Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia del. WSA Bogusław Cieśla (spr.) Protokolant: asystent sędziego Katarzyna Kudrzycka po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2019 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2017 r. sygn. akt II SAB/Bk 103/17 w sprawie ze skargi A. G. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. w przedmiocie braku wydania decyzji dotyczącej stosunku służbowego oddala skargę kasacyjną.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku wyrokiem z dnia 21 grudnia 2017 r., sygn. akt II SAB/Bk 103/17, po rozpoznaniu skargi A. G. na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. w przedmiocie braku wydania decyzji dotyczącej stosunku służbowego:

- zobowiązał Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. do wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie stosunku służbowego A. G. w terminie jednego miesiąca od dnia otrzymania przez organ odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami;

- stwierdził, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa;

- zasądził na rzecz skarżącego zwrot kosztów postępowania sądowego.

W uzasadnieniu wyroku Sąd Wojewódzki wskazał, że A. G. do dnia [...] lutego 2017 r. pełnił służbę w Izbie Celnej w B. na stanowisku specjalisty w stopniu rewidenta celnego, a następnie od dnia [...] marca 2017r. był funkcjonariuszem Służby Celno-Skarbowej w Izbie Administracji Skarbowej w B. na dotychczasowych warunkach.

W maju 2017r. oczekiwał na złożenie mu przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. propozycji dalszego zatrudnienia w ramach stosunku pracy albo stosunku służby, stosownie do art. 165 ust. 7 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016r., poz. 1948, ze zm., w skrócie: p.w. KAS).

Wobec braku propozycji służby albo pracy, skarżący pismem z dnia [...] maja 2017 r. zwrócił się do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z prośbą o przedstawienie mu propozycji pracy albo służby w jednostkach KAS.

Następnie pismem z dnia [...] czerwca 2017 r. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa i przedstawienia mu propozycji służby albo pracy.

W dniu [...] lipca 2017 r. A. G. wystąpił do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej z zażaleniem na bezczynność Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B.

Wnosząc skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku domagał się zobowiązania organu do złożenia mu propozycji służby z uwzględnieniem kwalifikacji, przebiegu służby oraz miejsca zamieszkania.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. wniósł o odrzucenie skargi z powodu braku właściwości sądu administracyjnego.

Na rozprawie w dniu 21 grudnia 2017 r. skarżący zmodyfikował skargę w ten sposób, że wniósł o zobowiązanie organu do przedstawienia mu propozycji zatrudnienia lub służby albo wydania decyzji zwalniającej ze służby.

Sąd uwzględnił skargę, w zakresie zobowiązania organu do wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie stosunku służbowego wskazując, że nie można było nałożyć obowiązku przedstawienia skarżącemu propozycji służby albo zatrudnienia.

Zgodnie z art. 165 ust. 7 p.w. KAS - na dyrektorze Krajowej Informacji Skarbowej, dyrektorze izby administracji skarbowej oraz dyrektorze Krajowej Szkoły Skarbowości ciążył obowiązek złożenia odpowiednio pracownikom oraz funkcjonariuszom, w terminie do dnia 31 maja 2017 r., pisemnej propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby, która uwzględniałaby posiadane kwalifikacje i przebieg dotychczasowej pracy lub służby, a także dotychczasowe miejsce zamieszkania.

Stosownie do art. 165 ust. 3 p.w. KAS, pracownicy zatrudnieni w izbach celnych oraz urzędach kontroli skarbowej oraz funkcjonariusze celni pełniący służbę w izbach celnych albo w komórkach urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych stali się z dniem wejścia w życie ustawy (tj. z dniem 1 marca 2017 r.), z zastrzeżeniem art. 170, odpowiednio pracownikami zatrudnionymi w jednostkach Krajowej Administracji Skarbowej, albo funkcjonariuszami Służby Celno-Skarbowej, zachowując ciągłość pracy i służby.

