Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA: Bogdan Lubiński po rozpoznaniu w dniu 11 września 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 811/13 w przedmiocie prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi W. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Rzeszowie z dnia 21 czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. postanawia oddalić zażalenie.

Postanowieniem z dnia 25 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 811/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odmówił zmiany postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 2 grudnia 2013 r. o sygnaturze I SA/Rz 811/13 w przedmiocie odmowy przyznania prawa pomocy.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że sprawa z wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w postaci zwolnienia od kosztów sądowych została już rozstrzygnięta postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 2 grudnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Rz 811/13). Wniosek skarżącego o zwolnienie od kosztów sądowych został oddalony, podobnie jak zażalenie skierowane do Naczelnego Sądu Administracyjnego (postanowieniem z dnia 14 lutego 2014 r., sygn. II FZ 1609/13). Zatem kwestia przyznania prawa pomocy w tej sprawie została rozstrzygnięta prawomocnym postanowieniem Sądu.

W ocenie WSA, skarżący nie wskazał żadnych nowych, istotnych okoliczności, które mogłyby zostać ocenione w korzystny sposób dla skarżącego i tym samym uzasadniałyby ponowne zajęcie się kwestią zwolnienia go od poniesienia kosztów sądowych. W rozpoznawanym obecnie wniosku skarżący podaje dokładnie te same dane, które w poprzednim postępowaniu z zakresu prawa pomocy uznane zostały za niewystarczające do przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym, poprzez zwolnienie go od kosztów sądowych. Dane liczbowe dotyczące sytuacji finansowej skarżącego wykazują niewielkie różnice pomiędzy okresem ocenianym w poprzednim wniosku a obecnie (zeznanie podatkowe za 2012 a 2013).

Skarżący nie podniósł żadnych argumentów wskazujących na zmianę okoliczności przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia Sądu. W takiej sytuacji Wojewódzki Sąd Administracyjny, związany ustaleniami poczynionymi w poprzednim postępowaniu, nie może uwzględnić wniosku skarżącego

Na marginesie Sąd dodał, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 kwietnia 2014 r. sygn. I SA/Rz 810/13 zasądził od organu na rzecz skarżącego kwotę 35.670,00 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący podniósł, że Sąd wskazał, iż w wyroku z dnia 24 kwietnia 2014 r. zasądzono od organu na rzecz strony skarżącej kwotę 35.670,00 zł tytułem zwrotu kosztów. Nie wskazał jednak, że koszty od nieprawomocnego wyroku nie są zwracane, a tym samym strona nie ma możliwości ich wykorzystania. Strona ponadto musiała ponieść koszty wpisu od skargi, mimo swojej trudnej sytuacji majątkowej.

Powołując się na art. 45 Konstytucji RP autor zażalenia omówił kwestię prawa do sądu i stwierdził, że w sytuacji strony zaszły okoliczności, mające na tyle istotne znaczenie dla sprawy, że pozwalały na zmianę prawomocnych orzeczeń w przedmiocie prawa pomocy z uwagi na wystąpienie przesłanek z art. 246 § 11 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 – zwanej dalej "p.p.s.a.").

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Kwestia przyznania skarżącemu prawa pomocy była już raz przedmiotem postanowień zarówno WSA, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego. Sąd pierwszej instancji prawidłowo zastosował w tym przypadku przepis art. 165 p.p.s.a. Zgodnie z treścią powołanego przepisu, postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne. W świetle tej regulacji zmiana postanowienia wydanego w kwestii incydentalnej może nastąpić wyłącznie w sytuacji, gdy nastąpiły zmiany okoliczności sprawy tak istotne, że tę zmianę uzasadniające. W art. 165 p.p.s.a. nie chodzi, więc o jakąkolwiek zmianę okoliczności sprawy, a o taką zmianę, która w porównaniu ze stanem poprzednim, dawałaby sądowi możliwość zmiany czy uchylenia poprzedniego orzeczenia. Z przedstawionego przez stronę wniosku nie wynika zaś, że w sprawie zaszły takie właśnie zmiany okoliczności w porównaniu z pierwotnym wnioskiem o przyznanie prawa pomocy. Ponowny wniosek o przyznanie prawa pomocy stanowił zasadniczo powtórzenie argumentacji, jaką zawierał wniosek wcześniejszy. Zważywszy, że skarżący nie wykazał skutecznie nowych okoliczności, które jednocześnie byłby tego rodzaju, iż przemawiałyby za zmianą dotychczasowego rozstrzygnięcia i przyznaniem prawa pomocy, uznać należy, że WSA zasadnie odmówił zmiany pierwotnego postanowienia w przedmiocie prawa pomocy. Do zażalenia skarżący nie dołączył żadnych załączników (poza odpisem zażalenia), które mogłyby poprzeć twierdzenia strony.

Mając powyższe na uwadze, wobec nie naruszenia prawa przez WSA, a tym samym braku podstaw do uchylenia zaskarżonego postanowienia, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a., należało zażalenie oddalić.