Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Pietrasz po rozpoznaniu w dniu 18 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej K. O.-K., O.i B. i M. B. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2020 r. sygn. akt V SA/Wa 91/20 w zakresie odrzucenia skargi na działanie Burmistrza Miasta i Gminy P. w przedmiocie nieudzielenia dotacji w pełnej wysokości postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie NSA/post.1 – postanowienie "ogólne"

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 25 marca 2020 r., sygn. akt V SA/Wa 91/20 odrzucił skargę K. O.-K. - osoby prowadzącej Przedszkole Publiczne B. w P. oraz O.B. i M. B.- osób prowadzących Przedszkole Niepubliczne "Z." w P. na działanie Burmistrza Miasta i Gminy P. dotyczące przekazania dotacji.

K. O.-K. - osoba prowadząca Przedszkole Publiczne "B." w P. oraz O. B. i M. B. (dalej: skarżący) wnieśli skargę na czynność Burmistrza Miasta i Gminy P. dotyczącą ustalenia wysokości stawki dotacji dla przedszkoli prowadzonych przez skarżące poprzez jej aktualizację dokonaną w miesiącu październiku 2019 za okres od stycznia do listopada 2019 w sposób niezgodny z przepisami ustawy oraz przekazania skarżącym zaniżonych kwot dotacji w wysokości nieprawidłowej i niezgodnej z przepisami ustawy w listopadzie 2019 roku, na uczniów przedszkoli prowadzonych przez skarżące, odpowiednio na rzecz Przedszkola Publicznego "B." oraz Przedszkola Niepublicznego "Z." w P. Zdaniem skarżących jest to czynność ustalenia i przekazania dotacji w niepełnej wysokości, stanowiącą zgodnie z art. 47 ufzo czynność z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Pełnomocnik skarżących podkreślił, że niniejsza skarga nie dotyczy przedmiotu ustalenia i ogłoszenia podstawowej kwoty dotacji ani ogłoszenia dokonanej aktualizacji kwoty dotacji. Zaznaczył, iż przedmiotem skargi jest akt i czynności dotyczące ustalenia dla każdego z przedszkoli prowadzonych przez skarżących i wypłacenia poprzez przelew bankowy na rachunek przedszkola, konkretnej kwoty dotacji po dokonanej w październiku 2019 r. aktualizacji, w wysokości naruszającej postanowienia ustawy o finansowaniu zadań oświatowych we wskazanych przepisach. Są to czynności konkretne, zindywidualizowane, skierowane do konkretnych adresatów.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę na podstawie z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Sąd I instancji wskazał, że w art. 47 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2203, dalej: u.f.z.o.) ustawodawca określa, jakie czynności organu dotującego stanowią czynności z zakresu administracji publicznej. Zgodnie z tym przepisem, czynności podejmowane przez organ dotujący, o którym mowa w art. 15-21, art. 25, art. 26, art. 28-32, art. 40 i art. 41, w celu ustalenia wysokości lub przekazania dotacji, o których mowa w art. 15-21, art. 25, art. 26, art. 28-32, art. 40 i art. 41, stanowią czynności z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Jednakże zaskarżona przez skarżących czynność nie wchodzi w zakres któregokolwiek z przepisów wymienionych w art. 47 u.f.z.o.

Pełnomocnik jako przedmiot skargi wskazał: - akt i czynności dotyczące ustalenia dla każdego z przedszkoli prowadzonych przez skarżące i wypłacenia poprzez przelew bankowy na rachunek przedszkola, konkretnej kwoty dotacji po dokonanej w październiku 2019 r. aktualizacji.

Z tego względu Sąd I instancji stwierdził, że skarży on tak naprawdę czynności polegające na wypłacie określonej kwoty dotacji (wykonanie przelewów), nie zgadzając się z ich wysokością.

Sąd podniósł, iż czynność polegająca na wypłacie określonej kwoty dotacji (wykonanie przelewów) jest czynnością, o której mowa w art. 34 ust. 1 u.f.z.o. Przepis art. 34 ust. 1 u.f.z.o. nie został wymieniony w art. 47 tej ustawy.

