Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Leszek Leszczyński po rozpoznaniu w dniu 18 października 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B.M. i W. M. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Wa 1047/11 odmawiające wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały w sprawie ze skargi B. M. i W. M. na uchwałę Rady m.st. Warszawy z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia oddalić zażalenie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 3 sierpnia 2011 r., sygn. akt IV SA/Gl 1047/11 odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały w sprawie ze skargi B. M. i W. M. na uchwałę Rady m. st. Warszawy z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że skarżący B. M. i W. M. w skardze z dnia 30 maja 2011 r. na uchwałę Rady m. st. Warszawy z dnia [...] marca 2011 r., nr [...] w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego osiedla T.– Część [...] zawarli wniosek o wstrzymanie wykonania przedmiotowej uchwały do czasu zakończenia postępowania prawomocnym orzeczeniem Sądu.

WSA w Warszawie podał, że przedmiotowa uchwała stanowi akt prawa miejscowego podlegający opublikowaniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym, w trybie określonym ustawą z dnia 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych (Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 449). W/w uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...], poz. [...] i weszła w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia. W konsekwencji jej wstrzymanie na mocy cyt. powyżej art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) jest prawnie niedopuszczalne.

Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli B. M. i W. M. Zarzucili naruszenie art. 61 § 3 p.p.s.a. W obszernym uzasadnieniu skarżący przedstawili stan faktyczny sprawy, wywodząc, że istnieją podstawy do stwierdzenia nieważności zaskarżonej do Sądu I instancji uchwały. Ponadto wskazali, że wykonanie zaskarżonej uchwały naraziłoby ich na niepowetowane, nieodwracalne straty, albowiem uchwała bezprawnie pozbawia skarżących własności 4 działek wraz z domem mieszkalnym, a gdyby nawet zostawiono skarżącym dom to i tak zaskarżona uchwała bezprawnie pozbawia ich prawa wykonywania własności. W dniu 11 października 2011 r. wpłynęło pismo B. i W.M. stanowiące uzupełnienie zażalenia.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zażalenie nie ma uzasadnionych podstaw.

Zgodnie z art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej p.p.s.a.) po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie.

Zasadnicze znaczenie dla rozpoznania przedmiotowego zażalenia ma okoliczność, że przedmiotem wniosku o wstrzymanie wykonania była w niniejszej sprawie uchwała prawa miejscowego, która weszła w życie. Stanowisko zaprezentowane w tym zakresie przez Sąd I instancji jest prawidłowe i nie podważają go również skarżący w treści zażalenia, wskazując jedynie na prawną wadliwość zaskarżonej uchwały. Nie ulega przy tym wątpliwości, że ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wyłącza możliwość wstrzymania wykonania aktu prawa miejscowego, który wszedł w życie, niezależnie od podnoszonych w odniesieniu do treści tego aktu argumentów. Bez znaczenia zatem pozostaje subiektywne przekonanie skarżących o zasadności wniesionej skargi, bowiem Sąd I instancji, dokonując wskazanych na wstępie ustaleń, prawidłowo odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej uchwały.

W tym stanie rzeczy na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia.