drukuj    zapisz    Powrót do listy

6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz, Budowlane prawo, Wojewoda, Uchylono zaskarżoną decyzję, II SA/Sz 30/21 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2021-06-17, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Sz 30/21 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2021-06-17 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2021-01-11
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Krzysztof Szydłowski /sprawozdawca/
Marzena Iwankiewicz
Stefan Kłosowski /przewodniczący/
Symbol z opisem
6010 Pozwolenie na budowę, użytkowanie obiektu lub jego części,  wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu, prz
Hasła tematyczne
Budowlane prawo
Skarżony organ
Wojewoda
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2019 poz 2325 art.3 par 1 oraz art.145 par 1, art. 200 , art.205 par 2 , art.209
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j.
Dz.U. 2020 poz 1333 art.28 ust.2, art. 10 par 1 i art. 28 kpa oraz art. 28 par 2
Ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane - t.j.
Dz.U. 2016 poz 23 art.28, art. 138 par 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2015 poz 1800 par 1 pkt 2
Rozporządzenie z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stefan Kłosowski Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Asesor WSA Krzysztof Szydłowski (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 czerwca 2021 r. sprawy ze skargi C. T. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Wojewody na rzecz skarżącego C. T. kwotę [...]([...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Wojewoda po rozpatrzeniu odwołań A. S. i T. S. oraz C. T. i M. T. utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] z [...] znak: zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę bezobsługowej stacji bazowej telefonii komórkowej operatora [...] obejmującej:

1. wieżę o konstrukcji kratowej stalowej i wysokości całkowitej 55,95m n.p.t. wraz z urządzeniami sterującymi zamontowanymi na typowych konstrukcjach wsporczych posadowionych wewnątrz wieży na płytach ażurowych, na wieży zostaną zainstalowane: anteny sektorowe - 3 szt. i anteny radiolinii - 2 szt.,

2. energetyczną wewnętrzną linię zasilającą (wiz) od projektowanej rozdzielnicy stacji bazowej TBSB posadowionej pod wieżą, do realizacji na terenie działki nr [...] obr. [...] miasta C.

Jak wyjaśnił organ administracji po wydaniu organ I instancji wniosły od niej odwołanie osoby uznawane w toku postępowania Starosty za strony. Ponadto od powyższej decyzji odwołanie wywiedli pan C. T. i pani M. T. (dalej: "Skarżący"), właściciele działki nr [...] bezpośrednio sąsiadującej z terenem inwestycji, którzy uprzednio nie zostali uznani przez Starostę [...] za strony postępowania.

Rozpatrując w trybie odwoławczym sprawę organ ustalił w szczególności, iż Spółka z siedzibą w W., działająca poprzez pełnomocnika, wystąpiła o wydanie decyzji o pozwoleniu na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej operatora [...] w C. na działce nr [...] obręb [...] C. . Do wniosku dołączono projekt budowlany, oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, pełnomocnictwo z odpisem pełnym KRS i dowody opłaty skarbowej.

Dla terenu objętego wnioskiem obowiązują ustalenia miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta C. uchwalonego uchwałą nr [...] Rady Miasta i Gminy w C. z [...].

Stosownie do treści ustaleń podstawowych planu działka nr [...] znajduje się na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem A30 MN, UH, UG, USR, ZP — zabudowa jednorodzinna, mieszkalno-pensjonatowa, pensjonatowa, zabudowa jednorodzinna z rzemiosłem i drobną produkcją oraz ogrodnictwem. Infrastruktura techniczna z komunikacją drogową, usługi handlu, gastronomii, sportu i rekreacji. Ustalenia planu dla tego terenu i niektórych obszarów sąsiadujących zawarto w "Koncepcji zagospodarowania przestrzennego Osiedla Wiejska "stanowiącej integralna część zmiany planu. Część terenu znajduje się w strefie "B" ochrony konserwatorskiej.

Analiza planu zdaniem organów administracji wskazuje, że dopuszczono w nim budowę infrastruktury technicznej.

Organ stwierdził także, iż z projektu budowlanego oraz analizy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że projektowana wieża telefonii komórkowej jest usytuowana na działce nr [...], która znajduje się na terenie oznaczonym w miejscowym planie symbolem A30 MN, UH, UG, USR, ZP przeznaczonym zgodnie z koncepcją zagospodarowania pod ogrodnictwo (MO), na którym dopuszcza się zabudowę towarzyszącą mieszkaniową. Miejscowy plan dopuszcza bowiem adaptację funkcji mieszkaniowej, w obrębie innych funkcji (przemysł, bazy usługi itp.) o ile nie występują przeciwwskazania sanitarne i techniczne (ustalenia ogólne pkt 11).