Tym samym w ocenie Sądu nie powinno budzić wątpliwości, że czynność polegająca na samej wypłacie środków pieniężnych z tytułu dotacji nie należy do kognicji sądów administracyjnych (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 8 sierpnia 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 454/19 oraz postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 kwietnia 2019 r., sygn. akt I GSK 453/19, oraz dnia 30 stycznia 2020 r. sygn. akt I GSK 34/20 CBOSA). Przedstawiona argumentacja uzasadnia pogląd o niedopuszczalności drogi sądowoadministracyjnej w sprawie. Właściwą drogą dochodzenia roszczenia związanego z wypłatą dotacji, będącego w istocie roszczeniem o zapłatę, jest droga postępowania cywilnego, przed sądem powszechnym (por. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 30 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Bk 2/19, CBOSA).

Skargę kasacyjną na powyższe postanowienie wnieśli K. O.-K. - osoba prowadząca Przedszkole Publiczne "B." w P. oraz O. B. i M. B. - osoba prowadząca Przedszkole Niepubliczne "Z." w P.

Skarżący wnieśli o uchylenie zaskarżonego postanowienia WSA w Warszawie w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania względnie o uchylenie zaskarżonego orzeczenia i wydanie wyroku stwierdzającego niezgodność z prawem i bezskuteczność zaskarżonej czynności administracyjnej przekazania dotacji w niepełnej wysokości oraz uznanie na podstawie art. 146 § 2 p.p.s.a. obowiązku organu do wypłacenia dotacji za listopad 2019 r. w pełnej wysokości określonej przepisami ustawy oraz zasądzenie na rzecz skarżącej kosztów postępowania w obu instancjach. Ponadto wniosła o skierowanie rozstrzygnięcia w drodze uchwały podjętej przez Naczelny Sąd Administracyjny.

Zaskarżonemu postanowieniu skarżący zarzucili:

I. naruszenie przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.) w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy:

- art. 58 § 1 pkt 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., poprzez odrzucenie skargi ze względu na uznanie, że zaskarżona czynność nie jest czynnością podlegającą zaskarżeniu do sądu administracyjnego;

- art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 Prawo o ustroju sądów administracyjnych w zw. z art. 3 § 1 i 2 pkt 4 oraz art. 146 § 1 p.p.s.a. poprzez niedokonanie kontroli działalności organu administracji publicznej oraz brak wyeliminowania z obrotu prawnego czynności dotkniętych uchybieniami wymienionymi w art. 146 § 1 p.p.s.a. i naruszających przepisy art. 12 ust. 1, art. 16 ust. 1, art. 17 ust. 3 oraz art. 43 ust. 4 i 5 w zw. z art. 44 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (ufzo);

- art. 3 § 2 pkt 4 w zw. z art. 2, art. 58 § 1 pkt 1 i art. 134 § 1 p.p.s.a. oraz w zw. z art. 47 ufzo poprzez niewłaściwą wykładnię tego przepisu i uznanie, że zaskarżona czynność nie jest objęta przepisem art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., a w konsekwencji odrzucenie skargi i brak rozpoznania skargi w zakresie wyznaczonym przepisem art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. na podstawie art. 47 ufzo wskutek niewłaściwego uznania, że skarga dotyczy czynności wypłaty określonej kwoty dotacji (wykonania przelewów), która jest czynnością techniczną nieprzewidzianą w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., podczas gdy skarga została skierowana co do innej czynności, niż ustalono w uzasadnieniu, mianowicie co do czynności ustalenia dla skarżących wysokości dotacji oraz przekazania skarżącym kwoty dotacji w nieprawidłowej i niegodnej z przepisami wysokości, co bez wątpienia stanowi czynności określone w art. 47 u.f.z.o. i w konsekwencji w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

- art 3 § 2 pkt 4 w zw. z art. 2, art. 58 § 1 pkt 1 i art. 50 § 1 p.p.s.a. oraz w zw. z art. 47 ufzo poprzez niewłaściwą wykładnię tego przepisu i uznanie, że czynność wypłacenia dotacji jest wykonaniem przelewu, czynnością techniczną, czyli taką o której mowa w art. 34 ust. 1 ufzo, "a ta czynność nie została wymieniona w art. 47 ufzo, podczas gdy treść art. 47 ufzo wprost stanowi "w celu ustalenia wysokości lub przekazania dotacji", wobec czego czynność przekazania dotacji o której mowa w art. 34 ust. 1 ufzo jest objęta przepisem art. 47 ufzo i wobec tego podlega kontroli na mocy art. art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.;

- art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. w zw. z art. 47 ufzo poprzez uznanie, że czynności określone w art. 43 ust. 4 i 5 w zw. z art. 44 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz w zw. z art. 12 ust. 1, art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 3 ufzo nie stanowią żadnego z aktów wymienionych w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., i podczas gdy zostały one wyraźnie wskazane w skardze jako podstawy prawne i faktyczne;

- art. 134 § 1 p:p.s.a. w zw. z art. 141 § 4 i art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. oraz w zw. z art. 47 ufzo poprzez nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego w sprawie, to jest przyjęcie, że skarga dotyczyła czynności wypłacenia kwoty dotacji, która nie stanowi czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.; w rzeczywistości skarga zaś dotyczyła ustalenia i wypłacenia konkretnym podmiotom - skarżącym, dotacji za miesiąc listopad 2019 r, w nieprawidłowej wysokości po dokonanej aktualizacji podstawowej kwoty dotacji, co spełnia przesłanki uznania tej czynności za określoną w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. i winno prowadzić do merytorycznego rozpatrzenia skargi;

- art. 134 § 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 i art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz w zw. z art. 12 ust. 1, art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 3 ufzo poprzez brak rozpatrzenia skargi w zakresie wskazanym w skardze, tj. w zakresie zaskarżenia aktu organu administracji polegającego na czynności ustalenia dla skarżących i wypłacenia skarżącym kwoty dotacji w nieprawidłowej wysokości w listopadzie 2019 r.;

- art. 134 § 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 i art. 141 § 4 p.p.s.a. oraz w zw. z art. 12 ust, 1, art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 3 ufzo poprzez brak rozpatrzenia skargi w zakresie wskazanym w skardze, gdy Sąd nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi, to jest brak rozpatrzenia skargi w zakresie wypłacenia skarżącym kwoty dotacji w nieprawidłowej wysokości w listopadzie 2019 r., nawet przy uznaniu, że czynność ustalenia podstawowej kwoty dotacji nie podlega kontroli sądowej;

- art. 141 § 4 p.p.s.a. w zw. z art. 134 § 1 poprzez nieprawidłowe uzasadnienie i błędne ustalenie stanu faktycznego w sprawie, niż wniesiona skarga i odniesienie uzasadnienia do całkowicie odmiennej sytuacji faktycznej i prawnej, niż rozpatrywana sprawa; Sąd uznał, że skarga dotyczyła wykonania przelewów dotacji, gdy skarga dotyczyła ustalenia dla skarżących kwoty dotacji w nieprawidłowej wysokości i przekazania im dotacji w nieprawidłowej wysokości;

Naruszenia powyższe spowodowały istotny wpływ na wynik sprawy w ten sposób, że Sąd na podstawie ustalenia innego zakresu skargi, niż został on sformułowany, przyjęcia innego stanu faktycznego i w konsekwencji także innego, błędnego stanu prawnego, odrzucił skargę podczas gdy Sąd powinien ją rozpoznać merytorycznie.

II. Naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez błędną wykładnię oraz brak zastosowania:

- art. 12 ust. 1, art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 3 w zw. z art. 43 ust. 4 i 5, art. 44 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz art. 47 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 poprzez błędną wykładnię i uznanie, że ustalenie i przekazanie skarżącym dotacji w nieprawidłowej wysokości za miesiąc listopad 2019, tak jak to zostało sformułowane w skardze, nie spełnia warunku do badania przez sąd administracyjny zgodnie z art. 47 u.f.z.o. i art. 3 § 2 pkt 4, podczas gdy zgodnie z tymi przepisami jest to czynność administracyjna określona w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. i podlegająca kontroli na podstawie art. 47 u.f.z.o.

- art. 43 ust. 4 i 5 w zw. z art. 44 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 oraz w zw. z art. 12 ust. 1 i art. 16 ust. 1 i art. 17 ust. 3 u.f.z.o. i w zw. z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. przez brak ich zastosowania w wyniku błędnej wykładni i w konsekwencji brak zastosowania przepisu art. 47 u.f.z.o. do konkretnej, zindywidualizowanej czynności ustalenia wysokości i przekazania dotacji konkretnemu odbiorcy, to jest organowi prowadzącemu niepubliczne przedszkole.