Zastrzeżenie z art. 170 p.w. KAS, wskazuje, że kontynuacja pracy i służby po dniu 31 sierpnia 2017 r. uzależniona została od otrzymania do 31 maja 2017 r. pisemnej propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia albo pełnienia służby, oraz od przyjęcia propozycji zatrudnienia albo pełnienia służby.

W przypadku braku pisemnej propozycji zatrudnienia albo pełnienia służby do 31 maja 2017 r., jak również w razie oświadczenia o odmowie przyjęcia propozycji zatrudnienia albo pełnienia służby, stosunki pracy osób zatrudnionych w jednostkach KAS oraz stosunki służbowe osób pełniących służbę w jednostkach KAS, wygasły (art. 170 ust. 1 pkt 1 i 2).

Przy czym zgodnie z art. 170 ust. 3 p.w. KAS wygaśnięcie stosunku służbowego funkcjonariusza - w przypadkach, o których mowa w ustępie 1, ustawodawca potraktował jako zwolnienie ze służby.

Dalej Sąd wskazał, że stosunek służbowy funkcjonariusza ma charakter administracyjnoprawny, który cechuje się większą gwarancją trwałości niż w przypadku stosunku pracy.

Zwolnienie ze służby funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej, przewidziane art. 179 i 180 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej, zawiera enumeratywny katalog przesłanek obligatoryjnego i fakultatywnego zwolnienia ze służby. Od decyzji o zwolnieniu ze służby przysługuje zwolnionemu funkcjonariuszowi odwołanie do Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, a od ostatecznej decyzji o zwolnieniu ze służby przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Sąd I instancji uznał, że przepisy ustawy p.w. KAS mimo, iż stanowią lex specialis do ogólnych reguł zawartych w ustawie o KAS, nie mogły wyłączyć prawa do sądu.

Zatem brak formy decyzji w przypadku zwolnienia ze służby będącego skutkiem braku propozycji kontynuacji zatrudnienia, byłby niedopuszczalny gdyż pozbawiający funkcjonariusza ochrony ciągłości stosunku służbowego.

Wynikające z art. 170 ust. 3 p.w. KAS, zrównanie wygaśnięcia stosunku służbowego funkcjonariusza wskutek nieprzedstawienia propozycji dalszego zatrudnienia, ze zwolnieniem ze służby oznacza, że przyczyny, które mogły leżeć u podstaw braku przedstawienia propozycji kontynuacji zatrudnienia (w ramach służby czy stosunków pracy) winny się pokrywać z ustawowymi przyczynami zwolnienia funkcjonariusza ze służby.

Z tych względów Sąd Wojewódzki uznał, że organ nie wydając decyzji regulującej stosunek służbowy skarżącego, dopuścił się bezczynności.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 21 grudnia 2017r., sygn. akt II SAB/Bk 103/17.

Na podstawie art. 174 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (w skrócie: p.p.s.a.) zarzucił naruszenie następujących przepisów, co miało istotny wpływ na wynik sprawy:

1. art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a., art. 5 pkt 2 i pkt 3 p.p.s.a., art. 52 § 1 p.p.s.a., art. 54 § 1 p.p.s.a., art. 133 § 1 p.p.s.a., art. 141 § 4 p.p.s.a. i art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., przez wadliwą kontrolę sądową, błędne uznanie że Sąd był właściwy do rozpoznania sprawy, błędne zobowiązanie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. do wydania decyzji, pomimo że skarga podlegała odrzuceniu;

2. art. 149 § 1 pkt 1 i pkt 3 p.p.s.a. w zw. z art. 149 § 1 a i art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 165 ust. 3 i ust 7 i art. 170 p.w. KAS, przez błędne uznanie, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. dopuścił się bezczynności, gdyż był zobowiązany wydać decyzję stwierdzającą wygaśnięcie stosunku służbowego.

Wskazując na powyższe, skarżący kasacyjnie organ domagał się uchylenia zaskarżonego wyroku i umorzenia postępowania, ewentualnie uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu, bądź uchylenia wyroku i oddalenia skargi.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej wskazano, że funkcjonariusze celni stali się z dniem 1 marca 2017r. funkcjonariuszami służby celno-skarbowej pełniącymi służbę w jednostkach KAS na czas określony:

1) do dnia 31.08.2017r. w przypadku nie otrzymania w terminie do 31.05.2017r. propozycji pracy lub służby,

2) do czasu upływu 3 miesięcy, licząc od miesiąca następującego po miesiącu, w którym pracownik lub funkcjonariusz złożył oświadczenie o odmowie przyjęcia propozycji pracy lub służby, jednak nie później niż do dnia 31.08. 2017r.

3) do dnia określonego w przyjętej propozycji pracy lub służby. W przypadku przyjęcia propozycji zatrudnienia przez funkcjonariusza służby celno-skarbowej, stosownie do art. 171 ust. 1 pkt 2 p.w. KAS, z dniem określonym w tej propozycji, dotychczasowy stosunek służbowy ulegał przekształceniu w stosunek pracy na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Skoro pisemna propozycja służby lub pracy nie podlega kontroli sądów administracyjnych, to tym samym takiej kontroli nie podlega badanie bezczynności związanej z niezłożeniem przedmiotowej propozycji.

Brak było podstaw, by uznać, że Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w B. dopuścił się względem skarżącego bezczynności i zobowiązać do wydania decyzji stwierdzającej wygaśnięcie stosunku służbowego.

Ustawodawca nie przewidział wydania jakiejkolwiek decyzji, która potwierdzałaby skutek prawny przewidziany w art. 170 ust. 1 pkt 1 p.w. KAS.

Sąd I instancji błędnie uznał, że dopuszczalna jest kontrola bezczynności związanej z brakiem złożenia propozycji pracy lub służby. Sprawa nie należy do właściwości sądów administracyjnych, co powinno skutkować odrzuceniem skargi. Postępowanie sądowoadministracyjne było nieważne.

A. G. w piśmie procesowym do Naczelnego Sądu Administracyjnego podtrzymał dotychczasowe twierdzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W postępowaniu przed Naczelnym Sądem Administracyjnym, prowadzonym na skutek wniesienia skargi kasacyjnej, obowiązuje generalna zasada ograniczonej kognicji, co wynika z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., w skrócie p.p.s.a.). Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, wyznaczonych przez przyjęte w niej podstawy określające zarówno rodzaj zarzucanego zaskarżonemu orzeczeniu naruszenia prawa, jak i jego zakres. Z urzędu bierze pod rozwagę tylko nieważność postępowania, której przypadki zostały wymienione w art. 183 § 2 p.p.s.a. Ta jednak nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie.

Skarga kasacyjna nie zasługiwała na uwzględnienie, a podniesione w niej zarzuty okazały się nietrafne.

Istota zarzutów skargi kasacyjnej sprowadzała się do zakwestionowania stanowiska Sądu pierwszej instancji, który uznał, że dopuszczalna jest droga sądowoadministracyjna w sprawie ze skargi na bezczynność Dyrektora IAS w związku z brakiem wydania decyzji administracyjnej dotyczącej stosunku służbowego funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej w sytuacji, gdy właściwy organ nie przedstawił funkcjonariuszowi, o którym mowa w art. 165 ust. 3 p.w. KAS, propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia lub służby.

Ten podstawowy zarzut był bezzasadny, albowiem Sąd pierwszej instancji prawidłowo wskazał, że w niniejszym stanie faktycznym, istniał obowiązek wydania decyzji w przedmiocie stosunku służbowego.

Przypomnieć należy, że w uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 lipca 2019 r., sygn. akt I OPS 1/19, dotyczącej zagadnień związanych ze stosowaniem art. 171 ust. 1 pkt 2 p.w. KAS, wskazano, że ustawa ta wprowadziła trzy rodzaje rozwiązań prawnych dotyczących zmiany stosunku służbowego dotychczasowych funkcjonariuszy Służby Celnej w stosunek służbowy lub stosunek pracy w Służbie Celno-Skarbowej, powołanej w celu przeprowadzenia reformy szeroko rozumianej administracji skarbowej.