Przy czym możliwość realizacji zabudowy jednorodzinnej jako towarzyszącej przeznaczeniu podstawowemu na tym terenie nie ogranicza możliwości lokalizacji stacji bazowej.

Stwierdzono, że projektowana wieża o całkowitej wysokości 55,95 m n.p.t., stanowi konstrukcję nośną dla 3 anten sektorowych pracujących w częstotliwości 2100 MHz oraz 2 anten radiolinii. Anteny radioliniowe umieszczono zostaną na wysokości 51,1 m n.p.t. na azymutach 190° i 345°. Anteny sektorowe zawieszone zostaną na wysokości 53,3 m n.p.t., na trzech azymutach odpowiednio 220°, 340° i 100° po jednej antenie sektorowej na każdym z azymutów.

Na podstawie projektu budowalnego przyjęto, że równoważne moce promieniowane izotropowo (EIRP) wyznaczone dla pojedynczych projektowanych anten sektorowych wynoszą 1920 W (anteny na azymutach 340° i 100°) oraz 1969 W (antena na azymucie 220°) i mieszczą się one w przedziale od 1000 W do mniej niż 2000 W .

W związku z tym, że równoważna moc promieniowana izotropowo wyznaczona dla każdej z anten sektorowych jest mniejsza niż 2000 W, nie podlega ocenie w świetle § 2 ust. 1 pkt. 7 rozporządzenia w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, zachodzi natomiast konieczność ustalenia czy projektowaną instalację zalicza się do mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko wymienionych w § 3 ust. 1 pkt. 8 rozporządzenia.

W tym zakresie wyjaśniono, że w projekcie przewidziano dla każdej z projektowanych anten określono przebieg osi głównej wiązki promieniowania od miejsc dostępnych dla ludności z uwzględnieniem wysokości zawieszenia anteny, azymutu (kierunku wiązki każdej z anten), maksymalnego pochylenia jak również ukształtowania terenu. Analizy dokonano w odległości nie większej niż 70 m od środka elektrycznego zgodnie z § 3 ust. 1 pkt. 8 lit. d rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Natomiast z przeprowadzonej analizy wynika, że dla każdej z 3 anten zawieszonych na różnych azymutach w odległości do 70 m od środka elektrycznego anteny wzdłuż głównego kierunku promieniowania tych anten nie znajdują się miejsca dostępne dla ludności.

Na rysunkach przedstawiono otoczenie analizowanej lokalizacji projektowanej stacji bazowej potwierdzając brak występowania miejsc dostępnych dla ludności w osiach głównych wiązek promieniowania anten sektorowych - widok w płaszczyźnie poziomej oraz widok w płaszczyźnie pionowej sporządzony dla wysokości zawieszenia anten 53,3m n.p.t. m.in. w tym dla najbardziej niekorzystnych warunków tj. z uwzględnieniem maksymalnego pochylenia głównej wiązki wynoszącego 6° (rys. nr [...]).

Oś główna wiązki promieniowania każdej z anten przebiega nad terenem działki nr [...] obręb 0002 C., na której usytuowana jest stacja bazowa oraz nad terenem działki nr [...] obręb K. (antena A1 na azymucie 340°, antena B1 na azymucie 100°) oraz nad terenem działki nr [...] obręb [...] C. (antena C1 na azymucie 220°).

Najmniejsza odległość osi głównej od poziomu terenu na azymucie 340° wynosi 44,1 m n.p.t., na azymucie 100° - 47,3 m n.p.t., na azymucie 220° - 48,3 m n.p.t.

Pod osiami głównymi teren nie jest zabudowany.

Powyższe ustalenia potwierdzają, że na analizowanych kierunkach wzdłuż osi głównych nie występują miejsca, które bez użycia sprzętu technicznego byłyby dostępne dla ludności bowiem osie główne wiązki promieniowania anten znajdują się nie niżej niż 44,1 m nad niezabudowanym terenem.

Jednocześnie wyjaśniono, że zgodnie z projektem budowlanym zamiarem inwestora jest budowa stacji bazowej, na której przewidziano montaż tylko trzech anten sektorowych, po jednej na każdym z azymutów. Z uwagi na takie wzajemne usytuowanie anten sektorowych na projektowanej wieży tj. na trzech różnych azymutach przesuniętych względem siebie o 120°, w ocenie organu odwoławczego w niniejszej sprawie nie zachodzą okoliczności, które uzasadniałyby, w świetle § 3 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, konieczność przeprowadzenia dodatkowej analizy i rozważenia ewentualnego nakładania się (nachodzenia) wiązek promieniowania emitowanych przez poszczególne anteny.

Przedłożony projekt zawiera ponadto sporządzone w styczniu 2020r. opracowanie pn. analiza występowania obszaru pól E-M o poziomach gęstości mocy większych lub równych wartościom określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 17 grudnia 2019r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku (Dz.U. z 2019r., poz. 2448) instalacji radiokomunikacyjnej [...]. W ramach tego opracowania dokonano oceny czy rozpatrywane przedsięwzięcie będzie spełniać wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z 17 grudnia 2019r. w sprawie dopuszczalnych poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku (Dz.U. z 2019r. poz. 2448).

W ocenie organu odwoławczego przywołane w opracowaniu przepisy, metodologia oraz wyniki obliczeń, wnioski i zalecenia nie budzą wątpliwości w świetle obowiązujących przepisów oraz załączonych rysunków określających przewidywany rozkład pól elektromagnetycznych i przewidywane obszary ich występowania. Przyjęto zatem, że prognozowany obszar pól elektromagnetycznych o poziomach wyższych lub równych wartości dopuszczalnej znajduje się znacznie powyżej miejsc dostępnych dla ludności zdefiniowanych w art. 124 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska.

Wojewoda dostrzegł także, iż projektowana stacja bazowa znajduje się na terenie obszaru Natura 2000 "Ostoja Drawska" oraz w obszarze chronionego krajobrazu "Pojezierze Drawskie", a także w otulinie Drawskiego Parku Krajobrazowego jednakże organy administracji: Burmistrz C. oraz Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. rozstrzygając w sprawie o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach na realizację przedsięwzięcia umorzyły postępowanie w tym przedmiocie jako bezprzedmiotowe.

Przyjęto, że projektowana inwestycja nie narusza zapisów uchwały Nr XXXVII/499/14 Sejmiku Województwa Zachodniopomorskiego z 24 czerwca 2014r. w sprawie Drawskiego Parku Krajobrazowego (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego z 2014r. poz. 2919 ) a sama stacja bazowa nie ograniczy naturalnego oświetlenia pomieszczeń zabudowy na sąsiednich nieruchomościach w świetle przepisów § 13 i § 60 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (j. t. Dz. U. z 2019r. poz. 1065 ze zm.).

Uznano też, że projekt budowlany został wykonany i sprawdzony przez osoby posiadające wymagane uprawnienia budowlane i legitymujące się aktualnym na dzień opracowania projektu zaświadczeniem o przynależności do właściwej izby samorządu zawodowego.

Projektanci i sprawdzający załączyli oświadczenia o sporządzeniu projektu budowlanego zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej wymagane na podstawie art. 20 ust. ust. 4 ustawy Prawo budowlane.

Projektant posiadający uprawnienia budowlane do projektowania w specjalności, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 2 (konstrukcyjno-budowlanej) złożył oświadczenie wymagane na podst. art. 33 ust. 2 pkt. 9 ustawy Prawo budowlane.

Projekt budowlany jest kompletny i posiada niezbędne uzgodnienia, akceptację lokalizacji stacji przez Szefostwo Służby Ruchu Lotniczego Sił Zbrojnych RP z 28 listopada 2017r., zaświadczenie Starosty [...] z [...] o braku konieczności wyłączenia z produkcji rolniczej gruntów rolnych działki nr [...] przeznaczonych pod inwestycję oraz decyzję Burmistrza C. z [...] wyrażającą zgodę na lokalizację zjazdu o parametrach zjazdu indywidualnego z drogi gminnej nr [...] - ul. [...] (działka nr [...]) do nieruchomości oznaczonej działką nr [...].

Ponadto projekt budowlany stacji bazowej telefonii komórkowej spełnia warunki wynikające z art. 35 ust. 1 ustawy Prawo budowlane. Inwestor złożył oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane pod rygorem odpowiedzialności karnej. Zatem w związku ze spełnieniem przez inwestora wymagań określonych w art. 32 ust. 4 ustawy Prawo budowlane organ administracji architektoniczno-budowlanej zgodnie z treścią art. 35 ust. 4 nie może odmówić wydania decyzji o pozwoleniu na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej operatora [...] zgodnie z wnioskiem.

Odnosząc się do zarzutów odwołań organ w zakresie obaw o negatywny wpływ stacji bazowej należy wyjaśnił, że zgodnie z art. 122a ustawy Prawo ochrony środowiska prowadzący instalację oraz użytkownik urządzenia emitującego pola elektromagnetyczne, które są instalacjami radiokomunikacyjnymi, radionawigacyjnymi lub radiolokacyjnymi, emitującymi pola elektromagnetyczne, których równoważna moc promieniowana izotropowo wynosi nie mniej niż 15 W, emitującymi pola elektromagnetyczne o częstotliwościach od 30 kHz do 300 GHz, są obowiązani do wykonania pomiarów Zgodnie natomiast z art. 152 ust. 4 ww. ustawy do rozpoczęcia eksploatacji instalacji nowo zbudowanej lub zmienionej w sposób istotny można przystąpić, jeżeli organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 4, jest wnoszony, jeżeli eksploatacja instalacji objętej zgłoszeniem powodowałaby przekroczenie standardów emisyjnych lub standardów jakości środowiska lub instalacja nie spełnia wymagań ochrony środowiska, o których mowa w art. 76 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo ochrony środowiska.

Tak więc inwestor, po zrealizowaniu inwestycji, jest zobowiązany do potwierdzenia wyników analiz przeprowadzonych na etapie projektowania i tym samym sprawdzenia poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku m.in. bezpośrednio przed rozpoczęciem użytkowania instalacji lub urządzenia. Wyniki pomiarów przekazuje się wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska i państwowemu wojewódzkiemu inspektorowi sanitarnemu w terminie 30 dni od dnia wykonania pomiarów.

Zgodnie natomiast z art. 152 ust. 4 ww. ustawy do rozpoczęcia eksploatacji instalacji nowo zbudowanej lub zmienionej w sposób istotny można przystąpić, jeżeli organ właściwy do przyjęcia zgłoszenia w terminie 30 dni od dnia doręczenia zgłoszenia nie wniesie sprzeciwu w drodze decyzji. Sprzeciw, o którym mowa w ust. 4, jest wnoszony, jeżeli eksploatacja instalacji objętej zgłoszeniem powodowałaby przekroczenie standardów emisyjnych lub standardów jakości środowiska lub instalacja nie spełnia wymagań ochrony środowiska, o których mowa w art. 76 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo ochrony środowiska.

Tak więc inwestor, po zrealizowaniu inwestycji, jest zobowiązany do potwierdzenia wyników analiz przeprowadzonych na etapie projektowania i tym samym sprawdzenia dotrzymania standardów jakości środowiska w otoczeniu urządzeń emitujących pola elektromagnetyczne poprzez wykonanie rzeczywistych pomiarów poziomów pól elektromagnetycznych w środowisku.

Dopiero, gdy pomiary potwierdzą, że obowiązujące normy nie są przekroczone stacja bazowa będzie mogła być użytkowana.

W zakresie odwołania wniesionego przez Skarżącego, Wojewoda wyjaśnił, iż należąca do nich działka znajduje się na terenie oznaczonym na rysunku miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta C. symbolem [...] . Zgodnie z częścią graficzną planu zawartą w koncepcji zagospodarowania przestrzennego osiedla Wiejska w C., stanowiącej integralną część planu, został oznaczony symbolem MO — ogrodnictwo, na którym dopuszczalna jest zabudowa mieszkaniowa. Na działce należącej do Skarżących Starosta zatwierdził projekt budowlany i udzielił państwu M i C T. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego parterowego z podpiwniczeniem usytuowanego na działce nr [...] w odległości 16,35m od granicy z działką nr [...].

Projektowana wieża została zlokalizowana na działce nr [...] w taki sposób, że znajduje się w odległości 4,0 m od granicy z działką nr [...]. Mając zatem na względzie zapisy rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie oraz uwzględniwszy możliwość lokalizacji potencjalnej zabudowy mieszkalnej na działce nr [...] w odległości 4m od granicy z działką inwestycyjną nr [...] ścianą z oknami lub drzwiami zwróconą w stronę tej granicy, zatem w odległości 8 m od projektowanej wieży, w ocenie organu odwoławczego należało uznać Skarżącego za stronę postępowania w sprawie pozwolenia na budowę co ostatecznie znalazło wyraz w skierowaniu doń decyzji kończącej postępowanie.

Po doręczeniu powyższej decyzji Skarżący wywiódł na nią skargę, zarzucając naruszenie :

1) § 11 ust. 2 pkt 11 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie szczegółowego zakresu i formy projektu budowlanego (Dz.U. z 2012 r. poz. 462, dalej rozporządzenie z 2012 r.) poprzez przez odstąpienie od sprawdzenia zgodności projektu budowlanego z w/w przepisami i tym samym nie udowodnienie, iż obiekt nie będzie stanowił zagrożenia dla ludzi, zwierząt, roślin, czyli dla środowiska.

2) Art. 6 ust. 2 ustawy z 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 519 ze zm. dalej: p.o.ś.) w związku z art. 72 ust 1 pkt. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. 2008 nr 199 poz. 1227) w powiązaniu § 2 ust 1 pkt 7 a-d w związku z § 3 ust 8 pkt 1 a-g rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 września 2019 roku w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko poprzez ich błędną interpretację z uwagi na nie uwzględnienie maksymalnych mocy, tiltów anten.

3) Art. 8 § 1, 11, 77 § 1, 80, 107 § 1, 107 § 3 k.p.a. poprzez pominięcie okoliczności, iż sama dokumentacja projektowa wskazuje, iż inwestycja jest przystosowana do pracy o mocach kilkakrotnie wyższych,

4) Nie podanie mocy wyjściowej pojedynczego nadajnika TX z uwzględnieniem tolerancji tej mocy określonej przez producenta,

5) Nie określenie danych producenta i typu anten oraz nadajników radiolinii, ich zysku antenowego, częstotliwości pracy oraz ich mocy wyjściowej,

6) Nie dokonanie wyliczeń mocy EIRP w oparciu o budżet mocy w poszczególnych sektorach projektowanej stacji z uwzględnieniem tolerancji produkcyjnej podanych parametrów.

Wskazując na powyższe Skarżący wniósł o uchylenie decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania oraz zwrot kosztów według norm przypisanych w tym zastępstwa procesowego.

W ocenie skarżącego podane wartości EIRP anten w dokumentacji są ponad stukrotnie nawet zaniżone. W istocie oba organy dokonywały oceny wpływu inwestycji na środowisko tylko jego niewielkiej części.

Ponadto po obszernym przywołaniu orzecznictwa sądów administracyjnych, Skarżący doszedł do konkluzji, że koniecznym było w niniejszej sprawie uwzględnienie zarówno maksymalne możliwego emitowanego pola z urządzenia, jak i maksymalne możliwe pochylenie osi wiązki promieniowania oraz ukształtowanie terenu, w szczególności istniejącej, jak i potencjalnej zabudowy. Najważniejsze jest, bowiem bezpieczeństwo i zdrowie ludzi, a dopiero w dalszej kolejności potrzeba realizacji inwestycji telekomunikacyjnych. Dlatego niezbędne jest wykluczenie możliwości negatywnego, ponadnormatywnego oddziaływania stacji bazowej na znajdujące się w sąsiedztwie siedliska ludzkie. Organ wydając decyzję o lokalizacji stacji bazowej musi mieć pewność, że promieniowanie EIRP nie będzie dotyczyć miejsc dostępnych dla ludności.

Odpowiadając na skargę Wojewoda wniósł o jej oddalenie. W zakresie kwestionowanych przez skarżącego przyjętych parametrów anten wyjaśniono, że o zakresie zamierzenia budowlanego decyduje inwestor określając go szczegółowo w projekcie budowlanym, który stanowi załącznik do wniosku o pozwoleniu na budowę, podlega zatwierdzeniu w decyzji o pozwoleniu na budowę i stanowi załącznik do tej decyzji.

Z projektu budowlanego jednoznacznie wynika, że zamiarem inwestora jest budowa stacji bazowej, na której zostaną zamontowane trzy anteny sektorowe i dwie anteny radiolinii o wskazanych w tym opracowaniu parametrach i przyjętych konfiguracjach.

Zatem w niniejszym postępowaniu w oparciu o parametry inwestycji, które zostały szczegółowo sprecyzowane w projekcie budowlanym określono m.in. wpływ inwestycji na środowisko. Wynikające z projektu budowlanego parametry zamierzenia są bowiem wiążące zarówno dla inwestora jak i dla organu administracji architektoniczno-budowlanej.

Inwestor realizując przedsięwzięcie będzie mógł je wykonać jedynie zgodnie z parametrami określonymi w projekcie budowlanym zatwierdzonym decyzją o pozwoleniu na budowę.

Podkreślono, że przed przestąpieniem do użytkowania inwestor jest bowiem zobowiązany uzyskać decyzję o pozwoleniu na użytkowanie.

Organ podniósł także, iż do akt sprawy dołączono dodatkowo przesłane drogą elektroniczną w dniu 27 listopada 2020r. przez pełnomocnika inwestora skany specyfikacji projektowanych anten sektorowych ADU4518R8 i A264521R1, określających m.in. elektryczną regulację pochylenia wiązki.

Z treści ww. dokumentów wynika, że maksymalne pochylenie wiązki dla anteny A264521R1 wynosi 6° natomiast dla anteny ADU4518R8 - 12°. W projekcie budowlanym przyjęto maksymalne nachylenie dla wszystkich anten 6°. Przy czym analiza rysunków dołączonych do kwalifikacji przedsięwzięcia i analizy środowiskowej jednoznacznie wskazuje, że z uwagi na projektowaną wysokość zawieszenia anten - 53,3 m n.p.t. nawet w sytuacji uwzględnienia maksymalnego pochylenia określonego w specyfikacji dla anteny ADU4518R8 (azymut 220°) tj. 12° zarówno główna wiązka promieniowania jak i pole elektromagnetyczne o wartościach przekraczających dopuszczalne znajdą się znacznie powyżej miejsc dostępnych dla ludności. Wyrażono też pogląd, że uwzględnienie możliwego maksymalnego tiltu elektrycznego nie będzie miało wpływu na kwalifikację przedsięwzięcia przeprowadzoną na podstawie rozporządzenia rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:

Niniejsza sprawa została rozpoznana na posiedzeniu niejawnym na podstawie art. 15zzs4 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem [...], innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. 2020 r. poz. 374 ze zm.) w związku z wystąpieniem przesłanek w przepisie tym wymienionych.

Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej "p.p.s.a."), wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania w sposób, który miał lub mógł mieć wpływ na wynik sprawy. Należy również podkreślić, że sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest wyłącznie w granicach danej sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).

Dokonując tak rozumianej kontroli sądowej zaskarżonej decyzji Wojewody (dalej: "Wojewoda"), utrzymującej w mocy decyzję Starosty [...] (dalej: "Starosta") w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę, Sąd dopatrzył się naruszeń prawa, które w świetle art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. wiązały się z koniecznością uchylenia decyzji Wojewody.

W toku postępowania odwoławczego Wojewoda prawidłowo dostrzegł, iż art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 z późn. zm. – dalej; "Prawo budowalne"), stanowi lex specialis w stosunku do art. 28 (ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 – dalej: "k.p.a."). Skutkiem powyższego stroną postępowania w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania projektowanego obiektu tj. na terenie wyznaczonym w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu, w tym zabudowy, tego terenu.

Mając na względzie powyższe zasady organ prawidłowo przypisał C. T. (dalej: "Skarżący") status strony postępowania a jego stanowisko przedstawione w piśmie z dnia [...] pt. "Skarga" potraktował jako odwołanie od decyzji Starosty. W piśmie tym Skarżący kwestionował brak przypisania mu statusu strony postępowania przez organ I instancji mimo, iż w tym samym czasie gdy rozpatrywana była sprawa pozwolenia na budowę dotycząca stacji bazowej telefonii komórkowej, Starosta rozpatrywał również wniosek Skarżącego o pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego na jego działce, oddalonego zaledwie 10m od planowanej podstawy wieży.

W badanej sprawie organ odwoławczy, prawidłowo dopatrzył się wadliwości działania organu I instancji polegającego na pominięciu Skarżącego jako strony postępowania. Stwierdzenie tego rodzaju uchybienia i dążność do jego konwalidowania na etapie postępowania odwoławczego powinna była jednak skłaniać organ do szczególnej staranności w weryfikacji kręgu stron uprzednio określonych przez organ I instancji. Tym bardziej, że z zastrzeżeniami do decyzji wystąpiły jeszcze inne osoby domagając się między innymi: stwierdzenia nieważności decyzji z uwagi na pominięcie ich jako stron postępowania (tak: P. M. i K. D.), kwestionujących prawidłowość doręczenia decyzji w trybie zastępczym w okresie ograniczeń związanych z stanem epidemii (tak: P. A. i T. S.) czy wreszcie wyrażając "sprzeciw" na okoliczność gdyby budowa masztu skutkowałaby brakiem możliwości zabudowania działki (tak: Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa).

Rozstrzygając w sprawie organ uznał, iż odwołanie skutecznie wnieśli jedynie A i T S oraz M i C T.. W odniesieniu do M i K D, odrębną decyzją wydaną w tej samej dacie co skarżone rozstrzygnięcie, organ odwoławczy orzekł o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 § 3 k.p.a. W tym ostatnim przypadku okazało się jednak, iż w toku weryfikacji obszaru oddziaływania stacji bazowej telefonii komórkowej organ odwoławczy przyjmował, przynajmniej w części, błędne dane.

Na dzień rozstrzygania w niniejszej sprawie, zostało to ustalone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 19 maja 2021 roku sygn. akt. II SA/Sz [...] (publ. CBOSA). Powyższa sprawa jest ściśle związana z badaną decyzją, dotyczy bowiem negatywnej oceny przez Wojewodę istnienia podstaw do przypisania K. D. statusu strony postępowania i umorzenia wobec niego postępowania odwoławczego podczas gdy domagał się on uznania za stronę w rozpatrywanej aktualnie przez Sąd sprawie.

Jak wyjaśnił WSA w Szczecinie w powołanym wyżej wyroku, umorzenie wobec K. D. postępowania było następstwem błędnego przyjęcia przez organ odwoławczy, iż działka będąca własnością tego skarżącego (tj. działka nr [...]) znajduje się w odległości ok. 400 m od stacji bazowej, a budynki na niej zlokalizowane są położone w odległości ok. 700 m, podczas gdy w rzeczywistości, odległość ta wynosiła odpowiednio ok. 40 m i ok. 70 m, co stanowi aż dziesięciokrotną różnicę. Sąd rozstrzygając w powyższej sprawie zobowiązał Wojewodę do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy w zakresie położenia działki nr [...] i posadowionych na niej zabudowań względem spornej stacji bazowej telefonii komórkowej czemu organ powinien dać wyraz w uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia oraz poprzez zastosowanie przedstawionego w wyroku sposobu rozumienia interesu prawnego w postępowaniu o udzielenie pozwolenia na budowę.

Ustalenie prawidłowego kręgu stron postępowania i umożliwienie im czynnego udziału w jego toku jest jednym z podstawowych obowiązków organu prowadzącego postępowanie, bowiem pominiecie strony, szczególnie na końcowym etapie postępowania, może uniemożliwić jej zaskarżenie decyzji kształtującej jej prawa i obowiązki a co za tym idzie uniemożliwić skuteczną obronę jej praw. Tego rodzaju naruszenie prawa stanowi przesłankę wznowienia postępowania, o której mowa w art. 145 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 735 – dalej: "k.p.a.") a jego znacznie dodatkowo uwypuklił ustawodawca obligując sąd administracyjny do uchylenia tych decyzji i postanowień w toku wydawania których doszło do naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1b p.p.s.a.).

Jeśli chodzi natomiast o weryfikację istotnych dla sprawy okoliczności w postaci przebiegu osi głównej wiązki promieniowania względne miejsc dostępnych dla ludności i obszaru występowania pola elektromagnetycznego, orzekając w niniejszej sprawie nie sposób pomijać nowej okoliczności ujawnionej już po wniesieniu skargi.

Otóż zadeklarowania w projekcie budowalnym konfiguracja anten, która posłużyła analizie występowania obszaru pól E-M o poziomach gęstości mocy większych lub równych wartościom określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia, została przeprowadzona dla tiltu anteny A264521R1: 0-6 zaś dla anteny ADU4518R8: 2-6. Tymczasem w przesłanych przez pełnomocnika inwestora skanów kart katalogowych tego typu anten wynika, iż zestaw montażowy dla anteny A264521R1 przewiduje nachylenie mechaniczne w zakresie 0-12 zaś jego odpowiednik dla anteny ADU4518R8 odpowiednio: 2-6.

Z projektu budowalnego wynika, że obliczenia dla minimalnych i maksymalnych pochyleń wiązek anten sektorowych określano na anten A1 i i B1 w przedziale 0-6 zaś dla anteny C1 w przedziale 2-6. Jeśli przyjąć, iż powyższe przedstawione przez inwestora w skanach kart katalogowych dane za są zgodne z prawdą, należałoby uznać, iż w projekcie dokonywano obliczeń dla odmiennych parametrów niż te które faktycznie deklaruje producent anten. Nie sposób przy tym nie zauważać, że skoro powyższe dane służyły stosownym obliczeniom i na ich podstawie dokonano analizy występowania miejsc dostępnych dla ludności i obszaru występowania pola elektromagnetycznego, owe wyliczenia i wnioski przedstawione w projekcie budowlanym nie mogą być uznane za sformułowane na podstawie prawidłowych danych. Skoro bowiem jak zauważyli autorzy projektu budowlanego przy wyznaczaniu powyższej odległości należy uwzględnić zarówno kierunek (azymut) głównej wiązki, jak i jej pochylenia (tilt) zmiana któregokolwiek z powyższych parametrów wpływa na ostatecznie uzyskane wyniki.