- art. 47 u.f.z.o. poprzez brak zastosowania tego przepisu w rozpatrzeniu zaskarżonej czynności ustalenia wysokości i przekazania skarżącym dotacji w nieprawidłowej wysokości w listopadzie 2019 r. w związku z aktualizacją jej wysokości dokonanej w miesiącu październiku 2019 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, które można oprzeć na podstawie naruszenia prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz na podstawie naruszenia przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Wywołane skargą kasacyjną postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym podlega więc zasadzie dyspozycyjności i nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, lecz ogranicza się do rozpatrzenia poszczególnych zarzutów przedstawionych w środku prawnym w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych. Istotą tego postępowania jest bowiem weryfikacja zgodności z prawem orzeczenia wojewódzkiego sądu administracyjnego oraz postępowania, które doprowadziło do jego wydania.

Sąd I instancji kontrolowanym postanowieniem odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. jako nienależącą do właściwości sądów administracyjnych, zaś postawione w skardze kasacyjnej zarzuty kwestionują wyrażony w nim pogląd, zgodnie z którym zaskarżona w tej sprawie czynność, polegająca na ustaleniu i wypłaceniu poprzez przelew bankowy konkretnej kwoty dotacji w następstwie dokonanej w październiku 2019 r. aktualizacji, nie jest czynnością materialno-techniczną podlegającą zaskarżeniu do sądu administracyjnego.

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej obejmuje orzekanie w sprawach skarg na inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, postępowań, o których mowa w dziale V w rozdziale 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

W ocenie NSA, zgodnie z ugruntowanym już stanowiskiem sądów i doktryny, za akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. uznaje się te, które: 1) w rozumieniu przepisów prawa materialnego i procesowego nie są decyzją lub postanowieniem; 2) mają charakter indywidualny, co wynika z określenia ich przedmiotu, a mianowicie uprawnień lub obowiązków, których dotyczą; 3) podejmowane są na podstawie przepisów prawa, które nie wymagają ich autorytatywnej konkretyzacji, a jedynie potwierdzenia uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisów powszechnie obowiązującego prawa, co oznacza również, że stanowią one przejaw wiedzy organu wykonującego administrację publiczną; 4) są podejmowane w zakresie administracji publicznej, charakteryzując się, między innymi, jednostronnością działania; 5) są podejmowane przez podmiot wykonujący administrację publiczną (v. B. Adamiak, Z problematyki właściwości sądów administracyjnych, art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., ZNSA 2006 nr 2, s. 18-19).

W tej mierze, szczególnego podkreślenia wymaga to, że akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., podejmowane są poza postępowaniem jurysdykcyjnym z właściwą mu formą decyzji lub postanowienia, co oznacza, że odpowiadają formule, nie tyle stosowania prawa, co jego wykonywania, a więc formule wykonawczej, która wyraża się w urzeczywistnianiu (realizacji) dyspozycji normy prawnej kreującej konkretny (a więc już istniejący) stosunek administracyjny i wynikające z niego uprawnienie lub obowiązek (por. Z. Kmieciak, Glosa do uchwały składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 lutego 2008 r. sygn. akt I OPS 3/07, OSP 2008, z. 5, poz. 51, s. 350 – 351).

Sprawy z zakresu ustalenia wysokości lub przekazania dotacji, o których mowa w cytowanej regulacji należą do kognicji sądów administracyjnych. W stanie prawnym obowiązującym w 2017 r. dopuszczalność drogi sądowoadministracyjnej w sprawach dotyczących przyznania dotacji m.in. dla niepublicznych przedszkoli wynikała wprost z przepisu art. 90 ust. 11 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2017 r. poz. 2198 ze zm. ; dalej: uso). Przepis ten obowiązywał od 1 stycznia 2017 r. i utracił moc z dniem 1 stycznia 2018 r. Jego brzmienie przewidywało, że przyznanie dotacji, o których mowa w art. 90 ust. 1a-8, stanowi czynność z zakresu administracji publicznej, o której mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. W latach poprzednich z kolei brak było wyraźnej podstawy prawnej wskazującej na dopuszczalność drogi sądowej przed sądami administracyjnymi w tego typu sprawach, niemniej jednak orzecznictwo sądowe uznawało czynność organu wykonawczego mającą na celu obliczenie wysokości dotacji i jej wypłacenie dla placówki niepublicznej, jako czynność z zakresu administracji publicznej w rozumieniu art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., dotyczącą uprawnień wynikających z przepisów prawa, podlegającą kontroli sądów administracyjnych. Wobec powyższego zaskarżona czynność organu wykonawczego gminy podlega kognicji sądów administracyjnych (zob. np. postanowienie NSA z dnia 27 marca 2013 r. II GSK 321/13, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Jeszcze wyraźniej kwestię tę uregulował art. 47 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o finansowaniu zadań oświatowych (Dz. U. poz. 2203; dalej: u.f.z.o.), której art. 80 pkt f uchylił z dniem 1 stycznia 2018 r. art. 90 ust. 11 ustawy o systemie oświaty. Przepis ten stanowi, że czynności podejmowane przez organ dotujący, o którym mowa w art. 15-21, art. 25, art. 26, art. 28-32 i art. 40-41a, w celu ustalenia wysokości lub przekazania dotacji, o których mowa w art. 15-21, art. 25, art. 26, art. 28-32 i art. 40-41a, stanowią czynności z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Czynność z zakresu administracji publicznej dotyczy uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisu prawa i nie jest przy tym decyzją administracyjną lub postanowieniem, niemniej jednak jest formą działania administracji publicznej objętą właściwością sądu administracyjnego. Powinna być skierowana do zindywidualizowanego podmiotu.

