Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Iwona Maciejuk Sędzia WSA – Ewa Grochowska – Jung (sprawozdawca) Sędzia WSA – Ewa Pisula – Dąbrowska Protokolant – starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi M. L. na bezczynność Prezydenta Miasta O. w przedmiocie wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] marca 2015 r. oddala skargę

Wnioskiem z dnia [...] marca 2015 r. M. L. zwrócił się do Prezydenta miasta O. o wydanie wypisu i wyrysu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki nr [...] w obrębie [...]. W odpowiedzi na powyższy wniosek Naczelnik Wydziału Planowania Przestrzennego miasta O. pismem z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] poinformował skarżącego, że przeważająca większość obszaru działki nr [...] w obrębie [...] w O. leży poza granicami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego i dla ww. części działki nie jest możliwe wydanie wnioskowanego dokumentu. W piśmie powyższym zawarto również informację, że "fragment działki (jej południowa część) objęty jest ustaleniami miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta O., obejmującego obszar projektowanego osiedla zabudowy wielorodzinnej "[...]" zatwierdzonego Uchwałą nr [...] z dnia [...] marca 2003 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 156, poz. 3872 z 10.06.03 r.). Część objęta planem przeznaczona jest pod projektowaną ulicę, na rysunku planu oznaczoną symbolem [...], o szerokości w liniach rozgraniczających – 10 m. Przedmiotem ustaleń ww. planu są wyłącznie tereny komunikacji, w związku z czym, tereny położone poza liniami rozgraniczającymi projektowanych ulic nie są objęte aktualnie obowiązującym planem."

Jednocześnie organ wyjaśnił, że w przypadku braku obowiązującego na danym terenie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, na wniosek zainteresowanego wydaje się zaświadczenie o braku uchwalonego miejscowego planu dla konkretnej działki.

W przypadku braku planu, zgodnie z obowiązującą ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, istnieje możliwość ustalenia warunków zabudowy w oparciu o przepisy szczególne przy łącznym spełnieniu n/w warunków:

1. Co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;

2. Teren ma dostęp do drogi publicznej;

3. Istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;

4. Teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;

5. Decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Prezydenta miasta O. M. L. zarzucił organowi naruszenie art. 13 ust. 1 i 2, art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej w zw. z art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieudzielenie informacji publicznej dotyczącej treści miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z żądanym zakresem. Wniósł o zobowiązanie Prezydenta miasta O. do udzielenia żądanej informacji publicznej w terminie 14 dni od doręczenia akt organowi i zasądzenie kosztów postępowania. Wskazał, że stanowisko organu zawarte w piśmie z dnia [...] kwietnia 2015 r. stoi w sprzeczności z okolicznością, iż działka nr [...] z obrębu [...] objęta jest obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonego uchwałą nr [...] z dnia [...] marca 2003 r. Tym samym zdaniem skarżącego pismo z dnia [...] kwietnia 2015 r. nie stanowiło spełnienia obowiązku wynikającego z art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej i art. 30 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Jednocześnie wskazał, iż nie został poinformowany o przyczynach wydłużenia czasu uzyskania informacji publicznej. Nie została również wydana decyzja od której przysługiwałoby wnioskodawcy odwołanie.

W odpowiedzi na skargę Prezydent miasta O. wniósł o jej oddalenie. Organ wskazał, iż wypisy i wyrysy z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wydawane na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r., poz. 199) w terminie określonym w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.). Wypis i wyrys z planu nie jest zatem wydawany na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, natomiast podstawowe informacje o planach o cechach informacji publicznej zamieszczone są na stronie Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu Miasta O., to znaczy – treść uchwały wraz z załącznikiem graficznym ([...]), czyli zmiana miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta O., obejmującego obszar projektowanego osiedla zabudowy wielorodzinnej "[...]", zatwierdzonego Uchwałą nr [...] z dnia [...] marca 2003 r. (Dz. U. Woj. Maz. Nr 156, poz. 3872 z 10.06.03 r.).

Organ wyjaśnił, iż pismem z dnia [...] kwietnia 2015 r. wnioskodawca otrzymał odpowiedź na swój wniosek, tym samym zarzut bezczynności nie jest zasadny. Jednocześnie organ wskazał odnosząc się do zarzutów skarżącego, że miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego miasta O. wprowadzony uchwałą Rady Miasta O. nr [...] z dnia [...] marca 2003 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 156 z dnia 10.05.2003 r., poz. 3872) obowiązuje jedynie w zakresie rozwiązań komunikacyjnych na projektowanym osiedlu [...]. Wynika to jednoznacznie z treści § 5 ust. 1 planu miejscowego – "Przedmiotem ustaleń planu są tereny komunikacji, oznaczone na rysunku planu symbolem K z indeksem literowym odpowiadającym klasyfikacji funkcjonalnej".

Nie jest więc możliwe wydanie wypisu i wyrysu z planu o treści, którą cytowano w akcie notarialnym, i którego fragment cytuje skarżący. Nie ma też prawnej możliwości zmiany, uchylenia lub stwierdzenia nieważności wydanego w przeszłości wypisu i wyrysu z planu zagospodarowania przestrzennego, które zawierają odesłanie do planów już nieobowiązujących. Jedną z takich uchwał, zawierających odesłanie do nieobowiązującego już planu, jest cytowana uchwała nr [...] z dnia [...] marca 2003 r.

W związku z istniejącymi różnicami w ocenie charakteru prawnego ww. uchwały Rada Miasta O. uchwałą nr [...] z dnia [...] września 2014 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego obszar osiedla zabudowy wielorodzinnej "[...]" miasta O. pod nazwą "[...]", przystąpiła do zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy te nie stanowią inaczej.

Kontrola ta, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów.

W ocenie Sądu skarga na bezczynność Prezydenta Miasta O. nie zasługuje na uwzględnienie.

Z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub innego aktu, lub nie podjął stosownej czynności (vide: T. Woś/w:/ T. Woś (red.), H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis, Warszawa 2005, s. 86).

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji publicznej obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3).

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), będąca rozwinięciem konstytucyjnego prawa do informacji publicznej, reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu i kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione.

Przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowią, że realizacja prawa do informacji publicznej w przewidzianych ustawą formach (art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1 pkt 1-3) jest uzależniona od jednoczesnego, kumulatywnego spełnienia trzech przesłanek. Po pierwsze: przedmiotem żądania informacji musi być informacja publiczna w rozumieniu art. 1 oraz art. 3 ust. 2, po drugie: adresatem żądania udostępnienia informacji publicznej na zasadach tej ustawy, zgodnie z art. 3 ust. 1, mają być "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne", ponadto (ust. 2) związki zawodowe i inne organizacje oraz partie polityczne, po trzecie: według art. 4 ust. 3 obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, będące w posiadaniu takich informacji.

Bezczynność organu w sytuacji określonej przepisami ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej polega na tym, że organ zobowiązany do podjęcia czynności materialnotechnicznej w przedmiocie informacji publicznej, czynności takiej nie podejmuje. Innymi słowy, z bezczynnością organu w zakresie dostępu do informacji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy organ milczy wobec wniosku strony o udzielenie takiej informacji.

Prawo dostępu do informacji publicznej obejmuje prawo żądania udzielenia informacji o określonych faktach i stanach istniejących w chwili udzielenia informacji. Wniosek zainteresowanego rodzi po stronie dysponenta informacji obowiązek jej udostępnienia w sytuacji, gdy owa informacja publiczna znajduje się w jego posiadaniu. W sytuacji zatem, gdy organ nie posiada żądanej informacji, nie można zobowiązać go do jej udzielenia.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że we wniosku z dnia [...] marca 2015 r. M. L. wystąpił o wydanie wypisu i wyrysu z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki oznaczonej numerem ewidencyjnym [...] w obrębie [...]. Prawidłowo zatem wskazał organ, iż wypisy i wyrysy z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wydawane są na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (jednolity tekst Dz. U. z 2015 r., poz. 199) w terminie określonym w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (jednolity tekst Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.). Wypis i wyrys z planu nie jest zatem wydawany na podstawie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, natomiast podstawowe informacje o planach o cechach informacji publicznej zamieszczone są na stronach Biuletynu Informacji Publicznej Urzędu Miasta O., to znaczy – treść uchwały wraz z załącznikiem graficznym ([...]), czyli zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta O., obejmującego obszar projektowanego osiedla zabudowy wielorodzinnej "[...]", zatwierdzonego Uchwałą nr [...] z dnia [...] marca 2003 r. (Dz. U. Woj. Maz. Nr 156, poz. 3872 z 10.06.03 r.).