W odpowiedzi na skargę organ podjął się analizy powyższych okoliczności, niemniej jednak nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której dane przyjmowane w toku obliczeń i analiz w projekcie budowalnym są odmienne od faktycznych parametrów anten a kluczowe dla postępowania ustalenia nie wynikają z projektu budowalnego lecz zostają poczynione dopiero po wniesieniu skargi i to nie przez osoby opracowujące projekt i ponoszące z tego tytułu odpowiedzialność, lecz przez organ administracji. Rolą organu jest nie dokonywanie obliczeń w zastępstwie projektantów lecz weryfikacja poprawności takich obliczeń i przyjętych założeń. Podobnie nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której taka ocena miałaby następować na podstawie skanów dokumentów, przesłanych zwykłą pocztą email i to na dodatek po części nieczytelnych (pieczęcie) a taki jest właśnie charakter dokumentów przedstawionych aktualnie przez pełnomocnika inwestora.

Należy tez dostrzec, iż takie dokumenty były niedostępne dla stron postępowania w jego toku. Strony nie miały zatem możliwości wypowiedzenia się w tym zakresie.

Dla Sądu nie ulega wątpliwości, że w projekcie budowalnym powinny być zawarte faktyczne i prawidłowe parametry anten a ujawnione rozbieżności pomiędzy projektem a ich faktyczną specyfikacją powinny być należycie wyjaśnione i ewentualnie skorygowane.

W toku dalszego postępowania organ winien wnikliwie zbadać krąg stron postępowania należycie weryfikując obszar oddziaływania projektowanego obiektu w oparciu o odpowiednio szczegółowe i wiarygodne dane dotyczące parametrów i cech anten mających być zainstalowanymi na stacji bazowej. W toku postępowania organ winien mieć na względzie, iż skoro ustalenie kręgu stron przez organ I instancji okazało się nieprawidłowe, czynności zmierzające do ewentualnego konwalidacji tego uchybienia, powinny być wykonywane ze szczególną starannością zapewniającą realizację praw stron tym podmiotom, które taki status posiadają a nie uczestniczyły w postępowaniu przed organem I instancji.

Organ winien też mieć na względzie, iż badany projekt budowalny powinien zawierać weryfikowalne dane, tak aby rola organów administracji architektoniczno-budowlanej nie sprowadzała się wyłącznie do oceny formalnej projektu. Organ winien również rozważyć, czy skoro inwestor na etapie skargi przedstawił odmienne dane dotyczące tiltów anten, inne dane ujęte w projekcie, a dotyczące obliczeń promieniowania ERM, można uznać za wiarygodne czy też inwestor powinien okazać dokumenty na podstawie których przyjęto istotne założenia dla obliczeń promieniowania w projekcie budowalnym.

Sąd uznał, że ocena pozostałych zarzutów skargi byłaby przedwczesna, gdyż dla jej celowości konieczne jest w pierwszej kolejności należyte ustalenie obszaru oddziaływania inwestycji a dalej zweryfikowanie kręgu stron postępowania oraz dokonanie merytorycznej weryfikacji projektu w oparciu o wiarygodne dane.

Opisane wyżej uchybienia Sąd zakwalifikował jako naruszenie przepisów postępowania, art. 10 § 1 i art. 28 k.p.a. oraz art. 28 § 2 Prawa budowlanego w zw. z art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a., co stanowi podstawę do uchylenia zaskarżonej decyzji na mocy art. 145 § 1 pkt 1 lit. c p.p.s.a.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 200, art. 205 § 2, art. 209 p.p.s.a. zaliczając do niezbędnych kosztów postępowania prowadzonego przez stronę kwoty: [...] zł z tytułu wpisu sądowego oraz [...] zł z tytułu opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa. Brak było natomiast podstaw do zasądzenia na rzecz Skarżącego kosztów zastępstwa procesowego albowiem jak wynika z §1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.) przysługuje ono za czynności adwokackie przed organami wymiaru sprawiedliwości. Skoro skarga została wniesiona osobiście przez Skarżącego, Skarżący osobiście reagował na poszczególne zarządzenia Sądu zapadające w toku sprawy, adwokat nie wykonał przed Sądem żadnych czynności dodatkowo a ponadto nie udokumentowano żadnych kosztów z związanych z ewentualną pomocą prawną, wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego nie mógł być przez Sąd uwzględniony.



Powered by SoftProdukt