Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Rogalski po rozpoznaniu w dniu 24 października 2024 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. F. na bezczynność Sejmiku Województwa [...] w przedmiocie zamówienia usług przewozów kolejowych postanawia: odrzucić skargę.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2024 r. A. F. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na bezczynność Sejmiku Województwa [...] w przedmiocie zamówienia usług przewozów kolejowych "do nowego przystanku kolejowego [...]". Skarżący podnosząc, iż przystanek ten "stoi od ok. 2 lat nieużywany", wniósł o nakazanie przez Sąd "zatrzymań w [...]".

Odpowiadając na skargę reprezentujący Województwo [...] Marszałek wniósł o jej odrzucenie jako niedopuszczalnej.

Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia [...] września 2024 r. wezwano skarżącego do wskazania w terminie 7 dni, czy - w związku z ustanowioną w art. 7 ust. 4 pkt 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2778) kompetencją Marszałka Województwa do wykonywania określonych w tejże ustawie zadań organizatora publicznego transportu zbiorowego - organem, którego bezczynność jest przedmiotem wniesionej w dniu [...] sierpnia 2024 r. skargi jest Marszałek Województwa [...], czy - jak w treści skargi - Sejmik Województwa [...].

W wyznaczonym terminie skarżący poinformował Sąd, że organem tym, stosownie do zapisów skargi, jest Sejmik Województwa [...], w którego imieniu Marszałek Województwa dokonywał wyboru przewoźników i zawierał z nimi umowy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skargę należało odrzucić.

Merytoryczne rozpatrzenie zasadności skargi poprzedzone jest każdorazowo badaniem dopuszczalności jej wniesienia, obejmującym również ocenę tego, czy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego. Negatywny wynik tejże oceny uniemożliwia nadanie skardze dalszego biegu, co w konsekwencji prowadzi do jej odrzucenia.

Zakres właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określa art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 935, dalej p.p.s.a.). W myśl tego przepisu, kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które przysługuje zażalenie,

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 775 i 803), postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651, z późn. zm.), postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2023 r. poz. 615), oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;

4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, opinie zabezpieczające i odmowy wydania opinii zabezpieczających;

4b) opinie, o których mowa w art. 119 zzl § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa i odmowy wydania tych opinii;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a;

9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Z dyspozycji przywołanego przepisu art. 3 § 2 p.p.s.a. wynika, że dopuszczalność skargi na bezczynność organu administracji publicznej występuje wówczas, gdy organ ten zwleka z wydaniem - wskazanych w pkt 1-4 - decyzji, postanowień lub aktów, nie podejmuje czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, prowadzi przewlekle postępowanie w sprawie wydania wymienionej w pkt 4a interpretacji indywidualnej z zakresu prawa podatkowego lub opinii zabezpieczającej (art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a.), bądź zwleka z wydaniem innych aktów lub czynności wyszczególnionych przez ustawodawcę w art. 3 § 2 pkt 9 p.p.s.a. Skarga na bezczynność organu jest zatem pochodną dopuszczalności skargi na określone prawne formy działania organów administracji publicznej.

W rozpoznawanej sprawie skarżący A. F. zarzucił Sejmikowi Województwa [...] bezczynność w zakresie nieuwzględnienia - podczas zamawiania usług przewozów kolejowych - przystanku kolejowego w centrum [...]. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że mimo objęcia spraw transportu zbiorowego, stosownie do art. 14 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 5 czerwca 1999 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 566), zakresem kompetencji tego samorządu, brak jest jednak obowiązującego przepisu prawnego obligującego organy samorządu województwa, w tym sejmik województwa, do podjęcia - w zakresie planowania, organizowania i zarządzania transportem przez województwo w trybie przepisów ustawy o publicznym transporcie zbiorowym - władczego rozstrzygnięcia. Strona żądając uwzględnienia w kolejowych, wojewódzkich przewozach pasażerskich konkretnego przystanku nie może skutecznie domagać się w tym przedmiocie od Sejmiku Województwa [...] żadnej z form aktywności organów, do których odnosi się ustawodawca w przywołanym powyżej art. 3 § 2 pkt 1-4 oraz pkt 9 p.p.s.a.

W konsekwencji uznania, iż zaskarżona bezczynność nie należy do żadnej kategorii spraw mieszczących się w zakresie kognicji sądów administracyjnych, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.