Pierwsze rozwiązanie można określić jako kontynuację stosunku służbowego. Następuje ono w wyniku złożenia przez właściwy organ propozycji pełnienia służby na nowych warunkach (art. 165 ust. 7 w zw. z art. 169 ust. 4 zd. 1 p.w. KAS). Ustawa wyraźnie stanowi, że propozycja pełnienia służby w Służbie Celno-Skarbowej następuje w drodze decyzji administracyjnej ustalającej warunki pełnienia służby.

Drugie rozwiązanie polega na wygaśnięciu dotychczasowego stosunku służbowego. Następuje ono w wyniku niezłożenia funkcjonariuszowi propozycji dalszego zatrudnienia lub w przypadku niezaakceptowania przez niego propozycji zatrudnienia albo pełnienia służby w określonym przez prawo terminie (art. 170 ust. 1 pkt 1 i 2 p.w. KAS). W takim przypadku dochodzi do wygaśnięcia stosunku służbowego funkcjonariusza, które traktuje się jak zwolnienie ze służby.

Podstawę do wydania decyzji o zwolnieniu ze służby stanowi wówczas art. 170 ust. 1 i 3 p.w. KAS w związku z art. 276 ust. 1 i 2 ustawy o KAS.

Trzecie rozwiązanie polega na przekształceniu dotychczasowego stosunku służbowego w stosunek pracy na skutek złożenia dotychczasowemu funkcjonariuszowi propozycji zatrudnienia na podstawie umowy o pracę i jej przyjęcia. Zgodnie z art. 165 ust. 7 w zw. z art. 170 ust. 2 p.w. KAS pisemna propozycja określająca nowe warunki zatrudnienia nie stanowi ani decyzji administracyjnej, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 1 p.p.s.a., ani też czynności z zakresu administracji publicznej dotyczącej uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisu prawa.

Przekształcenie stosunku służbowego w stosunek pracy następuje za zgodną wolą obu stron. Skoro nie dochodzi do wygaśnięcia dotychczasowego stosunku służbowego w oparciu o art. 170 ust. 1 p.w. KAS, to nie ma podstawy do przyjęcia, że ma tu zastosowanie art. 170 ust. 3 tej ustawy, nakazujący traktowanie wygaśnięcia stosunku służbowego jak zwolnienia ze służby, którego należy dokonywać w formie decyzji (art. 276 ust. 2 ustawy o KAS).

W konsekwencji, w przypadku przekształcenia dotychczasowego stosunku służbowego nie ma podstawy prawnej do wydania decyzji w przedmiocie stwierdzenia jego wygaśnięcia.

W świetle ww. uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego analiza przepisów art. 165 ust. 1, 3 i 7 oraz art. 170 ust. 1-3 i art. 171 ust. 1 p.w. KAS, w zestawieniu z zadaniami zastrzeżonymi dla funkcjonariuszy w ustawie o KAS, wskazuje, że ustawodawca wprowadził szczególną podstawę prawną o charakterze przejściowym, umożliwiającą kontynuację lub przekształcenie stosunku służbowego funkcjonariusza Służby Celno-Skarbowej w stosunek pracy poprzez przedstawienie funkcjonariuszowi przez właściwy organ w zakreślonym terminie – do dnia 31 maja 2017 r., propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia lub nowe warunki pełnienia służby, a także konstrukcję normatywną wygaśnięcia z mocy prawa stosunku służby (jak również stosunku pracy).

Ustawodawca pozostawił organom prawo do niezłożenia pracownikom lub funkcjonariuszom żadnej propozycji i zakreślił materialnoprawny (zawity) termin realizacji tego uprawnienia do dnia 31 maja 2017 r., co wynika z art. 170 ust. 1 i 2 p.w. KAS (por. wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2019 r. sygn. akt I OSK 2316/18).

Tym samym nie można wprawdzie uznać, że nie składając takiej propozycji, organ pozostaje w bezczynności (nie miał obowiązku przedłożenia propozycji służby lub zatrudnienia), niemniej powyższe stwierdzenie pozostaje bez wpływu na ocenę sytuacji, w której właściwy organ nie wydał decyzji w stosunku do funkcjonariusza, któremu nie przedstawił w terminie do dnia 31 maja 2017 r. propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia lub nowe warunki pełnienia służby.

Sąd pierwszej instancji prawidłowo uznał, że organ pozostaje w bezczynności co do zakończenia stosunku służbowego funkcjonariusza, któremu nie przedłożono propozycji służby lub pracy.

W tym zakresie nie jest zasadny zarzut skargi kasacyjnej wskazujący na naruszenie przez Sąd pierwszej instancji przepisów art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. z w związku art. 149 § 1 pkt 1 p.p.s.a. – ze wskazaniem, jakoby skarga na tego rodzaju "bezczynność" nie podlegała kognicji sądu administracyjnego.

Zgodnie z art. 169 ust. 4 p.w. KAS propozycja pełnienia służby stanowi decyzję ustalającą warunki pełnienia służby i przysługuje od niej wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Dopuszczalna jest też skarga do sądu administracyjnego na bezczynność w tym przedmiocie.

Nadto, Naczelny Sąd Administracyjny w przywołanej uchwale o sygn. akt I OPS 1/19, jednoznacznie stwierdził, że w sytuacji, gdy dochodzi do wygaśnięcia dotychczasowego stosunku służbowego w wyniku niezłożenia funkcjonariuszowi propozycji dalszego zatrudnienia lub w przypadku niezaakceptowania przez niego propozycji zatrudnienia albo pełnienia służby w określonym przez prawo terminie (zgodnie z art. 170 ust. 1 pkt 1 i 2 p.w. KAS), które traktuje się jak zwolnienie ze służby, to podstawą do wydania decyzji o zwolnieniu ze służby jest art. 170 ust. 1 i 3 p.w. KAS w związku z art. 276 ust. 1 i 2 ustawy o KAS.

Zatem sprawa ze skargi funkcjonariusza, którego stosunek służbowy wygasł na podstawie art. 170 ust. 1 pkt 1 p.w. KAS podlega właściwości sądów administracyjnych z tego powodu, że jest załatwiana poprzez wydanie decyzji, o jakiej mowa w art. 276 ust. 2 ustawy o KAS i przy zastosowaniu kryteriów z art. 165 ust. 7 p.w. KAS.

Organ bezpodstawnie zarzucił Sądowi pierwszej instancji naruszenie przepisów postępowania sądowoadministracyjnego, tj. art. 149 § 1 i § 1 a p.p.s.a. w zw. z art. 3 § 1 i § 2 pkt 8 p.p.s.a., art. 5 pkt 2 i pkt 3 p.p.s.a. i art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., ale również przepisów art. 165 ust. 3 i 7, art. 170 p.w. KAS.

Sąd pierwszej instancji nie dokonał błędnej wykładni ani nie zastosował wadliwie wskazanych przepisów ustaw szczególnych (przepisów wprowadzających, jak i pragmatyki służbowej).

Stanowisko Sądu pierwszej instancji zgodne jest z poglądem przedstawionym w przywołanej uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego, wyjaśniającej kwestie związane z przepisami przejściowymi dotyczącymi przekształcenia lub wygaśnięcia stosunku służbowego funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej.

Podkreślenia wymaga, że nawet w sytuacji wygaśnięcia stosunku służbowego z mocy prawa, zgodnie z art. 170 ust. 1 pkt 1 p.w. KAS zastosowanie znajduje przepis art. 276 ust. 2 ustawy o KAS, a to z uwagi na brzmienie przepisu art. 170 ust. 3 p.w. KAS.

