Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 21 kwietnia 2022 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Alberciak, Sędziowie Sędzia NSA Janusz Nowacki (spr.), Sędzia WSA Paweł Dańczak, Protokolant Starszy asystent sędziego Dominika Trella po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2022 roku sprawy ze skargi H. K. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia działalności w punkcie gastronomicznym 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] nr [...]; 2. zasądza od [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Ł. na rzecz H. K. kwotę 597,- (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [..] r., nr [...] [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. działając na podstawie art. 12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 195), art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] r., znak: [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia H.K. działalności w punkcie gastronomicznym A. przy ul. K. w B.

W sprawie ustalono następujące okoliczności faktyczne i prawne.

W dniu 11 grudnia 2020 r. H. K. złożył do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. wniosek o zatwierdzenie zakładu i wpis do rejestru zakładów podlegających urzędowej kontroli organów państwowej inspekcji sanitarnej - punktu gastronomicznego A. usytuowanego na wyspie w Centrum Handlowym [...] przy ul. K. w B. w zakresie przygotowywania sushi z gotowych półproduktów oraz sprzedaży na wynos gotowego sushi w przeznaczonych do tego opakowaniach. Do wniosku strona załączyła księgę HACCP oraz fotografie stoiska.

Decyzją z dnia [...] r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. odmówił zatwierdzenia działalności ww. punkcie gastronomicznym z uwagi na brak podłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej. Po rozpoznaniu odwołania od powyższej decyzji [...]Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. decyzją z dnia [...] r. uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

W dniu 7 lipca 2021 r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. przeprowadził kontrolę sanitarną punktu gastronomicznego A. w Centrum Handlowym [...] w B. w zakresie sprawdzenia warunków higieniczno - sanitarnych w związku ze złożonym wnioskiem o zatwierdzenie zakładu i wpis do rejestru zakładów podlegających urzędowej kontroli organów państwowej inspekcji sanitarnej. Kontrolę przeprowadzono w obecności strony i jej pełnomocnika.

W toku kontroli ustalono, że obiekt usytuowany jest na wyspie w Galerii Handlowej [...] w B. Jest to stoisko ograniczone szafkami z czterech stron (wysokość szafek -1,2 m) z zapewnionym wejściem do środka. Powierzchnia stoiska wynosi 3,87 m x 2,94 m. Punkt gastronomiczny zaopatrzony jest w wodę do mycia rąk i sprzętu w oryginalnych butelkach producenta. Do zlewozmywaka i umywalki woda dostarczana jest za pomocą pompy. Woda ciepła zapewniona jest z elektrycznego podgrzewacza. Nieczystości płynne zbierane są do szczelnego pojemnika i usuwane do kanalizacji na terenie galerii, natomiast nieczystości stałe zbierane są do kosza i usuwane do pojemników zbiorczych.

Zgodnie z ustaleniami kontrolujących przedmiotem obrotu będzie sushi sporządzane na miejscu z gotowych półproduktów (tj. ogórek, awokado, rzodkiew - gotowe do użytku), ryżu gotowanego na miejscu w szybkowarze i ryb mrożonych. Na miejscu odbywać się będzie m.in. krojenie świeżych warzyw i owoców, rozmrażanie ryb, gotowanie ryżu, zawijanie przygotowanych składników oraz krojenie rolek sushi. Zestawy sushi będą wydawane w naczyniach jednorazowego użytku. W trakcie kontroli w punkcie gastronomicznym nie było jeszcze surowców.

W toku kontroli Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. stwierdził naruszenie przepisów rozdziału I ust. 4 i 8 i rozdziału II ust. 2 załącznika II do rozporządzenia Nr 852/2004.

Decyzją z dnia [...] r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. odmówił zatwierdzenia działalności ww. punkcie gastronomicznym z uwagi na brak podłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej. W uzasadnieniu Decyzji organ wskazał, że zgodnie z uchwałą Rady Miejskiej w Bełchatowie z dnia 30 grudnia 2015 r., Nr XVII/130/5 w sprawie zatwierdzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego fragmentu miasta B., dla terenu, na którym znajduje się Galeria [...] , ustalono warunki i zasady dotyczące komunikacji i infrastruktury technicznej:

a) zaopatrzenie w wodę z wodociągów istniejących,

b) odprowadzenie ścieków sanitarnych do istniejącej sieci w ulicach przyległych.

Organ zaznaczył, że nie podziela stanowiska pełnomocnika strony o tymczasowym charakterze przedmiotowego obiektu żywnościowego. Zdaniem organu pomimo braku definicji obiektu ruchomego/ tymczasowego w rozporządzeniu Nr 852/2004 punkt gastronomiczny zlokalizowany jest w obiekcie trwale związanym z gruntem stanowiąc tym samym jego część. Przepisy wspólnotowe nie definiują pomieszczenia ruchomego/ tymczasowego, a także nie wskazują rodzaju żywności oferowanej w takich zakładach, dlatego też przy rejestracji zakładów żywnościowych należy całościowo rozpatrzeć charakter działalności danego zakładu, mając na uwadze zdrowie konsumentów, a żywność musi być chroniona przed zanieczyszczeniem na każdym etapie produkcji, przetwarzania i dystrybucji.

Od powyższej decyzji pełnomocnik strony złożył odwołanie, w którym zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj.:

- art. 7, art. 77 § 1, art. 78, art. 80, art. 107 k.p.a. poprzez wybiórczą, wadliwą, niepełną ocenę zgromadzonych dowodów i ustalenie stanu faktycznego na podstawie niepełnego materiału dowodowego skutkujące uznaniem, że punkt gastronomiczny jest obiektem stałym, trwale związanym z gruntem w sytuacji, gdy obiekt ten w rzeczywistości nie jest obiektem trwale związanym z gruntem, co rzutuje na istotę sprawy.

naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.

- art. 47 oraz 48 Kodeksu cywilnego poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, iż niezwiązany trwale z gruntem obiekt jest częścią składową nieruchomości w postaci galerii handlowej

- art. 3 ust. 5 ustawy - Prawo budowlane poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, iż niezwiązany trwale z gruntem obiekt nie jest obiektem tymczasowym;

- rozdziału III Załącznika II rozporządzenia (WE) Nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.Urz.UE.L.139.1 z późn. zm.), w zw. z wprowadzeniem do Załącznika II do ww. rozporządzenia poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy w niniejszej sprawie punkt gastronomiczny jest pomieszczeniem ruchomym/tymczasowym, a zatem nie ma wobec niego wymogu podłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej.

W oparciu o postawione zarzuty pełnomocnik wniósł o uchylenie zaskarżonej w całości i zatwierdzenie działalności w punkcie gastronomicznym A. w B. ewentualnie uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi I instancji.

Wskazaną na wstępie decyzją z dnia [...] r. [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Odnosząc się do zarzutów dotyczących naruszenia art. 7, art. 77 § 1, art. 78, art. 80, art. 107 k.p.a. organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z pkt 1.3 regulaminu Centrum Handlowego [...] w B, Centrum Handlowe składa się z Galerii Handlowej, obejmującej lokale handlowe, usługowe i restauracje oraz Części Wspólnych Centrum Handlowego, w tym korytarzy, sanitariatów i parkingu.

Z powyższego wynika, że również punkt gastronomiczny usytuowany na wyspie w Centrum Handlowym [...], w którym będzie prowadzona działalność polegająca na przygotowywaniu sushi z gotowych półproduktów, zakwalifikowana przez stronę we wniosku z dnia 11 grudnia 2020 r. o zatwierdzenie zakładu i wpis do rejestru zakładów podlegających urzędowej kontroli organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, pod kodem 56.10A restauracje i inne placówki gastronomiczne, stanowi część składową galerii handlowej - obiektu trwale związanego z gruntem i nie jest oddzielnym, tymczasowym obiektem budowlanym.

Z protokołu kontroli sanitarnej z dnia 7 lipca 2021 r. wynika, że punkt gastronomiczny ze sprzedażą sushi stanowi stoisko o powierzchni 3,87 m x 2,94 m, ograniczone szafkami z czterech stron o wysokości 1,2 m z zapewnionym wejściem do środka, a zatem nie jest to obiekt, który jak twierdzi strona można byłoby przenieść poza Centrum Handlowe, ponieważ nie mógłby on funkcjonować jako osobny obiekt z uwagi na jego konstrukcję oraz uwarunkowania klimatyczne.

W ocenie organu przedmiotowy punkt gastronomiczny nie spełnia definicji tymczasowego obiektu budowlanego zawartej w art. 3 ust. 5 ustawy - Prawo budowlane, w myśl którego przez tymczasowy obiekt budowlany należy rozumieć obiekt budowlany przeznaczony do czasowego użytkowania w okresie krótszym od jego trwałości technicznej, przewidziany do przeniesienia w inne miejsce lub rozbiórki, a także obiekt budowlany niepołączony trwale z gruntem jak: strzelnice, kioski uliczne, pawilony sprzedaży ulicznej i wystawowe, przekrycia namiotowe i powłoki pneumatyczne, urządzenia rozrywkowe, barakowozy, obiekty kontenerowe, przenośne wolno stojące maszty antenowe.

Tymczasowy obiekt budowlany jest obiektem budowlanym, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy - Prawo budowlane. W myśl ww. przepisu obiekt budowlany to budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 cyt. ustawy, jako budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 4 cyt. ustawy, obiektem małej architektury są niewielkie obiekty, a w szczególności:

a) kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,

b) posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,

c) użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki.

Punkt gastronomiczny, będący przedmiotem niniejszego postępowania, nie jest jednakże ani budynkiem, ani budowlą ani obiektem małej architektury.

Ponadto zgodnie uchwałą Rady Miejskiej w Bełchatowie z dnia 30 grudnia 2015 r., Nr XVII/13075 w sprawie zatwierdzenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego fragmentu miasta Bełchatowa, dla terenu, na którym znajduje się Galeria [...] ustalono warunki i zasady dotyczące komunikacji i infrastruktury technicznej, tj. zaopatrzenie w wodę z wodociągów istniejących oraz odprowadzenie ścieków sanitarnych do istniejącej sieci w ulicach przyległych.

Zatem już na etapie projektowania budynku powinno być uwzględnione, w których obiektach znajdujących się na terenie Galerii [...] wymagane jest podłączenie do sieci wodnokanalizacyjnej.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 47 oraz art. Kodeksu cywilnego organ odwoławczy podkreślił, że przeznaczeniem obiektu budowlanego w postaci galerii handlowej jest działalność handlowo - usługowa. Wyspy znajdującej się wewnątrz galerii nie można zatem kwalifikować jako odrębnej budowli, gdyż stanowi ona całość wraz z budynkiem galerii, który posiada dach, fundamenty i jest trwale związany z gruntem. Należy zauważyć, że miejsce (powierzchnia) na której znajduje się wyspa jest niewątpliwie sposobem użytkowania części (fragmentu) budynku - galerii handlowej. Zatem wyspa nie jest odrębną budowlą niepołączoną w żaden sposób z budynkiem galerii, ale znajduje się wewnątrz niego i w takim kształcie w jakim jest nie może funkcjonować poza nim.

Zdaniem organu wyspy handlowe z założenia mają być uzupełnieniem regularnej oferty centrum handlowego, natomiast po stronie inwestora jest wybór miejsca, w którym będą usytuowane tak aby możliwe było doprowadzenie do nich wszystkich niezbędnych mediów (tj. prądu, wody itp.).

