drukuj    zapisz    Powrót do listy

6463 Wzory przemysłowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę kasacyjną, II GSK 668/10 - Wyrok NSA z 2011-06-15, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 668/10 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2011-06-15 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2010-06-02
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Jan Bała /przewodniczący sprawozdawca/
Janusz Nowacki
Magdalena Bosakirska
Symbol z opisem
6463 Wzory przemysłowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Sygn. powiązane
VI SA/Wa 1038/09 - Wyrok WSA w Warszawie z 2010-02-23
II GZ 243/09 - Postanowienie NSA z 2009-11-09
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2003 nr 119 poz 1117 art. 89, art. 103 ust. 1, art. 117 ust 2
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Bała (spr.) Sędziowie Magdalena Bosakirska NSA Janusz Nowacki Protokolant Grzegorz Heleniak po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 23 lutego 2010 r. sygn. akt VI SA/Wa 1038/09 w sprawie ze skargi T. Spółki z o.o. we W. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1038/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. uwzględnił skargę T. Sp. z o.o. z siedzibą we W. i uchylił decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...], w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego.

Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia faktyczne:

W dniu 29 czerwca 2006 r. P. P. – R. D. S. zgłosiła udzielenie prawa ochronnego na wzór przemysłowy pt.: "Tablica informacyjna". Przedmiotem wzoru była tablica informacyjna przeznaczona do umieszczania informacji lub reklam w postaci napisów lub obrazów. Istotę jego stanowiła nowa postać tablicy informacyjnej przejawiająca się w jej kształcie, układzie linii i konturów oraz jej kolorystyka. Jak przedstawiono na załączonych fotografiach i w opisie cech istotnych, tablica charakteryzowała się tym, że była wyposażona w podstawę, z którą była trwale połączona i usytuowana w stosunku do niej pod kątem ostrym, a jej boki były zagięte i w zagięciach były otwory, natomiast podstawa była wyposażona w kątowniki z otworami usytuowanymi przy bocznych krawędziach, a górna krawędź tablicy miała kształt łuku. Strona frontowa tablicy miała białe łukowate linie równoległe do jej górnej krawędzi oraz białe proste linie równoległe do jej bocznych krawędzi. Podstawa miała barwę jasną, zaś tablica barwę zieloną.

W dniu 21 września 2007 r. T. Sp. z o.o. z siedzibą we W. wniosła do Urzędu Patentowego RP sprzeciw wobec rejestracji wzoru przemysłowego "Tablica informacyjna" Nr [...] ogłoszonego w Wiadomościach Urzędu Patentowego nr 5/2007 z dnia 31 maja 2007 r. za nr 1256. Zdaniem sprzeciwiającej się, rejestracja nastąpiła z naruszeniem art. 103 ust. 1 w zw. z art. 117 ust. 2 i art. 89 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (j.t. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm., dalej p.w.p.), gdyż projekt powstał w oparciu o sugestie i wskazówki pracowników T. Sp. z o.o. z naruszeniem praw osobistych i majątkowych tych pracowników. Projekt wzoru został sporządzony na potrzeby jednego klienta – firmy N. Wzór powstał pomiędzy styczniem i majem 2006 r., a na dowód historii jego powstania przedłożono kopie korespondencji elektronicznej pomiędzy spółką i D. S., mającej potwierdzać według składającej sprzeciw, że wzór powstał w wyniku realizacji szczegółowych wskazań spółki, będącej jednocześnie zleceniodawcą. Podnoszono również, że w dacie zgłoszenia wzór nie był nowy, gdyż D. S., jako podwykonawca, realizowała zamówienie z dnia 12 maja 2006 r. na produkcję 100 kompletów materiałów wyposażenia punktów sprzedaży tożsamych z przedmiotowym wzorem przemysłowym. Zamówienie zrealizowano i komplety wysłano do odbiorcy pomiędzy 24 majem i 27 czerwcem 2006 r., tj. przed datą zgłoszenia wzoru do rejestracji. Na dowód załączono kopie dokumentów wz wystawionych przez spółkę.

Decyzją z dnia [...] lutego 2009 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. 246 ust. 1 i 2, art. 103 ust. 1 w związku z art. 89 p.w.p., oddalił sprzeciw. Organ administracji stwierdził, że dokumenty i ilustracje do nich załączone przedstawione przez stronę nie świadczą o braku nowości wzoru przemysłowego, ponieważ nie wskazują na wzór pt.: "Tablica informacyjna". Załączone ilustracje przedstawiają czworobok, w którym jeden z jego dłuższych boków był zaokrąglony, posiadał ze wszystkich czterech stron symetryczne linie oraz napisy "N. płatki śniadaniowe" z grafiką w postaci zboża, zdjęcie regału sklepowego z ułożonymi produktami firmy N. oraz reklamy tych produktów ukazujące nazwę firmy oraz zawartość opakowań. Niektóre ze zdjęć ukazują sposób mocowania listwy, lecz nie wiadomo jakiej oraz fragment kolejnego czworoboku z jedną ścianą zaokrągloną, napisami i grafiką. Żadne z materiałów załączonych do akt nie ujawniają przedmiotowego wzoru. Uzasadniając odmowę dopuszczenia i przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków Urząd Patentowy stwierdził, że dopuszczenie tego dowodu nie wniosłoby nic nowego do sprawy, bowiem świadkowie nie dysponowali wiarygodnymi dowodami, iż przedmiotem ewentualnego ujawnienia był sporny wzór przemysłowy, gdyż pracownicy sklepu posiadali plansze bez odbitych na nich dat. Z dokumentów wz nie wynika natomiast jakie wyroby zakupione zostały od T. Sp. z o.o. Na wszystkich z tych dokumentów podane są nazwy tych wyrobów w postaci "plansza", "stoper", "listwa", nie wskazując jednoznacznie o jakie plansze chodzi. Materiały te nie pozwalają na identyfikację wyrobu, a ilustracje nie posiadają dat ich wydania.

Uwzględniając skargę na powyższą decyzję WSA w W. stwierdził, iż Urząd Patentowy naruszał art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, dalej k.p.a.) w zakresie mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, gdyż organ ten w istocie nie ustalił, jakich faktycznie materiałów dotyczyło zamówienie z dnia 12 maja 2006 r. na wykonanie materiałów POS – plansz ze stoperami – które to zamówienie zdaniem skarżącej jest tożsame ze spornymi tablicami (wzorem przemysłowym), protokół zdawczo-odbiorczy, korespondencja prowadzona przez strony postępowania administracyjnego i dokumentacja sprzedaży. Innymi słowy nie ustalono co było przedmiotem tych wszystkich czynności i działań stron, a zatem nie ustalono jakich materiałów POS te działania dotyczyły. W szczególności, czy były to materiały (wytwory) identyczne lub różniące się jedynie nieistotnymi szczegółami od zgłoszonego wzoru przemysłowego, co miało istotne znaczenie w świetle art. 103 ust. 1 p.w.p. W tym zakresie, z naruszeniem przepisów postępowania, organ administracji nie dokonał analizy przedstawionego przez skarżącą materiału dowodowego w sprawie nie podając z jakich przyczyn odmówił tym dowodom wiarygodności, co doprowadziło również do naruszenia art. 107 § 3 k.p.a. Przeprowadzając w uzasadnieniu decyzji opis załączonych przez skarżącą materiałów organ administracji stwierdził, że jeden z boków (dłuższy) tablicy jest zaokrąglony. Z cech istotnych wzoru wynika ta sama właściwość. Organ zauważał także, iż przedstawione przez skarżącą tablice posiadają ze wszystkich czterech stron symetryczne linie, co odpowiada również cechom uznanym przez uprawnioną w zgłoszeniu za istotne. Urząd Patentowy, z naruszeniem przepisów postępowania w związku z art. 103 ust. 1 p.w.p., takiego porównania nie dokonał, stwierdzając jedynie autorytatywnie, że żadne z materiałów załączonych do akt sprawy nie ujawniają przedmiotowego wzoru. Jeżeli zatem nie przeprowadzono porównania tablic (materiałów POS) przedstawionych przez skarżącą w stosunku do opisu zgłoszonego wzoru przemysłowego i jego cech, to samo jedynie stwierdzenie o braku wcześniejszego ujawnienia spornego wzoru przed rejestracją nie czyni zadość prawidłowemu uzasadnieniu tego stanowiska przez organ.

