drukuj    zapisz    Powrót do listy

, Dostęp do informacji publicznej, Inne, Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa, II SAB/Wa 417/13 - Wyrok WSA w Warszawie z 2013-11-26, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SAB/Wa 417/13 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2013-11-26 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2013-08-06
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Adam Lipiński /przewodniczący/
Danuta Kania
Ewa Marcinkowska /sprawozdawca/
Hasła tematyczne
Dostęp do informacji publicznej
Sygn. powiązane
I OSK 687/14 - Wyrok NSA z 2014-12-18
Skarżony organ
Inne
Treść wyniku
Zobowiązano ... i stwierdzono, że bezczynność miała miejsce bez rażącego naruszenia prawa
Powołane przepisy
Dz.U. 2001 nr 112 poz 1198 art. 4, art. 6
Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Adam Lipiński Sędzia WSA – Ewa Marcinkowska (sprawozdawca) Sędzia WSA – Danuta Kania Protokolant – specjalista Marek Kozłowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 listopada 2013 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. na bezczynność Platformy Obywatelskiej RP w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. zobowiązuje Platformę Obywatelską RP do rozpoznania wniosku skarżącego Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. z dnia [...] czerwca 2013 r. o udostępnienie informacji publicznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. zasądza od Platformy Obywatelskiej RP na rzecz skarżącego Stowarzyszenia [...] z siedzibą w W. kwotę 100 (słownie: sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] czerwca 2013 r. przesłanym drogą elektroniczną, stowarzyszenie S. zwróciło się do Platformy Obywatelskiej RP w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej o udostępnienie wszystkich faktur jakie zostały opłacone przez Platformę Obywatelską RP w miesiącach styczeń i luty 2013 r.

W odpowiedzi na powyższy wniosek Skarbnik Platformy Obywatelskiej RP w piśmie z dnia [...] lipca 2013 r. poinformował wnioskodawcę, że żądana informacja o "fakturach opłaconych przez Platformę Obywatelską RP w styczniu i lutym 2013 r." nie stanowi informacji publicznej w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej. Wobec powyższego wniosek nie może zostać uwzględniony.

Stowarzyszenia S. skierowało skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na bezczynność Platformy Obywatelskiej RP zarzucając w skardze naruszenie przepisów art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP i art. 1 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudostępnienie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z [...] czerwca 2013 r.

W skardze skarżący wniósł o zobowiązanie Platformy Obywatelskiej RP do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznych zgodnie z wnioskiem z dnia [...] czerwca 2013 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący nie zgodził się ze stanowiskiem, że wnioskowane dokumenty nie stanowią informacji publicznej.

Platforma Obywatelska RP w odpowiedzi na skargę wniosła o umorzenie postępowania w sprawie podnosząc, że wniosek nie dotyczy informacji publicznej oraz, że poinformowano o tym wnioskodawcę w piśmie z dnia [...] lipca 2013 r.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska podkreślono, że w związku z nieprecyzyjnym sformułowaniem zapytania nie sposób jest jednoznacznie określić o udostępnienie jakich danych wnosi S. Zaznaczono też, że podmiot wskazany w art. 4 ustawy o dostępie do informacji publicznej będzie obowiązany do udostępnienia posiadanych przez siebie informacji tylko i wyłącznie pod warunkiem, że dane te są informacją publiczną w rozumieniu ww. ustawy. Koszty usług, czy towarów ponoszonych przez partię polityczną i sfinansowanych w całości ze środków własnych tej partii w żadnym wypadku nie są natomiast "sprawą publiczną". Przepis art. 6 ust. 5 ustawy stanowi bowiem, iż informacją publiczną jest informacja o majątku publicznym, wskazując jednocześnie podmioty ów majątek posiadające, wśród których brak jest podmiotów z art. 4 ust. 2 (w tym partii politycznych). A contrario informacją publiczną nie są więc dane dotyczące majątku tychże podmiotów.

Powołując się na orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz poglądy doktryny podniesiono, że spośród informacji dotyczących podmiotów innych niż władze publiczne i osoby pełniące funkcje publiczne, a zatem organów samorządu gospodarczego i zawodowego oraz innych osób i jednostek

organizacyjnych, charakter informacji publicznej należy przypisać jedynie tym, które odnoszą się do wskazanej w art. 61 Konstytucji RP publicznej sfery ich działalności, a więc wykonywania zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. W zakresie natomiast, w jakim wspomniane podmioty (chodzi tu m.in. o partie polityczne) nie dysponują majątkiem państwowym bądź komunalnym, podejmowane przez nie działania nie stanowią "spraw publicznych".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle § 2 powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Kontrola ta, zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, obejmuje także orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ.

W przypadku skargi na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania, przedmiotem sądowej kontroli nie jest określony akt lub czynność organu administracji, lecz ich brak w sytuacji, gdy organ miał obowiązek podjąć działanie w danej formie i w określonym przez prawo terminie.

W ocenie Sądu skarga stowarzyszenia S. na bezczynność Platformy Obywatelskiej RP w niniejszej sprawie zasługuje na uwzględnienie.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej w art. 61 ust. 1 stanowi, że obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Prawo do uzyskiwania informacji obejmuje dostęp do dokumentów oraz wstęp na posiedzenia kolegialnych organów władzy publicznej pochodzących z powszechnych wyborów, z możliwością rejestracji dźwięku lub obrazu (ust. 2). Ograniczenie prawa, o którym mowa w ust. 1 i 2, może nastąpić wyłącznie ze względu na określone w ustawach ochronę wolności i praw innych osób i podmiotów gospodarczych oraz ochronę porządku publicznego, bezpieczeństwa lub ważnego interesu gospodarczego państwa (ust. 3).

Ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.), będąca rozwinięciem konstytucyjnego prawa do informacji publicznej, reguluje zasady i tryb dostępu do informacji, mających walor informacji publicznych, wskazuje, w jakich przypadkach dostęp do informacji publicznej podlega ograniczeniu, i kiedy żądane przez wnioskodawcę informacje nie mogą zostać udostępnione.

Z art. 4 ust. 2 ww. ustawy wynika, że obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są organizacje związkowe i pracodawców reprezentatywne, w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego (Dz. U. Nr 100, poz. 1080 z późn. zm.), oraz partie polityczne.

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, że partia Platforma Obywatelska RP jest podmiotem zobowiązanym na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej do udostępnienia informacji, mającej walor informacji publicznej, będącej w jego posiadaniu.

Kwestią zasadniczą, która wymagała rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie jest to, czy żądana przez stowarzyszenie S. informacja w postaci wszystkich faktur jakie zostały opłacone przez Platformę Obywatelską RP w miesiącach styczeń i luty 2013 r. stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Przepis art. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej wprowadza ogólną zasadę uznającą każdą informację o sprawach publicznych za informację publiczną podlegającą udostępnieniu w trybie przewidzianym ustawą.

Art. 6 ww. ustawy wymienia natomiast niektóre kategorie informacji publicznej podlegającej udostępnieniu, nie tworząc zamkniętego katalogu, a tym samym legalnej definicji tego pojęcia. W przepisie art. 6 ust. 1 ustawy wymienione zostały jedynie przykładowe rodzaje spraw, jakich mogą dotyczyć informacje o charakterze informacji publicznych, na co wskazuje zwrot "w szczególności". W judykaturze i doktrynie utrwalił się pogląd, że informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnosząca się do władz publicznych, a także odnosząca się do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań w zakresie władzy publicznej.

W ocenie Sądu nie budzi wątpliwości, że partia Platforma Obywatelska RP spełnia funkcje publiczne. Jak wynika z treści art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 1997 r. o partiach politycznych (Dz. U. z 2011 r. Nr 155, poz. 924), partia polityczna jest dobrowolną organizacją, występującą pod określoną nazwą, stawiającą sobie za cel udział w życiu publicznym poprzez wywieranie metodami demokratycznymi wpływu na kształtowanie polityki państwa lub sprawowanie władzy publicznej. Należy jednocześnie podkreślić, że Platforma Obywatelska RP jest partią parlamentarną uczestniczącą w sprawowaniu władzy w Rzeczypospolitej Polskiej oraz, że z uwagi na osiągnięte wyniki wyborcze w roku 2011 ma prawo do otrzymywania przez okres kadencji Sejmu 2011-2015 subwencji z budżetu państwa na działalność statutową (art. 28 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z kolei z przepisem art. 23a ustawy o partiach politycznych, źródła finansowania partii politycznych są jawne. W myśl zaś art. 24 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, majątek partii politycznej powstaje ze składek członkowskich, darowizn, spadków, zapisów, z dochodów majątku oraz z określonych ustawami dotacji i subwencji oraz może być przeznaczony tylko na cele statutowe lub charytatywne.

Z powyższego wynika, że partia polityczna nie może dysponować swoim majątkiem dowolnie, niezależnie od źródeł jego pochodzenia, lecz tylko na cele określone w ustawie.

Żądana przez skarżące stowarzyszenie informacja w postaci faktur opłaconych przez Platformę Obywatelską RP w miesiącach styczeń i luty 2013 r. spełnia zatem warunki informacji publicznej, dotyczy bowiem sposobu dysponowania majątkiem przez partię polityczną wykonującą funkcje publiczne.

Należy w tym miejscu przypomnieć, że udostępnienie informacji publicznej następuje w formie czynności materialno - technicznej. Obowiązek wydania decyzji administracyjnej ustawodawca przewidział natomiast tylko w takim wypadku, gdy informacja, której udostępnienia żąda określony podmiot jest informacją publiczną, lecz organ odmawia jej udostępnienia. Jeżeli żądanie nie dotyczy informacji publicznej, organ powinien powiadomić pismem podmiot żądający udostępnienia informacji, że jego wniosek nie znajduje podstaw w przepisach prawa (por. wyrok WSA z dnia 5 lipca 2007 r. sygn. akt II SAB/Wa 19/07, Lex nr 368235, wyrok NSA z dnia 11 grudnia 2002 r. sygn. akt II SA 2867/02, publ. Wokanda 2003/6/33).

Z bezczynnością organu w sprawie udostępnienia informacji publicznej będziemy mieli zatem do czynienia wówczas, gdy organ zobowiązany do podjęcia czynności materialno - technicznej w przedmiocie udostępnienia żądanej informacji publicznej, takiej czynności nie podejmuje.

Zarzut bezczynności organu w niniejszej sprawie należy uznać tym samym za uzasadniony. Skoro bowiem Platforma Obywatelska RP dysponuje żądaną informacją, a informacja ta stanowi informację publiczną, to powinna załatwić wniosek skarżącego stowarzyszenia zgodnie z ustawą o dostępie do informacji publicznej, tj. udzielając tej informacji albo jej odmawiając w formie decyzji administracyjnej.

Rozpatrując zatem przedmiotowy wniosek Platforma Obywatelska RP mogła albo udostępnić żądaną informację lub też, kierując się dyspozycją art. 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej, odmówić w drodze decyzji jej udostępnienia z uwagi na ograniczenia wynikające z przepisów o ochronie informacji niejawnych lub o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych. Brak udostępnienia informacji publicznej i brak rozstrzygnięć procesowych w tym zakresie powoduje, że partia Platforma Obywatelska RP pozostaje w bezczynności.

Jeżeli natomiast adresat wniosku o udostępnienie informacji publicznej miał wątpliwości co do zakresu żądania objętego wnioskiem z dnia [...] czerwca 2013 r. to powinien zwrócić się do wnioskodawcy o jego sprecyzowanie.

Przepis art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej stanowi, że udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. Mając zatem na względzie treść powyższego przepisu Sąd, uwzględniając skargę na bezczynność Platformy Obywatelskiej RP, zakreślił tej partii termin 14-dniowy do rozpoznania wniosku, liczony od dnia doręczenia prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę fakt, iż Platforma Obywatelska RP w ustawowym 14 – dniowym terminie, wprawdzie wadliwie, ale odpowiedziała na wniosek skarżącego o udostępnienie informacji publicznej, Sąd stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak sentencji wyroku.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 ww. ustawy.



Powered by SoftProdukt