Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge-Lissowska (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska Protokolant Tomasz Zieliński po rozpoznaniu w dniu 22 kwietnia 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Prokuratora Okręgowego w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 kwietnia 2007r. sygn. akt II SAB/Kr 11/07 w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] "[...]" w K. na bezczynność Prokuratora Okręgowego w K. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie

Wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2007 r. sygn. akt II SAB/Kr 11/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, po rozpoznaniu skargi Stowarzyszenia [...] w K., zobowiązał Prokuratora Okręgowego w K. do podjęcia czynności lub wydania decyzji załatwiającej sprawę z wniosku tego Stowarzyszenia o udostępnienie informacji publicznej i nakazał pobrać od Prokuratora Apelacyjnego na rzecz Sądu 200 zł tytułem nieziszczonego wpisu.

W uzasadnieniu skargi Sąd wyjaśnił, że Stowarzyszenie [...]wystąpiło do Prokuratora Okręgowego o przesłanie kserokopii akt sprawy o określonej sygnaturze, a wniosek podpisał przewodniczący Stowarzyszenia – P. B., zaś Prokurator wezwał P. B. w trybie art. 64 k.p.a. do przedłożenia aktualnego wyciągu z KRS oraz pełnomocnictwa do reprezentowania Stowarzyszenia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania, na co Stowarzyszenie wezwało Prokuratora do usunięcia naruszenia prawa i wskazało, że podpis pod wnioskiem pochodzi od organu statutowego Stowarzyszenia, w związku z czym Prokurator stwierdził nieusunięcie braków formalnych wniosku o udostępnienie informacji i bezzasadność żądania usunięcia naruszenia prawa. Uznając zasadność skargi na bezczynność Prokuratora Sąd stwierdził, że każdy wniosek musi zawierać takie dane i być na tyle precyzyjny, aby było możliwe jego załatwienie zgodnie z prawem i nie jest wykluczone, że także i wnioskowi o udostępnienie informacji publicznej nie będzie nadany bieg, jeśli jego treść nie pozwoli na ustalenie przedmiotu i istoty żądania, a wnioskujący nie uzupełni braku. Czynności zmierzające do uzupełnienia nie będą jednak podejmowane, zdaniem Sądu, w trybie art. 65 k.p.a., ale zasad ogólnych, wynikających z ustawy o informacji publicznej, jak i art. 6-12 k.p.a., bowiem te ostatnie przepisy mają charakter uniwersalny i należy je odnosić do każdego działania administracji (władzy) publicznej. W tej sprawie jednak – uznał Sąd – wezwanie jakie Prokurator skierował do Stowarzyszenia nie wskazywało celu jakiemu mają służyć żądane dokumenty zaś ustalenie statusu wnioskodawcy i jego reprezentacji mogło nastąpić o inne dane i dokumenty, a nie tylko wskazane w wezwaniu, ale takiej alternatywy Prokurator nie zaproponował, a wobec tego pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia równoznaczne było z bezczynnością.

Skargę kasacyjną od tego wyroku wniósł Prokurator Okręgowy zarzucając:

1) naruszenie przepisów prawa materialnego, a to art. 16 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, mające istotny wpływ na treść wydanego wyroku, poprzez przyjęcie iż prokuratura zobowiązana jest jako organ władzy publicznej, do wydania decyzji administracyjnej w sprawie o udostępnienie informacji publicznej, podczas gdy Prokuratura nie jest organem władzy publicznej wymienionym w art. 61 Konstytucji RP;

2) naruszenie przepisu art. 223 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, poprzez nakazanie pobrania od Prokuratora Apelacyjnego w K. kwoty 200 zł,- tytułem nieziszczonego wpisu, podczas gdy stroną postępowania II [...] jest Prokurator Okręgowy w K.;

i domagając się uchylenia zaskarżonego wyroku w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Krakowie.

W uzasadnieniu skargi podniesiono, że Prokurator nie kwestionował, że żądana informacja stanowi informację publiczną, a jedynie domagał się uzupełnienia braków wniosku poprzez wykazanie, iż został on podpisany przez osobę nie uprawnioną do podejmowania działań w imieniu Stowarzyszenia "[...]", co wskazano w wezwaniu do usunięcia braków, a nadto, że niewłaściwe było zobowiązanie Prokuratora do wydania decyzji gdyż nie jest organem władzy publicznej i nie wydaje decyzji administracyjnych.

Wyjaśniono też, że Sąd niezasadnie nakazał pobranie wpisu od Prokuratora Apelacyjnego gdyż stroną postępowania jest Prokurator Okręgowy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 183 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", Naczelny Sąd Administracyjny jest związany granicami skargi kasacyjnej, a z urzędu bierze pod uwagę tylko nieważność postępowania. Oznacza to, że jeżeli w sprawie nie zachodzi nieważność postępowania, Naczelny Sąd rozpoznaje sprawę tylko w ramach zarzutów postawionych w skardze kasacyjnej i odwrotnie, jeżeli zachodzi nieważność postępowania Sąd uchyla zaskarżony wyrok bez względu na to jakie podstawy zostały przytoczone w skardze kasacyjnej.

Przyczyny nieważności postępowania określa § 2 art. 183 P.p.s.a., zawierając ich sześć. Jedną z nich, wskazaną w p-kcie 2, jest brak zdolności sądowej lub procesowej strony, brak organu powołanego do jej reprezentowania lub przedstawiciela ustawowego oraz nienależyte umocowanie do działania pełnomocnika strony.

W niniejszej sprawie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wniosło Stowarzyszenie [...], w którego imieniu podpisał ją przewodniczący P, B. Prokurator Okręgowy w K. w całym postępowaniu, tj. zarówno przed nim, jak i przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym i Naczelnym Sądem Administracyjnym wywodził, iż reprezentacja Stowarzyszenia jest nieprawidłowa. Należy się z tym zgodzić.

Stosownie do art. 28 P.p.s.a. osoby prawne dokonują czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. Z przepisu tego wynika, że w imieniu osoby prawnej może działać jej statutowy organ lub pełnomocnik. Stowarzyszenie [...], będące osobą prawną, może zatem działać przez swoje statutowe organy lub pełnomocnika, upoważnionego do działania przez ten organ.

Z aktualnego wyciągu z Krajowego Rejestru Sądowego tego Stowarzyszenia wynika, iż organem uprawnionym do jego reprezentowania jest zarząd, który wybiera swoich reprezentantów do podejmowania czynności prawnych, poprzez upełnomocnionych dwóch członków zarządu. Przewodniczący Stowarzyszenia nie jest zatem uprawniony do jego reprezentowania w zakresie podejmowania czynności prawnych, a taką czynnością jest wniesienie skargi do sądu administracyjnego. Nie jest bowiem organem uprawnionym do reprezentacji Stowarzyszenia, jak wynika z Krajowego Rejestru Sądowego. Podpisanie zatem skargi tylko przez P. B. jako Przewodniczącego Stowarzyszenia, powoduje, że nie została ona złożona przez organ powołany do reprezentacji strony.

Przewodniczący Stowarzyszenia [...], podpisując skargę, nie działał też jako jego pełnomocnik. Z wyciągu z Krajowego Rejestru Sądowego wynika, że przewodniczący reprezentuje je na zewnątrz, ale nie jako pełnomocnik, ani jako jego organ w sprawach związanych z podejmowaniem czynności prawnych.

Do działania jako pełnomocnik konieczne jest stosowne upoważnienie stosownego organu, tj. uprawnionego do reprezentacji.

Mimo tych okoliczności, Wojewódzki Sąd Administracyjny rozpoznał skargę co do meritum, co narusza art. 183 § 2 pkt 2 P.p.s.a., wobec czego Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.