W dniu [...] stycznia 2014 roku W. E. S. S. z o. o. z s. w W. złożyła skargę na przewlekłość i bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. w zakresie nieprzekazania w ustawowym terminie do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. odwołania od decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru budowlanego w W. nr [...] z dnia [...] grudnia 2013 roku. Odwołanie zostało przekazane [...] stycznia 2014 roku a powinno zdaniem skarżącej być przekazane najpóźniej [...] stycznia 2014 roku.
Zgodnie z art. 3 § 1 p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Zakres tej kontroli sprecyzowany został w art. 3 § 2 tej ustawy. Skarga wniesiona przez skarżącą dotyczyła bezczynności organu, która zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. podlega kontroli sądów administracyjnych, z tym, że dotyczy wyłącznie przypadków określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a powołanej ustawy. W myśl art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., na który to przepis wskazano w skardze kasacyjnej inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podlegają kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne. Sąd badając sprawę przed przystąpieniem do merytorycznego rozpoznania skargi, jej dopuszczalność uznał, że zgłoszone przez spółkę żądanie przekazania odwołania skierowane do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w W. nie dotyczyło sprawy, w której organ obowiązany byłby podjąć jakiekolwiek działania, o których mowa w art. 3 § 2 p.p.s.a. w tym również wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 ustawy. Niniejsza sprawa nie podlega kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne . Tak samo wypowiedział się też Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu I OSK 169/12, który stwierdził, że żądanie przekazania odwołania jako czynność materialno techniczna nie dotyczy sprawy, w której organ obowiązany byłby podjąć jakiekolwiek z działań, o których mowa w art. 3 § 2 p.p.s.a., w tym również wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.( LEX nr 1120619).
Wobec powyższego skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. należało odrzucić.
O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 232§ 1 pkt 1 p.p.s.a. Sąd nie przyznał zwrotu kosztów skarżącej za dojazd do sądu na rozprawę na podstawie art.200 p.p.s.a. Sąd z uwagi na powyżej wskazane przepisy nie rozpoznawał sprawy merytorycznie a odrzucił skargę w związku z czym zwrot kosztów jest bezzasadny.
