drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Dostęp do informacji publicznej, Komendant Policji, zobowiązano do rozpoznania wniosku, II SAB/Kr 69/09 - Wyrok WSA w Krakowie z 2009-11-05, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Kr 69/09 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2009-11-05 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-07-27
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Aldona Gąsecka-Duda
Joanna Tuszyńska /sprawozdawca/
Wojciech Jakimowicz /przewodniczący/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 441/10 - Wyrok NSA z 2010-06-22
Skarżony organ
Komendant Policji
Treść wyniku
zobowiązano do rozpoznania wniosku
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art.4 ust. 3 , art. 14 ust. 1
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art.149
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Wojciech Jakimowicz Sędziowie NSA Joanna Tuszyńska (spr) WSA Aldona Gąsecka -Duda Protokolant Grażyna Grzesiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2009 r. sprawy ze skargi P.B. na bezczynność Komendanta Komisariatu Policji [....] w K. I. zobowiązuje Komendanta Komisariatu Policji [....] w K. do rozpoznania wniosku skarżącego z dnia [....] 2009r o udzielenie informacji publicznej w terminie 7 dni ; II. zasądza od Komendanta Komisariatu Policji [....] w K. na rzecz skarżącego P.B. kwotę 100 zł ( sto złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 8 kwietnia 2009 r. (data wpływu do organu 10 kwietnia 2009 r.) P. B. wystąpił do Komendanta [...] Komisariatu Policji w K. o udzielenie informacji publicznej przez przesłanie na adres podany we wniosku informacji o sposobie przestrzegania przez komisariat ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych oraz o podjętych w sprawie czynnościach, w szczególności poprzez udzielenie informacji na temat:

- treści i sposobu określenia wydzielonych miejsc o jakich mowa w art. 5 ust.1 ustawy (z podaniem daty oraz formy ich wyznaczenia w komisariacie),

- podjętych czynnościach w celu wyeliminowania palenia tytoniu przez pracowników komisariatu w miejscu pracy lub innych nie wyznaczonych miejscach,

- wyszczególnienie stwierdzonych przypadków palenia tytoniu w miejscach do tego nie wyznaczonych w komisariacie

- kar, jakie zostały wymierzone osobom palącym tytoń w miejscach do tego nie wyznaczonych.

Pismem z dnia 21 kwietnia 2009 r. (doręczonym P. B. w dniu 4 maja 2009 r.) Komendant Miejski Policji w K. poinformował P. B., że w siedzibie komisariatu znajdują się miejsca do palenia tytoniu oznaczone stosownymi napisami. Zostały wyznaczone na podstawie polecenia ustnego. Z uwagi na upływ czasu, w tej chwili nie można określić daty, kiedy powyższe zostało wykonane. Poinformowano również, że nie podejmowano czynności wobec osób naruszających przepisy ustawy, gdyż nie stwierdzono przypadków jej naruszenia.

Pismem z dnia 9 lipca 2009 r. (data wpływu do organu 10 lipca 2009 r.) P. B. wniósł o "usunięcie prawa w postaci nie podania treści określenia wydzielonych miejsc o jakich mowa w art. 5 ust. 1 cyt. ustawy oraz braku reakcji na pismo z dnia 11 maja 2009 r.".

Pismem z dnia 21 lipca 2009 r. (doręczonym P. B. w dniu 4 sierpnia 2009 r.) Naczelnik Wydziału Prezydialnego Komendy Miejskiej Policji w K. poinformował P. B., że miejsca, w których dopuszczono palenie tytoniu oznaczone są napisem o treści "Miejsce do palenia tytoniu".

W dniu 14 lipca 2009 r. (data wpływu) P. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na bezczynność Komendanta [...] Komisariatu Policji w K.. Wniósł o stwierdzenie bezczynności Komendanta w sprawie wniosku z dnia 8 kwietnia 2009 r., uzupełnionego wnioskiem z dnia 11 maja 2009 r., dotyczących udostępnienia informacji publicznej na temat przestrzegania ustawy z dnia 9 listopada 1995 r. oraz o nakazanie rozpatrzenia wniosku poprzez przesłanie w terminie 3 dni pełnej informacji, stwierdzenie, że wnioskowane informacje polegają udostępnieniu oraz zasądzenie kosztów postępowania. Podał, że mimo upływu dwóch miesięcy od złożenia wniosku nie uzyskał określonej prawem odpowiedzi, ani też wnioskowanej informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę Komendant Miejski Policji w K. wniósł o jej oddalenie z uwagi na jej bezprzedmiotowość. Organ opisał treść pism kierowanych do P. B. wskazując, że skarżącemu została udzielona żądana informacja. Nadto podał, że brak jest w Komisariacie adnotacji na temat wpływu pisma skarżącego z dnia 11 maja 2009 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Przedmiotowa sprawa odnosi się do zarzutu bezczynności organu w zakresie wniosku o udostępnienie tego typu informacji.

Pojęcie informacji publicznej zostało określone w art. 1 ust. 1 i art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.). Stosownie do treści tych przepisów informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, a w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 ustawy. Wyliczenie to ma jedynie przykładowy charakter - wskazuje kategorie, których charakter jako informacji publicznej nie budzi wątpliwości; nie stanowi ono zatem podstawy do zawężającej interpretacji pojęcia informacji publicznej. Jak słusznie zauważa M. Jaśkowska, "art. 1 ustawy niczego nie wyjaśnia, a jej art. 6 ma charakter przykładowy", a skoro niemożliwe jest zdefiniowanie informacji publicznej na gruncie przepisów u.d.i.p., należy posłużyć się art. 61 Konstytucji RP (por. komentarz do art. 6 u.d.i.p.) [M. Jaśkowska, Dostęp do informacji publicznych w świetle orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, Toruń 2002, s. 29].

Zgodnie z art.61 ust.1 Konstytucji obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne.

Informacją publiczną będzie zatem każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne, w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej. Podkreślenia wymaga, że informacja publiczna dotyczy sfery faktów.

Zobowiązany do udostępnienia informacji jest każdy podmiot, który posiada informację (niezależnie od tego, czy wiąże się ona z jego zakresem kompetencji) lub powinien ją posiadać (z uwagi na zakres kompetencji). Wprowadzenie obowiązku udzielania wszelkiej posiadanej przez podmiot informacji publicznej, o ile zwróci się o nią wnioskodawca, pozostaje w zgodzie z postulatem efektywności ustawy (por. M.Klaczyński. Komentarz do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej).

Z kolei przepis art. 4 ust. 3 ustawy o dostępie do informacji publicznej. wprowadza zasadę, zgodnie z którą do udostępnienia informacji publicznej są zobowiązane podmioty, które są faktycznie w jej posiadaniu.

W ustawie o dostępie do informacji publicznej określone zostały obowiązki podmiotu, do którego został złożony wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Podmiot taki winien :

- udostępnić tę informację w formie czynności materialno-technicznej (art. 10 ustawy)

albo

- wydać decyzję o odmowie jej udostępnienia (art. 16 ust. 1 ustawy)

albo

- wydać decyzję o umorzeniu postępowania (art. 14 ust. 2 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 omawianej ustawy udostępnienie informacji publicznej, co do zasady, winno nastąpić zgodnie z wnioskiem i to bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia jego złożenia (art. 13 ust. 1 tej ustawy).

W rozpatrywanej sprawie okolicznością niekwestionowaną przez strony było, że żądana przez skarżącego informacja jest informacją publiczną.

Organy policji niewątpliwie mieszczą się w zakresie podmiotowym ustawy i jako organy władzy publicznej zobowiązane są do udostępniania posiadanych informacji, mających charakter informacji publicznych. Komendant Komisariatu [...] Policji w K. jest zatem organem władzy publicznej w świetle art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jak wynika z przedłożonych akt administracyjnych, pismo P. B. z dnia 8 kwietnia 2009 r. zostało przez Komendanta [...] Komisariatu Policji w K. w dniu 20 kwietnia 2009 r. przesłane do Wydziału Prezydialnego Komendy Miejskiej Policji w K..

Komendant Miejski Policji w K. udzielił na nie w dniu 21 kwietnia 2009 r. odpowiedzi - po przeprowadzeniu rozmowy telefonicznej z Zastępcą Komendanta KP [...] (notatka urzędowa – k.2). Na marginesie zauważyć należy, że treść udzielonej odpowiedzi nie jest zgodna z treścią powołanej notatki urzędowej W notatce podano bowiem, że "w komisariacie znajdują się wydzielone miejsca do palenia tytoniu oznaczone napisami ", a w odpowiedzi wskazano "w siedzibie Komisariatu Policji [...] w K. znajdują się miejsca do palenia tytoniu oznaczone stosownymi napisami".