W ocenie organu niezasadny jest również zarzut dotyczący naruszenia przepisów prawa materialnego, tj. rozdziału III załącznika II do rozporządzenia Nr 852/2004 w związku z wprowadzeniem do załącznika II ww. rozporządzenia, ponieważ przedmiotowy punkt gastronomiczny nie ma charakteru tymczasowego. Wprawdzie brak jest definicji "obiektu ruchomego lub tymczasowego" to jednak nie budzi wątpliwości że ww. zakład jest zlokalizowany w obiekcie trwale związanym z gruntem stanowiąc tym samym jego część. Ponadto jak już wskazano wyżej niemożliwe byłoby przeniesienie przedmiotowego punktu gastronomicznego poza centrum handlowe, ponieważ jego konstrukcja oraz uwarunkowania atmosferyczne uniemożliwiłyby jego funkcjonowanie jako odrębnego obiektu.

Przepisy wspólnotowe nie definiują pomieszczenia ruchomego i/lub tymczasowego, a także nie wskazują rodzaju żywności, która może być oferowana w takich zakładach. W związku z powyższym przy zatwierdzaniu zakładów należy całościowo rozpatrzeć charakter działalności danego zakładu, mając na uwadze przede wszystkim to, że żywność wprowadzana do obrotu musi być bezpieczna dla zdrowia konsumentów, a tym samym powinna być chroniona przed zanieczyszczeniem na każdym etapie produkcji, przetwarzania i dystrybucji.

Przy zatwierdzaniu zakładów należy wziąć pod uwagę analizę zagrożeń, ze szczególnym uwzględnieniem nietrwałości mikrobiologicznej przygotowywanej w nich żywności oraz ryzyka zatruć pokarmowych. Biorąc pod uwagę charakter działalności w przedmiotowym punkcie gastronomicznym czyli sporządzanie sushi, a więc produktu o wysokim ryzyku mikrobiologicznym (tj. krojenie świeżych warzyw i owoców, rozmrażanie ryb, zawijanie przygotowanych składników, krojenie rolek sushi) oraz wielkość obiektu i jego konstrukcję należy mieć na względzie przede wszystkim zapewnienie właściwych warunków higienicznych. Dlatego też dla przedmiotowego punktu gastronomicznego usytuowanego na wyspie w budynku użyteczności publicznej, który jest podłączony do sieci wodnokanalizacyjnej należy przyjąć wymagania dotyczące pomieszczeń żywnościowych określone w rozdziale I i II załącznika II do rozporządzenia Nr 852/2004.

Zgodnie z ust. 4 rozdział I załącznika II do ww. rozporządzenia musi być dostępna odpowiednia liczba umywalek, właściwie usytuowanych i przeznaczonych do mycia rąk. Umywalki do mycia rąk muszą mieć ciepłą i zimną bieżącą wodę, muszą być zaopatrzone w środki do mycia rąk i do higienicznego ich suszenia. W miarę potrzeby należy stworzyć takie warunki, aby stanowiska do mycia żywności były oddzielone od umywalek.

Mając na przedstawione okoliczności, zdaniem [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego organ I instancji słusznie stwierdził, że z uwagi na brak podłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej zakład nie spełnia wymagań określonych powołanych powyżej przepisach, ponieważ zorganizowany przez stronę dostęp do wody dostarczanej w pojemnikach fabrycznie zamkniętych, przy użyciu pompy oraz odprowadzanie nieczystości płynnych do pojemnika odbieranego przez firmę zewnętrzną jest działaniem niewystarczającym.

Rozwiązanie jakie przyjęła strona w zakresie zaopatrzenia zakładu w wodę nie wypełnia warunku doprowadzenia bieżącej wody zimnej i ciepłej. Pojęcie "bieżąca woda" oznacza wodę "płynącą", a nie "stojącą" jaką zapewniła strona podając do kranu wodę z zamkniętych pojemników. To, że woda płynie po odkręceniu zaworu, przy użyciu pompy nie zmienia faktu, że pochodzi ona ze źródła wody stojącej, które nie zapewnia stałego jej dopływu. Walor wody bieżącej ma woda pochodząca ze źródeł zabezpieczających nieprzerwany pobór wody, takich jak sieć wodociągowa, czy też studnia, znajdujących się pod bieżącym nadzorem organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej. Nie budzi zatem wątpliwości, że kilkulitrowy pojemnik nie zapewnia nieprzerwanej dostawy wody i z tego względu woda z kranu podawana za pomocą pompy z kilkulitrowego pojemnika nie jest wodą bieżącą.

W odniesieniu do produkcji/przygotowywania żywności należy w pierwszej kolejności mieć na uwadze zapewnienie bezpieczeństwa zdrowotnego ludzi i w tym kierunku należy dokonać wykładni obowiązków nałożonych na zakłady produkujące/ przygotowywujące żywność, szczególnie żywność nietrwałą mikrobiologicznie.

Jednym z takich wymagań jest zapewnienie odpowiedniej ilości umywalek i zlewozmywaków z doprowadzoną ciepłą i zimną wodą bieżącą. Tych warunków, w ocenie organu odwoławczego strona nie spełniła, ponieważ woda dostarczana z pojemników nie ma waloru wody bieżącej. Taki walor ma bowiem wyłącznie woda z ujęć, które zapewniają nieprzerwaną dostawę wody.

Zatem zdaniem organu odwoławczego Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w B. słusznie wskazał na naruszenie przez stronę ust. 4 i 8 rozdział I załącznika II oraz ust. 2 rozdział II załącznika II do rozporządzenia Nr 852/2004, czego konsekwencją było wydanie decyzji odmawiającej zatwierdzenia działalności w punkcie gastronomicznym A. przy ul. K. w B., z uwagi na brak podłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej.

Zgodnie z art. 148 ust. 3 rozporządzenia 2017/625 właściwy organ zatwierdza zakład do celów określonej działalności wyłącznie jeżeli podmiot prowadzący przedsiębiorstwo spożywcze wykazał, że spełnia odpowiednie wymogi prawa żywnościowego, natomiast w przedmiotowym przypadku wymagania te nie zostały spełnione.

W skardze skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi pełnomocnik skarżącego zarzucił naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.

- art. 7, art. 77 § 1, art. 78 i art. 80 k.p.a. poprzez wybiórczą, wadliwą, niepełną ocenę zgromadzonych dowodów i ustalenie stanu faktycznego na podstawie niepełnego materiału dowodowego skutkujące uznaniem, że punkt gastronomiczny jest obiektem stałym, trwale związanym z gruntem w sytuacji, gdy obiekt ten w rzeczywistości nie jest obiektem trwale związanym z gruntem, co rzutuje na istotę sprawy;

naruszenie przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, tj.

- art. 47 oraz 48 Kodeksu cywilnego poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że niezwiązany trwale z gruntem obiekt jest częścią składową nieruchomości w postaci galerii handlowej;

- art. 3 ust. 5 ustawy - Prawo budowlane poprzez jego błędną wykładnię i uznanie, że niezwiązany trwale z gruntem obiekt nie jest obiektem tymczasowym;

- rozdziału III Załącznika II Rozporządzenia UE Nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 kwietnia 2004 r. w zw. z wprowadzeniem do Załącznika II ww. rozporządzenia poprzez jego niezastosowanie w sytuacji, gdy w niniejszej sprawie punkt gastronomiczny jest pomieszczeniem ruchomym/tymczasowym, a zatem nie ma wobec niego wymogu podłączenia do sieci wodnokanalizacyjnej.

W oparciu o postawione zarzuty wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji utrzymującej w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w B. z dnia [...] r.

W uzasadnieniu skargi pełnomocnik podkreślił, że organ odwoławczy pomijając argumentację pełnomocnika błędnie podtrzymał stanowisko organu I instancji i nie zbadał w istocie, czy w niniejszej sprawie punkt gastronomiczny będący w istocie straganem jest obiektem ruchomym/tymczasowym. W treści protokołu kontroli brak jest jakichkolwiek adnotacji w powyższym zakresie, w tym przede wszystkim nie stwierdzono, czy obiekt ten jest trwale związany z gruntem, w konsekwencji w sposób niekompletny (wybiórczy) ustalono stan faktyczny sprawy.

Pełnomocnik wskazał również, że regulaminy galerii handlowych nie stanowią źródła prawa, a zatem ich zapisy nie mogą rzutować na kwalifikację prawną danego obiektu. Ponadto zdaniem pełnomocnika nie jest prawdziwe twierdzenie organu, że wyspa handlowa to nie jest obiekt, który można byłoby przenieść poza centrum handlowe, gdyż nie mógłby on funkcjonować jako osobny obiekt z uwagi na jego konstrukcję oraz uwarunkowania klimatyczne. Wyspa handlowa nie jest trwale związana z gruntem, jest niczym innym aniżeli straganem, a zawarte w art. 3 ust. 5 ustawy - Prawo budowlane wyliczenie tymczasowych obiektów budowlanych ma charakter jedynie przykładowy. Wyspa handlowa nie jest obiektem trwale związanym z gruntem za pomocą jakichkolwiek fundamentów i nic nie stoi na przeszkodzie w jej zdemontowaniu i przeniesieniu w inne miejsce w ciągu jednej lub kilku godzin. Niewątpliwie również wyspa handlowa jest zbliżona do straganu handlowego i pawilonu wystawowego. Organ podczas kontroli nie zweryfikował, czy obiekt ten spełnia kryteria obiektu tymczasowego, z góry zakładając, iż jest to obiekt trwały co ze względu na charakter wyspy handlowej jest niemożliwe do zaakceptowania. Brak weryfikacji powyższych okoliczności wynika wprost z treści protokołu z dnia 7 lipca 2021 r.

Odwołując się do orzecznictwa sądowoadministracyjnego pełnomocnik wskazał, że wobec braku definicji obiektu ruchomego/tymczasowego w rozporządzeniu Nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. jedynym możliwym i racjonalnym rozwiązaniem jest zastosowanie wykładni gramatycznej w połączeniu z wykładnią celowościową rozdziału III załącznika II. Ustawodawca europejski już w tytule tego rozdziału przykładowo wskazał obiekty o charakterze ruchomym i/lub tymczasowym. Są nimi duże namioty, stragany, ruchome punkty sprzedaży. Podkreślić należy, że ustawodawca europejski nie wskazuje, że ww. obiekty obligatoryjnie powinny zmieniać swą lokalizację w określonych odstępach czasu. Wskazuje jedynie na mobilny i tymczasowy charakter takich obiektów, który daje możliwość ich przemieszczania, a jednocześnie utrudnia, a często uniemożliwia, ich wyposażenie w zakresie higieny w sposób porównywalny z obiektami stałymi, a tym samym dostosowanie ich w tym zakresie do wymogów prawnych dotyczących obiektów stałych. Z tego względu racjonalny ustawodawca wprowadza złagodzone rygory sanitarno - higieniczne, mające jednak zabezpieczyć stosowny poziom higieny. Przykładem mogą być choćby stragany, które z założenia mają charakter ruchomy, a ich konstrukcja uniemożliwia np. podłączenie do wody bieżącej, czy kanalizacji, a mimo to latami funkcjonują one w tych samych miejscach. Ustawodawca europejski dostrzegł specyfikę tego typu obiektów i dlatego zastosował wobec nich złagodzone rygory. W innym wypadku co do zasady funkcjonowanie tego typu obiektów z przyczyn sanitarnych byłoby niemożliwe. Kiosk skarżącego niewątpliwie nie jest trwale z gruntem związany. Ma więc charakter ruchomy w świetle choćby polskiego prawa cywilnego. Przede wszystkim jednak jest pomieszczeniem ruchomym i/lub tymczasowym w rozumieniu rozdziału III załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r.

W odpowiedzi na skargę [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Ł. podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wniósł o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z treścią art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku -Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2019r. poz. 125 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem.

Natomiast, w myśl art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019r. poz.2325 ze zm.) sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie:

1/ uchyla decyzję lub postanowienie w całości lub w części, jeżeli stwierdzi:

a/ naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy,

b/ naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego,

c/ inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy;

2/ stwierdza nieważność decyzji lub postanowienia w całości lub w części, jeżeli zachodzą przyczyny określone w art. 156 Kodeksu postępowania administracyjnego lub w innych przepisach;

3/ stwierdza wydanie decyzji lub postanowienia z naruszeniem prawa, jeżeli zachodzą przyczyny określone w Kodeksie postępowania administracyjnego lub innych przepisach.

Z wymienionych przepisów wynika, iż sąd bada legalność zaskarżonego aktu pod kątem jego zgodności z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

W rozpoznawanej sprawie organy administracji obu instancji naruszyły przepisy prawa materialnego oraz przepisy postępowania i naruszenie to miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest decyzja organu odwoławczego o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji odmawiającej H. K. zatwierdzenia działalności w punkcie gastronomicznym A. w B. przy ul. K..

Podstawą prawną rozstrzygnięcia stanowiły przepisy ustawy z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U. z 2020r. poz.2021 ze zm.) oraz przepisy rozporządzenia (WE) nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie higieny środków spożywczych (Dz.Urz. UE L z 2004r. nr 139 poz.1 ze zm.).

Zgodnie z treścią art.59 ust.1 ustaw z 25 sierpnia 2006r. podmioty działające na rynku spożywczym są obowiązane przestrzegać w zakładach wymagań higienicznych określonych w rozporządzeniu nr 852/2004.

W myśl art.61 pkt 2 wymienionej ustawy państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny są organami właściwymi w sprawach rejestracji oraz zatwierdzania, warunkowego zatwierdzania, przedłużania warunkowego zatwierdzenia, zawieszania oraz cofania zatwierdzenia zakładów, które:

1) produkują lub wprowadzają do obrotu żywność pochodzenia niezwierzęcego,

2) wprowadzają do obrotu produkty pochodzenia zwierzęcego, nieobjętych urzędową kontrolą organów Inspekcji Weterynaryjnej,

Zgodnie z treścią art.62 ust.1 pkt 1 i 2 wymienionej ustawy właściwy ze względu na siedzibę zakładu lub miejsce prowadzenia przez zakład działalności państwowy powiatowy inspektor sanitarny lub państwowy graniczny inspektor sanitarny:

1) prowadzi rejestr zakładów, o których mowa w art. 61, podlegających urzędowej kontroli organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej, zwany dalej "rejestrem zakładów", oraz uaktualnia na bieżąco dane zawarte w rejestrze;

2) wydaje decyzje w sprawie zatwierdzenia, warunkowego zatwierdzenia, przedłużenia warunkowego zatwierdzenia, zawieszenia lub cofania zatwierdzenia zakładów określonych w art. 61 oraz odmowy wpisu do rejestru zakładów, jeżeli zachodzą przesłanki określone w art. 31 ust. 2 rozporządzenia nr 882/2004;

W myśl art. 63 ust.1 cytowanej ustawy zakłady, o których mowa w art. 61, mogą rozpocząć działalność po zatwierdzeniu lub warunkowym zatwierdzeniu, a w przypadkach określonych w ust. 2, po uzyskaniu wpisu do rejestru zakładów.

Zgodnie z treścią wprowadzenia do załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004 Rozdziały V, Va, VI, VII, VIII, IX, X, XI, XIa i XII mają zastosowanie do wszystkich etapów produkcji, przetwarzania i dystrybucji żywności. Pozostałe rozdziały mają następujące zastosowanie:

– rozdział I stosuje się do wszystkich pomieszczeń żywnościowych, z wyjątkiem tych, do których stosuje się rozdział III;

– rozdział II stosuje się do wszystkich pomieszczeń, gdzie przygotowuje się, poddaje obróbce lub przetwarza żywność, z wyjątkiem miejsc spożywania i pomieszczeń, do których stosuje się rozdział III;

– rozdział III stosuje się do pomieszczeń, które wyszczególnione są w nagłówku tego rozdziału;

W myśl ustęp 4 i 8 rozdziału I załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004

4. musi być dostępna odpowiednia liczba umywalek, właściwie usytuowanych i przeznaczonych do mycia rąk. Umywalki do mycia rąk muszą mieć ciepłą i zimną bieżącą wodę, muszą być zaopatrzone w środki do mycia rąk i do higienicznego ich suszenia. W miarę potrzeby należy stworzyć takie warunki, aby stanowiska do mycia żywności były oddzielone od umywalek.

8. urządzenia kanalizacyjne muszą odpowiadać zamierzonym celom. Muszą być zaprojektowane i skonstruowane tak, aby unikać ryzyka zanieczyszczenia. W przypadku gdy kanały kanalizacji są częściowo lub całkowicie otwarte, muszą być tak zaprojektowane, aby zapewnić, że odpady nie przedostają się z obszarów skażonych do obszarów czystych, w szczególności do obszarów, gdzie pracuje się z żywnością, która może stanowić wysokie ryzyko dla konsumenta końcowego.

Zgodnie z treścią ustępu 2 rozdziału II załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004 w miarę potrzeby, muszą być stosowane odpowiednie urządzenia do czyszczenia oraz dezynfekcji narzędzi roboczych oraz wyposażenia. Urządzenia te muszą być skonstruowane z materiałów odpornych na korozję i muszą być łatwe do czyszczenia oraz muszą posiadać odpowiednie doprowadzenie ciepłej i zimnej wody.

