drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Minister Finansów, Oddalono skargę, II SAB/Wa 73/08 - Wyrok WSA w Warszawie z 2008-11-19, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 73/08 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2008-11-19 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-05-29
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Adam Lipiński
Ewa Grochowska-Jung /przewodniczący sprawozdawca/
Stanisław Marek Pietras
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 173/09 - Wyrok NSA z 2009-10-09
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 3 par. 1 i 2
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 14, art. 16, art. 4 ust. 3
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Ewa Grochowska-Jung (spr.), Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras, Sędzia WSA - Adam Lipiński, Protokolant - Sylwia Falkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 listopada 2008 r. sprawy ze skargi H. S. i A. S. na bezczynność Ministra Finansów w przedmiocie dostępu do informacji publicznej oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 30 kwietnia 2008 r. A. S. i H. S. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Ministra Finansów w przedmiocie wniosku z dnia 18 marca 2008 r. o udostępnienie informacji publicznej o prowadzonych postępowaniach, podstawach prawnych kontroli, wnioskach oraz wynikach ustaleń Departamentu Kontroli Resortowej i Departamentu Administracji Podatkowej Ministerstwa Finansów.

We wniosku z dnia 18 marca 2008 r. skarżący, na podstawie art. 2, art. 4 ust. 1 pkt 1, art. 6 ust. 1 pkt 3 i 4 lit. a) ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, domagali się udzielenia informacji o przedmiocie, zakresie oraz wynikach weryfikacji postępowań administracyjnych i wydanych w latach 1999 – 2001 decyzji oraz postanowień, które związane były z zarzutami stawianymi przez Prokuraturę Okręgową W. skarżącemu - H. S. Ponadto, skarżący domagali się wglądu w akta czynności kontrolnych, w tym zapoznania się z treścią wniosku Prokuratury Okręgowej W. o przeprowadzenie kontroli przez Ministerstwo Finansów.

W odpowiedzi z dnia 8 kwietnia 2008 r. na wskazany wyżej wniosek Minister Finansów poinformował, że w Ministerstwie Finansów nie toczyło się żadne postępowanie administracyjne ani kontrolne w przedmiocie oraz zakresie wydanych w latach 1999 – 2001 decyzji oraz postanowień związanych z zarzutami stawianymi H. S. przez Prokuraturę Okręgową W. Minister wyjaśnił również, że nie może udzielić informacji o wynikach kontroli, której celem miałoby być przedstawienie Prokuraturze Okręgowej W.– na jej wniosek, stanowiska co do możliwości wzruszenia ostatecznych decyzji i postanowień, ponieważ nie posiada informacji, by w podanym zakresie toczyło się jakiekolwiek postępowanie.

Ponadto, Minister Finansów stwierdził, że nie wszczynał postępowań o wznowienie czy też stwierdzenie nieważności ostatecznych decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w P., Oddział Zamiejscowy w P., stąd nie mógł poinformować strony o podjęciu takich czynności.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie A. S. i H. S. wywodzili, że w kontekście uzasadnienia wniosku Prokuratury Okręgowej W. o przedłużenie H. S. tymczasowego aresztowania, trudno jest dać wiarę wyjaśnieniom Ministerstwa o braku prowadzenia postępowania kontrolnego i braku możliwości poinformowania o jego wynikach. Nadto, skarżący zarzucili organowi, że jego pismo nie stanowi ani decyzji, ani też postanowienia, ponieważ nie zawiera rozstrzygnięcia oraz oznaczenia strony.

Skarżący zarzucili również, że w piśmie tym Minister Finansów nie odmówił wprost udzielenia informacji publicznej, tym samym ograniczył stronie możliwość skontrolowania w odwoławczym postępowaniu administracyjnym oraz ewentualnie sądowoadministracyjnym, prawidłowości działania organu władzy publicznej.

Skarżący podnieśli ponadto, że w przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej konieczne jest wydanie decyzji administracyjnej, natomiast odstępstwo od tej formy rozstrzygnięcia sprawy możliwe jest wyłącznie w przypadku, gdy organ administracji publicznej nie posiada żądanych informacji.

W odpowiedzi na skargę Minister Finansów wniósł o jej odrzucenie, a w przypadku nieuwzględniania wniosku – o jej oddalenie. Minister Finansów wskazał, że ustawa o dostępie do informacji publicznej ściśle określa sytuacje, w których organ administracji publicznej obowiązany jest do wydania decyzji administracyjnej. W przypadku skarżących organ zasadnie udzielił informacji pismem, ponieważ zakres przedmiotowy rozstrzygnięcia nie został wypełniony.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę pod względem zgodności z prawem zaskarżonej decyzji administracyjnej i to z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania.

Skarga analizowana pod tym kątem nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 3 § 1 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, która obejmuje m.in. orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne,

2) postanowienia wydawane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty,

3) postanowienia wydawane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie,

4) inne akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa,

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach

oraz na bezczynność organów w wyżej wymienionych przypadkach.