Nadto, w kolejnej notatce urzędowej z dnia 20 lipca 2009 r. (k.10) zapisano "uzyskałem informację, że aktualnie wyznaczone miejsca, w których dopuszczono palenie tytoniu zostały oznaczone napisem o treści ". W piśmie skierowanym do P. B. w dniu 21 lipca 2009 r. pominięte zostało słowo "aktualnie".

Przede wszystkim jednakże stwierdzić należy, że "przejęcie" sprawy przez Komendanta Miejskiego Policji w K. nie znajduje żadnego uzasadnienia.

Zauważyć należy, że z przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej współistnieją normy innych ustaw, w tym regulujące struktury organizacyjne i sposób funkcjonowania podmiotów zobowiązanych, w szczególności jednostek "władzy publicznej" czy "podmiotów wykonujących zadania publiczne". W pojęciach "władzy publicznej", czy "zadań publicznych" mieści się, ale ich nie wypełnia, załatwianie indywidualnych spraw z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 1 kpa. Dla części takich podmiotów w ogóle działalność w sferze administracji publicznej stanowi "uboczną" konsekwencję innych, ustrojowych zadań.

Ustrojowe zadania policji i jej strukturę określa ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r., Nr 43, poz. 277 z późn. zm.)

W myśl art.1 ustawy Policja jest formacją służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. Do podstawowych zadań Policji należą:

1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra;

2) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania;

3) inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi;

4) wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców;

5) nadzór nad strażami gminnymi (miejskimi) oraz nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie określonym w odrębnych przepisach;

6) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub obowiązujących w miejscach publicznych;

7) współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów;

8) gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji kryminalnych;

9 ) prowadzenie bazy danych zawierającej informacje o wynikach analizy kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA).

Jak wynika z przepisu art.5 ust.1 w związku z art.6 ust.1 pkt 3) tej ustawy komendant komisariatu Policji i komendant powiatowy (miejski) Policji są, w sprawach ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz utrzymania bezpieczeństwa i porządku publicznego, organami administracji rządowej na obszarze województwa.

Z kolei w myśl art.6 a) ustawy, w postępowaniu administracyjnym, w sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Policji, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, organem właściwym jest komendant powiatowy (miejski) Policji.

Z powyższej regulacji nie wynika jednakże, aby organem właściwym w sprawie udzielenia informacji publicznej był komendant miejski Policji.

Sprawa udzielenia informacji publicznej nie jest sprawą związaną z wykonywaniem zadań i kompetencji Policji wymienionych w ustawie o Policji.

Nadto, kompetencja komendanta powiatowego Policji wynikająca z przepisu art.6 a) ustawy o Policji wyłączona jest przez przepis art.4 ust.3 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, który stanowi, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są organy władzy publicznej, będące w posiadaniu informacji.

W rozpatrywanej sprawie podmiotem będącym w posiadaniu żądanych informacji był Komendant Komisariatu [...] Policji w K., a nie Komendant Miejski Policji w K., o czym dobitnie świadczą przedłożone akta administracyjne.

Stwierdzić więc należy, że załatwienie wniosku P. B. przez Komendanta Miejskiego Policji w K. nie znajdowało uzasadnienia.

Jeszcze raz zatem pozostaje podkreślić, że co do zasady organem właściwym do załatwienia wniosku o udostępnienie informacji publicznej jest organ, do którego wniosek został skierowany. Wśród okoliczności rozpatrywanej sprawy nie ma takich, które uzasadniałyby odstępstwo od tej zasady.

Dlatego też Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność, zobowiązał Komendanta [...] Komisariatu Policji w K. do rozpoznania przedmiotowego wniosku.

Do pisma z dnia 24 września 2009 r. złożonego do akt sprawy skarżący przedłożył wydruk z poczty elektronicznej zawierający potwierdzenie odebrania przez Komendanta [...] Komisariatu policji w K. przesyłki elektronicznej P. B. z dnia 11 maja 2009 r. Rzeczą organu będzie zatem również ustalenie czy do organu wpłynął w postaci elektronicznej wniosek skarżącego z dnia 11 maja 2009 r., stanowiący uzupełnienie wniosku z dnia 8 kwietnia 2009 r.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 149 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), orzeczono jak w sentencji.

O kosztach orzeczono na podstawie art.200 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt