Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec Asesor sądowy Marcin Małek po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 29 czerwca 2021 r. sprawy ze skargi A. B. na decyzję Wojewody z dnia [...] marca 2021 r., nr [...] w przedmiocie sprzeciwu od zgłoszenia zamiaru wymiany okna na drzwi oddala skargę.

Decyzją z dnia [...] marca 2021 r. nr [...] Wojewoda, po rozpatrzeniu odwołania A. B. (dalej także jako: "skarżąca") od decyzji Starosty [...] z dnia [...] stycznia 2021 r. nr

[...] wnoszącej sprzeciw w sprawie zgłoszenia wymiany okna na drzwi wejściowe w budynku mieszkalnym na działce nr ewid.[...], obręb ewidencyjny K. , gm. D., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Decyzja została wydana w oparciu o następujący stan faktyczny i prawny.

W dniu [...] listopada 2020 r. do Starostwa Powiatowego w J. L. wpłynęło zgłoszenie, zatytułowane jako "zgłoszenie budowy, robót budowlanych, niewymagających pozwolenia na budowę". A. B. zgłosiła zamiar wymiany okna na drzwi wejściowe. Wskazała, że planuje demontaż okna, rozbiórkę ściany z parapetem i poniżej parapetu, pomiędzy istniejącymi słupami, stanowiącymi ościeże. Podała nadto, że szerokość otworu nie ulegnie zmianie i nie zmieni się zakres oddziaływania obiektu. Do wniosku dołączyła: oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane (B-3), zaświadczenie

z Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa (kopia), dokumentację obejmującą stwierdzenie przygotowania zawodowego (kopie), wypis z rejestru gruntów (kopia), kopię mapy zasadniczej, operat i rysunek inwentaryzacyjny – rzut parteru.

Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2020 r. Starosta [...] nałożył na A. B. obowiązek uzupełnienia zgłoszenia wymiany okna na drzwi wejściowe w budynku mieszkalnym, na działce nr [...], obręb ewidencyjny K. gm. D. o podanie właściwego terminu rozpoczęcia robót budowlanych; dołączenie trzech egzemplarzy projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami, których obowiązek dołączenia wynika

z przepisów odrębnych ustaw lub kopiami tych opinii, uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów – art. 33 ust. 2 pkt 1 w związku z art. 29 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. 2020, poz. 1333 ze zm., dalej: Prawo budowlane); w przypadku ustanowienia pełnomocnika do dołączenia pełnomocnictwa do reprezentowania inwestora w przedmiotowej sprawie wraz

z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 17 złotych – w terminie do [...] stycznia 2021 r. A. B. została pouczona, że niewykonanie powyższego obowiązku spowoduje wniesienie przez starostę sprzeciwu w drodze decyzji. Nadto została pouczona w trybie art. 141 § 1 i art. 142 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. z 16 marca 2021 r., Dz. U. z 2021 r., poz. 735, dalej: k.p.a.).

Postanowienie zostało doręczone skarżącej w dniu [...] grudnia 2020 r.

W odpowiedzi na zobowiązanie, A. B. wniosła pismo do którego załączyła zdjęcie budynku mieszkalnego ze szkicem i wskazała termin rozpoczęcia robót budowlanych tj. [...] marca 2021 r. W uzasadnieniu powołała się na art. 29 ust. 3

i art. 30 Prawa budowlanego, nadto wskazała, że roboty, objęte jej wnioskiem, można traktować jako bieżącą konserwację.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2021 r. organ I instancji wniósł sprzeciw w sprawie zgłoszenia wymiany okna na drzwi wejściowe w budynku mieszkalnym.

Powołał się przy tym na art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego, wskazując, że przez bieżącą konserwację należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót niepolegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mających na celu jego utrzymanie w dobrym stanie, zabezpieczenie przed szybkim zużyciem albo zniszczeniem, w związku z powyższym na taki rodzaj prac nie jest wymagane pozwolenie ani zgłoszenie.

Natomiast zgodnie z art. 29. ust. 3 pkt. 1 lit. a Prawa budowlanego nie wymaga decyzji o pozwoleniu na budowę, natomiast wymaga zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 Prawa budowlanego wykonywanie robót budowlanych polegających między innymi na przebudowie przegród zewnętrznych oraz elementów konstrukcyjnych budynków mieszkalnych jednorodzinnych, o ile nie prowadzi ona do zwiększenia obszaru oddziaływania obiektu poza działkę, na której budynek jest usytuowany, co ma miejsce w tym przypadku (ściany zewnętrzne są elementami konstrukcyjnymi budynku i stanowią jego przegrodę zewnętrzną). Powiększenie otworu okiennego i wykonanie w jego miejsce drzwi stanowi poważną ingerencję

w konstrukcję budynku.

