Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędziowie WSA Bronisław Szydło, WSA Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Aneta Duszyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2008 r. sprawy ze skargi W. F. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do rozpatrzenia wniosku skarżącego – W. F. z dnia 19 grudnia 2006 r. o udostępnienie informacji publicznej w części dotyczącej zapytania, czy rzecznik prasowy T. S. posiadał upoważnienie od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do wydania w imieniu tego organu decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia informacji publicznej, w terminie 14 dni od dnia otrzymania prawomocnego wyroku wraz z aktami postępowania administracyjnego, 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz skarżącego W. F. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Pismem z dnia 22 stycznia 2007 r. W. F. wniósł, za pośrednictwem organu, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie dostępu do informacji publicznej. W skardze wymieniony wystąpił o zobowiązanie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do rozpatrzenia jego wniosku o udzielenie informacji publicznej z dnia 19 grudnia 2006 r. oraz obciążenia organu kosztami postępowania sądowego według norm przepisanych. Do skargi W. F. załączył wniosek z dnia 19 grudnia 2006 r. oraz pismo z dnia 15 stycznia 2007 r. wzywające organ do usunięcia naruszenia prawa. W powyższych pismach skarżący wnioskował o udzielenie informacji w trybie dostępu do informacji publicznej, czy rzecznik prasowy MSWiA T. S., w sprawie dotyczącej odmowy udzielenia skarżącemu informacji publicznej na jego wniosek z dnia 31 lipca 2006 r., posiadał umocowanie prawne do wydawania w imieniu organu odmownej dla strony decyzji administracyjnej. Ponadto zwrócił z zapytaniem: "1. Z jaką datą i na jakie stanowisko p. L. O. została zatrudniona w MSWiA; 2 W jakim trybie prowadzone było postępowanie skutkujące nawiązaniem stosunku pracy z p. L. O. – przeniesienie służbowe, nadzór, konkurs, czy inna forma, a jeśli tak, to jaka; 3. Kto – personalnie – z podaniem funkcji wówczas i obecnie – oraz z jaką datą powierzył p. L. O. funkcję "p.o." zastępcy dyrektora Departamentu w MSWiA".

W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o jej oddalenie w całości. W uzasadnieniu pisma procesowego organ podniósł, iż udzielił skarżącemu wyczerpującej odpowiedzi w zakresie punktu 1, 2 i 3 wniosku strony w piśmie datowanym na dzień 31 stycznia 2007 r., nr [...] (kopię pisma załączono do odpowiedzi na skargę). Ponadto w piśmie organu z dnia 8 stycznia 2008 r., nr [...] ponownie przekazano skarżącemu informacje zawarte w piśmie z dnia 31 stycznia 2007 r. poszerzając ich zakres o kwestię "upoważnienia udzielonego przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji T. S. – Rzecznikowi Prasowemu MSWiA do działania w sprawie z wniosku z dnia 19 grudnia 2006 r.", wskazując, iż T. S. z racji zajmowanego stanowiska nie miał obowiązku legitymowania się odrębnym umocowaniem w zakresie udzielania informacji publicznej, albowiem tryb i zakres podejmowanych przez rzecznika prasowego MSWiA czynności, w tym udzielanie informacji publicznych, reguluje rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji i zadań rzeczników prasowych w urzędach organów administracji rządowej (Dz. U. Nr 4, poz. 36) oraz decyzja nr [...] Dyrektora Generalnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] marca 2002 r. w sprawie procedury załatwiania spraw z zakresu dostępu do informacji publicznej w MSWiA. W świetle powyższego uznać należy, iż w następstwie wniosku W. F. o udzielenie informacji publicznej udzielono skarżącemu wyczerpującej odpowiedzi. Zatem organ załatwił przedmiotową sprawę w sposób w formie przewidzianej w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.).

W piśmie procesowym z dnia 21 lipca 2008 r., wniesionym do Sądu, W. F. podkreślił, iż domaga się od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji precyzyjnej informacji, której nie uzyskał, czy rzecznik prasowy MSWiA T. S. posiadał umocowanie prawne do wydawania decyzji administracyjnych w zakresie odmowy udzielenia informacji publicznej. Skarżący zwrócił uwagę, że wymieniony rzecznik prasowy faktycznie odmówił mu udzielenia informacji publicznej. Ponadto wskazał, iż odmowa ta nie przybrała formy decyzji administracyjnej, choć nie ma to większego znaczenia w przedmiotowej sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga posiada uzasadnione podstawy.

Na wstępie należy wskazać, iż pojęcie informacji publicznej ustawodawca określił w art. 1 ust. 1 i art. 6 z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Zgodnie z brzmieniem tych przepisów, informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych m.in. w art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. b) – d), tj. organizacji organów władzy publicznej, przedmiocie ich działalności i kompetencjach oraz organach i osobach sprawujących w nich funkcje i kompetencje. Prawo do informacji jest zagwarantowanym konstytucyjnie (art. 61 Konstytucji RP) publicznym prawem obywatela realizowanym na zasadach skonkretyzowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej.

Artykuł 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy stanowi, iż obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy władzy publicznej. Nie ulega zatem wątpliwości, że Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępnienia informacji, mającej charakter informacji publicznej będącej w jego posiadaniu.

Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzone, jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań. W tym znaczeniu informacją publiczną, dokumentem wytworzonym przez władzę publiczną – organ administracji państwowej, jest dokument o którym mowa w art. 268a k.p.a. Zgodnie z treścią powołanego przepisu, organ administracji publicznej może w formie pisemnej upoważnić pracowników kierowanej jednostki do załatwienia spraw w jego imieniu w ustalonym zakresie, a w szczególności do wydawania decyzji administracyjnych, postanowień i zaświadczeń. Z treści wniosku skarżącego z dnia 19 grudnia 2006 r., jak i kolejnych jego pism, jednoznacznie wynika, iż domaga się on od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji podania informacji, czy wymieniony przez stronę rzecznik prasowy MSWiA posiadał umocowanie (pełnomocnictwo w rozumieniu art. 268a k.p.a.) do wydawania decyzji administracyjnych w zakresie odmowy udostępniania informacji publicznej. Jednoznacznej odpowiedzi na to zapytanie organ skarżącemu nie udzielił. Nie można bowiem uznać, wbrew temu co twierdzi Minister, że udzielona informacja o braku obowiązku legitymowania się przez rzecznika prasowego MSWiA odrębnym umocowaniem w zakresie udzielania informacji publicznej wynika z przywołanego przez organ rozporządzenia i decyzji, stanowi odpowiedź na zapytanie skarżącego.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, udostępnianie informacji na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki nie później jednak niż w terminie 14 dni, z wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 13 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy. Udostępnienie informacji publicznej jest czynnością materialno-techniczną. Żaden przepis prawa nie nakłada na dysponenta takiej informacji obowiązku nadawania tejże czynności szczególnej formy. Stosownie zaś do postanowień art. 16 ust. 1 tej ustawy, odmowa udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenie postępowania o udostępnienie informacji następują w drodze decyzji administracyjnej. Do wydania takiej decyzji uprawniony jest organ administracji, nie zaś pracownik kierowanej przez ten organ jednostki, który z racji zajmowanego stanowiska podejmuje szereg czynności wynikających z zakresu powierzonych mu zadań. Decyzję administracyjną w imieniu organu pracownik danej jednostki organizacyjnej może wydać tylko w przypadku legitymowania się stosownym upoważnieniem wydanym przez organ w formie przewidzianej prawem.

Bezczynność organu na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno-technicznej w przedmiocie informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje. Innymi słowy organ milczy wobec wniosku strony o udzielenie takiej informacji. Przedstawienie informacji zupełnie inaczej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca lub też informacji zupełnie wymijającej, może powodować jego wątpliwość co do tego, czy organ nie narusza przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej, poprzez pozostawanie w bezczynności.

W niniejszej sprawie Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, choć udzielił informacji na wniosek strony z dnia 19 grudnia 2006 r., to nie objął tą odpowiedzią zapytania w części dotyczącej posiadania przez rzecznika prasowego MSWiA T. S. upoważnienia od tego Ministra do wydawania w imieniu organu decyzji administracyjnej o odmowie udostępnienia informacji publicznej. Zatem we wskazanej części wniosku strony organ nie udzielił żądanej odpowiedzi oraz nie wydał decyzji odmownej, a więc pozostaje w zwłoce. Stąd też zobowiązanie Ministra do rozpatrzenia wniosku skarżącego w powyższym zakresie jest zasadne.

Z tych względów, Sąd na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) i art. 1 ust. 1, art. 4 ust. 1, art. 6 ust. 1 pkt 2 lit. d) ustawy o dostępie do informacji publicznej orzekł, jak w pkt 1 wyroku.

Orzekając o kosztach Sąd działał na podstawie art. 200 w zw. z art. 209 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.