Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Piotr Godlewski Sędziowie NSA Małgorzata Wolska /spr./ WSA Magdalena Józefczyk Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2018 r. sprawy ze skargi L. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] października 2017 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień diagnosty -skargę oddala-

Przedmiotem skargi L.P. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. (dalej: SKO lub Kolegium) z [...] października 2017 r. nr [...] wydana w przedmiocie cofnięcia uprawnienia diagnosty samochodowego.

W podstawie prawnej organ wskazał art. 17 pkt 1 i art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. oraz art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 w zw. z art. 81 ust. 12 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1260 ze zm. –zwana dalej: "P.r.d.").

Z uzasadnienia i akt sprawy wynika, że w dniu 14 lutego 2017 r. inspektorzy Transportowego Dozoru Technicznego przeprowadzili doraźne badanie kontrolne cysterny ciśnieniowej opróżnianej lub napełnianej ciśnieniem wyższym, niż 0,5 bara w ruchu drogowym, wytwórca [...], nr fab. [...], rok prod. 2004, zamontowanej na naczepie [...], nr rej. pojazdu [...], nr [...]. Analiza przedłożonych do kontroli dokumentów wykazała, że badanie techniczne pojazdu odbyło się 15 września 2016 r. na stacji kontroli pojazdów należącej do firmy Przedsiębiorstwo Handlowo-Usługowo-Transportowe "[...]" P.K., a badania te przeprowadził diagnosta L.P. (nr uprawnienia [...]). Mimo braku decyzji dopuszczającej cysternę do eksploatacji badanie techniczne zostało zakończone wynikiem pozytywnym. W tej sytuacji Dyrektor Transportowego Dozoru Technicznego w dniu [...] lutego 2017 r. wydał decyzję o wstrzymaniu eksploatacji ww. cysterny i nadał jej rygor natychmiastowej wykonalności.

W związku ze stwierdzonymi nieprawidłowościami Starosta S. w dniu [...] marca 2017 r. przeprowadził kontrolę na ww. stacji kontroli pojazdów, stwierdzając

w zakresie badań technicznych przeprowadzonych przez diagnostę L.P. następujące uchybienia: w zaświadczeniu z badania technicznego nr [...] z dnia [...] czerwca 2016 r. - pojazd [...], w pozycji nr 7 brak wpisu dotyczącego odczytu licznika przebiegu pojazdu w momencie badania;

w zaświadczeniu z badania technicznego nr [...] z dnia [...] maja 2016 r. Volkswagen Golf nr rej. [...] (pojazd wyposażony w instalację gazową) brak daty i numeru protokołu badania oraz decyzji dopuszczającej urządzenie do eksploatacji wydanej przez właściwy organ dozoru technicznego.

Wobec powyższych okoliczności Starosta S. decyzją z [...] sierpnia

2017 r. nr [...] cofnął L.P. uprawnienia diagnosty samochodowego, nr uprawnienia: [...].

W uzasadnieniu organ podał, że tryb i przebieg badania technicznego pojazdu określa art. 83 P.r.d. oraz rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa

i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012 r. wraz z rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 8 lipca 2016 r., zmieniającym ww. rozporządzenie.

Jak wyjaśnił organ zgodnie z § 1 i 2 powyższego rozporządzenia diagnosta ma obowiązek dokładnie zidentyfikować pojazd i sprawdzić, jakim wymogom podlega. Natomiast na podstawie art. 83 ust. 12 ustawy Prawo o ruchu drogowym oraz § 6 ust. 7 ww. rozporządzenia, diagnosta ma obowiązek, przed przeprowadzeniem badania technicznego pojazdu, sprawdzić dokumenty dotyczące urządzenia technicznego podlegającego dozorowi technicznemu (protokół z badania urządzenia oraz nr decyzji dopuszczającej urządzenie do eksploatacji). Powyższe informacje diagnosta ma obowiązek odnotować w rejestrze badań technicznych pojazdów. Starosta zauważył, że diagnosta samochodowy uzyskuje uprawnienia do przeprowadzenia badań technicznych pojazdów po ukończeniu specjalistycznych kursów zakończonych zdaniem egzaminu i musi legitymować się odpowiednim wykształceniem technicznym. Z tego względu diagnosta winien prawidłowo określić rodzaj pojazdu, który podlega badaniu technicznemu oraz warunki techniczne

i prawne, które pojazd ten musi spełnić, aby uzyskać pozytywny wynik badania technicznego.

W okolicznościach sprawy Starosta uznał, że kilkukrotne niedopełnienie obowiązków wynikających z ww. przepisów prawa dotyczących sposobu oraz przebiegu badań technicznych pojazdów przez L.P., wykonywanie przez niego czynności bez należytej staranności i nie przykładanie odpowiedniej uwagi do przebiegu badania technicznego oraz nie dokonanie właściwej analizy przepisów prawnych, które należy zastosować w trakcie przeprowadzanego badania technicznego, stanowi podstawę do cofnięcia L.P. uprawnienia diagnosty samochodowego – zgodnie z art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 P.r.d.

Odwołanie od tej decyzji złożył L.P. wnosząc o jej uchylenie

i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, ewentualnie umorzenie postępowania. Kwestionowanej decyzji zarzucił naruszenie przepisów postępowania oraz przepisów prawa materialnego. W jego ocenie decyzja narusza zasadę proporcjonalności kary – wynikającą z art. 2 Konstytucji RP, narusza art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 75 § 1 i art. 84 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie wnikliwego

i wyczerpującego zebrania oraz rozpatrzenia materiału dowodowego, prowadzące do ustaleń nie znajdujących oparcia w dowodach zgromadzonych w sprawie, w tym poprzez uznanie, że zostały spełnione przesłanki do wydania decyzji o cofnięciu uprawnień, a także przez naruszenie zasady ważenia interesu społecznego

i słusznego interesu obywatela. Zarzucił także naruszenie art. 84 ust. 3 w zw. z art. 81 ust. 12 P.r.d. w zw. z art. 14 ustawy o dozorze technicznym w zw. z art. 5 ust. 1

i ust. 2 tej ustawy w zw. z § 1 ust. 1 lit. g) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2012 r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu (Dz. U. z 2012 r., poz. 1468) w zw. z § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 20 października 2006 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie projektowania, wytwarzania, eksploatacji, naprawy

i modernizacji specjalistycznych urządzeń ciśnieniowych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1465) i uznaniu, że przebadana przez niego cysterna, której dotyczyło przedmiotowe postępowanie, była objęta dozorem technicznym, poprzez jego błędne zastosowanie i uznanie, że zachodzą przesłanki do wydania decyzji o cofnięciu uprawnień diagnosty samochodowego.

Wskazaną na wstępie decyzją z [...] października 2017 r. SKO w K. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję w mocy.

Kolegium wywiodło, że materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia stanowi art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 w zw. z art. 81 ust. 12 P.r.d. Zgodnie z ww. przepisami, starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli

w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6, stwierdzono: przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania (pkt 1); wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami (pkt 2). Z kolei, wg art. 81 ust. 12 ww. ustawy, badanie techniczne pojazdu z zamontowanym urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi technicznemu może być przeprowadzone po przedstawieniu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego.

Kolegium zauważyło przy tym, że podjęcie decyzji o cofnięciu diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych jest wynikiem stwierdzenia określonych uchybień w wyniku kontroli przeprowadzonej w trybie ustawy P.r.d.

Jak zauważyło Kolegium podstawą cofnięcia L.P. uprawnień diagnosty samochodowego były nieprawidłowości dotyczące badań technicznych trzech pojazdów, przeprowadzone przez odwołującego.

Kolegium zauważyło, że z protokołu z dnia [...] lutego 2017 r.

z przeprowadzonego przez Inspektorów Transportowego Dozoru Technicznego badania doraźnego pojazdu nr rej [...], nr VIN [...],

z zamontowanym zbiornikiem cysterny drogowej pod ciśnieniem napełnianą, opróżnianą lub przewożoną, podczas badania stwierdzono brak decyzji zezwalającej na eksploatację przedmiotowego urządzenia technicznego wydanej w trybie art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o dozorze technicznym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1040). Pomimo braku takiej decyzji, cysterna będąca cysterną ciśnieniową podlegającą dozorowi technicznemu, w dniu [...] września 2016 r przeszła pozytywnie badania techniczne przeprowadzone przez diagnostę L.P. Jak zauważyło Kolegium konieczną przesłanką badania technicznego z pozytywnym skutkiem jest uprzednie przedstawienie dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego, stosownie do wymogu z art. 81 ust. 12 P.r.d. Nadto, przeprowadzający badanie techniczne nie zamieścił w rejestrze informacji o dopuszczeniu urządzenia technicznego do eksploatacji, podając numer i datę wystawienia protokołu oraz decyzji dopuszczającej urządzenie do eksploatacji wydanej przez właściwy organ dozoru technicznego, wbrew wymogom § 6 ust. 7 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosowanych przy tych badaniach. Wg regulacji lp.1.4 załącznika nr 2 do ww. rozporządzenia, brak dokumentu potwierdzającego sprawność urządzenia technicznego wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego po terminie skierowania na badanie jest usterka istotną (Ul). Konsekwencja powyższego uchybienia była decyzja Dyrektora Transportowego Dozoru Technicznego z [...] lutego 2017 r. ([...]) wstrzymująca eksploatację ww. urządzenia technicznego.

Powyższe uchybienie potwierdzone zostało w toku przeprowadzonej dnia [...] marca 2017 r. przez organ I instancji kontroli u przedsiębiorcy prowadzącego Stację Kontroli Pojazdów. Jak wyjaśniło Kolegium zgodnie z zaświadczeniem nr [...] o przeprowadzonym w dniu [...] września 2016 r. badaniu technicznym pojazdu - naczepy ciężarowej [...] nr rej. [...], nr VIN [...], wydanym przez L.P., badanie techniczne ukończone zostało

z wynikiem pozytywnym, pomimo braku decyzji właściwego organu dozoru technicznego dopuszczającej cysternę do eksploatacji.

Przeprowadzona kontrola wykazała nadto, że w wydanym przez diagnostę L.P. zaświadczeniu nr [...] o przeprowadzonym w dniu [...] maja 2016 r. badaniu technicznym pojazdu m-ki Volkswagen Golf nr rej. [...], nr VIN [...], wyposażonym w instalację gazową, brak jest daty i numeru protokołu badania oraz decyzji dopuszczającej urządzenie do eksploatacji wydanej przez właściwy organ dozoru technicznego. Natomiast po przeprowadzonym w dniu [...] czerwca 2016 r. okresowym badaniu technicznym motoroweru m-ki Yamaha AXIS, nr rej. [...], w wystawionym zaświadczeniu nr [...] diagnosta nie odnotował odczytu licznika przebiegu pojazdu w momencie badania. W tych okolicznościach Kolegium uznało podnoszone przez odwołującego zarzuty za bezzasadne a zebrany w sprawie materiał dowodowy za wystarczający dla wydania rozstrzygnięcia odpowiadającego prawu. Odnosząc się do zarzutu odwołującego

o braku dopuszczenia dowodu z opinii biegłego w celu ustalenia czy cysterna podlegała w chwili kontroli okresowej dozorowi technicznemu SKO uznało go za nieuzasadniony. W ocenie organu to diagnosta samochodowy winien legitymować się odpowiednim wykształceniem technicznym i wiedzą, pozwalającą mu prawidłowo określić rodzaj pojazdu, który podlega badaniu technicznemu oraz warunki techniczne i prawne, które pojazd musi spełniać, aby uzyskać pozytywny wynik badania technicznego. Brak tabliczki informującej o objęciu danego pojazdu dozorem technicznym, nie posiadanie przez kierowcę dokumentacji potwierdzającej objęcie pojazdu dozorem technicznym, czy też trudności komunikacyjne z kierowcą słabo władającym językiem polskim, nie zwalniają diagnosty samochodowego od obowiązku właściwej identyfikacji pojazdu i podejścia z pełną starannością do wykonywania swoich obowiązków.

Końcowo Kolegium wskazało na brak możliwości miarkowania sankcji administracyjnej w przypadku dopuszczenia się przez diagnostę uchybienia określonego art. 84 ust. 3 P.r.d. oraz na prawidłowość wydania decyzji przez organ

I instancji wobec trzykrotnego niedopełnienia przez L.P. obowiązków diagnosty samochodowego, braku jego należytej staranności oraz błędnej wykładni przepisów prawnych.

W skardze złożonej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, na powyższą decyzję L.P. wskazał na jej wadliwość zarzucając jej naruszenie:

- art. 6, art. 7, art. 77 § 1, art. 75 § 1, art. 84 § 1, art. 136 § 1, art. 140 K.p.a. poprzez brak wszechstronnego wyjaśnienia sprawy, brak odniesienia się do zarzutów

i twierdzeń odwołania, brak rozpoznania sprawy na nowo, co w konsekwencji doprowadziło do uznania, że spełnione zostały przesłanki do cofnięcia uprawnień,

a tym samym naruszono zasadę ważenia interesu społecznego i słusznego interesu obywatela;

- art. 84 ust. 3 w zw. z art. 81 ust. 12 P.r.d. z art. 14 ustawy o dozorze technicznym

w zw. z art. 5 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy w zw. z § 1 ust. 1 lit. g) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2012 r. w zw. z § 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 20 października 2006 r. i uznanie, że przebadana przez skarżącego cysterna, była objęta dozorem technicznym. Zarzucił błędne zastosowanie ww. przepisów i uznanie, że zachodzą przesłanki do wydania decyzji

o cofnięciu uprawnień diagnosty samochodowego;

- § 6 ust. 7 rozporządzenia z 26 czerwca 2012 r. w zw. z art. 81 ust. 12 P.r.d.

w części określającej krąg pojazdów objętych zakresem ww. przepisów i wliczenie do niego pojazdów bez urządzenia ciśnieniowego zamontowanego w momencie zgłoszenia się na badanie, co doprowadziło do nieusprawiedliwionego przyjęcia naruszenia przez skarżącego ww. przepisów.

Skarżący zarzucił także naruszenie art. 2 Konstytucji RP poprzez nieproporcjonalność orzeczenia do stanu faktycznego, art. 138 K.p.a. poprzez utrzymanie w mocy decyzji organu I instancji mimo podstaw do jej uchylenia

i skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Wobec powyższych zarzutów skarżący zawnioskował o przeprowadzenie uzupełniającego postepowania dowodowego, o uchylenie zaskarżonej decyzji

i skierowanie sprawy do ponownego orzekania oraz o zasądzenia kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zawnioskował nadto o wstrzymanie wykonania decyzji oraz zawieszenie postępowania do czasu rozpoznania przez Trybunał sprawy zarejestrowanej pod sygn. P 16/16.

Postanowieniem 3 stycznia 2018 r., sygn. II SA/Rz 1358/17 WSA

w Rzeszowie odmówił zawieszenia postępowania sądowoadministracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Z kolei art. 134 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm. dalej "P.p.s.a.) przewiduje, że sądowa kontrola legalności decyzji administracyjnych sprawowana jest w granicach sprawy, a rozstrzygając o zasadności skargi sąd nie jest związany jej zarzutami ani wnioskami oraz powołaną podstawą prawną. Stosownie natomiast do regulacji art. 145 § 1 P.p.s.a. decyzja podlega uchyleniu, jeżeli Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego, inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy.

Dokonując oceny pod kątem opisanych wyżej kryteriów zaskarżonej

w niniejszej sprawie decyzji SKO z [...] października 2017 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Starosty S. z dnia [...] sierpnia 2017 r. orzekającej o cofnięciu diagnoście – L. P. uprawnień do wykonywania badań technicznych pojazdów Sąd nie stwierdził naruszenia przez organy administracji przepisów prawa materialnego ani procesowego, a zatem skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Materialnoprawną podstawę wydania zaskarżonej decyzji stanowił art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 P.r.d., zgodnie z którym starosta cofa diagnoście uprawnienie do wykonywania badań technicznych, jeżeli w wyniku przeprowadzonej kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6 ustawy, stwierdzono: przeprowadzenie przez diagnostę badania technicznego niezgodnie z określonym zakresem i sposobem wykonania (pkt 1) lub wydanie przez diagnostę zaświadczenia albo dokonanie wpisu do dowodu rejestracyjnego pojazdu niezgodnie ze stanem faktycznym lub przepisami (pkt 2).

Jak podkreśla się w orzecznictwie art. 84 ust. 3 P.r.d. jest przepisem

o charakterze typowo sankcyjnym, co oznacza konieczność ścisłej jego interpretacji. Wprowadzona w nim sankcja ma przy tym charakter bezwzględny, wobec czego stwierdzenie określonych uchybień skutkuje jej zastosowaniem i nie jest zależne od uznania organu w tym zakresie. Przepis ten co do zasady nie daje zatem możliwości "miarkowania" odpowiedzialności diagnosty w zależności od ciężaru stwierdzonych naruszeń oraz ich znaczenia dla zapewnienia bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Bardzo poważny charakter sankcji wynikającej z przepisu art. 84 ust. 3 P.r.d. czyni tym niemniej szczególnie istotnym, by ocena ustawowych przesłanek jego zastosowania była wnikliwa, a ich interpretacja uwzględniała zasadniczy cel tej regulacji, jakim jest czasowe odsunięcie od zawodu diagnostów nierzetelnych lub niespełniających wysokich wymogów stawianych im ze względu na wagę przeprowadzanych przez nich czynności i ich znaczenie dla zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym. To zaś każe przyjąć, że samo ustalenie okoliczności, które mogłyby wskazywać na wystąpienie przesłanek ujętych w tym przepisie, nie zwalnia organów administracji publicznej od indywidualnej oceny takich okoliczności w każdej konkretnej sprawie co powinno następować

z uwzględnieniem regulacji art.7, art. 77 § 1, art. 79 i art. 80 K.p.a. (por. wyrok z dnia 5 lutego 2015 r., sygn. akt III SA/Łd 943/14 (dostępne w internetowej bazie orzeczeń na stronie www. orzeczenia .nsa.gov.pl).

W tym miejscu zaznaczyć także należy, że cytowany wyżej przepis odwołuje się do kontroli, o której mowa w art. 83 ust. 6, gdy tymczasem w brzmieniu obowiązującym w dacie wydania decyzji, art. 83 nie zawierał już ust. 6. Normę tę zastąpił nowo dodany art. 83b, który stanowi, że nadzór nad stacjami kontroli pojazdów sprawuje starosta (ust. 1). W ramach wykonywanego nadzoru starosta co najmniej raz w roku przeprowadza kontrolę stacji kontroli pojazdów w zakresie: a) zgodności stacji z wymaganiami, o których mowa w art. 83 ust.3; b) prawidłowości wykonywania badań technicznych pojazdów; c) prawidłowości prowadzenia wymaganej dokumentacji (art. 83b ust. 2 pkt 1 ustawy). Należy uznać to za oczywiste niedopatrzenie ustawodawcy, który nowelizując treść art. 83, mocą art. 22 pkt 1 ustawy z 2 lipca 2004 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr 173, poz. 1808) wchodzącą w życie 21 sierpnia 2004 r., nie dokonał zmian w art. 84 ust. 3 ustawy. W ocenie Sądu nie ulega jednak wątpliwości, że stosując art. 84 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym organ administracji zobowiązany był zastosować art. 83b ust. 2 ustawy (por. m.in. wyrok NSA z 1 października 2008 r., sygn. akt I OSK 1450/07).

Z przytoczonej regulacji wynika wprost, że niezbędnym warunkiem podjęcia decyzji o cofnięciu diagnoście uprawnienia do wykonywania badań technicznych jest stwierdzenie określonych uchybień w wyniku kontroli przeprowadzonej w trybie określonym w ustawie - Prawo o ruchu drogowym.