Odnosząc się do odmowy dopuszczenia zgłoszonego przez spółkę dowodu z zeznania świadków Sąd I instancji stwierdził, że organ administracji dokonał oceny przydatności i wiarygodności dowodów, z którymi się nie zapoznał, co stoi w sprzeczności z art. 75 i art. 78 § 1 i 2 k.p.a.

Skargę kasacyjną od wyroku WSA w W. z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt VI SA/Wa 1038/09, wniosła D. S. Strona wnosząca skargę kasacyjną zaskarżyła powyższy wyrok w całości, żądając jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, a także rozstrzygnięcia o kosztach procesu za wszystkie instancje.

Zaskarżonemu wyrokowi na podstawie art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., powoływanej dalej jako p.p.s.a.) strona wnosząca skargę kasacyjną zarzuciła naruszenie przepisów postępowanie, to jest:

1) art. 133 § 1 p.p.s.a. poprzez wydanie wyroku niezgodnie z dokumentami zawartymi w aktach sprawy;

2) art. 134 § 1 p.p.s.a. poprzez wydanie wyroku wykraczającego poza granice danej sprawy;

3) art. 145 § 1 pkt c p.p.s.a. poprzez błędne ustalenie, iż doszło do naruszenia przepisów postępowania.

Na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. strona zarzuciła naruszenie prawa materialnego, to jest art. 103 i art. 117 ust. 2 p.w.p. poprzez błędną wykładnię.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podniesiono w szczególności, że rozważania Sądu I instancji zawarte na stronach 10 i 11, a dotyczące wcześniejszego ujawnienia wzoru, stwarzają jedynie zamęt wokół jednoznacznie wyjaśnionej sprawy na podstawie dokumentów zawartych w aktach sprawy. Jak bowiem z nich wynika D. S. wyprodukowała tablice według wzoru na zamówienie spółki: T. Zamówienie to nie zawierało żadnych rysunków przedmiotowych tablic ani też wzorca. Budowę i formę graficzną opracowała D. S., a spółka wyraziła na to zgodę. Tablica została wyprodukowana w ilości 100 szt. i w dniu 23 maja 2006 r. sprzedana spółce wraz z innymi elementami reklamowymi, co nazwano jako 100 kompletów materiałów POS dla N. W dniu 29 czerwca 2006 r. jeden z materiałów reklamowych o nazwie tablica informacyjna został zgłoszony w Urzędzie Patentowym RP jako wzór przemysłowy, na który udzielone zostało prawo z rejestracji nr [...]. Z zestawienia powyższych dat wynika, iż przedmiotowy wzór przemysłowy był ujawniony wcześniej przed datą zgłoszenia o jeden miesiąc i 6 dni. Fakt ten jest potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym znajdującym się w aktach sprawy. Dlatego też powoływanie świadków na tę okoliczność, czyli wcześniejszego ujawnienia przedmiotowego wzoru przemysłowego, mijało się z celem, bowiem fakt tego ujawnienia przyznają obie strony. W przepisie art. 103 ust. 3 p.w.p. wyjaśnia się, iż: przepis ust.1 nie wyłącza możliwości udzielenia prawa z rejestracji, jeżeli wzór został ujawniony w ciągu 12 miesięcy przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, jeżeli ujawnienie nastąpiło przez twórcę, jego następcę prawnego lub za zgodą uprawnionego przez osobę trzecią. Ujawnienie nastąpiło za zgodą uprawnionego przez osobę trzecią i nie może stanowić o braku nowości. Stąd też wszelkie rozważania, czy ujawnione tablice na zdjęciach są podobne do przedmiotowego wzoru, nie mają racjonalnych podstaw.

W odpowiedzi na skargę kasacyjną pełnomocnik T. Sp. z o.o. z siedzibą we W. wniósł o jej oddalenie jako bezzasadnej oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Zasadniczym powodem uwzględnienia skargi przez Sąd I instancji było stwierdzenie naruszenia przez organ przepisów postępowania administracyjnego w zakresie wyjaśnienia sprawy, przeprowadzenia dowodów i ich oceny oraz uzasadnienia zaskarżonej decyzji (art. 7, 75 § 1, 77 § 1, 78 § 1 i 80 k.p.a.), co mogło mieć wpływ na wynik sprawy, w kontekście przesłanek określonych w art. 103 p.w.p.

