Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. W. na Burmistrza Zdzieszowic w przedmiocie niewykonania czynności nakazanych prawem postanawia odrzucić skargę.

Pismem z dnia 23 września 2022 r. A. W. (zwana dalej także: "skarżącą"), prowadząca działalność gospodarczą pod firmą: G. w Ł., na podstawie art. 50 § 1 oraz art. 54 § 1 w związku z art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz.U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a." oraz art. 101 ust. 1 w związku z art. 101a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. samorządzie gminnym (Dz.U. z 2023 r. poz. 40) - zwanej dalej: "ustawą o samorządzie gminnym", wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu na Burmistrza Zdzieszowic, w związku z niewykonaniem przez niego czynności nakazanych prawem. Czynności te miałyby polegać na zapewnieniu dostępu do danych przestrzennych z tematu: "zagospodarowanie przestrzenne", zgodnie z § 3 ust. 2 pkt 2 i 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 26 października 2020 r. w sprawie zbiorów danych przestrzennych oraz metadanych w zakresie zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2020, poz. 1916) zwanego dalej: "rozporządzeniem" oraz pkt 2.2. i 2.3 załącznika nr 1 do tego rozporządzenia, a także § 7 pkt 1 w zw. z § 3 ust. 3 pkt 2 tego rozporządzenia w zw. z art. 67a-67c ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2022 r. poz. 503) - zwanej dalej: "u.p.z.p." oraz art. 9 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej (Dz.U. 2021, poz. 214) - zwanej dalej: "u.i.i.p.".

Skarżąca dodała przy tym, że brak poprawnie umieszczonych danych godzi w interes jej firmy G. świadczącej m.in. usługi związane z analizami przestrzennymi. Zaistniała sytuacja, w ocenie skarżącej - narusza jej prawa materialne, pozbawiając ją możliwości przeprowadzenia analiz przestrzennych przez usługi danych przestrzennych, co gwarantuje jej art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego (Dz.U. 2019, poz. 1446; dalej: "u.p.w.i."). Skarżąca wyjaśniła, że nieudostępnianie przez Burmistrza pełnych danych w sposób zgodny z prawem, skutkuje ponoszeniem przez nią wielokrotnie wyższych nakładów w ramach wykonywanej przez nią działalności, świadczącej usługi związane z analizami przestrzennymi, w tym dostęp do aktualnych map z terenami inwestycyjnymi wyznaczonymi aktami planistycznymi, lub z terenami objętymi przystąpieniami do sporządzenia takich aktów, a także studiów uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego z obszaru całej Polski. Podniosła, że zapewnienie przedmiotowego dostępu służy głównie inwestorom. Skarżąca wyjaśniła także z jakich względów pozyskanie przedmiotowych danych jest obecnie bardziej kosztowne, niż gdyby dane te zostały udostępnione w sposób zgodny z ww. przepisami.

Pismem z dnia 24 października 2022 r., stanowiącym odpowiedź na skargę, Burmistrz Zdzieszowic wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej.

Na skutek zarządzenia z dnia 6 grudnia 2022 r., wezwano skarżącą do usunięcia w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania, braków formalnych skargi przez jednoznaczne określenie przedmiotu skargi, w szczególności wyjaśnienie, czy skarga ta dotyczy bezczynności Burmistrza Zdzieszowic w zakresie nieudostępnienia danych przestrzennych tworzonych dla planów miejscowych. Jeżeli przedmiotem skargi jest w istocie bezczynność w podanym wyżej temacie, to wezwano skarżącą do wykazania, że przed wniesieniem skargi do tut. Sądu wyczerpała tryb z art. 37 K.p.a. i w tym celu zażądano nadesłania kopii ponaglenia wystosowanego do organu wyższego stopnia przed wniesieniem skargi wraz z dowodem potwierdzającym jego wniesienie (np. dowód nadania na poczcie lub prezentata z datą wpływu do organu).

Wezwanie zawierało pouczenie, że nieusunięcie braków formalnych skargi w terminie 7 dni, spowoduje jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329 z późn. zm.) - zwanej dalej: "P.p.s.a.".

Z akt sądowych sprawy wynika, że wezwanie zostało doręczone skarżącej osobiście w dniu 20 grudnia 2022 r. (por. zwrotne potwierdzenie odbioru, k-29 akt). Skarżąca nie zastosowała się jednak do wezwania, do dnia wydania niniejszego postanowienia i nie uzupełniła braków formalnych skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Odnosząc się do pisma A. W. z dnia 23 września 2022 r., należy zaznaczyć, że w art. 57 § 1 P.p.s.a. zostały określone wymogi jakie powinna spełniać skarga do sądu administracyjnego. Wynika z nich m.in. obowiązek określenia przez stronę: zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; czy określenia naruszenia prawa lub interesu prawnego.

Przepis ten jest konsekwencją zasady skargowości, co oznacza, że tylko strona skarżąca w skardze może wskazać przedmiot zaskarżenia, który podlegać będzie kontroli sądu administracyjnego. Ani Sąd, ani organ administracji, za pośrednictwem którego strona wniosła skargę, ani ktokolwiek inny - nie jest uprawniony do określenia przedmiotu zaskarżenia za skarżącego. To skarżący decyduje, który konkretnie akt lub czynność albo bezczynność będą przedmiotem kontroli legalności dokonywanej przez sąd administracyjny.

A. W. nie określiła jednoznacznie czego się domaga. Z jednej strony bowiem skarżąca zarzuca Burmistrzowi Zdzieszowic niewykonywanie czynności nakazanych prawem, co sugerować może, że w istocie skarży bezczynność organu. Z drugiej jednak strony, z akt sprawy sądowej nie wynika (a w szczególności ani ze skargi, ani z odpowiedzi na skargę), że skarżąca wcześniej zwróciła się do Burmistrza Zdzieszowic z jakimkolwiek żądaniem, wnioskiem, wezwaniem, czy inną inicjatywą. Skarga wniesiona do Sądu jest zatem w istocie pierwszym pismem (czynnością) w sprawie, nie poprzedzonym jakąkolwiek korespondencją skarżącej z organem.

W takiej sytuacji, uzasadnione wątpliwości Sądu dotyczyły przedmiotu skargi i w tym zakresie odpowiedzi na pytanie, jaką intencję miała skarżąca wnosząc przedmiotową skargę bezpośrednio do Sądu. Dostrzec bowiem należy, że stosownie do art. 52 § 1 P.p.s.a., skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one stronie skarżącej w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub ponaglenie, przewidziany w ustawie (art. 52 § 2 P.p.s.a.).

Jeżeli zatem zamiarem A. W. było zaskarżenie bezczynności organu, to w takim przypadku, w myśl art. 53 § 2b P.p.s.a. - powinna złożyć stosowne ponaglenie do właściwego organu. Zgodnie natomiast z art. 37 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 2000, z późn. zm.), zwanej dalej "K.p.a." - stronie służy prawo do wniesienia ponaglenia, jeżeli: 1) nie załatwiono sprawy w terminie określonym w art. 35 lub przepisach szczególnych ani w terminie wskazanym zgodnie z art. 36 § 1 (bezczynność); 2) postępowanie jest prowadzone dłużej niż jest to niezbędne do załatwienia sprawy (przewlekłość). W myśl art. 37 § 3 K.p.a. ponaglenie wnosi się: 1) do organu wyższego stopnia za pośrednictwem organu prowadzącego postępowanie; 2) do organu prowadzącego postępowanie - jeżeli nie ma organu wyższego stopnia.

W przypadku więc skargi na bezczynność i przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ wskazanym wyżej środkiem zaskarżenia jest ponaglenie, o którym mowa w art. 37 § 1 K.p.a. Z treści cytowanego art. 53 § 2b P.p.s.a. wynika także, że uprzednie złożenie ponaglenia stanowi niezbędny warunek skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.

W sytuacji, gdy skarga nie może otrzymać prawidłowego biegu, wskutek niezachowania wymogów formalnych, zgodnie z przepisem art. 49 § 1 P.p.s.a., wzywa się do ich uzupełnienia. Wobec tego skarżąca została wezwana do uzupełnienia braków formalnych skargi w terminie siedmiu dni pod rygorem odrzucenia skargi, przez określenie przedmiotu zaskarżenia. Skoro przedmiotowe wezwanie zostało skutecznie doręczone do jej rąk w dniu 20 grudnia 2022 r., to siedmiodniowy termin do dokonania żądanej czynności upłynął dnia 27 grudnia 2022 r.

Skarżąca nie odniosła się do wezwania Sądu w jakikolwiek sposób w wyznaczonym terminie nawet do dnia wydania niniejszego postanowienia. Tym samym, nie uzupełniła braków formalnych skargi.

Dlatego skargę należało odrzucić na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 P.p.s.a., zgodnie z którym skarga podlega odrzuceniu w przypadku nieuzupełnienia w wyznaczonym terminie jej braków formalnych.

Wobec powyższego, Sąd orzekł jak w sentencji.