W niniejszej sprawie podstawą cofnięcia uprawnień diagnosty do wykonywania badań technicznych był protokół kontroli z [...] marca 2017 r., na podstawie którego organ administracji stwierdził, nieprawidłowości przy wykonywaniu przez skarżącego badań technicznych trzech pojazdów, mianowicie:

- z zaświadczenia nr [...] o przeprowadzonym w dniu [...] września 2016 r. badaniu technicznym pojazdu - naczepy ciężarowej BURG HOBUR nr rej. [...], nr VIN [...], wynika, że zostało ono ukończone z wynikiem pozytywnym, pomimo braku decyzji właściwego organu dozoru technicznego dopuszczającej cysternę do eksploatacji;

- w zaświadczeniu nr [...] o przeprowadzonym w dniu [...] maja 2016 r. badaniu technicznym pojazdu m-ki Volkswagen Golf nr rej. [...], nr VIN [...], wyposażonym w instalację gazową, brak jest daty i numeru protokołu badania oraz decyzji dopuszczającej urządzenie do eksploatacji wydanej przez właściwy organ dozoru technicznego;

- w zaświadczeniu nr [...] po przeprowadzonym w dniu [...] czerwca 2016 r. okresowym badaniu technicznym motoroweru m-ki Yamaha AXIS, nr rej. [...], diagnosta L.P. nie odnotował odczytu licznika przebiegu pojazdu

w momencie badania.

Stosownie do art. 81 ust. 12 P.r.d. badanie techniczne pojazdu

z zamontowanym urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi technicznemu może być przeprowadzone po przedstawieniu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego.

Z kolei zasady prowadzenia badań technicznych pojazdów określone zostały w rozporządzeniu Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z 26 czerwca 2012 r. w sprawie zakresu i sposobu przeprowadzania badań technicznych pojazdów oraz wzorów dokumentów stosownych przy badaniach (Dz. U. z 2015 r. poz. 776) oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z 8 lipca 2016 r. zmieniającym ww. rozporządzenie. Paragraf 2 ww. rozporządzenia określa zakres okresowego badania technicznego pojazdu, a § 6 ust. 7 ww. rozporządzenia stanowi, że w przypadku badania technicznego pojazdu z zamontowanym urządzeniem technicznym, o którym mowa w art. 81 ust. 12 ustawy, uprawniony diagnosta

w rejestrze zamieszcza informacje o dopuszczeniu urządzenia technicznego do eksploatacji, podając numer i datę wystawienia protokołu oraz decyzji dopuszczającej urządzenie do eksploatacji wydanej przez właściwy organ dozoru technicznego. Dla zbiorników gazu LPG, dla których nie określono numeru protokołu lub numeru decyzji wydanej przez właściwy organ dozoru technicznego, zamieszcza się numer zbiornika oraz datę ważności decyzji wydanej przez ten organ.

Brak dokumentu potwierdzającego sprawność urządzenia technicznego wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego po terminie skierowania na badanie jest usterką istotną (UI) wg lp.1.4 załącznika nr 2 do ww. rozporządzenia

z dnia 26 czerwca 2012 r.

Z ww. przepisów, szczególnie art. 81 ust. 12 P.r.d. w zw. z § 6 ust. 7 rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 26 czerwca 2012 r. wynika, w sposób niewątpliwy i jasny, zakres obowiązków diagnosty. Badanie techniczne pojazdu z zamontowanym urządzeniem technicznym podlegającym dozorowi technicznemu diagnosta może przeprowadzić dopiero po przedstawieniu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego, stwierdzającego sprawność urządzenia technicznego. Przeprowadzając wówczas takie badanie ma obowiązek zamieścić w rejestrze informacje o dopuszczeniu urządzenia technicznego do eksploatacji, podając numer i datę wystawienia protokołu oraz decyzji dopuszczającej urządzenie do eksploatacji wydanej przez właściwy organ dozoru technicznego. Bez przedstawienia decyzji TDT stwierdzającej sprawność urządzenia technicznego objętego dozorem skarżący nie powinien był przeprowadzać badania technicznego i wydać pozytywnego zaświadczenia o jego przeprowadzeniu oraz dokonać wpisu w dowodzie rejestracyjnym.

Jak słusznie zauważyło Kolegium, ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w tym z protokołu z [...] lutego 2017 r. z przeprowadzonego przez Inspektorów Transportowego Dozoru Technicznego badania doraźnego pojazdu nr rej [...], nr [...], z zamontowanym zbiornikiem cysterny drogowej pod ciśnieniem napełnianą, opróżnianą lub przewożoną, podczas badania stwierdzono brak decyzji zezwalającej na eksploatację przedmiotowego urządzenia technicznego wydanej w trybie art. 14 ust. 4 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r.

o dozorze technicznym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1040). Pomimo braku takiej decyzji, cysterna będąca cysterną ciśnieniową podlegającą dozorowi technicznemu, w dniu [...] września 2016 r przeszła pozytywnie badania techniczne. Powyższe uchybienie – jak już Sąd wyżej zauważył - potwierdzone zostało w toku przeprowadzonej dnia [...] marca 2017 r. przez organ I instancji kontroli u przedsiębiorcy prowadzącego Stację Kontroli Pojazdów.

Skarżący zarzucił, że organ nie uwzględnił faktu o braku informacji, że

w pojeździe zamontowane jest urządzenie podlegające pod dozór techniczny, nie uwzględnił, że w momencie zgłoszenia na badanie przedmiotowa cysterna nie miała zamontowanego urządzenia ciśnieniowego a nadto błędnie uznał, że cysterna której dotyczy postępowanie objęta była dozorem technicznym.

Zdaniem orzekającego Sądu Kolegium prawidłowo uznało, że przedmiotowa cysterna podlega dozorowi technicznemu – co wynika z § 1 ust. 1 pkt 1 lit. g rozporządzenia Rady Ministrów z 7 grudnia 2012 r. w sprawie rodzajów urządzeń technicznych podlegających dozorowi technicznemu (Dz. U. poz. 1468). Natomiast uwzględniając wymóg trwałego połączenia urządzenia ciśnieniowego z podwoziem drogowym stanowiące nieodłączną część ramy (§ 1 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Transportu z 20 października 2006 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie projektowania, wytwarzania, eksploatacji, naprawy

i modernizacji specjalistycznych urządzeń ciśnieniowych (DZ. U z 2014 r., poz. 1465) słusznie stwierdziło, że pojazd i zbiornik ciśnieniowy poddany kontroli doraźnej

w dniu [...] lutego 2017 r. to ten sam co poddany kontroli okresowej w dniu [...] września 2016 r. Skora badany przez diagnostę pojazd (cysterna) podlegała dozorowi technicznemu, to w takim wypadku diagnosta prowadzący badanie techniczne mógł je przeprowadzić, ale po przedstawieniu dokumentu wydanego przez właściwy organ dozoru technicznego. W okolicznościach sprawy, w chwili badania diagnosta takiego dokumentu nie posiadał.

Jak wyżej zaznaczono przepis art. 84 ust. 3 P.r.d. jest przepisem

o charakterze sankcyjnym i z tego powodu musi być stosowany ściśle. Z konstrukcji tego przepisu, a w szczególności z zawartego w nim zwrotu "starosta cofa", wynika, że starosta ma obowiązek cofnięcia uprawnień diagnoście, gdy w toku przeprowadzonej kontroli stwierdzi niezgodność pomiędzy wydanym zaświadczeniem albo dokonanym wpisem do dowodu rejestracyjnego pojazdu

a stanem faktycznym lub obowiązującymi przepisami prawa. Zauważyć przy tym należy, iż ustawa nie dopuszcza żadnego wyjątku, który wyłączyłby wydanie takiej decyzji. W szczególności decyzja nie jest uzależniona od motywów, którymi się kierował diagnosta, okoliczności, czy powodów jakie spowodowały niespełnienie wymogów co do zakresu badania technicznego pojazdu. Na treść wydanej decyzji nie może też wpłynąć dotychczasowy sposób wykonywania obowiązków diagnosty. Diagnosta jest bowiem zobowiązany do stałego, zgodnego z prawem i stanem faktycznym wykonywania swych zadań. Należy stwierdzić zatem, iż w wypadku, gdy w drodze decyzji administracyjnej dochodzi do pozbawienia określonego uprawnienia wykładnia rozszerzająca, czy zwężająca przepisu prawa materialnego, stanowiącego podstawę podjęcia decyzji nie może mieć miejsca. Decyzja o cofnięciu diagnoście

w takim przypadku uprawnień nie jest decyzją uznaniową.

Zauważyć też należy, że z treści art. 84 P.r.d. wynika, że ustawodawca przywiązuje duże znaczenie do kwalifikacji i profesjonalizmu diagnosty uznając, iż w

dużej mierze to od jego umiejętności i rzetelności zależy stan techniczny pojazdów znajdujących się w ruchu drogowym, a tym samym również i istotny aspekt bezpieczeństwa ruchu drogowego odnoszony do stanu technicznego dopuszczonych do ruchu i uczestniczących w nim pojazdów. Dlatego też diagności są podmiotami wyłącznie upoważnionymi do wykonywania badań technicznych pojazdów z czym wiąże się wynikający z przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym wymóg posiadania wykształcenia technicznego i praktyki oraz odbycia szkolenia zakończonego egzaminem z wynikiem pozytywnym. Regulacjom normującym zdobywanie uprawnień diagnosty towarzyszą zawarte w art. 84 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym restrykcyjne zasady odpowiedzialności tej grupy zawodowej.

W związku z powyższym, za uzasadnione uznać należy twierdzenie, że "celem regulacji prawnej" ustanowionej na gruncie art. 84 ust. 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym jest odsunięcie od czynności diagnostycznych nierzetelnych diagnostów dokonujących wpisów do dowodów rejestracyjnych lub wystawiających zaświadczenia skutkujących dopuszczeniem do ruchu pojazdów niesprawnych bądź w istocie niesprawdzonych pod względem technicznym, co naraża na niebezpieczeństwo uszkodzenia ciała lub utraty życia osoby korzystające ze zgłoszonych do badań pojazdów jak i innych użytkowników drogi, nie mówiąc już

o szkodach w mieniu. (zob. wyrok NSA z 16 marca 2018 r., sygn. II GSK 1664/16, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. akt II SA/Bd 333/07; wyrok NSA dnia 1 października 2008 r. sygn. akt I OSK 1450/07; wyrok NSA z dnia 3 grudnia 2013 r., sygn. akt II GSK 1251/12).

Zdaniem Sądu organy orzekające w niniejszej sprawie prawidłowo oceniły postępowanie skarżącego jako naruszające obowiązek wynikający z art. 81 ust. 12 P.r.d., a trzykrotne niedopełnienie obowiązków diagnosty samochodowego spowodowało w konsekwencji sankcję z art. 84 ust. 3 pkt 1 i 2 P.r.d. Podjęły

w ramach przeprowadzonego postępowania wszelkie kroki niezbędne do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy i na podstawie zebranego w wyczerpujący sposób materiału dowodowego dokonały prawidłowej jego oceny i wydały prawidłowe rozstrzygnięcia, zapewniając przed ich wydaniem prawo do czynnego udziału

w postępowaniu

Zdaniem Sądu nie doszło w kontrolowanym postępowaniu do zarzucanych naruszeń przepisów postępowania dowodowego – art. 7, 77 § 1 i art. 80 K.p.a.,

a stan faktyczny sprawy został ustalony zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej. Organy nie także naruszyły także art. 107 § 3 K.p.a. - uzasadnienie zaskarżonej decyzji odpowiada wymaganiom powyższego przepisu, zgodnie z którym uzasadnienie faktyczne decyzji powinno w szczególności zawierać wskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, oraz przyczyn, z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej, zaś uzasadnienie prawne - wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji

z przytoczeniem przepisów prawa.

Końcowo Sąd zauważa, że kwestia zgodności z Konstytucją RP przepisu art. 84 ust. 3 P.r.d. ustawy Prawo o ruchu drogowym z Konstytucją, to podnieść należy, że kwestia ta była już wielokrotnie przedmiotem analizy w orzecznictwie sądowym,

w którym podkreśla się, że przepis ten nie narusza konstytucyjnej zasady proporcjonalności (por. m.in. wyrok NSA z dnia 25 maja 2015 r., sygn. akt II GSK 1213/14; wyrok NSA z dnia 30 lipca 2015 r., sygn. akt II GSK 1231/14; wyrok NSA

z dnia 25 lutego 2015 r., II GSK 46/14; wyrok NSA z dnia 28 sierpnia 2014 r., sygn. akt II GSK 928/13; wyrok NSA z dnia 17 grudnia 2013 r., II GSK 1460/12).

Mając powyższe na względzie Sąd na podstawie art. 151 P.p.s.a. orzekł jak

w sentencji.