Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący SNSA Joanna Tuszyńska SWSA Agnieszka Nawara – Dubiel (spr.) SWSA Sebastian Pietrzyk po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. G., A. G., P. G. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 14 lipca 2022 r., znak: WI-I.7840.3.23.2021.JW w przedmiocie pozwolenia na rozbiórkę I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody Małopolskiego solidarnie na rzecz skarżących B. G., A. G., P. G. kwotę 500 (pięćset) zł oraz na rzecz skarżącego B. G. kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Prezydent Miasta Krakowa decyzją z 5.02.2021r., znak: AU-01-2.6741.186.2020.BLE udzielił pozwolenia dla robót budowlanych dla Agencji [...] Sp. z o.o. pn.: Rozbiórka budynku nr [...] na dz. nr [...] obr. [...] jedn. ew. Ś. przy ul. [...] w K.".

Od decyzji tej odwołał się B. G., formułując zarzuty i kwestionując decyzję organu I Instancji w następującym zakresie:

1) naruszenia przez organ I instancji art. 10 § 1 kpa poprzez uniemożliwienie zapoznania się z aktami sprawy i wypowiedzenia się przed wydaniem zaskarżonej decyzji, co spowodowało niemożliwość złożenia wniosków dowodowych

2) naruszenia przez organ I instancji art. 64 § 2 kpa poprzez nie pozostawienie wniosku bez rozpoznania pomimo nieuzupełnienia go w wyznaczonym terminie

3) pełnomocnictwo z 17.03.2020 r. dla Agencji [...] Sp. z o.o. nie obejmuje kwestii rozbiórki i wobec powyższego nie ma możliwości udzielania dalszych pełnomocnictw w tym zakresie (dla R. C.)

4) brak pełnomocnictwa nr [...] z 5.06.2020 r. od Prezydenta Miasta Krakowa dla Agencji [...] Sp. z o.o. a więc brak uprawnień do złożenia wniosku o udzielenia pozwolenia na rozbiórkę,

5) brak zwymiarowania odległości rozbieranego budynku od granicy z działką nr [...] obr. [...]

6) Agencja [...] Sp. z o.o. nie może składać przedmiotowego wniosku w imieniu własnym, gdyż nie posiada tytułu prawnego do działki nr [...] obr[...] ani nie może udzielać dalszych pełnomocnictw w tym zakresie

7) podano nieprawidłowy numer księgi wieczystej dla dz. nr [...] w obr. [...]

8) przedmiotowy obiekt stanowi więcej niż jeden obiekt budowlany a więc zakres wniosku i projektu rozbiórki nie odpowiada stanowi faktycznemu, projekt rozbiórki nie obejmuje części spośród obiektów budowlanych na działce [...] w obr. [...]

9) naruszenie art. 30b ust. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane skoro B. G. jest współwłaścicielem działki nr [...] obr. [...] i obiektów budowlanych będących przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie to Agencja [...] Sp. z o.o. była zobowiązana dołączyć jego zgodę na rozbiórkę części obiektów (tych w granicy z działką nr [...] obr[...])

10) przedłożono do wniosku o rozbiórkę inny projekt rozbiórki niż ten, w oparciu o który uzyskano pozwolenie konserwatorskie, ponieważ data projektu rozbiórki złożonego do wniosku jest późniejsza niż data projektu rozbiórki w pozwoleniu konserwatorskim, dodatkowo projekt ten był później zmieniany (korekty i nowe treści) czyli nie dołączono dokumentów wskazanych w art. 30b ust. 3 pkt. 5 i 6 co stanowiło braki formalne

11) nie wyraża zgody na rozbiórkę, ponieważ jej wykonanie narusza uzasadnione interesy osób trzecich w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, w szczególności zagraża życiu, zdrowiu i mieniu właścicieli, mieszkańców i innych użytkowników nieruchomości sąsiadujących bezpośrednio z działką nr [...] obr. [...]

12) nie wskazano sposobu ogrodzenia, brak przekrojów fundamentów (nie wiadomo czy nie wychodzą one poza działkę nr [...]) i brak dokumentacji fotograficznej od strony nieruchomości sąsiadujących z działką nr [...] obr[...] a w projekcie rozbiórki brak wskazania kolejności ich wykonywania i nie wskazano sposobu zabezpieczenia dz. nr [...] w czasie wykonywania robót rozbiórkowych, kwestionuje opis sposobu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia, brakuje pieczęci i podpisów obu autorów projektu rozbiórki co stanowi naruszenie art. 30b ust. 3 pkt 3 i art. 30b ust. 3 pkt 4 ustawy Prawo budowlane

13) nieprawidłowo wzywano do usunięcia braków na podstawie art. 64 § 2 kpa, bo drugie wezwanie z art. 50 § 1 należy tak traktować. W związku w powyższym Odwołujący wnosi o uchylenie decyzji w całości i umorzenie postępowania lub uchylenie w całości i wydanie decyzji o odmowie udzielenia pozwolenia na rozbiórkę lub uchylenie decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Wojewoda Małopolski decyzją z dnia 14 lipca 2022 r., znak: WI-I.7840.3.23.2021.JW utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U.2021.735 tekst jednolity) - zwanej dalej kpa oraz art. 80 ust. 1 pkt 2, art. 81 ust. 1 pkt 2 i art. 82 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane (Dz.U.2021.2351 tekst jednolity) - zwanej dalej Pb.

Uzasadniając to rozstrzygnięcie Wojewoda odniósł się kolejno do zarzutów odwołania.

Odnośnie do zarzutu nr 1.

Wojewoda Małopolski podzielił stanowisko Odwołującego w całości stwierdzając, iż Prezydent Miasta Krakowa po uzupełnieniach i wyjaśnieniach projektanta, wystosował 4.02.2021 r. zawiadomienie o możliwości zapoznania się ze zgromadzonym i uzupełnionym materiałem jednak nie wyznaczył stronom terminu na zapoznanie się, następnie 5.02.2021 r. wydał decyzję o pozwoleniu na rozbiórkę. Obowiązkiem organu prowadzącego postępowanie jest pouczenie strony o prawie do zapoznania się z aktami i złożenia końcowego oświadczenia, ponadto organ ma także obowiązek wstrzymać się od wydania decyzji do czasu złożenia tego oświadczenia w wyznaczonym terminie (wyrok WSA w Krakowie z 14.12.2007 r., II SA/Kr 569/07). W zawiadomieniu z 4.02.2021 r. nie wyznaczono stronom terminu na zapoznanie się ze złożonymi uzupełnieniami i wyjaśnieniami, ponadto na drugi dzień wydano decyzję, co uzasadnia twierdzenie, że organ prowadzący naruszył obowiązek ustalony w art. 10 § 1. Strony nie mogły zatem zapoznać się nowymi pismami/dokumentami, które zostały złożone w organie 3.02.2021 r. i ustosunkować się do złożonego materiału dowodowego. Niemniej jednak, w inkryminowanej decyzji organ I instancji szczegółowo wskazał jakie dokumenty zostały uzupełnione w końcowej fazie postępowania w sprawie pozwolenia na rozbiórkę. Wyjaśnienia Inwestora w tej materii stanowiły odpowiedź na wezwanie organu I instancji i jednocześnie odpowiedź na zarzuty strony, zawarte w piśmie z 26.01.2021 r. (wpływ 28.01.2021 r.). Z uwagi na zakres i treść wyjaśnień korelujących wprost z zarzutami stron, treścią uzasadnia decyzji oraz argumentami odwołania, nawiązującymi wprost do złożonych przez Inwestora uzupełnień, należało uznać, że kwestia naruszenia przez organ I instancji art. 10 kpa, poprzez brak umożliwienia stronom zapoznania się z uzupełnionym materiałem dowodowym, nie stanowi wystarczającej podstawy do uchylenia decyzji o pozwoleniu na budowę.

Dodatkowo z akt organu I Instancji wynika, iż po wydaniu decyzji, to jest 8.02.2021 r. B. G. zwrócił się mailowo do organu o przesłanie materiałów powstałych po dacie 10.01.2021 r. (wszystkie bowiem wcześniejsze dokumenty były przesyłane drogą mailową w trakcie postępowania), które to dokumenty zostały przesłane 10.02.2021 r. (5 skanów). Następnie po zapoznaniu się z przesłanymi skanami p. G. wniósł ponownie drogą mailową o "przekazanie w wersji papierowej kolorowej planszy zawartej w załączniku scan_1 (12 stron) podzielonej na strony: 8-12. Podział mapy na segmenty uniemożliwia jej prawidłowy odczyt. (...) Mapę odbiorę osobiście lub przez osobę upoważnioną, co potwierdzone zostanie stosowną notatką, tak jak przyjęte zostało w kontaktach Wydziału Architektury z wnioskodawcą rozbiórki". 17.02.2021 r. spisano protokół odbioru osobistego przez p.. kserokopii mapy do celów projektowych. Z powyższego wynika, iż przed odebraniem decyzji (odbiór jej nastąpił 20.02.2021 r.) Odwołujący zapoznał się ze wszystkimi materiałami zgromadzonymi w sprawie.

W niniejszym przypadku Wojewoda Małopolski podziela stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 października 2021 r. (II OSK 688/21), zgodnie z którym uchybienie art. 10 § 1 kpa może stanowić podstawę uchylenia decyzji jedynie wówczas, gdy wykaże się, że naruszenie to miało wpływ na wynik sprawy. Innymi słowy strona musi wykazać, że gdyby do takiego uchybienia nie doszło, wynik sprawy byłby odmienny. W ocenie tutejszego organu Odwołujący nie wykazał, by wynik sprawy byłby zmieniony, gdyby prawidłowo zastosowano art. 10 § 1 kpa. Zarzut Odwołującego jest zasadny, lecz nie stanowi samodzielnej podstawy do uchylenia decyzji organu I instancji.

Odnośnie do zarzutu nr 2.

Wyznaczony siedmiodniowy termin na uzupełnienie wezwania upływał 21.12.2020 r. i w tym dniu zostało złożone pismo Inwestora, natomiast 22.12.2020 r. został złożony brakujący szkic a 28.12.2020 r. (z opóźnieniem tłumaczonym wcześniejszą nieuwagą) brakujące pełnomocnictwo. Zgodnie z powołanym wyżej przepisem należy wezwać do usunięcia braków w wyznaczonym terminie, nie krótszym niż siedem dni, z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Organ hipotetycznie uznał, iż termin siedmiu dni powinien być wystarczający na uzupełnienie braków, jednak dla Inwestora okazał się on terminem nierealnym. Organ przyjmując dokumenty po tym terminie zadziałał nieprawidłowo, jednak wydaje się, iż pozostawienie sprawy bez rozpoznania skutkowałoby jedynie ponownym złożeniem wniosku przez Inwestora i niepotrzebnym wydłużaniem sprawy poprzez wykonywanie tych samych czynności. Uchybienie to nie może stanowić wystarczającej podstawy do uchylenia zaskarżonej decyzji. Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 3.

Kwestionowany zapis "wszelkich czynności budowlanych w odniesieniu do Nieruchomości oraz ich części składowych, w tym ich nadbudowy, przebudowy, jak również przekształcenia lokali użytkowych znajdujących się w budynkach posadowionych na Nieruchomościach, a także prowadzenie wszelkich robót budowlanych związanych z posadowieniem nowych budynków na Nieruchomościach" wbrew twierdzeniu Odwołującego nie dotyczy wyłącznie "robót budowlanych związanych z posadowieniem nowych budynków na Nieruchomościach", ponieważ zwrot "wszelkich czynności budowlanych" zapewnia również te czynności nie wyróżnione po słowach "w tym" czyli też rozbiórki, dodatkowo w pełnomocnictwie tym jest zapis "w razie wątpliwości niniejsze pełnomocnictwo należy interpretować rozszerzająco". Podkreślić należy, iż w tym pełnomocnictwie jest napisane wyraźnie, iż "pełnomocnik może udzielać dalszych pełnomocnictw wedle swojego uznania."

Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 4. W aktach organu I instancji rzeczywiście nie ma wskazanego pełnomocnictwa, jednak w ocenie Wojewody Małopolskiego jest ono zbyteczne, ponieważ zalegające w aktach sprawy pełnomocnictwo z 17.03.2020 r. upoważnia Inwestora do złożenia przedmiotowego wniosku, jest bezterminowe i nie zostało wycofane. Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 5.

W aktach sprawy znajduje się kilka rysunków z wymiarami łącznie z mapą z projektem zagospodarowania terenu z zaznaczonym budynkiem do rozbiórki, z którego wynika wyraźnie, że budynek rozbierany usytuowany jest w granicy z działką nr [...] obr. 52 , zwymiarowanie zatem odległości "zero" nie jest konieczne. Z projektu budowlanego wynika, że budynek przeznaczony do rozbiórki usytuowany jest w granicy działki. Jest to czytelne, a zarzut dotyczący braku zwymiarowania odległości tego budynku od granicy działki jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 6.

Jak wykazano powyżej Agencja [...] Sp. z o.o. może składać taki wniosek i nie musi być właścicielem działki nr [...], gdyż wystarczającym jest fakt, iż posiada zgodę właściciela a taką zgodę posiada. Odnośnie pełnomocnictwa, kwestie tę opisano w doniesieniu do zarzutu nr 3.

Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 7.

Wojewoda Małopolski za wiarygodne uznaje, iż błąd w numerze księgi wieczystej powstał w wyniku błędu pisarskiego (podano późnej poprawny), ponadto uznaje się, iż nie mogło to stanowić podstawy do wydania decyzji odmowie wydania decyzji o rozbiórce, ponieważ i we wniosku, i w oświadczeniu, jak również w pełnomocnictwie powoływano się na numer ewidencyjny działki, obręb i miejscowość. Zgodnie z art. 30b ust. 3 pkt 1 Prawa budowlanego do wniosku o pozwolenie na rozbiórkę dołącza się zgodę właściciela obiektu budowlanego lub jej kopię. Taka zgoda została dołączona, zatem ten warunek wydania pozwolenia na rozbiórkę został spełniony.Org an wydający decyzję dysponował danymi dotyczącymi nieruchomości w postaci: województwa, powiatu, gminy, miejscowości, ulicy, nr budynku, jednostki ewidencyjnej, nr obrębu ewidencyjnego, nr działki ewidencyjnej i na tym prawidłowo oparł rozstrzygnięcie sprawy (nie na podstawie badania księgi wieczystej).

Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 8.

W aktach sprawy zalega wystarczające wyjaśnienie tej kwestii, iż obiekt budowlany podlegający rozbiórce stanowi jeden budynek, który posiada numer ewidencyjny [...]. W czasie kiedy służył użytkownikowi był częściowo rozbudowywany szeregowo, jednak administracyjnie i funkcjonalnie stanowi jedną całość, która oznaczona jest numerem [...]. Zakres inwestycji jest oczywisty, a projekt budowlany w tej materii jest czytelny.

Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 9.

Zgodnie z obowiązującym prawem rozbiórka obiektów znajdujących się w granicy z innymi nieruchomościami nie wymaga zgody współwłaścicieli tych sąsiednich nieruchomości. Osoby te, w przedmiotowym postępowaniu, uznane zostały za strony. Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 10.

Projektant wyjaśnił, że rozbieżność w datach opracowania projektu rozbiórki na podstawie którego zostało wydane pozwolenie konserwatorskie wynika z czasu procedowania poszczególnych uzgodnień oraz dat wnioskowania, data listopadowa (późniejsza) wynika z uzupełnień i trwającej procedury a projekt rozbiórki, który uzyskał pozwolenie konserwatorskie i został dołączony do wniosku o pozwolenie na rozbiórkę to ten sam projekt. Na projekcie tym widać zakorektorowane/przekreślone miejsca z parafką, na których napisano "listopad", trudno jest twierdzić, iż zmiana miesiąca stanowi merytoryczną i istotną korektę, która mogłaby być powodem do zmiany stanowiska Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w zakresie udzielenia pozwolenia na rozbiórkę. Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 11.

Jak opisano powyżej zgoda ta nie jest wymagana. Nie wskazano jakie interesy osób trzecich narusza rozbiórka, w jaki sposób zagraża życiu, zdrowiu i mieniu, ponadto powołany przez Odwołującego artykuł dotyczy projektowania i budowania w taki sposób, aby zapewnić poszanowanie, występujących w obszarze oddziaływania obiektu, uzasadnionych interesów osób trzecich, w tym zapewnienie dostępu do drogi publicznej. Inwestycja dotyczy rozbiórki. Projekt rozbiórki zawiera opis sposobu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia sporządzony przez uprawnioną osobę. Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 12.

Pełną odpowiedzialność za projekt budowlany ponosi projektant posiadający uprawnienia budowlane uprawniające do jego wykonania. Również on decyduje jakie rozwiązania projektowe są przyjęte w wykonanym przez niego projekcie. Zatem na projektancie spoczywa odpowiedzialność przed właściwą izbą zawodową jak również odpowiedzialność cywilna za wady dokumentacji projektowej. Ponadto w projekcie rozbiórki jest napisane wyraźnie, że "teren rozbiórki lub robót powinien być ogrodzony. Ogrodzenie powinno być wykonane tak, aby nie stwarzało zagrożenia dla ludzi". Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Odnośnie do zarzutu nr 13. Wezwano z art. 50 § 1 kpa i należy to traktować jako wezwanie z art. 50 § 1 kpa. Zarzut Odwołującego jest niezasadny.

Organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa, co wynika z art. 6 kpa, zatem kontrola prawidłowości wydanej decyzji odnosi się do badania jej zgodności z przepisami prawa. Stosownie do art. 32 ust. 1 pkt 1 i 2 Pb Decyzja o pozwoleniu na budowę lub rozbiórkę obiektu budowlanego może być wydana po uprzednim:

1) przeprowadzeniu oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, jeżeli jest ona wymagana przepisami ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (nie dotyczy niniejszej inwestycji);

2) uzyskaniu przez inwestora, wymaganych przepisami szczególnymi, pozwoleń, uzgodnień lub opinii innych organów (Inwestor uzyskał Pozwolenie Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Krakowie).

Zgodnie z art. 33 ust 4 Pb do wniosku o pozwolenie na rozbiórkę należy dołączyć:

1) zgodę właściciela obiektu;

2) szkic usytuowania obiektu budowlanego;

3) opis zakresu i sposobu prowadzenia robót rozbiórkowych;

4) opis sposobu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia;

5) pozwolenia, uzgodnienia lub opinie innych organów, a także inne dokumenty, wymagane przepisami szczególnymi; nie dotyczy to uzgodnienia i opinii uzyskiwanych w ramach oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko albo oceny oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000;

6) w zależności od potrzeb, projekt rozbiórki obiektu.

Wszystkie ww. wymagane załączniki do wniosku o pozwolenie na rozbiórkę zostały przedłożone.

Pełną odpowiedzialność za projekt ponosi projektant posiadający uprawnienia budowlane uprawniające do jego wykonania. Również on decyduje jakie rozwiązania projektowe są przyjęte w wykonanym przez niego projekcie. Zatem na projektancie spoczywa odpowiedzialność przed właściwą izbą zawodową jak również odpowiedzialność cywilna za ewentualne wady dokumentacji projektowej.

W toku postępowania odwoławczego pełnomocniczka strony postępowania poinformowała tutejszy organ o śmierci jej mocodawczyni (jednej ze stron postępowania) - P. M. F.-B.. Wojewoda, po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego, zweryfikował krąg stron postępowania oraz poinformował następców prawnych zmarłej strony o toczącym się postępowaniu zawiadomieniem z 10.06.2022 r.

Opisaną wyżej decyzję zaskarżyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie B. G., A. G. i P. G., zarzucając jej:

- naruszenie art.145 § 1 pkt 4 kpa poprzez nieuznanie współwłaścicieli nieruchomości przy ulicy [...] w K. objętej księgą wieczystą [...] A. G. i P. G. za strony w postępowaniu przed Wojewodą Małopolskim,

- naruszenie art. 97 § 1 pkt 1 kpa, poprzez niezawieszenie postępowania pomimo śmierci strony postępowania M. F.-B.,

- naruszenie art. 10 § 1 kpa w zw. z art.61 § 4 kpa w zw. Z art.40 § 4 kpa w zw. art.40 § 5 kpa poprzez wydanie przez Wojewodę Małopolskiego decyzji przed uzyskaniem przez Wojewodę Małopolskiego dowodów, że M. F., S. F. i K. B., których Wojewoda Małopolski uznał za strony postępowania w sprawie zostali zawiadomieni o wszczęciu przez Wojewodę Małopolskiego postępowania odwoławczego,

- naruszenie art. 10 § 1 kpa poprzez skierowanie przez Prezydenta Miasta Krakowa zawiadomienia do stron postępowania z dnia 4 lutego 2021 roku, a następnie poprzez wydanie przez Prezydenta Miasta Krakowa następnego dnia, to jest w dniu 5 lutego 2021 roku decyzji

- naruszenie art.64 § 2 kpa poprzez nie pozostawienie przez Prezydenta Miasta Krakowa wniosku bez rozpoznania pomimo nieusunięcia przez inwestora braków wniosku w wyznaczonym terminie,

- naruszenie art. 32 ust.4 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, poprzez wydanie przez Prezydenta Miasta Krakowa zaskarżonej decyzji pomimo faktu, że Agencja [...] Spółka z o.o., nie posiadała jakiegokolwiek tytułu prawnego do działki nr [...] obr[...] jednostka ewidencyjna Ś. ani też pełnomocnictwa do złożenia w imieniu Gminy Miejskiej Kraków oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej o posiadaniu przez Gminę Miejską Kraków prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane

- naruszenie przepisów prawa materialnego w postaci art. 30b ust. 1 w zw. z art.30 b ust.3 pkt 3 w zw. z art.34 ust.3 pkt 1 lit. b) w zw. z art.34 ust.3 pkt 2 lit. a) w zw. z art.34 ust.3 pkt 2 lit. c) ustawy-Prawo budowlane poprzez wydanie przez Prezydenta Miasta Krakowa zaskarżonej decyzji, mimo że na działce nr [...] oraz w granicy działki nr [...] z działkami nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] , nr [...] i nr [...] znajduje się więcej niż jeden obiekt budowlany

- naruszenie art.30 b ust.3 pkt 1 ustawy-Prawo budowlane w związku z art.48 KC poprzez wydanie przez Prezydenta Miasta Krakowa decyzji mimo, że inwestor nie dołączył do wniosku o udzielenie pozwolenia na rozbiórkę zgody B. G. będącego współwłaścicielem znajdującego się w granicy działki nr [...] i działki nr [...] obiektu budowlanego do rozbiórki

Na podstawie tych zarzutów wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji wraz z poprzedzającą ją decyzją organu I instancji oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Małopolski wniósł o jej oddalenie i w całości podtrzymał stanowisko wynikające z uzasadnienia zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Na wstępie należy wyjaśnić, że na mocy § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. poz. 491 z późn. zm.) w okresie od dnia 20 marca 2020 r. do odwołania na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej ogłoszono stan epidemii w związku z zakażeniami wirusem SARS-CoV-2. Obecnie stan epidemii został zmieniony na stan zagrożenia epidemicznego. Zgodnie z art. 15zzs4 ust.2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 ze zmianami) w brzmieniu obowiązującym od dnia 3 lipca 2021 r., wprowadzonym art. 4 pkt 3 ustawy z dnia 28 maja 2021 r. (Dz.U.2021.1090), w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID -19 oraz w ciągu roku od odwołania ostatniego z nich, wojewódzkie sądy administracyjne przeprowadzają rozprawę wyłącznie przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających prowadzenie jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku, z tym, że osoby w niej uczestniczące nie muszą przebywać w budynku sądu. W myśl art. 15zzs4 ust.3 ustawy Przewodniczący może zarządzić przeprowadzenie posiedzenia niejawnego, jeżeli uzna rozpoznanie sprawy za konieczne, a nie można przeprowadzić jej na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku. Na posiedzeniu niejawnym w tych sprawach sąd orzeka w składzie trzech sędziów. W rozpoznawanej sprawie strony postępowania zostały wezwane o podanie, czy wnoszą o przeprowadzenie rozprawy zdalnej, a jeżeli tak – to o wskazanie adresu elektronicznego na platformie ePUAP - w terminie 7 dni od dnia doręczenia - pod rygorem przyjęcia, że strona nie ma możliwości technicznych uczestniczenia w rozprawie zdalnej. Nie wszystkie strony wskazały adres na platformie ePUAP, co uniemożliwiło wyznaczenie rozprawy zdalnej. Dlatego też zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału sprawa została skierowana do rozpoznania na posiedzeniu niejawnym.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tj. Dz. U. z 2021 r. poz. 137 z późn. zm.) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 z późn. zm.), dalej zwana p.p.s.a., sprawowana jest w oparciu o kryterium zgodności z prawem. W związku z tym, zgodnie z art. 145 § 1 pkt 1 i 2 p.p.s.a., aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny, konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia przepisów prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, albo też do naruszenia przepisów prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania albo stwierdzenia nieważności decyzji. Nadto zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a.

Kontroli sądu w niniejszym postępowania poddana jest ocena legalności decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę.

Uzasadniony okazał się zarzut skargi A. G. i P. G., dotyczący tego, że organ II Instancji nie zapewnił im możliwości udziału w postępowaniu. Z treści księgi wieczystej nr [...] prowadzonej dla nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] obr. [...] wynika, że w dniu 15 marca 2021 r. B. G. podarował udziały w tej nieruchomości A. G. i P. G.. Darowizna miała miejsce po dacie wydania decyzji przez organ I Instancji (5 lutego 2021 r.) oraz po dacie złożenia odwołania od tej decyzji przez B. G. (odwołanie z dnia 22 lutego 2021 r.), lecz przed wydaniem decyzji przez organ II Instancji (14 lipca 2022 r.).

O zmianie stanu własności nie poinformowano organu II instancji, zaś organ nie zbadał aktualnej księgi wieczystej przed wydaniem własnej decyzji w dniu 14.07.2022 r. W tej sytuacji uzasadniony jest zarzut, że A. G. i P. G. nie brali udziału w postępowaniu przed organem II Instancji bez własnej winy, co wypełnia przesłankę wznowienia postępowania, o której mowa w art. 145 § 1 pkt. 4 Kpa, a to z kolei stanowi podstawę od uchylenia zaskarżonej decyzji, na zasadzie art. 145 § 1 pkt. 1 lit. b p.p.s.a., zgodnie z którym, Sąd uwzględniając skargę na decyzję uchyla decyzję w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, o czym orzeczono w pkt. I wyroku.

Nie są natomiast uzasadnione zarzuty skargi dotyczące stron postępowania innych niż skarżący (M. F., S. F. i K. B.). Jak wskazywano wielokrotnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, przesłanka wznowieniowa z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. może stanowić podstawę uchylenia decyzji tylko wówczas, gdy powołuje się na nią podmiot uprawniony do skorzystania z tej przesłanki, to jest ten, który bez własnej winy nie został dopuszczony do udziału w postępowaniu, ewentualnie następca prawny takiego podmiotu. Inne podmioty nie mogą się skutecznie na tę okoliczność powoływać. Innymi słowy, podnoszone w skardze zarzuty związane z naruszeniem art. 10 czy art. 97 § 1 pkt 1 Kpa wobec osób innych niż skarżący, może skutecznie podnieść tylko osoba, której uchybienia te bezpośrednio dotyczą, (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego: z dnia 26 stycznia 2009 r. sygn. akt II OSK 51/08; z dnia 21 października 2009 r. sygn. akt II OSK 1628/08, publ. OSP 2011 r., z. 2, poz. 23; z dnia 18 listopada 2009 r. sygn. akt II OSK 1781/08; z dnia 10 lutego 2011 r. sygn. akt II OSK 277/10; z dnia 9 czerwca 2011 r. sygn. akt II OSK 990/10).

W tym miejscu Sąd wskazuje też, że nie są uzasadnione zarzuty skargi dotyczące braku odpowiedniego pełnomocnictwa udzielonego Agencji [...] Spółka z o.o. przez Gminę Miejską Kraków, reprezentowaną przez Prezydenta Miasta Krakowa. Na k. [...] znajduje się notarialnie poświadczone za zgodność z oryginałem pełnomocnictwo z dnia 17 marca 2020 r. udzielone przez Prezydenta Miasta Krakowa Agencji [...] spółka z o.o. ([...]), o bardzo szerokim zakresie. W pkt. 4 pkt. 5 tego pełnomocnictwa wskazano, że: "Pełnomocnictwo niniejsze obejmuje także upoważnienie do wszelkich czynności budowlanych w odniesieniu do Nieruchomości oraz ich części składowych, w tym ich nadbudowy, przebudowy, jak również przekształcania lokali użytkowych znajdujących się w budynkach posadowionych na Nieruchomościach, a także prowadzenie wszelkich robót budowlanych, związanych z posadowieniem nowych budynków na Nieruchomości".

Ustawa prawo budowlane nie definiuje co prawda pojęcia "czynności budowlane", ale w art. 3 pkt. 7 posługuje się pojęciem "roboty budowlane" przez które należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Przywołane wyżej pełnomocnictwo upoważnia także (pkt. 9) do udzielania dalszych pełnomocnictw według własnego uznania pełnomocnika oraz w razie wątpliwości ma być intepretowane rozszerzająco (pkt. 6).

W zestawieniu ze zgodą (pisemną, k. 8) Prezydenta Miasta Krakowa na rozbiórkę budynku administracyjno – magazynowego na działce [...] przy ul. [...], (pkt. 2 zgody), nie ulega wątpliwości Sadu, że składająca wniosek spółka, w imieniu której działał R. C. (upoważnienie k. 33, k. 123), była do złożenia wniosku o pozwolenia na rozbiórkę poprawnie umocowana. Upoważnienie dla R. C. obowiązywało do 31 maja 2021 r., zatem organ I Instancji prawidłowo doręczył swoją decyzję tej właśnie osobie działającej w imieniu Inwestora. Natomiast przed organem II Instancji upoważnienie na kolejny okres czasu nie zostało przedłożone, zatem decyzja Wojewody Małopolskiego winna była być doręczona bezpośrednio inwestorowi. W ponownie prowadzonym postępowaniu organ II Instancji uchybienie to naprawi.

Odnoszenie się do pozostałych zarzutów skargi, związanych z indywidualnym interesem prawnym pominiętych stron, jest na obecnym etapie postępowania przedwczesne. Skoro bowiem postępowanie przed organem II Instancji ma zostać powtórzone z udziałem A. G. i P. G., to rozstrzyganie na obecnym etapie o wszystkich zarzutach skargi sprawiłoby, że udział pominiętych stron w postępowaniu stałby się iluzoryczny.

O kosztach orzeczono na zasadzie art. 200 p.p.s.a., zgodnie z którym w razie uwzględnienia skargi przez sąd pierwszej instancji przysługuje skarżącemu od organu, który wydał zaskarżony akt zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na zasądzone koszty w wysokości 500 zł składa się kwota tytułem uiszczonego przez skarżących (jednego) wpisu od skargi. Natomiast dla B. G. zasądzona została dodatkowo kwota 480 zł tytułem wynagrodzenia adwokata go reprezentującego, ustalona jako stawka minimalna na podstawie art. 205 § 2 p.p.s.a. w związku z § 14 ust. 1 pkt. 1 lit. c, rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie. (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.) oraz kwota 17 zł tytułem uiszczonej przez pełnomocnika opłaty skarbowej za złożony dokument pełnomocnictwa (art. 1 ust. 1 pkt. 2 w związku z cz. I.IV załącznika do ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej, t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1827).