Organ pismem z dnia [...] kwietnia 2015 r. poinformował skarżącego, że przeważająca większość obszaru działki nr [...] w obrębie [...] w O. leży poza granicami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego i dla ww. części działki nie jest możliwe wydanie wnioskowanego dokumentu. W piśmie powyższym zawarto również informację, że "fragment działki (jej południowa część) objęty jest ustaleniami miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta O., obejmującego obszar projektowanego osiedla zabudowy wielorodzinnej "[...]", zatwierdzonego Uchwałą Nr [...] z dnia [...] marca 2003 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 156, poz. 3872 z 10.06.03 r.). Część objęta planem przeznaczona jest pod projektowaną ulicę, na rysunku planu oznaczoną symbolem [...], o szerokości w liniach rozgraniczających – 10 m. Przedmiotem ustaleń ww. planu są wyłącznie tereny komunikacji, w związku z czym, tereny położone poza liniami rozgraniczającymi projektowanych ulic nie są objęte aktualnie obowiązującym planem."

Podnieść należy, co również wskazał organ, że miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego miasta O. wprowadzony uchwałą Rady Miasta O. nr [...] z dnia [...] marca 2003 r. (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 156 z dnia 10.05.2003 r., poz. 3872) obowiązuje jedynie w zakresie rozwiązań komunikacyjnych na projektowanym osiedlu [...]. Wynika to jednoznacznie z treści § 5 ust. 1 planu miejscowego – "Przedmiotem ustaleń planu są tereny komunikacji, oznaczone na rysunku planu symbolem K z indeksem literowym odpowiadającym klasyfikacji funkcjonalnej".

W przypadku, gdy żądana informacja nie ma charakteru informacji publicznej lub gdy organ jej nie posiada, bądź gdy istnieje do niej inny tryb dostępu, adresat wniosku kieruje do wnioskodawcy pismo informacyjne o stosownej treści (por. wyrok NSA z 11 stycznia 2010 r., I OSK 1557/09, Lex Polonica 2372310).

W doktrynie przyjmuje się, że powołana ustawa wyodrębnia następujące formy działania podmiotów zobowiązanych do udzielenia informacji publicznej:

1) zawiadomienie o braku zastosowania trybu wnioskowego udostępnienia informacji publicznej z powodu zamieszczenia jej w BIP,

2) zawiadomienie o braku możliwości niezwłocznego udostępnienia informacji publicznej,

3) powiadomienia określone w art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2 i art. 15 ust. 2 ustawy, przybierające postać pism skierowanych do wnioskodawcy,

4) udostępnienie informacji publicznej,

5) decyzja administracyjna o odmowie udostępnienia informacji (zob. G. Sibiga, Prawne formy działania podmiotów udostępniających informację publiczną na żądanie indywidualne, PPP 2007, nr 3, s. 18).

Forma przewidziana w pkt 1 odnosi się aktualnie również do sytuacji udostępnienia żądanej informacji w centralnym repozytorium.

W rozpoznawanej sprawie organ prawidłowo przyjął, że istnieje do żądanej we wniosku skarżącego informacji inny tryb dostępu, zatem nie można stwierdzić, że pozostaje on w bezczynności w zakresie jej udostępnienia lub wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia.

Stąd, mając na względzie powyższe i uznając żądanie skargi w zakresie wniosku o udzielenie informacji publicznej za bezzasadne, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na mocy art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), orzekł jak w sentencji wyroku.