Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska Sędzia WSA Grzegorz Nowecki (spr.) Protokolant st. ref. Renata Lewandowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 listopada 2021 r. sprawy ze skargi R. O. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia pozwolenia na broń palną myśliwską do celu łowieckiego oddala skargę

Decyzją z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] , Komendant Główny Policji - działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 268a ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2020 r. poz. 256) oraz art. 18 ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz.U. z 2020 r. poz. 955 ze zm.), utrzymał w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. z dnia [...] listopada 2020 r., nr [...] , cofającą R. O. (dalej "skarżący") pozwolenie na posiadanie broni palnej myśliwskiej do celu łowieckiego.

Podstawą faktyczną ww. decyzji był prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w G. [...] z dnia [...] lutego 2020 r., sygn. akt [...] , w którym Skarżący został uznany winnym popełnienia przestępstwa umyślnego z art.91 ust.1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane, dalej "pb" w zw. z art. 91§ 1 ustawy kodeks karny, dalej "kk".

Ponadto, Komendant Główny Policji wystąpił do Krajowego Rejestru Karnego Ministerstwa Sprawiedliwości o aktualną informację dotyczącą karalności Skarżącego.

W dniu 11 maja 2021 r., do Organu wpłynęła informacja dotycząca karalności skarżącego z Krajowego Rejestru Karnego, zgodnie z którą, skarżący figuruje jako osoba skazana za popełnienie przestępstwa umyślnego z art. 91 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (wyrok Sądu Rejonowego w G. [...] z dnia [...] lutego 2020 r., sygn. akt [...] ) oraz za popełnienie czynów z kks (wyrok Sądu Rejonowego w S. z dnia [...] marca 2020 r., sygn. akt [...] ).

W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] maja 2021 r., organ wskazał, iż stosownie do treści art. 18 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której takie pozwolenie wydano należy do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2-6 tej ustawy. Z kolei w myśl art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a w/w ustawy, chodzi tu o osoby stanowiące zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego: skazane prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.

W sprawie zatem została spełniona przesłanka do cofnięcia Skarżącemu pozwolenia na broń, określona w art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o broni i amunicji, gdyż skarżący jest osobą, o której mowa w art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o broni i amunicji.

Organ ponadto zwrócił uwagę, że konstrukcja art. 15 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 18 ust. 1 pkt 2 ustawy o broni i amunicji nie pozostawia żadnych wątpliwości, że organ stosujący te przepisy, po stwierdzeniu zaistnienia przesłanek określonych w pierwszym z nich, obligatoryjnie musi wydać decyzję o cofnięciu pozwolenia na broń. Każda bowiem z osób, która została prawomocnie skazana za umyślne przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, wolą ustawodawcy stanowi zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego.

Skarżący, zaskarżył decyzję Komendant Główny Policji z dnia [...] maja 2021 r., do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wskazując, że wyroki oraz decyzje dotyczą kary finansowej, które zgodnie z prawem uległy zatarciu po upływie jednego roku.

W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując swoje stanowisko.

Skarżący pismem z dnia 2 listopada 2021 r. przedłożył informację z Krajowego Rejestru Karnego, iż na dzień 27 października 2021 r. nie figuruje w tym Rejestrze.

Sąd na rozprawie w dniu 5 listopada 2021 r. postanowił dopuścić powyższy dowód.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Dokonując zaś oceny skargi wniesionej przez Skarżącego, Sąd wskazuje, że nie ma ona uzasadnionych podstaw.

Materialnoprawną podstawę zaskarżonej decyzji stanowił art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o broni i amunicji w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 5 stycznia 2011 r. o zmianie ustawy o broni i amunicji oraz ustawy o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 38, poz. 195), która weszła w życie z dniem 10 marca 2011 r.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o broni i amunicji, właściwy organ Policji cofa pozwolenie na broń, jeżeli osoba, której takie pozwolenie wydano należy do osób, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 2-6. Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a) pozwolenia na broń nie wydaje się osobom stanowiącym zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego: skazanym prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe.

W niniejszej sprawie, Skarżący twierdzi, że nie jest osobą karaną ponieważ wyrok na podstawie którego cofnięto Skarżącemu pozwolenie na broń, uległ już zatarciu.

Powyższe stanowisko, jest w ocenie Sądu chybione. Wbrew bowiem stanowisku Wnioskodawcy, instytucja zatarcia skazania dotyczy wyłącznie procedowania w sprawach karnych - jest istotna z perspektywy wymierzania kar w tym postępowaniu. Samo zatarcie skazania nie ma natomiast - w ogólnym porządku prawnym - takiego skutku, że na zdarzenie, które było podstawą skazania, nie można się powoływać w innym postępowaniu (tak - w postępowaniu o uzyskanie pozwolenia na broń - wyrok NSA o sygn. akt II OSK 973/18).

Jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie sądów administracyjnych, skazanie za przestępstwo, które z mocy ustawy uważa się za niebyłe, nie stoi na przeszkodzie dokonaniu pełnej i obiektywnej oceny właściwości i warunków osobistych osoby, ubiegającej się o wydanie pozwolenia na broń. Zatarcie skazania pozwala wprawdzie daną osobę uznać za niekaraną, jednakże przy ocenie osobowości posiadacza broni ważny jest nie tyle fakt ukarania, ale dotychczasowe życie i sposób jego postępowania. Zatarcie skazania nie stanowi zatem przeszkody do ustalenia w trybie art. 75 k.p.a., że osoba, która posiada broń, a która popełniła czyn, który sam w sobie lub w powiązaniu z innymi okolicznościami rodzi obawę, użyje broni w celach sprzecznych z interesem porządku publicznego (por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2012 r., sygn. akt II OSK 1097/11, LEX nr 1234072 i z dnia 27 lipca 2010 r., sygn. akt II OSK 1245/09, LEX nr 694434, publ. cbois).

Fakt, że Skarżący - prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w G. [...]z dnia [...] lutego 2020 r., sygn. akt [...] - został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 91 ust.1 pkt 1 pb w zw z art. 91 § 1 k.k. jest bezsporny. Nie ulega również wątpliwości, że przestępstwo popełnione przez Skarżącego jest przestępstwem umyślnym.

Stąd też, organ dokonał prawidłowej wykładni zastosowanego w sprawie art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o broni i amunicji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą z 2011 r.

Ustawodawca uznał zatem, że sam fakt skazania prawomocnym orzeczeniem sądu za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe, jest samoistną przesłanką do cofnięcia pozwolenia na broń. Popełnienie bowiem wskazanych czynów (ich dokonanie) świadczy, że dana osoba nie daje rękojmi zachowania postawy, jaką dochowywać - w ocenie ustawodawcy - powinien posiadacz broni.

Kategoryczna treść art. 18 ust. 1 ustawy o broni i amunicji ("cofa pozwolenie na broń") oznacza, że decyzja w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń nie jest decyzją wydawaną w granicach uznania administracyjnego, lecz ma charakter decyzji związanej. Przepis ten nakłada na organ Policji obowiązek wydania decyzji o cofnięciu pozwolenia na posiadanie broni w przypadku zaistnienia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 pkt 2-6 tej ustawy.

Przedmiotem postępowania administracyjnego w sprawie cofnięcia pozwolenia na broń jest jedynie ustalenie, czy zachodzą określone w ustawie o broni i amunicji przesłanki do cofnięcia pozwolenia, a zatem, czy skazanie za przestępstwo spełnia wymogi określone w art. 15 ust. 1 pkt 6 wskazanej ustawy.

Skarżący, w myśl przepisów ustawy o broni i amunicji w wersji obowiązującej od 10 marca 2011 r., należy zatem do kategorii osób stwarzających zagrożenie dla siebie, porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego, albowiem został prawomocnym wyrokiem sądu skazany za umyślne przestępstwo. Stąd też wobec wystąpienia przesłanki określonej w przepisie art. 18 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 15 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o broni i amunicji, organy Policji były zobligowane do cofnięcia Skarżącemu przedmiotowego pozwolenia na broń palną.

Odnosząc się na koniec do przedstawionego przez Skarżącego dowodu z aktualnej informacji Krajowego Rejestru Karnego, iż na dzień 27 października 2021 r. nie figuruje on w tym Rejestrze, stwierdzić należało, że dowód ten nie może mieć wpływu na ważność skarżonej decyzji, bowiem w dniu jej wydania, tj. [...] maja 2021 r., , jak również poprzedzającej ją decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w B. z dnia [...] listopada 2020 r. Skarżący, zgodnie z uzyskaną przez organy Policji informacją, figurował w Krajowym Rejestrze Karnym, jako osoba skazana za przestępstwo umyślne.

Fakt przedawnienia karalności może natomiast mieć znaczenie przy ponownym ubieganiu się przez Skarżącego o pozwolenia na broń palną.

W tym stanie rzeczy należało uznać, że organy obu instancji w sposób prawidłowy zebrały i oceniły materiał dowodowy sprawy, jak również, że przy wykonywaniu tych czynności nie naruszyły przepisów prawa, a także dokonały prawidłowej wykładni przepisów ustawy o broni i amunicji ,mających zastosowanie wobec ustalonych okoliczności faktycznych sprawy, w związku z czym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji wyroku, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.).