Dlatego nietrafny jest zarzut skargi kasacyjnej dotyczący błędnej wykładni art. 170 p.w. KAS, gdyż analiza przepisów tej ustawy prowadzi do wniosku, że reguluje ona także sytuację funkcjonariuszy, którym nie została przedłożona do dnia 31 maja 2017 r. stosowna propozycja zatrudnienia lub służby.

Przepis art. 170 ust. 1 p.w. KAS przewiduje skutek wygaśnięcia stosunków służbowych z dniem 31 sierpnia 2017 r. funkcjonariuszy, którym nie przedstawiono do dnia 31 maja 2017 r. pisemnej propozycji określającej nowe warunki zatrudnienia lub służby. Wygaśnięcie stosunku służbowego jest w tym przepisie skutkiem prawnym faktu prawnego w postaci braku przedstawienia funkcjonariuszowi propozycji.

Wygaśnięcie stosunku służbowego jest zatem konsekwencją zachowania organu polegającego na selekcji prowadzonej na podstawie przepisu art. 165 ust. 7 p.w. KAS, z zastosowaniem wskazanych w nim kryteriów.

Oba te przepisy wymagają uwzględnienia w procesie interpretacji. Innymi słowy przy stosowaniu art. 170 ust. 1 pkt. 1 p.w. KAS, należy każdorazowo uwzględniać kryteria określone w art. 165 ust. 7 tej ustawy, które są istotne z punktu widzenia przyczyn, dla których nie przedstawiono funkcjonariuszowi propozycji określonej w tym ostatnim przepisie, a której brak doprowadził do wygaśnięcia dotychczasowego stosunku służbowego.

Skoro z art. 170 ust. 3 p.w. KAS wynika, że wygaśnięcie stosunku służbowego traktuje się jako równoznaczne ze zwolnieniem ze służby, to w pełni uprawnione jest przyjęcie, że w takiej sytuacji powinna zostać wydana decyzja administracyjna, co wynika wprost z art. 276 ust. 2 ustawy o KAS, zgodnie z którym zwolnienie ze służby następuje zawsze w drodze decyzji administracyjnej. Ustawodawca nakazuje traktować wygaśnięcie stosunku służbowego jak zwolnienie ze służby, a zwolnienie ze służby dokonywane jest w trybie decyzji i obwarowane gwarancjami procesowymi oraz możliwością stosowania środków zaskarżenia.

Zatem w przypadku wygaśnięcia stosunku służbowego ze względu na brak propozycji dla funkcjonariusza, o jakiej mowa w art. 165 ust. 7 p.w. KAS, zachodzi podstawa do wydania organ decyzji stwierdzającej zwolnienie funkcjonariusza ze służby wskutek wygaśnięcia stosunku służbowego.

Wbrew zarzutom skargi kasacyjnej, zasada zwalniania funkcjonariuszy ze służby w drodze decyzji, nie była tutaj wyłączona. Zawarte w art. 165 ust. 7 p.w. KAS zastrzeżenie dotyczące stosowania art. 170 tej ustawy, nie stanowi żadnej przeszkody, a to ze względu na brzmienie art. 170 ust. 3 tejże ustawy.

Pozostałe zarzuty skargi kasacyjnej w zakresie naruszenia art. 52 § 1 p.p.s.a., art. 54 § 1 p.p.s.a., art. 133 § 1 p.p.s.a., art. 141 § 4 p.p.s.a. jako bezpośrednio powiązane z zarzutem głównym dotyczącym niedopuszczalności skargi na bezczynność organu, w przedmiotowym stanie faktycznym, były bezzasadne. Wykazano bowiem, że skarga do sądu administracyjnego na bezczynność była dopuszczalna, a jej wniesienie poprzedzono stosownym ponagleniem/zażaleniem.

Wobec treści podniesionych zarzutów oraz sposobu ich uzasadnienia, Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że są one bezzasadne i jako takie nie mogły doprowadzić do skutecznego zakwestionowania prawidłowości wyroku Sądu pierwszej instancji. Z tych przyczyn oddalił skargę kasacyjną jako pozbawioną usprawiedliwionych podstaw.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a. orzekł, jak w wyroku.

.