W myśl tytułu rozdziału III załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004 wymagania dotyczące ruchomych i/lub tymczasowych pomieszczeń (jak duże namioty, stragany, ruchome punkty sprzedaży), pomieszczeń używanych głównie jako prywatne domy mieszkalne, ale gdzie regularnie przygotowuje się żywność w celu wprowadzania do obrotu, i automatów ulicznych

Zgodnie z treścią punktu 2 e.) rozdziału III do rozporządzenia nr 852/2004 w szczególności i w miarę potrzeby:

e) należy zapewnić odpowiednią ilość gorącej i/lub zimnej wody pitnej;

W niniejszej sprawie spór sprowadza się do ustalenia prawidłowej kwalifikacji zgłoszonego przez skarżącego punktu gastronomicznego A. usytuowanego na wyspie handlowej w Centrum Handlowym [...] w B. Chodzi mianowicie o ustalenie czy wymieniony punkt jest pomieszczeniem, o którym mowa w rozdziałach I i II załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004 czy też pomieszczeniem określonym w rozdziale III załącznika II do wymienionego rozporządzenia. W ocenie organów administracji obu instancji zgłoszony punkt jest pomieszczeniem do którego winno się stosować wszystkie wymogi określone w rozdziale I i II załącznika II a ponieważ nie posiada on podłączenia do sieci wodno – kanalizacyjnej (brak w punkcie bieżącej wody i odprowadzenia ścieków do kanalizacji) to odmówiono uwzględnienia wniosku skarżącego. Natomiast zdaniem skarżącego zgłoszony punkt jest ruchomym punktem sprzedaży w rozumieniu rozdziału III załącznika II a tym samym nie mają do niego zastosowania wymogi określone w rozdziałach I i II (nie musi on posiadać podłączenia do sieci wodno – kanalizacyjnej bo takiego wymogu nie przewidziano w rozdziale III).

W ocenie sądu prawidłowe jest stanowisko skarżącego, że punkt gastronomiczny A. jest ruchomym punktem sprzedaży i nie powinny mieć do niego zastosowania wymogi określone w rozdziałach I i II załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004.

Z zebranego materiału dowodowego wynika, że punkt A. znajduje się na wyspie handlowej w Galerii [...]. Stoisko jest ograniczone szafkami z czterech stron z zapewnionym wejściem do środka. Powierzchnia stoiska wynosi 11,37 m2 (3,87m x 2,94 m) przy czym wysokość szafek nie przekracza 1,2 metra. Stoisko posiada jedną umywalkę oraz jeden zlew dwukomorowy oraz nie jest podłączone do sieci wodno-kanalizacyjnej. Woda ma być przynoszona do punktu w zamkniętych pojemnikach i dostarczana do umywalki i zlewu za pomocą pompy zaś ciepła woda ma być dostępna z elektrycznego podgrzewacza. Nieczystości płynne mają być odprowadzone do zamkniętego pojemnika a następnie usuwane do kanalizacji na terenie galerii.

W przekonaniu sądu organy administracji błędnie uznały, że wymieniony punkt nie jest obiektem, o którym mowa w rozdziale III załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004 Z tytułu wymienionego rozdziału wynika, że dotyczy on pomieszczeń ruchomych i/lub tymczasowych. Dla takich pomieszczeń przewidziano łagodniejsze rygory niż w stosunku do innych pomieszczeń. Przede wszystkim nie ma obowiązku posiadania bieżącej ciepłej i zimnej wody tak jak to określono w rozdziale I i II załącznika II. Ustawodawca wspólnotowy nie zdefiniował pojęć tymczasowości i ruchomości pomieszczeń. W ocenie sądu do tych pojęć nie można stosować sformułowań określonych w ustawie Prawo budowlane. Istnieje bowiem prymat prawa wspólnotowego nad prawem krajowym i w pierwszej kolejności należy stosować to prawo a dopiero w dalszej kolejności prawo krajowe. Nadto inaczej należy rozumieć "tymczasowość" i "ruchomość" w prawie budowlanym a inaczej w prawie wspólnotowym w zakresie wymogów sanitarnych i higienicznych środków spożywczych. W związku z czym nie można się opierać na pojęciu "tymczasowości" i "ruchomości" określonych w ustawie Prawo budowalne.

W sytuacji gdy ustawodawca wspólnotowy nie zdefiniował pojęć obiektu tymczasowego/ruchomego to dla ich wyjaśnienia jedynym racjonalnym rozwiązaniem jest oparcie się na wykładni gramatycznej w połączeniu z wykładnią celowościową rozdziału III załącznika II.

Przede wszystkim należy zaznaczyć, że tytuł rozdziału III wymienionego załącznika nie zawiera pełnego katalogu pomieszczeń jakich dotyczy ten rozdział (duże namioty, stragany, ruchome punkty sprzedaży). Świadczy o tym użycie słowa "jak" co wskazuje na przykładowe wyliczenie pomieszczeń. Prowadzi to do wniosku, że rozdział III może dotyczyć także innych pomieszczeń niż te które wymieniono w tytule rozdziału.

Jeżeli chodzi o sformułowanie "tymczasowy" to należy je rozumieć jako czasowy, nie na stałe, przejściowy, prowizoryczny ("Uniwersalny słownik języka polskiego" pod red. S.Dubisza wyd. PWN Warszawa 2003r. tom IV str.176-177).

Odnośnie sformułowania "ruchomy" obiekt to należy je rozumieć jako dający się przesunąć, przenośny, nieumocowany na stałe ("Uniwersalny słownik języka polskiego" pod red. S.Dubisza wyd. PWN Warszawa 2003r. tom III str.1087).

Zaznaczyć należy, iż celem rozwiązania przyjętego w rozdziale III załącznika II jest umożliwienie sprzedaży żywności w ruchomych i tymczasowych obiektach. Jest rzeczą zrozumiałą, że mobilne punkty sprzedaży, ze względu na swoją konstrukcję, nie mogą posiadać podłączenia do bieżącej wody i kanalizacji. Przykładowo dotyczy to różnych straganów czy kramów usytuowanych w różnych miejscach na terenie miasta. Dlatego też ustawodawca wspólnotowy złagodził rygory sanitarno – higieniczne w stosunku do takich obiektów zabezpieczając jednak stosowny poziom higieny. Innymi słowy celem uregulowania określonego w rozdziale III załącznika II jest to aby produkty żywnościowe mogły być sprzedawane w tymczasowych i ruchomych obiektach bez zachowania wymogów sanitarno – higienicznych przewidzianych dla obiektów stałych określonych w rozdziałach I i II załącznika II do rozporządzenia nr 842/2004.

W niniejszej sprawie skarżący nie podnosił, że zgłoszony przez niego punkt gastronomiczny ma być tymczasowy a więc, że ma funkcjonować tylko przez pewien okres czasu. W żadnym piśmie H.K. nie wskazywał, że chodzi mu o stoisko czasowe (i ewentualnie na jaki okres czasu). W sytuacji zatem gdy skarżący nie podnosił, że stoisko w takiej lub innej formie ma funkcjonować tylko przez ściśle określony czas to brak jest podstaw do uznania, że ma to być punkt tymczasowy w rozumieniu rozdziału III załącznika II do rozporządzenia nr 842/2004.

W przekonaniu sądu zgłoszony przez skarżącego punkt gastronomiczny jest punktem "ruchomym" w rozumieniu rozdziału III załącznika II. Punkt ten usytuowano na wyspie handlowej, jest on ograniczony z czterech stron szafkami, ma powierzchnię 11,37 m2 i nie jest trwale związany z gruntem. Może być on w każdym czasie przeniesiony w inne miejsce w Galerii [...] bądź w jakiekolwiek miejsce w innym centrum handlowym. Jak podniesiono to w skardze przeniesienie stoiska w inne miejsce to kwestia godziny czasu nie więcej niż kilku godzin. Konstrukcja punktu A. pozwala zatem na przeniesienie go w inne miejsce co wskazuje, że jest to punkt ruchomy. W sytuacji gdy punkt ten da się łatwo i stosunkowo szybko przemieścić w inne miejsce to brak jest podstaw do uznania, że jest to stoisko stałe tak jak przyjęły to organy administracji obu instancji.

Punkt gastronomiczny zgłoszony przez skarżącego jest zbliżony konstrukcyjnie do straganu, który przykładowo wymieniono jako obiekt ruchomy w tytule rozdziału III załącznika II. Stragan to niewielki prowizoryczny sklep w postaci budki lub ławy z porozkładanymi towarami, kram ("Uniwersalny słownik języka polskiego" pod red. S.Dubisza wyd. PWN Warszawa 2003r. tom III str.1409). Punkt A. posiada również ladę i oferuje towar w postaci sushi. Nadto posiada on jeszcze szafki, umywalkę zlewozmywak ale konstrukcyjnie jest zbliżony do straganu co również przemawia za przyjęciem, że jest to ruchomy obiekt w znaczeniu, o którym mowa w rozdziale III załącznika II.

Organy administracji błędnie uznały, że punkt zgłoszony przez skarżącego jest obiektem stałym i nie mają do niego zastosowania uregulowania określone w rozdziale III załącznika II. Organy swoje stanowisko argumentują tym, że punkt A. znajduje się na terenie Centrum Handlowego – [...], które jest trwale związane z gruntem. W związku z czym, w ocenie organów, punkt zgłoszony przez skarżącego jako część galerii nie może być uznane za punkt ruchomy tylko jako obiekt stały.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić. Jak już była o tym mowa we wcześniejszych rozważaniach punkt A. znajduje się na wyspie handlowej, nie jest trwale związany z gruntem i można go łatwo i szybko przemieścić w dowolne inne miejsce. Skoro można go bez problemu przemieścić w inne miejsce to należy go traktować jako punkt ruchomy a nie stały. Kwestia, że cała Galeria [...] jest trwale związana z gruntem a punkt A. znajduje się na terenie tej galerii nie ma żadnego znaczenia. W niniejszej sprawie problem mobilności dotyczy bowiem punktu skarżącego a nie całej Galerii [...].

Zaznaczyć należy, że kwestia jak należy rozumieć pojęcie "ruchomego" obiektu był przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu w wyrokach z 8 września 2011r. w spr. IV SA/Po 323/11 i z 10 kwietnia 2013r. w spr. IV SA/Po 147/13. W obu sprawach był podobny stan faktyczny jak w niniejszej sprawie przy czym w jednej sprawie chodziło o kiosk gastronomiczny oferujący ciepłe i zimne posiłki a w drugiej sprawie o punkt małej gastronomii. Sąd w obecnym składzie podzielił co do zasady stanowisko sądów w obu wymienionych sprawach.

Sądowi w obecnym składzie z urzędu jest wiadome, że na terenie Ł. w co najmniej dwóch galeriach handlowych funkcjonują punkty gastronomiczne oferujące sushi po uprzednim ich przygotowaniu z gotowych półproduktów. Oba obiekty także znajdują się na wyspach handlowych i nie mają podłączania do sieci wodno-kanalizacyjnej zaś woda jest donoszona w pojemnikach. Dowodzi to, że organy inspekcji sanitarnej w Ł. uznały, że są to punkty ruchome i wyraziły zgody na ich funkcjonowanie. Okoliczność ta nie ma oczywiście żadnego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy lecz wskazuje, że w obu wymienionych przypadkach uznano, iż obiekty oferujące sushi są ruchomymi punktami mimo ich usytuowania na terenie centrów handlowych.

Dodać należy, że pełnomocnik skarżącego złożył do akt sprawy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w P. z [...]. o zatwierdzeniu punktu gastronomicznego "B" usytuowanego w Centrum Handlowym "E" w P. (k.38-42). Jak wynika z treści tej decyzji oraz załączonego do niej protokołu kontroli sanitarnej stan faktyczny był niemal identyczny jak w niniejszej sprawie. Stoisko oferujące sushi umiejscowiono na wyspie w galerii handlowej i nie posiadało ono podłączenia do sieci wodno – kanalizacyjnej (wodę donoszono w pojemnikach). Mimo to inspektor sanitarny w P. uznał, że spełnione są wymogi sanitarne określone w rozporządzeniu nr 852/2004. Dowodzi to, że organ administracji uznał, że stoisko to jest ruchomym punktem, w rozumieniu wymienionego rozporządzenia.

Przy rozstrzygnięciu niniejszej sprawy sąd wziął pod uwagę okoliczność podnoszoną przez organy obu instancji, że brak podłączenia punktu A. do sieci wodno-kanalizacyjnej stwarza zagrożenie zdrowotne. Sushi jest bowiem produktem o wysokim ryzyku mikrobiologicznym (rozmrażanie ryby, krojenie świeżych warzyw i owoców, zawijanie przygotowanych składników, krojenie rolek sushi). W związku z czym, zdaniem organów, konieczne jest podłączenie obiektu do sieci wodno – kanalizacyjnej gdyż donoszenie wody w pojemnikach i odprowadzanie ścieków do zamkniętych pojemników nie daje gwarancji zachowania należytych warunków higieniczno – sanitarnych. Takie podłączenie, w ocenie organów, jest niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentów.

Nie negując faktu, że organy inspekcji sanitarnej mają obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa zdrowotnego konsumentów w tym odpowiednich wymagań sanitarnych oferowanych produktów żywnościowych należy zaznaczyć, że rozporządzenie nr 852/2004 określa wymogi higieniczno – sanitarne dla obiektów stałych (rozdział I i II załącznika II) oraz dla obiektów tymczasowych i ruchomych (rozdział III załącznika II). W przypadku obiektów ruchomych przewidziano obowiązek zapewnienia odpowiedniej ilości gorącej i zimnej wody pitnej i jest to wystarczający wymóg dla funkcjonowania takiego obiektu. Nie ma natomiast takiego wymogu aby była to woda bieżąca (tak jak w przypadku obiektów stałych). Woda może zatem pochodzić z zamkniętych pojemników tak jak w punkcie skarżącego (pojemniki 20-25 litrowe) co zabezpiecza odpowiedni poziom sanitarny. W ocenie sądu organy inspekcji sanitarnej nie mogą odmówić zatwierdzenia zakładu będącego punktem ruchomym z powodu braku podłączenia do sieci wodno-kanalizacyjnej gdyż byłoby to naruszenie uregulowania określonego w rozdziale III załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004. W sytuacji gdyby przyjąć stanowisko organów przedstawione w niniejszej sprawie to oznaczałoby, że na rynku nie mógłby funkcjonować żaden ruchomy punkt oferujący produkty żywnościowe jeżeli nie miałby podłączenia do sieci wodno – kanalizacyjnej. Nie mogłyby zatem funkcjonować punkty oferujące takie produkty żywnościowe jak wyroby wędliniarskie, kiełbaski na ciepło, kanapki na ciepło i zimno (w tym chleb ze smalcem), lody, surówki, sałatki, gofry i.t.p. Byłoby to sprzeczne z wymogami przewidzianymi w rozdziale III załącznika II. Jeszcze raz należy podkreślić, że obiekty ruchome muszą zapewnić odpowiednią ilość wody pitnej co stanowi odpowiednie zabezpieczenie zachowania wymogów higieniczno – sanitarnych oferowanych produktów żywnościowych. W związku z czym, organy administracji w niniejszej sprawie winny ustalić czy w obiekcie skarżącego zapewniona jest woda pitna w odpowiedniej ilości bez względu na to skąd ona pochodzi a nie koncentrować się na fakcie czy obiekt posiada podłączenie do sieci wodno – kanalizacyjnej. W ocenie sądu w sytuacji gdy obiekt zgłoszony przez skarżącego jest ruchomym punktem sprzedaży to brak jest podstaw do odmowy uwzględnienia wniosku H.K. tylko z tego powodu, że obiekt ten nie posiada podłączenia do sieci wodno – kanalizacyjnej.

Reasumując sąd uznał, że skarga jest uzasadniona. Punkt gastronomiczny A., w ocenie sądu, jest ruchomym punktem sprzedaży w rozumieniu rozdziału III załącznika II do rozporządzenia nr 852/2004. W związku z czym nie mają do niego zastosowania wymogi określone w rozdziałach I i II wymienionego załącznika. Organy administracji nie wyjaśniły dokładnie stanu faktycznego, nie rozpatrzyły w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego oraz dokonały błędnej interpretacji przepisów rozporządzenia nr 852/2004. Stanowi to naruszenie art.7, 77 § 1,80,107 § 3 K.p.a. oraz przepisów wymienionego rozporządzenia co miało istotny wpływ na wynik sprawy. Mając to na uwadze, na podstawie art.145 § 1 pkt 1a.) i c.) p.p.s.a., sąd uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji z dnia 30 sierpnia 2021r.

Na podstawie art.200 p.p.s.a. sąd zasądził od organu administracji na rzecz skarżącego kwotę 597 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Na ogólną sumę kosztów złożyło się: 480 zł – wynagrodzenie pełnomocnika, 100 zł – wpis i 17 zł – opłata skarbowa.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy należy uwzględnić rozważania zawarte w niniejszym uzasadnieniu. Należy ponownie ocenić zebrany materiał dowodowy, a w razie potrzeby go uzupełnić, pod kątem spełnienia przez punkt gastronomiczny A. wymogów higieniczno – sanitarnych przewidzianych dla ruchomych punktów sprzedaży. Należy przy tym mieć na uwadze okoliczność, że ograniczenie wolności działalności gospodarczej jest dopuszczalne jedynie w sytuacjach określonych w art.22 Konstytucji RP w związku z art. 8 ustawy z 6 marca 2018r. Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2021r. poz.162 ze zm.). Wszelkie ograniczenia zasady wolności w prowadzeniu działalności gospodarczej mają charakter wyjątku i muszą być rozumiane ściśle a nie w sposób rozszerzający. Dlatego nie można ich istnienia dorozumiewać, domniemywać bądź przyjmować w drodze analogii. Po wnikliwej analizie całego materiału dowodowego organy administracji winny wydać rozstrzygnięcie w sprawie.

e.o.