Najnowszy stan prawny nie pozostawia zatem wątpliwości co do tego, że aktualnie (tj. po wejściu w życie u.f.z.o. z dniem 1 stycznia 2018 r.) czynności dokonywane w celu ustalenia wysokości lub przekazania dotacji oświatowej stanowią czynności z zakresu administracji publicznej, które kontrolowane są przez sądy administracyjne (art. 47 u.f.z.o.).

Skoro czynnością podlegającą zaskarżeniu do sądu administracyjnego jest przyznanie dotacji, to w zakres działań organu z tym związanych, wchodzi ustalenie jej wysokości oraz przekazanie dotacji na rachunek bankowy. W związku z powyższym brak jest podstaw do kwestionowania tego, że czynności polegające na ustaleniu wysokości i przekazaniu dotacji stanowią czynności z zakresu administracji publicznej, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Należy podkreślił, że wyłącznie czynność polegająca na ustaleniu (naliczeniu) wysokości dotacji i jej przekazaniu beneficjentowi, dokonywana w sposób władczy i jednostronny, stanowi element konkretyzacji normy prawnej wyrażonej w art. 47 u.f.z.o. Czynność ustalenia i przekazania dotacji musi się uzewnętrznić.

Zatem do wyjaśnienia pozostaje kwestia, kiedy i w jakiej formie skarżący dowiedzieli się lub mogli się dowiedzieć o czynności ustalenia dotacji. Sąd I instancji nie ustalił tej kwestii. Nie wyjaśnił, czy Skarżący powzięli wiedzę o ustaleniu wysokości kwoty dotacji z pisma organu, czy z chwilą wypłaty dotacji. Jak wynika ze złożonej skargi (str. 5 akt sądowych) skarżący dowiedzieli się o przyznanej kwocie dotacji w momencie otrzymania kwoty na rachunek bankowy skarżących. Uzyskanie powyższej wiedzy pozwoli ustalić początek biegu terminu do wniesienia skargi w powyższej sprawie.

Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 182 § 1 i 3 p.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie.

O zwrocie kosztów postępowania kasacyjnego Naczelny Sąd Administracyjny nie orzekał, ponieważ w art. 209 p.p.s.a. przyjęto unormowanie, iż wniosek strony o zwrot kosztów sąd rozstrzyga w każdym orzeczeniu uwzględniającym skargę (art. 200 p.p.s.a.) oraz w orzeczeniu, o którym mowa w art. 201, art. 203 i art. 204 p.p.s.a. Tak więc w innych przypadkach Sąd nie rozstrzyga o zwrocie kosztów postępowania. Należy zaznaczyć, iż o kosztach postępowania kasacyjnego sąd orzeka jedynie wówczas, gdy rozpoznaje skargę kasacyjną od wyroku, ponieważ przepisy art. 203 i art. 204 p.p.s.a. wiążą zwrot kosztów postępowania kasacyjnego z wyrokiem Sądu I instancji oddalającym lub uwzględniającym skargę, co nie ma miejsca w przypadku rozpoznawania skargi kasacyjnej od postanowienia odrzucającego skargę. Nie wyklucza to możliwości otrzymania zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w razie uwzględnienia skargi przez sąd I instancji – na podstawie art. 200 p.p.s.a. – jako kosztów niezbędnych do celowego dochodzenia swych praw (por. uchwała składu siedmiu sędziów NSA z 4 lutego 2008 r., I OPS 4/07 opubl. ONSAiWSA 2008, nr 3, poz. 42.