Wobec powyższego w pierwszej kolejności należy ustalić, czy Minister Finansów rzeczywiście pozostawał w bezczynności, tzn. czy był zobowiązany do wydania decyzji, postanowienia lub innego aktu albo podjęcia czynności, na którą mogłaby być wniesiona skarga do sądu administracyjnego.

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.) reguluje zasady i tryb dostępu do informacji publicznej, nie wyłączając zastosowania przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji publicznej. Ustawa ta w art. 16 wskazuje jako formę rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej decyzję w dwóch przypadkach: odmowy udostępnienia informacji publicznej oraz umorzenia postępowania o udostępnienie informacji w przypadku określonym w art. 14 ust. 2 przez organ władzy publicznej. Decyzja odmawiająca udostępnienia informacji publicznej może być wydana wówczas, gdy chodzi o informację mieszczącą się w zakresie przedmiotowym i podmiotowym ustawy o dostępie do informacji publicznej. Odmowa informacji następuje jednak z uwagi na ochronę danych osobowych, tajemnicę zawodową, służbową, państwową, skarbową, statystyczną czy inną tajemnicę ustawowo chronioną bądź prawo do prywatności (por. art. 1, 4, 6, 16 i 22 ustawy) – wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 grudnia 2002 r., sygn. akt II SA 3301/02, Monitor Prawniczy z 2003 r. Nr 5, poz. 195.

Powołana wyżej ustawa nie wyznacza jednak sposobu i formy rozpatrzenia wniosku o udostępnienie informacji publicznej w sytuacji, gdy organ, do którego wniesiono wniosek, udostępnia informacje publiczne oraz nie dysponuje żądanymi informacjami. W doktrynie i w orzecznictwie przyjmuje się, że udostępnienie informacji publicznej stanowi czynność wyłącznie materialno – techniczną, a formę i sposób jej udostępnienia wyznacza zakres żądania, chyba że środki techniczne organu obowiązanego do udostępnienia informacji nie pozwalają na wydanie informacji w całości zgodnie z żądaniem wnioskodawcy (art. 14 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Natomiast w przypadku, gdy organ administracji publicznej nie dysponuje żądanymi informacjami, nie wydaje decyzji, ponieważ nie ma do tego podstaw prawnych, ale przyjąć należy, że zobowiązany jest do wyjaśnienia wnioskodawcy, iż z uwagi na ich brak nie ma fizycznej możliwości ich udostępnienia.

Dodać należy, że wydanie decyzji administracyjnej bez podstawy prawnej stanowi przesłankę do stwierdzenia jej nieważności (art. 156 § 1 ust. 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. – zwanej dalej kpa). W świetle ugruntowanego orzecznictwa sądów administracyjnych taka forma załatwienia sprawy powinna wynikać z przepisów szczególnych w sposób wyraźny lub dorozumiany, natomiast ustawa o dostępie do informacji publicznej nie reguluje tej kwestii, stąd nie można przyjąć by organ decyzją informował o braku posiadania żądanych informacji.

W rozpatrywanej sprawie przedmiotem skargi A. S. i H. S. uczynili bezczynność Ministra Finansów w zakresie udostępnienia informacji publicznej w zakresie wskazanym we wniosku z dnia 18 marca 2008 r.

Biorąc pod uwagę zakres żądanych informacji oraz działania organu administracji publicznej podjęte w celu rozpatrzenia wniosku z dnia 18 marca 2008 r. Sąd stwierdza, że Minister Finansów nie pozostawał w bezczynności. O bezczynności organu można mówić wtedy, gdy nie rozpatrzył w terminie i w formie prawem przewidzianej żądania wnioskodawcy lub nie podjął w sprawie żadnych czynności. W rozpatrywanej sprawie, pismem z dnia 8 kwietnia 2008 r. Minister Finansów wyjaśnił skarżącym, iż nie posiada żądanych informacji, stąd też nie mógł ich udostępnić. Nadto, nawiązując do wcześniejszych rozważań, nie ma podstaw prawnych do rozstrzygnięcia wniosku skarżących w formie decyzji administracyjnej. Zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej organ władzy publicznej odmawia udostępnienia informacji publicznej w drodze decyzji. Z przepisu tego wynika zatem, że decyzją organ powinien odmówić udostępnienia, ale tylko informacji o charakterze publicznym. Z kolei przepis art. 4 ust. 3 tej ustawy precyzuje, że organ administracji publicznej obowiązany jest do udostępnienia informacji publicznej, ale będącej w jego posiadaniu.

W konsekwencji uznać należy, że Minister Finansów, rozpoznając wniosek skarżących nie pozostawał w bezczynności i we właściwej formie wyjaśnił, dlaczego nie może uczynić mu zadość.

Wobec powyższego, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł, jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt