji ubezpieczeniowej ważnej od [...] października 2006 r. do [...] października 2007 r. Zwolnienia z odsetek za zwłokę regulują przepisy art. 54 Ordynacji podatkowej. W § 1 pkt 1 tegoż przepisu ustawodawca zezwolił na nienaliczanie odsetek za okres zabezpieczenia, od zabezpieczonej kwoty zobowiązania, jeżeli objęte zabezpieczeniem środki pieniężne (...) zostały zaliczone na poczet zaległości podatkowych. Taka sytuacja nie miała miejsca w niniejszej sprawie. Przede wszystkim przepis ten swoją dyspozycją nie obejmuje zabezpieczenia generalnego w formie gwarancji ubezpieczeniowej a jedynie – zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 13 lipca 2004 r. w sprawie sposobu złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce (Dz. U. Nr 169, poz. 1769) - zabezpieczenie w formie depozytu w gotówce lub w formie dokumentów uważanych za równoważne z depozytem w gotówce, mających wartość płatniczą. Nadto z zabezpieczonej zabezpieczeniem generalnym kwoty żadne środki nie zostały zaliczone na poczet zaległości podatkowych.

Także przepis art. 54 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej nie ma w niniejszej sprawie zastosowania, ponieważ dotyczy zwolnienia od odsetek w określonej sytuacji, która może mieć miejsce jedynie w trakcie postępowania odwoławczego, natomiast w decyzji organu I instancji, utrzymanej następnie w mocy przez organ odwoławczy, odsetki naliczone został do dnia poprzedzającego wszczęcie postępowania celno – podatkowego w niniejszej sprawie.

Podobnie przedstawia się sytuacja ze zwolnieniami z odsetek uregulowanymi w art. 54 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej. Przepis ten został uchylony z dniem 1 stycznia 2009 r., a dotyczył spraw, w których wszczęto kontrolę podatkową, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca.

Natomiast prawidłowo przy ustalaniu okresu, za jaki winny być naliczane odsetki, organy obu instancji wzięły pod uwagę przepis art. 54 § 1 pkt 7 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym odsetek za zwłokę nie nalicza się za okres od dnia wszczęcia postępowania podatkowego do dnia doręczenia decyzji organu I instancji, jeżeli decyzja nie została doręczona w terminie 3 miesięcy od dnia wszczęcia postępowania.

Sąd nie podzielił także twierdzeń skarżącej dotyczących obowiązku organów celnych wszczęcia postępowania przed wystąpieniem o weryfikację. Zgodnie z art. 78 ust. 1 WKC, po zwolnieniu towarów organy celne mogą z urzędu lub na wniosek zgłaszającego dokonać kontroli zgłoszenia, a jeżeli po dokonaniu tej kontroli okaże się, że przepisy regulujące właściwą procedurę celną zostały zastosowane w oparciu o nieprawidłowe lub niekompletne dane( ust. 3), organy celne podejmują, zgodnie z wydanymi przepisami, niezbędne działania w celu uregulowania sytuacji, biorąc pod uwagę nowe dane, którymi dysponują. W niniejszej sprawie dopiero wynik weryfikacji pozwolił organowi celnemu na zakwestionowanie wartości celnej towaru, a tym samym stwierdzenie, że podatek VAT został przez skarżącą zadeklarowany w nieprawidłowej wysokości. To zobligowało organ do wszczęcia, na postawie art. 165 § 1 Ordynacji podatkowej, postępowania podatkowego, które co do zasady może być wszczęte do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Należy także wskazać, iż uzasadnieniem faktycznym wymierzonych odsetek jest podanie przez skarżącą w zgłoszeniu celnym nieprawidłowych danych, a co za tym idzie konieczność ustalenia prawidłowej kwoty należności celnych przywozowych, a następnie prawidłowego określenia podatku VAT. Różnica między zadeklarowaną przez skarżącą w zgłoszeniu celnym kwotą cła oraz podatku VAT a kwotami określonymi w wyniku prowadzonego postępowania celno – podatkowego stanowi zaległość podatkową, od której pobierane są odsetki za zwłokę. Takie uzasadnienie faktyczne znajduje się, wbrew twierdzeniom skarżącej, w decyzjach organów obu instancji. Natomiast z przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165, poz. 1373 ze zm.) nie wynika obowiązek rozliczenia (wyszczególnienia) w decyzji kwoty odsetek oddzielnie dla każdego okresu, w którym obowiązywały różne stawki. Kwotę odsetek organ obliczył prawidłowo, czego skarżąca nie kwestionuje, stosując przepisy powyższego rozporządzenia, jak i stawki odsetek za zwłokę ogłaszane w drodze obwieszczenia przez Ministra Finansów. Szczegółowe rozliczenie wskazanej w decyzji organu I instancji kwoty odsetek wraz z podaniem ich podstawy prawnej organ dokonał w trakcie postępowania podatkowego za pomocą tzw. kalkulatora odsetkowego. Dokument ten znajduje się na k. 32 akt administracyjnych.

Zważywszy powyższe, Sąd na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oddalił skargę.

( - ) Barbara Rennert ( - ) Alina Rzepecka ( - ) Stefan Kowalczyk