Nadto organ wskazał, iż zgodnie z art. 30 ust. 4c Prawa budowlanego do zgłoszenia przebudowy, o której mowa art. 29. ust. 3 pkt. 1 lit. a Prawa budowlanego, należy dołączyć między innymi trzy egzemplarze projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami, których obowiązek dołączenia wynika z przepisów odrębnych ustaw lub kopiami tych opinii, uzgodnień, pozwoleń

i innych dokumentów (art. 33 ust. 2 pkt 1 Prawa budowlanego).

Końcowo organ wskazał, że inwestor nie przedłożył w wyznaczonym terminie wymaganych dokumentów (3 egz. projektu budowlanego), nie odniósł się do punktu 3 postanowienia Starosty [...] dotyczącego ustanowienia pełnomocnika

w przedmiotowej sprawie.

A. B. wniosła odwołanie od powyższej decyzji. Rozstrzygnięciu zarzuciła, że postępowanie jest prowadzone biurokratycznie i asekuracyjnie; a także, że została dokonana interpretacja przepisów prawa ze szkodą dla niej. Wniosła

o przeprowadzenie dodatkowego postępowania w celu uzupełnienia dowodów

i materiałów w sprawie.

W uzasadnieniu wskazała, że wbrew twierdzeniom organu, planowane zmiany nie zmieniają obszaru oddziaływania poza jej działkę jak również nie wpływają na układ konstrukcyjny budynku. Nie zgodziła się, że zamiana okna na drzwi stanowi przebudowę. Podała, że otwór okienny znajduje się pomiędzy dwoma słupami konstrukcyjnymi, które łączą podwalinę z belką oczepową.

Wojewoda utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Przywołał treść przepisów art. 28, art. 29, art. 30 Prawa budowlanego oraz szeroko powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych.

Organ II instancji wskazał, że z opisu planowanych robót wynika, że miały one polegać na demontażu okna i rozbiórce ściany z parapetem. Szerokość otworu, układ konstrukcyjny i obszar oddziaływania tego obiektu miały pozostać bez zmian.

Podał, że prawo budowlane zawiera definicję przebudowy w art. 3 ust. 7a, przez którą należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji;

w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów

w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego. Remontem jest natomiast wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Przywołał także stanowisko zajęte przez Naczelny Sąd Administracyjny

w wyroku z dnia 5 czerwca 2019 r. (sygn. akt I OSK 2091/17) , zgodnie z którym za konserwację uważa się wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót, które nie polegają na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mają na celu utrzymanie obiektu budowlanego w dobrym stanie, w celu jego zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się, czy też zniszczeniem i dla utrzymania go w celu użytkowania w stanie zgodnym z przeznaczeniem tegoż obiektu, a więc będą to prace budowlane wykonywane na bieżąco w węższym zakresie niż remont. Kwestią decydującą w sprawie odróżnienia tych pojęć jest zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego. Stanowi to istotę przebudowy a jednocześnie wyłącza możliwość zastosowania pojęcia "remont". W wyniku remontu nie może powstać obiekt budowlany o innych parametrach technicznych lub użytkowych, niż obiekt pierwotny.

Organ II instancji podzielił kwalifikację planowanych robót dokonaną przez Starostę J. , co do tego, że wnioskowane roboty budowlane polegające na wymianie okna na drzwi są przebudową wypełniającą normę art. 29 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy Prawo budowlane, tj. przebudową przegród zewnętrznych budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Potwierdza to rysunek inwentaryzacyjny sporządzony przez projektanta w specjalności konstrukcyjno-budowlanej w ograniczonym zakresie w specjalności architektonicznej. Zgodnie bowiem z opisem zawartym na rysunku projekt dotyczy przebudowy istniejącego budynku mieszkalnego.

Zgodnie zaś z art. 30 ust. 4c ustawy Prawo budowlane do zgłoszenia przebudowy, o której wyżej mowa należy dołączyć dokumenty, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 tej ustawy, tj.: 1) trzy egzemplarze projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami, których obowiązek dołączenia wynika z przepisów odrębnych ustaw, lub kopiami tych opinii, uzgodnień, pozwoleń

i innych dokumentów; 2) oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane; (...); 4) w przypadku obiektów zakładów górniczych oraz obiektów usytuowanych na terenach zamkniętych i terenach,

o których mowa w art. 82 ust. 3 pkt 1, postanowienie o uzgodnieniu z organem administracji architektoniczno-budowlanej, o którym mowa w art. 82 ust. 2, projektowanych rozwiązań w zakresie: linii zabudowy oraz elewacji obiektów budowlanych projektowanych od strony dróg, ulic, placów i innych miejsc publicznych, przebiegu i charakterystyki technicznej dróg, linii komunikacyjnych oraz sieci uzbrojenia terenu, wyprowadzonych poza granice terenu zamkniętego, portów morskich i przystani morskich, a także podłączeń tych obiektów do sieci użytku publicznego.

Stosownie do tego przepisu Starosta [...] postanowieniem z dnia [...] grudnia 2020 r. wydanym na podstawie art. 30 ust. 5c ustawy Prawo budowlane nałożył na inwestorkę obowiązek uzupełnienia zgłoszenia o 3 egzemplarze projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami, których obowiązek dołączenia wynika z przepisów odrębnych ustaw lub kopiami tych opinii, uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów.

Braki formalne zgłoszenia dotyczyły natomiast braku wskazania terminu planowanych robót, czego wymaga art. 30 ust. 2 Prawa budowlanego oraz kwestii pełnomocnictwa wynikającego z treści przedłożonego wniosku w sprawie zgłoszenia.

A. B. w wyznaczonym przez organ powiatowy terminie nie uzupełniła wszystkich braków zgłoszenia. Natomiast Starosta [...] wniósł sprzeciw do zgłoszenia robót w oparciu o art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, zgodnie

z którym organ administracji architektoniczno-budowlanej wnosi sprzeciw, jeżeli zgłoszenie dotyczy budowy lub wykonywania robót budowlanych objętych obowiązkiem uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę. W ocenie organu odwoławczego prawidłową podstawą prawną do wniesienia sprzeciwu powinien być art. 30 ust. 5c ustawy Prawo budowlane. Jednak to uchybienie nie stanowiło podstawy do uchylenia decyzji Starosty [...], gdyż w uzasadnieniu organ powiatowy w sposób prawidłowy odniósł się do nieuzupełnienia wniesionego zgłoszenia.

W razie niekompletności zgłoszenia co do wymaganej dokumentacji, właściwy organ nakłada na inwestora w drodze postanowienia, obowiązek uzupełnienia zgłoszenia w określonym terminie. Ponieważ kompletność zgłoszenia jest podstawowym warunkiem, od spełnienia którego ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania z uproszczonej procedury realizacji robót budowlanych, nieuzupełnienie przez inwestora braków zgłoszenia obliguje właściwy organ do wniesienia sprzeciwu w drodze decyzji (art. 30 ust. 5c ustawy Prawo budowlane). Użycie przez ustawodawcę w art. 30 ust. 5c i ust. 6 tejże ustawy kategorycznego zwrotu "wnosi sprzeciw" oznacza, że wydanie decyzji w tym przedmiocie nie jest pozostawione uznaniu organu, lecz ma on obowiązek wnieść sprzeciw w każdym przypadku,

gdy w wyniku ustalenia okoliczności konkretnej sprawy, wystąpi którakolwiek

z okoliczności wymienionych w tych przepisach.

Skarżąca złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie skargę datowaną na dzień [...] marca 2021 r. i wniosła o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty [...], utrzymanej w mocy decyzją ostateczną. Decyzji zarzuciła, że została podjęta z naruszeniem prawa i poważną szkodą dla skarżącej oraz naruszeniem konstytucyjnej równości obywatela wobec obowiązującego prawa.

Skarżąca w uzasadnieniu podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko, wskazując, że planowane przez nią działania objęte zgłoszeniem nie stanowią ingerencji w ścianę zewnętrzną.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 15 zzs? ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm.; zwanej "ustawą o covid"), przewodniczący może zarządzić przeprowadzenie posiedzenia niejawnego, jeżeli uzna rozpoznanie sprawy za konieczne, a przeprowadzenie wymaganej przez ustawę rozprawy mogłoby wywołać nadmierne zagrożenie dla zdrowia osób w niej uczestniczących i nie można przeprowadzić jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Na posiedzeniu niejawnym w tych sprawach sąd orzeka w składzie trzech sędziów.

Mając na uwadze powyższą regulację, a także brak technicznych możliwości przeprowadzenia zdalnie rozprawy z udziałem stron oraz konieczność rozpoznania wniesionej w tej sprawie skargi – Sąd rozpoznał ją na posiedzeniu niejawnym

w trybie przywołanego na wstępie art. 15 zzs? ust. 3 ustawy o covid.

Uprawnienia wojewódzkich sądów administracyjnych, określone między innymi art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 2107) oraz art. 3 § 1 ustawy

z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej p.p.s.a.), sprowadzają się do kontroli działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, tj. kontroli zgodności zaskarżonego aktu z przepisami postępowania administracyjnego, a także prawidłowości zastosowania i wykładni norm prawa materialnego. Jednocześnie zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Sąd obowiązany jest zatem dokonać oceny zgodności z prawem zaskarżonej decyzji także wtedy, gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze.

Z brzmienia art. 145 § 1 p.p.s.a. wynika, że w przypadku, gdy sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, bądź naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, bądź wreszcie inne naruszenie przepisów postępowania, jeśli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wówczas - w zależności od rodzaju naruszenia - uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, albo stwierdza ich nieważność bądź niezgodność z prawem.

Kontrola legalności zaskarżonej decyzji przeprowadzona przez Sąd

w niniejszej sprawie doprowadziła do wniosku, że nie wydano jej z naruszeniem przepisów prawa materialnego oraz przepisów postępowania, które miało wpływ na wynik sprawy.

Podstawą wydania decyzji przez organ II instancji był art. 80 ust. 1 pkt 2, art. 81 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 82 ust. 3 Prawa budowlanego oraz art. 138 § 1 k.p.a.

Jak wskazał w uzasadnieniu swojej decyzji organ odwoławczy prawidłową podstawą prawną do wniesienia sprzeciwu powinien stanowić art. 30 ust. 5c Prawa budowlanego, zgodnie z którym w razie konieczności uzupełnienia zgłoszenia organ administracji architektoniczno-budowlanej nakłada na zgłaszającego, w drodze postanowienia, obowiązek uzupełnienia, w określonym terminie, brakujących dokumentów, a w przypadku ich nieuzupełnienia – wnosi sprzeciw w drodze decyzji. Zdaniem organu uchybienie to nie stanowiło podstawy do uchylenia decyzji Starosty [...], gdyż w uzasadnieniu organ powiatowy w sposób prawidłowy odniósł się do nieuzupełnienia wniesionego zgłoszenia. Uzasadniając swoje stanowisko organ odwoławczy wskazał, że organ I instancji był zobligowany do wniesienia sprzeciwu, w sytuacji kiedy osoba zgłaszająca nie uzupełniła na wezwanie, dokonanego zgłoszenia w zakresie wskazanym przez organ w postanowieniu.

W doktrynie i w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwalony jest pogląd, zgodnie z którym nawet brak wskazania podstawy prawnej lub błędne powołanie podstawy prawnej w decyzji organu administracji publicznej w okolicznościach,

w których podstawa taka obiektywnie istnieje w przepisach prawa, a nadto przesłanki do jej zastosowania w danej sprawie zostały spełnione - nie daje podstawy do uznania, że takie uchybienie ma przymiot wady, o której mowa w art. 156 § pkt 2 k.p.a. Nie stanowi to również takiego naruszenia art. 107 § 1 k.p.a. które miałoby jakikolwiek wpływ na wynik sprawy (por. wyrok NSA z dnia 13 czerwca 2013 r., sygn. I OSK 117/12, publ. CBOSA).

Oceniając, czy planowane przez skarżącą czynności korespondowały

z wymogami Prawa budowlanego, należy w pierwszej kolejności je zdefiniować

tj. ocenić, jakiego rodzaju prace stanowiły.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31, zawierających katalog robót drogowych, niewymagających pozwolenia na budowę.

Zgodnie z definicją legalną zawartą w art. 3 pkt 7 Prawa budowlanego przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Budowa to wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowa, rozbudowa, nadbudowa obiektu budowlanego (art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego.

Przebudową jest wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji;

w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów

w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego (art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego).

Remont, zgodnie z brzmieniem art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego, należy rozumieć jako wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą remont to rodzaj naprawy, wymiany czy odnowienia niektórych elementów. Obejmuje roboty niezbędne do utrzymania obiektu w odpowiednim stanie technicznym (tak wyrok WSA we Wrocławiu z 27 lutego 2020 r. o sygn. II SA/Wr 455/19, publ. CBOSA). Remont ingeruje w obiekt,

ale w zakresie umożliwiającym użytkowanie i eksploatację tego samego obiektu, tyle że z wprowadzonymi ulepszeniami (inne materiały budowlane), które nie prowadzą do powstania nowej substancji budowlanej (tak wyrok WSA w Białymstoku

z 31.01.2020 r. o sygn. II SA/Bk 845/19, publ. CBOSA). W przypadku remontu, odtworzenie stanu pierwotnego wymagać będzie napraw, wymiany lub odbudowy niektórych tylko fragmentów obiektu. Co istotne, istotą remontu jest konieczność zapobieżenia na przyszłość degradacji fizycznej i technicznej obiektu budowlanego (jego części), względnie niedopuszczenie do nadmiernego, zbyt szybkiego jego zużycia (tak wyrok WSA w Kielcach z 04.07.2019 r. o sygn. II SA/Ke 383/19, publ. CBOSA). Pod pojęciem remontu należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Remont zatem to nic innego jak rodzaj naprawy, wymiana, czy odnowienie niektórych elementów, są to roboty niezbędne do utrzymania obiektu w niezbędnym stanie technicznym (tak NSA w Warszawie w wyroku z 09.01.2019 r., o sygn. II OSK 373/17, a także w wyroku z dnia 1 marca 2018 r., sygn. akt II OSK 2027/17, publ. CBOSA). W świetle powyższego należy stwierdzić, że istotną cecha remontu jest odtworzenie stanu pierwotnego (NSA w wyroku z 11.01.2018 r. o sygn. II OSK 753/16, publ. CBOSA).

W przepisach prawa budowlanego brak jest definicji "bieżącej konserwacji", do której odwołał się ustawodawca w art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego. W orzecznictwie sądów administracyjnych wskazuje się, że przez pojęcie bieżącej konserwacji należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót nie polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, ale mających na celu utrzymanie obiektu budowlanego w dobrym stanie, w celu jego zabezpieczenia przed szybkim zużyciem się, czy też zniszczeniem i dla utrzymania go w celu użytkowania w stanie zgodnym z przeznaczeniem tegoż obiektu. Tak więc bieżącą konserwacją będą prace budowlane wykonywane na bieżąco w węższym zakresie niż roboty budowlane określone jako remont (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 kwietnia 2006 r., sygn. akt II OSK 704/05 oraz z 05 czerwca 2019 r. o sygn. I OSK 2091/17, publ. CBOSA, wyrok WSA w Bydgoszczy z 21.06.2016 r. o sygn. II SA/Bd 478/16, publ. CBOSA).

W tym miejscu należy także wskazać definicję słownikową, pochodzącą ze Słownika języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, w którym pojęcie to definiuje się jako: "zabiegi mające na celu utrzymanie czegoś w dobrym stanie".

Konserwacją będą, zatem prace budowlane wykonywane na bieżąco

w zakresie polegającym na zabezpieczaniu elementów obiektu budowlanego przed degradacją (przedwczesnym zużyciem). A więc np. prace antykorozyjne mające na celu zapewnienie bezpiecznego i niezakłóconego funkcjonowania linii przesyłowych są wykonywane w ramach konserwacji obiektu budowlanego.

Sąd nie podzielił stanowiska skarżącej, że planowana przez nią inwestycja zawiera się w pojęciu "bieżących konserwacji", nie zawiera się także w szerszym pojęciu "remontu".

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 3 pkt 1 lit. a Prawa budowlanego, nie wymaga decyzji o pozwoleniu na budowę, natomiast wymaga zgłoszenia, o którym mowa w art. 30 Prawa budowlanego, wykonywanie robót budowlanych polegających na przebudowie przegród zewnętrznych oraz elementów konstrukcyjnych budynków mieszkalnych jednorodzinnych, o ile nie prowadzi ona do zwiększenia obszaru oddziaływania obiektu poza działkę, na której budynek jest usytuowany.

W przedmiotowej sprawie skarżąca zgłosiła organowi zamiar prowadzenia robót budowlanych polegających na demontażu okna i rozbiórce ściany z parapetem oraz poniżej parapetu, wykonanej pomiędzy istniejącymi słupami a stanowiącymi ościeże. Jak skarżąca wskazała w zgłoszeniu szerokość otworu, układ konstrukcyjny ani obszar oddziaływania obiektu miał nie ulec zmianie. Wniesione przez skarżącą zgłoszenie zawiera się w dyspozycji omawianego przepisu.

Sąd przychylił się do stanowiska zajętego zarówno przez organ I jak i II instancji, że zgodnie z opisem wskazanym w zgłoszeniu skarżącej, planuje ona przebudowę, o której stanowi art. 29 ust. 3 pkt 1 lit. 1 Prawa budowlanego.

Definicja przebudowy została zawarta w art. 3 ust. 7a Prawa budowlanego, przytoczonego na wstępie. Istotą przebudowy jest zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji.

W orzecznictwie NSA wskazuje, że definicja przebudowy dodana została ustawą z dnia z dnia 28 lipca 2005 r. o zmianie ustawy - Prawo budowlane oraz

o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 163, poz. 1364) i jak wynika

z uzasadnienia rządowego projektu (druk sejmowy nr 3529) miała na celu "wprowadzenie zmiany o charakterze doprecyzowującym". Dodanie nowej definicji,

a więc według ustawodawcy wprowadzanie "zmiany o charakterze doprecyzowującym" w istocie nie wyjaśnia, co obejmuje "przebudowa"; nie objaśniono bowiem, co należy rozumieć przez "zmianę parametrów użytkowych lub technicznych" istniejącego obiektu. Przy takiej definicji należy sięgnąć do językowej wykładni tych pojęć. W słowniku języka polskiego parametr, to wielkość charakteryzująca materiał lub element z punktu widzenia jego przydatności (T.II, str. 602, Wydawnictwo Naukowe PWN, Wyd. IX). Pozwala to na stwierdzenie, że parametrem użytkowym i technicznym będą wszelkie wielkości, wyrażane

w jednostkach miary czy też wagi elementów użytkowych, takich jak dach, okna, schody oraz technicznych, takich jak ciężar konstrukcji czy odporność przeciwpożarowa, które występują w przypadku danego obiektu budowlanego.

Mając na uwadze powyższe rozważania Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów technicznych lub użytkowych (zmiana wymiarów otworu w ścianie zewnętrznej budynku) istniejącego obiektu budowlanego z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji zawiera się w definicji wskazanej w art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego.

Sąd nie przyznał racji skarżącej, która podnosiła, że w miejsce dawnego otworu okiennego bez zmiany szerokości można wstawić drzwi, skoro wprost podała, że prace polegać będą na rozbiórce ściany z parapetem i poniżej parapetu. Skoro zatem nastąpić miała zmiana miary elementów użytkowych takich jak otwór okienny wraz ze zmianą wymiary otworu w ścianie zewnętrznej budynku, prowadzące zgodnie z projektem przebudowy do zmiany parametru wysokości otworu w ścianie zewnętrznej budynku, planowane roboty budowlane miały mieć charakter przebudowy.

Zgodnie z art. 30 ust. 4c Prawa budowlanego do zgłoszenia przebudowy,

o której stanowi art. 29 ust. 3 pkt 1 lit. a Prawa budowlanego należy dołączyć dokumenty, o których mowa w art. 33 ust. 2 pkt 1, 2 i 4 Prawa budowlanego, tj. trzy egzemplarze projektu zagospodarowania działki lub terenu oraz projektu architektoniczno-budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami

i innymi dokumentami, których obowiązek dołączenia wynika z przepisów odrębnych ustaw, lub kopiami tych opinii, uzgodnień, pozwoleń i innych dokumentów; oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane oraz inne dokumenty w przypadku obiektów zakładów górniczych oraz obiektów usytuowanych na terenach zamkniętych i terenach, o których mowa w art. 82 ust. 3 pkt 1.

Zarzut naruszenia konstytucyjnej zasady równości obywatela wobec obowiązującego prawa należało uznać za nieuzasadniony. Zgodnie

z obowiązującymi poglądami równość w prawie odnosi się do procesu stanowienia norm prawa i nakłada na prawodawcę obowiązek nadawania prawu takich treści, które czynią zadość nakazowi jednakowego traktowania podmiotów (sytuacji) podobnych.

Sąd nie dopatrzył się w przedmiotowej sprawie wskazanych przez skarżącą uchybień.

Wobec powyższego na podstawie art. 151 p.p.s.a. skargę należało oddalić.