W tym stanie rzeczy do tego stanowiska Sądu I instancji należy odnieść zarzuty przedstawione w skardze kasacyjnej. Istota postępowania dowodowego w toku rozpoznania sprawy administracyjnej polega na tym, że organ administracji powinien przeprowadzić wszystkie możliwe dowody w celu wyczerpującego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy. Przeprowadzenie określonego dowodu wymaga jego oceny w kontekście innych dowodów.

W rozpoznawanej sprawie Sąd I instancji trafnie zwrócił uwagę, iż Urząd Patentowy w istocie nie ustalił jakiego faktycznie projektu dotyczyło zamówienie T. Spółki z o.o. z dnia 12 maja 2006 r. na produkcję wyposażenia, przy uwzględnieniu protokołu zdawczo-odbiorczego, prowadzonej między stronami korespondencji oraz dokumentacji sprzedaży. W konsekwencji Sąd mógł uznać za przedwczesną oceną tego organu, iż żadne z materiałów załączonych do akt sprawy nie ujawniają przedmiotowego wzoru, zwłaszcza iż organ odmówił przeprowadzenia dowodów z zeznań świadków na okoliczność, czy przedmiotem ujawnienia planszy w sklepie był sporny wzór przemysłowy.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji szczegółowo przedstawił stanowisko, w którym wskazał, dlaczego ocena tych dowodów przez organ nie jest wystarczająca oraz jakie zastrzeżenia nasuwają ustalenia dokonane przez organ na podstawie fragmentarycznych dowodów.

Odnosząc się zaś do poszczególnych zarzutów skargi kasacyjnej stwierdzić należy, iż stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, z urzędu bierze pod rozwagę jedynie nieważność postępowania, która w przedmiotowej sprawie nie zachodzi.

Kasator zarzucając Sądowi I instancji naruszenie przepisów postępowania, a to art. 133 § 1 p.p.s.a. poprzez wydanie wyroku niezgodnie z dokumentami zawartymi w aktach sprawy, nie podał jakie konkretnie dokumenty miał na uwadze oraz jakie zaistniały zdarzenia, których Sąd I instancji nie uwzględnił. Zgodnie z art. 133 § 1 p.p.s.a. sąd wydaje wyrok po zamknięciu rozprawy na podstawie akt sprawy. Podstawą zatem orzekania przez ten sąd jest materiał dowodowy zgromadzony przez organy w toku całego postępowania toczącego się przed tymi organami.

Okoliczność zaś, iż zdaniem kasatora Sąd I instancji dokonał wadliwej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i błędnie uznał, iż zachodzi potrzeba przesłuchania zawnioskowanych w sprawie świadków, nie daje podstaw do przyjęcia, iż Sąd I instancji nie orzekał na podstawie akt sprawy, a więc naruszył art. 133 § 1 p.p.s.a.

Sąd I instancji nie naruszył też art. 134 § 1 p.p.s.a., zgodnie z którym sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Przepis ten zostałby więc naruszony, gdyby Sąd wyszedł poza granice niniejszej sprawy. Kasator nie powołał jednakże żadnych zarzutów oraz wniosków, które pozwalały na przyjęcie, iż Sąd I instancji wykroczył poza granice sprawy o jakich mowa w art. 134 § 1 p.p.s.a.

Z kolei, jeżeli chodzi o zarzut naruszenia art. 145 § 1 pkt 1 lit. c/ p.p.s.a., to stwierdzić należy, iż przepis ten dotyczy sposobu rozstrzygnięcia przez sąd w przypadku stwierdzenia "innego naruszenia przepisów postępowania", jeżeli mogło ono mieć wpływ na wynik sprawy.

Zgodnie z ustalonym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego przepis ten nie może stanowić samodzielnej podstawy skargi kasacyjnej. Zarzut naruszenia omawianego przepisu mógłby być skuteczny tylko w powiązaniu z odpowiednimi przepisami procedury administracyjnej, skoro uchylenie przez Sąd I instancji decyzji organu na tej podstawie jest uzależnione od "innego naruszenia przepisów postępowania", przy czym to naruszenie powinno mieć wpływ na wynik sprawy.

Zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego, a to art. 103 p.w.p. pozostaje w ścisłym związku z zarzutem dotyczącym wyjaśnienia sprawy i oceny dowodów. Skoro Sąd I instancji trafnie ocenił, że sprawa nie została wyjaśniona w stopniu wystarczającym do ostatecznego rozstrzygnięcia, to tym samym nie można mówić czy przedmiotowy wzór posiada, czy też nie cechę nowości w rozumieniu art. 103 p.w.p.

Zauważyć przy tym należy, iż kasator zarzucając naruszenia art. 103 p.w.p. poprzez błędną wykładnię nie skonkretyzował, o którą jednostkę redakcyjną tego przepisu chodzi, a przepis ten składa się z kilku jednostek redakcyjnych (trzech ustępów oraz dwóch punktów). Błędna wykładnia przepisu polega na błędnym jego zrozumieniu, czy też niewłaściwym odczytaniu. Stąd też obowiązkiem kasatora było wskazanie na czym polegał błąd w interpretacji tego przepisu przez Sąd I instancji i podanie właściwego – zdaniem kasatora – jego znaczenia. Tymczasem kasator wadliwiej wykładni tego przepisu upatruje jedynie w zarzutach dotyczących oceny stanu faktycznego, gdyż jego zdaniem stan faktyczny był inny od przyjętego przez Sąd w zaskarżonym wyroku.

Zdaniem kasatora "(...) wszelkie rozważania, czy ujawnione tablice na zdjęciach są podobne, czy niepodobne do przedmiotowego wzoru, nie mają racjonalnych podstaw (...)", gdyż przedmiotowy wzór przemysłowy był ujawniony wcześniej przed datą zgłoszenia o jeden miesiąc i 6 dni, a w takiej sytuacji miał zastosowanie art. 103 ust. 3 pkt 2 p.w.p.

Zgodnie z tym ostatnim przepisem ust. 1 art. 103 nie wyłącza możliwości udzielenia prawa z rejestracji, jeżeli wzór przemysłowy został ujawniony w ciągu 12 miesięcy przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, jeżeli ujawnienie nastąpiło przez twórcę, jego następcę prawnego lub – za zgodą uprawnionego – przez osobę trzecią, a także jeżeli ujawnienie nastąpiło w wyniku nadużycia popełnionego wobec twórcy lub jego następcy prawnego.

Rzecz jednak w tym, że w sprawie było bezsporne jedynie to, że uczestniczka postępowania D. S. była wykonawcą spornego wzoru przemysłowego. Natomiast kwestia, czy była twórcą tego wzoru nie została dotychczas rozstrzygnięta. Stąd kwestia ujawnienia tego wzoru przez upływem terminu określonego w art. 103 ust. 3 pkt 2 p.w.p. nie miała istotnego znaczenia.

Okoliczność zaś, iż Prokuratura we W. umorzyła śledztwo w sprawie z zawiadomienia Spółki T. o popełnieniu przestępstwa przez D. S., polegającego na zawłaszczeniu cudzych praw autorskich do tego wzoru, nie oznacza, iż uczestniczka niniejszego postępowania D. S. jest twórcą tego wzoru. Ustalenie bowiem prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje zgodnie z art. 284 pkt 2 p.w.p. w trybie postępowania cywilnego przed sądem powszechnym.

Trudno jest też mówić o naruszeniu przez Sąd I instancji art. 117 ust. 2 p.w.p. poprzez jego błędną wykładnię, skoro Sąd nie dokonywał wykładni tego przepisu. Sąd zaznaczył jedynie, iż skarżąca podnosiła zarzut oparty na art. 117 ust. 2 p.w.p., a ponieważ spór na tym tle rysował się już w postępowaniu administracyjnym, należało okoliczność tę wyjaśnić i ewentualnie skierować strony na drogę postępowania sądowego.

Z przytoczony powodów Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w wyroku na mocy art. 184 p.w.p.



Powered by SoftProdukt