drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Rada Gminy, Oddalono skargę, II SAB/Wa 344/11 - Wyrok WSA w Warszawie z 2012-02-29, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 344/11 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2012-02-29 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-09-30
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Janusz Walawski /sprawozdawca/
Sławomir Antoniuk
Waldemar Śledzik /przewodniczący/
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 1367/12 - Wyrok NSA z 2012-09-06
Skarżony organ
Rada Gminy
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 3 par. 2 pkt 8, art. 151
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 10 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Waldemar Śledzik, Sędziowie WSA Janusz Walawski (spr.), Sławomir Antoniuk, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 lutego 2012 r. sprawy ze skargi J. S. na bezczynność Rady Gminy K. w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2011 r. o udostępnienie informacji publicznej (poz. [...]) (dot. odpisu protokołu z posiedzenia [...]) 1. oddala skargę, 2. przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego S. W. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) powiększoną o kwotę 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

J. S. w dniu [...] czerwca 2011 r. złożył do Przewodniczącej Rady Gminy w K. wniosek o wydanie odpisów wszystkich planów pracy, protokołów z posiedzeń, uchwał i rocznych sprawozdań z okresu od 2002 r. do dnia dzisiejszego z działań [...].

Ponadto ww. zażądał, że jeżeli [...] przeprowadzała "jakieś" kontrole, to wnosi o przesłanie mu odpisów z nimi związanych.

Przewodnicząca Rady Gminy K. w odpowiedzi na powyższy wniosek udzieliła następującej odpowiedzi: "na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198) powiadamiam Pana, że ze względu na obszerny zakres materiału (ponad 700 stron) oraz konieczność anonimizacji danych osobowych w nim zawartych, żądane informacje wskazane we wniosku, zostaną udostępnione w terminie dwóch miesięcy, tzn. do 06 września 2011 r.".

Przewodnicząca Rady Gminy K., pismem z dnia [...] września 2011 r. poinformowała wnioskodawcę, że żądane informacje są dostępne na stronie internetowej [...].

Jednocześnie wnioskodawca został poinformowany, że są to wszystkie dokumenty znajdujące się w zasobach Rady Gminy K. i [...] Rady Gminy K. od 2002 r. do chwili obecnej.

J. S. w dniu 11 września 2011 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Rady Gminy K. w zakresie jego wniosku z dnia [...] czerwca 2011 r. Skarżący wniósł o zobowiązanie podmiotu zobowiązanego do udzielenia żądnej informacji publicznej, ukaranie go grzywną oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Skarżący w uzasadnieniu skargi podał, że pod wskazanym adresem internetowym brak jest żądanych informacji.

Przewodnicząca Rady Gminy K., w odpowiedzi na skargę, wniosła o jej oddalenie i podała, że skarżący został poinformowany, że żądane przez niego informacje publiczne znajdują się w Biuletynie Informacji Publicznej na wskazanej stronie internetowej, a skarżącemu została podana "ścieżka dostępu".

W piśmie procesowym z dnia 23 lutego 2012 r., ustanowiony z urzędu pełnomocnik, podniósł, że żądane informacje nie zostały udostępnione.

Przewodnicząca Rady Gminy K. w piśmie z dnia [...] lutego 2012 r. poinformowała, że aktualizacja informacji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Gminy K. dotycząca posiedzenia [...] z dnia [...] czerwca 2011 r. została dokonana w dniu 15 września 2011 r. o godz. 17:17. Zmiana miała charakter "prostujący", a jej wprowadzenie automatycznie spowodowało pojawienie się komunikatu o aktualizacji.

W piśmie procesowym z dnia 29 lutego 2012 r., pełnomocnik skarżącego wniósł o odroczenie rozprawy z uwagi na jego chorobę, a w przypadku nie uwzględnienia wniosku, wniósł o umorzenie postępowania jako bezprzedmiotowego, gdyż żądane informacje publiczne zostały udostępnione po wniesieniu skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i art. 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

W świetle powyżej określonych przepisów sądy administracyjne orzekają w zakresie swojej właściwości, m.in. w zakresie skarg na bezczynność organów, w przypadkach określonych w pkt 1 – 4a (art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), oceniając postępowanie organów z punktu widzenia zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego. Właściwość Sądu dotyczy zatem niepodejmowania przez organy administracji nakazanych prawem aktów lub czynności w sprawach indywidualnych.

W przypadku skargi na bezczynność organu, przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie.

Zdaniem Sądu, skarga J. S. na bezczynność Rady Gminy K. nie zasługuje na uwzględnienie.

Nie budzi ponadto wątpliwości – w ocenie Sądu – fakt, że informacją publiczną w rozumieniu ustawy jest wnioskowany w piśmie z dnia [...] czerwca 2011 r. odpis protokołu z posiedzenia [...] Rady Gminy z dnia [...] czerwca 2011 r.

W myśl art. 10 ust. 1 ustawy, informacja publiczna, która nie została udostępniona w Biuletynie Informacji Publicznej, jest udostępniana na wniosek. Innymi słowy mówiąc, umieszczenie informacji publicznej w Biuletynie Informacji Publicznej, wyłącza obowiązek zobowiązanego podmiotu do jej udostępnienia na wniosek.

W rozpoznawanej sprawie skarżący podał, że wskazana przez organ zakładka w BIP jest pusta i nie zawiera jakiejkolwiek treści. Natomiast organ konsekwentnie twierdzi, że żądana przez skarżącego informacja publiczna została zamieszczona na wskazanej stronie o czym wnioskodawca został poinformowany.

Przedstawione przez organ wyjaśnienia związane z umieszczeniem żądanej informacji w BIP, nie dają podstaw do przyjęcia, że w dacie wniesienia skargi, Rada Gminy K. pozostawała w bezczynności.

Podkreślić należy, że brak możliwości dostępu do informacji publicznej na stronie internetowej może wynikać np. z przyczyn technicznych, a zatem z przyczyn niezależnych od podmiotu zamieszczającego informację w BIP. Brak możliwości dostępu do informacji nie oznacza, że informacja ta nie została zamieszczona przed wniesieniem skargi, a tylko w takiej sytuacja można byłoby stawiać zarzut bezczynności.

Podać należy, że stosownie do treści art. 106 § 3 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, sąd może z urzędu, bądź na wniosek stron przeprowadzić dowody uzupełniające z dokumentów, jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie spowoduje nadmiernego przedłużenia postępowania w sprawie. W ocenie Sądu, w rozpoznawanej sprawie nie zachodziła taka potrzeba.

Mając powyższe na względzie Sąd nie uwzględnił wniosku pełnomocnika skarżącego o umorzenie postępowania, jako bezprzedmiotowego. Sąd nie uwzględnił wniosku o odroczenie rozprawy, gdyż dotarł on do Sądu, po rozpoznaniu sprawy.

W tym stanie rzeczy, na mocy art. 151 w zw. z art. 132, a w sprawie kosztów na podstawie art. 250 cytowanej już wyżej ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec, jak w sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt